Ειμαι χαμενος

Γεια σας παιδια θα ηθελα να σας διηγηθω τι περναω εδω και 6 μηνες γιατι δεν αντεχω αλλο...εδω και 6 μηνες με πιανουν κρισεις πανικου καθε μερα,,καποιες φορες μου ερχεται να κλαψω χωρις λογο,,δεν κοιμαμαι καθολου καλα(κοιμαμαι στις 6 το πρωι και ξυπναω 10) εδω και 4 μερες εχω συνεχεια πονοκεφαλο και ζαλαδα δεν μπορω αλλο...εκτος απο ψυχολογικα εχω και αλλα προβληματα..οπως: ξεχασα να δηλωσω τα μαθηματα στην σχολη και τωρα δεν μπορω να την τελειωσω..δεν βρισκω δουλεια,,οι γονεις μου ειναι φτωχοι οποτε δεν μπορουν να με συντηρουν μεχρι τα 30(21 ειμαι)..επισης θελω να σπουδασω αθλητικος δημοσιογραφος αλλα λογω των προβληματων που ανεφερα δεν μπορω..επισης λογω ψυχολογικων δεν μπορω να παω στρατο που με πιεζουν οι δικοι μου και σημερα τηλεφωνησα στον ψυχολογο μου οπου πηγαινα δωρεαν αλλα εκλεισαν το κεντρο στο οποιο δουλευε..δεν ξερω τι να κανω νιωθω χαμενος χωρις ελπιδα..και το χειροτερο ειναι οτι προσποιουμαι στην οικογενεια και τους φιλους μου για να μην τους γινω βαρος...

Μίλησε μας!Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο.Εγώ πάσχω από αγχώδη διαταραχή,φοβίες και έμμονες ιδέες σχετικά με την υγεία.
Βρήκα μία ψυχολόγο και το παλεύουμε μαζί.Τώρα θα βγω από τη φαρμακευτική αγωγή που μου έχει συστήσει ψυχίατρος,καθώς δε βοηθήθηκα καθόλου,και θα μπω σε ομοιοπαθητική αγωγή σε συνδυασμό με γνωσιακή-συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία.Όλος ο κόσμος περνάει άσχημα...Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι πλέον κάνουν χρυσές δουλειές...Δεν είσαι ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ!!!επίσης,να προσπαθείς να αντικαθιστάς στις σκέψεις σου τα αρνητικά όπως για παράδειγμα ''ΔΕΝ ειμαι καλα''-να λες ''ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ'' έτσι ώστε σιγά σιγά να γίνει απόσβεση των αρνητικών συναισθημάτων και μάθηση των θετικών.Και όλα θα βελτιωθούν...Απλά θέλει το χρόνο του όλο αυτό!!!Πάλεψε το όσο μπορείς.
Όταν σου έρχεται η κρίση πανικού ,να παίρνεις βαθιές αναπνοές για να αιματώνεται σωστά ο εγκέφαλος.Και όταν σου έρχεται μια καταστροφική ιδέα να προσπαθείς να καθοδηγήσεις τη φαντασία σου σε κάτι όμορφο,σε μια όμορφη εικόνα,σε μια ευχαριστη κατάσταση...Άλλωστε εμεις ελέγχουμε το μυαλό μας και μπορούμε να κατευθύνουμε τη φαντασία μας όπου θέλουμε!!!και θα δεις θα μας περάσουν ΟΛΑ!!!περιμένω νέα σου...

Συμφωνώ με τη Μάρω σε όλα μη χάνεις την ελπίδα σου προπαντώς είσαι πολύ μικρός επίσης για να ανησυχείς για το αν θα βγάλεις τη σχολή 1 6μηνο πίσω οκ εκτός αν έχεις το κουράγιο να πας να πιασεις τον προιστάμενο της σχολής πιστεύω θα δείξει κατανόηση και μπορεί να κάνεις δήλωση ετεροχρονισμένα, επίσης αθλητική δημοσιογραφία θα μπορούσες να κάνεις σε δημόσιο ιεκ που είναι δωρεάν από του χρόνου αν το θέλεις. Θα ήθελα αν θες να μου πεις πως βιώνεις 1κρίση πανικού ακριβώς και πόσο συχνά.

