Επειδη και εμενα με εχει επηρεασει η ιστορια του παιδιου απο την Κρητη , ειπα να ανοιξω ενα θεμα αφου θεωρω οτι το μπουλινγκ ειναι μια λεξη απλα της εποχης αλλα προυπηρχε σαν κατασταση..
Πως το αντιμετωπισατε,πως σας επηρεασε και τι πιστευετε οτι μπορει να γινει για να , αν οχι να εξαφανιστει αυτο το φαινομενο , να μειωθει τουλαχιστον..
Ποιες ενεργειες πιστευετε πρεπει να γινουν απο εκπαιδευτικη κοινοτητα και απο γονεις?
Ναι , εχω πεσει για 6 χρονια. δηλαδη οσο ημουν γυμνασιο και λυκειο και ευτυχως μονο λεκτικο μπουλινγκ.
Οσο ημουν στο γυμνασιο πιστευα πως ολοι με εβλεπαν οπως το ατομα που με παρενοχλουσε και για αυτο δεν ειχα πολλους φιλους , ουτε μου αρεσε να πηγαινω σχολειο.
. Στο λυκειο , ευτυχως οι γονεις με πιεσαν να παω φροντηστηριο ενω δεν ηθελα και εκει ανακαλυψα εναν νεο κοσμο. Ειχα παρεες , τα αγορια κανανε σαν λιγουρια κλπ , πηρα τα πανω μου και δεν με ενοιαζε και τοσο πολυ ο μαλακας του σχολειου.
Τωρα αν με επηρρεασε δεν ξερω , υποθετω πως ναι επαιξε ενα ρολο , αλλα οχι τοσο σημαντικο.
Καλησπερα σου μελος,ναι ειμαι θυμα μπουλινγκ κ δημοτικο κ γυμνασιο κ λυκειο παρακολουθω κ εγω την υποθεση Βαγγελη Γιακουμακη ειναι μια ακραια περιπτωση το να γινει αφαντος το παιδι ομως ολοι επηρεαζομαστε απο το μπουλινγκ,εγω αποφοιτησα απο το σχολειο με απωθημενα κ ψυχολογικο προβλημα το οποιο σε ενα βαθμο μενα ακολουθει κ τωρα,για να καταπολεμηθει το μπουλινγκ πρεπει να γινουν ριζικες αλλαγες στο σχολειο πιστευω γιατι το σχολειο δεν κοιταζει τις προσωπικες αναγκες καθε παιδιου αλλα τα αντιμετωπιζει ολα σαν μαζα πρεπει να υπαρχουν ειδικοι μεσα στα σχολεια που να επιτηρουν τα παιδια
Αγαπητη μνιμονιο , εχω τον κολλητο μου τον εκπαιδευτικο , απο το 1975 . Τοτε στα σχολεια δεν υπηρχε ιχνος μπουλιν , ακομα και στον χαζο της ταξης , αντε κανα φιλικο πειραγματακι . Ηταν ομως ξενοιαστες , ευκολες εποχες , δεν αγωνιουσες για το μελλον σου , το καθε εγκλημα τοτε γινοταν πρωτοσελιδο !!!
