Όταν το αδύνατο γίνεται δυνατό!!!

Όλοι μας όσοι αντιμετωπίζουμε μια ψυχολογική πάθηση έχουμε έρθει αντιμέτωποι με την απόγνωση και την έλλειψη ελπίδας.
Πιστεύαμε ότι δεν γίνεται να βελτιωθούμε ποτέ και ίσως δεν γίνεται να αποκτήσουμε και πάλι την παλιά μας ζωή.

Θυμάστε πράγματα που πιστεύατε πως δεν θα ξανακαταφέρετε και επιτεύχθηκαν μετά από επιμονή και προσπάθεια;; Γράψτε για αυτά!!

Σημείωση: Το θέμα θα μπορούσε να μπει στα Επιτεύγματα που είχα ανοίξει αλλά βρίσκω πιο αισιόδοξο τον τίτλο και κομμάτι της ανάρρωσης όταν ξεφεύγεις από την απόγνωση και επιστρέφεις στην ελπίδα

https://www.youtube.com/watch?v=ICrDYsfjvgY

*Μπορούν να γράψουν την εμπειρία τους και άτομα με άλλη πάθηση αρκεί να γράφουν από τι πάσχουν

Σειριε καλημερα!
εγω παλι απο τη μερια μου θα σας φανω απαισιοδοξη αλλα στην περιπτωση της μανας μου το αδυνατο εμεινε αδυνατο λογω της ψυχωσης. Δεν ειχα μπει ποτε στο ρολο του σωτηρα ή του θυματος αλλα δυστυχως για μενα ειχα μπει στο ρολο να την κανω να καταλαβει ποσο λαθος κανει στα σεναρια που εφτιαχνε το μυαλο της. Μου πηρε χρονια ολοκληρα, μου εβγαλε το λαδι για να καταλαβω τελικα ποσο φθειρομαι ψυχικα και ποσο ματαιος αγωνας ειναι αυτος...
Οταν απο πολυ μικρος εχεις στησει τη ζωη σου σε συγκεκριμενα δεδομενα και ζεις για καποιους συγκεκριμενους στοχους, ξερεις ποσο απιστευτα δυσκολο μετα στα 25 ή στα 30 ειναι να βρεις αλλο νοημα υπαρξης????

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Σειριε καλημερα!
εγω παλι απο τη μερια μου θα σας φανω απαισιοδοξη αλλα στην περιπτωση της μανας μου το αδυνατο εμεινε αδυνατο λογω της ψυχωσης. Δεν ειχα μπει ποτε στο ρολο του σωτηρα ή του θυματος αλλα δυστυχως για μενα ειχα μπει στο ρολο να την κανω να καταλαβει ποσο λαθος κανει στα σεναρια που εφτιαχνε το μυαλο της. Μου πηρε χρονια ολοκληρα, μου εβγαλε το λαδι για να καταλαβω τελικα ποσο φθειρομαι ψυχικα και ποσο ματαιος αγωνας ειναι αυτος...
Οταν απο πολυ μικρος εχεις στησει τη ζωη σου σε συγκεκριμενα δεδομενα και ζεις για καποιους συγκεκριμενους στοχους, ξερεις ποσο απιστευτα δυσκολο μετα στα 25 ή στα 30 ειναι να βρεις αλλο νοημα υπαρξης????

---

Το αδύνατο έμεινε αδύνατο ίσως λόγο της έλλειψης θεραπείας. Φυσικά και με θεραπεία ορισμένοι δεν είναι πολύ τυχεροί. Φυσικά αυτό είναι πολύ άδικο και σκληρό.
Ποιοι ήταν οι στόχοι σου και τι σε έκανε να κάνεις μανούβρα τώρα σ'αυτή την ηλικία;; Αν θες απαντάς. Εγώ δεν με θυμάμαι να είχα στόχους. Περισσότερο στον κόσμο μου ήμουν στην εφηβεία και ποτέ δεν είχα τα ηνία της ζωής στα χέρια μου με αποτέλεσμα να μου ξεφεύγει.
Εύχομαι να συνεχίσεις να προχωράς παρά τις όποιες δυσκολίες και οι επιλογές σου να διακρίνονται από μεγαλύτερη σοφία από δω και πέρα.

