Φοβάμαι ότι θα μείνω μόνος στη ζωή μου!!

Καλησπέρα παιδιά του φόρουμ. Φοβάμαι ότι λόγο της ιδεο ψυχαναγκαστικης διαταραχής μου δεν θα μπορέσω ποτέ στη ζωή μου να κάνω κάποια σχέση η οικογένεια! Φοβάμαι ότι θα μείνω μόνος γιατί οι γονείς μ δεν θα ζουν για πάντα & θα πεθάνω μόνος. Το να βρω κάποια δουλειά & να πάω στρατο το μόνο εύκολο θα είναι, όμως φοβάμαι ότι θα μείνω γεροντοπαλικαρος. Προσπάθησα να τα φτιάξω μια φορά με ένα κοριτσι τις σχολής μου. Την βοηθούσα βγήκαμε κάποιες φορές για καφέ όταν την είπα να τα φτιάξουμε κάποια στιγμή όμως με εκανε πίσω αυτή. Αυτή ήταν η ποιο σοβαρη μου προσπάθεια.

Κοιτα η πρωτη μου αντιδραση ειναι να σου γραψω και τι εγινε κι αν μεινεις μονος, οι σχεσεις και η οικογενεια δεν πρεπει να ειναι αυτοσκοπος, ειναι το κερασακι στη τουρτα ενος ολοκληρωμενου χαρουμενου ανθρωπου μπλα μπλα...εγω ας πουμε δεν φοβαμαι να ειμαι μονη, καλυτερα μονη παρα συμβιβασμενη απο φοβο (σα τον φοβο που περιγραφεις πχ) .

Αλλα θα σου πω κατι αλλο ισως παρηγορο και φανταζομαι προτιμητεο για εσενα. Ηξερα που λες στα αληθεια εναν τυπο παλια με το ιδιο ακριβως προβλημα με εσενα, βασικα ηταν φουλ νευρωτικος και εγω ηθελα ωρες ωρες να τον πλακωσω στις σφαλιαρες :P
Αλλα το διαχειριζοταν οσο καλυτερα μπορουσε και ειχε μια κοπελα που τον καταλαβαινε και ηταν αγαπημενοι και αρραβωνιαστηκαν κι ολας και συζουσαν. Οποτε μην αφηνεις το φοβο της μοναξιάς να κυριευει τη ζωη σου και τις αποφασεις σου, μην μασας και θα βρεθει κατι ομορφο.

Iπποκράτη καταλαβαίνω πολύ καλά τον φόβο σου μιας και είναι και δικός μου... Το να έχεις μια ερωτική σχέση όντως δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, άλλες σχέσεις έχεις? Παρέες? Ενδιαφέροντα? Γιατί αν λείπει κάθε σχέση από την ζωή σου τότε όντως υπάρχει θέμα... Θεραπεία κάνεις για να μάθεις να διαχειρίζεσαι το πρόβλημα σου?

καλησπερα!κ εγω αυτο φοβαμαι γ αυτο μπηκα ..εχω τρομερη καταθλιψη.νιωθω δν ταιριαζω με κανεναν!κανεις δεν μπκρει να με νιωσει!κανενας...να μαγαπησει να με θελει κανεις

κ εμενα λογω της καταραμενης της ιψδ αναθεμα ρε γαμωτο!

θελω να αυτοκτονησω .δν αντεχωωνα πολεμαω κ στο τελος παλι τ ιδια να μαι δυστυχισμενη!!!

Καθρέπτη τωρα ειδα την υπογραφη σου μπαινοντας στο ποστ με αφορμη τα σχολια της Joanna και γελασα...καλη σκεψη, γεματη πικρα αλλα εχει πλακα....καλο... :)
Απο εκει και περα ιπποκρατη και joanna και γενικα ρε παιδια μην νομιζετε πως μια σχεση θα φερει την ευτυχια. Ειναι δυσκολο να το καταλαβετε αν δεν το νιωσετε βιωματικα οι ιδιοι αλλα πραγματικα ετσι ειναι...το λεω συνεχεια εδω στο φορουμ και δε ξερω σε ποια γλωσσα και σε ποιο τροπο να το πω αλλα ειναι απλο:
Πως περιμενεις και γιατι περιμενεις βασικα να σε αγαπησουν αλλοι αν δεν αγαπας εσυ τον εαυτο σου;
Ειναι ο, τι δυσκολοτερο υπαρχει το να αγαπησουμε τον εαυτο μας...οχι να ειμαστε εγωιστες η παρτακηδες, αλλα να εκτιμουμε καποια πραγματα στον εαυτο μας, τον φροντιζουμε, να αφουγκραζομαστε τις αναγκες μας και να του δινουμε οι ιδιοι οσα θα θελαμε να λαβουμε απο τριτους. Σταματηστε πια να ετεροπροσδιοριζετε την αξια σας. Ειναι δυσκολο πολυ ουτε εγω μπορω να το κανω με ευκολια, πολλες φορες λυγιζω.
Αλλα η αληθεια ειναι απλη...την αγαπη θελετε να τη δωσετε η να τη παρετε μονο; Αν εχετε να δωσετε γιατι να μη τη δωσετε στον εαυτο σας πρωτα; Και περιμενετε τον ενα και τον αλλο να σας πει "ναι εισαι καλος/ωραιος/αξιζεις"??? Ζειτε 20-30-40 χρονια με τον εαυτο σας και δεν τον ξερετε και περιμενετε να φτιαξετε υγιη σχεση με αλλον ανθρωπο που τον βιωνετε λιγους μηνες η καποια χρονια. Πως θα γινει αυτο ντε αν δεν μας φτανουν τα 20 για να καταλαβουμε τον εαυτο μας?
Κανεις δεν θα με αγαπησει λετε, κανεις δεν θα με κανει οοο οοο τις πληγες...ε αν ολοι σκεφτονται ετσι και περιμενουν να λαβουν, ποιος σκατα θα δωσει ερωτω;
Τα λεω λιγο χυμα ισως και συγχωρεστε με για αυτο...

Αλλα το προβλημα δεν ειναι να εισαι μονος...ειναι να νιωθεις μοναξια. Αλλο το ενα αλλο το αλλο. Και μπορει πχ να ειναι καποιος σε μια καλυβα σε ενα δασος στη κορφη ενος βουνου χωρις ψυχη γυρω για χιλιομετρα χωρις wifi και ρευμα και να μη νιωθει μοναξια. Γιατι πολυ απλα ξερει γιατι βρισκεται εκει που βρισκεται, ξερει τι κανει εκει και τι θελει να κανει καθε μερα που ξυπναει, ξερει τι πραξεις τον γεμιζουν, ξερει τι τον κινει να βιωνει την καθε μερα και να προχωρα μπροστα, κανει πραγματα που τον ευχαριστουν και τον πληρουν σαν ανθρωπο. Μπορει ο περιεργος τυπας του παραδειγματος μας να ξεχυλιζει απο ευχαριστηση οταν βλεπει ολομοναχος τα αγρια χαραματα τον ηλιο να ανατελλει σιγα σιγα και να θεωρει ενα σημαντικο σκοπο στη ζωη του το να καταγραψει καθε ειδος πουλιου η φυτου σε εκεινο το δασος. Κατι κανει...κατι φτιαχνει...αυτη η διαδικασια τον ΚΙΝΕΙ να παει παρακατω. Αλλα για να βρει κατι που τον κινει επρεπε πρωτα να αφουγκραστει τον εαυτο του και να τον δεχτει οπως ειναι και να τον αγαπησει...οχι να καθεται να σκαει για το τι θα πει ο ενας και ο αλλος...

Ειμαστε κοινωνικα οντα ναι. Ειναι μεγαλη ευχαριστηση να ζουμε σε αρμονια με/αποδεκτοι απο αλλα κοινωνικα οντα, ισως ειναι απο τις μεγαλυτερες ισχυροτερες αναγκες μας, εχει να κανει με την επιβιωση του ειδους μας (ενα ξυλο σπαει πιο ευκολα ενα ματσο ξυλα πιο δυσκολα κλπ)...ΑΛΛΑ. Καλο ειναι να εχουμε καποιες δικες μας εσωτερικες σταθερες και αξιες αμεταβλητες απο ανθρωπους που ερχονται στη ζωη μας και φευγουν απο αυτην. Καποια πραγματα που ΑΓΑΠΑΜΕ και μας ΩΘΟΥΝ ανεξαρτητα απο αλλους ανθρωπους.
Γιατι να σας πω κατι; Αντε και βρισκετε εναν ανθρωπο που σας αγαπα...και κατι γινεται, τον παταει νταλικα ξαφνικα θα πω η πεθαινει αδοξα, οχι οτι χωριζετε. Μετα τι; Δεν αξιζει ξανα η ζωη και παλι; Δεν πρεπει να εχουμε εναν βασικο αξονα ολοδικο μας για οταν γαμιεται το συμπαν λοιπον και ερχονται τα πανω κατω;
Ολοι οι ανθρωποι που ειναι σε ζευγαρια θεωρειτε ειναι ευτυχισμενοι; Διαφωνω...ολοι οι ανθρωποι που δεν εχουν ταιρι ειναι δυστυχισμενοι; Μπορει αρκετοι αλλα και παλι διαφωνω. Καποιοι βρισκουν το τροπο να κανουν τη διαφορα αλλιως, να χαιρονται τη ζωη οπως και να εχει.

Ε πιστευω πως αμα βρειτε αυτο τον αξονα και τα βρειτε με τον εαυτο σας ολα θα μπουν σε μια σειρα.
Το οτι εχετε ΙΨΔ δεν σας καταδικαζει στη μοναξια...το οτι υπαρχει μια δυσκολια και ανισορροπια στη ζωη σας ναι οκ ειναι θεμα...φροντιστε να τα βαλετε σε ταξη λοιπον λεω εγω και μην περιμενετε την σωτηρια απο τον ερωτα η την αγαπη η δεν ξερω τι...και μολις γινει αυτο θα ειστε ευχαριστημενοι - αν οχι ευτυχισμενοι- ειτε ερθει το κατιτις που περιμενετε ειτε δεν ερθει.

