Φοβάμαι ότι θα μείνω μόνος στη ζωή μου!!

[joanna22]

αλλα ειναι οτι χειροτερο κατι μεσα σ να μην σ αφηνει να εισαι ο εαυτος σ να μην σ αφηνει να χαρεις ως τιμωρια επδ δν πηγες καλα καπου πχ

[Natalia_sups]

Τωρα θα σου πω οτι δεν ξερω παλι κατα ποσο εφαρμοζουν αυτα στη περιπτωση της ΙΨΔ, αλλα δεν εισαι μονο εσυ ουτε μονο ατομα με ΙΨΔ που δεν μπορουν να βγαλουν τον πραγματικο τους εαυτο...αυτο που ζητας απο τον ευατο σου για να μην τον απομονωνεις μου φαινεται υπερβολικα δυσκολο και αυστηρο κριτηριο...δηλαδη τι θελεις να εχεις ολα σου τα προβληματα λυμενα για να αρχισεις λιγο να μιλας με ανθρωπους/να κανεις γνωριμιες/να ανοιγεσαι; Αν ηταν ετσι κανεις δεν θα επικοινωνουσε ποτε με κανεναν ας κλειστουμε ολοι στα καβουκια μας ας κλεισει το φορουμ ας πεταξουμε τα κινητας μας και ας παψουμε να βγαινουμε απο το σπιτι,ας κατεβασουμε και τα πατζουρια και ας καθομαστε μονοι γιατι εχουμε αλυτα προβληματα. Ουδεις τελειος και σιγα τα ωα...

Ξερεις το μεγαλυτερο εμποδιο σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι ο φοβος οτι θα εκτεθουμε...ο φοβος μας μην εκτεθει το ευθραυστο εγω μας. Εγω σου λεω αντε και εκτεθηκε. Τι εγινε;
Δεν θα ηταν λυτρωτικο να μην σε νοιαζει; Θα σε επειθε αν κατεβαζα το παντελονι μου και ετρεχα σε μια πλατεια; :P
Αν σου απαριθμουσα ολα τα δικα μου ελαττωματα δημοσια; Αν καλουσα τα αλλα μελη που με διαβαζουν λιγο να τα επισημανουν οσα βλεπουν οι ιδιοι; Ολοι μας ειμαστε σε κατι περιεργοι, σε κατι "λειψοι", στραβοι, κουτσοι.
Για ονομα του θεου μην πιστευεις πως πρεπει να εισαι κλεισμενη και απομονωμενη ο, τι προβλημα και αν εχεις. Μην τιμωρεις ετσι τον εαυτο σου.
Ανθρωποι με διπολικη και σχιζοφρενεια παιρνουν τα χαπακια τους κανουν τις θεραπειες τους και εργαζονται και εχουν τις παρεες τους και τα ολα τους μια χαρα (καλα στο ελλαδισταν δε ξερω γενικα λεμε μπορω να σου στειλω λινκ ομως με παραδειγμα αν θες).
Το μονο που μπορω να καταλαβω ειναι πως τωρα ναι νιωθεις πολυ κουρασμενη και μονη αλλα ΜΗΝ ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙΣ τον εαυτο σου. Γιατι θα τη πω τη μπουρδα μου παλι, ολα περνανε, και τα καλα και τα ασχημα. Και γιατι εισαι νεα κοπελα και σου αξιζει να εχεις μια γεματη ζωη. Μπορει να μην ειναι τελεια, να ειναι γεματη δυσκολιες ατελειες και αναποδιες, μπορει καποιοι να σε παρεξηγουν η να σε κατακρινουν, μπορει καποιοι ομως να σε εκτιμουν κι ολας και να μοιραστειτε εεεεενα μικροοο κοινο ομορφο κομματακι απο τη ζωη σας, μια δυο ωραιες στιγμες. Θα τα πεταξεις επειδη φοβασαι αυτους που παρεξηγουν η δε καταλαβαινουν; Αντε καλε...εγω θα σε εκανα παρεα. Και δε με νοιαζει το περιεχομενο των ιδεοληψιων σου.

[IPPOKRATIS1991]

Για σου Ιωάννα λυπάμαι πολύ για το πρόβλημα σου. Υποφέρω και εγώ από ΙΨΔ κατα κόρον απο εμμονές , με εμφανίστηκε όταν είμουν στα τελευταία εξάμηνα της σχολής μου με έχει περιορίσει σε κάποιο βαθμό τη ζωή μου εγώ όμως δεν το βάζω κάτω ,συνεχίζω να παλεύω & να έχω μια νορμαλ ζωή( μάλιστα τώρα θα κάνω & ενα μεταπτυχιακό στο ΑΠΘ). Εσύ σπουδάζεις κάπου? Έχεις δυσκολίες στα καθήκοντά σου λογό του ΙΨΔ? Μπορούμε να γίνουμε & φίλοι αν θες.

[IPPOKRATIS1991]

Ιωάννα μου υπάρχουν πολλοί τρόποι τρόποι να αντιμετωπίσεις αυτήν την οδύνη. εγώ φοβάμαι οτι θα πεθάνω μόνος χωρίς κάποιο σύντροφο, χωρίς κάποια οικογένεια όμως φροντίζω να κάνω άλλα πράγματα για να μήν πέσω σε κατάθλιψη. κάνω παρέα ας πούμε με φίλους. Επίσης έχω δραστηριότητες πχ έμενα με αρέσει η τεχνολογία του ήχου. Έχω ας πούμε αγοράσει ένα κάρο περιοδικά με το πως δουλεύουν οι ενισχυτές, τα ηχεία κλτ έχω κατεβάσει φαντάσου 2 GB ηλ. βιβλία με το πώς δουλεύουν τα ηχο-συστήματα & κάθομαι τα μελετάω κάτι π με αρέσει

[joanna22]

Τωρα θα σου πω οτι δεν ξερω παλι κατα ποσο εφαρμοζουν αυτα στη περιπτωση της ΙΨΔ, αλλα δεν εισαι μονο εσυ ουτε μονο ατομα με ΙΨΔ που δεν μπορουν να βγαλουν τον πραγματικο τους εαυτο...αυτο που ζητας απο τον ευατο σου για να μην τον απομονωνεις μου φαινεται υπερβολικα δυσκολο και αυστηρο κριτηριο...δηλαδη τι θελεις να εχεις ολα σου τα προβληματα λυμενα για να αρχισεις λιγο να μιλας με ανθρωπους/να κανεις γνωριμιες/να ανοιγεσαι; Αν ηταν ετσι κανεις δεν θα επικοινωνουσε ποτε με κανεναν ας κλειστουμε ολοι στα καβουκια μας ας κλεισει το φορουμ ας πεταξουμε τα κινητας μας και ας παψουμε να βγαινουμε απο το σπιτι,ας κατεβασουμε και τα πατζουρια και ας καθομαστε μονοι γιατι εχουμε αλυτα προβληματα. Ουδεις τελειος και σιγα τα ωα...