εζησε ο φιλος εκπαιδευτικος , διδασκει απο το 1985 , ολη την εξελιξη , τοτε οι καθηγητες ειχαν την εξουσια , και ο χαρακας στα χερια εδινε και επαιρνε . Εγινε μετα το δεκαπενταμελες , και τα παιδια αρχισαν να αποκτουν εξουσια , καλως η κακως . Τα παιδια πλεον ειναι αγριεμενα , διοτι και η ιδια η κοινωνια μας εχει αγριεψει . Ακομη και στην Γερμανια που διδασκει 7 χρονια υπαρχει μπουλιν . οχι ομως οσο εδω . Πλεον τα παιδια εχουν ναντιμετωπισουν σοβαρες δυσκολιες για να αποκτησουν τα προς το ζην , πιεζονται απο το πολυ διαβασμα , και καπου πρεπει να ξεσπασουν . Δεν βλεπουν πουθενα μελλον , και αυτο κατα την γνωμη μου ειναι μια απο τις αιτιες . Αλλη αιτια ειναι οτι την παιδεια δεν την παιρνουν απο το σπιτι τους , αλλα απο βιαιες παραστασεις απο βιντεοgames , βιαια εργα TV , και την απουσια των γονεων απο το σ[πιτι , μια και πρεπει να δουλευουν και οι δυο . Ειναι και κακομαθημενα πολλα παιδια , πολλα υλικα αγαθα . Τα σημερινα παιδια εχουν πολλες απαιτησεις και αρκετα υλικα αγαθα , ενω εγω , τοτε , αν και οικονομικα ανετος , αντε ναχα μια διφυλλη ντουλαπα . Κοντολογης , παιδεια ανυπαρκτη , η κατα τα προτυπα του καταραμενου lifestyle , που τους φτιαχνει ανεφικτα προτυπα , και αδυνατουν να τα φτασουν φυσικα , τα εξοργιζει ακομα περισσοτερο . Η απομονωση των υπολογιστων σε κανει ακομα πιο ακοινωνητο , οπως αν παω τον γατο μου κατω και δει αλλες γατες , θα ορμησει . Η φτωχεια ειναι η βασικη αιτια του μπουλιν κατ εμε . Στην Αμερικη που υπαρχει εξαθλιωση , η βια ειναι καθεστως στα σχολεια , οχι βεβαια τακριβα . Τανηψια μου που πανε σενα ακριβο σχολειο , αναφερουν ιχνη , ιχνακια μπουλιν , και τελειωνουν το σχολειο . Ο φιλος ο εκπαιδευτικος , οταν διοριστηκε στον Νεο Κοσμο , μια υποβαθμισμενη περιοχη , φοβοταν για την σωματικη του ακεραιοτητα . Αυτα .
Ευχαριστω για τις απαντησεις.. Ειναι δυσκολο θεμα το ξερω και για οσους το εχουν περασει ειναι διπλα δυσκολο να το περιγραψουν..ή να το αναφερουν.
Βασικα το μπουλινγκ εχει περασει σαν σχολικος εκφοβισμος,δεν ειναι ομως μονο αυτο..υπαρχει και το επαγγελματικο μπουλινγκ,το ιντερνετικο , κλπ.. Ο τραμπουκισμος υπαρχει παντου!
Σαν mnimonio μπορω να θυμηθω αρκετες αβολες στιγμες,κακες στιγμες αλλα οχι διαρκειας και οχι εξευτελισμου!
ισως ημουν τυχερη που εφαγα μονο ενα θρανιο στο κεφαλι διχως λογο (εκει σταματησε ομως).. Ισως τωρα στα 32 το βλεπω και διαφορετικα , γιατι αυτος που μου κερασε το θρανιο ειναι ναρκωμανης,αρα και αυτος ενα θυμα , που δημιουργει θυματα!
Παντως τα τελευταια χρονια εχει ξεφυγει πολυ το "πειραγμα"..Θεωρω δε, οτι ειναι πολυ διαφορετικο να δεχεσαι ή να ασκεις βια στα 12-15 (δεν την υποτιμω αναλογα τι διαδραματιζεται) και διαφορετικο να την ασκεις ή να την δεχεσαι στην ενηλικη ζωη σου , που στην πρωτη περιπτωση εισαι ενας ενηλικας τραμπουκος και στην δευτερη το θυμα εγκληματικων ενεργειων..Πιο πολυ αναφερομαι στην περιπτωση του Γιακουμακη..Και του καθε Γιακουμακη!
περα απο τις εμπειριες που αν νιωθετε ανετα τις γραφετε,αναρωτιεμαι γιατι τα σημερινα παιδια εχουν τοσο θυμο?Γιατι γονεις και καθηγητες κοιμουνται ορθιοι?
