Θέλω να φύγω απο τον κύκλο του πόνου και της θλίψης
Έχω μπει σε μια φοβία θανάτου και δεν μπορώ να βγώ απο τη σκέψη αυτή. Έχω κουραστεί, δεν μπορώ άλλο. Δεν μ' αφήνει να ζήσω όλο αυτό. Έχω μέσα μου μια διαρκή αγωνία όπως κάποιος που περιμένει απο ώρα σε ώρα κάτι να συμβεί. Πέφτουν στην αντίληψη μου τυχαία περιστατικά π.χ. κάποιο άρθρο, ένα βίντεο, ένα γεγονός που κάποιος μου λέει τυχαία που έχει σχέση με το θάνατο και με συγκεκριμένες αρρώστιες που τον προκαλούν και που φοβάμαι ότι μπορεί να μου συμβαίνουν κι εμένα. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, πριν απο κάποιο καιρό διεγνώσθη με σιδηροπενική αναιμία, χαμηλή φερριτίνη και παντελή έλλειψη βιταμίνης D μέχρι εδώ ok, τίποτα το φοβερό και είναι πολύς κόσμος που του συμβαίνει αυτό άλλωστε και οι γιατροί ήταν καθησυχαστικοί, βέβαια την έλλειψη βιταμίνης D την συνδέουν σε πολλές περιπτώσεις με κάποια αυτοάνοσα και με κάποιες μορφές καρκίνου. Αυτό για μένα είναι αρκετό για να θέλω να το ψάξω περισσότερο.
Το προβληματικό τώρα ως προς αυτό το θέμα που ξεκινάει... και προσπαθώ να καταλάβω γιατί σκέφτομαι έτσι. Όλα ξεκίνησαν λίγο πριν απο το Πάσχα όταν άρχισα να έχω κάποιες γαστρεντερολογικές διαταραχές, διάρροιες, καούρες, φουσκώματα... πράγματα που λίγο πολύ έχουν συμβεί ή συμβαίνουν σε όλους, αυτό που με προβλημάτιζε όμως περισσότερο δεν ήταν αυτό αλλά ότι ένιωθα μεγάλη αδιαθεσία όταν έτρωγα, μεγάλη δυσπεψία, ένιωθα να με πειράζουν όλα, αδιαθεσία σε σημείο λιποθυμίας. Ξεκινώντας λοιπόν απο αυτές τις ενοχλήσεις έφτασα στην D.
Τέλοσπαντων, να μην τα πολυλογώ και για να μπώ στο δια ταυτα ψάχνωντας να βρώ ένα χιουμοριστικό βίντεο με την Νατάσσα Γερασιμίδου έπεσα σ' ένα βίντεο με την ηθοποίο Νατάσσα Μανίσαλη που έφυγε πρόσφατα απο καρκίνο, μάλιστα καρκίνο στο έντερο που όπως λέει ξεκίνησε με μια αρχική διάγνωση σπαστικής κολίτιδας κι έφτασαν ως τον πολύποδα, πριν απο 2 μέρες ένα φίλος ανέβασε ένα άρθρο «ο θάνατος ξεκινάει απο το έντερο» εν τω μεταξύ εγώ έχω κλείσει να κάνω κάποιες εξετάσεις για τη βιταμίνη D στο αντικαρκινικό του Μεταξά επειδή είναι το μόνο νοσοκομείο που την κάνει για να μην την πληρώσω.
Θα μου πείτε τώρα γιατί σας τα λέω όλα αυτά... όλο αυτό, το τυχαίο βίντεο, το άρθρο που ανέβασε ο φίλος, οι εξετάσεις που γίνονται μόνο στο αντικαρκινικό έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση στο κεφάλι μου, επειδή εγώ δεν εφησυχάζομαι ως προς το πρόβλημα και νιώθω να μην με καλύπτουν οι απαντήσεις των γιατρών, τα εκλαμβάνω όλα αυτά ως μη τυχαία γεγονότα αλλά ως σημάδια που μου στέλνει... ο Θεός;; το σύμπαν;; δηλαδή ότι σαν να μην πέφτουν στην αντίληψη μου όλα αυτά αλλά να γίνεται επι τούτου για να μου δείξουν κάτι.
Τι συμβαίνει;; έχω αρχίσει να το χάνω;; είμαι τόσο στρεσαρισμένη που οι κεραίες μου είναι τεταμένες και πιάνουν και το παραμικρό;; γιατί τα συνδυάζω έτσι στο μυαλό μου;;
Δεν φοβάμαι μην πεθάνω απο καρκίνο, για έναν περίεργο λόγο ποτέ δεν φοβόμουν το καρκίνο παρόλο που το 2012 είχα κάνει μια αφαίρεση ενός μορφώματος στο χέρι (τη βιοψία δεν την έχω πάρει ακόμη) ποτέ δεν έβαλα στο μυαλό μου ότι θα είναι κάτι κακό, πιο πολύ με φόβιζε το χειρουργείο που έπρεπε να κάνω παρά αυτό που θα μου έβρισκαν. Όπως και όντως πολλές φορές βλέπω εφιάλτες την ώρα που με πήγαιναν στο χειρουργείο και νομίζω πως μετά όταν ξύπνησα δεν ήμουν πλέον ο ίδιος άνθρωπος. Πάντοτε νόμιζα ότι θα πεθάνω απο καρδιά, αυτός ήταν ο μεγάλος φόβος μου και τώρα τελευταία και το εγκεφαλικό...
Αυτό που μ' έχει κουράσει όμως είναι το γιατί δουλευει έτσι η σκέψη μου..