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας :) Στα ΤΕΙ για να κλεισω το θεμα τις σχολης γιατι ειναι τελειωμενο..εαν μεινεις εστω και σε 1 μαθημα εργαστηριου χανεις 1 χρονια(γτ πρεπει να ξαναπας την επομενη) και χανεις και το μαθημα που συνδεεται με αυτο..οι λεγομενες αλυσιδες..οποτε εμεινα σε 6 εργαστηρια λογω της δηλωσης ειχα και 2-3 απο πριν οποτε δεν βγαινει η σχολη...για τις κρισεις πανικου..το χειροτερο ειναι οτι δεν με πιανει μια ''δυνατη'' κριση και στο τελος περναει..εχω συνεχεια μετρια συμπτωματα σε ισχυ..δηλαδη ταχυκαρδια ζαλαδες αισθημα φοβου σε ολη την διαρκεια της μερας δεν περνανε ποτε..(εκτος αμα κατσω στο pc και δω καμια ταινια)..επισης εχω προβλημα και με το σκοταδι που μου ριχνει την ψυχολογια ακομα περισσοτερο γιατι ειμαι 21 χρονων..δεν φοβαμαι το σκοταδι απλα παλια επειδη ειχα ενα ατυχημα στο ματι μου και νομιζα οτι αυτο το χτυπημα δημιουργησε προβλημα στην οραση μου και οτι τυφλωνομαι και αμα βρισκομαι στο σκοταδι και τυφλωθω δεν θα το καταλαβω..ξερω οτι ειναι ακαταλαβιστικα αλλα ημουν παιδι τοτε (14) και ολα αυτα εχουν μεινει στο υποσυνηδειτο μου...το χειροτερο ειναι οτι η τυφλωση για μενα ειναι χειροτερη και απο τον θανατο..γιατι θα εισαι βαρος στους αλλους μια ζωη και δεν θα μπορεις να κανεις τιποτα μονος σου

https://www.youtube.com/watch?v=hhZ0FnuFQDw

Και εγώ τει τελείωσα, ξέρω τι παίζει με τα εργαστήρια και τις αλυσίδες απλά αν πήγαινες να πιάσεις τον προιστάμενο της σχολής ίσως σου έβρισκε κάποια λύση, στη σχολή μου πολλά άτομα αν είχαν κάποιο θέμα με μαθήματα πήγαιναν στο συμβούλιο και διεκδικούσαν αυτό που ήθελαν προφασιζόμενοι πολλές φορές κάποιο πρόβλημα. Επίσης έχεις πλήρη άγνοια για την τύφλωση. Οι τυφλοί άνθρωποι πολλές φορές είναι πιο ικανοί και από τους βλέποντες, βάρος έτσι όπως το εννοείς εσύ κάποιος που δε βλέπει θα μπορούσε να είναι μόνο αν τον συνοδεύει κάποια νοητική καθυστέρηση. Επίσης το θέμα με το σκοτάδι άκυρο, να σκέφτεσαι εκείνη την ώρα ότι πιο πιθανό το μάτι να πάθαινε κάτι στο φως παρά στο σκοτάδι, παρόλα αυτά μπορείς να πάρεις κάποιο μικρό φωτάκι να έχεις στην μπρίζα τα βράδια ώστε να είσαι ήσυχος. Και τέλος, δε γνωρίζω σε ποια πόλη βρίσκεσαι αλλά σε όλες, αν δε κάνω λάθος, υπάρχουν μέρη στήριξης νέων, μπορεί να έκλεισε αυτό που πήγαινες αλλά ψάξε για κάποιο άλλο σίγουρα θα υπάρχει.

κανεναν ψυχιατρο σκεφθηκες να επισκεφθεις?
ή εστω αν δεν κρινεις απαραιτητη την φαρμακευτικη αγωγη σε καποιον ψυχολογο?

