κατα ποσον γνωριζουμε τον εαυτο μας

Αλλαζω θεμα , γιατι το προηγουμενο το εξαντλησαμε . Τωρα που ειμαι 52 , και κοιταω πισω , στα 30 μου , λεω , εγω σκεφτομουν ετσι , εγω τακανα αυτα ? μπα , αλλος θαταν . Το ιδιο ισχυει για τα 40 μου , σε μικροτερο βαθμο , αλλα παλι απορω πως μπορουσα και σκεφτομουν -λειτουργουσα κατ αυτον τον τροπο . Ας μην κανω αναφορα για τα 25 , εκει πραματικα μιλαμε για αλλον ανθρωπο . Δεν μπορειτε να διανοηθητε , την διαφορα οπτικης γωνιας , απο τα 30 ως τα 52 , αν εισαι βεβαια σκεπτομενο ατομο , που θεωρω οτι ειμαι , παντα ημουν ( σκεπτομενο ατομο θεωρω αυτο που βαζει συχνα μπροστα την λεξη , γιατι ) . Τωρα στα 52 , ανακαλυπτω οτι ξερω ελαχιστα τον εαυτο μου , οτι εχω πολλα πραματα να μαθω , τον αμφισβητω , και ειμαι εις αναζητησην του γνωθι σαυτον , που πλεον φανταζει πολυ μακρινο , και αισθανομαι οτι ξεκινω απο το μηδεν .
Εσεις κατα ποσον νομιζετε οτι γνωριζετε τον εαυτο σας ?

Φιλτατε,δεν παιζει ρολο τι ατομο εισαι,ησουν,θα γινεις!Οπως ειπες,ο καθενας απο εμας περναει διαφορες καταστασεις,ειτε στα 30 ειτε στα 40,ειτε στα 19 που ειμαι εγω!Που αναλογα την εν τοτε ηλικια,καθε κατασταση τη αντιμετωπιζει,διαφορετικα. ...Να μην τα πολυλογω,δεν πιστευω να υπαρχει ανθρωπος πουθενα στο κοσμο ολο,που να γνωριζει τον ευατο πληρως,ειναι σαν εσυ ο ιδιος να γνωριζεις κοσμο,και ο ευατος σου να γνωριζει "καταστασεις"Αρα,εκει που πας να γνωρισεις τον ευατο σου θα γνωριζει και αυτος κατι αλλο με αποτελεσμα..... .... .... ....

Κατα ποσο γνωριζω τον εαυτο μου?Καθε χρονο ολο και καλυτερα.

καθολου.ειμαι τοσο υποκριτης που καταφερνω να με κοροιδεβω.αλλα ετσι γινετε οταν τα πραγματα γινονται πιο περιπλοκα,υποκρινεσε για να την παλεψεις

πολυ γενικολογη ερωτηση- τσουβαλιασμα..
σαφως ο καθενας σε διαφορετικο σημειο απο καποιον αλλο..
τι σημασια εχει για μενα το ποσο γνωριζει (η νομιζει οτι γνωριζει)τον εαυτο του ο α η ο βου? νομιζω καμια...

κατά πόσο γνωρίζουμε τον εαυτό μας.......
πολύ λίγο. γιατί; γιατί φοβόμαστε. φοβόμαστε αυτό που θα αντικρύσουμε........

Tον εαυτό μας τον γνωρίζουμε καθ όλη την διάρκεια της ζωής μας, πάντα θα έχουμε να ανακαλύπτουμε άγνωστες πτυχές του.

Quote:

---

Originally Posted by ΓΑΤΑ

κατά πόσο γνωρίζουμε τον εαυτό μας.......
πολύ λίγο. γιατί; γιατί φοβόμαστε. φοβόμαστε αυτό που θα αντικρύσουμε........

---

ΓΑΤΑ , σοκαριστικο , αλλα τοσο , μα τοσο απιστευτα ευστοχο , καταπληκτικη προσεγγιση .

εγω τον εαυτο μου τον γνωρισα οταν γνωριστικα με μια πολυ καλη κοπελα που μου εμιαζε αρκετα κ οσο τη παρατηρουσα εμαθα πολυ καλα τον εαυτο μου ειναι μεγαλο σχολειο να παρατηρεις συνεχως καπιον που σου μιαζει συνεχεια κ να ταυτιζεσε μ αυτον γενικα εγω ειμαι πολυ θετικος με ατομα της ιδιας κατηγοριας με εμενα κ τους ακουω σχετικα ευκολα

σημερα στα 47 μου και μετα απο παρα πολυ δουλεια με τον εαυτο μου,αρκετο πονο μεσα απο την καταθλιψη πιστευω οτι τον γνωριζω πολυ καλα.
βεβαια δεν τα καταφερα μονη μου,δεν θα τα καταφερνα ποτε!
κανω 17 χρονια ψυχοθεραπεια,εχω ασχοληθει και εχω παρει βαθμους στο ρεικι,εχω κανει διαλογισμους S.R.T ,ανακτηση ψυχης και τελευταια κανω την μεθοδο θητα
που με εχει βοηθησει μαζι με ολα τα αλλα και εχω καταφερει να βγω απο το σπιτι ,να απολαμβανω πραγματα.