Joanna αυτα με την αυτοκτονια τα πετας πανω στην απελπισια σου...αμα θες σου λεω τρεις τροπους χαλαρα. Το θεμα ειναι να βγαλεις οσα σου τη δινουν απο τη ζωη σου οχι τον εαυτο σου απο τη ζωη. Ποναει το κεφαλι θα κοψουμε το κεφαλι για να μη ποναει; Μπουρδες. Παρε ενα παυσιπονο. Αν θελεις να συζητησουμε μπας και βρουμε ποιο ειναι το παυσιπονο σου ευχαριστως...εδω ειμαστε.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Απο εκει και περα ιπποκρατη και joanna και γενικα ρε παιδια μην νομιζετε πως μια σχεση θα φερει την ευτυχια. Ειναι δυσκολο να το καταλαβετε αν δεν το νιωσετε βιωματικα οι ιδιοι αλλα πραγματικα ετσι ειναι...το λεω συνεχεια εδω στο φορουμ και δε ξερω σε ποια γλωσσα και σε ποιο τροπο να το πω αλλα ειναι απλο:
Πως περιμενεις και γιατι περιμενεις βασικα να σε αγαπησουν αλλοι αν δεν αγαπας εσυ τον εαυτο σου;
Ειναι ο, τι δυσκολοτερο υπαρχει το να αγαπησουμε τον εαυτο μας...οχι να ειμαστε εγωιστες η παρτακηδες, αλλα να εκτιμουμε καποια πραγματα στον εαυτο μας, τον φροντιζουμε, να αφουγκραζομαστε τις αναγκες μας και να του δινουμε οι ιδιοι οσα θα θελαμε να λαβουμε απο τριτους. Σταματηστε πια να ετεροπροσδιοριζετε την αξια σας. Ειναι δυσκολο πολυ ουτε εγω μπορω να το κανω με ευκολια, πολλες φορες λυγιζω.
Αλλα η αληθεια ειναι απλη...την αγαπη θελετε να τη δωσετε η να τη παρετε μονο; Αν εχετε να δωσετε γιατι να μη τη δωσετε στον εαυτο σας πρωτα; Και περιμενετε τον ενα και τον αλλο να σας πει "ναι εισαι καλος/ωραιος/αξιζεις"??? Ζειτε 20-30-40 χρονια με τον εαυτο σας και δεν τον ξερετε και περιμενετε να φτιαξετε υγιη σχεση με αλλον ανθρωπο που τον βιωνετε λιγους μηνες η καποια χρονια. Πως θα γινει αυτο ντε αν δεν μας φτανουν τα 20 για να καταλαβουμε τον εαυτο μας?
. .

---

Σωστα ολα αυτα , γιαυτο γραφω συχνα , ο πιο σημαντικος ανθρωπος στην ζωη σας ειστε εσεις .....................

κ εγω ειχα δικους μ αξονες πια δν εχω ουτε αυτους.κ αυτοι τουλ εχουν αυτοπεποιθηση κ μπορουν κ κανουν σχεσεις .εγω αν κ ειμαι ωραια ως αυροριμωρια δν ξερω γτ διωχνω τους παντες απο γρυω μ γ σχεση γτ φερομαι περιεργα χωρις να θελω αυτο σιναι προβλημα λογω ιψδ εχει τις ριζες δν λυνεται με την ανθρωοινη λογικη π αντιμετωπιζεις ναταλια τα προβληματα φυσιολογικων ανθρωπων .οσοι εχουν ιψδ βαρυα σαν την δικη μ κ στο μυαλο σ σχεση με ιδεοληψιες δν ειναι τπτ ευκολο

Καταλαβαινω πως ΔΕΝ μπορω να καταλαβω το συγκεκριμενο προβλημα σου...αλλα η απλη ανθρωπινη λογικη λεει πως και το προβλημα της ΙΨΔ που εχεις ειναι αν οχι αμτιμετωπισιμο τοτε τουλαχιστον διαχειρισιμο με ψυχοθεραπεια, αυτογνωσια και αυτοελεγχο που θα καταφερεις να ασκεις ολο και περισσοτερο αν δεν τα παρατησεις...το να τιναξεις τα χερια ψηλα επειδη σου φαινεται βουνο ειναι το μονο ευκολο...αλλα αν αρχισεις να σκαρφαλωνεις λιγο το βουνο θα δεις οτι ολα τα παραπανω εφαρμοζουν και σε εσενα. Μην παραδιδεις τα οπλα ταμπελωνοντας τον εαυτο σου ως καποια με ΙΨΔ και μην επαναπαυεσαι με τον τιτλο. Ανθρωπος εισαι που με τα οποια θεματα του οφειλει στον εαυτο του να προσπαθει να ειναι ευτυχισμενος. Τιποτα δεν ειναι ευκολο γενικα, το ξερω πως δεν μπορω καν να αρχισω να καταλαβαινω το 1/10το των οσων βιωνεις...αλλα νομιζω εχουν λογικη τα λογια μου...εσυ τι θες; Να βολευτεις στη ταμπελιτσα σου και να μεινεις οπως εισαι; Η κοπελα με την ΙΨΔ?
Η θες να αποκτησεις μετα κοπων και βασανων ναι, μια πιο ποιοτικη ζωη;;

Κι εγω , δεν εχω ιδεα πως ειναι ναχεις ΙΔΨ , πρεπει ομως να παραμορφωνει την εικονα της πραματικοτητας , απ οσο καταλαβαινω ...........οποτε , οποιαδηποτε αποψη περι παροντος/μελλοντος , ειναι στρεβλη ........

Ο νηματοθετης απ'οτι καταλαβα δεν εχει κανει ποτε σχεση,οποτε λογικο ειναι να ειναι απαισιοδοξος και να τον στεναχωρει ολο αυτο.

Κανεις δεν μπορει να μεινει για τοσο καιρο μονος και να ναι ΟΚ και να χει υψηλη αυτοεκτιμηση.Ας μην κρινουμε εκ του ασφαλους λοιπον.

ετσι ειναι

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Καταλαβαινω πως ΔΕΝ μπορω να καταλαβω το συγκεκριμενο προβλημα σου...αλλα η απλη ανθρωπινη λογικη λεει πως και το προβλημα της ΙΨΔ που εχεις ειναι αν οχι αμτιμετωπισιμο τοτε τουλαχιστον διαχειρισιμο με ψυχοθεραπεια, αυτογνωσια και αυτοελεγχο που θα καταφερεις να ασκεις ολο και περισσοτερο αν δεν τα παρατησεις...το να τιναξεις τα χερια ψηλα επειδη σου φαινεται βουνο ειναι το μονο ευκολο...αλλα αν αρχισεις να σκαρφαλωνεις λιγο το βουνο θα δεις οτι ολα τα παραπανω εφαρμοζουν και σε εσενα. Μην παραδιδεις τα οπλα ταμπελωνοντας τον εαυτο σου ως καποια με ΙΨΔ και μην επαναπαυεσαι με τον τιτλο. Ανθρωπος εισαι που με τα οποια θεματα του οφειλει στον εαυτο του να προσπαθει να ειναι ευτυχισμενος. Τιποτα δεν ειναι ευκολο γενικα, το ξερω πως δεν μπορω καν να αρχισω να καταλαβαινω το 1/10το των οσων βιωνεις...αλλα νομιζω εχουν λογικη τα λογια μου...εσυ τι θες; Να βολευτεις στη ταμπελιτσα σου και να μεινεις οπως εισαι; Η κοπελα με την ΙΨΔ?
Η θες να αποκτησεις μετα κοπων και βασανων ναι, μια πιο ποιοτικη ζωη;;

---

δεν εχω παραδωσει τιποτα..απλα επδ το χα απο μικρη εχω λαθος τα παντα διατυπωσει μεσα μου..προσπαθω αλλα αυτο π περναω με πληγωνει

εμενα κατι δεν μαφηνει αν δν τα κανω οπως θελω να μιλαω σ ανθρωπους να μαι ο ευατος μ κ ειναι επωδυνο σε ατομα π συμπαθεις να μην μπορεις να τα κερδισεις ετσι απλα!κ το αντιθετο να τα κανεις να σ αντιπαθουν η να τους δειχνεις οτι εχεις προβλημα.μεχρι να τξεπερασω προτιμω να κλειστγ στον εαυτο μ αλλιως ειναι σαν να δειχνω εναν αλλο ευατο π δν ειμαι εγω!κ ειναι τραγικο.θελει λογικα πολλη ψυχοθεραπεια ολο αυτο .θα ξεκινησωχαπια παιρνω ηδη

αλλα ειναι οτι χειροτερο κατι μεσα σ να μην σ αφηνει να εισαι ο εαυτος σ να μην σ αφηνει να χαρεις ως τιμωρια επδ δν πηγες καλα καπου πχ

Τωρα θα σου πω οτι δεν ξερω παλι κατα ποσο εφαρμοζουν αυτα στη περιπτωση της ΙΨΔ, αλλα δεν εισαι μονο εσυ ουτε μονο ατομα με ΙΨΔ που δεν μπορουν να βγαλουν τον πραγματικο τους εαυτο...αυτο που ζητας απο τον ευατο σου για να μην τον απομονωνεις μου φαινεται υπερβολικα δυσκολο και αυστηρο κριτηριο...δηλαδη τι θελεις να εχεις ολα σου τα προβληματα λυμενα για να αρχισεις λιγο να μιλας με ανθρωπους/να κανεις γνωριμιες/να ανοιγεσαι; Αν ηταν ετσι κανεις δεν θα επικοινωνουσε ποτε με κανεναν ας κλειστουμε ολοι στα καβουκια μας ας κλεισει το φορουμ ας πεταξουμε τα κινητας μας και ας παψουμε να βγαινουμε απο το σπιτι,ας κατεβασουμε και τα πατζουρια και ας καθομαστε μονοι γιατι εχουμε αλυτα προβληματα. Ουδεις τελειος και σιγα τα ωα...

