επωδυνος χωρισμος

καλησπερα. ξερω θα μου πειτε πως δεν ειμαι ουτε η πρωτη ουτε η τελευταια βεβαια που το ζει. ναι, ετσι ειναι. ομως αυτη τη στιγμη δεν μπορει να με παρηγορισει αυτο. ποναω παρα πολυ. 2,5 μηνες τωρα προσπαθω με καθε τροπο να νιωσω καλυτερα. προσπαθησα να βγαινω εξω, να κανω πραγματα για μενα αλλα κανενα αποτελεσμα. ισα ισα που καθε φορα που γινοταν κατι καλο ειχα πολυ εντονη την αναγκη να του το πω. δεν μπορει τιποτα πλεον να με κανει να χαμογελασω. τιποτα δεν μπορει να με κανει να νιωσω καλυτερα. τα βραδια για να κοιμηθω κουρνιαζω στην μερια του. ξερω με αφησε μονη, με παρατησε οπως θα σκεφτουν η θα πουν μερικοι. οπως ξερω οτι ειναι η δευτερη φορα που το κανει. μου λειπει πολυ. πλεον δεν εχω ορεξη για τιποτα. δεν βρισκω νοημα πια σε τιποτα. εκεινος λειπει λογο δουλειας κ τον αλλο μηνα επιστρεφει. δεν ξερω πως θα το αντεξω μετα απο 6 χρονια να τον αντιμετωπιζω σαν ξενο. να ξερω οτι ειναι εδω κ να μην μπορω να χωθω στην αγκαλια του. ποναω πολυ κ τον θελω πισω. θα μου πειτε, καλα μετα απο τοσα τον θες πισω; ναι τον θελω. κ δυστυχως δεν μπορω να κανω τιποτα για να τον εχω. ευχαριστω που με "ακουσατε".

Περιμενε να ερθει εκει και κατι θα γινει. Τωρα εφοσον ειναι μακρυα δεν μπορεις να κανεις κατι.

Σιγά τον άντρα που σε άφησε και κάθεσαι και σκας και περιμένεις να γυρίσει !!! Όταν αρχίσεις να σέβεσαι τον εαυτό σου και να σκέφτεσαι μόνο εσένα τότε θα καταλάβεις πόσο αδίκως άφησες όλο αυτό το διάστημα να σε πάρει από κάτω. Βρες κάποιον που να σε εκτιμήσει, που να σε νιώθει μοναδική και αφέσου στα χέρια του...θα σε απογειώσει όσο δεν σε απογείωσε κανένας !!! Δεν είναι ο χρόνος βοηθός αλλά ο καινούργιος έρωτας που τα αλλάζει όλα !!! Σταμάτα να θρηνείς και σκέψου πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να την χαραμίζεις με δάκρυα και αναστεναγμούς. Ο άντρας ο σωστός όταν χωρίζει μια φορά....στηρίζει τις αποφάσεις του μέχρι το τέλος και δεν γυρνάει ποτέ πίσω. Αυτός γύρισε για να ξαναφύγει, και ίσως ξαναγυρίσει για να ξαναφύγει !!! Εεε παιδιά είμαστε τώρα; Τι είμαστε εμείς; Κατάστημα που ανοίγει και κλείνει και δεχόμαστε τον κόσμο όποτε θέλει να μας επισκεφτεί; Φτάνει τόσο που θρήνησες...δεν αξίζει κανείς που σε κάνει να κλαις να είσαι μαζί του !!! Λίγη αυτοπεποίθεση δεν έβλαψε ποτέ κανέναν...