κι εγω στην αρχη ετσι ημουν , ενιωθα αδυναμη να κανω το οτιδηποτε απαιτουσε η ζωη μου, μεχρι που αρχισα ψυχοθεραπεια μαζι με φαρμακα και αρχιζα να βαζω τα πραγματα σε μια ταξη........

Θα πάς στη Σχολή σου να τους πεις οτι είχες πρόβλημα με κρίσεις πανικού, δείξε τους και κανένα χαρτί επίσκεψης σε ψυχολόγο (αν έχεις) και θα τους παρακαλέσεις να σου βρουν λύση. Αν δεν γίνεται, τότε δεν χάθηκε ο κόσμος, επανάλαβε τη χρονιά! Δεν πειράζει, 21 είσαι, έχεις χρόνο μπροστά σου. Μην τα παρατήσεις γιατί αυτο Θα σε "ρίξει" ψυχολογικά χειρότερα. Προσπάθησε να ηρεμήσεις και να βάλεις σε μία σειρά τα θέματά σου. Αναβολή υποθέτω θα μπορέσεις να πάρεις για το στρατό. Οι κρίσεις πανικού είναι από το άγχος. Μην καταστροφολογείς, τίποτα δεν χάθηκε, όλα εκεί είναι και όλα θα τα τελειώσεις με το καλό σιγά σιγά και μεθοδικά. Σου έπεσαν κάπως μαζεμένες οι υποχρεώσεις, αγχώθηκες, φοβήθηκες και πανικοβλήθηκες στην κυριολεξία. Αλλά όλα θα πάνε καλά. Έν ανάγκη πήγαινε σε κανένα ψυχίατρο να σου γράψει κανένα αγχολυτικό μέχρι να ήρεμήσεις λίγο.

πηγα και μου ειπε δεν γινεται να κανω δηλωση...επισης οι γονεις μου δεν ξερουν τιποτα και δεν μπορω να τους λεω ψεματα αλλο.. :(

οταν φτασεισ εβδομο εξαμηνο ιο αλυσιδεσ δυαλυονται ενα αυτο και δευτερο αν τα πασ καλα μεχρι τοτε
συγκαλεισ συμβουλιο και σ δινουν ενα εξαμηνο εγω κατι τετοια εκανα και εβγαλα το τει

Το ψυχολογικό πρόβλημα που είναι βρε Βασίλη? Δεν μας έχεις πει τιποτα ποιο είναι αυτό! Πολλοί είναι οι άνεργοι, πολλοί και οι φτωχοί και πολλοί αυτοί που χρωστάνε αρκετά μαθήματα. Έχουν δηλαδή τα ίδια ακριβώς προβλήματα με σενα αλλά δεν αντιδρούν όπως εσύ. Η διαφορά ειναι στον τροπο σκέψης. Η σκέψη σου τα πήρε λάθος. Θα μπορούσες να αντικριζες τις δυσκολίες αυτές με διαφορετικό τροπο όπως κανουν αλλοι, οι οποιοι μαλιστα ειναι πιο αποτελεσματικοί από εσενα ως προς την αντιμετωπιση των δυσκολιων αυτών επειδη δεν υιοθετούν την ίδια σταση, τον ίδιο δηλαδη τροπο σκεψης με σενα. Η διαφορά είναι η διαστρεβλωμενη σκεψη.

Δυστυχώς φίλε Ιωάννη δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, και εγώ πριν λίγο καιρό ήμουν της ίδιας άποψης με σένα, αλλά δυστυχώς ξαναλέω, οι κρίσεις πανικού και τα ψυχοσωματικά ή όπως αλλιώς λέγονται, δεν ελέγχονται ούτε περνάνε έτσι απλά, είναι να μη σε πιάσουν αν σε πιάσουν θέλει πολλή δύναμη, τεράστια υπομονή, ανθρώπους κοντά σου και ο Θεός βοηθός. Το τι κουβαλάει ο καθένας στην ψυχή του είναι δικό του θέμα, κάποιοι έχουν δυνατή κράση και σε κάποιους άλλους το σώμα, ο οργανισμός, το μυαλό ξεσπά και εκεί είναι που αρχίζει το τραγικό πανηγύρι όλης αυτής της δύσκολα ελεγχόμενης κατάστασης που κανείς αν δε βρεθεί σε αυτή δεν μπορεί να καταλάβει.

