Printable View
Αισθάνομαι μια δυσθυμία και μια συνεχή κόπωση συναισθηματική και ψυχική.Το είχα πάντα αλλά το τελευταίο διάστημα έχει επιδεινωθεί σε αρκετό βαθμό.Δεν ξέρω αν φταίει που τις περισσότερες ώρες της ημέρας είμαι αδρανής απλά καθισμένος στην καρέκλα του υπολογιστή.Οποιαδήποτε γνώμη σεβαστή.
Φυσικά και η αδράνεια προκαλεί άσχημη ψυχολογική διάθεση και μετά αυτό με τη σειρά του πάλι αδράνεια, φαύλος κύκλος.
Αφού αναγνωρίζεις το πρόβλημα γιατί δεν κάνεις κάτι να το αλλάξεις; Γιατί δε δραστηριοποιείσαι, όσο δύσκολο κι ακατόρθωτο κι αν σου φαίνεται στην αρχή;
Ναι η αδρανεια ειναι πολυ ασχημη κατασταση. Και εγω οταν αδρανω μπροστα στον υπολογιστη αισθανομαι ασχημα. Οταν αδρανω πραγματικα εννοω , δλδ να καθομαι στον υπολογιστη και να μην κανω τιποτα με αυτον. Αλλα ακομα και οταν κανεις κατι στον υπολογιστη , χρειαζεται και σωματικη ασκηση , καθως και νεες εμπειριες για να γεμιζουν οι μπαταριες και οχι μονο υπολογιστης.
Ειναι φαυλος κυκλος οπως λεει και η Mriya , βαριεσαι να κανεις κατι .... αδρανεις οποτε αισθανεσαι χειροτερα. Τρογωντας ομως πολλες φορες ερχεται η ορεξη , οχι οταν σχεδιαζουμε κατι. Για αυτο προσπαθησε να αλλαξεις λιγο τις συνθηκες και τον τροπο ζωης σου.
Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες.. βρές κάποιο χόμπυ..
σίγουρα θα υπάρχει κάτι που θα σου αρεσει να κάνεις..
Σταμάτα να βυθίζεσαι στην αδράνεια...
Πάλεψε το... Μπορείς...
Και προσπάθησε να σκέφτεσαι θετικά.. όσο γίνεται...
Σκέψου οτι υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση απο τη δική σου...
Που παλεύουν για τη ζωή τους πχ..
Από αύριο ξεκινάω δουλειά οπότε θα είναι κάπως διαφορετικά.Αλλά και όταν δουλεύω δεν υπάρχει περίπτωση να μην πώ από μέσα μου βαριέμαι.Και επιπλέον, έχω συνειδητοποιήσει ότι και οι παρέες μου έχουνε ένα αντίστοιχο βαθμό βαρεμάρας, οπότε μάλλον εκεί είναι που ταιριάζουμε.Παλιά ήμουνα πολύ στον κόσμο μου και ζούσα τελείως αυθόρμητα χωρίς να παίρνω υπ' όψιν πράγματα που παίρνω τώρα.Επίσης, έχω προσπαθήσει κατά καιρούς να κάνω πράγματα αλλά συνεχώς καταλήγω να τα παρατάω και να βαριέμαι πάλι.Το μόνο πράγμα που με γεμίζει πραγματικά είναι να ακούω μουσική.Τους ανθρώπους τους βαριέμαι καθώς έχω καταλάβει ότι δεν υπάρχει πραγματική αγάπη παρά μόνο εγωιστική αγάπη.Γενικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όσο περισσότερο εγωιστής είσαι τόσα περισσότερα πράγματα θα κάνεις στην ζωή σου.
Επιπλέον, θα πώ ένα παράδειγμα όσο αφορά τον εγωισμό.Όταν πηγαίνω στο σουπερ μάρκετ οι περισσότεροι είναι καλοντυμένοι με καλά ρούχα κτλπ.Εγώ πηγαίνω ατιμέλητος και με ρούχα που μπορεί και να κοιμόμουνα με αυτά.Το γεγονός δηλαδή είναι ότι μου λέιπει ο εγωισμός.Επίσης, μου έχει φύγει η επιθυμία να δείχνω όμορφος στους άλλους καθώς δεν κάθομαι να ασχοληθώ με ρούχα όπως συνέβαινε πιό παλιά.Θέλω να πώ ότι έχω μπεί σε έναν φαύλο κύκλο αδράνειας,Φυτοζωό θα έλεγα.
