Δε βγαζω ακρη..

Απο μικρη οσο με θυμαμαι ημουν πολυ κλειστο παιδι χωρις φιλους.Μοναξια ομως αυτη η φαση.
Οταν περασα στο πανεπιστημιο αποφασισα να κανω μια καινουρια αρχη μπας και το πραγμα πηγαινε λιγο καλυτερα.Στην αρχη μη δειχνοντας τα πιο βαθεια μου αισθηματα και προβληματισμους ειχα αρκετα ατομα για παρεα.
Το προβλημα αρχισε οταν ξεκινησα να εκφραζομαι και να λεω τι νιωθω.Αλλοι δε με πηραν στα σοβαρα, αλλοι με κουτσομπολευαν για αυτα πισω απο την πλατη μου, αλλοι απομακρυνθηκαν κι αλλοι με θεωρουσαν το μικρο χαζο και την "τρελη του χωριου"..Ο αυθορμητισμος μου μαζι με τα ευαισθητα κομματια μου εγιναν αντικειμενο εκμεταλευσης μιας και "ξεγυμνωνομουν" στους πιο κοντινους μου ανθρωπους(τους λιγους και καλους που λεμε)και ηξεραν που να βρουν πατημα πανω μου.
Τον τελευταιο καιρο εχω μετανιωσει για ολα αυτα μιας και το αποτελεσμα ηταν να μεινω μονη μου ξανα οπως οταν ημουν παιδι.
Εχω λοπον αποριες μιας και εμεινα μονη πλεον για αλλη μια φορα..Τι αποζητουν οι ανθρωποι απο τους γυρω τους?Σε ολους αρεσει η ειλικρινεια μα κανεις δε ειναι ετσι.Γιατι στους αλλους πρεπει να φοραμε το προσωπειο του ευτυχισμενου, επιτυχημενου και χωρις καποιο ουσιαστικο προβλημα ανθρωπου?Τι φοβουνται?Γιατι φευγουν?Ποιο το νοημα να συναναστρεφεσαι κρυβοντας τον πραγματικο σου εαυτο?
Βαρεθηκα, πονεσα και σιχαθηκα τους ανθρωπους.Δε με γεμιζει και με κανει να νιωθω χειροτερα να μην ειμαι ο εαυτος μου.Ειναι σαν να σε στιγματιζουν ολοι για αυτα που λες, νιωθεις και κανεις.
Γιατι πρεπει να κρυβομαι πισω απο εναν υπολογιστη και λογω ανωνυμιας να μπορω να εκφραζομαι ελευθερα και να παιρνω καμια σοβαρη απαντηση σε οτι νιωθω και σκεφτομαι?
Το πραγμα εγινε χειροτερο οταν πριν χρονια αρχισα τα φαρμακα..εκει γινανε ολοι καπνος.
Δεν ξερω τι πρεπει να κανω για να το αλλαξω ολο αυτο?Και σαφως τωρα ειναι ακομα πιο δυσκολο να ξαναβρω καποια παρεα μιας και δεν εχω ενδιαφεροντα, ασχολιες και τροπους να ερθω κοντα με καποιον..Ολα πανε κατα διαολου και δε ξερω αν εκανα το λαθος εγω ή φερθηκαν σκαρτα ολοι οι αλλοι?

Mαλλον επεσες στα ατομα δεν ειναι ολοι ετσι και μαλλον παραανοιχτηκες και ισως ελεγες κατι που δεν ηθελαν να ακουσουν καλυτερα να μην τα λες ολα να βλεπεις πιον εχεις απεναντι σου και να κρινεις (καλυτερα να μασας παρα να μιλας) δεν σου κανω κριτικη μην με παρεξηγησης, ασε που εαν ηταν πραγματικη σου φιλη δεν θα κανανε τιποτα απο αυτα που ειπες καλο ειναι να συμμετεχεις να εκφραζεις την γνωμη σου αλλα να προσεχεις μερικες φορες και τη λες, και μην απογοητευεσαι δεν ειναι ολοι η ανθρωποι ετσι κανε αλλες παρεες μην κλεινεσαι στον εαυτο σου με καλη διαθεση και καλοπροαιρετα στα λεω!! Αποψη μου ειναι σωστη λανθασμενη δεν ξερω!!

παντως μην φοβασαι να λες την γνωμη σου δημοκρατια εχουμε αυτη που ειναι φιλη σου θα ειναι διπλα σου οι αλλοι αστους!!

Δεν γίνεται με το ζόρι επικοινωνία Είμαστε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένα άτομα κ για αυτό το λόγο παίρνουμε φαρμακα Δυστυχώς το τίμημα τωρα ειναι οτι χάσαμε την έκφραση μας Ίσως με τη πάροδο του χρόνου κ με τη σωστή δοσολογια τη ξαναβρούμε Μη στεναχωριέσαι κ μη προβληματίζεσαι ζήσε το παρόν κ αγαπά τη μοναχικότητα σου

δε ξερω αν επεσα σε λαθος ατομα ή αν ολοι κατι παθαινουν με την ειλικρινια και σε εκμεταλευονται ή σε αντιμετωπιζουν κακοπροαιρετα.. ολοι πια ηταν λαθος παρεες?αυτο γινοταν και πριν παρω φαρμακα απλα μετα απο αυτα το πραγμα εγινε ακομα χειροτερο..
απλα αρχιζω και καταταλαβαινω οτι οντας καποιος ειλικρινης, ανοιχτος, αυθορμητος φανερωνει στον αλλον και τα αδυναμα του σημεια και μπορει μετα ετσι να το εκμεταλευτει με οποιον τροπο γουσταρει.
γιατι καποιοι αντι να εκτιμουν την ειλικρινεια κλπ λειτουργουν ακρως αντιθετα?αρχιζω να ψιλιαζομαι πως τελικα δεν πρεπει να μιλαμε ετσι για να προστατευσουμε τον εαυτο μας απο τη συμπεριφορα των αλλων αλλα απο την αλλη με το να κρυβεσαι η μοναξια που νιωθεις οταν εισαι αναμεσα σε κοσμο και δε μπορεις να μιλησεις ειναι πολυ ασχημη

εγω πιστευω οτι στη θεωρια αρεσει σε ολους η ηλικρινεια και στη πραξη πλησιαζουν το πιο αποστασιοποιημενο και ασχετο ανθρωπο που θα συναντησουν που τα παιρνει ολα στο χαβαλε και στη πλακα

(μπορει και πισω απο το προσοπειο του δηθεν σοβαρου.)

