Απαγορεύεται Η Χαρά

Συγνώμη που σας έχω ζαλίσει και όλο ανοίγω καινούρια θέματα... αλλά δεν είμαι και πολύ καλά... ενώ θα έπρεπε να πετάω...

Την Δευτέρα έδωσα εξετάσεις για δίπλωμα ταξί, για δεύτερη φορά, και πέρασα... επιτέλους το πήρα. Ταξί έχει ο πατέρας μου, ενώ στην αρχή ήταν αντίθετος με το να δουλέψω ταξί, τελικά κατάλαβε πως δεν έχω και πολλές εναλλακτικές για εργασία και έτσι δέχτηκε... Επειδή το ταξί είναι του πατέρα μου θα έχω μόνο την πρωινή βάρδια η οποία είναι καλύτερη και σε λεφτά, εκτός του ΣΚ και φυσικά δεν έχει τους κινδύνους που έχει η βραδινή... κι αυτό με χρήματα σαν να δούλευα εναλλάξ...

Και εχθές την έκανα ξανά ρε γαμώτο... ήπια πάλι... μετά από τόσο καιρό... και με ηπατίτιδα αυτή την φορα... Προφανώς δεν άντεξα την χαρά μου ή δεν άντεξα τα όνειρα πως επιτέλους θα αυτονομηθώ... ή ίσως δεν άντεξα την ευθύνη της αυτονόμησης και την κόντρα που θα φέρει με την μητέρα μου, μιας και θα απαιτήσω κάποια πράγματα για το καινούριο μου σπιτικό τα οποία υπήρχαν στο παλιό αλλά η μάνα μου ή χάρισε ή πέταξε...

Τώρα με έχει πιάσει και ένα άγχος πως δεν θα προλάβω να ζήσω τίποτα από την "καινούρια μου ζωή" πως θα με προλάβει το συκώτι και θα πεθάνω... Εξετάσεις που έδειξαν πως έχω ηπατίτιδα έχω κάνει πάνω από μήνα... έκανα την μαλακία και ζήτησα από την μάνα μου να κλείσει ραντεβού με ηπατολόγο από το τηλέφωνο της δουλειάς της γιατί δεν είχα κάρτα... Ραντεβού μου έκλεισε μετά από ένα μήνα... και πήγα χωρίς χρήματα στο νοσοκομείο και όπως πήγα έφυγα... Έχω ξανά ραντεβου την Παρασκευή... σε τρεις μέρες...

Φοβάμαι τόσο πολύ... φοβάμαι πως αυτός ο μήνας που πέρασε έκανε πολύ κακό... Είναι και πως η μάνα μου δεν αγχώνεται για το θέμα και ως αγχωτικό άτομο "νιώθω την υποχρέωση" να αγχωθώ εγώ... δεν ξέρω... φοβάμαι τόσο πολύ... πάνω που άρχισα να νιώθω καλά να ελπίζω ξανά και να ονειρευτώ... κράτησε τόσο λίγο... και σαμποτάρισα τον εαυτό μου ώστε να τον ξανα ρίξω σε θλίψη...

"Γιατι δεν επιτρέπει στον εαυτό της να χαρεί?" είχε ρωτήσει η μητέρα μου έναν ψυχίατρο που πήγαινε με την τότε κολλητή της πριν αρκετά χρόνια... Αυτό ακριβώς νομίζω πως κάνω κι εγώ... Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να χαρεί...

Νιώθω τόσο χάλια ρε γαμώτο... τύψεις και φόβο... Ενοχές γιατί ήπια εχθές και σήμερα και γιατί άφησα την ευθύνη του ραντεβού στην μάνα μου με αποτέλεσμα να χαθεί΄ένας μήνας... Γιατί μου φέρομαι έτσι? Γιατί? Δεν με αντέχω άλλλο

Χαιρετε, το οτι το αγχος σε οδηγησε να κανεις μια λαθος κινηση δε σημαινει οτι θα την ξανα κανεις απαραιτητα.
Εχεις αποφασισει να τραβηξεις μπροστα ? Εχεις ψυχοθεραπευτικη υποστηριξη?

Προφανώς και δεν σημαίνει πως θα την κάνω ξανά, άλλωστε αυτά τα τρία χρόνια που μένω στην μητέρα μου έχω κάνει αρκετές υποτροπές, ευτυχώς όμως δεν είχαν διάρκεια... ίσως η μεγαλύτερη να κράτησε μήνα... αν και με αγχώνει λίγο το γεγονός πως από Παρασκευή θα έχω δουλειά άρα και χρήματα... και επέλεξα να κάνω αυτή την κίνηση λίγες μέρες πριν από αυτό... εκτός αυτού έχω και την ηπατίτιδα τώρα... Μου φέρομαι πολυ άσχημα δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια...

