Δύσκολο να μεγαλώνεις γονείς...

Καλησπέρα...Θα ήθελα να με βοηθήσουν οι μητερες της παρέας για ένα θέμα που με ζορίζει καιρό τώρα.
Αρχικά να πω οτι είμαι 24 χρονών φοιτήτρια και μένω στο πατρικό μου με τον αδερφό μου (18 ετών σήμερα) και η μαμα (40 ετών σήμερα) είναι στο εξωτερικό για τους γνωστους λόγους ανεργίας...
Λοιπόν, το πρόβλημα μου είναι με την μητέρα μου. Πριν 8 χρόνια είχαμε απομακρυνθεί πάλι για 2 χρόνια γιατι έπρεπε να τελειώσω το σχολείο στο εξωτερικό. Έμενα σε στενούς συγγενείς. Η μητέρα μου ήταν στην πόλη της, οπότε είχε και τους φίλους τις εδώ και τα πάντα. Η επικοινωνία μας ήταν να μιλάμε 1 φορα τη βδομάδα περίπου και λέγαμε τα κλασικά, τι κάνεις? καλα. εσύ? καλα και γω... Αυτά...
Τα 2 τελευταία χρόνια η μαμα με τον μικρότερο αδερφό μου έπρεπε να πάνε στο εξωτερικό για τους γνωστούς λόγους που ανέφερα και πιο πάνω. Φέτος ο αδερφός μου γύρησε για να δώσει πανελλήνιες και έχει μείνει μόνη της εκει με τα σοιλίκια. Το πρόβλημα μου είναι το εξής...
Η μητέρα μου δεν περνάει και πολύ καλά εκει που είναι... Οι σχέσεις με το σόι δεν είναι και οι καλύτερες οπότε έχει συνέχεια τσακωμούς και παρεξηγήσεις. Παρόλο που είναι πολύ ωραία γυναίκα με γούστο και άποψη δεν έχει καταφέρει να κάνει παρέες της προκοπής για να μπορέσει να πιει ένα καφέ π.χ.. Οπότε όλη η προσοχή της είναι στραμμένη πάνω μας και κυρίως σε μένα που είμαι και πιο ευάλωτη και ευαίσθητη... Κάθε πρωί με παίρνει τηλ απ τις 9 και μετά μέχρι να ξυπνήσω. Όταν απαντάω και ξυπνάω κάθομαι τουλάχιστον ένα 2ωρο και μιλάμε για θέματα παρεξηγήσεων και κουτσομπολιού (κάτι το οποίο σιχαίνομαι) και επειδή προσπαθώ να κάνω και γω καμια δουλειά παράλληλα χάνεται το σήμα του ιντερνετ με αποτέλεσμα να νευριάζει και να μου λέει να κάτσω 2 λεπτά να μιλήσουμε (τα οποία 2 λεπτά γίνονται 2 ώρες φυσικα)...Και όλα αυτά γιατί? Επειδή είναι στη δουλειά δεν έχει τι να κάνει, αφού πελάτες μπαίνουν αραία και που στο μαγαζί. Αν δεν το σηκώσω γίνεται μια επίθεση γκρίνια με περιεχόμενο, δεν με αγαπάς,με βαριέσαι, ε βέβαια εγώ γέρασα σιγά μην έχεις όρεξη να μιλάς μαζί μου, συγνώμη που σου τα πρήζω και όλας, συγνώμη για την ενόχληση και πολλά άλλα τέτοια σε φουλ ειρωνικό βαθμο φυσικα... Με αποτέλεσμα να μουτρώνει και να με παίρνει 5 6 μέρες αργότερα σαν να μην έγινε τίποτα. Γενικά υπάρχει μια υπερβολική γκρίνια.Απο πάντα όταν έχει η μαμα νεύρα θα ξεσπούσε σε μας (ενοείται όχι με βία) αλλά με νεύρα καβγάδες φασαρίες κλπ...
Τη μητέρα μου τη λατρεύω και πάντα ότι και να κάνω θα σκεφτώ να μην την απογοητεύσω (άσχετα αν τα καταφέρνω ή όχι). Μας μεγάλωσε μόνη της και τη θαυμάζω γιατί όσοι μας ξερουν (εμένα και τον αδερφό μου) της λένε συγχαρητήρια για την ανατροφή που έχουμε... Όμως όλο αυτό το σκηνικό ανασφάλειας που μου βγάζει δεν μπορώ να το σηκώσω...
Σήμερα μαλώσαμε γιατι έπλενα τα πιατα και δεν την απάντησα στο τηλ την ώρα που με έπαιρνε και η κατάληξη ήταν να μου πεί να μη την ξαναπάρουμε τηλ εκτός και αν χρειαστούμε κάτι να της στείλουμε μήνυμα, όχι τηλ.
Προσπάθησα άπειρες φορες να της εξηγήσω τη θέση μου αλλά άσκοπα αφού μονίμος κάνει μονόλογο... Είναι πολύ ψυχοφθόρα η όλη φάση... Κάποιοι μου λένε να της κρατάω και γω μουτρα και να της μιλάω το ίδιο απότομα με λέξεις που πληγώνουν, αλλά εγώ δεν μπορώ, δεν μου βγαίνει... Δεν θέλω να τη πληγώνω...