δοκιμασε πχ να πεις σε ολους αστεια και θα δεις ποσο γρηγορα θα σε πλησιασουν.

ολοι οι αντθρωποι φορανε την μασκα τους. εσυ λογο βλακειας την εβγαλες
βαλε την παλι και μην την ξαναβγαλεις ποτε σου

Quote:

---

Originally Posted by boo

Εχω λοπον αποριες μιας και εμεινα μονη πλεον για αλλη μια φορα..Τι αποζητουν οι ανθρωποι απο τους γυρω τους?Σε ολους αρεσει η ειλικρινεια μα κανεις δε ειναι ετσι.Γιατι στους αλλους πρεπει να φοραμε το προσωπειο του ευτυχισμενου, επιτυχημενου και χωρις καποιο ουσιαστικο προβλημα ανθρωπου?Τι φοβουνται?Γιατι φευγουν?Ποιο το νοημα να συναναστρεφεσαι κρυβοντας τον πραγματικο σου εαυτο?

---

Σε όλους αρέσει η ειλικρίνεια αλλά λίγοι την δέχονται...Γιατί έχουμε μάθει (ως άνθρωποι) ή μας έχουν μάθει, να μην αγκαλιάζουμε, σεβόμαστε αποδεχόμαστε ...και ότι άλλο θες, τον άλλον με τα προβλήματα, οποιασδήποτε φύσης, που έχει. Έτσι δημιουργούνται οι “ομάδες” και όποιος θέτει κάποια κριτήρια αποφασίζει αν ο άλλος θα ανήκει ή όχι στην “ομάδα”. Σε πολλούς δεν αρέσει η διαφορετικότητα γιατί πιστεύουν ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Βέβαια, αν το σκεφτείς και αλλιώς, δεν είναι απαραίτητο να ταιριάζουμε όλοι με όλους. Απλά πρέπει να βρούμε με ποιους μπορούμε να συνυπάρξουμε πιο αρμονικά και να κολλήσουμε.

Πιστεύω ότι στις σχέσεις (είτε είναι ερωτικές, φιλικές,...) φταίνε και οι δύο πλευρές (χωρίς καμία διάθεση να σε θίξω ούτε να σε κρίνω), απλά ότι βλέπω από μένα και τους γύρω μου. Απλά βλέπεις που έφταιξες και φροντίζεις να μην τα επαναλάβεις την επόμενη φορά...ή βλέπεις την συμπεριφορά του άλλου και αποκτάς εμπειρία στο να ξεχωρίζεις κάποια πράγματα πιο εύκολα στο μέλλον. Ακόμα και από την πιο αρνητική στάση των άλλων μπορείς να αποκομίσεις θετικά στοιχεία.Το ελπιδοφόρο είναι ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να μας αποδεχτούν όπως είμαστε (μερικοί τους βρίσκουν εύκολα και άλλοι πιο δύσκολα...). Μέχρι να τους βρούμε, ας κάνουμε μικρά βηματάκια, βλέποντας ταυτόχρονα πόσα ο άλλος μπορεί να δεχτεί. Τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ...Αν δω ότι δεν αξίζει, προχωράμε παρακάτω

Quote:

---

Originally Posted by EmaFil

Σε όλους αρέσει η ειλικρίνεια αλλά λίγοι την δέχονται...Γιατί έχουμε μάθει (ως άνθρωποι) ή μας έχουν μάθει, να μην αγκαλιάζουμε, σεβόμαστε αποδεχόμαστε ...και ότι άλλο θες, τον άλλον με τα προβλήματα, οποιασδήποτε φύσης, που έχει. Έτσι δημιουργούνται οι “ομάδες” και όποιος θέτει κάποια κριτήρια αποφασίζει αν ο άλλος θα ανήκει ή όχι στην “ομάδα”. Σε πολλούς δεν αρέσει η διαφορετικότητα γιατί πιστεύουν ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Βέβαια, αν το σκεφτείς και αλλιώς, δεν είναι απαραίτητο να ταιριάζουμε όλοι με όλους. Απλά πρέπει να βρούμε με ποιους μπορούμε να συνυπάρξουμε πιο αρμονικά και να κολλήσουμε.

Πιστεύω ότι στις σχέσεις (είτε είναι ερωτικές, φιλικές,...) φταίνε και οι δύο πλευρές (χωρίς καμία διάθεση να σε θίξω ούτε να σε κρίνω), απλά ότι βλέπω από μένα και τους γύρω μου. Απλά βλέπεις που έφταιξες και φροντίζεις να μην τα επαναλάβεις την επόμενη φορά...ή βλέπεις την συμπεριφορά του άλλου και αποκτάς εμπειρία στο να ξεχωρίζεις κάποια πράγματα πιο εύκολα στο μέλλον. Ακόμα και από την πιο αρνητική στάση των άλλων μπορείς να αποκομίσεις θετικά στοιχεία.Το ελπιδοφόρο είναι ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να μας αποδεχτούν όπως είμαστε (μερικοί τους βρίσκουν εύκολα και άλλοι πιο δύσκολα...). Μέχρι να τους βρούμε, ας κάνουμε μικρά βηματάκια, βλέποντας ταυτόχρονα πόσα ο άλλος μπορεί να δεχτεί. Τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ...Αν δω ότι δεν αξίζει, προχωράμε παρακάτω

---

Σωστη...
Μπου μου, κακοπροαιρετα και επιτηδες δεν μιλουσες πιστευω.
Αν δεν βρεθηκε ενας / μια να κλικαρεται επικοινωνιακα, ναιιιι ποναει αλλα απαξ κ μαθεις να κανεις καλη συντροφια με τον εαυτο σου νιωθεις καλυτερα.