Ξερεις το μεγαλυτερο εμποδιο σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι ο φοβος οτι θα εκτεθουμε...ο φοβος μας μην εκτεθει το ευθραυστο εγω μας. Εγω σου λεω αντε και εκτεθηκε. Τι εγινε;
Δεν θα ηταν λυτρωτικο να μην σε νοιαζει; Θα σε επειθε αν κατεβαζα το παντελονι μου και ετρεχα σε μια πλατεια; :P
Αν σου απαριθμουσα ολα τα δικα μου ελαττωματα δημοσια; Αν καλουσα τα αλλα μελη που με διαβαζουν λιγο να τα επισημανουν οσα βλεπουν οι ιδιοι; Ολοι μας ειμαστε σε κατι περιεργοι, σε κατι "λειψοι", στραβοι, κουτσοι.
Για ονομα του θεου μην πιστευεις πως πρεπει να εισαι κλεισμενη και απομονωμενη ο, τι προβλημα και αν εχεις. Μην τιμωρεις ετσι τον εαυτο σου.
Ανθρωποι με διπολικη και σχιζοφρενεια παιρνουν τα χαπακια τους κανουν τις θεραπειες τους και εργαζονται και εχουν τις παρεες τους και τα ολα τους μια χαρα (καλα στο ελλαδισταν δε ξερω γενικα λεμε μπορω να σου στειλω λινκ ομως με παραδειγμα αν θες).
Το μονο που μπορω να καταλαβω ειναι πως τωρα ναι νιωθεις πολυ κουρασμενη και μονη αλλα ΜΗΝ ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙΣ τον εαυτο σου. Γιατι θα τη πω τη μπουρδα μου παλι, ολα περνανε, και τα καλα και τα ασχημα. Και γιατι εισαι νεα κοπελα και σου αξιζει να εχεις μια γεματη ζωη. Μπορει να μην ειναι τελεια, να ειναι γεματη δυσκολιες ατελειες και αναποδιες, μπορει καποιοι να σε παρεξηγουν η να σε κατακρινουν, μπορει καποιοι ομως να σε εκτιμουν κι ολας και να μοιραστειτε εεεεενα μικροοο κοινο ομορφο κομματακι απο τη ζωη σας, μια δυο ωραιες στιγμες. Θα τα πεταξεις επειδη φοβασαι αυτους που παρεξηγουν η δε καταλαβαινουν; Αντε καλε...εγω θα σε εκανα παρεα. Και δε με νοιαζει το περιεχομενο των ιδεοληψιων σου.

μα...εγω δν αφηνω τον εαυτο μ να περασει καλα εχω τυψεις συνεχωςνπου δν μ αφηνουν σ ησυχια και δν θελω οι αλλοι να δουν αυτη την προβληματικη πλευρα μ.ας πουμε τωρα περιμενω τα αποτελεσματα μιας εξετασης π εδωσα για να συγχωρησω ενα παλιο μ λαθος και να προχωρησω.εχω δυο κολλητες που τις γνωρισα στο πολυτεχνειο κ ειναι τελειες!αλλα αυτες μ ηξεραν απο παλια κ κατανοουν .οι υπολοιποι δν μπορουν να μ ανεχτουν γτ ουτε εγω θελω θελω να παω πρωτα κακλα κ μετα να αξιζω να δειχνω τον εαυτο μ κ αρα να αγαπηθω αλλιως μ ρχονται ανρητικες σκεψεις γ τους αλλοους κ νομιζω οτι ειμαι κακια .δν ξερω τ καταλαβαινω αυτο πλες.αλλα απο την αλλη θελω να παω μια βολτα με ενα αγορι εδω π ειμαι με τον πατερα μ και ζω αλλα φοβαμαι οτι ειναι αυστηρος επανω μ και δν θελω να ταραξω την ηρεμη ζωη που υπαρχει .γενικα δν ειανι κ τοσο αυστηρος αλλα μ αποπνεει αυστηροτητα ισως φταιει κ ο τροπος π εγω τ αντιλαμβανομαι ως κατι κακο .γενικα ειμαι πολυ προβληματισμενη.γενικα δν κανω αυτα π θελω κ δν ξερω ποια ειναι αυτα!ολη μ η ζωη καθοριζεται απο ιδεοληψιες!κ τρ καθομαι σπιτι ολη μερα κ δν θελω να βγω κιολας .γτ δν εχω κτ να πω.δλδ εχω απλα ο εαυτοςμ ετσι δν μ τ επιτρεπει να μαι χαρουμενη οπωε παλια γτ παλια γ να μαι ψαρουμενη ειχα βαλει προυποθεση πχοτι θα πετυχω στη σχοκλη μ η γενικα πρεπει να πετυχαινω καποια πραγματα ωστε να κανω χαρυμενουσ κ τους συγγενεις μ

[Natalia_sups]