Για να ειμαι αντικειμενικη πιστευω οτι τον ρολο του εκπαιδευτικου τον εχουμε οι ιδιοι ευνουχισει.
Το bullying, οπως κ πολλα αλλα φαινομενα κοινωνικης παθογενειας, εμφανιζεται σε βαθμο αντιστροφως αναλογο του επιπεδου της παιδειας αλλα κ της καλλιεγειας της αισθησης της συλλογικοτητας μιας χωρας. Γιαυτο κ ευδοκιμει σε σχολεια των ΗΠΑ, ενω σχεδον απουσιαζει εντελως σε σχολεια της Σουηδιας η της Ιαπωνιας.
τι ενοεις αναλογα με το επιπεδο της παιδιας? εγω ξερω ανθρωπους που εβγαλαν το πανεπιστημιο κ βριζουν απο το πρωι ως το βραδυ πχ
Αλλο παιδεια κ αλλο μορφωση Αλεξ..... αυτα τα 2 δε συνεπαγονται το 1 το αλλο. Υπαρχουν ανθρωποι αναλφαβητοι, που ομως εχουν μαθει να σεβονται κ το διπλανο τους, αλλα κ την κοινωνια, στην οποια διαβιουν, συνολικα κ υπαρχουν κ πολλοι μορφωμενοι ατομιστες κ κομπλεξικοι (ριξε 1 ματια στους "μορφωμενους" πολιτικους μας κ πολλους λαμογια καθηγητες πανεπιστημιου).Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Εγώ δεν έχω πέσει θύμα μπουλινγκ ευτυχώς. Έπεσε όμως ο αδελφός. Τον δέρνανε σε όλο το γυμνάσιο στα διαλλείματα. Εγώ πιστεύω ότι οι καθηγητές πρέπει να πάρουνε πιο δραστικά μέτρα για αυτό το φαινόμενο και να διώχνουνε τα παιδιά από το σχολείο που συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο. Ο αδελφός μου επηρεάστηκε πολύ από το μπουλινγκ που του κάνανε είχε πολλά ψυχολογικά.
κ μετα στον επομενο γυρω θα τους εδερνε κ αυτοςQuote:
Έπεσε όμως ο αδελφός. Τον δέρνανε σε όλο το γυμνάσιο στα διαλλείματα.
η μονη λυση που θα εβλεπα στον οριζοντα ειναι αντι να γινεται ολο αυτο να παιζανε στρετ φαιτερ στον υπολογιστη για να δουμε τελικα πιος θα επερνε το πρωταθηλημα...
αν κ σοβαρα το λεω δε νομιζω οτι υπαρχει αλλη λυση....
Μπα όχι αυτός δεν έδερνε τότε!Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
μου φαινεται οτι οταν ημουν νηπιο, με ειχαν στριμωξει κατι μεγαλυτερα του δημοτικου στην αυλη του σχολειου και φοβηθηκα πολυ. δεν εγινε τπτ ιδιαιτερο νομιζω, αλλα φοβηθηκα πολυ και ενοιωσα εγκλωβισμενη. δεν θυμαμαι αν το ειπα στην μαμα μου, καν. στους δασκαλους, σιγουρα δεν το ειπα. κατι αλλο, δεν θυμαμαι.
νομιζω οτι ολη η προσπαθεια ενηλικων στο θεμα αυτο, πρεπει να ειναι στο να πεισουν τα παιδια να μιλανε αμεσως στους ενηλικες για οτιδηποτε τετοιο τα προβληματισει.
Όλα αυτά τα περιστατικά ξεκινάνε από το σπίτι... Δεν ξυπνάει ένα παιδάκι ξαφνικά ένα πρωί και λέει θα πειράξω το συμμαθητή μου. όχι... οι γονείς φταίνε πάντα, αυτοί προκαλούν τη νευρικότητα, το άγχος και το φόβο στα παιδιά τους. κι εγώ είχα πέσει θύμα πολλές φορές στο δημοτικό και το γυμνάσιο, στο λύκειο όμως όλα ήταν καλύτερα. σημαντικό είναι να ξέρει ένα παιδί να αμυνθεί και δεν εννοώ μόνο σωματικά, αλλά και λεκτικά και πρακτικά... για παράδειγμα ένα παιδί που δεν είναι ενταγμένο σε κάποια φιλική παρέα είναι πιο ευάλωτο..