Εσείς σαν γονείς ή και σαν 3ο πρόσωπο τι πιστεύεται οτι είναι πιο σωστό και αποτελεσματικό?

Υ.Γ. Ευχαριστώ εκ τον προτέρων. Και συγνώμη για τον όγκο του κειμένου. :rolleyes:

πρεπει να της βάλεις όρια! ξεκαθάρισέ της .
αν δε καταλαβαίνει με λόγια εξ'αρχής, δειξτης το με πράξεις!
εγω στη θέση σου απλα θα της το εκλεινα αν δε μπορουσα να μιλήσω πανω απο 2 λεπτα πχ ή αν δε την αντεχα.
πρεπει να καταλάβει κ αν δε της το κλεισεις στη μουρη δε βλεπω να το καταλαβαινει..
αλλα μαλλον εχεις κι εσυ θεματακι στο να της το κλεισεις. απ'οτι υποψιαζομαι ετσι οπως τα περιγράφεις.
αμα δλδ δε θελεις κι εσυ να της ξεκαθαρίσεις με τον ΄ασχημο' τροπο για αυτη τότε πως θα γινει?

στην προσπάθεια μου να της το δείξω οτι δεν μου αρέσει αυτό που κάνει μια φορά το φτάσαμε σε πολύ ακραίο σημείο...απλά δεν θέλω να τη πληγώνω...το θέμα είναι οτι και πάλι δεν με καταλαβε και γυρνάμε παλι στα ίδια...
και έλεγα μήπως βρω κάποιον πιο ήπιο τρόπο...μήπως δω και αποτελέσματα...

Την πληγώνεις όταν δεν θες να επεμβαίνει στη ζωή σου; Τα ίδια μυαλά είχα κι εγώ, και τώρα με κάνουν ότι θέλουν!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by pillow

Την πληγώνεις όταν δεν θες να επεμβαίνει στη ζωή σου; Τα ίδια μυαλά είχα κι εγώ, και τώρα με κάνουν ότι θέλουν!!!!!

---

Δηλαδή αν θα μπορούσε να κάνεις κάτι τι θα έκαμες???

Αν μπορούσα θα έβρισκα δουλειά και θα έφευγα από το σπίτι, αλλά υπάρχουν πρακτικοί λόγοι που δεν γίνεται αυτό. Να ξέρεις ακόμα και οι γονείς εκμεταλλεύονται την αδυναμία των παιδιών τους όπως όλοι, κανείς δεν είναι αθώος. Άκου την Γκόθλυ σε αυτά που σου λέει, έχει απόλυτο δίκιο! Αυτό που σου λέω με τους γονείς μπορεί να το έχεις το ίδιο πρόβλημα και αλλού, ότι σου παίρνουν τον αέρα, οπότε εφάρμοσέ το παντού, το ίδιο θα κάνω κι εγώ.

Αυτό με την αδυναμία...πόσο δίκιο έχεις...με κανέναν δεν έχω το θέμα αυτό...η μητέρα μου είναι το αδύναμο σημείο μου...μόνο μαζί της είμαι έτσι...σκέφτομαι να την παώ σε κανα ψυχολόγο μήπως και βγάλουμε πιο ήρεμα άκρη...το θεωρείτε παράλογο???