ουτε απο κοντα θα μπορεσω να κανω κατι κ ειδικα αν εκεινος δεν θελει. το θεμα ομως ειναι οτι ειναι κριμα να περιμενω εναν ανθρωπο που δεν ξερω καν τι θελει η τι νιωθει. η αληθεια ειναι οτι παντα γυρνουσε σε εμενα. ακομα κ σε φορες που δεν χωριζαμε κ ενιωθε οτι ηθελε να φυγει (για να κανει τη ζωη του) ολο αυτο κρατουσε κανα μηνα κ μετα ολα μια χαρα. ξερω περι σεβασμου του εαυτου μου κτλ. αυτο που δεν μπορω να κανω αλλα ουτε να καταλαβω ειναι πως αυτο θα με βοηθησει στο να σταματησω να ποναω. οσο για τον χρονο το ξερω οτι δεν ειναι ο καταλληλος γιατρος κ οτι το μονο που κανει ειναι να σε μαθει να ζεις με αυτον τον πονο. οσο για τον επομενο ειναι πολυ δυσκολο αυτο που λες στις μερες μας. δεν ειναι ρουχο που δεν σου κανει πας κ το αλλαζεις η το πετας κ μολις βρεις λεφτα αγοραζεις καινουριο. δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα, δυστυχως. ολο αυτο το περναω μονη μου. κανεις δεν καταλαβαινει τι τραβαω. οι γονεις μου μονο να τον βριζουν ξερουν κ απο ενα σημειο κ μετα να μου φωναζουν οτι "αμαν πια ξεχασε το δεν αξιζει" λες κ υπαρχει το μαγικο κουμπακι. οι φιλοι μου ειναι πολυ απασχολημενοι με τις ζωες τους για να μου σταθουν η εστω να μου πουν μια καλη κουβεντα κ το μονο που λενε κ εκεινοι ειναι "σιγα πως κανεις ετσι, θα περασει". αναρωτιεμαι ομως αν εκεινοι ηταν στη θεση μου πως θα ενιωθαν; πως θα ενιωθαν αν με εναν ανθρωπο ειχαν ζησει τα παντα μεχρι σημερα; αν δεν ειχαν γνωρισει ζωη χωρις αυτον; αν τους προδιδε με τον χειροτερο τροπο; αν τους εκανε να νιωσουν οπως κ εγω. θα ελεγαν τα ιδια;

Θες να γνωρισεις την ζωη χωρις αυτον?

ναι θελω. θελω να ζησω χωρις αυτον. θελω να σταματησω να τον σκεφτομαι. θελω να μπορεσω να αναπνευσω ξανα. θελω να ερωτευτω ξανα. θελω να νιωσω ξανα, απαλαγμενη απο το φαντασμα του. κατι με κραταει εκει. δεν ξερω ομως τι ειναι αυτο.

Η εξαρτηση σε κραταει και η δυσκολια αποχωρισμου.Δεν θες πραγματικα ακομα να φυγεις.Οταν το θελησεις θα το κανεις ακομα κι αν ξερεις οτι θα σε πονεσει πολυ.Εσυ ακομα φοβασαι τον πονο του να φυγεις,να ζησεις μονη.

ζω ηδη μονη μου εδω κ σχεδον 5 μηνες που λειπει. οπως ζουσα κ μονη μου καθε φορα που ελειπε. απλα διπλα του ενιωθα μια περιεργη ασφαλεια κ τωρα νιωθω ευαλωτη. ναι το εχω καταλαβει οτι ειναι πολυ πιθανο να ειμαι εξαρτημενη απο εκεινον. δεν το θελω ομως. δεν το θελω...

Ποιος το θελει...ειναι δυσκολη κι επωδυνη η απεξαρτιση.Πολυ δυσκολη.Πρεπει ομως να εστιασεις σε αυτο που θες να πετυχεις.

κανω τρομερη προσπαθεια. μου συστησε η ψυχολογος μου να καταγραφω αυτα που νιωθω. το κανω. τα εγραψα, θυμωσα, ηρεμησα, κ μετα παλι τα ιδια. ερχεται στον υπνο μου, με ταραζει, την πρωτη φορα που χωρισαμε ετρεμε ολο το σωμα μου κ με ελουζε κρυος ιδρωτας. δεν ξερω πια πως να βοηθησω τον εαυτο μου. δεν ξερω τι να κανω. φοβαμαι το μελον κ πλεον φοβαμαι να βγω απο το σπιτι. με την αποχωριση του απο την ζωη μου, ξυπνησαν ολοι μου οι φοβοι...

Koπελα μου δεν ειναι παραξενα αυτα που νιωθεις ουτε κατι πρωτοτυπο για καποιον που εχει χωρισει. Εγω θυμαμαι την περιπτωση σου και επειδη μιλαμε για μικρες ηλικιες θα λεγα να σκεφτεις το ενδεχομενο της επανασυνδεσης οπως τοσα κ τοσα ζευγαρια χωριζουν κ τα ξαναβρισκουν. Μεχρι τοτε ειναι ενα δυσκολο διαστημα αλλα σου επιτρεπει να κανεις καποιες αλλαγες κ να σκεφτεις τα πραγματα. Με τον ιδιο εχεις μιλησει παλι; του χεις ξαναστειλει κατι αυτες τις μερες;

ρε αννα τα ιδια περιπου περναω κι εγω.δεν υπαρχει ευκολος δρομος.