αργησε αλλα τα καταφερεQuote:
Originally Posted by δελφίνι
και εγω εχω πεσει θυμα μπουλινγκ στο σχολειο σε ολο το γυμνασιο και το λυκειο και ηταν λεκτικο,σωματικο και ψυχολογικο(οπως να μου λενε οτι δεν αξιζει να πηγαινω στο σχολειο και αλλα πολλα που αν τα αναφερω ολα θα γραψω μια εκθεση και ηταν απο πολλα ατομα)στο διευθυντη ειχα παει μονος μου και ειχα αναφερει τα περιστατικα και γυρισε και μου απαντησε και τι θες να κανω εγω.Αυτο συντελεσε στο να εμφανισω γενικευμενη αγχωδης διαταραχη με μουδιασματα,τσιμπηματα στην καρδια,εντονη ανησυχια και γενικα πολυ αγχος οταν ημουν 18 χρονων και στα 20 να παθω ψυχωτικό επεισόδιο.Θεωρω πως αν ειχα μια καλυτερη εφηβικη ηλικια δεν θα ειχα παθει κανενα ψυχολογικο και υπενθυμιζω για ακομη μια φορα(το εχω γραψει και παλαιοτερα) οτι κανεις στο σοι μου δεν εχει ή ειχε ψυχικη ασθενεια μεχρι τους προπαππουδες μου απ οσο γνωριζω.
και μια βοηθεια προς γονεις, που αφορα οχι μονο το μπουλινγκ, αλλα γενικοτερα την καλυτερη επικοινωνια με το παιδι.
οταν υπαρχει και το παιδι εκφραζεται και εμπιστευεται τον γονιο, θα πει και για τα παρατραγουδα αν προκυψουν.
http://xenesglosses.eu/2014/09/deite...u-paidiou-sas/
παιδια και γω ειχα πεσει θυμα μπουλινγκ στο γυμνασιο και στο λυκειο.. και μετα πυροδοτηθηκε το πρωτο μου ψυχωσικο επεισοδιο.. νομιζα οτι με καναν περα επειδη ημουν δαιμονισμενη επειδη εβλεπα πραγματα και επισης ειχα πεσει θυμα μιας παρεας που ηθελα -ναι φταιω και γω- να ενταχθω.. στη δευτερα λυκειου αρχισα να βλεπω με αλλη ματια- οταν μου τελειωσε και το πρωτο επεισοδιο
και βεβαια δεν εφταιγες εσυ, που ηθελες να ενταχθεις!Quote:
Originally Posted by εσωτερική_σήψη
ολα τα παιδια θελουν να ανηκουν σε ομαδες και απογοητευονται αν τους απορριπτουν.
η αντιδραση του καθενα, ειναι αλλο θεμα. εξαρταται απο πολλα.
@thanks ρεμ! ναι οντως και βρισιμο εφαγα και απορριψη..
μετα απο 2 χρονια μου ζητουσαν συγνωμη αλλα εγω δεν ειχα ουτε εχω η δυναμη τους συγχωρισω
δεν χρειαζεται να τους συγχωρησεις.Quote:
Originally Posted by εσωτερική_σήψη
για συγχωροχαρτια, στον πάπα.
αρκει να ξερεις οτι δεν εφταιξες σε τιποτε και η ικανοποιηση οτι αναγνωρισαν το σφαλμα τους.
εχεις δικιο!ειδικα η μια με επαιρνε συνεχεια τηλ μετα απο τρια χρονια.. δεν της εδωσα σημασια..