οσο για τον εαυτο μου εχω καταφερει με ολα τα παραπανω να μπορω να ξερω ανα πασα στιγμη τι ειναι αυτο που με κανει να μελανχωλω,να αισθανομαι ανασφαλεια,ενοχες,τυψεις,θ� �μο και προσπαθω να
το δουλεψω το καθε συναισθημα και να το κοντρολαρω.
ειμαι περηφανη με τον εαυτο μου γιατι σαν ανθρωπος εχω γινει καλιτερος,οι σχεσεις μου με το παιδι μου πανε απο το καλο στο καλιτερο εκει που ειμασταν σκατα!
ολα αυτα οφηλονται σε εμενα που σαν ανθρωπος προσπαθω να εξελιχθω και να μην μηνω στασιμη,γιατι κατανοωντας τον εαυτο μου κατανοω και τους αλλους.

σημερα στα 47 μου και μετα απο παρα πολυ δουλεια με τον εαυτο μου,αρκετο πονο μεσα απο την καταθλιψη πιστευω οτι τον γνωριζω πολυ καλα.
βεβαια δεν τα καταφερα μονη μου,δεν θα τα καταφερνα ποτε!
κανω 17 χρονια ψυχοθεραπεια,εχω ασχοληθει και εχω παρει βαθμους στο ρεικι,εχω κανει διαλογισμους S.R.T ,ανακτηση ψυχης και τελευταια κανω την μεθοδο θητα
που με εχει βοηθησει μαζι με ολα τα αλλα και εχω καταφερει να βγω απο το σπιτι ,να απολαμβανω πραγματα.
οσο για τον εαυτο μου εχω καταφερει με ολα τα παραπανω να μπορω να ξερω ανα πασα στιγμη τι ειναι αυτο που με κανει να μελανχωλω,να αισθανομαι ανασφαλεια,ενοχες,τυψεις,θ� �μο και προσπαθω να
το δουλεψω το καθε συναισθημα και να το κοντρολαρω.
ειμαι περηφανη με τον εαυτο μου γιατι σαν ανθρωπος εχω γινει καλιτερος,οι σχεσεις μου με το παιδι μου πανε απο το καλο στο καλιτερο εκει που ειμασταν σκατα!
ολα αυτα οφηλονται σε εμενα που σαν ανθρωπος προσπαθω να εξελιχθω και να μην μηνω στασιμη,γιατι κατανοωντας τον εαυτο μου κατανοω και τους αλλους.

Για να γνωρισεις τον εαυτο σου πραγματικα και ουσιαστικα και οχι να νομιζεις οτι τον γνωριζεις,θα πρεπει να τον εχεις βγαλει απο την λιστα των εχθρων σου!Αυτα και αυτια..

......................

ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΗΜΑΤΟΣ ΜΟΥ!!!!!!
ΓΙΑΤΙ;;;;

..............

..........

σημερα στα 47 μου και μετα απο παρα πολυ δουλεια με τον εαυτο μου,αρκετο πονο μεσα απο την καταθλιψη πιστευω οτι τον γνωριζω πολυ καλα.
βεβαια δεν τα καταφερα μονη μου,δεν θα τα καταφερνα ποτε!
κανω 17 χρονια ψυχοθεραπεια,εχω ασχοληθει και εχω παρει βαθμους στο ρεικι,εχω κανει διαλογισμους S.R.T ,ανακτηση ψυχης και τελευταια κανω την μεθοδο θητα
που με εχει βοηθησει μαζι με ολα τα αλλα και εχω καταφερει να βγω απο το σπιτι ,να απολαμβανω πραγματα.
οσο για τον εαυτο μου εχω καταφερει με ολα τα παραπανω να μπορω να ξερω ανα πασα στιγμη τι ειναι αυτο που με κανει να μελανχωλω,να αισθανομαι ανασφαλεια,ενοχες,τυψεις,THI MO και προσπαθω να
το δουλεψω το καθε συναισθημα και να το κοντρολαρω.
ειμαι περηφανη με τον εαυτο μου γιατι σαν ανθρωπος εχω γινει καλιτερος,οι σχεσεις μου με το παιδι μου πανε απο το καλο στο καλιτερο εκει που ειμασταν σκατα!
ολα αυτα οφηλονται σε εμενα που σαν ανθρωπος προσπαθω να εξελιχθω και να μην μηνω στασιμη,γιατι κατανοωντας τον εαυτο μου κατανοω και τους αλλους.


ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΘΥΜΟ ΤΟ ΣΙΤΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ!
ΤΗΝ ΕΓΡΑΨΑ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ!ΟΥΦ!

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΡΙΑ1967

σημερα στα 47 μου και μετα απο παρα πολυ δουλεια με τον εαυτο μου,αρκετο πονο μεσα απο την καταθλιψη πιστευω οτι τον γνωριζω πολυ καλα.
βεβαια δεν τα καταφερα μονη μου,δεν θα τα καταφερνα ποτε!
κανω 17 χρονια ψυχοθεραπεια,εχω ασχοληθει και εχω παρει βαθμους στο ρεικι,εχω κανει διαλογισμους S.R.T ,ανακτηση ψυχης και τελευταια κανω την μεθοδο θητα
που με εχει βοηθησει μαζι με ολα τα αλλα και εχω καταφερει να βγω απο το σπιτι ,να απολαμβανω πραγματα.
οσο για τον εαυτο μου εχω καταφερει με ολα τα παραπανω να μπορω να ξερω ανα πασα στιγμη τι ειναι αυτο που με κανει να μελανχωλω,να αισθανομαι ανασφαλεια,ενοχες,τυψεις,THI MO και προσπαθω να
το δουλεψω το καθε συναισθημα και να το κοντρολαρω.
ειμαι περηφανη με τον εαυτο μου γιατι σαν ανθρωπος εχω γινει καλιτερος,οι σχεσεις μου με το παιδι μου πανε απο το καλο στο καλιτερο εκει που ειμασταν σκατα!
ολα αυτα οφηλονται σε εμενα που σαν ανθρωπος προσπαθω να εξελιχθω και να μην μηνω στασιμη,γιατι κατανοωντας τον εαυτο μου κατανοω και τους αλλους.


ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΘΥΜΟ ΤΟ ΣΙΤΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ!
ΤΗΝ ΕΓΡΑΨΑ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ!ΟΥΦ!

---

αφού κατάφερες και ολοκλήρωσες το μήνυμά σου (χιούμορ κάνω) πιστεύεις ότι μπορεί ένας άνθρωπος να γνωρίσει πλήρως τον εαυτό του;

Αν προσπαθει συνεχεια,ειμαι συγουρη οτι θα κατανοησει παρα,μα παρα πολλα κοματια της ψυχης του.
αλλα θελει πολυ δουλεια και υπομονη.
τα παντα εξαρτονται απο εμας.
αν αλλαξουμε εμεις θα αρχισουμε να βλεπουμε να αλλαζουν και οι γυρω μας με ενα τροπο μαγικο.
η κορη μου ειχε φυγει απο το σπιτι πριν 5 χρονια με ασχημο τροπο,οταν γυρισε τον σεπτεμβρη εγω επεσα σε καταθλιψη δεν την ηθελα με τιποτα πισω(αλιμονο ειναι το παιδι μου,αλλα υπηρχαν παρα πολλα προβληματα που πυστευα δεν θα εβρησκα λυση)
στα 5 αυτα χρονια ειχα κανει πολυ δουλεια με τον εαυτο μου που δεν το ειχα καταλαβει,οι μηνες που περασαν ηταν πολυ δυσκολοι δεν ηξερα τι να κανω!
ηταν ενα αγρημι με ενα κατηγορω συνεχεια και μια επιθετικη σταση απεναντι σε εμενα και τον αντρα μου!
ηταν σε βαρια καταθλιψη και αρνιοταν οποιαδηποτε ιατρικη και ψυχολογικη βοηθεια.
ειχα φτασει να συζηταω με τον ψυχολογο μου να παω σε εισαγγελεα να κανω εισαγγελικη εντολη σε ψυχιατρειο για αυτην ,τοσο ασχημα ηταν τα πραγματα!
δεν εγινε τιποτα απο ολα αυτα,την αντυμετωπισα με ηρεμια,κατανοηση και αποδοχη και αυτο την εκανε σιγα,σιγα να ηρεμησει και τα πραγματα να πηγαινουν πολυ καλα.
ολο αυτο με εχει κανει να αισθανομαι για πρωτη φορα περηφανη στην ζωη μου οτι τα καταφερα.
η σχεση με τον εαυτο μου δεν ειναι η καλιτερη αλλα προσπαθω να με αγαπησω γιατι το αξιζω και πιστευω μια μερα να τα καταφερω.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΡΙΑ1967

Αν προσπαθει συνεχεια,ειμαι συγουρη οτι θα κατανοησει παρα,μα παρα πολλα κοματια της ψυχης του.
αλλα θελει πολυ δουλεια και υπομονη.
τα παντα εξαρτονται απο εμας.
αν αλλαξουμε εμεις θα αρχισουμε να βλεπουμε να αλλαζουν και οι γυρω μας με ενα τροπο μαγικο.
η κορη μου ειχε φυγει απο το σπιτι πριν 5 χρονια με ασχημο τροπο,οταν γυρισε τον σεπτεμβρη εγω επεσα σε καταθλιψη δεν την ηθελα με τιποτα πισω(αλιμονο ειναι το παιδι μου,αλλα υπηρχαν παρα πολλα προβληματα που πυστευα δεν θα εβρησκα λυση)
στα 5 αυτα χρονια ειχα κανει πολυ δουλεια με τον εαυτο μου που δεν το ειχα καταλαβει,οι μηνες που περασαν ηταν πολυ δυσκολοι δεν ηξερα τι να κανω!
ηταν ενα αγρημι με ενα κατηγορω συνεχεια και μια επιθετικη σταση απεναντι σε εμενα και τον αντρα μου!
ηταν σε βαρια καταθλιψη και αρνιοταν οποιαδηποτε ιατρικη και ψυχολογικη βοηθεια.
ειχα φτασει να συζηταω με τον ψυχολογο μου να παω σε εισαγγελεα να κανω εισαγγελικη εντολη σε ψυχιατρειο για αυτην ,τοσο ασχημα ηταν τα πραγματα!
δεν εγινε τιποτα απο ολα αυτα,την αντυμετωπισα με ηρεμια,κατανοηση και αποδοχη και αυτο την εκανε σιγα,σιγα να ηρεμησει και τα πραγματα να πηγαινουν πολυ καλα.
ολο αυτο με εχει κανει να αισθανομαι για πρωτη φορα περηφανη στην ζωη μου οτι τα καταφερα.
η σχεση με τον εαυτο μου δεν ειναι η καλιτερη αλλα προσπαθω να με αγαπησω γιατι το αξιζω και πιστευω μια μερα να τα καταφερω.