Ξερεις το μεγαλυτερο εμποδιο σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι ο φοβος οτι θα εκτεθουμε...ο φοβος μας μην εκτεθει το ευθραυστο εγω μας. Εγω σου λεω αντε και εκτεθηκε. Τι εγινε;
Δεν θα ηταν λυτρωτικο να μην σε νοιαζει; Θα σε επειθε αν κατεβαζα το παντελονι μου και ετρεχα σε μια πλατεια; :P
Αν σου απαριθμουσα ολα τα δικα μου ελαττωματα δημοσια; Αν καλουσα τα αλλα μελη που με διαβαζουν λιγο να τα επισημανουν οσα βλεπουν οι ιδιοι; Ολοι μας ειμαστε σε κατι περιεργοι, σε κατι "λειψοι", στραβοι, κουτσοι.
Για ονομα του θεου μην πιστευεις πως πρεπει να εισαι κλεισμενη και απομονωμενη ο, τι προβλημα και αν εχεις. Μην τιμωρεις ετσι τον εαυτο σου.
Ανθρωποι με διπολικη και σχιζοφρενεια παιρνουν τα χαπακια τους κανουν τις θεραπειες τους και εργαζονται και εχουν τις παρεες τους και τα ολα τους μια χαρα (καλα στο ελλαδισταν δε ξερω γενικα λεμε μπορω να σου στειλω λινκ ομως με παραδειγμα αν θες).
Το μονο που μπορω να καταλαβω ειναι πως τωρα ναι νιωθεις πολυ κουρασμενη και μονη αλλα ΜΗΝ ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙΣ τον εαυτο σου. Γιατι θα τη πω τη μπουρδα μου παλι, ολα περνανε, και τα καλα και τα ασχημα. Και γιατι εισαι νεα κοπελα και σου αξιζει να εχεις μια γεματη ζωη. Μπορει να μην ειναι τελεια, να ειναι γεματη δυσκολιες ατελειες και αναποδιες, μπορει καποιοι να σε παρεξηγουν η να σε κατακρινουν, μπορει καποιοι ομως να σε εκτιμουν κι ολας και να μοιραστειτε εεεεενα μικροοο κοινο ομορφο κομματακι απο τη ζωη σας, μια δυο ωραιες στιγμες. Θα τα πεταξεις επειδη φοβασαι αυτους που παρεξηγουν η δε καταλαβαινουν; Αντε καλε...εγω θα σε εκανα παρεα. Και δε με νοιαζει το περιεχομενο των ιδεοληψιων σου.

Για σου Ιωάννα λυπάμαι πολύ για το πρόβλημα σου. Υποφέρω και εγώ από ΙΨΔ κατα κόρον απο εμμονές , με εμφανίστηκε όταν είμουν στα τελευταία εξάμηνα της σχολής μου με έχει περιορίσει σε κάποιο βαθμό τη ζωή μου εγώ όμως δεν το βάζω κάτω ,συνεχίζω να παλεύω & να έχω μια νορμαλ ζωή( μάλιστα τώρα θα κάνω & ενα μεταπτυχιακό στο ΑΠΘ). Εσύ σπουδάζεις κάπου? Έχεις δυσκολίες στα καθήκοντά σου λογό του ΙΨΔ? Μπορούμε να γίνουμε & φίλοι αν θες.

Ιωάννα μου υπάρχουν πολλοί τρόποι τρόποι να αντιμετωπίσεις αυτήν την οδύνη. εγώ φοβάμαι οτι θα πεθάνω μόνος χωρίς κάποιο σύντροφο, χωρίς κάποια οικογένεια όμως φροντίζω να κάνω άλλα πράγματα για να μήν πέσω σε κατάθλιψη. κάνω παρέα ας πούμε με φίλους. Επίσης έχω δραστηριότητες πχ έμενα με αρέσει η τεχνολογία του ήχου. Έχω ας πούμε αγοράσει ένα κάρο περιοδικά με το πως δουλεύουν οι ενισχυτές, τα ηχεία κλτ έχω κατεβάσει φαντάσου 2 GB ηλ. βιβλία με το πώς δουλεύουν τα ηχο-συστήματα & κάθομαι τα μελετάω κάτι π με αρέσει

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Τωρα θα σου πω οτι δεν ξερω παλι κατα ποσο εφαρμοζουν αυτα στη περιπτωση της ΙΨΔ, αλλα δεν εισαι μονο εσυ ουτε μονο ατομα με ΙΨΔ που δεν μπορουν να βγαλουν τον πραγματικο τους εαυτο...αυτο που ζητας απο τον ευατο σου για να μην τον απομονωνεις μου φαινεται υπερβολικα δυσκολο και αυστηρο κριτηριο...δηλαδη τι θελεις να εχεις ολα σου τα προβληματα λυμενα για να αρχισεις λιγο να μιλας με ανθρωπους/να κανεις γνωριμιες/να ανοιγεσαι; Αν ηταν ετσι κανεις δεν θα επικοινωνουσε ποτε με κανεναν ας κλειστουμε ολοι στα καβουκια μας ας κλεισει το φορουμ ας πεταξουμε τα κινητας μας και ας παψουμε να βγαινουμε απο το σπιτι,ας κατεβασουμε και τα πατζουρια και ας καθομαστε μονοι γιατι εχουμε αλυτα προβληματα. Ουδεις τελειος και σιγα τα ωα...

Ξερεις το μεγαλυτερο εμποδιο σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι ο φοβος οτι θα εκτεθουμε...ο φοβος μας μην εκτεθει το ευθραυστο εγω μας. Εγω σου λεω αντε και εκτεθηκε. Τι εγινε;
Δεν θα ηταν λυτρωτικο να μην σε νοιαζει; Θα σε επειθε αν κατεβαζα το παντελονι μου και ετρεχα σε μια πλατεια; :P
Αν σου απαριθμουσα ολα τα δικα μου ελαττωματα δημοσια; Αν καλουσα τα αλλα μελη που με διαβαζουν λιγο να τα επισημανουν οσα βλεπουν οι ιδιοι; Ολοι μας ειμαστε σε κατι περιεργοι, σε κατι "λειψοι", στραβοι, κουτσοι.
Για ονομα του θεου μην πιστευεις πως πρεπει να εισαι κλεισμενη και απομονωμενη ο, τι προβλημα και αν εχεις. Μην τιμωρεις ετσι τον εαυτο σου.
Ανθρωποι με διπολικη και σχιζοφρενεια παιρνουν τα χαπακια τους κανουν τις θεραπειες τους και εργαζονται και εχουν τις παρεες τους και τα ολα τους μια χαρα (καλα στο ελλαδισταν δε ξερω γενικα λεμε μπορω να σου στειλω λινκ ομως με παραδειγμα αν θες).
Το μονο που μπορω να καταλαβω ειναι πως τωρα ναι νιωθεις πολυ κουρασμενη και μονη αλλα ΜΗΝ ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙΣ τον εαυτο σου. Γιατι θα τη πω τη μπουρδα μου παλι, ολα περνανε, και τα καλα και τα ασχημα. Και γιατι εισαι νεα κοπελα και σου αξιζει να εχεις μια γεματη ζωη. Μπορει να μην ειναι τελεια, να ειναι γεματη δυσκολιες ατελειες και αναποδιες, μπορει καποιοι να σε παρεξηγουν η να σε κατακρινουν, μπορει καποιοι ομως να σε εκτιμουν κι ολας και να μοιραστειτε εεεεενα μικροοο κοινο ομορφο κομματακι απο τη ζωη σας, μια δυο ωραιες στιγμες. Θα τα πεταξεις επειδη φοβασαι αυτους που παρεξηγουν η δε καταλαβαινουν; Αντε καλε...εγω θα σε εκανα παρεα. Και δε με νοιαζει το περιεχομενο των ιδεοληψιων σου.

---

μα...εγω δν αφηνω τον εαυτο μ να περασει καλα εχω τυψεις συνεχωςνπου δν μ αφηνουν σ ησυχια και δν θελω οι αλλοι να δουν αυτη την προβληματικη πλευρα μ.ας πουμε τωρα περιμενω τα αποτελεσματα μιας εξετασης π εδωσα για να συγχωρησω ενα παλιο μ λαθος και να προχωρησω.εχω δυο κολλητες που τις γνωρισα στο πολυτεχνειο κ ειναι τελειες!αλλα αυτες μ ηξεραν απο παλια κ κατανοουν .οι υπολοιποι δν μπορουν να μ ανεχτουν γτ ουτε εγω θελω θελω να παω πρωτα κακλα κ μετα να αξιζω να δειχνω τον εαυτο μ κ αρα να αγαπηθω αλλιως μ ρχονται ανρητικες σκεψεις γ τους αλλοους κ νομιζω οτι ειμαι κακια .δν ξερω τ καταλαβαινω αυτο πλες.αλλα απο την αλλη θελω να παω μια βολτα με ενα αγορι εδω π ειμαι με τον πατερα μ και ζω αλλα φοβαμαι οτι ειναι αυστηρος επανω μ και δν θελω να ταραξω την ηρεμη ζωη που υπαρχει .γενικα δν ειανι κ τοσο αυστηρος αλλα μ αποπνεει αυστηροτητα ισως φταιει κ ο τροπος π εγω τ αντιλαμβανομαι ως κατι κακο .γενικα ειμαι πολυ προβληματισμενη.γενικα δν κανω αυτα π θελω κ δν ξερω ποια ειναι αυτα!ολη μ η ζωη καθοριζεται απο ιδεοληψιες!κ τρ καθομαι σπιτι ολη μερα κ δν θελω να βγω κιολας .γτ δν εχω κτ να πω.δλδ εχω απλα ο εαυτοςμ ετσι δν μ τ επιτρεπει να μαι χαρουμενη οπωε παλια γτ παλια γ να μαι ψαρουμενη ειχα βαλει προυποθεση πχοτι θα πετυχω στη σχοκλη μ η γενικα πρεπει να πετυχαινω καποια πραγματα ωστε να κανω χαρυμενουσ κ τους συγγενεις μ

