Printable View
Καλημέρα σε όλους. Ποστάρω ένα βιντεάκι του Mark Freeman που πιστεύω ότι είναι αρκετά βοηθητικό για όσους έχουν ΙΔΨ ή γενικά όσους έχουν πρόβλημα με σκέψεις που τους κατακλύζουν το μυαλό και δυσκολεύονται να τις διαχειριστούν. Είναι σύντομο, αλλά με πολλή ουσία και το παρουσιάζει με χιούμορ, όπως πάντα. :)
https://www.youtube.com/watch?v=laeYq51SYA0
Εγω πλεον καταλαβα οτι δυστυχως ανηκω στο 20% των ασθενων που με τα συγχρονα ιατρικα μεσα ειναι απλα ανιατοι.Ουτε η ψυχοθεραπεια βοηθησε ουτε τα κολπακια αυτα ουτε κι τα φαρμακα περα απο το οτι με καναν να μην φοβαμαι τοσο τις ιδεες μου.Εχω απογοητευτει κι εχω θυμωσει με τους γιατρους και την συγχρονη ιατρικη που ειναι ακομα στον μεσαιωνα κι δεν εχει προσεγγισει στο ελαχιστο το να βρει το τι παει στραβα με το κεφαλι μας.Τοσσοι εκατομμυρια ερευνητες στον κοσμο ηθελα να ξερα τι κανουν περα απο το να τρωνε τα λεφτα του μεσου φορολογουμενου.Μετα κι απο την αποτυχια των φαρμακων αποφασισα να τα κοψω κι αυτα κι την ψυχοθεραπεια κι οπου με βγαλει.Καλυτερα να ζω χωρις ελπιδες για να μην υποφερω κιολας οταν μου διαψευδονται.
Δεν είναι και λίγο πράγμα αυτό ξέρεις Άγγελε. Μήπως να εστίαζες σε αυτό που έχεις καταφέρει με την πάροδο του χρόνου? Είναι σημαντικό αυτό που αναφέρεις.Quote:
Originally Posted by aggelos11
Σε κατανοώ. Και εγώ νιώθω πλέον μετά από αρκετά χρόνια που το έχω ότι είναι μια πάθηση - στη μορφή τουλάχιστον που την έχουμε ορισμένοι από μας - που δεν περνάει εντελώς ποτέ. Νομίζω όμως ότι όταν την αποδεχτείς, μπορείς να πορευτείς και καλύτερα.
Ίσως σου φαίνονται κολπάκια αυτά, (ο Freeman προσπαθεί να τα παρουσιάζει πάντα και με έναν ευχάριστο και απλό τρόπο για να είναι πιο κατανοητός) αλλά κατά βάση είναι μέθοδοι σκέψης, η συγκεκριμένη μάλιστα βασίζεται σε μια ψυχοθεραπεία που ονομάζεται acceptance and commitment therapy (ACT), κάτι κάπως διαφορετικό από την παραδοσιακή γνωσιακή/συμπεριφορική μέθοδο.
Δεν έχω κάνει συστηματικά αλλά μελετώ στοιχεία της ACT και βλέπω ότι βοηθάνε.
Βασικό πράγμα πάντως είναι να αποδέχεσαι αυτό που έχεις και που κάνει το μυαλό σου. Απλά μαθαίνεις πως να μην του δίνεις σημασία, αλλά να εστιάζεις σε δραστηριότητες, αξίες και ό,τι έχει ουσία στη ζωή σου. Όλη η ιστορία δηλαδή είναι η διαχείριση των σκέψεων, που αν τις δεις με άλλο μάτι και στην πραγματική τους διάσταση, δεν είναι κάτι το τρομερό κλπ. Και επίσης είναι διαπιστωμένο ότι όταν δεν σου προκαλούν τόσο άγχος οι σκέψεις, τότε υποχωρούν και ούτε σε επηρεάζουν τόσο, όταν/αν εμφανίζονται. Σπάει ο φαύλος κύκλος.