Σταματησε να ερχεται η κυρια που τα λεγατε;

εχασα γι αυτους τους λογους παιδια-φιλους που τους ηξερα 15 χρονια αλλους 7-8 χρονια κλπ.
οσο ανοιγομουν τοσο εκμεταλευση συνεβαινε.
καλοπροαιρετα φυσικα ανοιγομουν απλα γιατι ενιωθα οτι μπορουσα να το κανω και γιατι επρεπε να το κανω και γιατι ηθελα να ειμαι ο εαυτος μου.και παντα φαινοταν οτι ταιριαζουμε.και ημουν και πολυ καλος ακροατης και προσπαθουσα να τους βοηθησω οπως καταλαβαινα οταν οι αλλοι ειχαν προβληματα ή τους απασχολουσε κατι.
και εκτος των προβληματων και στις απλες συναναστροφες ημουν τοσο καλοπροαιρετη.δεν ελεγα ποτε οχι οταν μη ζητουσαν κατι ακομα και το πιο τραβηγμενο κι ας πιεζομουνα πολλες φορες, αλλα παντα η ιδια ανταποκριση. εκμεταλευση.
γιατι αντι να εκτιμουμε τετοιες συμπεριφορες φαιρομαστε διπροσωπα?
διαπιστωνω πλεον εχοντας μεινει μονη πια πως αν ηθελα να εχω ακομα παρεα επρεπε να κραταω το στομα μου κλειστο και να διεκδικω καλυτερη αντιμετωπιση.αλλα τωρα ειναι αργα.απο την αλλη ομως μου αρεσε που ημουν αυθεντικη.
ειναι δυσκολο πολυ να μην εχεις μια παρεα να πεις 2 κουβεντες.προσπαθω να τα βρω με τον εαυτο μου και να μεινω μονη μου καλα αλλα το μυαλο μου τριγυρναει στις ομορφες στιγμες που περνουσαμε κι ας υπηρχε εκμεταλευση. ηταν οτι καλυτερο ειχα.ξερω δεν ακουγεται σωστο αυτο.δεν ειναι σωστο αυτο γιατι στεναχωριομουν πολυ οταν με εκμεταλευονταν αλλα ετσι ηταν ολες οι παρεες μου..εγω φταιω που το αφηνα να συμβαινει αλλα δεν ειμαι και ατομο που θα τσακωθει ή θα διεκδικησει το δικιο του.τα κραταω ολα μεσα μου.
μαλλον φταιω για ολα αυτα μιας και απο ολους πηρα αυτην την αντιμετωπιση.απλα νομιζα οτι και οι αλλοι ειναι καλοπροαιρετοι και δε θα φερονταν ετσι.ναι ζω στο δικο μου ροζ συννεφακι..
δε ξερω ποσο πρεπει να ανοιγομαι και ποσο δεν πρεπει.και δε ξερω να διεκδικω το δικιο μου οταν γινεται κατι που δε μου αρεσει.
ειμαι πολυ λαθος χαρακτηρας κι ετσι οπως φαινεται θα μεινω μονη πλεον.και με δυσκολευει πολυ αυτο.απογοητευομαι για τις επιλογες μου και τις πραξεις μου.επρεπε να ημουν πιο δυναμικη.νευριαζω και στεναχωριεμαι.

cc η κυρια ειχε ερθει για 25 ημερες εχει φυγει για Αθηνα τωρα.κι οσο ηταν εδω ηθελε να βγαινουμε γιατι δεν ειχε αλλη παρεα εδω στην πολη μου.τωρα που πηγε Αθηνα εχει εξαφανιστει πολυ.εκει πανω εχει πολλους φιλους δεν ασχολειται με εμενα..

Quote:

---

Originally Posted by boo

εχασα γι αυτους τους λογους παιδια-φιλους που τους ηξερα 15 χρονια αλλους 7-8 χρονια κλπ.
οσο ανοιγομουν τοσο εκμεταλευση συνεβαινε.

---

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, κάθε μέρα οι φίλοι μας, τα πιο κοντινά μας πρόσωπα θα μας αποκαλύπτουν κάτι καινούργιο (όπως θα κάνουμε και εμείς άλλωστε) και είτε θα μας εκπλήσσουν ευχάριστα είτε δυσάρεστα.

Quote:

---

Originally Posted by boo

καλοπροαιρετα φυσικα ανοιγομουν απλα γιατι ενιωθα οτι μπορουσα να το κανω και γιατι επρεπε να το κανω και γιατι ηθελα να ειμαι ο εαυτος μου.και παντα φαινοταν οτι ταιριαζουμε.και ημουν και πολυ καλος ακροατης και προσπαθουσα να τους βοηθησω οπως καταλαβαινα οταν οι αλλοι ειχαν προβληματα ή τους απασχολουσε κατι.
και εκτος των προβληματων και στις απλες συναναστροφες ημουν τοσο καλοπροαιρετη.δεν ελεγα ποτε οχι οταν μη ζητουσαν κατι ακομα και το πιο τραβηγμενο κι ας πιεζομουνα πολλες φορες, αλλα παντα η ιδια ανταποκριση. εκμεταλευση.
γιατι αντι να εκτιμουμε τετοιες συμπεριφορες φαιρομαστε διπροσωπα?

---

Εσύ, σίγουρα ανοιγόσουν καλοπροαίρετα και αληθινά, γιατί ήθελες να χτίσεις ισχυρές βάσεις στις φιλίες σου αλλά εκείνοι δεν το αναγνώριζαν και γιατί...? Γιατί πολύ απλά δεν ήταν φίλοι...απλά κοιτούσαν το συμφέρον τους....Οι φίλοι δεν είναι μόνο για καφεδάκι και χαβαλέ αλλά ΚΑΙ για τα δύσκολα...Να μπορείς να τους εμπιστευτείς τους προβληματισμούς σου όπως θα κάνουν και εκείνοι με τη σειρά τους...Απαξ και δεν γίνεται κάτι τέτοιο, τους απομακρύνεις από τη ζωή σου (χωρίς απαραίτητα να μαλώσεις...σιωπηρά) και συνεχίζεις...προσπαθήσεις να βρεις ανθρώπους που να σε σέβονται γι'αυτό που είσαι...

Quote:

---

Originally Posted by boo

ειναι δυσκολο πολυ να μην εχεις μια παρεα να πεις 2 κουβεντες.προσπαθω να τα βρω με τον εαυτο μου και να μεινω μονη μου καλα αλλα το μυαλο μου τριγυρναει στις ομορφες στιγμες που περνουσαμε κι ας υπηρχε εκμεταλευση. ηταν οτι καλυτερο ειχα.ξερω δεν ακουγεται σωστο αυτο.δεν ειναι σωστο αυτο γιατι στεναχωριομουν πολυ οταν με εκμεταλευονταν αλλα ετσι ηταν ολες οι παρεες μου..εγω φταιω που το αφηνα να συμβαινει αλλα δεν ειμαι και ατομο που θα τσακωθει ή θα διεκδικησει το δικιο του.τα κραταω ολα μεσα μου.
μαλλον φταιω για ολα αυτα μιας και απο ολους πηρα αυτην την αντιμετωπιση.απλα νομιζα οτι και οι αλλοι ειναι καλοπροαιρετοι και δε θα φερονταν ετσι.ναι ζω στο δικο μου ροζ συννεφακι..
δε ξερω ποσο πρεπει να ανοιγομαι και ποσο δεν πρεπει.και δε ξερω να διεκδικω το δικιο μου οταν γινεται κατι που δε μου αρεσει.
ειμαι πολυ λαθος χαρακτηρας κι ετσι οπως φαινεται θα μεινω μονη πλεον.και με δυσκολευει πολυ αυτο.απογοητευομαι για τις επιλογες μου και τις πραξεις μου.επρεπε να ημουν πιο δυναμικη.νευριαζω και στεναχωριεμαι.