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

μα...εγω δν αφηνω τον εαυτο μ να περασει καλα εχω τυψεις συνεχωςνπου δν μ αφηνουν σ ησυχια και δν θελω οι αλλοι να δουν αυτη την προβληματικη πλευρα μ.ας πουμε τωρα περιμενω τα αποτελεσματα μιας εξετασης π εδωσα για να συγχωρησω ενα παλιο μ λαθος και να προχωρησω.εχω δυο κολλητες που τις γνωρισα στο πολυτεχνειο κ ειναι τελειες!αλλα αυτες μ ηξεραν απο παλια κ κατανοουν .οι υπολοιποι δν μπορουν να μ ανεχτουν γτ ουτε εγω θελω θελω να παω πρωτα κακλα κ μετα να αξιζω να δειχνω τον εαυτο μ κ αρα να αγαπηθω αλλιως μ ρχονται ανρητικες σκεψεις γ τους αλλοους κ νομιζω οτι ειμαι κακια .δν ξερω τ καταλαβαινω αυτο πλες.αλλα απο την αλλη θελω να παω μια βολτα με ενα αγορι εδω π ειμαι με τον πατερα μ και ζω αλλα φοβαμαι οτι ειναι αυστηρος επανω μ και δν θελω να ταραξω την ηρεμη ζωη που υπαρχει .γενικα δν ειανι κ τοσο αυστηρος αλλα μ αποπνεει αυστηροτητα ισως φταιει κ ο τροπος π εγω τ αντιλαμβανομαι ως κατι κακο .γενικα ειμαι πολυ προβληματισμενη.γενικα δν κανω αυτα π θελω κ δν ξερω ποια ειναι αυτα!ολη μ η ζωη καθοριζεται απο ιδεοληψιες!κ τρ καθομαι σπιτι ολη μερα κ δν θελω να βγω κιολας .γτ δν εχω κτ να πω.δλδ εχω απλα ο εαυτοςμ ετσι δν μ τ επιτρεπει να μαι χαρουμενη οπωε παλια γτ παλια γ να μαι ψαρουμενη ειχα βαλει προυποθεση πχοτι θα πετυχω στη σχοκλη μ η γενικα πρεπει να πετυχαινω καποια πραγματα ωστε να κανω χαρυμενουσ κ τους συγγενεις μ

---

Εδω με μπερδευεις λιγο αλλα απο τα οσα αντιλαμβανομαι ειναι σα να μου λες πως ζεις για τους αλλους και οχι για εσενα...τις τυψεις τις εχουμε οταν δεν μπορουμε να ανταποκριθουμε στις προσδοκιες που εχουμε απο τον εαυτο μας με βαση τα οσα θα ενεκριναν η θα κατεκριναν συνηθως οι ΑΛΛΟΙ.
Μετα λες οι ΑΛΛΟΙ δεν μπορουν να σε ανεχτουν γιατι εχεις τα θεματα σου. Που το ξερεις; Μετα εκει που λες οτι νιωθεις κακιά εννοεις πως αφου εσυ δεν μπορεις να ανεχτεις τον εαυτο σου οποιος αλλος μπορει σου φαινεται βλακας και τι κανει μαζι σου; Οτι τον υποτιμας επειδη σε αποδεχεται ενω δεν μπορεις να αποδεχτεις τον εαυτο σου;
Η οτι δεν σε καταλαβαινει και οτι δεν χωρα το μικρο του μυαλουδακι τον βαρυ νταλκα σου; Και αυτο ειναι μια πιθανοτητα...αλλα να σου πω κατι, δεν ειναι υποχρεωμενος οποιος συναναστρεφομαστε να ξερει η να νοιαζεται για τα προβληματα μας, με το να περιστρεφεται η καθε συναναστροφη γυρω απο τα προβληματα πεφτουν ψυχολογικα και οι δυο...δεν γινεται δηλαδη καποιος να εχει μια εικονα του τι σου συμβαινει, να δεχεται την οποια ιδιαιτεροτητα και απο εκει και περα να μην ασχολειστε αλλο με το θεμα; Να περνατε απλα καλα; Να ξεχνιεσαι κι εσυ;
Και γιατι κολας τοσο πολυ στο ΟΛΑ η ΤΙΠΟΤΑ και αυτοτιμωρεισαι ετσι; Ειναι κομματι της ΙΨΔ?
Σου εχει καρφωθει η ιδεα ξερω γω πως δεν αξιζεις κατι καλο και ομορφο στη ζωη σου αμα δεν το λυσεις;
Εκει δεν ξερω τι να πω περα του οτι αυτο ειναι σιγουρα η πρωτη επιμονη ιδεα την οποια πρεπει να ξεφορτωθεις. Αυτο θα ελεγα να δουλεψεις για αρχη...
Και το να κανεις τους συγγενεις σου χαρουμενους; Τι ειναι τουτο παλι; Οκ ολοι θελουμε να ευχαριστησουμε καποια κοντινα μας προσωπα που εκτιμουμε αλλα πρωτα πρωτα πρεπει να ειμαστε ευχαριστημενοι με οτι κανουμε εμεις οι ιδιοι.
Οι γυρω γυρω τωρα αν νοιαζονται και σε αγαπουν (οσοι νοιαζονται και σε αγαπουν) αν επιμεινεις παρα τα οποια ξινισματα τους αρχικα και δειξεις υπομονη και περασεις αυτο το σταδιο στο τελος θα χαρουν που θα εισαι χαρουμενη, με οποιο τροπο και αν ειναι αυτο.

Εκει που λες οτι για να εισαι χαρουμενη βαζεις προυποθεσεις (σαν στοχους το βλεπω πιο πολυ οπως το λες) ωραια, γιατι δεν το κανεις ξανα; Ποιοι θα ηθελες να ηταν οι νεοι σου στοχοι; Ξερεις;

καλησπερα.οπως τα λες ειναι ναταλια αλλα νομιζω οτι μιμουμαι συμπεριφορες των γονιων μ και μ χει καρφωθει η ιδεσ οτι ουτε κ αυτοι θελουν να ειμαι ευτυχισμενη μονο υπο προυποθεσεις μπορει κ οχι..δν ξερω βασικα ειμαι μπερδεμενη

Καλησπερα joanna...καταρχην θα αναφερω πως δεν γινεται οι γονεις σου να μην θελουν να εισαι ευτυχισμενη. Κοβω το κεφαλι μου για αυτο. Απλα μπορει να μην εχουν την ιδια εικονα με εσενα για το τι θα σε κανει ευτυχισμενη, το πολυ πολυ μπορει να εχουν μια συγκεκριμενη εικονα του ΠΩΣ θα ησουν ευτυχισμενη στο μυαλο τους και δεν μπορουν να το φανταστουν να γινεται ΑΛΛΙΩΣ (και μαλλον αυτο εννοεις σαν προυποθεσεις).Αν εβλεπαν οτι εισαι οντως ευτυχισμενη με εναν τροπο που μπορει να μη καταλαβαινουν δεν υπηρχε περιπτωση να το δεχτουν; Να χαρουν με οποιο τροπο και αν βρεις να εισαι καλα; Αυτο σπανια θα γινει γιατι παντα οι γονεις εχουν συγκεκριμενη εικονα στο μυαλο τους για την ευτυχια μας, πανε να μας την επιβαλλουν και πιο πολυ καταληγουν να μας δημιουργουν προβληματα και να αισθανομαστε την απορριψη παρα να βοηθουν. Δεν ειναι κατι το τραγικο λοιπον ειναι κλασικη περιπτωση ολοι οι γονεις ειναι ετσι, δεν ειναι απο κακια προθεση. Απλα μεγαλωνοντας το κατανοεις, το αποδεχεσαι και το διαχειριζεσαι αναλογα (η θα επελθει η συγκρουση και εν τελει θα καταλαβουν, η απλα τους λες ναι ναι ναι και κανεις τα δικα σου, μαθαινεις να αγνοεις τον τροπο σκεψης τους). Απο εκει και περα
ΠΟΙΟΣ ΧΕΣΤΗΚΕ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Μεγαλη κοπελα εισαι, εσυ τι θες; Και η δικια μου η μανα μια ζωη αλλα ηθελε απο εμενα και αλλα ημουν/εκανα. Μου ειχε γαμησει τη ψυχολογια παλια...αλλα τωρα ηρεμησα. Την αγαπω, την εκτιμω, η σχεση μα ςειναι καλυτερη απο ποτε και κανω ο,τι θελω εγω. Και θα κρινω ποια συμβουλη της ειναι μπουρδα γιατι τοσα ξερει τοσα λεει και ποια συμβουλη της θα μου χρησιμευσει με βαση το τι θελω εγω, με βαση τις δικες μου εσωτερικες αναγκες και αξιες και με βαση τα δικα μου βιωματα. Μεχρι ενα σημειο ειναι λογικο να κατηγορουμε τους γονεις μας...απο ενα σημειο και μετα ομως αναλαμβανουμε την ευθυνη του εαυτου μας. Εσυ αν θελεις πες μου σχετικα με τι ακριβως εισαι μπερδεμενη;

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Καλησπερα joanna...καταρχην θα αναφερω πως δεν γινεται οι γονεις σου να μην θελουν να εισαι ευτυχισμενη. Κοβω το κεφαλι μου για αυτο. Απλα μπορει να μην εχουν την ιδια εικονα με εσενα για το τι θα σε κανει ευτυχισμενη, το πολυ πολυ μπορει να εχουν μια συγκεκριμενη εικονα του ΠΩΣ θα ησουν ευτυχισμενη στο μυαλο τους και δεν μπορουν να το φανταστουν να γινεται ΑΛΛΙΩΣ (και μαλλον αυτο εννοεις σαν προυποθεσεις).Αν εβλεπαν οτι εισαι οντως ευτυχισμενη με εναν τροπο που μπορει να μη καταλαβαινουν δεν υπηρχε περιπτωση να το δεχτουν; Να χαρουν με οποιο τροπο και αν βρεις να εισαι καλα; Αυτο σπανια θα γινει γιατι παντα οι γονεις εχουν συγκεκριμενη εικονα στο μυαλο τους για την ευτυχια μας, πανε να μας την επιβαλλουν και πιο πολυ καταληγουν να μας δημιουργουν προβληματα και να αισθανομαστε την απορριψη παρα να βοηθουν. Δεν ειναι κατι το τραγικο λοιπον ειναι κλασικη περιπτωση ολοι οι γονεις ειναι ετσι, δεν ειναι απο κακια προθεση. Απλα μεγαλωνοντας το κατανοεις, το αποδεχεσαι και το διαχειριζεσαι αναλογα (η θα επελθει η συγκρουση και εν τελει θα καταλαβουν, η απλα τους λες ναι ναι ναι και κανεις τα δικα σου, μαθαινεις να αγνοεις τον τροπο σκεψης τους). Απο εκει και περα
ΠΟΙΟΣ ΧΕΣΤΗΚΕ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Μεγαλη κοπελα εισαι, εσυ τι θες; Και η δικια μου η μανα μια ζωη αλλα ηθελε απο εμενα και αλλα ημουν/εκανα. Μου ειχε γαμησει τη ψυχολογια παλια...αλλα τωρα ηρεμησα. Την αγαπω, την εκτιμω, η σχεση μα ςειναι καλυτερη απο ποτε και κανω ο,τι θελω εγω. Και θα κρινω ποια συμβουλη της ειναι μπουρδα γιατι τοσα ξερει τοσα λεει και ποια συμβουλη της θα μου χρησιμευσει με βαση το τι θελω εγω, με βαση τις δικες μου εσωτερικες αναγκες και αξιες και με βαση τα δικα μου βιωματα. Μεχρι ενα σημειο ειναι λογικο να κατηγορουμε τους γονεις μας...απο ενα σημειο και μετα ομως αναλαμβανουμε την ευθυνη του εαυτου μας. Εσυ αν θελεις πες μου σχετικα με τι ακριβως εισαι μπερδεμενη;