μα...εγω δν αφηνω τον εαυτο μ να περασει καλα εχω τυψεις συνεχωςνπου δν μ αφηνουν σ ησυχια και δν θελω οι αλλοι να δουν αυτη την προβληματικη πλευρα μ.ας πουμε τωρα περιμενω τα αποτελεσματα μιας εξετασης π εδωσα για να συγχωρησω ενα παλιο μ λαθος και να προχωρησω.εχω δυο κολλητες που τις γνωρισα στο πολυτεχνειο κ ειναι τελειες!αλλα αυτες μ ηξεραν απο παλια κ κατανοουν .οι υπολοιποι δν μπορουν να μ ανεχτουν γτ ουτε εγω θελω θελω να παω πρωτα κακλα κ μετα να αξιζω να δειχνω τον εαυτο μ κ αρα να αγαπηθω αλλιως μ ρχονται ανρητικες σκεψεις γ τους αλλοους κ νομιζω οτι ειμαι κακια .δν ξερω τ καταλαβαινω αυτο πλες.αλλα απο την αλλη θελω να παω μια βολτα με ενα αγορι εδω π ειμαι με τον πατερα μ και ζω αλλα φοβαμαι οτι ειναι αυστηρος επανω μ και δν θελω να ταραξω την ηρεμη ζωη που υπαρχει .γενικα δν ειανι κ τοσο αυστηρος αλλα μ αποπνεει αυστηροτητα ισως φταιει κ ο τροπος π εγω τ αντιλαμβανομαι ως κατι κακο .γενικα ειμαι πολυ προβληματισμενη.γενικα δν κανω αυτα π θελω κ δν ξερω ποια ειναι αυτα!ολη μ η ζωη καθοριζεται απο ιδεοληψιες!κ τρ καθομαι σπιτι ολη μερα κ δν θελω να βγω κιολας .γτ δν εχω κτ να πω.δλδ εχω απλα ο εαυτοςμ ετσι δν μ τ επιτρεπει να μαι χαρουμενη οπωε παλια γτ παλια γ να μαι ψαρουμενη ειχα βαλει προυποθεση πχοτι θα πετυχω στη σχοκλη μ η γενικα πρεπει να πετυχαινω καποια πραγματα ωστε να κανω χαρυμενουσ κ τους συγγενεις μ

Εδω με μπερδευεις λιγο αλλα απο τα οσα αντιλαμβανομαι ειναι σα να μου λες πως ζεις για τους αλλους και οχι για εσενα...τις τυψεις τις εχουμε οταν δεν μπορουμε να ανταποκριθουμε στις προσδοκιες που εχουμε απο τον εαυτο μας με βαση τα οσα θα ενεκριναν η θα κατεκριναν συνηθως οι ΑΛΛΟΙ.
Μετα λες οι ΑΛΛΟΙ δεν μπορουν να σε ανεχτουν γιατι εχεις τα θεματα σου. Που το ξερεις; Μετα εκει που λες οτι νιωθεις κακιά εννοεις πως αφου εσυ δεν μπορεις να ανεχτεις τον εαυτο σου οποιος αλλος μπορει σου φαινεται βλακας και τι κανει μαζι σου; Οτι τον υποτιμας επειδη σε αποδεχεται ενω δεν μπορεις να αποδεχτεις τον εαυτο σου;
Η οτι δεν σε καταλαβαινει και οτι δεν χωρα το μικρο του μυαλουδακι τον βαρυ νταλκα σου; Και αυτο ειναι μια πιθανοτητα...αλλα να σου πω κατι, δεν ειναι υποχρεωμενος οποιος συναναστρεφομαστε να ξερει η να νοιαζεται για τα προβληματα μας, με το να περιστρεφεται η καθε συναναστροφη γυρω απο τα προβληματα πεφτουν ψυχολογικα και οι δυο...δεν γινεται δηλαδη καποιος να εχει μια εικονα του τι σου συμβαινει, να δεχεται την οποια ιδιαιτεροτητα και απο εκει και περα να μην ασχολειστε αλλο με το θεμα; Να περνατε απλα καλα; Να ξεχνιεσαι κι εσυ;
Και γιατι κολας τοσο πολυ στο ΟΛΑ η ΤΙΠΟΤΑ και αυτοτιμωρεισαι ετσι; Ειναι κομματι της ΙΨΔ?
Σου εχει καρφωθει η ιδεα ξερω γω πως δεν αξιζεις κατι καλο και ομορφο στη ζωη σου αμα δεν το λυσεις;
Εκει δεν ξερω τι να πω περα του οτι αυτο ειναι σιγουρα η πρωτη επιμονη ιδεα την οποια πρεπει να ξεφορτωθεις. Αυτο θα ελεγα να δουλεψεις για αρχη...
Και το να κανεις τους συγγενεις σου χαρουμενους; Τι ειναι τουτο παλι; Οκ ολοι θελουμε να ευχαριστησουμε καποια κοντινα μας προσωπα που εκτιμουμε αλλα πρωτα πρωτα πρεπει να ειμαστε ευχαριστημενοι με οτι κανουμε εμεις οι ιδιοι.
Οι γυρω γυρω τωρα αν νοιαζονται και σε αγαπουν (οσοι νοιαζονται και σε αγαπουν) αν επιμεινεις παρα τα οποια ξινισματα τους αρχικα και δειξεις υπομονη και περασεις αυτο το σταδιο στο τελος θα χαρουν που θα εισαι χαρουμενη, με οποιο τροπο και αν ειναι αυτο.

Εκει που λες οτι για να εισαι χαρουμενη βαζεις προυποθεσεις (σαν στοχους το βλεπω πιο πολυ οπως το λες) ωραια, γιατι δεν το κανεις ξανα; Ποιοι θα ηθελες να ηταν οι νεοι σου στοχοι; Ξερεις;

[joanna22]

καλησπερα.οπως τα λες ειναι ναταλια αλλα νομιζω οτι μιμουμαι συμπεριφορες των γονιων μ και μ χει καρφωθει η ιδεσ οτι ουτε κ αυτοι θελουν να ειμαι ευτυχισμενη μονο υπο προυποθεσεις μπορει κ οχι..δν ξερω βασικα ειμαι μπερδεμενη

[Natalia_sups]

