Ιδεολυψιες. Έχει γίνει ανυποφορο
Καλησπέρα. Σήμερα γράφτηκα στο forum και νιώθω λίγο περίεργα γι αυτό. Ας περάσω στο θέμα μου όμως. Πριν 6 χρόνια και ενώ ήμουν με την παρέα μου έξω και είχα πιει αρκετά έπαθα κρίση πανικού. Φυσικά δεν ήξερα τι έπαθα έτρεχα σε γιατρούς νοσοκομεία κλπ και όλες οι εξετάσεις δεν δικαιολογουσαν αυτό που έχω. Με τα λίγα με τα πολλά κατέληξα να τρέχω σε ψυχιατρους και ψυχολόγους και όλοι έκαναν διάγνωση γενικευμενη αγχωδη διαταραχή. Με λίγο κατάθλιψη μου πε ο ένας. Επειδή όμως είχα και ένα πρόβλημα στο στομάχι και άλλο ένα στον αυχένα επικεντρωθηκα σε αυτά και έτρεχα σε γιατρούς για να το ανακαλύψουν αρχικά και να τα θεραπευσω έπειτα.Ειχα όμως και τα γνωστά μήπως έχω καρκίνο μήπως πάθω εγκεφαλικό και τα σχετικά. Αλλά και φιλοσοφικές αναλύσεις με τον εαυτό μου. Παράλληλα μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία και αγωγή με ζολοφτ που μου έγραψε η ψυχοθεραπευτρεια.. Τελικά μετά από ένα χρόνο με χάπια και ψυχοθεραπεία και αφού δεν μπορούσα να απολαύσω τίποτα στη ζωή μου για τρία χρόνια από την έναρξη όλης αυτής της κατάστασης έκοψα την αγωγή σταδιακά με την βοήθεια της και την ψυχοθεραπεία και μπήκα φαντάρος. Είχα φτάσει ήδη 21.Υπηρετησα κανονικά με άγχος μεν αλλά Ι1 ενοπλο. Μόλις απολύθηκα πήγα για δουλειά σε ένα τουριστικό μέρος και παιρνουσα τόσο ωραία που νόμιζα ότι το είχα ξεπεράσει. Τελοσπαντων όλο αυτό συνεχίστηκε με υφεσεις και εξαρσεις 3 χρόνια. Σε αυτά τα τρία χρόνια χώρισα από μια σχέση που είχα βρήκα μια άλλη κοπέλα συγκατηκισαμε στην πόλη μου χωρισαμε έφυγα σε άλλη πόλη γύρισα τα ξαναβρηκαμε ξαναχωρισαμε. Εν πάση περίπτωση ζούσα μια καθημερινότητα. Πριν από δύο μήνες σε μια συζήτηση με μια κοπέλα μου πε για μια φίλη της που ακούει φωνές βλέπει πράγματα κλπ. Από τότε σκαλωματα και το σκεφτόμουν συνέχεια. Άρχισα να μην κάνω πολλά πράγματα κλειστηκα σπίτι και το σκεφτόμουν συνεχώς τσεκαρωντας τον εαυτό μου. Και φτάνουμε στο τώρα. Πριν ακριβώς μια εβδομάδα έπαθα ένα πράγμα κολουσαν τραγούδια στο μυαλό μου λέξεις διαφορα. Ιδεολυψιες βρήκα στο ίντερνετ ότι είναι. Πήγα σε ψυχολόγο ψυχίατρο η ίδια διάγνωση. Αγχωδη διαταραχή ιδεολυψιες κλπ.. Εδώ και μια βδομάδα ότι ξέρω από συμπτώματα ψυχικων ασθενειών το χω πάθει. Μου πε ο ψυχολόγος πχ φοβάσαι ότι θα σκοτώσεις τον πατέρα σου και το έπαθα σε σημείο να νομίζω ότι θέλω να το κάνω. Μετά μπήκα τυχαία σε αυτό το forum είδα μια παρόμοια περίπτωση και μου έφυγε. Νόμιζα ότι θα αρχίσω να λέω ασυναρτησιες για δύο μέρες φοβόμουν να μιλήσω μήπως το πάθω. Μου ψιλοεφυγε και αυτό. Δύο μέρες τώρα μου κόλλησε ότι θα αρχίσω να θεωρώ αψυχα τα εμψυχα και πάλι έφτασα σε σημείο να το σκέφτομαι όλη μέρα και να νομίζω ότι το παθαίνω. Τις τελευταίες ώρες νομίζω έντονα ότι θα αρχίσω να φερομαι σαν παιδάκι και θα θέλω όλα αυτά που θέλει ένα παιδάκι. Αυτό με έπιασε έπειτα από το συναίσθημα νοσταλγιας μαι μελαγχολίας που σε πιάνει συνήθως τις Κυριακές. Γύρισαν μνήμες στο μυαλό μου απ τα παιδικά μου χρόνια και κόλλησα.
Αρχικά συγνώμη για το μεγάλο κείμενο απλά ήθελα να περιγράψω όλη την κατάσταση. Δεύτερον παιδιά θέλω την γνώμη σας. Ο ψυχολόγος μου λέει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τρελαθώ. Δεν έχει τρελαθεί κανείς με το ίδιο πρόβλημα και για να τρελαθεί ένας άνθρωπος πρέπει από μικρός να δείχνει κάτι τέτοιο. Απ την άλλη σκέφτομαι ότι τόσοι ψυχολόγοι και ψυχιατροι τόσα χρόνια δεν θα έβλεπαν κάτι ?? Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι απ όλο αυτό πολλές φορές δεν θέλω καν να αντιδρασω και να το πολεμησω. Κουράστηκα. Δεν ξέρω αν έχω τη δύναμη. Θέλω γνώμες παιδιά. Δεν την παλεύω άλλο.Ολοκληρος άντρας έχω κολλήσει στον πατέρα μου γιατί νιώθω κάπως άνετα μαζί του αλλά τον βλέπω στενοχωριεται και αυτός με την όλη κατάσταση και αυτό με στενοχωρεί περισσότερο.