---

σίγουρα, ΟΛΟΙ χρειζόμαστε 1-2 άτομα να λέμε δυο κουβέντες...Νομίζω ότι το κλειδί σε όλα αυτά είναι πρέπει να μάθουμε (βάζω και μένα μέσα) να βάζουμε κάποια όρια και να το εκφράζουμε στον άλλον....ότι δλδ κοίτα μέχρι εδώ σε παίρνει...ότι εδώ είσαι λάθος ή υπερβολικός ...
αν ο άλλος είναι πραγματικός φίλος -η και θέλει να επενδύσει στη φιλία θα καθίσει να σκεφτεί, να προβληματιστεί...τι είναι αυτό που του λέει ο άλλος και θα προσπαθήσει να βελτιώσει την συμπεριφορά του...αν έχει σαν σκοπό το συμφέρον η συμπεριφορά του θα συνεχιστεί

Quote:

---

Originally Posted by boo

Απο μικρη οσο με θυμαμαι ημουν πολυ κλειστο παιδι χωρις φιλους.Μοναξια ομως αυτη η φαση.
Οταν περασα στο πανεπιστημιο αποφασισα να κανω μια καινουρια αρχη μπας και το πραγμα πηγαινε λιγο καλυτερα.Στην αρχη μη δειχνοντας τα πιο βαθεια μου αισθηματα και προβληματισμους ειχα αρκετα ατομα για παρεα.
Το προβλημα αρχισε οταν ξεκινησα να εκφραζομαι και να λεω τι νιωθω.Αλλοι δε με πηραν στα σοβαρα, αλλοι με κουτσομπολευαν για αυτα πισω απο την πλατη μου, αλλοι απομακρυνθηκαν κι αλλοι με θεωρουσαν το μικρο χαζο και την "τρελη του χωριου"..Ο αυθορμητισμος μου μαζι με τα ευαισθητα κομματια μου εγιναν αντικειμενο εκμεταλευσης μιας και "ξεγυμνωνομουν" στους πιο κοντινους μου ανθρωπους(τους λιγους και καλους που λεμε)και ηξεραν που να βρουν πατημα πανω μου.
Τον τελευταιο καιρο εχω μετανιωσει για ολα αυτα μιας και το αποτελεσμα ηταν να μεινω μονη μου ξανα οπως οταν ημουν παιδι.
Εχω λοπον αποριες μιας και εμεινα μονη πλεον για αλλη μια φορα..Τι αποζητουν οι ανθρωποι απο τους γυρω τους?Σε ολους αρεσει η ειλικρινεια μα κανεις δε ειναι ετσι.Γιατι στους αλλους πρεπει να φοραμε το προσωπειο του ευτυχισμενου, επιτυχημενου και χωρις καποιο ουσιαστικο προβλημα ανθρωπου?Τι φοβουνται?Γιατι φευγουν?Ποιο το νοημα να συναναστρεφεσαι κρυβοντας τον πραγματικο σου εαυτο?
Βαρεθηκα, πονεσα και σιχαθηκα τους ανθρωπους.Δε με γεμιζει και με κανει να νιωθω χειροτερα να μην ειμαι ο εαυτος μου.Ειναι σαν να σε στιγματιζουν ολοι για αυτα που λες, νιωθεις και κανεις.
Γιατι πρεπει να κρυβομαι πισω απο εναν υπολογιστη και λογω ανωνυμιας να μπορω να εκφραζομαι ελευθερα και να παιρνω καμια σοβαρη απαντηση σε οτι νιωθω και σκεφτομαι?
Το πραγμα εγινε χειροτερο οταν πριν χρονια αρχισα τα φαρμακα..εκει γινανε ολοι καπνος.
Δεν ξερω τι πρεπει να κανω για να το αλλαξω ολο αυτο?Και σαφως τωρα ειναι ακομα πιο δυσκολο να ξαναβρω καποια παρεα μιας και δεν εχω ενδιαφεροντα, ασχολιες και τροπους να ερθω κοντα με καποιον..Ολα πανε κατα διαολου και δε ξερω αν εκανα το λαθος εγω ή φερθηκαν σκαρτα ολοι οι αλλοι?

---

Κακά τα ψέμματα, κανείς δεν θέλει ειλικρίνεια....απλά δεν το λέει ή δεν το χει καταλάβει......εγώ πιστεύω όσο πιο ειλικρινής είσαι τόσο κινδυνεύεις από την μοναξιά....

Quote:

---

Originally Posted by cube

Κακά τα ψέμματα, κανείς δεν θέλει ειλικρίνεια....απλά δεν το λέει ή δεν το χει καταλάβει......εγώ πιστεύω όσο πιο ειλικρινής είσαι τόσο κινδυνεύεις από την μοναξιά....

---

Το μόνο σίγουρο... Τι να πω, ο κόσμος αρέσκεται στα ευχάριστα ψέμματα... Τά'χω δει κι εγώ από πρώτο χέρι...

Μπου εγγυημένα σου λέω είναι πως έχεις μεγαλώσει στην ηλικία που είμαστε μέχρι τα πενήντα δεν ξέρω τι γίνεται στα σπίτια των άλλων αλλά υποψιάζομαι έχουν γονείς που δεν τους κράζουν πότε και μαλακιά να κάνουν τους το συγχωρούν από εκεί ξεκινάνε όλα πίστεψε με και στην ηλικία που είσαι ότι τους ταΐζουν οι γονείς και ενδεχομένως να μην έχουν βγει από το σπίτι και όλοι φυσικά γουστάρουν να τους λένε ωραία λόγια αν θες να διώξεις κάποιον από κοντά σου πες του για προβλήματα θα φύγει τρέχοντας

Εσύ καλά κάνεις είσαι αληθινή άσχετα που αυτό ειχε το τίμημά του και έμεινες μόνη αλλά δεν πειράζει καλύτερα αυτό σου άνοιξε τα μάτια για να δεις ποιοι είναι η πραγματική σου φίλοι, και μην ανυσηχεις καποιος/πια θα βρεθεί αληθινός άνθρωπος και για σένα δεν είναι ολοι ψευτικοι

Κοίτα, φίλος είναι αυτός που σου δίνει την ελευθερία, να είσαι ο εαυτός σου. Αυτό θα το πετύχεις με απειροελάχιστα άτομα, οπότε αν δεν ικανοποιείσαι με πιο επιδερμικές παρέες, πρεπει να το έχεις υπόψη.