Καλησπερα joanna...καταρχην θα αναφερω πως δεν γινεται οι γονεις σου να μην θελουν να εισαι ευτυχισμενη. Κοβω το κεφαλι μου για αυτο. Απλα μπορει να μην εχουν την ιδια εικονα με εσενα για το τι θα σε κανει ευτυχισμενη, το πολυ πολυ μπορει να εχουν μια συγκεκριμενη εικονα του ΠΩΣ θα ησουν ευτυχισμενη στο μυαλο τους και δεν μπορουν να το φανταστουν να γινεται ΑΛΛΙΩΣ (και μαλλον αυτο εννοεις σαν προυποθεσεις).Αν εβλεπαν οτι εισαι οντως ευτυχισμενη με εναν τροπο που μπορει να μη καταλαβαινουν δεν υπηρχε περιπτωση να το δεχτουν; Να χαρουν με οποιο τροπο και αν βρεις να εισαι καλα; Αυτο σπανια θα γινει γιατι παντα οι γονεις εχουν συγκεκριμενη εικονα στο μυαλο τους για την ευτυχια μας, πανε να μας την επιβαλλουν και πιο πολυ καταληγουν να μας δημιουργουν προβληματα και να αισθανομαστε την απορριψη παρα να βοηθουν. Δεν ειναι κατι το τραγικο λοιπον ειναι κλασικη περιπτωση ολοι οι γονεις ειναι ετσι, δεν ειναι απο κακια προθεση. Απλα μεγαλωνοντας το κατανοεις, το αποδεχεσαι και το διαχειριζεσαι αναλογα (η θα επελθει η συγκρουση και εν τελει θα καταλαβουν, η απλα τους λες ναι ναι ναι και κανεις τα δικα σου, μαθαινεις να αγνοεις τον τροπο σκεψης τους). Απο εκει και περα
ΠΟΙΟΣ ΧΕΣΤΗΚΕ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Μεγαλη κοπελα εισαι, εσυ τι θες; Και η δικια μου η μανα μια ζωη αλλα ηθελε απο εμενα και αλλα ημουν/εκανα. Μου ειχε γαμησει τη ψυχολογια παλια...αλλα τωρα ηρεμησα. Την αγαπω, την εκτιμω, η σχεση μα ςειναι καλυτερη απο ποτε και κανω ο,τι θελω εγω. Και θα κρινω ποια συμβουλη της ειναι μπουρδα γιατι τοσα ξερει τοσα λεει και ποια συμβουλη της θα μου χρησιμευσει με βαση το τι θελω εγω, με βαση τις δικες μου εσωτερικες αναγκες και αξιες και με βαση τα δικα μου βιωματα. Μεχρι ενα σημειο ειναι λογικο να κατηγορουμε τους γονεις μας...απο ενα σημειο και μετα ομως αναλαμβανουμε την ευθυνη του εαυτου μας. Εσυ αν θελεις πες μου σχετικα με τι ακριβως εισαι μπερδεμενη;

[joanna22]

Καλησπερα joanna...καταρχην θα αναφερω πως δεν γινεται οι γονεις σου να μην θελουν να εισαι ευτυχισμενη. Κοβω το κεφαλι μου για αυτο. Απλα μπορει να μην εχουν την ιδια εικονα με εσενα για το τι θα σε κανει ευτυχισμενη, το πολυ πολυ μπορει να εχουν μια συγκεκριμενη εικονα του ΠΩΣ θα ησουν ευτυχισμενη στο μυαλο τους και δεν μπορουν να το φανταστουν να γινεται ΑΛΛΙΩΣ (και μαλλον αυτο εννοεις σαν προυποθεσεις).Αν εβλεπαν οτι εισαι οντως ευτυχισμενη με εναν τροπο που μπορει να μη καταλαβαινουν δεν υπηρχε περιπτωση να το δεχτουν; Να χαρουν με οποιο τροπο και αν βρεις να εισαι καλα; Αυτο σπανια θα γινει γιατι παντα οι γονεις εχουν συγκεκριμενη εικονα στο μυαλο τους για την ευτυχια μας, πανε να μας την επιβαλλουν και πιο πολυ καταληγουν να μας δημιουργουν προβληματα και να αισθανομαστε την απορριψη παρα να βοηθουν. Δεν ειναι κατι το τραγικο λοιπον ειναι κλασικη περιπτωση ολοι οι γονεις ειναι ετσι, δεν ειναι απο κακια προθεση. Απλα μεγαλωνοντας το κατανοεις, το αποδεχεσαι και το διαχειριζεσαι αναλογα (η θα επελθει η συγκρουση και εν τελει θα καταλαβουν, η απλα τους λες ναι ναι ναι και κανεις τα δικα σου, μαθαινεις να αγνοεις τον τροπο σκεψης τους). Απο εκει και περα
ΠΟΙΟΣ ΧΕΣΤΗΚΕ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Μεγαλη κοπελα εισαι, εσυ τι θες; Και η δικια μου η μανα μια ζωη αλλα ηθελε απο εμενα και αλλα ημουν/εκανα. Μου ειχε γαμησει τη ψυχολογια παλια...αλλα τωρα ηρεμησα. Την αγαπω, την εκτιμω, η σχεση μα ςειναι καλυτερη απο ποτε και κανω ο,τι θελω εγω. Και θα κρινω ποια συμβουλη της ειναι μπουρδα γιατι τοσα ξερει τοσα λεει και ποια συμβουλη της θα μου χρησιμευσει με βαση το τι θελω εγω, με βαση τις δικες μου εσωτερικες αναγκες και αξιες και με βαση τα δικα μου βιωματα. Μεχρι ενα σημειο ειναι λογικο να κατηγορουμε τους γονεις μας...απο ενα σημειο και μετα ομως αναλαμβανουμε την ευθυνη του εαυτου μας. Εσυ αν θελεις πες μου σχετικα με τι ακριβως εισαι μπερδεμενη;

πιστευω ,οτι ο μπαμπας μ δν θελει ν μαι ευτυχισμενη οχι αν δν κανω αυταπ θελει!κ επισηςνομιζω οτι αν παω ν κανω αυτα π θελω δν θ μδινει λεφτα ν ζω η θ χει μουτραμεχρι τ πατωμα κ θα μ γαμαε την ψυχολογια κ γενικα θ μ κανει τη ζωη δυσκολη!!!νομιζω βασικα οτι κ αυτος ειναι κολλημενος ασχημα σαν ατομο δν ειναι κ ο πιο φυσιολογικος.κ επδ εξαρτωμαι απο αυτον δν μπορω ν κανω οτι θελω αλλιως ...φοβαμαι ν τ δοκιμασω γ ν δω τ συνεπειες θ χει προφανως ν μην μ μιλσει κ θελω ενα ατομο απο την οικογενεια μ ν μ στηριχει η μαμα μ εχειπεθανει δν τ λεγα γ να μην υπεραναλυω αλλα ναι κ γενικα ημουν δεμενη μ τον μπαμπα μ απομικρη κ τ χα αδυναμια κ επδ ημουν αδυναμη κ φοβικη στηριζομοτν παντα πανω τ τ τα λεγα ολα εκανα οτι ηθελε καταλαβαινεις..αλλα ειναι κ αυτος κολλημενος δλδ οταν δν περασα ιατρικη μ την ελεγε συνεχεια κ οταν περασα ηταν ξανα χαρουμενος αλλιως δεν..δν ξερω βεβαια μετα τ δεχτηεκε οτι ηθελα ν φυγω.και τσπ δν φταιει αυτος αλλα εγω πδνε χω τα ψυχικα χαρισματα πεχουν ολοι αλλαφοβαμαι πολυ σαν ατομο να κανω τα παντα δν εχω κ θαρρος ισως ν αντιμετωπισω μονη τη ζωη εξαιτιας αυτων π μ συνεβαιναν απο πολυ μικρη κ μ εκαναννα φοβαμαι κ ν κλεινομαι σ μενα γ τα παντα