Ψυχοθεραπεία δεν κάνω τώρα... έχω πάει σε κάποιους δημόσιους θεραπευτές κατά καιρούς αλλά δεν έχω καταφέρει να κάνω θεραπεία.. το μεγαλύτερο διάστημα που έχω κάτσει με την ίδια θεραπεύτρια είναι περίπου ένα δίμηνο... Το ότι το δημόσιο κατά κανόνα είναι χειρότερο από τον ιδιωτικό τομέα είναι γεγονός... αλλά έχω κι εγώ ένα κομπλεξιλίκη με οτιδήποτε είναι δωρεάν... και πάω συνήθως προκατειλημμένη αρνητικά... και αυτό βέβαια έχει σχέση με το πως έχω μεγαλώσει...

Είναι όμως και η ψυχοθεραπεία στα σχέδια-όνειρα που κάνω αφού πιάσω δουλειά και βάλω της ζωή μου σε μια σειρά..

Θα ήθελα να σου γράψω πολλά, μα φοβούμαι πως θα κάτσω να ελέγχω 1 ώρα αυτό που σου έγραψα.
Θα αρκεστώ στο να σου γράψω πως δεν είναι παράλογος ο φόβος σου. Σωστά; Ξεχνάς πως είναι μια νέα αρχή και ό,τι έχει να κάνει με το άγνωστο δεν είναι λογικό να το φοβόμαστε;

Γατε πολύ θα με ενδιέφερε να μου γράψεις αυτά που σκέφτεσαι... μπορεί να με βοηθήσουν σε κάτι.. μπορεί να βοηθήσουν κι εσένα... αν βρεις χρόνο και διάθεση...

Ο φόβος μου δεν είναι για την νέα αρχή... ο φόβος μου είναι πως θα πεθάνω και δεν θα προλάβω να κάνω την νέα αρχή... Δεν είναι τελείως αβάσιμος μιας και έχω ηπατίτιδα όπως είπα... για την οποία τόσο καιρό δεν έχω κάνει τίποτα.. εκτός αυτού σήμερα και χθες επιβάρυνα και το συκώτι μου με την βλακεία που έκανα... Ώρες ώρες με πιάνει τέτοια απογοήτευση πως δεν θα προλάβω καν την Παρασκευή που έχω ραντεβού με τον γιατρό..

Πως θα με τιμωρηθώ για το ότι αμέλησα να κλείσω ραντεβού... για το ότι φόρτωσα την ευθύνη στην μάνα μου και με καθυστέρησε ένα μήνα από την θεραπεία... πως θα πεθάνω φοβάμαι πριν προλάβω να κάνω κάτι για μένα...

Καλησπερα Καθρεπτη..
Σε καταλαβαινω απολυτα μιας και βιωνω μια παρομοια κατασταση οσον αφορα την θετικη αλλαγη. Μπορει σε καποιους να ακουγεται γελοιο , αλλα για εμας που εχουμε συνηθισει σε μια κατηφορα γενικοτερα , μια θετικη αλλαγη μας τρομαζει , υποσυνειδητα αλλα και συνειδητα πολλες φορες κοντραρουμε και μπλοκαρουμε τον ιδιο μας τον εαυτο να μην δεχτει το "φως" ειτε γιατι θεωρουμε οτι δεν το αξιζουμε , ειτε γιατι δεν μας ειναι γνωριμο αυτο το εδαφος. Η συνηθεια του πατου βλεπεις.. :)
Δεν θα πεθανεις οχι , το οτι ηπιες δεν ειναι το τελος του κοσμου . Μην αυτομαστιγωνεσαι η καθε μεταβαση ειναι δυσκολη , ειτε θετικη ,ειτε αρνητικη (στο δευτερο εχουμε κανει διατριβη και δεν μας ενοχλει) . Το συκωτι να ξερεις εχει την δυνατοτητα να ξαναγεννηθει γι'αυτο δωσε λιγο προσοχη , σφιξε τα δοντια ωστε να μην ξανακυλησεις .

Quote:

---

Originally Posted by καθρεπτης

Προφανώς και δεν σημαίνει πως θα την κάνω ξανά, άλλωστε αυτά τα τρία χρόνια που μένω στην μητέρα μου έχω κάνει αρκετές υποτροπές, ευτυχώς όμως δεν είχαν διάρκεια... ίσως η μεγαλύτερη να κράτησε μήνα... αν και με αγχώνει λίγο το γεγονός πως από Παρασκευή θα έχω δουλειά άρα και χρήματα... και επέλεξα να κάνω αυτή την κίνηση λίγες μέρες πριν από αυτό... εκτός αυτού έχω και την ηπατίτιδα τώρα... Μου φέρομαι πολυ άσχημα δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια...