Μήπως αυτή η αδυναμία είναι λανθασμένη και δεν στηρίζεται κάπου; Μήπως δεν έχεις καταλάβει, εγώ που είμαι απ'έξω το λέω, ότι η μητέρα σου όλα τα ψυχολογικά της τα ξεσπάει σε σένα; Αλλά δεν είναι λύση αυτή, έπρεπε να τα ξεσπάει σε αυτούς που της τα κάνουνε! Στους ψυχολόγους δεν έχω εμπιστοσύνη.

Με ποιον τρόπο να την κάνω να καταλάβει ότι ξεσπάει τα πάντα πάνω μου...αφου με τα λόγια δεν λέει να με ακούσει?και με τά απο κάτι μέρες τα ξεχναει να είναι σαν να μην έγινε τιποτα...

Σου είπα, κάνε αυτό που σου λέει η Γκόθλυ, κλείνε της το τηλέφωνο!

Noμιζω οτι η μαμα σου εχει ενα δικιο, εφοσον δεν εχει κινηση το μαγαζι τι να κανει τοσες ωρες? να κοιταει τους τοιχους? και αφου δεν εχει βρει καποια φιλεναδα να ταιριαξει ή συγγενη ή αντρα, ευλογο ειναι να παιρνει εσενα.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Noμιζω οτι η μαμα σου εχει ενα δικιο, εφοσον δεν εχει κινηση το μαγαζι τι να κανει τοσες ωρες? να κοιταει τους τοιχους? και αφου δεν εχει βρει καποια φιλεναδα να ταιριαξει ή συγγενη ή αντρα, ευλογο ειναι να παιρνει εσενα.

---

ρε κερασι, μας τρολαρεις κι εσυ?
επειδη βαραει μηγες το μαγαζι να τη πληρωνουν αλλοι?
κ να εχει κ δικιο απο πανω η μανα που ξεσπαει στη κορη?
φανταζομαι τους γονεις σου να ξεσπανε πανω σου κ να λες "εχουν δικιο!, αφου βαριουνται κατι πρεπει να κανουν"
λογική υπό του μηδενός!

Quote:

---

Originally Posted by SpongeBob25

Αυτό με την αδυναμία...πόσο δίκιο έχεις...με κανέναν δεν έχω το θέμα αυτό...η μητέρα μου είναι το αδύναμο σημείο μου...μόνο μαζί της είμαι έτσι...σκέφτομαι να την παώ σε κανα ψυχολόγο μήπως και βγάλουμε πιο ήρεμα άκρη...το θεωρείτε παράλογο???

---

δε μενει εξωτερικό?
δεν ειναι κακο να πατε σε ψυχολόγο, αλλα το θέμα είναι η μητέρα σου να αντιληφθεί οτι δεν είσαι παιδί πλέον και δεν εισαι υποχρεωμένη να την υπακούς!
αυτο εσυ το εχεις αντιληφθει?
το οτι ειναι μητέρα σου δε σημαίνει οτι δε μεγάλωσες οτι δεν εγινες ανεξάρτητο άτομο, ενήλικο με δική σου προσωπικότητα.
αρα ειναι λογικό να βαλεις κ τα δικά σου όρια , ακόμη και αν είναι μητέρα σου.
εμενα η ψυχολόγος μου μου το πρότεινε αυτο, να βαζω όρια σε όλες τις σχέσεις αλλιώς δε καταλήγουν υγιής.
και με εχει βοηθήσει.
ακόμη κ να μη θες να τη πληγώσεις πρεπει καπως να καταλάβει χωρίς να σε 'παταει'.
δε ξερω αν με καταλαβαίνεις.

αν κρινω απο τις ηλικιες σας, η μανα σου σε εκανε οταν η ιδια ηταν παιδι. επομενως ανωριμη. ισως και να παρεμεινε ανωριμη εφοσον απο τοτε η ζωη την πηρε παραμαζωμα με το μεγαλωμα σας και τις υποχρεωσεις.
αν και σας μεγαλωσε υπευθυνα οπως λες κι εσυ, ισως συνηθισε να σε εχει "παρεα" της περισσοτερο, παρα παιδι της και να σου φερεται τωρα πια σαν να εισαι κολλητη της.
αυτο δεν ειναι και το καλυτερο βεβαια, γιατι και σε φορτωνει υπερβολικα, οπως κι εσυ περιγραφεις και δεν σου δημιουργει αισθημα ασφαλειας οπως ενας γονιος οφειλει, οταν νοιωθεις οτι εσυ την νταντευεις...