---

χαίρομαι που τα πράγματα ανάμεσα σε σένα και το παιδί σου πάνε καλύτερα. πιστεύω ότι το αξίζετε και οι δυο. έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας, που τα φέραμε στη ζωή και πρέπει να στεκόμαστε δίπλα τους. είναι δύσκολο πολλές φορές, αλλά είμαστε γονείς και χρειάζεται να είμαστε υποχωρητικοί. Μαρία σου εύχομαι τα καλύτερα.

Γενικά πιστεύω αναλόγως τον άνθρωπο....... Νομίζω ότι βάθος- βάθος- βάθος- βάθος κήπος όλοι γνωρίζουμε την αλήθεια για τον εαυτό μας, την αντιλαμβανόμαστε έστω κ στιγμιαία κ υποσυνείδητα, άσχετο αν δεν έχουν όλοι τα κότσια που χρειάζονται αν όχι να παραδεκτούν ορισμένα πράγματα στους άλλους, να τα παραδεκτούν έστω κ αργά μόνοι τους κάποιο βράδυ χωρίς ύπνο μετά από 3-4-..... ποτά στον ίδιο τους τον εαυτό. Ίσως κ οι περισσότεροι να μην μπορούν ή να φοβούνται να συνειδητοποιήσουν πράγματα για τον εαυτό τους. Είτε επειδή η αλήθεια πονάει, είτε επειδή θα γκρεμιστεί το οικοδόμημα που κτίσανε ως εικόνα τους κ κρύβονται κ οι ίδιοι πίσω από αυτό.

Εμένα δυστυχώς με ξέρω καλά. Τόσο καλά που μέχρι κ εγώ η ίδια τρομάζω με εμένα. Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν θα ήταν η ζωή μου πιο χαρούμενη εάν είχα μια πιο "γλυκιά" εικόνα για τον εαυτό μου κ για τους άλλους. Κ αν είχα 1 πιο αισιόδοξη κ όχι τόσο ρεαλιστική προσέγγιση στα πράγματα. Αλλά καλώς- κακώς δεν έχω. Απλά καμιά φορά αναρωτιέμαι.........

Γατα,σε ευχαριστω για τις ευχες σου!
ημουν ενα ατομο που κουβαλουσα παρα πολλα ασχημα πραγματα μεσα στην ψυχη μου απο μικρο παιδι,παντρευτηκα πολυ μικρη και πιστεψα οτι τα αφησα ολα πισω μου.
ξεκηνησα με πολλα ονειρα,αλλα δυστηχως η'ευτυχως πηγανε πολλα στραβα.
εκανα ολικη αφαιρεση σε ηληκια 22 ετων και στα 23 υιοθετησαμε την κορη μας και εκει ξαναρχησαν τα ονειρα.
και παλι αρχησαν πολλα προβληματα,ειχε σοβαρο προβλημα υγειας που αυτο με εκανε να καταρευσω.
μεγαλωνοντας η κορη μου αρχησε να εχει τα δικα της ψυχολογικα, για την υιοθεσια,για την υγεια της,προβλημα σεξουαλικης ταυτητητας.
δεν μπορουσα να τα διαχηρηστω ολα αυτα με τιποτα!
επεσα σε καταθλιψη για χρονια,χωρις επιστροφη.
το χειροτερο ηταν η σεξουαλικη της ταυτοτητα αυτο με ισοπεδωσε.
ειχα ξεκηνησει ψυχοθεραπεια αλλα δεν λυνονται τοσο ευκολα προβληματα μιας ζωης!
επρεπε να λυσω τα δικα μου για να μπορω να βοηθησω τον εαυτο μου και μετα τους γυρω μου.
ολα βουνο!πωσ να το κανεις;
προσπαθω χρονια.
μεχρι τα 40μου πιστευα οτι πηρα πολυ αγαπη σαν παιδι,εκει ανακαλιψα οτι δεν πηρα ποτε αγαπη δεν ηθελα να το δω ,δεν το αντεχα σαν μαρια τοσα χρονια να το δω!
ηταν κατι τοσο πασιφανες που εγω ειχα βαλει παρωπηδες και δεν το εβλεπα 40 ολοκληρα χρονια.
ολα αυτα τα χρονια εχω αλλαξει τον χαρακτηρα μου μεσω της ψυχοθεραπειας με εχει βοηθησει τοσο μα τοσο πολυ!
μισουσα τον εαυτο μου για παρα πολλαα πραγματα,τωρα τον αντιμετοπιζω με πιο τακανοηση.
εχω ηρεμησει σαν ανθρωπος εκει που ημουν κυκλοθυμικη και ηθελα να περναει το δικο μου δεν εχω καμια σχεση με τον παλιο μου εαυτο.
ειχα τυψεις για τα παντα!
προσπαθω καθε μερα.
δεν ειναι ευκολο,αλλα προσπαθω,θελω μια μερα να νιωσω ευτυχισμενη!
θελω το παιδι μου να γινει και αυτο ευτυχισμενο και θελω να το βοηθησω οσο μπορω.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΡΙΑ1967