Η μανα μου εκανε καποια σεναρια για μενα κλπ, ασχημα, και ηθελα παρα πολυ να την κανω να καταλαβει ποσο λαθος κανει, επειδη ενιωθα αδικημενη.
Εβαλα στοχους για να της δειξω οτι δεν ειμαι ολα οσα ελεγε και πιστευε. Υπηρχαν φορες που φαινοταν οτι κατι καταλαβαινε αλλα τελικα η πορεια των πραγματων εδειξε οτι επι της ουσιας τιποτα δεν εγινε...
Απλα εγω σε καποια φαση εφτασα στο σημειο να συνειδητοποιησω οτι ειναι ματαιος αγωνας και μαλιστα της ειπα οτι δεν θα της ξαναμιλησω ποτε, και τι νομιζεις μου ειπε? οκ θα λεω ό,τι λες εσυ....

Πραγματικά είναι πολύ ψυχοφθόρο αυτό. Μπορώ να φανταστώ πόσο κουραστικό είναι να ζεις μέσα στην παράνοια. Είναι κ ο λόγος που δεν θέλω να κάνω οικογένεια. Δεν θα ήθελα να είχα παιδιά και να γινόταν κάτι και να ήμουν ανίκανος να τους δώσω αγάπη και στοργή.

Toτε ειχα δυναμεις και ενεργεια, τωρα δεν εχω! τωρα δεν υπηρχε περιπτωση να καθομαι να την ακουω, να μιλαει ασχημα για μενα και μετα να κλαιγεται που ολοι την επιβουλευονται.
Δεν ηταν σχεση αγαπης αλλα εξουσιας. Ποιος θα καταφερει να εξουσιασει ποιον...
Ειναι τρομερα ψυχοφθορο...και με μπερδεψε παρα πολυ!
Ειναι σα να σε γαλουχει σε μια Α συχνοτητα και ο κοσμος, η κοινωνια, η ζωη να λειτουργουν σε αλλη συχνοτητα. Και αντε μετα να βγεις απο τη συχνοτητα που σε εχει συντονισει, να εντοπισεις τη νεα και να συντονιστεις σε αυτην...δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι εννοω...

Οικογενεια ουτε εγω θελω τωρα πια. Παλια το ηθελα παρα πολυ αλλα τωρα πια ξερω οτι το ηθελα λογω συναισθηματικης στερησης και για να ξεφυγω, σαν αντιβαρο σε οσα ειχα ζησει...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Η μανα μου εκανε καποια σεναρια για μενα κλπ, ασχημα, και ηθελα παρα πολυ να την κανω να καταλαβει ποσο λαθος κανει, επειδη ενιωθα αδικημενη.
Εβαλα στοχους για να της δειξω οτι δεν ειμαι ολα οσα ελεγε και πιστευε. Υπηρχαν φορες που φαινοταν οτι κατι καταλαβαινε αλλα τελικα η πορεια των πραγματων εδειξε οτι επι της ουσιας τιποτα δεν εγινε...
Απλα εγω σε καποια φαση εφτασα στο σημειο να συνειδητοποιησω οτι ειναι ματαιος αγωνας και μαλιστα της ειπα οτι δεν θα της ξαναμιλησω ποτε, και τι νομιζεις μου ειπε? οκ θα λεω ό,τι λες εσυ....

---

Δεν παίζει να καταλάβαινε ή να θελε να καταλάβει. Και η μανα μου τα ίδια όταν πηγαίνω και τη βλέπω και μου πετάει παρανοϊκές ιδέες κάνω πως δεν ακούω και αλλαζω κουβεντα.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Πραγματικά είναι πολύ ψυχοφθόρο αυτό. Μπορώ να φανταστώ πόσο κουραστικό είναι να ζεις μέσα στην παράνοια.

---

σκεψου να εισαι πεντε-εξι χρονων, η μαμα σου να λεει ασυναρτησιες και να μην ξερεις τι σου γινεται...ουτε τι θα σου ξημερωσει...
στην αρχη ηταν τρομος. μετα ηταν ψυχοφθορο. και στο τελος οταν πια ωριμαζεις κουραζει !!!
απλα στενοχωριεμαι- και νιωθω τυψεις - γιατι δεν βρεθηκε κανεις να τη βοηθησει, να παει σε ενα γιατρο, να παρει φαρμακα. Γενικα σαν ανθρωπος ηταν εξαιρετικα ικανη, εργατικοτατη, αλλα καπου το μυαλο-η βιδα λασκαρε...