Εγώ πιστεύω ένας ομοιοπαθής σε καταλαβαίνει...ας πούμε πάει ένα χωρισμένος σε ένα καρκινοπαθή και του λέει ''χώρισα'' ,ε ο καρκινοπαθής πολύ πιθανόν να του πει ''δεν μας χ*ζεις ρε, εδώ ο κόσμος καίγεται'', θα τον σνομπάρει δηλαδή, αν πάει τώρα ο καρκινοπαθής στον χωρισμένο και του πει '' έχω καρκίνο'' ο χωρισμένος θα φύγει τρέχοντας, θα του φανεί βουνό....μόνο αν υπάρχει μια συμπάθεια μεταξύ τους θα κατανοήσει ο ένας τον άλλον, συμπάθεια δηλαδή μια ''θετική προκατάληψη'' όχι ξινίλα, ή να το πούμε και φιλία δεν ξέρω......

καταρχας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις και καλημερα σε ολους

ερωτηση..γιιατι οταν κανεις τα παντα για τον αλλον, δινεις τον καλυτερο σου ευατο γιατι ολο ζηταει ακομα πιο πολλα απο εσενα σε σημειο να σε εκμεταλευεται και να μη σε υπολογιζει καθολου?

πχ στην τελευταια μου σχεση ειχα αποκαλυψει στον αλλο πως δεν ειμαι ατομο που ανταποκρινεται σε τσακωμους κλπ.ε επειδη ηξερε αυτο το αδυναμο σημειο μου ανεχομουν σχεδον καθε μερα τους τσακωμους τα νευρα πραγματα που εξσφεζονιζοταν μεσα στο σπιτι και εγω δεν μπορουσα να αντιδρασω αποτελεσμα ηταν να ξεσπαει συνεχεια πανω μου.δηλαδη εκει που αφηνεις τον αλλον να μαθει τα αδυνατα σου σημεια εκει παταει κι αυτος και ζηταει κι αλλα κι αλλα.

αυτο ηταν ενα απο τις εκατονταδες περιπτωσεις εκμεταλευσης της ειλικρινειας μου.αυτα γινονταν και με φιλους σε πολυ χειροτερο βαθμο.οσο περισσοτερο αφηνα τους αλλους να με μαθουν τοσο δε με υπολογιζαν και ζητουσαν κι αλλα κι αλλα.αντι να σκεφτει καποιος οτι η boo γινεται χαλι να την πατησουν ζηταμε κι αλλα κι αλλα σε σημειο εκμεταλευσης της καλοπροαιρετης διαθεσης.εκτιμηση μηδεν.

οσο εισαι αληθινος και αφηνεις τον αλλον να μαθει τα αδυνατα σημεια σου τοσο περισσοτερο σε εκμεταλευεται ο αλλος.αντι να σε σεβαστει λιγο αλλος..ΓΙΑΤΙ? γιατι οι ανθρωποι δεν εκτιμουν αυτα?δε λεω ειμαι τοσο κλειστη που δεν μπορω να πω οχι σε τιποτα.δικο μου λαθος αυτο.απλα παντα φοβομουν να μην τσαντιστω απο οτι γινοταν καποιο σκηνικο φταιω κι εγω γιατι οταν θυμωνω λεω ασχημα πραγματα και φοβαμαι μην χασω τον αλλον.αλλα ετσι ειμαι εγω

πρεπει να βαζω δικους μου ορους στις σχεσεις μου με τους αλλους.αλλα παντα φοβαμαι μη χασω τον αλλον

τελικα η ειλικρινια χρειαζεται σε μια σχεση?πως μπορεις να μειωσεις την εκμεταλευση πρακτικα?

δε ξερω ως που πρεπει να μιλαω και που να σταματησω στους αλλους

Quote:

---

Originally Posted by boo

cc η κυρια ειχε ερθει για 25 ημερες εχει φυγει για Αθηνα τωρα.κι οσο ηταν εδω ηθελε να βγαινουμε γιατι δεν ειχε αλλη παρεα εδω στην πολη μου.τωρα που πηγε Αθηνα εχει εξαφανιστει πολυ.εκει πανω εχει πολλους φιλους δεν ασχολειται με εμενα..

---

θυμαμαι μιλαγε πολυ, παρε την ενα τηλεφωνο να της πεις πως νιωθεις. Αν μη τι αλλο αν εχει λιγο αξιοπρεπεια θα σε ακουσει.

της μιλαω στο facebook και δε μου απανταει.πολυ σπανια.ναι μιλαγε συνεχεια για τον εαυτο της και τα προσωπικα της εμενα μ αφηνε να μιλησω λιγο και οταν ανοιγα θεμα για το τι αντιμετωπιζω οταν ερχοταν η κουβεντα σε μενα δε τα επαιρνε στα σοβαρα απλα διακομοδουσε την κατασταση μου..αλλα νταξει απο το τιποτα κατι ηταν κι αυτο. για 3 φορες που βγηκαμε ξεσκασα λιγο κι ας μην ηταν η καλυτερη παρεα.ειπαμε ειμαι καλος ακροατης.

Quote:

---

Originally Posted by boo

καταρχας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις και καλημερα σε ολους

ερωτηση..γιιατι οταν κανεις τα παντα για τον αλλον, δινεις τον καλυτερο σου ευατο γιατι ολο ζηταει ακομα πιο πολλα απο εσενα σε σημειο να σε εκμεταλευεται και να μη σε υπολογιζει καθολου?

πχ στην τελευταια μου σχεση ειχα αποκαλυψει στον αλλο πως δεν ειμαι ατομο που ανταποκρινεται σε τσακωμους κλπ.ε επειδη ηξερε αυτο το αδυναμο σημειο μου ανεχομουν σχεδον καθε μερα τους τσακωμους τα νευρα πραγματα που εξσφεζονιζοταν μεσα στο σπιτι και εγω δεν μπορουσα να αντιδρασω αποτελεσμα ηταν να ξεσπαει συνεχεια πανω μου.δηλαδη εκει που αφηνεις τον αλλον να μαθει τα αδυνατα σου σημεια εκει παταει κι αυτος και ζηταει κι αλλα κι αλλα.