Quote:

---

Originally Posted by dcat

Δυστυχώς φίλε Ιωάννη δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, και εγώ πριν λίγο καιρό ήμουν της ίδιας άποψης με σένα, αλλά δυστυχώς ξαναλέω, οι κρίσεις πανικού και τα ψυχοσωματικά ή όπως αλλιώς λέγονται, δεν ελέγχονται ούτε περνάνε έτσι απλά, είναι να μη σε πιάσουν αν σε πιάσουν θέλει πολλή δύναμη, τεράστια υπομονή, ανθρώπους κοντά σου και ο Θεός βοηθός. Το τι κουβαλάει ο καθένας στην ψυχή του είναι δικό του θέμα, κάποιοι έχουν δυνατή κράση και σε κάποιους άλλους το σώμα, ο οργανισμός, το μυαλό ξεσπά και εκεί είναι που αρχίζει το τραγικό πανηγύρι όλης αυτής της δύσκολα ελεγχόμενης κατάστασης που κανείς αν δε βρεθεί σε αυτή δεν μπορεί να καταλάβει.

---

Ο τρόπος αντίδρασης του θεματοθέτη στα προβλήματα που αντιμετωπίζει τωρα περνάει μέσα απο το χαρακτηρα του όπως τον διαμόρφωσαν τα βιωματα της ζωης του. Γι αυτό λεω πως αλλοι τα ίδια αυτα προβληματα (πχ ανεργία, φτωχεια, αποτυχίες στη σχολή) τα αντιμετωπιζουν διαφορετικά. Κι αν βιωνει αυτον τον κατηφορο που περιγραφεις (συμφωνω μ' αυτα με τα οποια τον περιγράφεις) τότε η αντιμετωπιση των εν λόγω προβλημάτων ειναι ακόμα χειρότερη, ήτοι φαινονται όλα βουνό και η καταστροφικότητα παιζει ως βασικό σενάριο. Κάποιες καλές προσπάθειες (αμα το ατομο βρει πρωτα το κουραγιο) και η διαψευση της καταστροφικότητας επενεργουν θετικά, κι αυτο μακροπροθεσμα δρα αποφασιστικα στο να ξεπερασει το άτομο τα θεματα του (νοουμενου πάντα ότι η κατασταση ακόμα, έστω ελάχιστα, ελέγχεται).

την σχολη δεν την σταματησα μονο για τα μαθηματα αλλα και για ενα αλλο περιστατικο που μου εριξε την ψυχολογια...οπως ειπα ξεχασα να δηλωσω τα μαθηματα,, και ο φιλος μου ο Γιωργος που πηγαινουμε μαζι ξεχασε και εκεινος....εγω εχω μεινει σε 6-7 μαθηματα αυτος μονο σε ενα...ειμασταν στην ταξη λοιπον ολα τα παιδια της σχολης γυρω στα 40-50 και συζητουσαμε για αυτο το θεμα..και μου λεει ενα παιδι δυνατα : εσυ μου λεει εισαι σκουπιδι γι αυτο τα ξεχασες, ο γιωργος ειναι υπευθυνος πως ξεχασε να τα δηλωσει...δεν καταλαβα καν γιατι ειχε τετοιο μισος αυτο το παιδι και τετοιο θαρρος για να με χαρακτηρησει ετσι..αλλα το χειροτερο ειναι οτι τα πιστεψα αυτα που μου ειπε και ακομα τα πιστευω..