για να υπαρξει επανασυνδεση πρεπει να το θελουν κ οι δυο. το να το θελω η να το σκεφτομαι μονο εγω δεν λεει κατι. οχι δεν μπορω να επικοινωνησω μαζι του. μονο εκεινος μπορει. αλλα απο οτι φαινεται δεν θελει κ δεν τον ενδιαφερει κ ολας.

ισως να μην θελει αλλα και να θελησει ετσι οπως περιγραφεις τα ως τωρα γεγονοτα μαλλον θα ειναι για λιγο,δεν νομιζω να εχεις ιδιαιτερο μελλον με αυτον τον ανθρωπο.

την προηγουμενη φορα μου ειχε πει να μην τον ξανα ενοχλησω κ αυτο εκανα. μετα απο 1 μηνα αποφαφισε να αρχισει να με ενοχλει εκεινος. ολο αυτο εγινε πριν απο 3 χρονια. τοσο κρατησε η επιστροφη του. οσο για το τωρα τι να πω....

Να μην πανικοβαλλεσαι επειδη στεναχωριεσαι και επειδη φοβασαι.Ειναι φυσιολογικο.Να προσπαθησεις να βαλεις την λογικη πανω απο αυτο το αισθημα εξαρτησης.Πιστεψε στον εαυτο σου.

κανω τρομερη προσπαθεια. δεν φανταζεσαι ποσο. ομως οταν χαλαρωνω λιγο τοτε ερχεται πιο δυνατο ολο αυτο που νιωθω. μου λειπει πολυ κ φοβαμαι τοσο την επιστροφη του στην ελλαδα. δεν ξερω πως να το περιγραψω. απλα υποφερω. κ ειναι τοσο σπαστικο οταν ολοι στον περιγυρω μου ειναι τελεια στα προσωπικα τους...εγω τον λατρευω εκεινος γιατι δεν μ αγαπαει; κ αν δεν το εκανε ποτε, γιατι με αφησε να ελπιζω; γιατι μου εταξε πραγματα που δεν ειχε σκοπο να κανει;

την προηγουμενη φορα ειδε πως με ειχε τσακισει. πως υπεφερα. πως πονουσα πολυ. γιατι θελησε να με αποτελειωσει κ μαλιστα με ενα τηλεφωνημα απο την αλλη ακρη του κοσμου; τι θα του δωσει μια αλλη που δεν μπορω να το δωσω εγω;

Μαλλον επειδη σε εχει σιγουρη στα κανει ολα αυτα.Πιστευω πως δεν σε αγαπαει πραγματικα και μαλλον ουτε εσυ τον αγαπας οσο νομιζεις.Μαλλον εχει πειραχθει ο εγωισμος σου πιο πολυ.

ναι μου το εχουν πει αρκετοι αυτο. η αληθεια ειναι οτι ξερει πολυ καλα την αδυναμια που του εχω κ πως να παιζει με το μυαλο μου. τον αγαπαω περισσοτερο κ απο εμενα. την προηγουμενη φορα που ελεγα οτι τον ηθελα πισω μου ελεγαν οτι ειναι εγωιστικο κ αν γυρισει θα το δω κ μονη μου γιατι θα μου φυγει συντομα. σε πληροφορω πως οταν μου ειπε οτι ειμαστε ξανα μαζι ενιωσα σαν τον μεταναστη που γυριζει στην πατριδα του. ενιωσα οτι γυρισα παλι σπιτι.

Γυρισες πισω σε μια ψευδαισθηση ασφαλειας.Δεν ειναι αγαπη αυτο.

μπορει κ να εχεις δικιο. δεν ξερω...

Ποσο χρονων εισαι?

ειμαι 23 χρονων...

Κι αυτος να υποθεσω αρκετα μεγαλυτερος?

οχι. αυτος ειναι 25.

Τοτε ισως βαρεθηκε,τα ειχατε 6 χρονια,ισως θελει να παει παρακατω.