αυτο ηταν ενα απο τις εκατονταδες περιπτωσεις εκμεταλευσης της ειλικρινειας μου.αυτα γινονταν και με φιλους σε πολυ χειροτερο βαθμο.οσο περισσοτερο αφηνα τους αλλους να με μαθουν τοσο δε με υπολογιζαν και ζητουσαν κι αλλα κι αλλα.αντι να σκεφτει καποιος οτι η boo γινεται χαλι να την πατησουν ζηταμε κι αλλα κι αλλα σε σημειο εκμεταλευσης της καλοπροαιρετης διαθεσης.εκτιμηση μηδεν.

οσο εισαι αληθινος και αφηνεις τον αλλον να μαθει τα αδυνατα σημεια σου τοσο περισσοτερο σε εκμεταλευεται ο αλλος.αντι να σε σεβαστει λιγο αλλος..ΓΙΑΤΙ? γιατι οι ανθρωποι δεν εκτιμουν αυτα?δε λεω ειμαι τοσο κλειστη που δεν μπορω να πω οχι σε τιποτα.δικο μου λαθος αυτο.απλα παντα φοβομουν να μην τσαντιστω απο οτι γινοταν καποιο σκηνικο φταιω κι εγω γιατι οταν θυμωνω λεω ασχημα πραγματα και φοβαμαι μην χασω τον αλλον.αλλα ετσι ειμαι εγω

πρεπει να βαζω δικους μου ορους στις σχεσεις μου με τους αλλους.αλλα παντα φοβαμαι μη χασω τον αλλον

τελικα η ειλικρινια χρειαζεται σε μια σχεση?πως μπορεις να μειωσεις την εκμεταλευση πρακτικα?

δε ξερω ως που πρεπει να μιλαω και που να σταματησω στους αλλους

---

Βοο αυτο που λες για τα αδυναμα σημεια μπορεις να εισαι ειληκρινεις χωρις να δειχνεις τις πληγες σου .....τραβανε τους καρχαριες οχι μονο σε σενα αλλα σε ολους ...

Εσυ ψαχνεις να μοιραστεις οχι να κλεινεσαι κι αλλο χωρις ανταποκριση. Ευχομαι να βρεθει ενα καλυτερο επικοινωνιακα προσωπο στη ζωη σου ! Σου αξιζει, σε ολους μας αξιζει !!!

Quote:

---

Originally Posted by boo

της μιλαω στο facebook και δε μου απανταει.πολυ σπανια.ναι μιλαγε συνεχεια για τον εαυτο της και τα προσωπικα της εμενα μ αφηνε να μιλησω λιγο και οταν ανοιγα θεμα για το τι αντιμετωπιζω οταν ερχοταν η κουβεντα σε μενα δε τα επαιρνε στα σοβαρα απλα διακομοδουσε την κατασταση μου..αλλα νταξει απο το τιποτα κατι ηταν κι αυτο. για 3 φορες που βγηκαμε ξεσκασα λιγο κι ας μην ηταν η καλυτερη παρεα.ειπαμε ειμαι καλος ακροατης.

---

δεν απαντα γιατι θα προτημουσε να τη δουλευεις χωρις αυτο να φαινεται αρα γιατι το παλευεις ακομα με σταυρο στο χερι?

Quote:

---

Originally Posted by boo

καταρχας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις και καλημερα σε ολους

ερωτηση..γιιατι οταν κανεις τα παντα για τον αλλον, δινεις τον καλυτερο σου ευατο γιατι ολο ζηταει ακομα πιο πολλα απο εσενα σε σημειο να σε εκμεταλευεται και να μη σε υπολογιζει καθολου?

πχ στην τελευταια μου σχεση ειχα αποκαλυψει στον αλλο πως δεν ειμαι ατομο που ανταποκρινεται σε τσακωμους κλπ.ε επειδη ηξερε αυτο το αδυναμο σημειο μου ανεχομουν σχεδον καθε μερα τους τσακωμους τα νευρα πραγματα που εξσφεζονιζοταν μεσα στο σπιτι και εγω δεν μπορουσα να αντιδρασω αποτελεσμα ηταν να ξεσπαει συνεχεια πανω μου.δηλαδη εκει που αφηνεις τον αλλον να μαθει τα αδυνατα σου σημεια εκει παταει κι αυτος και ζηταει κι αλλα κι αλλα.

αυτο ηταν ενα απο τις εκατονταδες περιπτωσεις εκμεταλευσης της ειλικρινειας μου.αυτα γινονταν και με φιλους σε πολυ χειροτερο βαθμο.οσο περισσοτερο αφηνα τους αλλους να με μαθουν τοσο δε με υπολογιζαν και ζητουσαν κι αλλα κι αλλα.αντι να σκεφτει καποιος οτι η boo γινεται χαλι να την πατησουν ζηταμε κι αλλα κι αλλα σε σημειο εκμεταλευσης της καλοπροαιρετης διαθεσης.εκτιμηση μηδεν.

οσο εισαι αληθινος και αφηνεις τον αλλον να μαθει τα αδυνατα σημεια σου τοσο περισσοτερο σε εκμεταλευεται ο αλλος.αντι να σε σεβαστει λιγο αλλος..ΓΙΑΤΙ? γιατι οι ανθρωποι δεν εκτιμουν αυτα?δε λεω ειμαι τοσο κλειστη που δεν μπορω να πω οχι σε τιποτα.δικο μου λαθος αυτο.απλα παντα φοβομουν να μην τσαντιστω απο οτι γινοταν καποιο σκηνικο φταιω κι εγω γιατι οταν θυμωνω λεω ασχημα πραγματα και φοβαμαι μην χασω τον αλλον.αλλα ετσι ειμαι εγω

πρεπει να βαζω δικους μου ορους στις σχεσεις μου με τους αλλους.αλλα παντα φοβαμαι μη χασω τον αλλον

τελικα η ειλικρινια χρειαζεται σε μια σχεση?πως μπορεις να μειωσεις την εκμεταλευση πρακτικα?

δε ξερω ως που πρεπει να μιλαω και που να σταματησω στους αλλους

---

Νομίζω ότι κρατάς αποστάσεις ασφαλείας, χωρίς να ξεκόβεις δηλαδή...συναισθηματικά δεν δίνεις δεκάρα, αν είναι δυνατό... τώρα εσύ μπορεί να έχεις αντοχές ακόμα και να συνεχίζεις να επενδύεις...κάποια στιγμή θα κουραστείς και θα ξεκόψεις τελείως ή θα περάσεις στην απάθεια ή θα αρχίσουν οι ίδιοι να αντιλαμβάνονται και κάτι πέρα από την μύτη τους...βέβαια για να περάσεις στην απάθεια νομίζω πρέπει πρώτα να έχεις αποφασίσει ότι θα τους χάσεις....