[Natalia_sups]

πιστευω ,οτι ο μπαμπας μ δν θελει ν μαι ευτυχισμενη οχι αν δν κανω αυταπ θελει!κ επισηςνομιζω οτι αν παω ν κανω αυτα π θελω δν θ μδινει λεφτα ν ζω η θ χει μουτραμεχρι τ πατωμα κ θα μ γαμαε την ψυχολογια κ γενικα θ μ κανει τη ζωη δυσκολη!!!νομιζω βασικα οτι κ αυτος ειναι κολλημενος ασχημα σαν ατομο δν ειναι κ ο πιο φυσιολογικος.κ επδ εξαρτωμαι απο αυτον δν μπορω ν κανω οτι θελω αλλιως ...φοβαμαι ν τ δοκιμασω γ ν δω τ συνεπειες θ χει προφανως ν μην μ μιλσει κ θελω ενα ατομο απο την οικογενεια μ ν μ στηριχει η μαμα μ εχειπεθανει δν τ λεγα γ να μην υπεραναλυω αλλα ναι κ γενικα ημουν δεμενη μ τον μπαμπα μ απομικρη κ τ χα αδυναμια κ επδ ημουν αδυναμη κ φοβικη στηριζομοτν παντα πανω τ τ τα λεγα ολα εκανα οτι ηθελε καταλαβαινεις..αλλα ειναι κ αυτος κολλημενος δλδ οταν δν περασα ιατρικη μ την ελεγε συνεχεια κ οταν περασα ηταν ξανα χαρουμενος αλλιως δεν..δν ξερω βεβαια μετα τ δεχτηεκε οτι ηθελα ν φυγω.και τσπ δν φταιει αυτος αλλα εγω πδνε χω τα ψυχικα χαρισματα πεχουν ολοι αλλαφοβαμαι πολυ σαν ατομο να κανω τα παντα δν εχω κ θαρρος ισως ν αντιμετωπισω μονη τη ζωη εξαιτιας αυτων π μ συνεβαιναν απο πολυ μικρη κ μ εκαναννα φοβαμαι κ ν κλεινομαι σ μενα γ τα παντα

Είναι άδικο μεν, αναμενόμενο δε το να έχει κάποιος που εξαρτασαι απο εκεινον συγκεκριμένες προσδοκιες/απαιτησεις από εσενα. Είναι εύκολο να ξεφύγει κάποιος και να ξεχάσει πως το άτομο που έχει υπό τη προστασία του δεν του χρωστά την ελεύθερη του βούληση σε αντάλλαγμα. Είναι το κλασικό που λένε μερικοί γονείς: δικό μου σπίτι, δικοί μου κανόνες. Εγώ πληρώνω, εγώ αποφάσιζω κλπ κλπ... και κάθεσαι εσύ σα μαριονέτα να τα υπομένεις. Σε νιώθω. Κι εγώ είμαι εξαρτημένη από τους γονείς μου και με πιέζει κι εμένα ή μητέρα μου με προσδοκίες αλλά ξέρεις πότε έκανε λίγο πίσω και μπόρεσα λίγο να σηκωσω κεφάλι και να προσπαθήσω να είμαι ο ********ς εαυτός μου επιτέλους; Οταν άρχισα να βγάζω ένα χαρτζιλίκι.
Είναι μεγάλη υπόθεση το να βγάζεις έστω το χαρτζιλίκι σου. Πρόσφατα πήρα λεφτά από τη μητέρα μου μετά από καμιά...εφτά χρόνια; Και αυτό επειδή προέκυψαν ξαφνικά μεγάλα έξοδα που δεν μπορώ να καλυψω και είναι ένα είδος επένδυσης στο μέλλον μου. Αλλα ως εκεί. Εφτά χρόνια...έχω κάνα ψιλό; Θα παω βόλτα. Δεν έχω; Θα μου ξεραθεί το χέρι πριν ζητησω λεφτά από τους γονείς μου για αυτο, θα κατσω σπίτι. Και ακόμα μη νομίζεις, δε τελειωσε αυτή ή "μαχη", την δίνω καθε μέρα...ξεκινα από εκεί αν θέλεις.

Μπορώ να καταλάβω/φανταστω γιατί έχετε μια τόσο ιδιότυπη σχέση με τον μπαμπά σου...ήσασταν εσείς οι δυο με τα δικά του παράξενα ο καθενας και ο κόσμος όλος απέναντι σας σαν εχθρός/σαν κάτι άλλο/ξενο. Ε;
Ξέρεις τι νομίζω ή δυσαρέσκεια σου σε αυτό το σημειο είναι καλό πράγμα...δεν είναι όλες οι σουπερ-κοντινες σχέσεις απόλυτα υγιείς, επιτελούν το σκοπό τους, βοηθάνε σε μία δύσκολη περίοδο της ωρίμανσης μας και μετά πρέπει να τις χαλασουμε και να τις χαλασουμε και να τις επαναπροσδιορίσουμε, αυτή τη φορα με μεγαλύτερη όμως αποσταση για να κερδίσουμε την ανεξαρτησία μας.

