Originally Posted by
vicky12
Παραθέτω ένα κείμενο του Αυγούστω Κορτώ (συγγραφέα) που ίσως βοηθήσει.
Μια φιλική συμβουλή, που ορισμένοι ίσως να τη χρειάζονται
Πριν την ψυχοθεραπεία, ήμουν ένας τελείως άλλος άνθρωπος - κι αυτό το θυμούνται κι ο καλός μου και οι φίλοι μας. Στην επιφάνεια ήμουν λίγο-πολύ όπως τώρα, αλλά μέσα στη μέρα περνούσα ίσαμε δέκα σκαμπανεβάσματα. Μιλάμε για μια κυκλοθυμία απίστευτη (γαμάτα τη μία ώρα, σκατά την επόμενη) εξαιτίας του γεγονότος ότι χρειαζόμουν επειγόντως εντατική ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Όχι, δεν ήμουν αυτός που τον βλέπεις και λες με τη μία, εσύ παλικάρι μου θέλεις φάρμακα (διότι οι παθόντες ξέρουμε και αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο, με τις διάφορες παραλλαγές των νόσων απ' τις οποίες πάσχουμε), αλλά τα βράδια μεθούσα, μεθούσα άσχημα, μία στις δύο κατέληγα ξερός να με πηγαίνουν για ύπνο σηκωτό, και στο μεταξύ μεσολαβούσαν εκρήξεις για τις οποίες ντρέπομαι ακόμα, στη διάρκεια των οποίων ήμουν ικανός να επιτεθώ σε φίλους αγαπημένους, ανθρώπους που συναντούσα για πρώτη φορά σ' ένα τραπέζι (και συχνά για κάτι ασήμαντο - δεν του άρεσε του άλλου ο Ναμπόκοφ, λόγου χάρη, κι εγώ πλακωνόμουν λες και μου 'βρισε τον αδερφό), και, το χειρότερο όλων, μια στο τόσο ξεσπούσα στον άνθρωπό μου και κατέληγα με κλάματα να του ζητάω μια συγχώρεση που μου είχε ήδη δώσει παρά τα μύρια όσα τραβούσε.
Όλα αυτά, εδώ κι έξι χρόνια, είναι παρελθόν. Και στον μεγαλύτερο βαθμό, χάρη στην ανεκτίμητη προσφορά της ψυχιατρικής επιστήμης στη ζωή μου, που έχει μεταμορφώσει τον παλιό εκείνο, θλιβερό, οξύθυμο εαυτό μου, σ' έναν άνθρωπο έστω υποφερτό.
Οπότε, παίδες, από καρδιάς, αν κάτι σας βασανίζει τρομερά, αν υποφέρετε από έναν θυμό ή μια λύπη που δεν γνωρίζουν όριο και χειρισμό, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και τους ανθρώπους που σας αγαπούν κι επισκεφθείτε ένα κέντρο ψυχικής υγείας για το πρώτο βήμα. Πιστέψτε με, μπορεί να αλλάξει η ζωή σας.