---

πιστευω ,οτι ο μπαμπας μ δν θελει ν μαι ευτυχισμενη οχι αν δν κανω αυταπ θελει!κ επισηςνομιζω οτι αν παω ν κανω αυτα π θελω δν θ μδινει λεφτα ν ζω η θ χει μουτραμεχρι τ πατωμα κ θα μ γαμαε την ψυχολογια κ γενικα θ μ κανει τη ζωη δυσκολη!!!νομιζω βασικα οτι κ αυτος ειναι κολλημενος ασχημα σαν ατομο δν ειναι κ ο πιο φυσιολογικος.κ επδ εξαρτωμαι απο αυτον δν μπορω ν κανω οτι θελω αλλιως ...φοβαμαι ν τ δοκιμασω γ ν δω τ συνεπειες θ χει προφανως ν μην μ μιλσει κ θελω ενα ατομο απο την οικογενεια μ ν μ στηριχει η μαμα μ εχειπεθανει δν τ λεγα γ να μην υπεραναλυω αλλα ναι κ γενικα ημουν δεμενη μ τον μπαμπα μ απομικρη κ τ χα αδυναμια κ επδ ημουν αδυναμη κ φοβικη στηριζομοτν παντα πανω τ τ τα λεγα ολα εκανα οτι ηθελε καταλαβαινεις..αλλα ειναι κ αυτος κολλημενος δλδ οταν δν περασα ιατρικη μ την ελεγε συνεχεια κ οταν περασα ηταν ξανα χαρουμενος αλλιως δεν..δν ξερω βεβαια μετα τ δεχτηεκε οτι ηθελα ν φυγω.και τσπ δν φταιει αυτος αλλα εγω πδνε χω τα ψυχικα χαρισματα πεχουν ολοι αλλαφοβαμαι πολυ σαν ατομο να κανω τα παντα δν εχω κ θαρρος ισως ν αντιμετωπισω μονη τη ζωη εξαιτιας αυτων π μ συνεβαιναν απο πολυ μικρη κ μ εκαναννα φοβαμαι κ ν κλεινομαι σ μενα γ τα παντα

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

πιστευω ,οτι ο μπαμπας μ δν θελει ν μαι ευτυχισμενη οχι αν δν κανω αυταπ θελει!κ επισηςνομιζω οτι αν παω ν κανω αυτα π θελω δν θ μδινει λεφτα ν ζω η θ χει μουτραμεχρι τ πατωμα κ θα μ γαμαε την ψυχολογια κ γενικα θ μ κανει τη ζωη δυσκολη!!!νομιζω βασικα οτι κ αυτος ειναι κολλημενος ασχημα σαν ατομο δν ειναι κ ο πιο φυσιολογικος.κ επδ εξαρτωμαι απο αυτον δν μπορω ν κανω οτι θελω αλλιως ...φοβαμαι ν τ δοκιμασω γ ν δω τ συνεπειες θ χει προφανως ν μην μ μιλσει κ θελω ενα ατομο απο την οικογενεια μ ν μ στηριχει η μαμα μ εχειπεθανει δν τ λεγα γ να μην υπεραναλυω αλλα ναι κ γενικα ημουν δεμενη μ τον μπαμπα μ απομικρη κ τ χα αδυναμια κ επδ ημουν αδυναμη κ φοβικη στηριζομοτν παντα πανω τ τ τα λεγα ολα εκανα οτι ηθελε καταλαβαινεις..αλλα ειναι κ αυτος κολλημενος δλδ οταν δν περασα ιατρικη μ την ελεγε συνεχεια κ οταν περασα ηταν ξανα χαρουμενος αλλιως δεν..δν ξερω βεβαια μετα τ δεχτηεκε οτι ηθελα ν φυγω.και τσπ δν φταιει αυτος αλλα εγω πδνε χω τα ψυχικα χαρισματα πεχουν ολοι αλλαφοβαμαι πολυ σαν ατομο να κανω τα παντα δν εχω κ θαρρος ισως ν αντιμετωπισω μονη τη ζωη εξαιτιας αυτων π μ συνεβαιναν απο πολυ μικρη κ μ εκαναννα φοβαμαι κ ν κλεινομαι σ μενα γ τα παντα

---

Είναι άδικο μεν, αναμενόμενο δε το να έχει κάποιος που εξαρτασαι απο εκεινον συγκεκριμένες προσδοκιες/απαιτησεις από εσενα. Είναι εύκολο να ξεφύγει κάποιος και να ξεχάσει πως το άτομο που έχει υπό τη προστασία του δεν του χρωστά την ελεύθερη του βούληση σε αντάλλαγμα. Είναι το κλασικό που λένε μερικοί γονείς: δικό μου σπίτι, δικοί μου κανόνες. Εγώ πληρώνω, εγώ αποφάσιζω κλπ κλπ... και κάθεσαι εσύ σα μαριονέτα να τα υπομένεις. Σε νιώθω. Κι εγώ είμαι εξαρτημένη από τους γονείς μου και με πιέζει κι εμένα ή μητέρα μου με προσδοκίες αλλά ξέρεις πότε έκανε λίγο πίσω και μπόρεσα λίγο να σηκωσω κεφάλι και να προσπαθήσω να είμαι ο ********ς εαυτός μου επιτέλους; Οταν άρχισα να βγάζω ένα χαρτζιλίκι.
Είναι μεγάλη υπόθεση το να βγάζεις έστω το χαρτζιλίκι σου. Πρόσφατα πήρα λεφτά από τη μητέρα μου μετά από καμιά...εφτά χρόνια; Και αυτό επειδή προέκυψαν ξαφνικά μεγάλα έξοδα που δεν μπορώ να καλυψω και είναι ένα είδος επένδυσης στο μέλλον μου. Αλλα ως εκεί. Εφτά χρόνια...έχω κάνα ψιλό; Θα παω βόλτα. Δεν έχω; Θα μου ξεραθεί το χέρι πριν ζητησω λεφτά από τους γονείς μου για αυτο, θα κατσω σπίτι. Και ακόμα μη νομίζεις, δε τελειωσε αυτή ή "μαχη", την δίνω καθε μέρα...ξεκινα από εκεί αν θέλεις.

Μπορώ να καταλάβω/φανταστω γιατί έχετε μια τόσο ιδιότυπη σχέση με τον μπαμπά σου...ήσασταν εσείς οι δυο με τα δικά του παράξενα ο καθενας και ο κόσμος όλος απέναντι σας σαν εχθρός/σαν κάτι άλλο/ξενο. Ε;
Ξέρεις τι νομίζω ή δυσαρέσκεια σου σε αυτό το σημειο είναι καλό πράγμα...δεν είναι όλες οι σουπερ-κοντινες σχέσεις απόλυτα υγιείς, επιτελούν το σκοπό τους, βοηθάνε σε μία δύσκολη περίοδο της ωρίμανσης μας και μετά πρέπει να τις χαλασουμε και να τις χαλασουμε και να τις επαναπροσδιορίσουμε, αυτή τη φορα με μεγαλύτερη όμως αποσταση για να κερδίσουμε την ανεξαρτησία μας.

Έχεις πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση και μηδέν εμπιστοσύνη στον εαυτό σου χωρίς καν να έχεις δοκιμάσει να κάνεις αυτά που θες εσύ από ότι καταλαβαίνω...δεν ισχύει ότι δεν έχεις τα ψυχικά χαρίσματα, ουτε φταίει ο μπαμπάς σου. Απλά σε κάθε σχέση γονιού-παιδιου πρέπει να έρθει η στιγμή που το παιδί θα πει "ωχου ρε μπαμπααα/μαμααα δε καταλαβαίνεις δε ξέρεις όλο μπούρδες λες"...έρχεται ή στιγμή της "απορριψης" ας πούμε...και κάθε καλός γονιός μετά το αρχικό σοκ και τη στενοχώρια αρχίζει να εκτιμά που αυτονομειται σιγά σιγά το παιδί του και χαίρεται που "αχρηστευεται" ο ρόλος του...
Εσυ ας πούμε σε τι διαφωνεις με τον μπαμπά σου; Τι σε πιέζει να κανεις που δεν θες να κάνεις ή τι θες να κάνεις και δεν σε αφήνει; Πες μου αν θέλεις κάτι συγκεκριμένο.
Επίσης βλεπω φοβάσαι να χάσεις την αποδοχή του και δίψας για πολύ...ε; Ε μήπως να προσπαθουσες να αρκεστεις στη δικιά σου; Εσένα η καρδουλα σου τι σου λέει; Άσε τα δεν έχω χαρίσματα μα μου δε μπορώ δε ξέρω δε θα τα καταφέρω...πως θέλεις την ζωή σου; Τι θες να δοκιμασεις;

