Ψυχολογικο & συναισθηματικο Αδιεξοδο
Γεια σας παιδια . Θα ηθελα να ζητησω τη γνωμη σας - βοηθεια σας. Το θεμα αφορα και προσωπικο και σε σχεση . Πραγματικα υπαρχει ενα μπερδεμα και ενα συναισθηματικο κενο. Γιαυτο επειδη δεν εχω λευτα ουτε για ψυχολογο, και οι γνωμες φιλων δεν νιωθω οτι με καλυπτουν θα ηθελα τη γνωμη τη δικη σας απο εναν 3ο. Δεν θελω να σας κουρασω και θα προσπαθησω να τα πω συνοπτικα. Οποιος θελει να βοηθησει ειναι ευρπροσεδκτος. Μου τελειωνουν οι λυσεις και θα το γυρισω στις καταχρησεις του αλκοολ παλι.
Εν συνοψια. Λιγακι το παρελθον.
Πριν απο κανα 2 χρονια ειχαμε ενα πολυ σοβαρο οικογενειακο προβλημα υγειας. Εκεινη την περιοδο αλλαξα, και αρχισα να κλεινομαι ολο και περισσοτερο στον εαυτο μου . Και ειδικοτερα μεσα στο στρατο κλεινομουν κιαλο κιαλο. Ειχα φτιαξει μια σχεση πριν να ξεκινησει αυτο και πηγαινε αρχικα καλα. Μετα ομως οταν εμαθα το προβλημα αρχισα να κλεινομε και να κλεινω και τη σχεση αυτοματα με τη συμπεριφορα μου και να κατεβαζω ρολα. Σαν να μην ευτανε αυτο ειχα και γω ενα προβλημα, και επεσα ακομα περισσοτερο. Οι συγκιριες δεν με αφηναν να πατησω στα ποδια μου με τιποτα. Χρονος μηδεν γιατι δουλευω ολη μερα κρατωντας δηκια μου επιχειρηση και δεν υπηρχε χρονος . Σαν να μην εφτανε αυτο και με την τοτε σχεση υπηρξαν ψυχαναγκαστικοι καυγαδες που με ξυλωναν τη ψυχη . Και εφτασε στο τελος της . Γενικα μονο κακο βγηκε αυτα τα 2 χρονια με αποτελεσμα να κλειστω ακομα περισσοτερο. Και αφου εληξε εκατσα 1 χρονο μονος με λιγο πολυ αλκοολ κλπ κλπ . Ωσπου...
Παρον.
Γνωρισα μια κοπελα . Και ειπα θα το παω αργα και λογικα ετσι ομορφα με συζητησεις να γνωρισω τον αλον κλπ. με το καιρο τους ηρθαν και καποια συναισθηματα και σχετικα παει καλα. Το προβλημα μου ειμαι εγω. Ενω μεχρι στιγμης υπαρχουν τα απαραιτητα στοιχεια στη σχεση. Επικοινωνια, συναισθηματικη ανταποκριση, ψυχικο δεσιμο κλπ. Βγαζω κατι βλαμενες συμπεριφορες και αναζηταω τη μοναξια μου και τη μελανχολια μου. Την διωχνω χωρις να το θελω. Κατι με τραβαει χωρις λογο και αιτια προς την λυπη και την απομονοση. Εκεινο το χρονο που εμεινα μονος το ειχα γυρισει στο αλκοολ σαν παρηγορια. και ακομα και τωρα προσπαθω να το σταματησω και με στηριζει αρκετα. Δεν ξερω τι με τραβαει προς τη μοναξια . Δεν αφηνω ευκολα ανθρωπους να μπουν. και οταν τους αφησω και πουν σωστα πραματα, μπενω σε αυτοαμυνα και ξαναγυριζω στη μοναξια. Μεχουν συμβουλεψει να μην σκευτομαι τοσο πολυ. Να μην ζυγιζω το καθε τι με τοση λεπτομερεια γιατι αυτο με τρωει. Να προσπαθησω να ζησω καποια πραματα απλα και ομορφα. Και πραγματικα δεν μπορω να το κανω. Δεν μπορω να νιωσω χαρα . Πραγματικα ρ παιδια, οποτε βλεπω τον εαυτο μου να χαμογελαει στο καθρεφτη τον κοροιδευω . Εκει που παει να γινει κατι, το κεφαλι μου με ριχνει αποτομα. Και αντε οταν ειμαι μονος μου χεστω, κανω κακο σε μενα μονο, εφοσον κανενας δεν γνωριζει ακριβως την κατασταση μου . Γενικοτερα κρυβω και ενα θυμο μεσα μου, και ψαχνω αφορμες να τον βγαλω. Ητε αυτος που θα τον βγαλω ειναι η κοπελα μου, φιλοι, δουλεια , πελατες και παει λεγοντας. Ψαχνω αφορμη να μεινω μονος. Και εχουν μπει κατι διαολια στο κεφαλι μου και σκευτομαι, Μηπως δεν με γεμιζει αυτη η κοπελα ?ΨΑχνω λογους να μεινω μονος παλι ? Μα σκευτομαι και μονος που ημουν ειμαι τα ιδια σκατα. Δεν αφηνω να περασει χαρα. Δεν ξερω πως να το κανω . Ισως ειναι το ποιο απλο πραμα για καποιους , για μενα δεν ειναι και δεν ξερω το γιατι . Νιωθω οτι με πνιγει και το περιββαλον της δουλειας. Εχω ξεχασει τον εαυτο μου και δν κανω τπτ πλεον για μενα . Γενικα εχω πεσει σε ενα συναισθηματικο κενο. Και αυτο π με πιεζει ειναι δεν θελω να πονεσω τη κοπελα μου. Δεν της αξιζει. Με τιποτα. μεχρι στιγμης ειναι οτι ατομο εψαχνα . Εκανα λαθος που μπηκα σε σχεση ενω ενιωθα ετσι ? Τι πιστευετε? μπορω να διορθοθω μεσα στη σχεση με λιγη βοηθεια της ? Γενικα η δικια μου αποψη ειναι εχω ενα καλο στον εγκεφαλο και δεν ξερω πως να τον διορθοσω. Το μυαλο μου σκευτετε ολη την ωρα. Δεν σταματαει με τιποτα να υπεραναλυει τα παντα .Δεν κοιταω τον εαυτο μου. Γινομαι παντα κομματια για τους αλους. Κλεινομαι πισω απο τις σκεψεις μου και κατεβαζω ρολλα σε οποιον παει να μπει. Παιζω το καλυτερο θεατρο στην οικογενεια μου οτι ειμαι καλα.. Παιδια πραγματικα υπαρχουν και πολλα αλα. Αλα ειδη σας κουρασα αρκετα.
Τελος νιωθω οτι εχω προσωπικα θεματα που επηρεαζουν τη σχεση μου. Και την προσωπικοτιτα μου. Θα ηθελα την δικη σας αποψη. Εφοσον ειχατε ορεξη να με βοηθησετε.
Ευχαριστω πολυ, που εστω μου δοθηκε η ευκαιρια να τα γραψω.