Εσύ σαν άνθρωπος θα μπορούσες να δώσεις αυτό που αποκαλείς πραγματική αγάπη;Quote:
Originally Posted by newlife
Μου ακούγεται σαν να έχεις απελπιστεί και δεν περιμένεις τίποτα.Quote:
Originally Posted by newlife
Νομίζω βάζεις λάθος ταμπέλα σε αυτό που αναφέρεις.. δεν θα το έλεγα εγωισμό. Το να δείχνεις ευπαρουσίαστος δεν είναι εγωισμός. Έχει να κάνει με την πρώτη εντύπωση που θέλουμε να δώσουμε στους γύρω μας και αν αυτή πηγαίνει προς το "δεν με νοιάζει τίποτα, δεν περιμένω τίποτα" σίγουρα δεν θα ενθουσιάσει κάποιον (ή κάποια κοπέλα) για να σου πει "Ααααα, πολύ ανεξάρτητος φαίνεται αυτός ο άνθρωπος! Ας του μιλήσω!". Διαφωνείς;
Και στη δουλειά σου, το ίδιο ατημέλητος θα πηγαίνεις;
Ναι αλλα το γεγονός οτι το καταλαβαίνεις .. είναι πολύ σημαντικό..
Το εχεις συνηδειτοποιήσει.. δεν το βρίσκεις απολυτα σωστό.. αρα το επόμενο βήμα ειναι να κανεις κάτι να το αλλαξεις..
Θεωρώ οτι θα ηταν καλό να γνωρίσεις νέο κοσμο... να κάνεις νέους φίλους..
Αν οπως λες, τα άτομα που κάνεις ήδη παρέα είναι σε αντίστοιχο στυλ.. δε θα μπορεσουν να σε βοηθήσουν..
Θα σε ρίχνουν περισσότερο.
Βγές έξω, χαμογέλασε, γίνε ποιο επικοινωνιακός, τολμα περισσότερο, επεδίωξε να κανεις γνωριμίες...
Πήγαινε σε κλαμπ.. χόρεψε που σου αρεσει η μουσική, τραγούδα...διασκέδαση..
Η ζωή περνά γρήγορα..
Μη χάνεις τις στιγμές...
Δεν επαναλαμβάνονται...
Αυτο που λες το ζω τις τελευταιες βδομαδες σε καθημερινη βαση. Κανω μια δουλεια απιστευτα βαρετη (μοιραζω φυλλαδια στα σπιτια) και οι 5 ωρες τη μερα που δουλευω φαινονονται ολοκληρος αιωνας. Εχω φτασει σε σημειο να περναω εξω απο σπιτι με κοτετσια σε χωρια και να παρατηρω τις κοτες και τη συμπεριφορα τους οταν περιμενω να μου φερουν φυλλαδια.
Εχω βαρεθει τις παρεες. Δε με γεμιζουν πλεον, δε βρισκω τιποτα ενδιαφερον σ'αυτες (καταθλιψη ισως που προκληθηκε απο την κοινωνικη φοβια?). Εν παση περιπτωση, πρεπει να κανεις κατι που να σου ανεβασει την ανδρεναλινη.
Λογω οικονομικων παρατησα τις αστικες συγκοινωνιες και τα κανω ολα με το ποδηλατο. (Ενταξει δεν θα παω και σε αλλη πολη με το ποδηλατο) αλλα υπαρχουν φορες που εχω κανει 40χλμ μεσα σε μια μερα. Βλεπεις πολλα διαφορετικα μερη, γυμναζεσαι και αλλαζει η διαθεση σου. Αρχισα επισης να κανω κατι το οποιο ηθελα παντα και το λατρευα, ξεκινησα ορειβασια. Γι'αυτο το λογο κατσε και σκεψου, τι ειναι αυτο που θα ηθελες παντα να κανεις, αλλα και τι ειναι αυτο που σε σταματαει απ το να το κανεις ? Δε μπορει, ολο κατι θα υπαρχει.