Έχεις νοικιάσει μακριά απο την πόλη σου για να σαι στη σχολή ή η σχολή είναι εκει που μεγάλωσες;

εδω που μεγαλωσα ειμαι

Μακάρι να υπήρχε χάπι αναισθησίας να το παίρναμε όλοι εμείς που βιώνουμε με αρνητικό και αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη τις πιο απλές και καθημερινές καταστάσεις. Ετσι είμαι και εγω, τα βάζω μέσα μου τοσο πολύ που παθαίνω ψυχοσωματικά και υποφέρω και πονάω τόσο πολύ....όπως το είπε ο βασίλης κάποτε και μένα μια γνωστή μέσω FB εκφράστηκε αρνητικά για το άτομο μου και εκτοτε έχει αρχίσει κύκλος προβλημάτων, κατάθλιψη, στομάχι και πάει λέγοντας...μια γυναίκα ασήμαντη για μενα που ίσως δε θα συναντήσω ποτέ πολύς διαφορετικής πνευματικής υπόστασης....και όμως συμβαίνει

Quote:

---

Originally Posted by Vasilis19

την σχολη δεν την σταματησα μονο για τα μαθηματα αλλα και για ενα αλλο περιστατικο που μου εριξε την ψυχολογια...οπως ειπα ξεχασα να δηλωσω τα μαθηματα,, και ο φιλος μου ο Γιωργος που πηγαινουμε μαζι ξεχασε και εκεινος....εγω εχω μεινει σε 6-7 μαθηματα αυτος μονο σε ενα...ειμασταν στην ταξη λοιπον ολα τα παιδια της σχολης γυρω στα 40-50 και συζητουσαμε για αυτο το θεμα..και μου λεει ενα παιδι δυνατα : εσυ μου λεει εισαι σκουπιδι γι αυτο τα ξεχασες, ο γιωργος ειναι υπευθυνος πως ξεχασε να τα δηλωσει...δεν καταλαβα καν γιατι ειχε τετοιο μισος αυτο το παιδι και τετοιο θαρρος για να με χαρακτηρησει ετσι..αλλα το χειροτερο ειναι οτι τα πιστεψα αυτα που μου ειπε και ακομα τα πιστευω..

---

Ρε Βασίλη νέο παιδί τι είναι αυτά που πιστεύεις για σένα?? Από όσα γράφεις φαίνεται ότι είσαι μεγαλωμένος με αρχές, ότι σέβεσαι και ότι συμμερίζεσαι τους άλλους. Δίνεις αγώνα μόνος σου και δεν θες να στενοχωρείς τους δικούς σου!!! Μπράβο σου αγόρι μου!!! Τι πυροδότησε όμως τις κρίσεις πανικού δεν μας είπες .Γιατί παιδιά καλώς ή κακώς οι κρίσεις αυτές πυροδοτούνται από κάπου... αυτό πρέπει να εντοπίσεις και να το παλέψεις. Επίσης θα σου πρότεινα να το συζητήσεις και με τους δικούς σου, να μην τα βάζεις όλα μέσα σου. Εγώ νομίζω ότι το γεγονός ότι είσαι σε ένα σημαντικό στάδιο αλλαγών, όπου πρέπει να πάρεις τη ζωή στο χέρια σου και να αναλάβεις σοβαρές ευθύνες ίσως σου δημιουργεί όλη αυτή τη πάλη μέσα σου

glamshine4ever ετσι ακριβως ειναι..βλεπω τους φιλους μου που τα εχουν γραμενα ολα στα παλια τους τα παππουτσια(μην πω τπτ αλλο)..δεν τους νοιαζει αμα θα σπουδασουν αμα θα βρουν δουλεια κ.λ.π και τους θαυμαζω..καλυτερα να ημουν τεμπελης και αναισθητος παρα ετσι πως ειμαι τωρα..γιατι ετσι κανω κακο στον εαυτο μου...σκεφτομαι το οτιδηποτε μου συμβαινει 100 φορες..τα αναλυω ολα μεχρι αηδιας..και αυτο που με πειραζει ειναι οτι δεν εχω αγανακτησει και να πω : απο δω και περα δεν θα με νοιαζει τιποτα..αλλα δεν γινεται να αλλαξουμε τον χαρακτηρα μας ετσι γεννηθηκαμε...