Σειριε να σε ρωτησω.... γενικα η μανα μου παραπονιοταν οτι δεν καταλαβαινε πως της μιλουσαν οι αλλοι. Και το απεδιδε αυτο στο οτι δεν ειχε σπουδασει...
Πως σου φαινεται αυτο?

Quote:

---

Originally Posted by ftatl

Δεν παίζει να καταλάβαινε ή να θελε να καταλάβει.

---

Δεν ηθελε να καταλαβει !!
Της το ειχα πει αυτο...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

σκεψου να εισαι πεντε-εξι χρονων, η μαμα σου να λεει ασυναρτησιες και να μην ξερεις τι σου γινεται...ουτε τι θα σου ξημερωσει...
στην αρχη ηταν τρομος. μετα ηταν ψυχοφθορο. και στο τελος οταν πια ωριμαζεις κουραζει !!!
απλα στενοχωριεμαι- και νιωθω τυψεις - γιατι δεν βρεθηκε κανεις να τη βοηθησει, να παει σε ενα γιατρο, να παρει φαρμακα. Γενικα σαν ανθρωπος ηταν εξαιρετικα ικανη, εργατικοτατη, αλλα καπου το μυαλο-η βιδα λασκαρε...

Σειριε να σε ρωτησω.... γενικα η μανα μου παραπονιοταν οτι δεν καταλαβαινε πως της μιλουσαν οι αλλοι. Και το απεδιδε αυτο στο οτι δεν ειχε σπουδασει...
Πως σου φαινεται αυτο?

---

Είναι σύμπτωμα της πάθησης περισσότερο. Ίσως έχει να κάνει γιατί γνωστικές λειτουργίες όπως συγκέντρωση φθίνουν. Έχει να κάνει και με την επεξεργασία των μηνυμάτων. Το φιλτράρισμα. Και εγώ το έχω. Μερικές φορές χάνομαι στις συζητήσεις ειδικά αν υπάρχει θόρυβος. Επίσης η απόκριση της απάντησης σε μια ερώτηση όταν είσαι στην αρχή της ανάρρωσης είναι μεγάλη. Με ρωτούσαν κάτι και αργούσα να απαντήσω. Η οικογένεια νόμιζε ότι βαριέμαι η δεν ξέρω κ γω τι αλλά έχει να κάνει λίγο με την αφηρημάδα και την επεξεργασία των μηνυμάτων.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

σκεψου να εισαι πεντε-εξι χρονων, η μαμα σου να λεει ασυναρτησιες και να μην ξερεις τι σου γινεται...ουτε τι θα σου ξημερωσει...
στην αρχη ηταν τρομος. μετα ηταν ψυχοφθορο. και στο τελος οταν πια ωριμαζεις κουραζει !!!
απλα στενοχωριεμαι- και νιωθω τυψεις - γιατι δεν βρεθηκε κανεις να τη βοηθησει, να παει σε ενα γιατρο, να παρει φαρμακα. Γενικα σαν ανθρωπος ηταν εξαιρετικα ικανη, εργατικοτατη, αλλα καπου το μυαλο-η βιδα λασκαρε...

Σειριε να σε ρωτησω.... γενικα η μανα μου παραπονιοταν οτι δεν καταλαβαινε πως της μιλουσαν οι αλλοι. Και το απεδιδε αυτο στο οτι δεν ειχε σπουδασει...
Πως σου φαινεται αυτο?

---

Εγω ειχα φτάσει στο σημείο να μου φαίνονται "φυσιολογικα" και να μην μπορώ να πιστεψω οτι είναι άρρωστη.

ωχ... μη μου λες τετοια...
γιατι και εγω εχω προβλημα συγκεντρωσης......και με τετοιο ιστορικο ξερεις πως φοβαμαι μην κλαταρω και εγω???

Αρα αν ειναι συμπτωμα της παθησης, το ειχε παθει απο πολυ παλιοτερα.
Ενω ολοι νομιζαν οτι το επαθε εξαιτιας μου, επειδη πιεστηκε παρα παρα πολυ να με κανει και να με μεγαλωσει... Αλλο βαρος για μενα αυτο, να με κατηγορουν οι συγγενεις της οτι εγω φταιω γιατι δεν την ακουω....

