Καλησπέρα. Παρακολουθώ εδώ κ καιρό το forum κ αποφάσισα να γράψω κ εγώ γιατί έχω ανάγκη την γνώμη σας. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη. Είμαι 23 ετών κ πριν από 2 μήνες χώρισα με τον επί 6 χρόνια σύντροφό μου. Ο χωρισμός αυτός μου στοίχισε πάρα πολύ λόγω του ότι πρώτον ήταν η πρώτη μου σχέση κ δεύτερον γιατί με αυτόν τον άνθρωπο ετοιμαζόμασταν να φτιάξουμε το σπίτι μας κ να ξεκινήσουμε την ζωή μας. Αυτόν τον καιρό λοιπόν βιώνω έντονα συμπτώματα κατάθλιψης κ αγοραφοβίας. Εδώ κ 3 χρόνια επισκέπτομαι μια ψυχολόγο αλλά εκεί που βρισκόμαστε σε έναν πολύ καλό δρόμο εκεί τα κάνω όλα χάλια κ γυρνάμε στο μηδέν. Αυτός ο άνθρωπος είχε κ δυστυχώς συνεχίζει να έχει τρομερή επιρροή επάνω μου. Είχαμε ξαναχωρίσει πριν μερικά χρόνια ξανά αλλά παρόλο που πάλι ήταν δική του η απόφαση ξαναγύρισε ενώ μου είχε ζητήσει να μην τον ενοχλήσω ξανά (πράγμα που έκανα). Ανακάλυψα πολλά μετά τον χωρισμό (όχι πως δεν τα υποψιαζόμουν). Στις τελευταίες συνεδρίες ανακάλυψα ότι τα συναισθήματα που έχω για εκείνον είναι ακριβώς ίδια με εκείνα που έχω βιώσει για την μητέρα μου από παιδί μέχρι σήμερα. Το κακό είναι ότι ενώ του θυμώνω μετά από λίγο μου φεύγει κ τον θέλω πίσω. Κάποιο μου λένε ότι μόλις επιστρέψει στην Αθήνα (λείπει λόγο δουλειάς) θα με ψάξει. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου κ η μεγαλύτερη επιθυμία μου. Περνάω πολύ δύσκολα. Τόσο πολύ που δυσκολεύομαι να ανταπεξέλθω στην ίδια μου τη ζωή. Φοβάμαι πως δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Υπάρχουν στιγμές που έχω απελπιστεί τόσο που έχω σκεφτεί να κάνω κακό στον εαυτό μου. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως ίσως δεν μου αξίζει να ζω. Υποφέρω. Η ζωή μου είναι στον αέρα. Νιώθω μειονεκτικά απέναντι στους άλλους. Όλοι έχουν καταφέρει κάποια πράγματα κ εγώ τίποτα. Δεν ξέρω τι να κάνω πια. Δεν ξέρω από πού να αντλήσω δύναμη. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας κ ελπίζω να μην σας κούρασα.