Κι εγω εχω πεσει θυμα bulying στο γυμνασιο και λιγο στην πρωτη λυκειου,με επηρεασε σιγουρα απο εκει που ηθελα να ημουν αποδεκτος μετα αρχισα να κραζω τους αλλους και γενικως να εχω αγχος στην καθημερινη μου ζωη.Οσο για την υποθεση του Βαγγελη τι να πω τα αλλα 20 χρονων μαλ@κηστηρια φερονται σαν 14χρονα?Δυστυχως τα θυματα bulying τα θεωρουν χαζα ενω στην πραγματικοτητα αν δεν ειναι χαζομαρα αυτο που κανανε σε τετοια ηλικια τοτε τι ειναι?
Εχω πεσει κι εγω θυμα εκφοβισμου, κυριως απο ενα συγκεκριμενο ατομο οσο ημουν στο Γυμνασιο, με αφορμη το γεγονος οτι ημουν αρκετα εσωστρεφης και στην ουσια με κανανε ο,τι θελανε. Ενοιωθα μεγαλο μισος για το συγκεκριμενο ατομο, μου δημιουργησε τρομερα κομπλεξ κι ανασφαλειες που τα κουβαλησα και στην ενηλικη ζωη. Με μειωνε κατ´εξακολουθηση, με κοροιδευε μπροστα σε ολη την ταξη και στην γυμναστικη με ειχε στην μπουκα γιατι ελεγε οτι δε μπορω να τρεξω ουτε εναν κυκλο. Γενικοτερα εχω πολλες κακες αναμνησεις εξαιτιας του και ενοιωσα μια ας το πουμε δικαιωση οταν εμαθα οτι σημερα ειναι ενα ρεμαλι της κοινωνιας και δεν εχει κανει τιποτα στην ζωη του.
Η λέξη "μπούλλινγκ" δεν μου αρέσει. Είναι πολύ επιεικής έκφραση η οποία υποβαθμίζει το μέγεθος του προβλήματος.
Η σωστή λέξη είναι ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ.
Όσον αφορά τις προσωπικές μου εμπειρίες, στο σχολείο κάποιοι αστειεύονταν με αθώο τρόπο μαζί μου και με πείραζαν για πλάκα, όμως υπήρχαν και κάποιοι που με τραμπούκιζαν πραγματικά. Τους τραμπούκους έκανα μεγάλη υπομονή και τους ανέχτηκα μέχρι κάποιο σημείο. Κάποια στιγμή εξαντλήθηκε η υπομονή μου και άρχισα να τους ξυλοφορτώνω ανελέητα όταν τους έβρισκα μόνους. Για την συμπεριφορά μου αυτή, οι περισσότεροι καθηγητές με τιμωρούσαν, όμως υπήρχαν και κάποιοι οι οποίοι μου έδειξαν κατανόηση και μίλησαν μαζί μου προσπαθώντας να με πείσουν ότι έπρεπε να πάψω να φέρομαι έτσι. Τους ευχαριστώ για την καλοσύνη και την ανθρωπιά τους.
Στην μετέπειτα ζωή μου, δεν με πείραξε κανείς.
Εσύ mnimonio έπεσες θυμα μπουλιγκ?
Θα με ενδιέφερε η απάντηση σου για να βγάλω το δικό μου συμπέρασμα σε σχέση με την εντύπωση χαρακτήρα που μου δίνεις (καλοπροαίρετα ρωτώ!!).
Κι αν θέλετε τη γνώμη μου, για κάποιο που πέφτει θύμα μπουλιγκ, είτε φεύγει οσο πιο νωρίς γίνεται (νοουμένου ότι αυτό είναι εφικτό υπο τις περιστάσεις) είτε (αν το πρώτο λόγω περιστασεων είναι ανέφικτο) η αντίδραση! Οτιδήποτε κι αν σημαίνει αντίδραση! Μέχρι τα χειρότερα σενάρια που παιρναν στη σκέψη σας.