Quote:

---

Originally Posted by arntaben

Βοο αυτο που λες για τα αδυναμα σημεια μπορεις να εισαι ειληκρινεις χωρις να δειχνεις τις πληγες σου .....τραβανε τους καρχαριες οχι μονο σε σενα αλλα σε ολους ...

---

πως γινεται να ειμαι ειλικρινης χωρις να δειχνω τις "πληγες" μου?
απο οτι καταλαβαινω απο αυτο που μου λες ειναι οτι αν συνεχισω ετσι παντα θα με εκμεταλευεται καποιος απο τους "καρχαριες".αν δεν αλλαξω τροπο παντα ετσι θα γινεται δηλαδη?

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Εσυ ψαχνεις να μοιραστεις οχι να κλεινεσαι κι αλλο χωρις ανταποκριση. Ευχομαι να βρεθει ενα καλυτερο επικοινωνιακα προσωπο στη ζωη σου ! Σου αξιζει, σε ολους μας αξιζει !!!

---

ευχαριστω cc μακαρι να βρεθει καποιος.προσπαθουσα να ανοιγομαι αλλα τελικα κανεις δε με υπολογιζει.καθε μου προσπαθεια εχει το ιδιο αποτελεσμα αργα ή γρηγορα.τελος παντων..ευχομαι σε ολους να εχουν ενα καλο ατομο διπλα τους

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

δεν απαντα γιατι θα προτημουσε να τη δουλευεις χωρις αυτο να φαινεται αρα γιατι το παλευεις ακομα με σταυρο στο χερι?

---

πως να τη δουλευω δηλαδη?να μιλαω για οτιδηποτε αλλο εκτος απο τα δικα μου?εχω πολυ αναγκη για καποια καλη παρεα που δε θα με εκμεταλευεται.κι αυτο εχει ως αποτελεσμα να πεφτω με τα μουτρα σε καποιον στην αναγκη μου να βρω μια καλη και σωστη παρεα.ειναι που εχω ξεμεινει απο φιλους και δεν εχω την πολυτελεια να διαλεξω μεταξυ καποιων και να κανω στην ακρη τοξικες σχεσεις..

Quote:

---

Originally Posted by cube

Νομίζω ότι κρατάς αποστάσεις ασφαλείας, χωρίς να ξεκόβεις δηλαδή...συναισθηματικά δεν δίνεις δεκάρα, αν είναι δυνατό... τώρα εσύ μπορεί να έχεις αντοχές ακόμα και να συνεχίζεις να επενδύεις...κάποια στιγμή θα κουραστείς και θα ξεκόψεις τελείως ή θα περάσεις στην απάθεια ή θα αρχίσουν οι ίδιοι να αντιλαμβάνονται και κάτι πέρα από την μύτη τους...βέβαια για να περάσεις στην απάθεια νομίζω πρέπει πρώτα να έχεις αποφασίσει ότι θα τους χάσεις....

---

πως κρατας αποστασεις ασφαλειας?πρακτικα τι ενοεις?να μην δινω δεκαρα ενοεις να μη δειχνω καμια αδυναμια μου?να μιλαω για ασχετα και να μη φανερωνω αδυναμιες μου?αντοχες δεν εχω.μοναξια εχω εδω και χρονια και εχω σαλταρει.την περασα και την απαθεια, ανοιγομουν, αλλα τους εχασα ολους.δεν με πηρε στα σοβαρα κανενας αλλα βρηκε πατηματα σε εμενα και το εκμεταλευονταν με εκαναν οτι ηθελαν.τωρα το μετανιωνω απο τη μια.
το δυσκολο ειναι οτι πρεπει να αλλαξει ο χαρακτηρας μου για να αλλαξω αυτο που συμβαινει και μου φαινεται ακατορθωτο.πρεπει να προσεχω και την παραμικρη λεξη που θα πω και να λεω ψεματα ή να κρυβω αδυνατα σημεια.απλα πολλες φορες, πες με αφελη, το κανω χωρις να το καταλαβαινω εκεινη την ωρα.πρεπει να αποφευγω να μιλαω και να αποφευγω προσωπικες μου ερωτησεις.
θα ηθελα καποιον να με εκτιμησει οπως ειμαι, να μπορω να μιλαω χωρις να φοβαμαι

δε ξερω εχω μπερδευτει πολυ

συμβαινει και σε εσας κατι αναλογο και αν ναι πως το αντιμετωπισατε?

υπαρχει τροπος να καταλαβετε εξ αρχης αν καποιος ειναι καλος φιλος ή το βλεπεις μονο στην πορεια?

Εγώ νομίζω ότι από την αρχή , εκεί που αρχίζεις και κάνεις παρέα, φαίνεται με ποιον ταιριάζεις και ποιος σου αρέσει...αν κάποιος είναι ''εκμεταλλευτής'' γενικά θα φανεί και στα μικρά πράγματα πιστεύω...αν είσαι γκει και αυτοί είναι ρατσιστές θα φανεί αυτό, άρα δεν θα ανοιχτείς .... το ότι είσαι ανοιχτός άνθρωπος είναι καλό για μένα, σημαίνει ότι κάνεις και σχέσεις πιο εύκολα και πιο ουσιαστικές, άσχετα αν δεν σου έκατσαν οι καλοί...τι να πούμε εμείς? όχι , να κλειστείς στον εαυτό σου? Δεν ξέρω βλακεία δεν είναι αυτό? είσαι το άλλο άκρο όμως, ανοικτό βιβλίο για τον κάθε έναν ? Δεν έχεις καθόλου ένστικτο στο ποιον θα εμπιστευτείς και πόσο θα ανοιχτείς ? Μπορεί να μην είναι αφέλεια, να είναι ανάγκη και να το τολμάς...ρισκάρεις να χάσεις αλλά αν κερδίσεις, θα κερδίσεις πολλά περισσότερα..........και σιγά τα κελεπούρια που χάνεις δηλαδή....Εγώ εννοούσα να μην επηρεάζεσαι , κράτα την παρέα για να ξεσκάς ας πούμε αλλά να είσαι αδιάφορη ως προς αυτούς, μέχρι να βρεις αυτό που θες...αν ξέρεις ότι τα τάδε άτομα δεν θα αλλάξουν ποτέ.......