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

ωχ... μη μου λες τετοια...
γιατι και εγω εχω προβλημα συγκεντρωσης......και με τετοιο ιστορικο ξερεις πως φοβαμαι μην κλαταρω και εγω???

Αρα αν ειναι συμπτωμα της παθησης, το ειχε παθει απο πολυ παλιοτερα.
Ενω ολοι νομιζαν οτι το επαθε εξαιτιας μου, επειδη πιεστηκε παρα παρα πολυ να με κανει και να με μεγαλωσει... Αλλο βαρος για μενα αυτο, να με κατηγορουν οι συγγενεις της οτι εγω φταιω γιατι δεν την ακουω....

---

ε οχι και να φταις εσυ επειδη σε γεννησε και σε μεγαλωσε ελεος.. και να πανε να γαμηθουν οι συγγενεις εγω τους εχω κανει περα.

Δεν είμαστε χαζοί. Ο δείκτης νοημοσύνης μπορεί να κυμαίνεται από χαμηλός ως πολύ υψηλός πάνω από τον μέσο όρο. Καλύπτει δηλαδή ένα αρκετά μεγάλο εύρος. Ερευνες λένε πως άτομα με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης έχουν υψηλότερο κίνδυνο αν υπάρχει και γενετική προδιάθεση να νοσήσουν. Ο υψηλός δείκτης νοημοσύνης είναι σαν ασφάλεια. Έχω ακούσει και δεν ξέρω αν ισχύει πως οι πιο έξυπνοι δημιουργούν νευρώσεις.
Αυτά μπορεί να είναι και εικασίες. Το ζήτημα είναι ότι δεν κάνει διακρίσεις και ακόμα είναι μυστήριο.
Είχα κάνει ένα τεστ με σχήματα αφηρημένα που δεν ελέγχει τις γνώσεις σου αλλά την αφαιρετική και λογική σκέψη και είχα πιάσει 120 που είναι πάνω από τον μέσο όρο. Εντάξει δεν τα πιστεύω και πολύ αυτά.

Σε μια παλαιότερη σου ερώτηση για το αν αισθανόμαστε ότι χαζέψαμε,εγώ το αισθανόμουν έντονα αυτό. Όταν τρέχουν οι σκέψεις σου και είναι ηλίθιες χωρίς λογική ή επιβραδύνονται νομίζω δεν νιώθεις ο πιο έξυπνος άνθρωπος. Και φυσικά όταν χάνεις σε απλές καθημερινές λειτουργίες νιώθεις τελείως άχρηστος. Αλλά σιγά σιγά αρχίζω και βλέπω σημάδια της ποιότητας του μυαλού μου.

Quote:

---

Originally Posted by ftatl

Εγω ειχα φτάσει στο σημείο να μου φαίνονται "φυσιολογικα" και να μην μπορώ να πιστεψω οτι είναι άρρωστη.

---

αααα και μενα μου φαινονταν νορμαλ........ και εμπαινα στη λογικη της και απαντουσα κανονικα!!
Ftatl μηπως νομιζες και εσυ οτι ειχε πεσει σε νοητικη παγιδα και με την αληθεια θα εστρωνε??

Η έλλειψη συγκέντρωσης μπορεί να οφείλεται και σε απλό άγχος ή κατάθλιψη. don't worry.

Aυτά περι ευθυνών είναι ανοησίες. Πως μπορείς να δώσεις το φταίξιμο σε ένα μικρό παιδί για μια τέτοια αρρώστια;; Χαζομάρες νομίζω και άγνοια.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

αααα και μενα μου φαινονταν νορμαλ........ και εμπαινα στη λογικη της και απαντουσα κανονικα!!
Ftatl μηπως νομιζες και εσυ οτι ειχε πεσει σε νοητικη παγιδα και με την αληθεια θα εστρωνε??

---

ναι υπηρξαν πολλες φορες που προσπαθουσα οσο μπορουσα με λογικα επιχειρηματα σε απλα πραγματα να την κανω να καταλαβει αλλα δεν υπηρξε αποτελεσμα..

Quote:

---

Originally Posted by serios

Δεν είμαστε χαζοί.