Επίσης τι φοβάσαι; Γιατί φοβάσαι να κάνεις τα πάντα; Μέχρι ενός σημείου είναι λογικός ο φόβος αλλά όχι και να μας σταματάει απο το να προσπαθούμε...προχωράμε ακομα και με τρεμάμενα πόδια μπροστά. Φοβάσαι την αποτυχία βασικά; Θεωρείς πως αν θα δοκιμάζεις πράγματα και θα αποτυγχανεις θα σου την λέει ο μπαμπας σου; Μα ή επιτυχία δεν έρχεται πάντα κατευθειαν, δεν είναι ομαλός ο δρόμος προς αυτήν. Κανείς τη μία μαλακια μετά την άλλη, μετα απο κάθε λάθος και κάθε αποτυχία μαθαίνεις κάτι καινουριο για να εφαρμόσεις σε κάθε προσπάθεια και τελικά αφού μαθαίνεις με τα βάσανα τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις και πώς να ΜΗΝ το κάνεις, βρίσκεις αυτό που λειτουργεί και αυτό που σε οδηγεί στην επιτυχία.
Άρα τι έχεις να φοβάσαι; Το μόνο λογικό πράγμα που έχουμε να φοβόμαστε κατ'εμε είναι να καθόμαστε αμέτοχοι ενώ περνάει ή ζωή μας μπροστά μας...το να κάνουμε λάθη και αποτυχίες μέσα στο πρόγραμμα είναι και είναι υγιέστατο.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Είναι άδικο μεν, αναμενόμενο δε το να έχει κάποιος που εξαρτασαι απο εκεινον συγκεκριμένες προσδοκιες/απαιτησεις από εσενα. Είναι εύκολο να ξεφύγει κάποιος και να ξεχάσει πως το άτομο που έχει υπό τη προστασία του δεν του χρωστά την ελεύθερη του βούληση σε αντάλλαγμα. Είναι το κλασικό που λένε μερικοί γονείς: δικό μου σπίτι, δικοί μου κανόνες. Εγώ πληρώνω, εγώ αποφάσιζω κλπ κλπ... και κάθεσαι εσύ σα μαριονέτα να τα υπομένεις. Σε νιώθω. Κι εγώ είμαι εξαρτημένη από τους γονείς μου και με πιέζει κι εμένα ή μητέρα μου με προσδοκίες αλλά ξέρεις πότε έκανε λίγο πίσω και μπόρεσα λίγο να σηκωσω κεφάλι και να προσπαθήσω να είμαι ο ********ς εαυτός μου επιτέλους; Οταν άρχισα να βγάζω ένα χαρτζιλίκι.
Είναι μεγάλη υπόθεση το να βγάζεις έστω το χαρτζιλίκι σου. Πρόσφατα πήρα λεφτά από τη μητέρα μου μετά από καμιά...εφτά χρόνια; Και αυτό επειδή προέκυψαν ξαφνικά μεγάλα έξοδα που δεν μπορώ να καλυψω και είναι ένα είδος επένδυσης στο μέλλον μου. Αλλα ως εκεί. Εφτά χρόνια...έχω κάνα ψιλό; Θα παω βόλτα. Δεν έχω; Θα μου ξεραθεί το χέρι πριν ζητησω λεφτά από τους γονείς μου για αυτο, θα κατσω σπίτι....

---

δηλαδη πετυχες την οικονομικη ανεξαρτησια στα 17 σου? και επι 7 χρονια ζουσες με δικα σου λεφτα? πως τα καταφερες? 24 δεν ειπες οτι εισαι, η δεν θυμαμαι καλα?

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

πιστευω ,οτι ο μπαμπας μ δν θελει ν μαι ευτυχισμενη οχι αν δν κανω αυταπ θελει!κ επισηςνομιζω οτι αν παω ν κανω αυτα π θελω δν θ μδινει λεφτα ν ζω η θ χει μουτραμεχρι τ πατωμα κ θα μ γαμαε την ψυχολογια κ γενικα θ μ κανει τη ζωη δυσκολη!!!νομιζω βασικα οτι κ αυτος ειναι κολλημενος ασχημα σαν ατομο δν ειναι κ ο πιο φυσιολογικος.κ επδ εξαρτωμαι απο αυτον δν μπορω ν κανω οτι θελω αλλιως ...φοβαμαι ν τ δοκιμασω γ ν δω τ συνεπειες θ χει προφανως ν μην μ μιλσει κ θελω ενα ατομο απο την οικογενεια μ ν μ στηριχει η μαμα μ εχειπεθανει δν τ λεγα γ να μην υπεραναλυω αλλα ναι κ γενικα ημουν δεμενη μ τον μπαμπα μ απομικρη κ τ χα αδυναμια κ επδ ημουν αδυναμη κ φοβικη στηριζομοτν παντα πανω τ τ τα λεγα ολα εκανα οτι ηθελε καταλαβαινεις..αλλα ειναι κ αυτος κολλημενος δλδ οταν δν περασα ιατρικη μ την ελεγε συνεχεια κ οταν περασα ηταν ξανα χαρουμενος αλλιως δεν..δν ξερω βεβαια μετα τ δεχτηεκε οτι ηθελα ν φυγω.και τσπ δν φταιει αυτος αλλα εγω πδνε χω τα ψυχικα χαρισματα πεχουν ολοι αλλαφοβαμαι πολυ σαν ατομο να κανω τα παντα δν εχω κ θαρρος ισως ν αντιμετωπισω μονη τη ζωη εξαιτιας αυτων π μ συνεβαιναν απο πολυ μικρη κ μ εκαναννα φοβαμαι κ ν κλεινομαι σ μενα γ τα παντα

---

δεν νομιζω οτι δεν θελει να εισαι ευτιχισμενη..απλα θελει να νιώθει οτι περναει το δικο του...μαλλον θα ειναι πολυ ισχυρογνομων,,,
δεν νομιζω οτι υπαρχουν γονεις π δεν θελουν το καλο του παιδιου τους

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Επίσης τι φοβάσαι; Γιατί φοβάσαι να κάνεις τα πάντα; Μέχρι ενός σημείου είναι λογικός ο φόβος αλλά όχι και να μας σταματάει απο το να προσπαθούμε...προχωράμε ακομα και με τρεμάμενα πόδια μπροστά. Φοβάσαι την αποτυχία βασικά; Θεωρείς πως αν θα δοκιμάζεις πράγματα και θα αποτυγχανεις θα σου την λέει ο μπαμπας σου; Μα ή επιτυχία δεν έρχεται πάντα κατευθειαν, δεν είναι ομαλός ο δρόμος προς αυτήν. Κανείς τη μία μαλακια μετά την άλλη, μετα απο κάθε λάθος και κάθε αποτυχία μαθαίνεις κάτι καινουριο για να εφαρμόσεις σε κάθε προσπάθεια και τελικά αφού μαθαίνεις με τα βάσανα τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις και πώς να ΜΗΝ το κάνεις, βρίσκεις αυτό που λειτουργεί και αυτό που σε οδηγεί στην επιτυχία.
Άρα τι έχεις να φοβάσαι; Το μόνο λογικό πράγμα που έχουμε να φοβόμαστε κατ'εμε είναι να καθόμαστε αμέτοχοι ενώ περνάει ή ζωή μας μπροστά μας...το να κάνουμε λάθη και αποτυχίες μέσα στο πρόγραμμα είναι και είναι υγιέστατο.

---

φοβαμαι οτι δν θ τκαταφερω μονη!κ ισως κ καλως δν θ τ καταφερω γτ κιολας μ ρχονται ασχημες σκεψεις κ αυτο κυριως μ παρεμποδιζει κ ειναι δυσκολο ν προχωρας μ κτ ν ναι συνεχεια μεσ τ μυαλο σ θες στηριξη απο καπου..ειμαι μπερδεμενη κ γω αυτες τις μετες.αυτο τ συνηδειτοποιησα γ τη δουλεια κ τ χαρτζιλικι κ εκανα τις πρωτες μ προσπαθειες ν βρωδουλεια εκει π σπουδαζω αλλα δν εχω λαβει ακομα απαντηση κ μερικες φορες ευχομαι κτ βαθος ν μην μ παρουν γτ εχω λιγο κοινωνικη φοβια νομιζω κ οτι δν θ τ καταφερω μ αυτες εκει π ειναιπιο ικανες πιονορμαλ π δν σκεφτονται μλκιες κ αυτο τους αφηνει ν ναι οπως θελουν ενω εγω οχι.κ τσπ φοβαμαι πολλες φορες αυτες π μοιαζουν χωρις κανενα προβλημα γτ δν μπορω ν ανταπεξελθωκ μ ρχονται ςκεψεις ν φανω ακομα χειροτερη..επδ ισως μ ρθουν αρνητικες σκεψεις γ αυτες οποτε αναγκαστικα πρεπει ν τιμωρηθω αλλιως..τσπ ειναι δυσκολο αυτο π περναω.κ αυτη τη δουλεια πωλητρια πχ δν την εγκρινει ουτε ο μπαμπας μ κ ειναι χειροτερα ενω καποια π εγκρινει μ δινει πατηματαο μπαμπας μ πως ν συμπεριφερθω κατευναζονται κπως οι ασχμες σκεψεις μ.ασε π κ τρ δν ειμαι κ πλ σ θεση ν δουλεψω επδ περιμενω κτ αποτελεσματα κ γ ν μην τ γρουσουζεψω μεχρι τοτε δν μπορω ν μαι ο εαυτος μ.οταν παω ν συμπερφερθω οπως θελω η ν μιλησω αυθορμητα μ ρχονται κακες σκεψεις κ νιωθω οτι μολυνομαι οποτεδεν τ κανω αν βγουντ αποτελεσματα κ γινει αυτο πθελω θχω δικαιολογια να μπορω ν μαι ξανα ο εαυτος μ