Μπου αν γνωριζεις αγγλικα γινε μελος σε κοινοτητα του εξωτερικου, να γραφεις οτι παιρνω αγωγη σκεπτομαι, βασανιζομαι απο αυτο. Εδω στην χωρα μας λιγοι συνειδητοποιημενοι ανθρωποι θα καταλαβουν. Επισης διοχετευσε την ενεργεια σου, μην τα αφησεις αυτα επειδη υπαρχουν εμποδια. Δεν ξερω τελικα αν ενας ψυχικα πασχων μπορει να νιωσει κατανοητος, ανεξαρτητα απο την ταμπελα! Αν γνωρισεις ανθρωπους που ειχαν γονεα, συγγενη, φιλο με ψυχικη νοσο και εχουν οι ιδιοι καταρχας κατανοησει το ζητημα τοτε δεν θα νιωθεις τοσο μονη.

Ετσι κι αλλιως μπου μου, ανθρωποι χωρις γνωματευση λενε ακριβως το ιδιο... ετσι ειναι οι σχεσεις, καποιοι μενουν αλλοι φευγουν, ομως αν δεν βαλεις πρωτη την μπου, τι μπορει μονη αλλα και με παρεα να κανει, θα απογοητευεσαι.

Ας κραταει ολο και λιγοτερο τουλαχιστον η απογοητευση.
Καπως ετσι τα σκεφτομαι.

@cube
ναι ειμαι ανοιχτο βιβλιο οπως λες..δε ξερω σε ποιον να ανοιγομαι και σε ποιον οχι.δε ξερω γιατι μου συμβαινει αυτο.γενικα οι σχεσεις μου με φιλους και αγορια ειναι πολυ εντονες αλλα στην πορεια οταν εχουν μαθει αρκετα πραγματα για τις συμπεριφορες μου σε διαφορα θεματα με πατανε κατω

@Constantly curious
ενταξει δεν ξερω και πολυ καλα αγγλικα αλλα αν ξερεις καμια τετοια κοινοτητα πες μου να το ψαξω κι αυτο.νομιζω οπως το σκεφτομαι τωρα λογω μοναξιας και αναγκης να εχω ατομα διπλα μου πεφτω κατευθειαν στα βαθεια στην προσπαθεια μου να δεθω ουσιαστικα με καποιον για να καλυψω τα κενα μου.
να συμπληρωσω πως οταν λεω οτι ανοιγομαι στους αλλους τοσο ευκολα δεν ενοω μονο πραγματα σχετικα με την παθηση μου.ανοιγομαι για πολλα θεματα του χαρακτηρα μου..

απο αυτα που μου λετε καταλαβαινω οτι πρεπει να τα βρω με τον εαυτο μου πρωτα για να μην επηρεαζομαι τοσο πολυ απο τους αλλους.τοσα χρονια δεν τα εχω καταφερει..δεν ειμαι μοναχικο ατομο δεν αντεχω τη μοναξια εχω αναγκη ατομα γυρω μου.

Μπου είναι ανθρωπινο να θελεις καλη θετικη ανθρωπινη παρουσια. Εγω αναγκαστηκα ανα περιοδους να μην το εχω, δεν κρινω ότι είναι φοβερο ισα ισα ισως και αυτό να με εριξε αλλου.
Από την άλλη καλη μου, αν εχεις ταλεντο να μη δινεις σημασσια σε ό,τι ακους κ να μιλας για στανταρ θεματα καρος,κριση,πολιτικη τοτε από ολο το ντουνια ισως βρεθει εστω ένα αξιολογο ατομο.

Από τις πιο δυσκοολες εργασιες είναι να τα βρουμε με τον εαυτο, ειδικα αν δεν εχει αμυνες προστασιας.


Είναι φυσιολογικη η επιθυμια σου για παρεα, κανα γκρουπ θεραπυ δε κανει η γιατρος; Αν όχι κ είναι σκετο γιατρος ρωτα να σ προτεινει.

Οι φωνες εφυγαν εντεελως,σωστα;

καλημερα
οκ θα προσπαθω απο εδω και περα να μιλαω για γενικα θεματα αν ξανακανω παρεα με καποιον.κι αν μου γινονται προσωπικες ερωτησεις να λεω ψεματα και να τις αποφευγω οσο γινεται δηλαδη για να μη δειχνω αδυναμιες?

τι σημαινει "τα βρισκω με τον εαυτο μου" στην πραξη?μπορεις να μου δωσεις παραδειγματα?

η γιατρος δεν κανει γκρουπ θεραπυ.και στο παρελθον οταν δεν ηθελα να χασω τις φωνες γιατι ηταν για ενα διαστημα καλες και τις ειχα για παρεα, απλα μου ειπε "ποση αναγκη μπορει να εχεις για παρεα?!" δε μου προτεινε κατι ομως.
πηγαινα Αθηνα σε μια ομαδα αυτοβοηθειας για συναισθηματικες διαταραχες αλλα απο τοτε που εφυγα απο Αθηνα παω 1 φορα στους 2 μηνες ισως και περισσοτερο.ειχα κανει καποια παρεα/φιλους εκει αλλα τωρα πια πολυ λιγα πραγματα μεσω facebook.η αποσταση..μιλαμε σπανια

οι φωνες δεν εχουν φυγει.ειχα ηρεμησει για καμια 20αρια ημερες τελος ιουνη με αρχες ιουλη αλλα μετα τα ιδια πανω κατω.εχω διαστηματα 3-5 ημερων ηρεμιας απο φωνες αλλα μετα ξανα τα ιδια απο φωνες που μπορει να κρατανε για 10-15 ημερες καποιες φορες ισως λιγο λιγοτερο.γενικα βλεπω η πιεση, η στεναχωρια, το αγχος μου ξυπνανε τις φωνες.3-4 φορες ξαναειδα παλι πραγματα αλλα ηταν για πολυ λιγο. και γενικα με εχει πιασει καταθλιψη απο αυτα.δε μπορω να προχωρησω να κανω πραγματα.τα ψυχωτικα με σταματανε.ολα ειναι ματαια.δε μπορω να ξεφυγω.απογοητευση.πολλες φορες θελω να φουνταρω.δεν αντεχω αλλο

Quote:

---

τι σημαινει "τα βρισκω με τον εαυτο μου" στην πραξη?μπορεις να μου δωσεις παραδειγματα?

---

σημαινει οτι γινεται στον εαυτο σου πχ τα σοδομα κι τα γομορα αναταραξεις θυελες μποφορια αστροπελεκια κλπ και συ καθεσε αταραχη και λες οτι βρεξει ας κατεβασει ο βρεγμενος τη βροχη δε τη φοβαται.