Καλησπέρα σε όλους. Είμαι νέα στο Φόρουμ αν και κατα καιρους παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις συζητήσεις σας. Θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να μοιραστώ μαζι σας τις ανησυχίες μου και να ''ακούσω'' τις δικές σας απόψεις, σύμφωνα πάντα με τις εμπερίες σας! :)
Επαθα πρώτη κρίση πανικού πριν περίπου 6 χρόνια σε περίοδο πανελληνίων. Ηταν ένα μεμονωμένο γεγονός και για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ιδέα για τι επρόκειτο. Το προσπέρασα και δεν με ξαναενόχλησε. Τα επόμενα χρόνια ήμουν αγχώδης αλλα δεν είχα επίγνωση του άγχους αυτού ούτε απευθύνθηκα σε ψυχολόγο.
Πριν 2 χρόνια είχα έντονα ψυχοσωματικά συμπτώματα που με ταλαιπώρησαν τουλάχιστον 3 μήνες (μουδιάσματα, νυχτερινό τρόμο, συνεχή επαγρύπνηση, αυπνίες, φόβος οτι κατι θα πάθω ή οτι κάτι σοβαρό έχω, εμβοές, ζάλη, μυικούς σπασμούς, ταχυκαρδίες). Πήγα σε πολλούς γιατρους νευρολόγους, ΩΡΛ, καρδιολόγους και όλοι επέμεναν οτι είναι ψυχοσωματικά. Εγώ ήμουν αρνητική σε όλο αυτό μέχρι που έκανα μαγνητική εγκεφάλου και Σ.Σ. και ήταν καθαρή. Ημουν πεπεισμένη οτι είχα ΣΚΠ. Για να μην τα πολυλογώ πήγα σε ψυχολόγο-ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτή και ξεκίνησαμε να κάνουμε ασκήσεις χαλάρωσης. Με βοήθησαν εκείνο το διάστημα αλλα έπαψα να πηγαίνω στις συνεδρίες γιατί αισθανόμουν καλύτερα και με καθυσήχασε το οτι δεν είχα κατι οργανικό. Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή μου είπε. Σκεφτομουν οτι θα το ξεπεράσω μονη μου. Ημουν ήρεμη για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τον τελευταίο μήνα ξεκίνησαν οι ενοχλήσεις ξανα. Μούδιασμα στο κεφάλι, συνεχής ενασχόληση σε με την υγεία μου. Για να είμαι πιο συγκεκριμένη οτι αισθανόμουν το έψαχνα στο ιντερνετ και κουραζόμουν τόσο πολύ απο τον εαυτό μου μέχρι να εξαντληθώ και να βάλω τα κλάμματα γιατι δεν μπορω να το σταματήσω. Κάθε μέρα κοίτουσα ποιο νοσοκομείο εφημερευει και τελευταια στιγμή δεν πήγαινα και αποφάσιζα να κάνω κατι αλλο. Αλλα κουράστηκα πολύ με αυτό και είχα πολύ μεγάλη ενταση τόσο ψυχική όσο και σωματική. Πραγματικά εξουθενωτικο. Πήγα στις αρχές του μήνα σε ψυχολόγο αλλα είπαμε θα ξεκινήσουμε ψυχοθεραπεία αρχές Σεπτέμβρη λόγω διακοπών (καναμε μια συνεδρια γνωριμίας). Με συμβούλεψε να βγαλω αυτες τις ιδέες απο το μυαλό μου και να μην μπω στο ιντερνετ γιατι μου κανει κακο όλο αυτό και είναι φαύλος κύκλος.
Ξεκίνησα λοιπον τις διακοπές μου με αισιοδοξία. Τις 2 πρωτες μέρες μουδιασματα στο κεφάλι κατα τον ύπνο, εφιάλτες και αυπνία. Το ξεπέρασα. Δυστυχώς, εδω και 6 μέρες αισθάνομαι στα χέρια και στα πόδια αίσθημα καύσου, μυρμήγκιασμα ειδικά στο νερό αλλα πολύ έντονα, αίσθημα τραβήγματος και πόνο. Πήγα στα επείγοντα. Μου είπαν εαν επιμείνει να ξαναπάω. Επιμένει. Εχω πείσει τον εαυτο μου οτι εχω ΣΚΠ και καθομαι και κλαιω. Τα συμπτώματα δεν υποχωρουν και με πενθώ εδω και μια εβδομάδα. Δεν κάνω τίποτα πέρα απο το να ασχολούμαι με αυτό, να κοιτάζω στο ιντερνετ και να πείθομαι όλο και περισσότερο. Μέχρι και μέλος στην κοινότητα της σκλήρυνσης έγινα. Ξαναπάω στα επείγοντα μου λένε να κλεισω ραντεβού. Δεν μπορω να περιμένω και πάω σε νευρολόγο εξωτερικό. Λεει δεν βλεπει κάτι κατα την κλινική εξέταση εκτός λίγο αυξημένα τα αντανακλαστικά μου. Φουντώνει ο φόβος.
Τέλος, μου λέει να αποκλείσουμε το ψυχοσωματικό και μου χορηγεί zanax 0,25 να παιρνω μισο πρωι μισο βραδυ να δουμε πως θα είμαι και οτι ίσως πρόκειται για αγχώδη σωματοποιημένη αντίδραση. Αυτό έγινε σήμερα. Εχω αρχισει να το σκέφτομαι αλλά φοβάμαι να τα πάρω. Δεν έχω ανάλογη εμπειρία. Είναι αυτα τα φάρμακα για το σκοπο που μου τα έδωσε? Βλεπω οτι οι περισσότεροι τα παιρνουν για κρίσεις πανικου. Εγώ δεν έχω κρίσεις πανικού. Περισσότερο ιδεοληψίες θα το έλεγα όπως μου ανέφερε και ο ψυχολόγος. Δεν μπορώ να βγάλω απο το μυαλό μου οτι έχω κάτι σοβαρό. Μήπως να έπαιρνα τηλ τον ψυχολόγο να τον ρωτήσω? δεν ξερω τι να κάνω, δεν θέλω να τον ενοχλήσω στις διακοπές του. Δεν ξέρω και κατα πόσο θα μπορούσε να με βοηθήσει. Νομίζω οτι μόνο αν ξανακάνω μαγνητική θα ηρεμίσω αλλα δύσκολο να μου την γράψουν και ακόμη πιο δύσκολο να την πληρώσω.
Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ. :)