---

αυτη τη φορα θα διαφωνήσω μαζι σου και με την cc μου. ειναι μαθηματικως βεβαιο οτι εχεις χάσει τον ελεγχο και ξανακύλησες στην εξαρτηση σου... το πρωτο βημα είναι η αναγνωρηση... το αυτομαστίγωμα δεν θα σε βοηθησει...η αλήθεια όμως με ψυχραιμία και σοβαρότητα απέναντι στο πρόβλημα σου θα σε κάνει να βρεις τον δρόμο σου.
συγχαρητηρια για το δίπλωμα καλές δουλειες!!!!!:)

εμενα παντωσ μου κανει εντυπωση το επιπεδο σου και απορω πωσ δεν εχεισ κανει ψυχοθεραπεια για χρονια
δλδ εγω περιμενα οτι θα χεσ κανει για χρονια και εισαι ετσι τεσπα εγω θελω απλα να σου πω
οτι η δουλεια που διαλεξεσ ειναι δυσκολη και πρεπει να προσεχεισ δεκα φορεσ μην γινει καμια μαλακια

Αυτό ακριβώς μνημόνιο νιώθω πως δεν μου αξίζει... και έτσι πάω να με σαμποτάρω... με το συκώτι μου ρε γαμώτο έχω αγχωθεί πάρα πολυ... τόσο πολύ που ελπίζω να ζω μέχρι την Παρασκευή που θα πάω στον γιατρό.. Το ξέρω πως μπορεί να είμαι υπερβολική αλλά έτσι ακριβώς νιώθω...

Το γελοίο είναι πως το είπα στην μάνα μου και μου είπε πως αυτοί οι πόνοι είναι νευρωτικοί από το άγχος μου... λογικά έχει δίκιο γιατί όλες τις φορές έτσι ήταν... το θέμα είναι πως μία φορά θα είναι κανονικοί και όχι από το άγχος... Το ότι έχω αρχίσει να ελπίζω σε κάτι πάλι πιστεύω πως κάνει τις φοβίες μου πιο δυνατές και η απουσία κατάθλιψης επίσης...

Ρεα δίκιο έχεις προφανώς και κύλησα... το θέμα είναι να μην κατρακυλήσω κι όλας... Το μεγαλύτερο διάστημα που έχω μείνει καθαρή είναι 7 χρονια περίπου... δυστυχώς από τότε που έχασα δουλειά και σπίτι και υποτροπίασα δεν νομίζω να έχω κάνει πάνω από 6μηνο καθαρή... αυτό σημαίνει πως παρόλο που δεν πίνω δεν αφήνω και τον εαυτό μου να πάρει μπροστά...
Τώρα που πιάνω δουλειά και είναι σημαντική αλλαγή στην ζωή μου ξέρω πως ή θα με κάνει να πέσω με τα μούτρα στην χρήση ή θα ξανα κόψω για τα καλά και θα αρχίσω να χτίζω ξανά την ζωή μου... Και μόνο που φοβάμαι το βρίσκω θετικό και το ότι το μοιράζομαι έστω κι εδώ... το φόρουμ με έχει βοηθήσει να μην κατατρακυλήσω στο πιώμα... ή τουλάχιστον ήταν η αφορμή που χρειαζόμουνα..

Μνημόνιο χαίρομαι που είσαι στο "φως" κι εσύ και κατάφερες να βελτιώσεις την ζωή σου... το ότι το καταφέρνουμε και δεν τυχαίνει από μόνο του δείχνει πως το αξίζουμε... αλλά τόσο χαζές μερικές φορές όντως αυτομαστιγωνόμαστε... Καλή αρχή σε ότι ξεκίνησες και γράφε ακόμα στα 35 είσαι

Ας πουμε οτι ειμαι πιο ηρεμη , οτι εχω καποιους στοχους τους οποιους δεν ξερω αν τους πετυχω και λογω κακης εποχης , αλλα και για τους λογους που νιωθεις και εσυ οτι "χανεσαι" . Ειπαμε η μιρλα ειναι κομματι μας δεν μπορουμε να την αποχωριστουμε τοσο ευκολα , ειναι τροπος ζωης :P
Θα δουμε .. οτι βρεξει ας κατεβασει , εμεις οσο μπορουμε θα προσπαθουμε. Ε τωρα αν στην μεταβαση γλυστρισουμε και κανα δυο φορες , θα ξανασηκωθουμε. Μαθημενοι ειμαστε ;)

Quote:

---

Originally Posted by elis

εμενα παντωσ μου κανει εντυπωση το επιπεδο σου και απορω πωσ δεν εχεισ κανει ψυχοθεραπεια για χρονια
δλδ εγω περιμενα οτι θα χεσ κανει για χρονια και εισαι ετσι τεσπα εγω θελω απλα να σου πω
οτι η δουλεια που διαλεξεσ ειναι δυσκολη και πρεπει να προσεχεισ δεκα φορεσ μην γινει καμια μαλακια

---

και εγω αυτο ακριβως σκεφτομουν... εχει κανει τρομερη δουλεια με τον εαυτο της ... ειναι ψαγμενο ατομακι :cool:

Quote:

---

Originally Posted by καθρεπτης

Είναι όμως και η ψυχοθεραπεία στα σχέδια-όνειρα που κάνω αφού πιάσω δουλειά και βάλω της ζωή μου σε μια σειρά..