Φυσικα για ορειβασια δεν μπορω να πηγαινω οποτε θελω, μια φορα την εβδομαδα και αν, αναλογα με το προγραμμα της ορειβατικης ομαδας. Τις υπολοιπες μερες εχω φτασει σε απελπιστικη βαρεμαρα σε σημειο που να εχω να κανω διαφορες υποχρεωσεις και να τις αμελω (π.χ να ποτισω τον κηπο, ή να τελειωσω μια δουλεια επι πληρωμη στο internet που εχει και χρονικο οριο!!). Να διψαω και να μην εχω ορεξη να παω μεχρι την κουζινα για να πιω ενα ποτηρι νερο. Η βαρεμαρα φερνει και αλλη βαρεμαρα, οποτε κανε κατι συντομα γιατι μπορει να σου γυρισει σε καταθλιψη. Αυτο εχω παθει εγω. Εχω γινει εξαιρετικα απαθης και ευερεθιστος.
Quote:
Originally Posted by Loading...
Όχι δεν υπάρχει πραγματική αγάπη, παρά μόνο εγωιστική αγάπη.
Στην δουλειά μου όχι δεν θα πήγαινα σαν λέτσος.:)
Αυτό που με ευχαριστεί πραγματικά είναι να ακούω μουσική το οποίο κάνω σχεδόν όλη μέρα.
Πολύ "απαισιόδοξο" μου ακούγεται ρε αδερφέ αυτό που λες. Μήπως δεν το καταλαβαίνω καλά... Τί έχεις δει; Τί πέρασες και σε έκανε να το πιστεύεις; Μιλάς μόνο για μεταξύ των δύο φύλων ή και για άλλα σενάρια πχ παιδιά-γονείς;Quote:
Originally Posted by newlife
Δεν μου είπες αν διαφωνείς όμως στο κυρίως κομμάτι που έγραψα πριν! Αν διαφωνείς, μήπως θα μπορούσες να προσπαθήσεις να εξηγήσεις τη διαφορά (ή ομοιότητα, όπως το βλέπεις εσύ) ανάμεσα στα δύο (δουλειάς-γνωριμιών);Quote:
Originally Posted by newlife
Να φανταστώ όταν παίζουν τραγούδια αγάπησιάρικα, δεν σε αγγίζουν; Death metal και άγιος ο θεος :p:pQuote:
Originally Posted by newlife
Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν αγαπησιάρικα κομμάτια παρά μόνο συναισθηματικά.Επιπλέον, η μοναδική πραγματική αγάπη είναι μόνο των γονιών πρός το παιδί, απο κεί και πέρα υπάρχει εγωιστική αγάπη.Quote:
Originally Posted by Loading...
Επίσης, τις προάλλες μου είχε πεί ένας φίλος μου ότι με βαριέται και ήταν μεγάλο πλήγμα για μένα καθώς με χτύπησε στον πυρήνα του προβλήματος μου και γενικά πιστεύω ότι εκπέμπω μια βαρεμάρα γι' αυτό άλλωστε δεν έχω και πάρα πολλούς φίλους ούτε είμαι πολύ δραστήριος γενικά.
http://www.e-psychology.gr/forum/sho...λησπερα φιλε μου σου στελνω να δεις την ιστορια μου με την καταθλιψη,ολο αυτο που λες μου θυμιζει καταθλιψη κ το χειροτερο βεβαια ειναι να εισαι αδρανης,Απευθυνσου σε ειδικο ετσι κ επιμενει αυτη η ασκημη διαθεση κ πανω απο ολα κινητοποιησου!
κανε μια λιστα απο τα πραγματα που θα σ αρεζε να κανεις και δοκιμασε να κανεις 1 την βδομαδα ή 2 ανολογως τα κεφια.....
βγες με φιλους, μιλα με αγαπημενα σου ατομα , βγες εξω σε μερη που σου αρεσουν..