Μην απελπίζεσαι και μην περιμένεις την τέλεια θεραπεία, δεν υπάρχει (προς το παρόν τουλάχιστον). Δέξου το μυαλό σου, εγκέφαλο, ψυχοσύνθεση... με την ιδιαιτερότητά του και κάνε ότι μπορείς καλύτερο στη ζωή σου από κει και πέρα. Η ιατρική δεν έχει φτάσει δυστυχώς στο σημείο να μας λυτρώσει πλήρως από όλα αυτά, εμείς οι άνθρωποι όμως έχουμε πάντα περιθώρια βελτίωσης, όταν δεν καταθέτουμε τα όπλα. Αυτά ξέρω και νιώθω εμπειρικά, αυτά σου λέω, αυτά προσπαθώ και εγώ και δοκιμάζω. Αντιλαμβάνομαι καλά τι τραβάς και είναι ζόρικο. Αλλά μείνε δυνατός και ψύχραιμος και να ξέρεις έχουμε περισσότερες αντοχές απ' ότι νομίζουμε.
Ειναι αδικια...ειναι απλα αδικια.Με αυτην την βρωμονευρωση εχω χασει 3 χρονια απ την ζωη μ κι οπως φαινεται θα γινουν κι αλλα.Βλεπω τους αλλους γυρω μου που γυμναζονται,ερωτευονται,πρ οχωρανε με τις σπουδες τους κι βλεπω κι εμενα αφοπλισμενο σε εναν καναπε...στην καλυτερη ηλικια της ζωης μου να ψαχνω για θεραπειες για το προβλημα μου κι με πιανει απελπισια.Ειναι αδικια οι αλλοι να ζουν την ζωη τους κι εμενα να με πολεμαει το κεφαλι μου συνεχεια.Η ψυχικη ασθενεια ειναι οτι χειροτερο μπορει να υποστει ενας ανθρωπος.Χιλιες φορες να μου κοβοταν το χερι παρα αυτο το βασανιστηριο
ΚΑΤΑΡΧΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟΣ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΓΤ ΕΙΣΑΙ ΜΙΚΡΟΣ
ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ Σ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΔΛΔ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ ΤΙ ΚΑΝΩ ΦΟΡΑΩ ΣΕΚΟΝΤ ΧΑΝΤ ΡΟΥΧΑ
ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΕΧΡΙ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΛΕΩ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΑΜΕ
ΞΕΡΕΙΣ ΓΤ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ; ΝΑ ΣΤΟ ΕΞΗΓΗΣΩ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΓΤ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΣΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΑΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΟΥΝΕ ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΨΕ ΜΟΥ ΜΙΛΑΝΕ
ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΕΣΥ ΤΟ ΚΑΝΕΣ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ;ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΑΠΕ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ
ΑΝ ΔΕΝ ΣΠΑΣΕΙΣ ΑΥΓΑ ΟΜΕΛΕΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΑ ΣΟΥ ΤΕΛΟΣ
Δεν ειμαι κακομαθημενος ρε συ elis,απλα θυμαμαι τον εαυτο μου πως ηταν πριν προσβληθω απο αυτην την κωλοασθνεια,βλεπω κι οτι χωρις χαπια δεν μπορω να σταθω κι με πιανει φρικη
ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΕΞΩ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΨΑΞΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΙ
ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΨΑΞΕ ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΚΑΝΩ ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΙΣ
Τιποτα elis,το μονο που μου δινει ελπιδα ειναι πως ειναι πολυ πιθανο σε δεκα χρονια απο τωρα να εχο υν βρει το πως λειτουργει ο εγκεφαλος μας κι να μας κανουν καλα.Μονο αυτο μου δινει ελπιδες
ΝΑΙ ΡΕ ΨΗΛΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΑ ΣΕ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΣΕ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ
ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ;ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΧΙΟΥΜΟΡ ΕΥΦΥΙΑ ΚΙ ΕΞΥΠΝΑΔΑ
ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ Σ ΦΥΓΕΙ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ
Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΕΦΤΕΙ ΜΟΝΟ ΠΑΡΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ Η ΟΠΟΙΑ ΑΜΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ
Σ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΚΙ ΟΛΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΟΠΟΤΕ ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΣ
ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΝΩ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ
ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΝΑΙ
ΜΗ ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΟΤΙ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΕΣ ΚΙ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ
Άγγελε, ξέρω ότι είναι τρόπος του λέγειν αυτό που έγραψες, αλλά σκέψου και αυτός με το κομμένο χέρι ας πούμε πόσο δύσκολα θα ήταν να προσαρμοστεί... αλλά στο τέλος θα τα κατάφερνε γιατί οι άνθρωποι είμαστε προσαρμοστικά όντα, έχουμε μεγάλες (άπειρες) δυνατότητες ως προς αυτό.