---

Να πω, πως βρισκεσαι αντιμετωπη με μεγαλες αλλαγες και αποφασεις, συν αναμνησεις, συν αυτο το ιδιαιτερο στηριγμα-παγιδα π.χ αλκοολ. Οταν εχουμε εθιστει στη θλιψη ειναι τρομακτικη η χαρά σχεδον απαγορευτικη οπως εγραψες. Καλη αρχη με τη δουλεια. Καλη αρχη σε ολα. Αν μπορεσεις δωσε την ευκαιρια στον εαυτο σου να κρατησει μια ψυχοθεραπευτικη συναντηση, ισως να χρειαζεσαι αυτο περισσοτερο σε σχεση με το αλλο που επιτασσει εκεινος ο εαυτος που μας ονοματιζει ΜΗΔΕΝ και πινουμε. Εισαι πολυ δυνατη. Οι υποτροπες δεν σημαινουν οτι η μαχη τελειωσε αλλά στην προκειμενη αν το αλκοολ πραγματι επιβαρυνει σημαντικα την υγεια σου θελει οριστικο τελος. Δεν αρκουν τα λογια για να το θεσω οπως το νιωθω και το εννοω. Οταν υπαρχει η αναγκη για αυτο καταστροφισμο μπορει να αποτιναξεις πχ το τσιγαρο και να το αντικαταστησεις με λιπαρο φαγητο... ειναι πολυ συνθετο. Επειδη κατεφευγα στο αλκοολ οποτε ενιωθα αδεια μιση κατεστραμμενη παιρνω το θαρρος να σου μιλησω κατ αυτο τον τροπο. Βαθιες ανασες, και κατι τελευταιο ... ισως η συγκεκριμενη δουλεια λογω της συχνης επαφης με ανθρωπους και την υπαρξη διαλογων να σου κανει και πολυ καλο.

Μνημόνιο όπως το βλέπω εγώ σημασία έχει κυρίως να έχουμε στόχους για να κινούμαστε και να μην βουλιάζουμε στην απραξία και ότι καταφέρουμε μετά καλό είναι... Για να είσαι πιο ήρεμη σίγουρα κάτι κατάφερες να αλλάξεις από αυτά που σε άγχωναν... εγώ πάντως δεν ξέρω πως σηκώθηκα από την κατάθλιψη... λίγο ο ήλιος του καλοκαιριού, λίγο που άφησα τον μπαμπά μου να με τραβήξει όταν δέχτηκα την πρόσκληση του στο νησί... Σίγουρα θα ξανασηκωθούμε.. και οι γλίστρες στο πρόγραμμα είναι... (Προσπάθησα πολύ να βγάλω θετική σκέψη.)

Έλις και Ρεα ψυχοθεραπεία έχω κάνει σε ιδιώτη πριν περίπου δεν θυμάμαι... πριν πάρα πολύ καιρό για κάτι περισσότερο από χρόνο. Μετά έχω επισκεφτεί αρκετές φορές ψυχοθεραπευτές δημοσίου, αλλά συνήθως στο πρώτο ή δεύτερο ραντεβού σταματούσα... στην γνωριμία δηλαδή... Μόνο με μία έκατσα λίγο παραπάνω 6-7φορές πήγα αλλά δεν νομίζω αυτό που κάναμε εκεί να ήταν ακριβώς ψυχοθεραπεία... βέβαια δεν έδωσα κι εγώ τον χρόνο που χρειάζεται.. Επίσης έχω πάει ένα 6μηνο σε κέντρο απεξάρτησης που έχει αρκετή ψυχοθεραπεία κι εκεί εκτός απο εργασιοθεραπεία...
Πάντως βλέπω την μάνα μου που κάνει ψυχοθεραπεία πέντε χρόνια μπορεί και ακόμα κρύβεται πίσω από το δάχτυλο της... και δεν είναι η μονη, είναι ομως η πιο κοντινή γι αυτό την αναφέρω..
Ένα πράγμα που έχω και με έχει βοηθήσει πολύ στην ψυχοθεραπεία είναι το ότι μου είναι πολύ εύκολο να αναλάβω ευθύνες, ακόμα κι αυτές που εκ πρώτης όψεως δεν φαίνονται δικές μου... Οι περισσότεροι προσπαθούν να μάθουν να δέχονται τις ευθύνες τους... εγώ έπρεπε να μάθω να τις μειώνω ώστε να έρθουν στα μέτρα μου κάτι που νομίζω πως είναι πιο εύκολο... Επίσης έχω μάθει να ακούω... πράγμα πολύ βασικό για να μάθεις και τον εαυτό σου αλλά και τους άλλους...