η γνωμη μου ειναι να τα ξανασυζητησεις ολα αυτα, αλλα σε μια στιγμη απολυτης ηρεμιας και καλων σχεσεων, οχι πανω σε μια δυσαρεσκεια η σε εναν καυγα.
ηδη ειπες οτι δεν παιρνει απο λογια.
στην συζητηση που θα κανεις θα της πεις κι οτι εχεις αναγκη να εχεις το προγραμμα σου και δεν μπορεις να ξεκινας την μερα σου με 2ωρα τηλεφωνηματα επειδη αυτη βαριεται.
η επικοινωνια με τους αγαπημενους δεν ειναι για να ξεσπασουμε την ανία μας, αλλα για ουσιαστικη επικοινωνια και αληθινες κουβεντες, οχι χασμουρητα και κουτσομπολια σαν ... να μην πω..
στην ιδια αυτη συζητηση θα την προειδοποιησεις οτι θα συντομεψουν πλεον αυτα τα τηλεφωνηματα γιατι δεν μπορεις ετσι.
αν δεν το σεβαστει αυτο και μουτρωσει, ειναι δικο της προβλημα πλεον.
αν δεν το λαβει υποψη και συενχισει τα τηλεφωνηματα με τον ιδιο ρυθμο, οταν θελησεις να κλεισεις, θα της πεις σοβαρα και ηρεμα οτι δεν εχεις αλλο χρονο και πρεπει να κλεισεις, καλη μερα φιλακια κλπ.
αν το κανεις σταθερα αυτο και χωρις πισωγυρισματα, καποια στιγμη θα την εκπαιδευσεις...

Quote:

---

Originally Posted by Gothly

δε μενει εξωτερικό?
δεν ειναι κακο να πατε σε ψυχολόγο, αλλα το θέμα είναι η μητέρα σου να αντιληφθεί οτι δεν είσαι παιδί πλέον και δεν εισαι υποχρεωμένη να την υπακούς!
αυτο εσυ το εχεις αντιληφθει?
το οτι ειναι μητέρα σου δε σημαίνει οτι δε μεγάλωσες οτι δεν εγινες ανεξάρτητο άτομο, ενήλικο με δική σου προσωπικότητα.
αρα ειναι λογικό να βαλεις κ τα δικά σου όρια , ακόμη και αν είναι μητέρα σου.
εμενα η ψυχολόγος μου μου το πρότεινε αυτο, να βαζω όρια σε όλες τις σχέσεις αλλιώς δε καταλήγουν υγιής.
και με εχει βοηθήσει.
ακόμη κ να μη θες να τη πληγώσεις πρεπει καπως να καταλάβει χωρίς να σε 'παταει'.
δε ξερω αν με καταλαβαίνεις.

---

στο εξωτερικό μένει αλλα δεν είναι θέμα αυτό...μπορώ να πάω και να τη πάρω απ το χεράκι και να πάμε...
σε καταλαβαίνω αλλά πραγματικά έχω απελπιστεί...δεν λέει να καταλάβει οτι τα παιδιά της έχουν μεγαλώσει και κοιτάνε τη δικιά τους ζωη...να βρει και αυτη έναν άνθρωπο να κάνει τη δική της...
η αλήθεια είναι πως πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια για αυτό είμαι τόσο υπομονετική μαζί της...αλλά νομίζω οτι δεν φταίω εγώ για ότι πέρασε, για να τη πληρώνω...
έχεις δηλαδή απευθυνθεί σε ψυχολόγο για αντίστοιχο λόγο? αυτό με τα όρια πάντα καταλήγει σε καβγά και μετά απο 2 3 βδομάδες πάλι τα ίδια... και μετά το καβγά?τι?να το προσπεράσω?ή να συνεχίσω να της κρατάω μούτρα? μεχρι πότε???αφού μόνο εμένα έχει δίπλα της αυτή τη φάση...δεν είναι πολύ εγωιστικό εκ μέρος μου???