Πιστεύω αρκετοί από τους προλαλήσαντες υπήρξαν θυματα μπουλιγκ! Απλά ακόμα κι εδώ ντρέπονται να το πουν. Και για να βρίσκονται στο φόρουμ ενας πολύ πιθανός λόγος είναι αυτός!
Εσυ Ιωαννη μου δυστυχως βγαζεις πολυ ευκολα συμπερασμστα για ανθρωπους και αυτο το θεωρω ιδιαιτερα κακοπροαιρετο.. Απο που και ως που θα βγαλεις συμπερασμα για εμενα?Ποιον χαρακτηρα θα μου κρινεις , εφοσον δεν εχουμε ανταλλαξει πολλα εμεις οι δυο ουτε στο φορουμ? :) Εδω απλα μιλαμε για ενα κοινωνικο φαινομενο που παντα υπηρχε αλλα τωρα πια εχει παρει τρελες διαστασεις.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Τωρα οσο αφορα το ερωτημα σου , εχω υπαρξει θυμα περιοδικων τραμπουκισμων και οχι διαρκειας , δεν ηταν ετσι ολη μου η σχολικη ζωη δλδ. Εχω να θυμηθω πολλες αβολες στιγμες απο προβληματικα παιδια , δυστυχως ετσι ειναι , προβληματικα!Αλλα μεχρι εκει.. Οχι δεν ειχα σχολικη ζωη κολαση!! Ισως να την ειχα αν εμενα σε εκεινο το Δημοτικο σχολειο πλουσιοπαιδων που πηγα εως την τριτη Δημοτικου. Λιγα πραγματακια ειχα επισης στην Α' Γυμνασιου , δλδ διναμε τα χαρτζιλικια μας σε κατι μοσχαρια της Γ' αντε να τρωγαμε και καμια φαπα για καλημερα λολ. Οχι δεν ορισαν τον χαρακτηρα μου ή αν θες τα προβληματα μου αυτες οι στιγμες..
Ειναι λογικο καποιοι να ντρεπονται να μιλησουν αν περασαν εξευτελισμους αναλογους του εξαφανισμενου παιδιου.. Βεβαια εννοειται οτι δεν θα επρεπε να νιωθουν ντροπη , η ντροπη ειναι ολη δικη τους των τραμπουκων , ντροπιαζουν το ανθρωπινο ειδος!
Περα απο καταθεση εμπειριων , σε αυτο το θεμα εθεσα και ενα ερωτημα.. Τι μπορει να γινει για αυτο το φαινομενο? Θα τα ξυνουν για πολυ ακομα οι καθηγητες? Οι διευθυντες των σχολων θα χεζουν ψηλα και θα αγναντευουν περιμενοντας ισως το διχιλιαρο τον μηνα? Οι γονεις θα σταματησουν το "ελα παιδια ειναι τωρααα" και θα μπορεσουν ποτε να αναγνωρισουν τα σημαδια οτι το παιδι τους δεν ειναι καλα?? Πρεπει να χαθει μια ψυχη για να ξηλωθει ενας διευθυντης μιας σχολης που ηξερε , αλλα δεν ηξερε κιολας! Ουστ!
Δεν μίλησα κακοπροαιρετα! Καθόλου! Ωστόσο μου ελυσες την απορία. Επειδή δεν μου εδωσες εντύπωση θυματος μπουλιγκ. Μπορεί να είσαι δυνατός χαρακτήρας, από παιδί. Μεσα σου προσπερνούσες τέτοιες συμπεριφορες ή ο χαρακτήρας σου δεν τις μετετρεπε σε τραυματα. Κι αυτό είναι καλό! Όσοι χειριστηκαν τα πειραγματα, σφαλιαρες κλπ μ αυτό τον τρόπο δεν υποφέρουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Καποτε από τετοιες συμπεριφορες προκύπτουν/βγαινουν δυνατοί χαρακτήρες.