Περίεργη δεν μιλάω για αλκοολ αλλά για ηρωίνη. Αν έχεις υπάρξει αλκοολική μπορείς να καταλάβεις την φάση μιας και είναι σχεδόν ίδια... Αν που και που κατέφευγες στο αλκοόλ έχεις απλά μια ιδέα.. Αν και το αλκοόλ το θεωρώ μεγαλύτερη παγίδα και στο να πέσεις και στο να φύγεις κυρίως λόγο του ότι είναι αποδεκτό και παντού...
Αυτό που λες πως αντικαθιστάς την μία "κακιά συνήθεια" με άλλη μπορεί να συμβεί.. αλλά το ιδανικό είναι να μπορέσεις να την αντικαταστήσεις με μία μη "κακή" συνήθεια.. το θέμα όμως είναι πως οι πρώην εξαρτημένη συνήθως "εθίζονται" και στην καινούρια συνήθεια που μπορεί να είναι αθλητισμός, υπολογιστές ή οτι να ναι... πέφτουν με τα μούτρα συνήθως όμως...

Συγνωμη δεν γνωριζα οτι αναφερεσαι στην ηρωινη.
Με αποκαλω αλκοολικη με εξαρσεις και υφεσεις γιατι εχω πιασει τον εαυτο μου να νιωθω μονο με αυτο "καλα", δεν ξερω αν κατατασομαι 100% αλλά τι σημασια εχει, απο τη στιγμη που επιασα τον εαυτο μου να λεει -τι χαλια ειναι αυτα ρε ???-----

Απο αυτα που διαβασα εχεις κανει βηματα αλλά καποια εμειναν στη μεση. Πιστευεις πως η αιτια ειναι οτι θελεις να προσφερεις τα παντα για να ειναι ολοι καλα και ο εαυτος σου ντεμι καλα ?
Υπερ απλουστευμενη η ερωτηση μου αλλά εφοσον κατορθωσες για ενα χρονικο διαστημα χωρις, τοτε, γιατι να μην γινει και τωρα ?
Θα μου πεις, δεν ειναι το ιδιο, αλλαζουμε εμεις, τα ερεθισματα,οι αντοχες.

Εφοσον μπηκες σε κεντρο απεξαρτησης, χορηγειται κατοπιν απο καποιον ιατρο καποιο αγχολυτικο για το νευρικο συστημα ? Θελω να πω πως ακομα και αν μεινεις καθαρη απο μια ουσια οταν ο νους δεν προσαρμοται στις εκαστοτε συνθηκες ξανα σκαει στον ιδιο τοιχο.
Αυτος ο τοιχος θελει γκρεμισμα.

Πριν ξεκινησεις χρηση, ειχες επαφη με ψυχιατρο ή ψυχοθεραπευτη ?
Αν δεν θες να απαντησεις, αποδεκτο.

ω γαμωτο!μκ γω για ξιδια ειχα καταλάβει!!!.... ρε καρδια μου δεν ειναι το ιδιο ... πρέπει να πας σε κεντρο αποτοξινωσης... μην προσπαθεις αλλο μονη σου ... σε ΙΚΕΤΕΥΩ μην πετας την ζωη σου σε αυτους τους διαβόλους!!!!!!

εγω καταλαβα καλα και προσεχε οταν θα πασ για δουλεια και να ακουσ ραδιοφωνο να ενημερωθεισ
και μετα να ερχεσαι δω να σου βαζω και γω τα δικα μου να στανιαρεισ

μαλιστα θα σου βαλω μερικα απο τωρα για τη διαδρομη να χεισ να ακουσhttps://www.youtube.com/watch?v=XLTQt3WwQX4

https://www.youtube.com/watch?v=PGoCtJzPHkU

Το μεσημέρι μπηκα για λίγο και είδα την απάντηση της Περίεργης... δεν είχα όρεξη να γράψω το πρωί αλλά σκεφτόμουνα να της στείλω πμ γιατί είναι αρκετά εκτός θέματος η χρήση... αλλά επειδή βλέπω Ρέα πως κι εσύ αναφέρεσαι σ' αυτό θα πω εδω...

