Θέλω το καλύτερο για το παιδί μου
Καλημέρα,
Αποφάσισα να γίνω μέλος σε αυτό το φόρουμ, γιατί θεωρώ ότι είναι το καλύτερο μέρος συζητήσεων στην Ελλάδα για θέματα πνευματικής υγείας.
Είμαι χωρισμένη, μητέρα δύο παιδιών. Έχω καλή δουλεία, ως ιδιωτικός υπάλληλος στον χώρο της τεχνολογίας. Η μεγάλη μου κόρη βρίσκεται μόνιμα στο εξωτερικό για δουλειά, έτσι σπάνια έρχεται στην Ελλάδα.
Ο μικρός μου γιος σπουδάζει στην ίδια πόλη. Είναι μεγαλύτερος από 20 χρονών (δεν θέλω να δώσω συγκεκριμένη πληροφορία) και έχει διαγνωστεί με ψύχωση από την εφηβεία του. Χρειάστηκε την πρώτη φορά που ξεκίνησε η ψύχωση να τον πάμε σε ψυχιατρική κλινική χωρίς τη θέλησή του. Εκεί έγινε η διάγνωση, αλλά δεν το αφήσαμε έτσι φυσικά, τον πήγα μετά σε αρκετούς άλλους ψυχιάτρους γιατί δεν ήθελα να πιστέψω ότι αυτό είναι αλήθεια. Είναι πολύ έξυπνο παιδί, κατάφερε να περάσει σε καλή σχολή του πανεπιστημίου και τώρα δίνει τον αγώνα του για να την τελειώσει.
Λαμβάνει αυτά τα χρόνια αντιχωσική αγωγή σε συνδυασμό με άλλα χάπια που ρυθμίζουν τη διάθεσή του, το συναίσθημα και μειώνουν τις παρενέργειες των αντιψυχωσικών. Παλιότερα, για παράδειγμα εμφάνισε ακαθησία, και του δώσανε συγκεκριμένο χάπι για να τον βοηθήσει, αλλά ευτυχώς αλλάξαμε το αντιψυχωτικό του χάπι και είχε λιγότερα συμπτώματα με το νέο. Δεν θέλω να αναφέρω ονομασίες φαρμάκων καλύτερα, διότι δεν υπάρχει λόγος να τα διαφημίζω, ούτε και έχει κάποιο νόημα.
Εδώ και ένα χρόνο, ο γιος μου σταμάτησε αρκετές φορές τα χάπια χωρίς να με ενημερώσει, μου έλεγε ψέματα ότι τα λαμβάνει. Έλεγε και λέει ότι δεν θέλει τα αντιψυχωτικά γιατί τον κάνουν να νιώθει καταβεβλημένος, έχουν παρενέργειες, αλλά και πιστεύει ότι δεν τα χρειάζεται, και λέει συνεχώς ότι δεν έχει καμιά ασθένεια. Όσες φορές τα σταμάτησε, έγινε χάλια. Ευτυχώς τον έπεισα αρκετές φορές να τα ξαναπάρει και βελτιώθηκε.
Όμως εδώ και πολλές μέρες ξανασταμάτησε τα φάρμακα και άρχισε να φέρεται περίεργα και να μιλάει μπερδεμένα. Μάλιστα γείτονες του, μου εκφράσαν παράπονα για τη συμπεριφορά του, τους λέει διάφορα, ότι τον παρακολουθούν, ότι βρήκαν τρόπο να μπαίνουν στο σπίτι του και του πειράζουν τα πράγματα και τέτοια. Σίγουρα θα άρχισαν να επανέρχονται και οι φωνές που άκουγε, αλλά δε μου λέει.
Άρχισα να φοβάμαι πραγματικά. Παρόλα αυτά δεν είναι βίαιος ως άνθρωπος, οπότε δε θα έκανε ποτέ σε άλλους κακό. Είμαι σίγουρη. Η σχιζοφρένεια γνωρίζω επίσης πολύ καλά ότι δεν κάνει τους ανθρώπους βίαιους. Φοβάμαι όμως για τη ζωή του. Δε μου έχει δείξει σημάδια ότι θέλει να κάνει κακό στον εαυτό του, αλλά χάνεται στον φανταστικό κόσμο του και η αίσθηση ότι τον καταδιώκουν, ότι υπάρχουν συνωμοσίες εναντίων του, δεν ξέρω πως θα τον κάνουν όλα αυτά να αντιδράσει. Μου λέει ότι τρώει κάθε μέρα αλλά και αυτό δεν μπορώ να το επαληθεύσω δυστυχώς.
Έχουμε ένα δεύτερο σπίτι στην ίδια πόλη και θέλει να μένει εκεί μόνος του ως φοιτητής. Όσο και να θέλω να τον πείσω να έρθει να μείνει μαζί μου, δεν θέλει.