Και όμως αυτοί που καμαρωνουν είναι οι τραμπούκοι. Οι δασκαλοι και οι γονείς μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα, επειδή λογω της ιδιοτητας τους και των δυνατοτήτων τους, εμπνέουν φοβο και σεβασμό στα κάθε νιανιαρα τραμπουκους, επειδή οι περισσότεροι από αυτούς κατά τα λοιπά είναι χεσηδες. Κτυπανε ευκολους δηλαδή στόχους οι οποίοι τους φαίνονται ακίνδυνοι.
Δεν μου σχολιάσατε μονο την άποψη μου για το πως θα πρέπει να αντιδρασει το θυμα, ιδίως σ αυτό που ειπα οτι, αν χρειαστεί ας αντιδράσει φτάνοντας στα άκρα, οτιδήποτε κι αν σημαίνει αυτό, οπουδήποτε πάει ο νους μας!
πρεπει να ζητησει βοηθεια.Quote:
Originally Posted by ioannis2
αν περναει απ το χερι του, να αντιδρασει φυσικα, ναι. αλλα συνηθως οι μπουληδες απευθυνονται σε αδυναμους. οποτε αν δεν ειναι του χεριου του να ζητησει βοηθεια.
Αμα το θύμα αντιδράσει εκεί θα τελειώσει και η κόλαση του.. Αρκεί να βρεί την δύναμη.. Οπώς ειπες και εσυ όλοι οι τραμπουκοι μικροί ή μεγάλοι είναι χεσηδες!!
Τώρα το πως να αντιδράσει; αν η επίθεση είναι λεκτική να αντιδράσει λεκτικά, αν είναι σωματική επίθεση ας ρίξει και αυτός καμια ψιλή.. Δεν τίθεται θέμα επίδειξης δύναμης , αλλά επιδείξη ''μην με ενοχλεις γιατί θα βρεις'' .
Τις προαλλες έβλεπα ενα βίντεο απο ενα σχολείο στο εξωτερικο βέβαια , πάνε λοιπον δυο τσιλιβιθρες (δεν θα ηταν παραπανω απο 14) σε εναν συμμαθητή τους ιδιαίτερα παχουλό και ξεκινούσαν την γνωστή ιστορία.. Το παχουλό παιδάκι δείχνει ψυχραιμο μέχρι ππου το τσιλιβιθρι του δίνει μπουνιά.. Εε η συνέχεια ήταν το τσιλιβιθρι να βρεθεί στον αέρα και να σκάσει κάτω.. Πολύ δίκαιο το βρήκα!
Συμφωνούμε!
Κι αν δεν συμπεριφερθεί μ αυτούς τους τρόπους θα υποφέρει από αποθημένα.
Θα υποφέρει επίσης από χαμηλή αυτοεκτίμηση και κοινωνική φοβία.
Ειχα ανοίξει πιο παλιά θέμα για κάποιο άτομο που μου προκαλούσε εκνευρισμό, δεν με χωνευε και έψαχνε να βρει πανω μου λάθη ή να με ξεγελάσει. Τελικά, μετά από καιρό, έφυγα. Πριν φυγω ήταν η φάση που περίμενα να δοθεί η ευκαιρία να ξεσπασω πάνω του. Ειλικρινά, ο ένας θα κατέληγε στο νοσοκομείο και ο άλλος στην αστυνομία! Το ότι δεν υπήρξε τέτοιο ξέσπασμα πριν φυγω μου προκαλεί τώρα απωθημένο!
Το αν βγαίνουμε δυνατοί από τετοιες εμπειρίες θα φανεί στην επόμενη περίσταση!
Ολοι εχουμε τετοια απωθημενα Ιωαννη..
Τελος παντων βια στην βια δεν παει ουτε βγαινει κατι , αλλα σε ορισμενες καταστασεις και δη στην συγκεκριμενη νομιζω δεν εχει αλλη επιλογη καποιος.