Καταρχάς το πρόγραμμα το παράτησα στην μέση πήγα έξι μήνες και διέκοψα, δηλαδή ποτέ δεν το τελείωσα... το ανέφερα όμως επειδή κάνουμε και κάποια ψυχοθεραπεία εκεί και το πρόσθεσα στο διάστημα που έχω κάνει ψυχοθεραπεία. Το πρόγραμμα όμως είναι στεγνό και δεν είχε ούτε μέσα φάρμακα, ούτε αν το τελειωσεις προφανώς σου χορηγεί μετά... ήμουν από τις εξαιρέσεις εκεί μέσα (από τους 62 μόνο 3) που έπαιρνα αντικαταθλιπτικά και σταθεροποιητές.. κι αυτά ακόμα δεν τα δίνουν εύκολα...

Περίεργη όταν ήμουν καθαρή έμενα μόνη μου και υποτροπίασα λίγο καιρό αφότου πήγα στην δουλειά της μητέρας μου και αρχίσαμε να έχουμε ξανά στενές επαφές... έκανα ακόμα ψυχοθεραπεία τότε... ωρυόταν η ψυχίατρος μου να μην το κάνω αλλά τα ψέμματα που μου είχε υποσχεθεί η μάνα μου ήταν πολύ δελεαστικά για να αφήσω την δουλειά που είχα και να πάω στην δικιά της.
Δεν νομιζω να είμαι ο τύπος που θέλω να είναι όλοι καλά αδιαφορώντας για μένα... δεν υπάρχουν άλλωστε και άνθρωποι αυτή τη στιγμή στην ζωή μου.. με την μάνα μου έχω κυρίως το αίσθημα του φόβου παρά της λύπης.. δηλαδή πρώτα φοβάμαι να διεκδικήσω από αυτή αυτά που μου ανήκουν, και μιλάω για υλικά πράγματα, όταν θα έρθει η ώρα να φύγω από δω που ελπίζω να πλησιάζει τώρα που βρήκα δουλειά... μετά λυπάμαι κι όλας μήπως στριμωχτεί οικονομικά μήπως στεναχωρηθεί μήπως... μήπως... μήπως... αλλά ο φόβος έρχεται πρώτος... Φοβάμαι πως υπάρχει και περίπτωση να μην τα καταφέρω μόνη μου, γιατί οι εποχές είναι δύσκολες (σκέφτομαι απαισιόδοξα τώρα το ξέρω, δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω τόσο συντομα και σε περίπτωση που βλέπω πως δεν μπορώ να στηριχθω οικονομικά) και πως αν χρειαστώ να γυρίσω πίσω θα είναι η πόρτα της κλειστή, κάτι που δεν κάνει και με ιδιαίτερη δυσκολία.

Την ερώτηση σου για τον ψυχοθεραπευτή πριν την χρήση ίσως στην απάντησα ήδη Περίεργη, την χρήση βέβαια εγώ την έχω αρχίσει από τα 14 που και πάλι πήγαινα σε παιδοψυχολόγο πριν από το γεγονός αυτό. Όταν είπε η παιδοψυχολόγος στους γονείς μου πως για το περιβάλλον που ζω αντιδρώ φυσιολογικά παρόλο που οι αντιδράσεις μου δεν είναι φυσιολογικές, αντί να πάνε αυτοί σε θεραπευτή ή όλοι μαζί σε οικογενειακό απλά σταμάτησα εγώ... Από τότε όμως με κυνηγάει η ταμπέλα της "τρελλής" που η μάνα μου ή ετσι θα με λέει ή "πρεζάκι" ή "κυρ Μενη" αυτός ήταν αλκοολικός στην παλιά μας γειτονιά... αναλόγως με το τι της κολλάει καλύτερα στην κάθε περίοδο.

Ρεα την πρώτη φορά που καθάρισα δεν πήγα σε πρόγραμμα, μόνη μου το έκανα... με έδιωξε η μανα μου από το σπιτι και αναγκαστικά πήγα να μείνω στον πατέρα μου, τον οποίο μέχρι τότε δεν γούσταρα και καθόλου λόγο της μάνας μου βέβαια... σιγά σιγά άρχισα να μειώνω ποσότητες μέχρι που καθάρισα τελείως... Και ισως σας φανεί περίεργο αλλά η απεξάρτηση από το αλκοολ είναι πολύ δυσκολότεροι από οποιαδήποτε άλλης ουσίας για πολλούς και διάφορους λόγους, οι κύριοι είναι πως είναι αποδεκτό και υπάρχει παντού... Και κάτι άλλο που κι εγώ δεν έχω πιστέψει ακόμα γιατί μου το είπε η νοσηλεύτρια που μου πήρε αίμα και όχι γιατρός είναι πως το αλκοόλ περισσότερο κακό από την πρέζα στο συκώτι, χωρίς να σημαίνει πως το δεύτερο είναι καλό... βέβαια δεν μου το πε γιατρός..