Έχεις πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση και μηδέν εμπιστοσύνη στον εαυτό σου χωρίς καν να έχεις δοκιμάσει να κάνεις αυτά που θες εσύ από ότι καταλαβαίνω...δεν ισχύει ότι δεν έχεις τα ψυχικά χαρίσματα, ουτε φταίει ο μπαμπάς σου. Απλά σε κάθε σχέση γονιού-παιδιου πρέπει να έρθει η στιγμή που το παιδί θα πει "ωχου ρε μπαμπααα/μαμααα δε καταλαβαίνεις δε ξέρεις όλο μπούρδες λες"...έρχεται ή στιγμή της "απορριψης" ας πούμε...και κάθε καλός γονιός μετά το αρχικό σοκ και τη στενοχώρια αρχίζει να εκτιμά που αυτονομειται σιγά σιγά το παιδί του και χαίρεται που "αχρηστευεται" ο ρόλος του...
Εσυ ας πούμε σε τι διαφωνεις με τον μπαμπά σου; Τι σε πιέζει να κανεις που δεν θες να κάνεις ή τι θες να κάνεις και δεν σε αφήνει; Πες μου αν θέλεις κάτι συγκεκριμένο.
Επίσης βλεπω φοβάσαι να χάσεις την αποδοχή του και δίψας για πολύ...ε; Ε μήπως να προσπαθουσες να αρκεστεις στη δικιά σου; Εσένα η καρδουλα σου τι σου λέει; Άσε τα δεν έχω χαρίσματα μα μου δε μπορώ δε ξέρω δε θα τα καταφέρω...πως θέλεις την ζωή σου; Τι θες να δοκιμασεις;

[Natalia_sups]

Επίσης τι φοβάσαι; Γιατί φοβάσαι να κάνεις τα πάντα; Μέχρι ενός σημείου είναι λογικός ο φόβος αλλά όχι και να μας σταματάει απο το να προσπαθούμε...προχωράμε ακομα και με τρεμάμενα πόδια μπροστά. Φοβάσαι την αποτυχία βασικά; Θεωρείς πως αν θα δοκιμάζεις πράγματα και θα αποτυγχανεις θα σου την λέει ο μπαμπας σου; Μα ή επιτυχία δεν έρχεται πάντα κατευθειαν, δεν είναι ομαλός ο δρόμος προς αυτήν. Κανείς τη μία μαλακια μετά την άλλη, μετα απο κάθε λάθος και κάθε αποτυχία μαθαίνεις κάτι καινουριο για να εφαρμόσεις σε κάθε προσπάθεια και τελικά αφού μαθαίνεις με τα βάσανα τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις και πώς να ΜΗΝ το κάνεις, βρίσκεις αυτό που λειτουργεί και αυτό που σε οδηγεί στην επιτυχία.
Άρα τι έχεις να φοβάσαι; Το μόνο λογικό πράγμα που έχουμε να φοβόμαστε κατ'εμε είναι να καθόμαστε αμέτοχοι ενώ περνάει ή ζωή μας μπροστά μας...το να κάνουμε λάθη και αποτυχίες μέσα στο πρόγραμμα είναι και είναι υγιέστατο.

[Remedy]

Είναι άδικο μεν, αναμενόμενο δε το να έχει κάποιος που εξαρτασαι απο εκεινον συγκεκριμένες προσδοκιες/απαιτησεις από εσενα. Είναι εύκολο να ξεφύγει κάποιος και να ξεχάσει πως το άτομο που έχει υπό τη προστασία του δεν του χρωστά την ελεύθερη του βούληση σε αντάλλαγμα. Είναι το κλασικό που λένε μερικοί γονείς: δικό μου σπίτι, δικοί μου κανόνες. Εγώ πληρώνω, εγώ αποφάσιζω κλπ κλπ... και κάθεσαι εσύ σα μαριονέτα να τα υπομένεις. Σε νιώθω. Κι εγώ είμαι εξαρτημένη από τους γονείς μου και με πιέζει κι εμένα ή μητέρα μου με προσδοκίες αλλά ξέρεις πότε έκανε λίγο πίσω και μπόρεσα λίγο να σηκωσω κεφάλι και να προσπαθήσω να είμαι ο ********ς εαυτός μου επιτέλους; Οταν άρχισα να βγάζω ένα χαρτζιλίκι.
Είναι μεγάλη υπόθεση το να βγάζεις έστω το χαρτζιλίκι σου. Πρόσφατα πήρα λεφτά από τη μητέρα μου μετά από καμιά...εφτά χρόνια; Και αυτό επειδή προέκυψαν ξαφνικά μεγάλα έξοδα που δεν μπορώ να καλυψω και είναι ένα είδος επένδυσης στο μέλλον μου. Αλλα ως εκεί. Εφτά χρόνια...έχω κάνα ψιλό; Θα παω βόλτα. Δεν έχω; Θα μου ξεραθεί το χέρι πριν ζητησω λεφτά από τους γονείς μου για αυτο, θα κατσω σπίτι....

δηλαδη πετυχες την οικονομικη ανεξαρτησια στα 17 σου? και επι 7 χρονια ζουσες με δικα σου λεφτα? πως τα καταφερες? 24 δεν ειπες οτι εισαι, η δεν θυμαμαι καλα?

[nick190813]

πιστευω ,οτι ο μπαμπας μ δν θελει ν μαι ευτυχισμενη οχι αν δν κανω αυταπ θελει!κ επισηςνομιζω οτι αν παω ν κανω αυτα π θελω δν θ μδινει λεφτα ν ζω η θ χει μουτραμεχρι τ πατωμα κ θα μ γαμαε την ψυχολογια κ γενικα θ μ κανει τη ζωη δυσκολη!!!νομιζω βασικα οτι κ αυτος ειναι κολλημενος ασχημα σαν ατομο δν ειναι κ ο πιο φυσιολογικος.κ επδ εξαρτωμαι απο αυτον δν μπορω ν κανω οτι θελω αλλιως ...φοβαμαι ν τ δοκιμασω γ ν δω τ συνεπειες θ χει προφανως ν μην μ μιλσει κ θελω ενα ατομο απο την οικογενεια μ ν μ στηριχει η μαμα μ εχειπεθανει δν τ λεγα γ να μην υπεραναλυω αλλα ναι κ γενικα ημουν δεμενη μ τον μπαμπα μ απομικρη κ τ χα αδυναμια κ επδ ημουν αδυναμη κ φοβικη στηριζομοτν παντα πανω τ τ τα λεγα ολα εκανα οτι ηθελε καταλαβαινεις..αλλα ειναι κ αυτος κολλημενος δλδ οταν δν περασα ιατρικη μ την ελεγε συνεχεια κ οταν περασα ηταν ξανα χαρουμενος αλλιως δεν..δν ξερω βεβαια μετα τ δεχτηεκε οτι ηθελα ν φυγω.και τσπ δν φταιει αυτος αλλα εγω πδνε χω τα ψυχικα χαρισματα πεχουν ολοι αλλαφοβαμαι πολυ σαν ατομο να κανω τα παντα δν εχω κ θαρρος ισως ν αντιμετωπισω μονη τη ζωη εξαιτιας αυτων π μ συνεβαιναν απο πολυ μικρη κ μ εκαναννα φοβαμαι κ ν κλεινομαι σ μενα γ τα παντα