Εχω πέσει μέχρι το γυμνάσιο γιατί ήμουν πιο ήσυχη. Κάποιοι το έχουν μετανοιώσει. Από το λύκειο και πέρα ήμουν καλύτερα. Δεν το αντιμετώπισα πότε είχα όμως ένα τεράστιο βάρος. Ένιωθα διαφορετική από τους άλλους. Τώρα ξέρω ότι φταίω γιατί δεν προσπάθησα όμως είχα ανάγκη και την κατάλληλη καθοδήγηση τότε. Τελείωσα το σχολείο και ησύχασα. Ένας λόγος που δεν θέλω να κάνω πότε παιδιά γιατί τότε τα μισούσα
Βρέθηκε το παλικαρακι νεκρό δυστυχώς.. Στεναχωρηθηκα παρα πολύ , να πω την αλήθεια διατηρουσα μια ελπίδα οτι ηταν ζωντανος :(
Δεν ξέρουν αν είναι αυτοκτονία ή δολοφονία αυτό φαντάζομαι θα λυθεί με μια ιατροδικαστική εξέταση , όπως και να έχει να πληρώσουν οι αληταραδες είτε ως ηθικοί αυτουργοί μιας αυτοκτονίας ειτε ως δολοφόνοι !!!
Καλό ταξίδι στο παλικάρι.
Μιας και ειμαι ησυχο ατομο, υπηρξα θυμα απο το δημοτικο εως το γυμνασιο. Μου κατεστρεψαν τη ζωη. 23 τωρα και εχω πλεον σοβαρη κοινωνικη φοβια και αποφευκτικη διαταραχη. Η οποιαδηποτε επαφη ή σχολιο με ανθρωπους με τρομαζει.
Επρεπε να παω στρατο και για να παρω αναβολη ετρεμα ολοκληρος μπροστα στο ιατρο, ουσιαστικα η αναβολη και καποια μερα η απαλλαγη ειναι προυποθεση ζωης για μενα. Δεν θα μπορουσα να τυχει να ξαναπερασω το ιδιο.
κανεις δε μπορει να σου καταστρεψει τη ζωη χωρις εσυ αυτο να το αποδεχτεις το μονο που μπορει απλα να κανει ειναι να σου κοψει τη φορα για λιγο μη ψαχνεις δικαιολογιες εγω πχ που περασα χειροτερα απο ολους στο σχολειο κανεις δε καταφερε να με φτασει σε αυτο το σημειο που περιγραφεις
για αυτον που θα προσπαθησει τιποτα δεν ειναι αδυνατο
μεγας αλεξανδρος
εγω ειχα καταληξει μεχρι κ στο νοσοκομειο επειδη μερικα @@παιδα ηταν γεματα κομπλεξ κ επρεπε να βγαλουν τα αποθημενα τους καπου για τις φαπες που τους εριχναν οι γονεις τους κ ομως αναλυοντας τις συμπεριφορες των αλλων ετσι οχι μονο γινεσαι πιο δυνατος αλλα βγαζεις κ στη φορα τις πραγματικες προθεσεις τους ετσι βλεπεις τα πραγματα πιο ξεκαθαρα.
αρα ασε τις δικαιολογιες με κατεστρεψαν οι αλλοι κλπκλπ οσο εχεις μυαλο τιποτα δεν εχει χαθει
Εγω εχω μια απορια , γιατι επι εποχης μου 75-79 , δεν υπηρχε ιχνος απ αυτα που περιγραφετε , και πηγαινα σε φτηνο σχολειο . Τι αλλαξε ?
Ισως η αναγκη καποιων να "ειναι καποιοι". Aλλα πιστευω οτι υπηρχε αυτο το φαινομενο και στην εποχη σου, απλα ισως δεν ετυχε στο σχολιο σου.
Quote:
Originally Posted by stefamw
Οχι , δεν υπηρχε , ειχα αλλαξει δυο σχολεια , και η αδελφη μου πηγαινε σε δημοσιο . Ολα ησυχα . Και απ μαρτυριες φιλων απο τοτε , δεν υπηρχε πουθενα .