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

φοβαμαι οτι δν θ τκαταφερω μονη!κ ισως κ καλως δν θ τ καταφερω γτ κιολας μ ρχονται ασχημες σκεψεις κ αυτο κυριως μ παρεμποδιζει κ ειναι δυσκολο ν προχωρας μ κτ ν ναι συνεχεια μεσ τ μυαλο σ θες στηριξη απο καπου..ειμαι μπερδεμενη κ γω αυτες τις μετες.αυτο τ συνηδειτοποιησα γ τη δουλεια κ τ χαρτζιλικι κ εκανα τις πρωτες μ προσπαθειες ν βρωδουλεια εκει π σπουδαζω αλλα δν εχω λαβει ακομα απαντηση κ μερικες φορες ευχομαι κτ βαθος ν μην μ παρουν γτ εχω λιγο κοινωνικη φοβια νομιζω κ οτι δν θ τ καταφερω μ αυτες εκει π ειναιπιο ικανες πιονορμαλ π δν σκεφτονται μλκιες κ αυτο τους αφηνει ν ναι οπως θελουν ενω εγω οχι.κ τσπ φοβαμαι πολλες φορες αυτες π μοιαζουν χωρις κανενα προβλημα γτ δν μπορω ν ανταπεξελθωκ μ ρχονται ςκεψεις ν φανω ακομα χειροτερη..επδ ισως μ ρθουν αρνητικες σκεψεις γ αυτες οποτε αναγκαστικα πρεπει ν τιμωρηθω αλλιως..τσπ ειναι δυσκολο αυτο π περναω.κ αυτη τη δουλεια πωλητρια πχ δν την εγκρινει ουτε ο μπαμπας μ κ ειναι χειροτερα ενω καποια π εγκρινει μ δινει πατηματαο μπαμπας μ πως ν συμπεριφερθω κατευναζονται κπως οι ασχμες σκεψεις μ.ασε π κ τρ δν ειμαι κ πλ σ θεση ν δουλεψω επδ περιμενω κτ αποτελεσματα κ γ ν μην τ γρουσουζεψω μεχρι τοτε δν μπορω ν μαι ο εαυτος μ.οταν παω ν συμπερφερθω οπως θελω η ν μιλησω αυθορμητα μ ρχονται κακες σκεψεις κ νιωθω οτι μολυνομαι οποτεδεν τ κανω αν βγουντ αποτελεσματα κ γινει αυτο πθελω θχω δικαιολογια να μπορω ν μαι ξανα ο εαυτος μ

---

Είναι πάρα πολυ καλό που έκανες ένα πρώτο βήμα για να βρείς δουλειά! Συνέχισε να το προσπαθείς, μην το απεύχεσαι...λίγο κουράγιο θέλει.
Πως το ξέρεις απο τώρα βρε κοπέλα μου γλυκιά οτι δεν θα τα καταφέρεις το ίδιο καλά με τις "άλλες" αν σε πάρουν η και καλύτερα; Και ποιες είναι οι "άλλες" η οι "άλλοι" που είναι πιο ικανοί απο εσενα; Βασικά γιατί συγκρίνεσαι; Ποιος τους χέζει; Τι θα πει φυσιολογικός και μη φυσιολογικός; Μια κακιά ιδέα που σου έχει καρφωθεί ειναι και δεν εμπιστευεσαι σε τίποτα τον εαυτό σου. Βλέπω πως τον συγκρίνεις πολυ με άλλους και αισθάνεσαι μειονεκτικά μπροστά στους πάντες. Ολοι το εχουμε πάθει λιγο πολυ σε κάποιες φάσεις της ζωης μας αλλα γιατι γιατι γιατί το κάνεις τοσο πολυ στον εαυτό σου αυτό; Δοκιμάζοντας μαθαίνεις...τα αρνητικά βιώματα προσπάθησε να τα δείς ως ευκαιρίες εξέλιξης όχι ως δείγματα της αξίας σου.
Αν ας πουμε για παράδειγμα δοκίμαζα να κάνω τώρα ζογκλερικά, που δεν εχω κάνει ποτε στη ζωή μου, δεν θα τα πήγαινα καλα. Μια χαμηλή αυτοπεποίθηση σαν τη δική σου λοιπον θα με έκανε να πιστευω πως είμαι ανικανη, αχρηστη η δεν ξερω κι εγω τι άλλο επειδή δεν μπορώ να παίξω με τρια πορτοκάλια ξέρω γω και θα τα παρατούσα. Θα έλεγα στον εαυτό μου όλα τα άσχημα πράγματα που λες εσυ στον δικό σου, οτι "αφου αχρηστη είσαι δεν εχει νόημα τι ασχολείσαι κατσε στα αυγά σου". Αλλα αν δεν έκρινα την αξία μου απο τα λαθη που κάνω και επέμενα να κάνω οτι μπούρδα μπορώ και χάλαγα πορτοκάλια και πορτοκάλια, με τον καιρό και με την εξάσκηση δεν θα βελτιωνόμουν; Αντικειμενικά τωρα πες μου. Ε θα βελτιωνόμουν!
Απο εκει και πέρα οκ κάποια πράγματα μας ταιρίαζουν και κάποια όχι, δεν λέω να πιεστείς, απλα προσπάθησε να δοκιμάσεις να κάνεις πράγματα που θα ήθελες και να μη παραμένεις τοσο παγωμένη και ακούνητη απο το φόβο. ΔΕΝ εισαι άχρηστη. Ενας φοβισμένος άνθρωπος που είναι άγραφο χαρτί σε εμπειρίες κακές και μη είσαι.
Αν ήξερες ΠΟΣΟ παλεύω να μην συνδέουν οι μαθητές μου τις αποτυχίες με την προσωπική τους αξία...είχα εναν μαθητή εφτά ετών που έλεγε οτι είναι άχρηστος επειδή του έβαλα μια φορά Β και είχε καταψυχοπλακωθεί για εβδομάδες...ελεος δηλαδη. Εβαζε στον εαυτό του μονος του τιμωρία παραπάνω φορές αντιγραφη...έτσι του έμαθαν οι γονείς του, οτι ειναι καλό/ικανό παιδί όταν καταφέρνει ενα καλό βαθμό. Ο βαθμός στο παράδειγμα μπορεί να είναι οποιοδήποτε επίτευγμα, η εισαγωγή σε κάποια σχολή, το είδος δουλειας, ποσα λεφτα βγάζεις, αν θα κάνεις οικογένεια, υπάρχουν ένα σωρό μπούρδες που οι γονείς μας κάνουν να συνδέουμε με αυτά την προσωπική μας αξία....αλλα δεν παει έτσι πίστεψε με. Γιατι ακόμα και αν τα καταφέρνεις όλα αυτά καταβάθος υποβόσκει και παλι η χαμηλή αυτοπεποίθηση γιατι το μήνυμα που έχεις παρει είναι πως είσαι ικανός/καλός/σε αγαπάνε οι γονεις σου ΥΠΟ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ. Απο που και ως που λοιπον; Και πολλές φορές οι γονείς δίνουν την αποδοχή τους υπο προυποθέσεις...αλλα όταν ξεφευγει κάποιος παυουν παρα τη φρικη τους να αγαπάνε το παιδί τους; Δε νομίζω...εγω ξέρω πως και τους φονιάδες τους αγαπούν οι γονείς τους (ασχετα το πως εκφραζεται αυτο η οχι). Και τι αν γίνεις πωλήτρια χάθηκε ο κόσμος νομίζεις;

Οταν λες οτι σου ερχονται κακές σκέψεις όταν πας να φερθείς/ μιλήσεις πιο αυθόρμητα και όπως θέλεις τι εννοείς; Τι σκέψεις κάνεις ας πουμε; Πες μου αν θέλεις...

και εγω αυτο πιστευω Ιπποκρατη απλα προσπαθω να βρω ασχολιες για να γεμιζω την καθε μερα μου ξεχωριστα...εχω σταματησει να πιστευω στους ανθρωπους και δεν ψαχνω πλεον βοηθεια συναισθηματικη...προσπαθω να αυτοβελτιωνομαι καθημερινα με ατομικες ασχολιες...το χω παρει αποφαση...αυτος ειμαι δεν με συμπαθουν αλλα δεν θα κατσω να σκασω..δεν γ@@@ που λενε...αν τυχει στην πορεια να ερθει καποια καλως να ερθει-αν κ δεν τρεφω ιδιαιτερη αγαπη στο να αποκτησω παιδια δεν μ αρεσουν, απλως να ειμαι με καποια ισως θα ηθελα καποια στιγμη- αλλιως ας πεθανω μονος μου δεν εγινε κατι...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δηλαδη πετυχες την οικονομικη ανεξαρτησια στα 17 σου? και επι 7 χρονια ζουσες με δικα σου λεφτα? πως τα καταφερες? 24 δεν ειπες οτι εισαι, η δεν θυμαμαι καλα?

---

Οχι βρε τρελάθηκες; Τωρα το είδα...σωστα θυμασαι την ηλικια μου. Δεν εννοούσα πλήρη οικονομική ανεξαρτησία ουτε καν χαχαχαχχα Ακόμα με τους γονείς μου μένω. Στέγη, φως νερο τηλεφωνο ιντερνετ διατροφή και τέτοια φυσικά και τα καλύπτουν ολα οι γονείς μου. Εννοω πως δεν έχω πάρει απο τα 17 μου χρήματα στο χέρι απο του γονείς μου.

Τα χαρτζιλίκια μου, τα μεταφορικά μου, τα ρούχα μου, τα βιβλία μου και τα προσωπικά πάγια έξοδα μου, αυτά καλύπτω μόνη μου απο τα 17 με χαζοδουλίτσες που έκανα απο φοιτήτρια ναι...και όταν αποφοιτησα και μπορούσα πλήρωνα και κανα τηλέφωνο/νερό. Ισως σου φαίνεται αμελητέο αυτό απο αυτη την άποψη αλλα με έχει βοηθήσει αρκετά να ανασάνω λίγο και να κινούμαι πιο ελέυθερα ως προς τους γονείς μου.

Αλλον αέρα έχει απέναντι σου ο γονιός όταν σου δίνει λεφτα καθε φορά που θες να πας μια βόλτα και άλλον όταν δεν έχεις ανάγκη και ουτε φαίνεσαι ουτε ακούγεσαι καλα καλα στο σπίτι. Αλλο να σου καλύπτει τα απολύτως απαραίτητα και άλλο ό,τι σου κατέβει. Τι θα σε θίξει για το σπίτι που μένετε όλοι και για ενα πιάτο φαι; Οχι βεβαια. Αυτο εννοούσα.
Κάποιοι γονείς πάλι παίρνουν στα παιδιά τους αυτοκίνητο, τους πληρώνουν τις βενζίνες και τους δινουν και χαρτζιλίκι μέχρι τα 30γιουχου και δεν ανακατευονται και πολυ στη ζωη τους...άλλοι ειναι πιο καταπιεστικοί και παραξενοι σαν της θεματοθέτριας...τι να κάνουμε...