Σε μια παλαιότερη σου ερώτηση για το αν αισθανόμαστε ότι χαζέψαμε,εγώ το αισθανόμουν έντονα αυτό. Όταν τρέχουν οι σκέψεις σου και είναι ηλίθιες χωρίς λογική ή επιβραδύνονται νομίζω δεν νιώθεις ο πιο έξυπνος άνθρωπος. Και φυσικά όταν χάνεις σε απλές καθημερινές λειτουργίες νιώθεις τελείως άχρηστος. Αλλά σιγά σιγά αρχίζω και βλέπω σημάδια της ποιότητας του μυαλού μου.

---

ξερεις ποια ειναι η αισθηση μου απο τα 30 χρονια που την εζησα???
Πολλοι ελεγαν οτι ειναι χαζη, ενας γιατρος μου ειχε πει για νοητικη στερηση, αλλοι ελεγαν οτι ειναι αγαθη, εγω πιστευω οτι το μυαλο το ειχε, δηλαδη αν την επιανες απο το χερι και την καθοδηγουσες, το καταλαβαινε. Απλα το μυαλο της πελαγοδρομουσε και καπου χανοταν..
Για αυτο εχω αναρωτηθει μπας και ειχε καμια δεπυ, καμια ελλειμματικη προσοχη.
Παρορμητικη ηταν παντως. Λιγα χρονια πριν φυγει απο τη ζωη καναμε διακοπες σε ενα ξενοδοχειο. Εβλεπε καποιες αλλες συνομηλικες της να κανουν μπανιο στην πισινα, να γελανε, να ειναι χαρουμενες που πλατσουριζαν, και ξαφνικα εκει που καθομασταν και χαζευαμε (ημαστε με τα μαγιο μας για να παμε στη θαλασσα), πεταγεται επανω, και παει προς την πισινα να κολυμπησει ενω δεν ηξερε κολυμπι. Με επιασε πανικος, προσπαθησα να της πω που παει? θα πνιγει, δεν ξερει κολυμπι. Η απαντηση? αυτες πως μπορουν?? Την κρατουσα απο το χερι μην πηδηξει μεσα στην πισινα. Και τελικα μονο το ποδι της εβρεξε... ουφ !!!

δεν ηθελε δεν θελει και δεν θα θελησει ποτε να καταλαβει γτ εχει πολλα θεματα μεσα της και εχει μια παντελη αρνηση, δεν ειναι και ανθρωπος που ανοιγεται και δεν συζηταει προσωπικα της.

Ωραιο θρεντ για να μη κολλαμε μονο στη μαυρα σημεια της ιστοριας.
Πολλα μου φαινονταν αδυνατα, ειχα χασει την ελπιδα για εναν καλο υπνο, για ενα αυθεντικο χαμογελο, για ενα περπατημα χωρις φοβια, ολα αυτα τα ξανα βρηκα που και που ξανα χανονται αλλα οχι τοσο τραγικα οπως στην αρχη.

Νιωθω πως αυτη τη χρονια θα θερισω οτι εσπειρα την προηγουμενη και θα δω αν πραγματι τα καταφερνω, εργασια, αυτονομια, ελεγχο φοβιων, ελεγχο υπερ συναισθηματος και άλλα.

Απο ενα σημειο και μετα βλεπω μονο το - κανε αυτο, μην σου δινεις τροφη φοβου, δοκιμασε κατι διαφορετικο σημερα, οκ νιωθεις χαλια αλλα δρασε μη βαλτωνεις, οκ τωρα πονας αλλα μετα θα ερθει και η χαρα ... στο γενικο συνολο πριν καποια χρονια δεν πιστευα οτι εβγαινα απο το σκοταδι. πως καταδικαστηκα εκει. Τωρα απλά σκεφτομαι πως ειναι μερος της ζωης μου να παλευω με κατι που οι αλλοι, δε θελουν να ακουν ή τρομαζουν ή εχουν δικα τους θεματα και την ιαση μονη θα την βρω. Ευχομαι να ειχα παρεα στην επανενταξη.
Μακαρι να βλεπω βελτιωσεις γιατι σειρε κουραστηκα να ειμαι μονη σε ολο αυτο.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Μακαρι να βλεπω βελτιωσεις γιατι σειρε κουραστηκα να ειμαι μονη σε ολο αυτο.