Quote:

---

Originally Posted by SpongeBob25

στο εξωτερικό μένει αλλα δεν είναι θέμα αυτό...μπορώ να πάω και να τη πάρω απ το χεράκι και να πάμε...
σε καταλαβαίνω αλλά πραγματικά έχω απελπιστεί...δεν λέει να καταλάβει οτι τα παιδιά της έχουν μεγαλώσει και κοιτάνε τη δικιά τους ζωη...να βρει και αυτη έναν άνθρωπο να κάνει τη δική της...
η αλήθεια είναι πως πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια για αυτό είμαι τόσο υπομονετική μαζί της...αλλά νομίζω οτι δεν φταίω εγώ για ότι πέρασε, για να τη πληρώνω...
έχεις δηλαδή απευθυνθεί σε ψυχολόγο για αντίστοιχο λόγο? αυτό με τα όρια πάντα καταλήγει σε καβγά και μετά απο 2 3 βδομάδες πάλι τα ίδια... και μετά το καβγά?τι?να το προσπεράσω?ή να συνεχίσω να της κρατάω μούτρα? μεχρι πότε???αφού μόνο εμένα έχει δίπλα της αυτή τη φάση...δεν είναι πολύ εγωιστικό εκ μέρος μου???

---

σε ψυχολόγο παω για άλλο λόγο (για ενδοοικογενειακή βία) αλλα΄μου μαθαίνει πολλά πράγματα που δε μπορούσα να τα σκεφτώ μόνη μου, εγω έτυχε κ επεσα σε καλή ψυχολόγο. σιγουρα δεν ειναι ολοι ετσι.
ομως επειδη εγω εχω προβλημα με τα όρια, το ποτε δλδ θα πρεπει να πω στον αλλο να μην επεμβαινει αλλο στη ζωη μου, μου ειχε μιλησει καποιες φορες (η ψυχολόγος) για τα όρια. κ προσπαθώ γενικά στις σχέσεις μου να τα εφαρμόσω. όχι σε γονείς όμως γιατι δεν εχουμε καμια επαφη.
αλλα εγω αυτο θα εκανα στη θέση σου , ότι κ να μου έλεγε θα της εξηγουσα οτι δε μπορω αλλο να μιλησω μαζι σου κ θα της το εκλεινα χυμα. ας παρεξηγηθει ας κανει οτι θελει αλλα δν θα ειναι δουλεια μου να νταντεψω τη μανα μου.
καταλαβαινω οτι σου ειναι δυσκολο γιατι λες οτι τα πατε καλα, αλλα εγω δε θα εβρισκα αλλο τροπο. (τωρα αν πας σε ψυχολόγο σιγουρα θα στα πει καλυτερα κ πιο συμβατικά απο τα δικα μου)
κ νομιζω κ η remedy τα εξηγεί ωραία.
εγω ειμαι λιγο απολυτη στο θεμα γονεις κ πολλες φορες δινω κ απολυτες συμβουλες, δε σημαινει οτι πρεπει να τις κανεις πραξη.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ισως συνηθισε να σε εχει "παρεα" της περισσοτερο, παρα παιδι της και να σου φερεται τωρα πια σαν να εισαι κολλητη της..

---

δεν είναι οτι με έχει συνηθίσει παρέα της...απλά με έχει δεδομένη και κάθε φορά που μένει μόνη της και δεν έχει παρέα επιστρέφει στα σίγουρα...και γω φυσικα επειδή νιώθω και την υποχρέωση που αφιέρωσε τη ζωή της σε μας είμαι πάντα εκει...και σαφώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα που ανέφερες και συ ¨ σε φορτωνει υπερβολικα, οπως κι εσυ περιγραφεις και δεν σου δημιουργει αισθημα ασφαλειας οπως ενας γονιος οφειλει, οταν νοιωθεις οτι εσυ την νταντευεις ¨.

η ήρεμη συζήτηση καταλήγει στο να φαίνομαι εγώ η υπερβολική και σε ειρωνεία... ποτέ δεν έχει κάτσει να με ακούσει πραγματικά και να έρθει στη θέση μου...και δεν ξέρω τι άλλο να την πω για να με ακούσει...
το χω δοκιμάσει και να της λέω οτι έχω δουλεια και μου λέει 2 λεπτά ακόμα και μετά δεν έχει σταματημό...και αν την διακόψω και την πω οτι πρέπει να κλεινω το γυρίζει παλι στην ειρωνεία ¨ναι έχεις δίκιο,συγνώμη που σε ενοχλώ¨ και διάφορα τέτοια...στην ουσία κάτι πρέπει να κάνω και με την ειρωνεία της...