δεν νομιζω οτι δεν θελει να εισαι ευτιχισμενη..απλα θελει να νιώθει οτι περναει το δικο του...μαλλον θα ειναι πολυ ισχυρογνομων,,,
δεν νομιζω οτι υπαρχουν γονεις π δεν θελουν το καλο του παιδιου τους

[joanna22]

Επίσης τι φοβάσαι; Γιατί φοβάσαι να κάνεις τα πάντα; Μέχρι ενός σημείου είναι λογικός ο φόβος αλλά όχι και να μας σταματάει απο το να προσπαθούμε...προχωράμε ακομα και με τρεμάμενα πόδια μπροστά. Φοβάσαι την αποτυχία βασικά; Θεωρείς πως αν θα δοκιμάζεις πράγματα και θα αποτυγχανεις θα σου την λέει ο μπαμπας σου; Μα ή επιτυχία δεν έρχεται πάντα κατευθειαν, δεν είναι ομαλός ο δρόμος προς αυτήν. Κανείς τη μία μαλακια μετά την άλλη, μετα απο κάθε λάθος και κάθε αποτυχία μαθαίνεις κάτι καινουριο για να εφαρμόσεις σε κάθε προσπάθεια και τελικά αφού μαθαίνεις με τα βάσανα τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις και πώς να ΜΗΝ το κάνεις, βρίσκεις αυτό που λειτουργεί και αυτό που σε οδηγεί στην επιτυχία.
Άρα τι έχεις να φοβάσαι; Το μόνο λογικό πράγμα που έχουμε να φοβόμαστε κατ'εμε είναι να καθόμαστε αμέτοχοι ενώ περνάει ή ζωή μας μπροστά μας...το να κάνουμε λάθη και αποτυχίες μέσα στο πρόγραμμα είναι και είναι υγιέστατο.

φοβαμαι οτι δν θ τκαταφερω μονη!κ ισως κ καλως δν θ τ καταφερω γτ κιολας μ ρχονται ασχημες σκεψεις κ αυτο κυριως μ παρεμποδιζει κ ειναι δυσκολο ν προχωρας μ κτ ν ναι συνεχεια μεσ τ μυαλο σ θες στηριξη απο καπου..ειμαι μπερδεμενη κ γω αυτες τις μετες.αυτο τ συνηδειτοποιησα γ τη δουλεια κ τ χαρτζιλικι κ εκανα τις πρωτες μ προσπαθειες ν βρωδουλεια εκει π σπουδαζω αλλα δν εχω λαβει ακομα απαντηση κ μερικες φορες ευχομαι κτ βαθος ν μην μ παρουν γτ εχω λιγο κοινωνικη φοβια νομιζω κ οτι δν θ τ καταφερω μ αυτες εκει π ειναιπιο ικανες πιονορμαλ π δν σκεφτονται μλκιες κ αυτο τους αφηνει ν ναι οπως θελουν ενω εγω οχι.κ τσπ φοβαμαι πολλες φορες αυτες π μοιαζουν χωρις κανενα προβλημα γτ δν μπορω ν ανταπεξελθωκ μ ρχονται ςκεψεις ν φανω ακομα χειροτερη..επδ ισως μ ρθουν αρνητικες σκεψεις γ αυτες οποτε αναγκαστικα πρεπει ν τιμωρηθω αλλιως..τσπ ειναι δυσκολο αυτο π περναω.κ αυτη τη δουλεια πωλητρια πχ δν την εγκρινει ουτε ο μπαμπας μ κ ειναι χειροτερα ενω καποια π εγκρινει μ δινει πατηματαο μπαμπας μ πως ν συμπεριφερθω κατευναζονται κπως οι ασχμες σκεψεις μ.ασε π κ τρ δν ειμαι κ πλ σ θεση ν δουλεψω επδ περιμενω κτ αποτελεσματα κ γ ν μην τ γρουσουζεψω μεχρι τοτε δν μπορω ν μαι ο εαυτος μ.οταν παω ν συμπερφερθω οπως θελω η ν μιλησω αυθορμητα μ ρχονται κακες σκεψεις κ νιωθω οτι μολυνομαι οποτεδεν τ κανω αν βγουντ αποτελεσματα κ γινει αυτο πθελω θχω δικαιολογια να μπορω ν μαι ξανα ο εαυτος μ

[Natalia_sups]

φοβαμαι οτι δν θ τκαταφερω μονη!κ ισως κ καλως δν θ τ καταφερω γτ κιολας μ ρχονται ασχημες σκεψεις κ αυτο κυριως μ παρεμποδιζει κ ειναι δυσκολο ν προχωρας μ κτ ν ναι συνεχεια μεσ τ μυαλο σ θες στηριξη απο καπου..ειμαι μπερδεμενη κ γω αυτες τις μετες.αυτο τ συνηδειτοποιησα γ τη δουλεια κ τ χαρτζιλικι κ εκανα τις πρωτες μ προσπαθειες ν βρωδουλεια εκει π σπουδαζω αλλα δν εχω λαβει ακομα απαντηση κ μερικες φορες ευχομαι κτ βαθος ν μην μ παρουν γτ εχω λιγο κοινωνικη φοβια νομιζω κ οτι δν θ τ καταφερω μ αυτες εκει π ειναιπιο ικανες πιονορμαλ π δν σκεφτονται μλκιες κ αυτο τους αφηνει ν ναι οπως θελουν ενω εγω οχι.κ τσπ φοβαμαι πολλες φορες αυτες π μοιαζουν χωρις κανενα προβλημα γτ δν μπορω ν ανταπεξελθωκ μ ρχονται ςκεψεις ν φανω ακομα χειροτερη..επδ ισως μ ρθουν αρνητικες σκεψεις γ αυτες οποτε αναγκαστικα πρεπει ν τιμωρηθω αλλιως..τσπ ειναι δυσκολο αυτο π περναω.κ αυτη τη δουλεια πωλητρια πχ δν την εγκρινει ουτε ο μπαμπας μ κ ειναι χειροτερα ενω καποια π εγκρινει μ δινει πατηματαο μπαμπας μ πως ν συμπεριφερθω κατευναζονται κπως οι ασχμες σκεψεις μ.ασε π κ τρ δν ειμαι κ πλ σ θεση ν δουλεψω επδ περιμενω κτ αποτελεσματα κ γ ν μην τ γρουσουζεψω μεχρι τοτε δν μπορω ν μαι ο εαυτος μ.οταν παω ν συμπερφερθω οπως θελω η ν μιλησω αυθορμητα μ ρχονται κακες σκεψεις κ νιωθω οτι μολυνομαι οποτεδεν τ κανω αν βγουντ αποτελεσματα κ γινει αυτο πθελω θχω δικαιολογια να μπορω ν μαι ξανα ο εαυτος μ