Αν προσπαθει συνεχεια,ειμαι συγουρη οτι θα κατανοησει παρα,μα παρα πολλα κοματια της ψυχης του.
αλλα θελει πολυ δουλεια και υπομονη.
τα παντα εξαρτονται απο εμας.
αν αλλαξουμε εμεις θα αρχισουμε να βλεπουμε να αλλαζουν και οι γυρω μας με ενα τροπο μαγικο.
η κορη μου ειχε φυγει απο το σπιτι πριν 5 χρονια με ασχημο τροπο,οταν γυρισε τον σεπτεμβρη εγω επεσα σε καταθλιψη δεν την ηθελα με τιποτα πισω(αλιμονο ειναι το παιδι μου,αλλα υπηρχαν παρα πολλα προβληματα που πυστευα δεν θα εβρησκα λυση)
στα 5 αυτα χρονια ειχα κανει πολυ δουλεια με τον εαυτο μου που δεν το ειχα καταλαβει,οι μηνες που περασαν ηταν πολυ δυσκολοι δεν ηξερα τι να κανω!
ηταν ενα αγρημι με ενα κατηγορω συνεχεια και μια επιθετικη σταση απεναντι σε εμενα και τον αντρα μου!
ηταν σε βαρια καταθλιψη και αρνιοταν οποιαδηποτε ιατρικη και ψυχολογικη βοηθεια.
ειχα φτασει να συζηταω με τον ψυχολογο μου να παω σε εισαγγελεα να κανω εισαγγελικη εντολη σε ψυχιατρειο για αυτην ,τοσο ασχημα ηταν τα πραγματα!
δεν εγινε τιποτα απο ολα αυτα,την αντυμετωπισα με ηρεμια,κατανοηση και αποδοχη και αυτο την εκανε σιγα,σιγα να ηρεμησει και τα πραγματα να πηγαινουν πολυ καλα.
ολο αυτο με εχει κανει να αισθανομαι για πρωτη φορα περηφανη στην ζωη μου οτι τα καταφερα.
η σχεση με τον εαυτο μου δεν ειναι η καλιτερη αλλα προσπαθω να με αγαπησω γιατι το αξιζω και πιστευω μια μερα να τα καταφερω.

---

Αν και δεν ήθελα να σου απαντήσω γιατί τελευταία φορά μου είχες κάνει ένα επιθετικό ποστ σε δικό μου θέμα-χωρίς να υπάρχει μεταξύ μας αντιπαράθεση παρ'όλα αυτά δεν το παίρνω προσωπικά και συνεχίζω την επικοινωνία λέγοντας σου ότι η μεγαλύτερη δουλειά που έχεις να κάνεις είναι με τον εαυτό σου και μετά με τους άλλους.
Η κόρη σου-η οποία αν θυμάμαι καλά είναι υιοθετημένη θα πρέπει να της δείχνεις ακόμα μία φορά μεγαλύτερη αγάπη και συμπαράσταση γιατί ήδη 1 φορά την έχουν εγκαταλείψει οι βιολογικοί της γονείς...
Προσπάθησε να γίνεις "αγάπη" πρώτα για σένα και μετά για την οικογένειά σου.

Το οτι πάσχεις από διπολική δεν είναι τυχαίο κάποιος λόγος σε έκανε να δημιουργήσεις στον εαυτό σου αυτή την ασθένεια.
Η κληρονομικότητα δεν μου λέει κάτι ιδιαίτερο.....όλοι έχουμε κληρονομικότητα στα πάντα.
Δεν γνωρίζω αν αυτό που κάνεις με τη μέθοδο θήτα είναι κάτι που σε ευεργετεί,πάντως πιστεύω ότι αν δουλέψεις καλά με τον εαυτό σου πρώτα και τον αγαπήσεις και συγχωρέσεις τους ανθρώπους που σε πλήγωσαν και σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση,τότε να ξέρεις ότι θα βρεις την άνοιξη μέσα σου.....

Ο οργανισμός του ανθρώπου έχει την τάση να αυτοθεραπεύεται και όχι να αρρωσταίνει μόλις λοιπόν τα βρεις με τον εαυτό σου και με την βοήθεια των ειδικών(που εσύ θα δεις ποιος θα σε βοηθήσει) τότε υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να αυτοθεραπευτείς και αυτό συμβαίνει με τους πάντες!
Χρειάζεται όμως και προσπάθεια εκ μέρους σου-προς την χαρά....όχι προς την λύπη

Κάνε ότι ευχαριστεί την καρδιά σου και ότι βοηθάει την ψυχή σου-μην αφήνεις κανέναν άνθρωπο να σου μαυρίζει την ψυχή και την διάθεση!!!!!!!!!!!!
Μόλις "μπεις"σε αυτή την κατεύθυνση θα είναι η αρχή της θεραπείας σου...

Εξάλλου μην ξεχνάς ότι όλοι είμαστε πνεύματα:!

Υ.Γ Αυτό λίγο με τα ακασικά πεδία και τη μέθοδο θήτα δεν μου πολυαρέσει,αλλά σίγουρα εσύ ξέρεις καλύτερα!

Εγω το μονο που εχω να πω στην Μαρια , ειναι συγχαρητηρια που με τον δικο της τροπο καταφερε να ξεπερασει μια δυσκολη κατασταση . Ειναι χαζο να κρινουμε καποιον που με αγνωστο σε μας τροπο , ενηργησε επιτυχως , κ να του δινουμε κ κατευθυνσεις , μετα απο 17 χρονια δουλειας . Η Μαρια εχει πληρη επιγνωση της καταστασης της , κ εχει παλεψει οσο γινεται ανθρωπινως , σε μια κατασταση που θα κατεβαλλε οποιονδηποτε .
Συγχαρητηρια Μαρια που μπορεσες να σταθεις στα ποδια σου , εγω θα ειχα καταρρευσει