---

Μη φοβάσαι θα την δεις την βελτίωση. Βλέπε κάθε μέρα τι μπορείς να δώσεις και εξάντλησέ το. Σιγά σιγά θα προχωράς!!!Η φάση είναι Kill Bill κάτι σαν την σκηνή στο Kill Bill 2 που είναι μέσα στο φέρετρο με έναν φακό και προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια με την μπουνιά από μικρή απόσταση. Σιγά σιγά και εμείς θα γίνουμε μαστερ σε αυτό χαχα.https://www.youtube.com/watch?v=JnXi3SVJXbM

Quote:

---

Originally Posted by serios

Η έλλειψη συγκέντρωσης μπορεί να οφείλεται και σε απλό άγχος ή κατάθλιψη. don't worry.

Aυτά περι ευθυνών είναι ανοησίες. Πως μπορείς να δώσεις το φταίξιμο σε ένα μικρό παιδί για μια τέτοια αρρώστια;; Χαζομάρες νομίζω και άγνοια .

---

μακαρι να ειναι απο υπερβολικο μακροχρονιο αγχος, θα παω σε ψυχιατρο απο Σεπτεμβρη. Αν και νιωθω ηδη καλυτερα, αλλα νιωθω οτι χρειαζομαι ηρεμια και νορμαλ ρυθμους καθημερινοτητας...

Την ευθυνη τη ριχνουν γιατι η ιδια ελεγε οτι δεν ημουν υπακουη........

Εφερες ωραιοτατο παραδειγμα μιας και με εμψυχωνουν και οι δυο ταινιες. Σειριε η αληθεια ειναι πως μια πτωση την ειχα αυτο το μηνα, οχι με παλιους τροπους, με νεους αλλά ευτυχως το σχοινακι που πιανομαι (μεταφορικα μιλωντας) και επιστρεφω στη σκεψη " τωρα ειναι δυσκολο αλλά θα περασει και αυτο, βάστα εσυ" ευτυχως το ανεπτυξα. Να κατι που δουλεψα ολη τη χρονια. Οπως και το να βγαινω απο το σπιτι και να νιωθω ενα ολοκληρωμενο ατομο μη ευαλωτο εκει ημουν για πολλους μηνες φοβισμενη. τους τελευταιους αισθανομαι μεγαλυτερη την ασπιδα. Τελικα ομως η βοηθεια δεν ηρθε απο εξω, η βοηθεια ερχεται οσο αμφισβητω τις καταστροφικες σκεψεις. τις τιμωρητικες ή σκετο πασχιζω να αδιαφορησω καταπιανομαι με μια δουλεια και λεω θα περασει.

θελω να παω στον γιατρο να του μιλησω για οτι βιωσα και απο τη μια ντρεπομαι που παλι στραφηκα τοσο εναντιον μου αλλά απο την αλλη ... δεν μενει παρα να συνεχισω τη διαδρομη και να στοχευω σε περισσοτερο θαρρος και γεναιοτητα.
Αυτα τα δυο.

@constantly και εγώ έπεσα τελευταία. Περισσότερο εμένα με κούρασε η στασιμότητα και ήταν ένα μονότονο καλοκαίρι και είχα μεγάλη δόση βαρεμάρας τελευταία. Από κει που έδινα 50% προσπάθειας πχ πήγα στο 10% :P Ήθελα να την αυξήσω όχι να την μειώσω. Αλλά άνθρωποι είμαστε και όχι ρομπότ και κάποια στιγμή οι αρνητικές σκέψεις έρχονται,η διάθεση πέφτει και κάνουμε κάποια βήματα πίσω. Σημασία έχει να μη σταματάς.

Δεν είναι μια ευθεία ανοδική γραμμή η ανάρρωση και έχει πισωγυρίσματα. Ίσως σ'αυτές τις περιπτώσεις να είναι ευκαιρία να επαναξετάζουμε την δράση μας.

Quote:

---

Originally Posted by serios

@constantly και εγώ έπεσα τελευταία. Περισσότερο εμένα με κούρασε η στασιμότητα και ήταν ένα μονότονο καλοκαίρι και είχα μεγάλη δόση βαρεμάρας τελευταία. Από κει που έδινα 50% προσπάθειας πχ πήγα στο 10% :P Ήθελα να την αυξήσω όχι να την μειώσω. Αλλά άνθρωποι είμαστε και όχι ρομπότ και κάποια στιγμή οι αρνητικές σκέψεις έρχονται,η διάθεση πέφτει και κάνουμε κάποια βήματα πίσω. Σημασία έχει να μη σταματάς.