απο το δημοτικο ειχα κρισεις πανικου γιατι η μαμα μου ειχε παθει καρκινο και με ειχε επηρεασει πολυ αυτοο...δεν ειχα την καλυτερη παιδικη ηλικια δεν εβγαινα για να ειμαι με την μαμα μου συνεχεια μηπως παθει κατι...δεν πηγαινα πουθενα γιατι συνεχεια ακουγα οτι θα πεθανει και ηθελα να ειμαι μαζι της να μην χασω ουτε ενα λεπτο για να την χορτασω τελος παντων..ολο αυοτ εξελιχθηκε σε αγοραφοβια την οποια ξεπερασα σε εναν βαθμο αλλα μου εχουν μεινει ολα αυτα δεν μπορω να τα ξεπερασω τελειως

Quote:

---

Originally Posted by Vasilis19

απο το δημοτικο ειχα κρισεις πανικου γιατι η μαμα μου ειχε παθει καρκινο και με ειχε επηρεασει πολυ αυτοο...δεν ειχα την καλυτερη παιδικη ηλικια δεν εβγαινα για να ειμαι με την μαμα μου συνεχεια μηπως παθει κατι...δεν πηγαινα πουθενα γιατι συνεχεια ακουγα οτι θα πεθανει και ηθελα να ειμαι μαζι της να μην χασω ουτε ενα λεπτο για να την χορτασω τελος παντων..ολο αυοτ εξελιχθηκε σε αγοραφοβια την οποια ξεπερασα σε εναν βαθμο αλλα μου εχουν μεινει ολα αυτα δεν μπορω να τα ξεπερασω τελειως

---

άρα εχεις τους λόγους σου Βασίλη για αυτά που νοιώθεις. Τελικά η μαμα σου ειναι καλα?

Βασιλάκη πέρασες τόσα με τη μητέρα σου!!! Αχ μωρέ!! συγκινήθηκα....... Λοιπόν τι άλλο να πω από ξανά μπράβο! Βασίλη είσαι δυνατός και θα τα καταφέρεις!!!!

μια χαρα ειναι...εχουν περασει 10 χρονια απο τοτε...δεν ξερω δεν βλεπω μελλον μπροστα μου..απο μικρος μου ελεγαν ολοι..η οικογενεια μου οι συμαθητες μου οι καθηγητες μου οι προπονητες ολοι οτι θα γινω ποδοσφαιριστης αλλα λογω αγοραφοβιας σταματησα..το παλεψα να μην σταματησω αλλα δεν τα καταφερα...και επειδη νομιζα οτι θα γινω ποδοσφαιριστης δεν ειχα σκεφτει κατι αλλο που να μου αρεσει..και τωρα εχω χαθει..μιλησα για τα δημοσια ιεκ στους γονεις μου αλλα δεν με αφηνουν να παω γιατι ειναι ανοργανωτα και επειδη ειναι 2 ωρες μακρια...ειμαι παλι στο 0 απο οτι καταλαβατε

[QUOTE=ioannis2;538143]Ο τρόπος αντίδρασης του θεματοθέτη στα προβλήματα που αντιμετωπίζει τωρα περνάει μέσα απο το χαρακτηρα του όπως τον διαμόρφωσαν τα βιωματα της ζωης του. Γι αυτό λεω πως αλλοι τα ίδια αυτα προβληματα (πχ ανεργία, φτωχεια, αποτυχίες στη σχολή) τα αντιμετωπιζουν διαφορετικά. Κι αν βιωνει αυτον τον κατηφορο που περιγραφεις (συμφωνω μ' αυτα με τα οποια τον περιγράφεις) τότε η αντιμετωπιση των εν λόγω προβλημάτων ειναι ακόμα χειρότερη, ήτοι φαινονται όλα βουνό και η καταστροφικότητα παιζει ως βασικό σενάριο. Κάποιες καλές προσπάθειες (αμα το ατομο βρει πρωτα το κουραγιο) και η διαψευση της καταστροφικότητας επενεργουν θετικά, κι αυτο μακροπροθεσμα δρα αποφασιστικα στο να ξεπερασει το άτομο τα θεματα του (νοουμενου πάντα ότι η κατασταση ακόμα, έστω ελάχιστα, ελέγχεταιΑ

Ακριβώς ότι λες! Ο καθείς διαμορφώνει χαρακτήρα-προσωπικότητα σύμφωνα με το τι έχει βιώσει. Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα στην κατάσταση αυτή σήμερα! Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει και το παιδί έχει βυθιστεί σε κάτι χαοτικό, χρειάζεται βοήθεια από τρίτους ξεκάθαρα, ο σωτήρας του εννοείται είναι ο ίδιος του ο εαυτός αλλά θέλει βοήθεια. Επίσης Βασίλη αντιλήφθηκα σωστά, θα αφήσεις τη σχολή?