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Εγω το μονο που εχω να πω στην Μαρια , ειναι συγχαρητηρια που με τον δικο της τροπο καταφερε να ξεπερασει μια δυσκολη κατασταση . Ειναι χαζο να κρινουμε καποιον που με αγνωστο σε μας τροπο , ενηργησε επιτυχως , κ να του δινουμε κ κατευθυνσεις , μετα απο 17 χρονια δουλειας . Η Μαρια εχει πληρη επιγνωση της καταστασης της , κ εχει παλεψει οσο γινεται ανθρωπινως , σε μια κατασταση που θα κατεβαλλε οποιονδηποτε .
Συγχαρητηρια Μαρια που μπορεσες να σταθεις στα ποδια σου , εγω θα ειχα καταρρευσει

---

Eυχαριστω,αλλα αυτο εκανα και εγω κατερευσα!
τωρα που πηρα λιγο τα πανω μου δεν λεει και πολλα,εσυ το ξερεις το θεμα της καταθλιψης πως ειναι!
εκει που ανεβαινουμε,εκει μας δινει μια και μας ρυχνει στα ταρταρα!
απλως αυτη την φορα πυστευω οτι εχω βρει πολυ μεγαλη βοηθεια στην θεραπεια που κανω τωρα,ισως ομως και να πεσω παλι κανεις δεν το ξερει αυτο!
τωρα αισθανομαι καλα και οσο θα αισθανομαι ετσι θα προσπαθω καθε μερα για το καλιτερο για μενα και για τους γυρω μου.
τωρα για το αυριο δεν ξερω,αλλωστε και ποιος ξερει!

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Το οτι πάσχεις από διπολική δεν είναι τυχαίο κάποιος λόγος σε έκανε να δημιουργήσεις στον εαυτό σου αυτή την ασθένεια.
Η κληρονομικότητα δεν μου λέει κάτι ιδιαίτερο.....όλοι έχουμε κληρονομικότητα στα πάντα.
αν δουλέψεις καλά με τον εαυτό σου πρώτα και τον αγαπήσεις και συγχωρέσεις τους ανθρώπους που σε πλήγωσαν και σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση,τότε να ξέρεις ότι θα βρεις την άνοιξη μέσα σου.....

Ο οργανισμός του ανθρώπου έχει την τάση να αυτοθεραπεύεται και όχι να αρρωσταίνει μόλις λοιπόν τα βρεις με τον εαυτό σου και με την βοήθεια των ειδικών(που εσύ θα δεις ποιος θα σε βοηθήσει) τότε υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να αυτοθεραπευτείς και αυτό συμβαίνει με τους πάντες!

---

τα παραπανω ειναι καποιες απο τις αρχες της μεθοδου θητα.
δεν εχει να κανει με ακασικα αρχεια,αλλα με αρνητικες και θετικες πεπηθυσεις(συγνωμη για την ανωρθογραφια μου,αλλα ετσι ημουν απο μικρο παιδι οποτε θα ειναι το μονο που δεν θα αλλαξω ποτε σε μενα!χα!χα!)
σε ολα τα αλλα ειμαι ανοιχτη!
οσο για την κορη μου ξερω οτι θελει πολυ αγαπη,αλιμονο να μην το γνωριζα και οπως λεει εκεινη εχει παρει παρα πολυ!
αλλα,παντα μεσα της θα υπαρχουν πολλα που ουτε και εκεινη θα τα ξερει!
εχει γνωρισει την οικογενεια της ,στην αρχη δεθηκε με τα 10 αδερφια της,μετα ειδε το συμφερον απο αυτους.
εχει και αυτη πολλα να αντιμετοπησει!
αυτη την στιγμη εχω παρει παρα πολυ μεγαλη βοηθεια απο την μεθοδο θητα,ειναι σαν να κανεις ψυχαναλυση σε εντατικους ρυθμους.
εμενα προσωπικα μεσα σε 6 συνεδριες ειναι σαν να εχω κανει 3 χρονια ψυχαναλυση,τοσο πολυ με εχει βοηθησει!
και ευχομαι και ελπιζω να συνεχεισω να πηγαινω καλα οπως παω!
γιατι με την καταθλιψη ποτε δεν εισαι συγουρος για τιποτα!

Μαρία σου ευχόμαστε να περάσεις πολύ καλά το διήμερο και να μας πεις τις εντυπώσεις σου,μόλις γυρίσεις!

Quote:

---

Originally Posted by ΜΑΡΙΑ1967

γιατι με την καταθλιψη ποτε δεν εισαι συγουρος για τιποτα!

---

Αυτο ειναι πολυ αληθεια , εκει που εισαι καλα , υποτροπιαζεις , κ ταναπαλιν .

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Μαρία σου ευχόμαστε να περάσεις πολύ καλά το διήμερο και να μας πεις τις εντυπώσεις σου,μόλις γυρίσεις!