Είναι πάρα πολυ καλό που έκανες ένα πρώτο βήμα για να βρείς δουλειά! Συνέχισε να το προσπαθείς, μην το απεύχεσαι...λίγο κουράγιο θέλει.
Πως το ξέρεις απο τώρα βρε κοπέλα μου γλυκιά οτι δεν θα τα καταφέρεις το ίδιο καλά με τις "άλλες" αν σε πάρουν η και καλύτερα; Και ποιες είναι οι "άλλες" η οι "άλλοι" που είναι πιο ικανοί απο εσενα; Βασικά γιατί συγκρίνεσαι; Ποιος τους χέζει; Τι θα πει φυσιολογικός και μη φυσιολογικός; Μια κακιά ιδέα που σου έχει καρφωθεί ειναι και δεν εμπιστευεσαι σε τίποτα τον εαυτό σου. Βλέπω πως τον συγκρίνεις πολυ με άλλους και αισθάνεσαι μειονεκτικά μπροστά στους πάντες. Ολοι το εχουμε πάθει λιγο πολυ σε κάποιες φάσεις της ζωης μας αλλα γιατι γιατι γιατί το κάνεις τοσο πολυ στον εαυτό σου αυτό; Δοκιμάζοντας μαθαίνεις...τα αρνητικά βιώματα προσπάθησε να τα δείς ως ευκαιρίες εξέλιξης όχι ως δείγματα της αξίας σου.
Αν ας πουμε για παράδειγμα δοκίμαζα να κάνω τώρα ζογκλερικά, που δεν εχω κάνει ποτε στη ζωή μου, δεν θα τα πήγαινα καλα. Μια χαμηλή αυτοπεποίθηση σαν τη δική σου λοιπον θα με έκανε να πιστευω πως είμαι ανικανη, αχρηστη η δεν ξερω κι εγω τι άλλο επειδή δεν μπορώ να παίξω με τρια πορτοκάλια ξέρω γω και θα τα παρατούσα. Θα έλεγα στον εαυτό μου όλα τα άσχημα πράγματα που λες εσυ στον δικό σου, οτι "αφου αχρηστη είσαι δεν εχει νόημα τι ασχολείσαι κατσε στα αυγά σου". Αλλα αν δεν έκρινα την αξία μου απο τα λαθη που κάνω και επέμενα να κάνω οτι μπούρδα μπορώ και χάλαγα πορτοκάλια και πορτοκάλια, με τον καιρό και με την εξάσκηση δεν θα βελτιωνόμουν; Αντικειμενικά τωρα πες μου. Ε θα βελτιωνόμουν!
Απο εκει και πέρα οκ κάποια πράγματα μας ταιρίαζουν και κάποια όχι, δεν λέω να πιεστείς, απλα προσπάθησε να δοκιμάσεις να κάνεις πράγματα που θα ήθελες και να μη παραμένεις τοσο παγωμένη και ακούνητη απο το φόβο. ΔΕΝ εισαι άχρηστη. Ενας φοβισμένος άνθρωπος που είναι άγραφο χαρτί σε εμπειρίες κακές και μη είσαι.
Αν ήξερες ΠΟΣΟ παλεύω να μην συνδέουν οι μαθητές μου τις αποτυχίες με την προσωπική τους αξία...είχα εναν μαθητή εφτά ετών που έλεγε οτι είναι άχρηστος επειδή του έβαλα μια φορά Β και είχε καταψυχοπλακωθεί για εβδομάδες...ελεος δηλαδη. Εβαζε στον εαυτό του μονος του τιμωρία παραπάνω φορές αντιγραφη...έτσι του έμαθαν οι γονείς του, οτι ειναι καλό/ικανό παιδί όταν καταφέρνει ενα καλό βαθμό. Ο βαθμός στο παράδειγμα μπορεί να είναι οποιοδήποτε επίτευγμα, η εισαγωγή σε κάποια σχολή, το είδος δουλειας, ποσα λεφτα βγάζεις, αν θα κάνεις οικογένεια, υπάρχουν ένα σωρό μπούρδες που οι γονείς μας κάνουν να συνδέουμε με αυτά την προσωπική μας αξία....αλλα δεν παει έτσι πίστεψε με. Γιατι ακόμα και αν τα καταφέρνεις όλα αυτά καταβάθος υποβόσκει και παλι η χαμηλή αυτοπεποίθηση γιατι το μήνυμα που έχεις παρει είναι πως είσαι ικανός/καλός/σε αγαπάνε οι γονεις σου ΥΠΟ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ. Απο που και ως που λοιπον; Και πολλές φορές οι γονείς δίνουν την αποδοχή τους υπο προυποθέσεις...αλλα όταν ξεφευγει κάποιος παυουν παρα τη φρικη τους να αγαπάνε το παιδί τους; Δε νομίζω...εγω ξέρω πως και τους φονιάδες τους αγαπούν οι γονείς τους (ασχετα το πως εκφραζεται αυτο η οχι). Και τι αν γίνεις πωλήτρια χάθηκε ο κόσμος νομίζεις;

Οταν λες οτι σου ερχονται κακές σκέψεις όταν πας να φερθείς/ μιλήσεις πιο αυθόρμητα και όπως θέλεις τι εννοείς; Τι σκέψεις κάνεις ας πουμε; Πες μου αν θέλεις...