Να μπω και στο θέμα τώρα... Καταρχάς ζω ακόμα... Κατά δεύτερον αγχώνομαι ακόμα πάρα πολύ για το αν θα ζω μέχρι την Παρασκευη... από την αρχή που έμαθα για υψιλές τρανσαμινάσες δεν ήθελα να το πω στην μάνα μου... της το είπα κυρίως επειδή χρειαζόμουν κάποια λεφτά για εξετάσεις που έδειξαν ηπατίτιδα και για να πάρει τηλέφωνο να κλείσει ραντεβού επειδή δεν είχα κάρτα... Και την άφησα να κλείσει ένα μήνα μετά... έχασα ένα μήνα επειδή φόρτωσα την ευθύνη μου σε άτομο που ξέρω πως το μοτό της είναι το "δεν γαμιέται" για τα πάντα... μιλάμε για αδιαφορία που τσακίζει κόκκαλα...

Πάλι κατουράω πολυ σκούρα... αυτό είναι ένδειξη κακού συκωτιού και λογικά φταίει η βλακεία που έκανα εχθες και προχθές... φοβάμαι... της το πα "αρχισες πάλι τις υστερίες σου" ήταν η απάντηση της... Ένα συνάχι έχει η μάνα μου την τελευταία βδομάδα και με έχει στην κυριολεξία ζαλίσει... γιατί της φερόμουνα τρυφερά την προηγουμένη βδομάδα που είχε άδεια, γιατί την ακούω και γιατί της λέω θα περάσει ειλικρινά δεν ξέρω... Γιατί φέρομαι έτσι σε έναν άνθρωπο που μου φέρεται τόσο αλλιως?

Στον πατέρα μου δεν θέλω να μιλήσω καθόλου για το θέμα, μένει Κρήτη και δεν μπορεί να κάνει κάτι από κει, δεν θέλω να τον αγχώσω... Απλά του αναφέρω πήγα στον γιατρό έχω αυτό, έχω ραντεβού τότε... Θέλω όμως αν πάθω να ξέρει πως έφταιγε η μάνα μου, αν και στην ουσία ξέρουμε πως δεν φταίει η μάνα μου... εγώ φταίω... γιατί ο μήνας χάθηκε επειδή δεν ανέλαβα εγώ την ευθύνη και άφησα να μου κλείσει ραντεβού... τόσο πολύ φοβάμαι... και λυπάμαι που δεν έχω κάποιον δίπλα μου να με στηρίξει... εγώ λέω στην μάνα μου πόσο χάλια νιώθω και η μάνα μου έχει συμπεριφόρα τυπου έλις "ε εντάξει ας ακούσουμε λίγη μουσικούλα" με την διαφορά πως η μάνα μου είναι μάνα μου και είναι στο μέσα δωμάτιο...

Ελις όπως σου είπα ραδιόφωνο δεν ακούω τους σταθμούς που προφανώς ακούς εσύ και γι αυτό δεν τα ξέρω.. Ρεντ και Ροκ θα συνεχίσω να ακούω.

Βασικά η χαρά δεν απαγορεύεται ... η λύπη , ο θυμός κ .α. συναισθήματα ...συνήθως αυτό που μας ενοχλεί .. είναι τα συναισθήματα μας να μας φέρνουν σε δύσκολη θέση , ή να θολώνουν την κρίση μας .. και την λογική μας .. κοινώς όλοι παλεύουμε γι αυτόν τον πολυπόθητο αυτοέλεγχο .. και την ισορροπία ...

Καθρέπτη κοντά σε μια ομάδα και με εργασία κ χαρά ..θα βρεις πάλι νόημα ...και θα φύγουν οι πολλές σκέψεις ..εμένα μπορείς να με πεις εξαρτημένη από το διαδίκτυο κ το τσιγάρο παρολίγον κάποτε κ απο το αλκόολ που το χω κόψει με χατζάρα και με αηδιάζει πλέον .. ξέρω πως κ γιατί εξαρτήθηκα επίσης .. .. προχθες στα μαύρα μου τα χάλια τα τσουξα πάλι φαντάσου .. είπαμε συναισθήματα .. μετά ήπια ένα καφέ πάλι και αντιμετώπισα ψυχρά αυτή τη φορά και με τον εαυτό μου και με τους άλλους την πραγματικότητα .. αλλά το αλκόολ συνεχίζει να με αηδιάζει .. κ η γεύση του μου θυμίζει μια εποχή που θέλω να ξεχάσω ... γιατί δεν είμαι για περισσότερα ... είπαμε θέλω να ξεχάσω ..