Έπειτα αυτό που βλέπεις ότι οι άλλοι γυμνάζονται, ερωτεύονται, σπουδάζουν, πρώτον μπορείς να το κάνεις και εσύ έχοντας και την πάθηση, μην το αποκλείεις από τη ζωή σου, δεύτερον οι άλλοι όλοι αυτοί πως ξέρεις ότι δεν είχαν/έχουν/θα έχουν άλλα προβλήματα, είναι μόνο στη σκέψη και εικόνα που έχεις δημιουργήσει εσύ ότι για τους άλλους όλα είναι υπέροχα στη ζωή τους ενώ για σένα όλα μαύρα. Πραγματικά είναι ανούσιο να συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους, γιατί δεν ξέρεις τα λούκια του καθενός.
Εγώ πιστεύω ότι έχεις κάνει πρόοδο και τα πας και καλύτερα, απλά σε ρίχνει η ΙΔΨ κάποιες φορές που είναι φυσιολογικό. Επίσης σου μιλάω εκ πείρας όταν το αποδεχτείς θα απελευθερωθείς και κάπως από αυτό το νταούνιασμα και κυρίως όταν θα δραστηριοποιείσαι με πράγματα. Πχ μπορείς να σηκωθείς από τον καναπέ να περπατήσεις, να κάνεις λίγο γυμναστική, δεν μπορείς? Πρόσεξε τις φάσεις αδράνειας, εκείνες δηλαδή τις στιγμές που αφήνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται, να σκέφτεται, καλύτερα σε αυτή τη φάση να κάνεις κάτι, οτιδήποτε, σκέψου εσύ τι σου αρέσει. Και μέσα στο σπίτι, κάνε κάτι. Εμένα με βοηθάει πολύ και το να ακούω μουσική, ορισμένα αγαπημένα τραγούδια, στίχους.
Τώρα για τις θεραπείες καλά κάνεις και ενημερώνεσαι, και εγώ το κάνω, αλλά τελευταία απέχω αρκετά από ίντερνετ κλπ, καλό κάνει και αυτό πότε-πότε να το προσπαθείς, βάλε εξωτερική δραστηριότητα στη ζωή σου, όσο μπορείς και ανθρώπους, όχι μοναξιά.
Αυτά, δεν ξέρω τι άλλο να σου πω τώρα παρά μόνο μη στεναχωριέσαι και σκέφτεσαι πολύ, όλα θα πάνε καλύτερα, και ας μη σου φαίνεται τόσο εφικτό τώρα αυτό.
Σωστός ο elis!Quote:
Originally Posted by elis
https://www.youtube.com/watch?v=RWHHKuaqUZg :)
Καλημέρα, για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν περισσότερα για την ACT (Acceptance and Commitment Therapy/Θεραπεία Αποδοχής και Δέσμευσης) αυτές είναι μερικές κατατοπιστικές σελίδες.
http://ocd.about.com/od/faqs/f/FAQ_ACT.htm
https://contextualscience.org/act
http://www.actmindfully.com.au/accep...itment_therapy
Και εγω ετσι νιωθω αγγελε!!!!!αστα να πανε......ειμαι νεα κοπελα δεν αντεχεταιιιιιιι!!!!!!!αχ τι θα κανω θεε μμ !!βεβαια τωρα ξεκινησα θεραπεια δεν εχω κ λεφτα για να τα δινω στους ψυχιατρους.αλλα ειναι ολα σκαταα...δεν με αφηνουν να ζησω ΤΙΠΟΤΑ .τι θα γινει??βλεπω φιλες μου και εγω τιποτα!:(Quote:
Originally Posted by aggelos11
joanna έχεις αρχίσει ψυχοθεραπεία εντατικά? Ψυχολόγος ή ψυχίατρος? Συγκεκριμένο μοντέλο ψυχοθεραπείας?