---

Περασα πολυ ωραια!
εκτος απο καποια προβληματα!
πηγα στο ναυπλιο για να δω και την μητερα μου.
ειχα να την δω 1 1\2 χρονο!
ειχα πολυ θυμο μεσα μου ολο αυτον τον καιρο απεναντι της!
ηθελα να μου δωσει την αγαπη που δεν μου ειχε δωσει τοσα χρονια και καθε φορα που πηγαινα με απογοητευε!
δεν μπορουσα να το διαχηρηστω με τιποτα!
το μικρο παιδι μεσα μου αποζητουσε απεγνωσμενα αυην την αγαπη που δεν ειχε παρει ποτε του!
την τελευταια φορα που εκανα την μεθοδο θητα πηγα γιατι ηθελα να δουλεψω τον θυμο μου.
ενιωθα εντονο θυμο με την κορη μου και με μια γειτονησα που μου εσπαγε τα νευρα διαρκως!
οσο κι αν σας φανει παραλογο ειδα τον εαυτο μου να λειτουργει αυτο το σ.κ διαφορετικα.
και μονο οτι αποφασησα να παω να δω την μητερα μου ηταν η αρχη.
αντιμετοπισα καποια γεγονοτα τελειως διαφορετικα,χωρις θυμο!
για μενα ηταν κατι πρωτογνωρο και σοκαριστικο παραλληλα!
αισθανομαι ηρεμια ψυχης.
μεχρι και η κορη μου το ειδε και μου το ειπε εχτες( γιατι ειχε ερθει μαζι μας),πως και δεν εδωσα συνεχεια σε καποια πραγματα
που αλλες φορες θα με ειχαν κανει να χοροπηδαω!

Μαρία,χαίρομαι πολύ για αυτή την μεταστροφή...οπότε καταλαβαίνεις ότι τα θέματα υγείας που έχεις δημιουργήθηκαν από τον ανείπωτο πόνο που σου είχε δημιουργησει η αδιαφορία της μητέρας σου.....και μετά κάθε κακή πράξη των συνανθρώπων σου την εκλάμβανες σαν "μίσος".

Αλλά είδες ότι η δική σου μεταστροφή και η αναζήτηση εκ των εσω σε βοήθησε να γίνεις αγάπη για τον εαυτό σου.....
Μία παρόρμηση ακόμα....γίνε αγάπη για τον εαυτό σου και θα δεις πως όλοι θα σε αγαπήσουν,ήδη έχεις αρχίσει να το κάνεις και βλέπεις την διαφορά!!!

Μην κρίνεις ΑΓΑΠΑ

Quote:

---

εχει γνωρισει την οικογενεια της ,στην αρχη δεθηκε με τα 10 αδερφια της,μετα ειδε το συμφερον απο αυτους.
εχει και αυτη πολλα να αντιμετοπησει!

---

Αλήθεια τί εννοείς λέγοντας κάτι τέτοιο;
εσύ με τους φυσικούς γονείς της κόρης σου,τί σχέση έχεις;
(Αν θέλεις απαντάς εννοείται-είναι προσωπικές ερωτήσεις αυτές)

Απλά θα με ενδιέφερε να μάθω κάποια πράγματα για αυτές τις σχέσεις γιατί είμαι και εγώ υιοθετημένη και θα ήθελα να καταλάβω μερικά πράγματα που ακόμα αγνοώ!
Εγώ δεν έχω κάποια σχέση με τους φυσικούς μου γονείς ούτε και με τα υπόλοιπα αδέρφια μου παρότι ζουν κοντά στην δική μου πόλη.!

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Αλήθεια τί εννοείς λέγοντας κάτι τέτοιο;
εσύ με τους φυσικούς γονείς της κόρης σου,τί σχέση έχεις;
(Αν θέλεις απαντάς εννοείται-είναι προσωπικές ερωτήσεις αυτές)

Απλά θα με ενδιέφερε να μάθω κάποια πράγματα για αυτές τις σχέσεις γιατί είμαι και εγώ υιοθετημένη και θα ήθελα να καταλάβω μερικά πράγματα που ακόμα αγνοώ!
Εγώ δεν έχω κάποια σχέση με τους φυσικούς μου γονείς ούτε και με τα υπόλοιπα αδέρφια μου παρότι ζουν κοντά στην δική μου πόλη.!

---

δεν ειχα καμια σχεση,γιατι ηταν απο το εξωτερικο.
της ειχαμε πει οτι οταν θα εφτανε στα 18 και θα ηθελε να γωρισει την οικογενεια της θα πηγαιναμε να την γνωριζε.
στα 19 μας το ζητησε.
ψαξαμε και βρηκαμε και επικηνωνησαμε τοτε και τους ειπαμε οτι θα παμε.
τα πρωτα χρονια η κορη μας εκανε εκει χριστουγγενα,πασχα καλοκαιρι.
μετα απο ενα διαστημα μας ελεγε οτι δεν ειχε αισθηματα για τους βιολογικους γονεις αλλα μονο για τα αδερφια της που τα λυποταν παρα πολυ,τωρα αυτο που μου λεει ειναι οτι δεν θελει να ξερει κανεναν.
και οτι θα παει να τους δει μονο αν θα πεσουν στα ποδια της και την παρακαλεσουν.
δεν ξερω ακριβως τι εχει συμβει,η τελευταια φορα ηταν περσυ το πασχα που πηγε να τους δει φορτομενη οπως παντα με βαλιτσες απο ρουχα και τροφιμα.

Τελικά η κόρη σου,είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος;
Νωρίτερα είπες ότι έχει πολλά κένα όσον αφορά την φυσική της οικογένεια ή τη δική σου οικογένεια;

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Τελικά η κόρη σου,είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος;
Νωρίτερα είπες ότι έχει πολλά κένα όσον αφορά την φυσική της οικογένεια ή τη δική σου οικογένεια;