πόσο χρονων εισαι ? ...αν δεν γίνομαι αδιακριτη

εγω καθρεφτη σε παω γτ παλευεισ μονη σου χωρισ γονεισ σε παω γτ θα τα καταφερεισ
σε παω γτ εισαι αλανι και χαιρομαι οπυ θα ακουσ ραδιο κατα τα αλλα μια συμβουλη θα σου δωσω
πρεπει να σκληρυνεισ λιγο την σταση σου οσον αφορα τουσ γονεισ σου για να τα καταφερεισ
αυτοι δε συνεργαζονται μεσα στο μυαλο σου εσυ νομιζεισ οτι συνεργαζονται γτ σου δινουν ενα πιατο φαι και στεγη
καλο αυτο εγω το εκτιμαω αλλα κατα τα αλλα ουτε και οι δικοι μου συνεργαζονται οποτε αναγκαστικα για να επιβιωσω
σκλυρηνα την σταση μου απεναντι τουσ μπορει να κανω λαθοσ δε ξερω αλλα πιστεψε με δε γινοταν αλλιωσ

μακαρι να "σκληρίνει" και η φίλη μας, γιατι αυτη η κατασταση με την μητερα της, την εχει ταλαιπωρησει πολυ!

Quote:

---

Originally Posted by καθρεπτης

Το μεσημέρι μπηκα για λίγο και είδα την απάντηση της Περίεργης... δεν είχα όρεξη να γράψω το πρωί αλλά σκεφτόμουνα να της στείλω πμ γιατί είναι αρκετά εκτός θέματος η χρήση... αλλά επειδή βλέπω Ρέα πως κι εσύ αναφέρεσαι σ' αυτό θα πω εδω...

---

Εφτασε η παρασκευη και ελπιζω και ευχομαι να εισαι Καλά. Το ψευδωνυμο μου, ειναι υπο τη χροια της ανήσυχης... μονιμα ανησυχη. Δεν εχω γνωση εθισμου ουσιας( ηρωινης,κοκαινης κτλ) συμφωνω οτι το αλκοολ ειναι ενα υπουλο κοινωνικα αποδεκτο ναρκωτικο.

Αναρωτιεμαι, μετα απο τοση παλη με τον εαυτο σου, με την καταστροφικη σου πλευρα, εχοντας γνωση της λανθασμενης συμπεριφορας της μητερας πως και δεν μετακινηθηκες - ψυχικα- απο εκεινην. Δεν ειναι κατι ευκολο, γρηγορο, απλο. Ηρθες σε αυτον τον κοσμο και δεν ειχες πνευματικους οδηγους, αντιστροφα εγινες οδηγος της μητερας σου για να νιωσεις αποδεκτη, αγαπημενη. Δεν ειναι ο ρόλος σου ! Ο ρολος σου ειναι να φροντίσεις Ε Σ Ε Ν Α ακομα και αν κανείς ΠΟΤΕ δεν σου εδειξε πως υπαρχει.

Αν θελεις μπορουμε να μιλησουμε με πμ.

Ανήσυχη λοιπόν.. το περίεργος μπορεί και να έχει αρνητική χροιά όντως, αλλά με την έννοια της περιέργειας σε είχα καταλάβει..

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας και συγνώμη που δεν μπορώ να απαντήσω τώρα, αλλά έχω ξυπνήσει από τις 5 και έχω κλείσει 10ωρο έξω και υπνογράφω (κατά το υπνοβατώ) Πάντως μια χαρά είμαι ο γιατρός μου έδωσε παραπεμπτικά για αναλυτικότερες εξετάσεις και υπερηχόγραφημα...

Ρέα 33 είμαι και αν δεν κάνω λάθος είμαστε κοντά στην ηλικία.. έτσι δεν είναι?

Καθρέφτη μου κούκλα μου...είμαι καινούργια εδώ και δεν ξέρω πολλά .πρέπει να είμαι στην ηλικία της Μάμας σουεχω και γω παιδιά λίγο μεγαλύτερα από σένα πέρασα και περνώ και γω πολλά .είναι κακό να εξαρτάται από ανθρώπους που σου κάνουν κακό που είναι άρρωστοι οι ίδιοι.καταλαβαίνω ότι προσπαθείς να ασταθείς στα πόδια σου για να γίνει αυτό γνώμη μου είναι ότι πρέπει πρώτα να γίνεις καλά..με τη δουλειά θα στρεσαριστεις και θα υποτροπιάσει ς μήπως πρώτα να μπεις σε ένα πρόγραμμα να το τελειωσεις να σταθεις γερά στα πόδια σου να αξιώσεις δυνατή και μετά να συνεχίσεις τη ζωή σου .να φύγεις και από τη μητέρα σου...!!με συγχωρείς που παίρνω το θαρος .να είσαι καλά...!!!