Quote:

---

Originally Posted by SpongeBob25

δεν είναι οτι με έχει συνηθίσει παρέα της...απλά με έχει δεδομένη και κάθε φορά που μένει μόνη της και δεν έχει παρέα επιστρέφει στα σίγουρα...και γω φυσικα επειδή νιώθω και την υποχρέωση που αφιέρωσε τη ζωή της σε μας είμαι πάντα εκει...και σαφώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα που ανέφερες και συ ¨ σε φορτωνει υπερβολικα, οπως κι εσυ περιγραφεις και δεν σου δημιουργει αισθημα ασφαλειας οπως ενας γονιος οφειλει, οταν νοιωθεις οτι εσυ την νταντευεις ¨.

η ήρεμη συζήτηση καταλήγει στο να φαίνομαι εγώ η υπερβολική και σε ειρωνεία... ποτέ δεν έχει κάτσει να με ακούσει πραγματικά και να έρθει στη θέση μου...και δεν ξέρω τι άλλο να την πω για να με ακούσει...
το χω δοκιμάσει και να της λέω οτι έχω δουλεια και μου λέει 2 λεπτά ακόμα και μετά δεν έχει σταματημό...και αν την διακόψω και την πω οτι πρέπει να κλεινω το γυρίζει παλι στην ειρωνεία ¨ναι έχεις δίκιο,συγνώμη που σε ενοχλώ¨ και διάφορα τέτοια...στην ουσία κάτι πρέπει να κάνω και με την ειρωνεία της...

---

ειναι πολυ ανωριμες οι αντιδρασεις της.
αφηνε την ειρωνια της να πεφτει στο κενο και αντιμετωπιζε αυτο που λεει σαν να ειναι σοβαρο και οχι ειρωνικο , μεχρι να βαρεθει .
πχ
-ναι ναι, εχεις δικιο, συγνωμη κιολας που σου τρωω τον χρονο(με ειρωνια)
- ευχαριστω που με καταλαβαινεις μαμα, εχω πολλη δουλεια, φιλακια.

μην καυγαδισεις και ΜΗΝ κανεις μουτρα.
ασε τα μουτρα να τα κανει εκεινη, αν επιμειενι σε αυτο.
εσυ να φερεσαι νορμαλ, να της μιλας οποτε εχεις χρονο και αναγκη και να κοβεις τα πολυωρα τηλεφωνηματα εκει που θελεις.
αν δεν παιρνει απο συζητησεις, θα φερεις την σχεση σας εκει που θελεις (κατα το δυνατον) με την συμπεριφορα σου.

Quote:

---

Originally Posted by Gothly

σε ψυχολόγο παω για άλλο λόγο (για ενδοοικογενειακή βία) αλλα΄μου μαθαίνει πολλά πράγματα που δε μπορούσα να τα σκεφτώ μόνη μου, εγω έτυχε κ επεσα σε καλή ψυχολόγο. σιγουρα δεν ειναι ολοι ετσι.
ομως επειδη εγω εχω προβλημα με τα όρια, το ποτε δλδ θα πρεπει να πω στον αλλο να μην επεμβαινει αλλο στη ζωη μου, μου ειχε μιλησει καποιες φορες (η ψυχολόγος) για τα όρια. κ προσπαθώ γενικά στις σχέσεις μου να τα εφαρμόσω. όχι σε γονείς όμως γιατι δεν εχουμε καμια επαφη.
αλλα εγω αυτο θα εκανα στη θέση σου , ότι κ να μου έλεγε θα της εξηγουσα οτι δε μπορω αλλο να μιλησω μαζι σου κ θα της το εκλεινα χυμα. ας παρεξηγηθει ας κανει οτι θελει αλλα δν θα ειναι δουλεια μου να νταντεψω τη μανα μου.
καταλαβαινω οτι σου ειναι δυσκολο γιατι λες οτι τα πατε καλα, αλλα εγω δε θα εβρισκα αλλο τροπο. (τωρα αν πας σε ψυχολόγο σιγουρα θα στα πει καλυτερα κ πιο συμβατικά απο τα δικα μου)
κ νομιζω κ η remedy τα εξηγεί ωραία.
εγω ειμαι λιγο απολυτη στο θεμα γονεις κ πολλες φορες δινω κ απολυτες συμβουλες, δε σημαινει οτι πρεπει να τις κανεις πραξη.