[QUOTE=dcat;538238]

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Ο τρόπος αντίδρασης του θεματοθέτη στα προβλήματα που αντιμετωπίζει τωρα περνάει μέσα απο το χαρακτηρα του όπως τον διαμόρφωσαν τα βιωματα της ζωης του. Γι αυτό λεω πως αλλοι τα ίδια αυτα προβληματα (πχ ανεργία, φτωχεια, αποτυχίες στη σχολή) τα αντιμετωπιζουν διαφορετικά. Κι αν βιωνει αυτον τον κατηφορο που περιγραφεις (συμφωνω μ' αυτα με τα οποια τον περιγράφεις) τότε η αντιμετωπιση των εν λόγω προβλημάτων ειναι ακόμα χειρότερη, ήτοι φαινονται όλα βουνό και η καταστροφικότητα παιζει ως βασικό σενάριο. Κάποιες καλές προσπάθειες (αμα το ατομο βρει πρωτα το κουραγιο) και η διαψευση της καταστροφικότητας επενεργουν θετικά, κι αυτο μακροπροθεσμα δρα αποφασιστικα στο να ξεπερασει το άτομο τα θεματα του (νοουμενου πάντα ότι η κατασταση ακόμα, έστω ελάχιστα, ελέγχεταιΑ

Ακριβώς ότι λες! Ο καθείς διαμορφώνει χαρακτήρα-προσωπικότητα σύμφωνα με το τι έχει βιώσει. Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα στην κατάσταση αυτή σήμερα! Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει και το παιδί έχει βυθιστεί σε κάτι χαοτικό, χρειάζεται βοήθεια από τρίτους ξεκάθαρα, ο σωτήρας του εννοείται είναι ο ίδιος του ο εαυτός αλλά θέλει βοήθεια. Επίσης Βασίλη αντιλήφθηκα σωστά, θα αφήσεις τη σχολή?

---

ναι θα την παρατησω..γιατι κοροιδευω εμενα και τους αλλους

[QUOTE=Vasilis19;538307]

Quote:

---

Originally Posted by dcat

ναι θα την παρατησω..γιατι κοροιδευω εμενα και τους αλλους

---

Όχι, δεν θα την παρατήσεις. Βασίλη. Θα την τελειώσεις τη Σχολή σου, έστω κι άμα σου πάρει ένα ή δύο χρόνια ακόμη. Νομίζεις οτι είναι εύκολο να βρεις δουλειά με το απολυτήριο του Λυκείου; Καθόλου εύκολο δεν είναι. Θα ψάχνεις καναδυό χρόνια, τόσο διάστημα όσο να τελείωνες τη Σχολή σου. Γιατί να επιβεβαιώσεις μέσα σου, στην ψυχή σου αυτόν που σε είπε "σκουπίδι"; Πρέπει να έχεις αυτοεκτίμηση. Γιατί να λες "κοροϊδεύω εμένα και τους άλλους;""; Κανέναν δεν κοροϊδεύεις, σταμάτα να έχεις τύψεις και απλά συνέχισε την προσπάθεια, μην τα παρατάς[QUOTE=Vasilis19;538307][QUOTE=dcat;538238]




,

χθες παλι 6 κοιμηθηκα...ζαλιζομουν συνεχεια και μολις πηγαινε να με παρει υπνος σηκωνομουν τρομαγμενος...επισης δεν εβλεπα τπτ ..ειχα θολη οραση για 10-15 λεπτα..μετα περασε...και δεν αγχωθηκα καθολου χθες περασε πολυ χαλαρα η μερα μου..