---

Οχι δεν ειναι ενας χαρουμενος ανθρωπος.
ειναι πησματαρα,ξεροκεφαλη.
της εχω πει πολλες φορες να ζητησει βοηθεια απο ειδικους ωστε να αισθανθει καλιτερα,αλλα δεν το δεχεται.
ειναι παιδι που δεν μιλαει,δεν βγαζει τα εσωψυχα της.
ηταν παντα ενα δυσκολο παιδι απο μωρο.
εφυγε απο μια 5ετη σχεση που στην κυριολεξια την ποδοπατησε ψυχικα και σωματικα,δεχτηκε βια σωματικη και ψυχικη και εχει μεσα της μεγαλο θυμο.
αυτο ομως που με στεναχωρει πολυ ειναι οτι κανει χρηση χασις και δεν ξερω πως να το διαχηρηστω.
οταν της το αναφερω μου λεει ξερω τις παρενεργειες,ειναι σαν να σου πω εγω για το τσιγαρο που κανεις εσυ!
εκει που παω (για να μην κανω σηνεχεια αναφορα και φενεται σαν διαφημηση)μου ειπαν ειμαι ο καθρεπτης της και αν εγω βγω απο την καταθλιψη και τα βρω μεσα μου θα δω τους γυρω μου
να αλλαζουν και αυτοι.
εχω δει μεγαλη διαφορα και ελπιζω να καταφερω να την βγαλω απο την δικη της θλιψη.
δεν ξερω τι αλλο να πω!

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Μαρία,χαίρομαι πολύ για αυτή την μεταστροφή...οπότε καταλαβαίνεις ότι τα θέματα υγείας που έχεις δημιουργήθηκαν από τον ανείπωτο πόνο που σου είχε δημιουργησει η αδιαφορία της μητέρας σου.....και μετά κάθε κακή πράξη των συνανθρώπων σου την εκλάμβανες σαν "μίσος".

Αλλά είδες ότι η δική σου μεταστροφή και η αναζήτηση εκ των εσω σε βοήθησε να γίνεις αγάπη για τον εαυτό σου.....
Μία παρόρμηση ακόμα....γίνε αγάπη για τον εαυτό σου και θα δεις πως όλοι θα σε αγαπήσουν,ήδη έχεις αρχίσει να το κάνεις και βλέπεις την διαφορά!!!

Μην κρίνεις ΑΓΑΠΗ

---

Δεν ειναι ετσι ακριβως τα πραγματα.
αφορμη για να εκδηλωθει η αρρωστεια μου ηταν ο αδερφος μου.
ηρθαμε στα λογια(που ποτε πριν δεν ειχε γινει αυτο σε ολη μας την ζωη) και με χτυπησε πολυ ασχημα!
στην ζωη μου ειχα φαι μια σφαλιαρα απο τον πατερα μου που του ειχα πει μια φορα οχι οταν ημουν 8 χρονων,απο τοτε δεν του ξανα ειπα!
αυτο ηταν!
μετα απο αυτο το γεγονος και απο την αντιδραση της μητερας μου, της αδερφης μου,της νυφης μου δεν αντεξα και πολυ σε 10 μερες μου βγηκε η διπολικη.
εκανα στην ακρη την μητερα μου και την αδερφη μου οπως μου συνεστησε και ο ψυχολογος μου ,γιατι το μονο που μου προσφεραν ηταν πονος.
στην νυφη μου που την ειχα σαν εδερφη μου και καλιτερα της εγαψα ενα μηνυμα με τοσα πολλα ευχαριστω και ποσο συμαντικη ειναι στην ζωη μου,το μονο που πηρα ηταν να μην την ξαναενοχλησω.
τα ανηψια μου που τα αγαπησα σαν παιδια μου τα σηναντισα,πηγα να τ αγκαλιασω να τα φιλισω και με εσπρωξαν.
ολα αυτα τα χρονια δεν υπηρχε βραδυ που να μην τους δω στον υπνο μου και μερα που να μην κλαψω για αυτους και ενα γιατι!
και βεβαια παραλληλα ενας μεγαλος θυμος!
στην μητερα μου μετα απο 2 χρονια αρχησα να μιλαω μπηκε στην μεση ο αδερφος της και μου ειπε γιατι της το κανεις αυτο/
την τυμωρεις;να πεθανει τυμωριμενη;
του εξηγησα οτι προστατευω τον εαυτο μου.
αυτη τη στιγμη δεν νοιωθω για κανεναν θυμο!
ο θυμος εφυγε,ο πονος ομως εχει μηνει για τον αδερφο μου.
δεν ξερω αν θα τον συνχωρεσω ποτε για αυτο που μου εκανε τοτε.
πλεον δεν υπαρχει γιατι για την νυφη μου και τα ανηψια μου.
δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι συναισθηματικοι,οχι υπαρχουν ανθρωποι γαιδουρια πως να το κανουμε.
ετσι ειναι η ζωη.
οσο για την μητερα μου δεν εμαθε να δηνει αγαπη,δεν ειναι οτι δεν με αγαπαει αλιμονο παιδι της ειμαι.
δεν θυμαμαι το χαδι της ουτε το φιλι της,αισθανομαι οτι μεγαλωσα μονη μου.
αλλα αυτη ειναι,εκανε οτι πιστευε σωστο για να μας μεγαλωσει.

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Απλά θα με ενδιέφερε να μάθω κάποια πράγματα για αυτές τις σχέσεις γιατί είμαι και εγώ υιοθετημένη και θα ήθελα να καταλάβω μερικά πράγματα που ακόμα αγνοώ!
Εγώ δεν έχω κάποια σχέση με τους φυσικούς μου γονείς ούτε και με τα υπόλοιπα αδέρφια μου παρότι ζουν κοντά στην δική μου πόλη.!

---

εσυ δεν ειχες ποτε την περιεργια να γνωρισεις την βιολογικη σου οικογενεια;