---

είχα πάει σε ψυχολόγο μια φορά για κάτι παρόμοιο πριν 6 χρόνια αλλά έπεσα σε ότι να ναι με το ρολόι στο χέρι...για αυτό δυσκολεύομαι να ξαναπάω και να μοιράζω 50ευρα έτσι απλά...
απ ότι καταλαβαίνω δηλασή το πρόβλημα είναι δικό μου,ε? πρέπει να είμαι πιο απόλυτη μαζί της...αυτή απλά βρίσκει και τα κάνει...γιατί με τον αδερφό μου δεν του θυμώνει καθόλου...απλά του κάνει τα παράπονα της...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ειναι πολυ ανωριμες οι αντιδρασεις της.
αφηνε την ειρωνια της να πεφτει στο κενο και αντιμετωπιζε αυτο που λεει σαν να ειναι σοβαρο και οχι ειρωνικο , μεχρι να βαρεθει .
πχ
-ναι ναι, εχεις δικιο, συγνωμη κιολας που σου τρωω τον χρονο(με ειρωνια)
- ευχαριστω που με καταλαβαινεις μαμα, εχω πολλη δουλεια, φιλακια.

μην καυγαδισεις και ΜΗΝ κανεις μουτρα.
ασε τα μουτρα να τα κανει εκεινη, αν επιμειενι σε αυτο.
εσυ να φερεσαι νορμαλ, να της μιλας οποτε εχεις χρονο και αναγκη και να κοβεις τα πολυωρα τηλεφωνηματα εκει που θελεις.
αν δεν παιρνει απο συζητησεις, θα φερεις την σχεση σας εκει που θελεις (κατα το δυνατον) με την συμπεριφορα σου.

---

είναι όντως ανώριμες...εγώ πιστεύω οτι τώρα περνάει την εφηβεία της...
θα το δοκιμάσω και αυτό που λες...αν και όταν κάνω οτι δεν συμβαίνει τίποτα εκνευρίζεται ακομα πιο πολύ...δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει...
ελπίζω τουλάχιστον να μπορέσω με τον τρόπο αυτό να ελαττώσω τις ώρες που περνάω πάνω απ το βαιπερ για χάρη της...

Δυστηχως ολοι εχουμε προβλημα λιγο η πολυ με τους γονεις μας.Εγω εχω με την μητερα μου προβλημα,εχει συνεχεια τα νευρα της,μιλαη αποτομα και συνεχεια της φταιω εγω και ο πατερας μου για ολα.Αν δεν γινει το δικο της κατεβαζει μια μουρη μεχρι το πατωμα σαν τα μικρα παιδακια.Ευτυχως που εδω και χρονια δεν μενω μαζι με τους γονεις μου.Προσπαθω να την αποφευγω οσο πιο πολυ μπορω.

Quote:

---

Originally Posted by Bulletproof

Δυστηχως ολοι εχουμε προβλημα λιγο η πολυ με τους γονεις μας.Εγω εχω με την μητερα μου προβλημα,εχει συνεχεια τα νευρα της,μιλαη αποτομα και συνεχεια της φταιω εγω και ο πατερας μου για ολα.Αν δεν γινει το δικο της κατεβαζει μια μουρη μεχρι το πατωμα σαν τα μικρα παιδακια.Ευτυχως που εδω και χρονια δεν μενω μαζι με τους γονεις μου.Προσπαθω να την αποφευγω οσο πιο πολυ μπορω.

---

αυτό το θέμα το είχα και γώ με τη δικιά μου...όταν δεν τα πήγαινε καλά με τον δεσμό της τα νεύρα όλα τα έφερνε στο σπίτι...μέχρι που χώρισε και ησυχάσαμε...και γω τώρα μακρυά είμαι αλλά και πάλι βρίσκει τον τρόπο να ανακατεύεται μες στα πόδια μου...και το θέμα δεν είναι μόνο το τηλ...απλά αυτό είναι που με τρελαίνει περισσότερο...ελπίζω να μην κάνουμε τα ίδια και μεις σαν γόνεις...