κ επρεπε να με βαλει σε διαδικασιες να κανουμε οικογενειακα διακοπες, να ετοιμαζομαστε να ψαχνουμε για σπιτι κ να κανουμε σχεδια για οικογενεια; ωραια. οποτε επαιξε οσο ηθελε κ τωρα που βαρεθηκε πεταμε τον ανρθωπο που ηταν εκει παντα κ παμε να βρουμε τον επομενο...ωραια...

Ισως ειδε οτι δεν ειναι ετοιμος για αυτο το βημα και φοβηθηκε.Ισως πιστευει οτι ειναι πολυ νεος ακομα.Δεν σε πεταξε,απλα απο οτι φαινεται αλλαξε πορεια.Ισως θελει να ζησει αλλιως.

κ το θυμηθηκε τωρα. μπορουσε να μην ειχε γυρισει τοτε. θα ημουν καλα τωρα. θα το ειχα ξεπερασει. ηξερε τους φοβους μου. δεν του ζητησα ποτε τιποτα. αντιθετα εκεινος μου φουσκωνε τα μυαλα. δεν εχει δικαιολογια. οι ανθρωποι δεν ειναι παιχνιδια. δεν παιζουμε με αυτα που νιωθουν. κ κυριως με ανθρωπους μου μας εχουν σεβαστει οσο δεν παει.

Το ξερω,δεν λεω οτι εχεις αδικο.Εχεις καθε δικιο να νιωθεις ασχημα.Το θεμα ειναι τι θα κανεις απο εδω και περα ομως.

δεν εχω ιδεα. αυτο που ξερω ειναι οτι θελω να φυγω. οσο πιο μακρια τοσο το καλυτερο αλλα δυστυχως η σχολη με κραταει εδω. οι δικοι μου λενε πως αργα η γρηγορα θα γυρισει κ θα αρχισει να με ψαχνει γιατι εχει μαθει να ειναι συναισθηματικα ασφαλης κ ειδικα με το επαγγελμα που κανει θα δυσκολευτει να βρει καποια που να ειναι εκει. απο την μια θελω να γυρισει σε εμενα. να μου πει πως το μετανιωσε κ απο την αλλη θελω να μην τον ξαναδω ποτε. να ερωτευτω παλι κ να τον αφησω πισω μου...

Εισαι μικρη ακομα,προσπαθησε να φυγεις,δεν ειναι λογικη αυτη που εχουν οσοι σου λενε περιμενε να ξαναγυρισει.

κοπελα μου ηρεμησε καταρχην.εισαι πολυ νεα κ ειναι η πρωτη φορα που σου συμβαινει αυτο κ ειναι λογικο να μη μπορεις να το διαχειριστεις.μια δοκιμασμενη σε μενα συνταγη ειναι να αφησεις τα γιατι κ να επικεντρωθεις στη καθημερινοτητα σου κ πως μπορεις να τη κανεις πιο ομορφη.ασχολησου με τα χομπυ σου.βγες με φιλες.κανε πραγματα που σου αρεσαν κ δεν εκανες τοσο καιρο.

τωρα απο τα λιγα που ειδα στα μηνυματα υπαρχει περιπτωση να εφυγε επειδη βρηκε αλλη.επειδη θελει να βρει αλλη.επειδη απλα παγωσε μαζι σου.επειδη καταλαβε πως του αρεσουν οι αντρες.θες να σου πω αλλους χιλιους πιθανους λογους για τους οποιους μπορει να εφυγε?εγω νομιζω δεν εχει νοημα.εφυγε.αν δε γυρισει ο λογος ειναι αδιαφορος.συνεχιζεις τη ζωη σου.σιγα σιγα θα φυγει η καψουρα κ σιγουρα κατι νεο θα βρεθει στη ζωη σου κ θα περνας παλι ομορφα.ισως κ καλυτερα απο πρωτα.

αν γυρισει τοτε ο λογος που εφυγε ειναι σημαντικος.γιατι αλλα τα δεδομενα αν εφυγε επειδη βρηκε αλλη, αλλα αν εφυγε επειδη ηθελε ενα διαλλειμα.σε καθε περιπτωση το οτι εφυγε ειναι μειον του.εσυ θα κρινεις ποση αρνητικη βαθμολογια θα του βαλεις αναλογα το λογο που εφυγε.γιατι με πολλους αρνητικους ποντους μενεις μετεξεταστεος.παρολα αυτα αν γυρισει θα εχεις την ευκαιρια να εξηγηθειτε κ να μαθεις την αληθινη αιτια κ ποσο μετανιωσε που εφυγε.