αν παλι δεις οτι αυτη η κατασταση συνεχιζεται καλυτερα να δεις καποιον ειδικο.. θα σε βοηθησει πολυ ειναι σιγουρο...
Πραγματικά ο εγωισμός "βοηθάει" αρκετούς ανθρώπους να καταφέρουν πράγματα στη ζωή τους. Αλλά δεν νομίζω ότι βοηθάει ουσιαστικά. Θα εξηγήσω τι εννοώ. Ο εγωισμός είναι πόλεμος. Πολεμάμε να είμαστε πιο καλοί ή πιο σωστοί ή πιο πετυχημένοι σε έναν τομέα ή σε άλλον τομέα στη ζωή μας. Πολεμάμε να είμαστε στην ουσία καλύτεροι από τους άλλους γύρω μας. Αυτό δεν είναι ο εγωισμός?Quote:
Originally Posted by newlife
Ναι, αλλά αν πολεμάμε να είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, στην ουσία δεν τους διώχνουμε? Αν εγώ είμαι καλοντυμένος δίπλα σου και αισθάνομαι γι' αυτό "ανώτερος" από εσένα (λέμε τώρα δεν το κάνω), τότε στην ουσία δεν σε διώχνω? Θες εσύ να είσαι δίπλα μου και να αισθάνεσαι μειονεκτικά? Σίγουρα δεν θες. Μπορεί να μείνεις δίπλα μου από ανάγκη, αλλά είναι σίγουρο ότι ουσιαστικά δεν θα με θες. Ο εγωισμός φαίνεται να είναι κινητήριος δύναμη, αλλά στην ουσία είναι φραγμός προς τους άλλους ανθρώπους.
Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων που είναι εγωιστές ως προς κάποιους ανθρώπους, αλλά όχι εγωιστές ως προς άλλους. Π.χ. κάποιοι είναι εγωιστές στη δουλειά ή στους φίλους, αλλά όχι εγωιστές ως προς άτομα της οικογένειάς τους. Αν το σκεφτείς, είναι αδύνατο κάποιος να είναι εγωιστής προς όλους, γιατί στην ουσία τους διώχνει όλους και αυτό δεν τον κάνει να μπορεί να ζήσει. Λίγοι άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι εγωιστές προς όλους.
Και σκέφτομαι. Μπορεί κάποιος σήμερα να είναι εγωιστής προς τον Α άνθρωπο, αλλά μη εγωιστής προς τον Β άνθρωπο. Αύριο, δεν είναι πολύ πιθανό να είναι εγωιστής και στον Β, αλλά μη εγωιστής προς κάποιον Γ ?
Ο εγωιστής δε σημαίνει ότι τα καταφέρνει. Ο εγωϊστής πληγώνεται πολύ περισσότερο και πολύ πιο εύκολα. Μπορεί να έχει μάθει να μην το δείχνει, αλλά μέσα του πληγώνεται. Στην ουσία, το ότι κρύβει ότι πληγώνεται είναι που τον σώζει. Αργά η γρήγορα θα καταρρεύσει από τον ίδιο τον εγωϊσμό. Μπορεί επιφανειακά να φαίνεται ότι τα καταφέρνει, αλλά αυτό θα είναι πρόσκαιρο. Μπορεί να κρατήσει λίγα χρόνια, αλλά δεν μπορεί να είναι αιώνιο.