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Αλλον αέρα έχει απέναντι σου ο γονιός όταν σου δίνει λεφτα καθε φορά που θες να πας μια βόλτα και άλλον όταν δεν έχεις ανάγκη και ουτε φαίνεσαι ουτε ακούγεσαι καλα καλα στο σπίτι. Αλλο να σου καλύπτει τα απολύτως απαραίτητα και άλλο ό,τι σου κατέβει. Τι θα σε θίξει για το σπίτι που μένετε όλοι και για ενα πιάτο φαι; Οχι βεβαια. Αυτο εννοούσα.
Κάποιοι γονείς πάλι παίρνουν στα παιδιά τους αυτοκίνητο, τους πληρώνουν τις βενζίνες και τους δινουν και χαρτζιλίκι μέχρι τα 30γιουχου και δεν ανακατευονται και πολυ στη ζωη τους...άλλοι ειναι πιο καταπιεστικοί και παραξενοι σαν της θεματοθέτριας...τι να κάνουμε...

---

Δεν είμαι 30γιουχου αλλά μάλλον θα χρειαστεί να απαντήσω σε αυτό το ποστ απλά για να το βρίσκω εύκολα (αν και οι δικοί μου γονείς ανακατεύονται ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ). Ξέρεις τώρα, μπορεί να χρειαστεί να το δείξω σε κάτι τέτοιους γονείς :p... Είμαι στην φάση που προσπαθώ να τους ανασάνω κι' εγώ. Βασικά τα μοναδικά μου έξοδα αυτή την περίοδο είναι η βενζίνη λόγω μετακίνησης σε σχολή (και πλέον δουλειά) και άντε και ένας καφές μια φορά την βδομάδα και αν. Νιώθω τρομερά άσχημα να τους ζητάω και επομένως δεν το κάνω. Μόνοι τους μου δίνουν αλλά και πάλι νιώθω τύψεις. Τώρα έφτασα στο σημείο μετά από πάαρα πολλά εμπόδια, ψάξιμο κλπ να βρω μια δουλειά που δεν ξέρω καν αν θα με πληρώσουν (αλλά τουλάχιστον μέχρι τώρα που είμαι στην 13η μέρα έχω μαζέψει 100+ ευρώ από τα τιπς) και θέλουν να την παρατήσω επειδή απλά "δεν κάνει για μένα αυτή η δουλειά". Υπερπροσπατευτικότητα φουλ αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα που δεν είναι άλλη από ζούγκλα... Όσο το καθυστερεί κάποιος και όσο δεν τον αφήνουν γεγονότα/συγκυρίες/άλλοι άνθρωποι, τόσο χειρότερα γι' αυτόν. Πλήρης οικονομική ανεξαρτησία δεν πιστεύω πως έχει ένας ενήλικας μέχρι τα 35-40 του εκτός κι' αν είναι πολύ τυχερός ή είναι ταυτόχρονα και πολύ έξυπνος/δουλευταράς. Το συναίσθημα του να προσφέρεις κάτι σε ανθρώπους που αγαπάς και το να βλέπεις πως αναγνωρίζεται αυτό, είναι ανεκτίμητο. Προς το παρόν επικεντρώνομαι στο πρώτο μιας και το έχουν υπερβολικά ανάγκη (δυστυχώς δεν μπορείς να έχεις υγεία χωρίς χρήματα) αλλά δεν με βλέπω να καταφέρνω όντως να βοηθήσω. Απλά ταυτίστηκα σε ακραίο βαθμό μ' αυτά που έγραψες γιατί αυτό από μόνο του είναι πολύ μεγάλο κίνητρο, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κι' άλλα θέματα.

Quote:

---

Originally Posted by deep

Δεν είμαι 30γιουχου αλλά μάλλον θα χρειαστεί να απαντήσω σε αυτό το ποστ απλά για να το βρίσκω εύκολα (αν και οι δικοί μου γονείς ανακατεύονται ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ). Ξέρεις τώρα, μπορεί να χρειαστεί να το δείξω σε κάτι τέτοιους γονείς :p... Είμαι στην φάση που προσπαθώ να τους ανασάνω κι' εγώ. Βασικά τα μοναδικά μου έξοδα αυτή την περίοδο είναι η βενζίνη λόγω μετακίνησης σε σχολή (και πλέον δουλειά) και άντε και ένας καφές μια φορά την βδομάδα και αν. Νιώθω τρομερά άσχημα να τους ζητάω και επομένως δεν το κάνω. Μόνοι τους μου δίνουν αλλά και πάλι νιώθω τύψεις. Τώρα έφτασα στο σημείο μετά από πάαρα πολλά εμπόδια, ψάξιμο κλπ να βρω μια δουλειά που δεν ξέρω καν αν θα με πληρώσουν (αλλά τουλάχιστον μέχρι τώρα που είμαι στην 13η μέρα έχω μαζέψει 100+ ευρώ από τα τιπς) και θέλουν να την παρατήσω επειδή απλά "δεν κάνει για μένα αυτή η δουλειά". Υπερπροσπατευτικότητα φουλ αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα που δεν είναι άλλη από ζούγκλα... Όσο το καθυστερεί κάποιος και όσο δεν τον αφήνουν γεγονότα/συγκυρίες/άλλοι άνθρωποι, τόσο χειρότερα γι' αυτόν. Πλήρης οικονομική ανεξαρτησία δεν πιστεύω πως έχει ένας ενήλικας μέχρι τα 35-40 του εκτός κι' αν είναι πολύ τυχερός ή είναι ταυτόχρονα και πολύ έξυπνος/δουλευταράς. Το συναίσθημα του να προσφέρεις κάτι σε ανθρώπους που αγαπάς και το να βλέπεις πως αναγνωρίζεται αυτό, είναι ανεκτίμητο. Προς το παρόν επικεντρώνομαι στο πρώτο μιας και το έχουν υπερβολικά ανάγκη (δυστυχώς δεν μπορείς να έχεις υγεία χωρίς χρήματα) αλλά δεν με βλέπω να καταφέρνω όντως να βοηθήσω. Απλά ταυτίστηκα σε ακραίο βαθμό μ' αυτά που έγραψες γιατί αυτό από μόνο του είναι πολύ μεγάλο κίνητρο, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κι' άλλα θέματα.

---

Deep μη κολώνεις σε τίποτα, δεν ξέρω, μου φαίνεσαι απο τα γραφόμενα σου υπεύθυνο άτομο. Μην αίσθάνεσαι τύψεις για βασικά έξοδα που δεν καλύπτονται αλλιώς, για τις σπουδές και τη δουλειά σου δέχεσαι ο,τι χρήματα δέχεσαι, δε τα τρως στα μπουζούκια λολ.
Δες το σαν επένδυση για να μπορέσεις να ορθοποδήσεις πιο μετά και να φτάσεις τουλάχιστον σε σημείο να βγάζεις τις βενζίνες σου και να σου μένει κάτι (αν αυτό θέλεις φυσικά, ακόμα και για το κέφι σου να το θες το εισόδημα σιγα τα ωα, ειναι τόσο μικρα τα εισοδήματα που αμαρτία ειναι να μη μπορείς να το χαρείς σαν άνθρωπος). Και μετά θέτεις καινούριο στόχο κλπ...αυτός είναι μια χαρά στόχος πάντως για αρχή. Εσυ τουλάχιστον οδηγάς, σου δίνει παραπανω δυνατότητες μετακίνησης/εύρεσης εργασίας αυτό απο εμας που το παλεύουμε με τα μ.μ.μ :P Αξιοποίησε το λοιπον στο έπακρο...μη νιώθεις άσχημα για τίποτα, δεν έχεις λόγο.
Και ασε τους γονείς σου να λένε. Είναι άλλη γενιά δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται στην αγορά εργασίας. Φυσικά όλοι θεωρουν πως δεν αξίζει οποια και όποια δουλεια στο μοσχαναθρεμένο παιδάκι τους. Αλλα πρέπει να ταρακουνηθούν και να καταλάβουν πως η δουλειά στην Ελλάδα του σήμερα είναι προνόμιο, όποια και αν είναι. Και αμα πληρωθείς κι όλας ουυυυυ τι να σου πω, ποιος σε πιάνει, η περηφάνεια τους θα έρπεπε να αντιστοιχεί με αυτή που είχαν σε άλλες εποχές οι γονείς οταν το παιδί τους ήταν γιατρός η δικηγόρος :P
Αμα είσαι σερβιτόρος/πωλητης/ακόμα και ο τελευταιος χαμάλης που λέει ο λόγος και πληρώνεσαι τακτικά έχεις πιάσει το λαχείο. (Ξέρεις, τακτική πληρωμή, νεράιδες, μονόκεροι, ο Αη-βασίλης κλπ)...
Οσο για τη βοήθεια, οι γονείς μου το οτι τουλάχιστον τους ανακουφίζω απο τα προσωπικά μου έξοδα βοήθεια το θεωρούν. Και μη νομίζεις πως τα καλύπτω παντα με επιτυχία...απλά κυκλοφορώ σαν το λέτσο ανα διαστήματα η δε βγαινω χαχαχαχα όταν τα καταφέρνω καλώς :)
Οποτε αλήθεια μη νιώθεις άσχημα σε καλό δρόμο σε βλέπω, η όποια δουλειά έχεις πιάσει αν παει καλά βοήθεια είναι απο μόνη της και για εσένα και την οικογένεια σου. Αν παλι δεν κάτσει κλαιν δεν έκατσε θα βρείς κατι άλλο, θα έχεις τουλάχιστον την προυπηρεσία. Οπως το λες είναι, πρέπει κάποια στιγμή να αντιμετωπίζουμε τη ζούγκλα...
Α στο καλό ταφτιστηκα τωρα κι εγώ, λες και μας ενώνει όλους το μαύρο μας μέλλον χαχαχα

Το μονος στη ζωη εχει τα πλεονεκτηματα του και τα μειονεκτηματα του .................το ιδιο και με συντροφο ........