οπως κ να χει μην ασχολεισαι.ζησε τη ζωη σου.ισως κ να γυρισει ισως κ οχι.αν γυρισει πετυχαινεις αυτο που θες τωρα.αν δε γυρισει γλυτωσες απο εναν ''λιγο'' συντροφο.ολα αυτα οσον αφορα τα δικα του λαθη που εγιναν η αιτια να αποτυχει η σχεση σας.σοτ μεταξυ κανε την αυτοκριτικη σου ωστε να δεις τα δικα σου λαθη.γιατι σιγουρα καποια θα εχεις κανει.αν ηταν τοσο σημαντικα ισως να του εδωσες αφορμη ωστε να φυγει.κ δυστυχως αν δε τα δεις με καθαρη ματια θα τα επαναλαβεις κ στο μελλον κ θα εχεις σαν αποτελεσμα την ιδια καταληξη

ναι εχετε δικιο σε ολα. τα ξερω ολα αυτα που μου λετε οπως επισης ξερω κ εχω εικονα για το πως θελω τη ζωη μου. το θεμα ομως ειναι η καρδια μου που τον ζηταει. τα βραδια που υποφερω κ δεν μπορω να κοιμηθω. τις μερες που τρεμω να βγω απο το σπιτι, τις μερες που νιωθω πως δεν εχει τιποτα νοημα στη ζωη μου πια, οτι τιποτα δεν μπορει να μου δωσει πισω το χαμογελο μου. αυτες τις μερες θα εκανα τα παντα για να ηταν διπλα μου. παντα ηταν εδω, ακομα κ οταν ελειπε. μου λειπει. δεν μπορω να πιστεψω πως αυτη τη φορα ειναι οριστικο αν κ ξερω πως θα επρεπε να το πω εγω το τελος. ναι εχω κανει λαθη. δεν επρεπε καποιες φορες να του συγχωρεσω καποια μικρο παραστρατηματα, δεν επρεπε να ειμαι εκει παντα κ να τον κανω να νιωσει τοση ασφαλεια, δεν επρεπε να ειμαι εκει κ να τον περιμενω στα ταξιδια του. δεν επρεπε να του το κανω τοσο ευκολο να με αφησει.

χωρισα κ εγω καποτε.πιο μεγαλος απο σενα.με περισσοτερες εμπειριες.κ σε σχεση σαφως λιγοτερο σημαντικη απο τη δικη σου.εκανα μηνες να κοιμηθω ομορφα βραδυ.εκανα καθε μερα ωραια πραγματα που μου αρεσαν ανεκαθεν κ τιποτα δε με γεμιζε πια.τιποτα δεν ειχε πια νοημα στη ζωη μου.τιποτα δε πιστευα πως θα μου δωσει το χαμογελο μου.ετσι περνουσαν οι μηνες.με μπολικο αλκοολ κ τσιγαρα.εβγαινα επειδη δεν αντεχα σπιτι.γυρναουσα σπιτι επειδη ενιωθα ασχημα εξω.ωσπου μια μερα σε μια απο εκεινες τις νεκρες εξοδους ενας φιλος εφερε στη μεγαλη παρεα που ημασταν την αδερφη της γυναικας του.μια ομορφη κοπελα που ολη την ωρα χαμογελουσε.δε μου εριξε ματια αλλα ειχα εντυπωσιαστει απο το ποσο καλοσυνατη φαινοταν.τη διεκδικησα (με τη βοηθεια του φιλου μου) κ λιγες μερες μετα γιναμε ζευγαρι.απο τοτε εχουν περασει 4,5 χρονια που ειμαστε μαζι....βλεπεις πως αλλαζει σε μια μερα η ζωη?

πολυ αισιοδοξο το μηνυμα σου. εχει ελπιδα μεσα. μακαρι να φτιαξουν κ για εμενα τα πραγματα. δεν μου αρεσει να ειμαι ετσι. δεν μου αρεσει να μην μπορω. θελω να ζησω κ να ερωτευτω ξανα. θελω να γινω καλα....