Τώρα όσο σημαντικό είναι να μην είναι κανείς εγωιστής, άλλο τόσο σημαντικό είναι να μην βρεθεί κοντά σε εγωιστές. Αν βρεθούμε κοντά σε εγωιστές, ακόμα περισσότερο αν τους έχουμε ανάγκη, θα μας κάνουν αργά ή γρήγορα να αισθανθούμε άβολα, άσχημα, μειονεκτικά. Και είναι αυτό ακριβώς που λες: "δεν υπάρχει πραγματική αγάπη παρά μόνο εγωιστική αγάπη". Πράγματι, έχω ακούσει άπειρους ανθρώπους να μιλάνε για την αγάπη, και άλλους που μου έχουν πει ότι μ' αγαπούσαν ή μ' αγαπάνε. Τρίχες. Οι περισσότεροι -να μην πω όλοι-, στην ουσία είχαν αυτό που ονόμασες εγωιστική αγάπη. Η αγάπη δεν κυνυγιέται, δεν κατακτάται με προσπάθεια να κρατήσουμε τον αλλο, δεν αναζητείται, απλά έρχεται αν έρθει. Θα σου πω μια πρόταση που διάβασα και μ' άρεσε πολύ: "Βλέπετε την ομορφιά και έρχεται η αγάπη, και τότε θέλετε να γίνει κτήμα σας, και τότε η αγάπη έχει φύγει από το παράθυρο". Δες γύρω σου άλλους, και δες πόσο εύκολα εμείς οι άνθρωποι αφήνουμε να φύγει η αγάπη από το παράθυρο!!
Αυτά που σου έγραψα είναι οι σκέψεις μου, δεν είναι απαραίτητα αυτό που ζω και έχω στη ζωή μου. Βλέπεις, στην ηλικία σου -εγώ είμαι μεγαλύτερος-, ήμουνα και εγώ εγωιστής. Ξέρεις δεν το καταλαβαίνουμε, απλά έχουμε μάθει κάτι και ασυνείδητα το εφαρμόζουμε. Μη θεωρήσεις τη βαρεμάρα σου κάτι "κακό". Είναι απλά ένα δυνατό καμπανάκι που σου λέει: ψάξε να δεις τι κάνεις λάθος, ψάξε τα λάθη, αλλιώς θα είσαι δυστυχισμένος. Μην ψάξεις επιφανειακά, μην ακολουθήσεις αυτό που λένε οι άλλοι, ψάξε σε βάθος.
Αν δεις τους γύρω σου, βλέπεις κάτι διαφορετικό από την βαρεμάρα? Βλέπεις ανθρώπους ζωντανούς με κέφι για ζωή? Βλέπεις ανθρώπους ξεκούραστους? Δες καθαρά, δεν χρειάζεται να συγκρίνεις και να αισθανθείς πιο έξυπνος (άλλη μια μορφή εγωισμού), ότι εσύ δεν θα την πατήσεις σαν τον Κώστα, ή την Καίτη, ή την Άννα, απλά δες μόνο.
Βαριέμαι όταν δεν ειμαι στην καλή μου διάθεση. Τότε απορροφούμαι στις σκέψεις, κατά κανόνα αρνητικές ή απλά απορροφουμαι σε ενα αρνητικό συναισθημα το οποιο δεν συνοδευεται απαραιτητα από σκεψεις, ως ενα μαυρο σύννεφο που καλύπτει τα πάντα. Η δραστηριοποίηση ειναι πάντα μια καλή λύση διότι η αδράνεια οξύνει το πρόβλημα.
Κάπου στο βαθος της σκεψης σου υπάρχουν πράγματα στη ζωη που αν μπορούσες να τα κάνεις - και ξερεις πάνω κάτω ποια ειναι αυτα - ή αν δεν συνεβαιναν όλα αυτα που σου συνεβησαν που δεν σε αφησαν να τα πραγματωσεις, τότε, βαρεμάρα στη ζωη σου δεν θα υπήρχε. Μια εξήγηση της βαρεμάρας είναι πως είσαι σε καταστασεις που δεν σε γεμίζουν, δεν ειναι αυτα στα οποια θα θελες να εισαι, κι ετσι έχασες το νόημα. Στιο βαθος της βαρεμάρας κρυβεται συνηθως ενα άσχημο παρελθον. Αποτελεσμα των συναισθηματων/τραυματων που σου αφησε και αρνητικων σκεψεων που επακολουθησαν ως αποτελεσμα ειναι αυτό που αποκαλεις ως βαρεμαρα.
Κάνε πράγμα που ειναι πιο κοντα σε εκεινους τους στοχους ή που σε βοηθουν κααπως να τους πλησιάσεις. Ή κάνε χόμπις/παρεες και οτιδηποτε αλλο σε αφαιρει από εκεινες τις σκεψεις.