Πόσο καιρό έχεις ξεκινήσει? Σε βοηθάει στις απορίες σου?
Joanna γεια σου, θυμάμαι που έχουμε ξαναμιλήσει, μείνε ψύχραιμη, ξέρω ό,τι είναι δύσκολο αλλά διοχέτευσε την ενέργειά σου να κάνεις πράγματα ευχάριστα αντί να σκέφτεσαι πολύ για το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον...
Κάνετε άσκηση όσο μπορείτε, περπάτημα, κολύμπι τώρα το καλοκαίρι, κίνηση γενικώς, βόλτες. Ακόμα και μόνοι αν οι φίλοι δεν μπορούν. Θα το πω ξανά δεν είναι όλα τέλεια στις ζωές των άλλων, και όλα γίνονται αν το θέλετε, σπουδές, σχέση, φιλίες, δεν είναι τόσο τρομακτικό εμπόδιο η πάθηση. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, θέλει πείσμα και υπομονή όμως. Η ψυχοθεραπεία βοηθάει να δείτε λίγο τα πράγματα από άλλο πρίσμα, να τα γειώσετε σιγά-σιγά και να έχετε καλύτερο έλεγχο των σκέψεων.
ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΓΩ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΛΛΑ ΑΤΟΜΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΡΕΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ΠΑΘΗΣΗ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΘΗΣΗ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΤΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΕΑ
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝΕ ΚΑΙ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΘΑ ΠΕΙΣ
ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΤΗ ΣΠΑΣΟΥΝΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΙ ΣΠΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΑΡΚΕΙ
ΝΑ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΤΕΙΣ ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕ ΦΕΡΟΜΑΙ ΚΑΛΑ
ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΑΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΔΕΧΤΟΥΝΕ
ΟΠΟΤΕ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΛΙΓΟ ΠΛΑΚΑ
ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΑΣ ΠΟΥΜΕhttps://www.youtube.com/watch?v=I4JDB4rUoB4
:DQuote:
Originally Posted by elis
Elis πάρε και ένα oldies τραγούδι με πολλή΄σοφία και νόημα ;)
https://www.youtube.com/watch?v=3lbyqU9q1p4
Παιδιά όντως χρειάζεται και πλάκα σε αυτή τη ζωή, να μην τα παίρνουμε όλα τόσο σοβαρά...
Σορρυ που δεν απαντησα στα μηνυματα σας,αλλα τις τελευταιες μερες ημουν απασχολημενος κι δεν εμπαινα στο site.Η αληθεια ειναι οτι τα πιο πανω μηνυματα τα γραψα σε στιγμες φρικαρισματος.Δεν επαιρνα τα αντικαταθλιπτικα μου για δυο βδομαδες γιατι νομιζα πως ειχα γινει καλα χωρισα κι με την κοπελα μου κι οπως καταλαβαινετε εγινα κομματια.Elis kai Breath σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις στο ξεσπασμα μου:)Joanna δεν λες τιποτα..με αυτην την παθηση εχω μεινει πισω τρια ολοκληρα χρονια..ευτυχως οταν χειροτερεψε απευθυνθηκα κατευθειαν σε ψυχολογο και λιγο πιο μετα και σε ψυχιατρο.Αν βλεπεις οτι η ψυχοθεραπεια βοηθαει αλλα ελαχιστα μην χασεις ουτε λεπτο κι απευθυνσου κατευθειαν σε ψυχιατρο.Καλη η θεωρια αλλα δυστυχως εμενα μονο τα φαρμακα καταφεραν να με επαναφερουν σε ενα ικανοποιητικο επιπεδο...p.s γιατι γραφω αυτο το μηνυμα στις 6 η ωρα το πρωι ενας θεος ξερει.