Έχω χωρίσει με τον πατέρα του πάνω από μια δεκαετία, τώρα ούτε καν ενδιαφέρεται για μένα ούτε για τα παιδιά του!! Είναι ο χειρότερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει τελικά. Οπότε η μόνη συμπαράσταση που έχω είναι από τις δύο αδερφές μου. Αλλά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Δεν θέλει να μιλήσει ούτε σε εμένα, ούτε στις θείες του. Παλιά ο γιος μου ερχόταν για φαγητό στο σπίτι και μου έφερνε και τα ρούχα του να τα πλύνω. Τώρα φοβάται ότι θα του βάλω λέει τα φάρμακα στο φαγητό και δεν έρχεται ούτε σπίτι! Δεν υπήρχε περίπτωση να έκανα εγώ κάτι τέτοιο φυσικά, θα ένιωθα ότι τον κοροϊδεύω αν πήγαινα να του βάλω τα φάρμακα με κάποιο τρόπο στο φαγητό, δεν ξέρω αν γίνεται κιόλας.
Τώρα πηγαίνει και τρώει έξω, ή παραγγέλνει φαγητά σπίτι, και ζει με το χαρτζιλίκι που του δίνω.
Και από ότι παραδέχεται σταμάτησε την αγωγή και έβριζε τα φάρμακα. Χθες δεν μου άνοιγε την πόρτα να μπω στο σπίτι του, μου έλεγε να φύγω μόνο και αυτό έκανα. Επιπλέον παράτησε και όλους του φίλους του. Τηλεφώνησα σε κάποιους και μου είπαν ότι δε θέλει να τους μιλάει.
Δε ξέρουμε τι να κάνουμε ειλικρινά, και δε θέλω να τον κλείσω σε ψυχιατρείο πάλι χωρίς τη θέλησή του. Όταν τον είχαμε βάλει πρώτη φορά σε ψυχιατρική κλινική, είχε θυμώσει πολύ μαζί μας και εγώ ένιωσα πολύ άσχημα. Επίσης ήταν ιδιωτική κλινική και οι συνθήκες ήταν λίγο καλύτερες. Δεν θέλω να μπει σε δημόσιο ψυχιατρείο γιατί έχω ακούσει πολλές άσχημες εμπειρίες για αυτά, δεν είναι καλές οι συνθήκες ζωής (μακάρι να κάνω λάθος σε αυτό), αλλά δεν έχω και χρήματα να τον βάλω ξανά σε ιδιωτική κλινική.
Με την γιατρό του που μίλησα, προτείνει την άμεση εισαγωγή με εισαγγελική εντολή αν συνεχίσει τη στάση του.
Αλλιώς, μια δεύτερη λύση λέει, είναι να του κάνουμε τις λεγόμενες ενέσεις τύπου depot, υπάρχουν λέει νέα σκευάσματα που γίνονται στον γλουτό, που χρειάζεται ο ασθενής μόνο μια ένεση το μήνα για θεραπεία! Παλιότερα σκευάσματα χορηγούνταν ανά δύο εβδομάδες, αλλά τώρα βγήκαν ευτυχώς μηνιαίας δράσης. Αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει περίπτωση ο γιος μου να κάτσει να του κάνει η γιατρός ένεση. Στο ψυχιατρείο που τον ανάγκασαν με το ζόρι να κάνει μερικές ενέσεις, είχε φρικάρει και μου έλεγε για την άσχημη εμπειρία του.
Προσωπικά πιστεύω ότι η καλύτερη λύση είναι η ένεση. Δώδεκα ενέσεις το χρόνο δεν είναι πολλές, όταν μπορούν να εξασφαλίσουν την πνευματική υγεία. Αλλά δεν ξέρω πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο.
Αν βρεθεί μια καλή πρόφαση και έρθει στο σπίτι μου για επίσκεψη, θα μπορούσαμε εγώ και οι δύο αδερφές μου να κρατήσουμε το παιδί μου και με τη βοήθεια κάποιας νοσοκόμας να του κάνουμε την ένεση στους γλουτούς, διότι δεν γυμνάζεται καθόλου και δεν είναι καθόλου μυώδης για να αντισταθεί. Αλλά και πάλι μια φορά αν τα καταφέρναμε, την επόμενη δε θα μπορούσαμε να το ξανακάνουμε, δε θα μας άφηνε, ούτε θα μας επέτρεπε να τον πλησιάσουμε.
Τον αγαπώ πολύ και δε ξέρω τι να κάνω, οι συγγενείς και οι φίλες μου λένε να υπογράψω για εισαγωγή του σε νοσοκομείο, αλλά δε θέλω να του στερήσω την ελευθερία.
Επειδή σε αυτό το φόρουμ βρίσκονται άτομα που περνάνε αντίστοιχες δύσκολες καταστάσεις, είτε ως ασθενείς, είτε ως γονείς, θα ήθελα την άποψη και τις συμβουλές σας. Πρέπει μέσα σε μία εβδομάδα να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. (Μην ρωτάτε για πόλη διαμονής και τέτοια, δε δίνω περισσότερα στοιχεία γιατί θέλω να προστατευθούν τα προσωπικά μας δεδομένα.)
Ευχαριστώ πολύ προκαταβολικά για τις απαντήσεις σας!
Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά και θα μας φωτίσει ο θεός να πάρουμε την καλύτερη απόφαση.