Δεν είναι μια ευθεία ανοδική γραμμή η ανάρρωση και έχει πισωγυρίσματα. Ίσως σ'αυτές τις περιπτώσεις να είναι ευκαιρία να επαναξετάζουμε την δράση μας.

---

Βαλε να εχεις και ενα περιβαλλον να σου φωναζει κυριολεκτικα " Εισαι στασιμη" !!!
Να πρεπει να εχεις τη δικη σου φωνη που ξερει τι ειδους κατορθωματα εχει κανει που φυσικα και δεν ειναι κατανοητα απο εναν μη πασχων ( να στο λεει και αυτο, σιγα και τι νομιζεις οτι καταφερες ) , να κανεις ηδη αυτοκριτικη, να ακους και την κριτικη αλλά να πρεπει να λες - Δε πειραζει ... ειναι δοκιμασια, θα ορθοποδησω- Ε σχεδον ολο το μηνα αυτο ζω. Ψιλο μαζεψα τις εσωτερικευμενες φωνες που με οδηγουσαν στην διαδρομη του πονου και ηρθαν κυριολεκτικα ανθρωποι που αρχισαν τις ταμπελες, την κριτικη και οφειλα να μην λυγισω. Να μην αντιδρασω ως - ωχ αμαν, κοιτα τιποτα δεν εχεις καταφερει - αλλά να λεω οχι και οχι. Νοκ αουτ εχω βγει, αρχισα παλι να βλεπω στο βλεμμα μου την ελλειψη σπιθας. Εν ολιγοις ναι πληγωθηκα αλλά ευτυχως μια φωνουλα μου τονιζει οτι εχω περασει και χειροτερα, ειναι η δικη μου φωνη, η δικη μου συνειδηση και δε πεφτω κατω να χτυπηθω τουλαχιστον ακομα κρατιεμαι.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

και ηρθαν κυριολεκτικα ανθρωποι που αρχισαν τις ταμπελες, την κριτικη και οφειλα να μην λυγισω. Να μην αντιδρασω ως - ωχ αμαν, κοιτα τιποτα δεν εχεις καταφερει - αλλά να λεω οχι και οχι.

---

εγω σε κατι τετοιους γινομαι επιθετικη...

Quote:

---

Originally Posted by serios

Μη φοβάσαι θα την δεις την βελτίωση. Βλέπε κάθε μέρα τι μπορείς να δώσεις και εξάντλησέ το. Σιγά σιγά θα προχωράς!!!Η φάση είναι Kill Bill κάτι σαν την σκηνή στο Kill Bill 2 που είναι μέσα στο φέρετρο με έναν φακό και προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια με την μπουνιά από μικρή απόσταση. Σιγά σιγά και εμείς θα γίνουμε μαστερ σε αυτό χαχα.https://www.youtube.com/watch?v=JnXi3SVJXbM

---

ακουστε στιχους !!!!
https://www.youtube.com/watch?v=JtLES8y6EMo

Quote:

---

Η έλλειψη συγκέντρωσης μπορεί να οφείλεται και σε απλό άγχος ή κατάθλιψη. don't worry.

---

κι εγω με την καταθλιψη που εχω, εχω ελλειψη συγκεντρωσης και αντιληψης πολλες φορες.

και για να ειμαι και εντος θεματος, ηθελα καιρο να παρω το ποδηλατο να κανω μια μακρυνη αποσταση αλλα το ανεβαλα λογω του οτι φοβαμαι εδω στην αθηνα χτες ομως δεν αντεξα και πηγα στη μανα μου με το ποδηλατο και λεω να το καθιερωσω.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

εγω σε κατι τετοιους γινομαι επιθετικη...

---

Εγω ημουν παθητικη, εγινα και λεκτικα επιθετικη, τι καταφερα ;
με χαρακτηρισαν με αλλες 10 ταμπελες ενιωσαν καλα με τη παρτη τους και ως εκει.

Βαρεθηκα. Ενα δωρο της ψυχοθ. μου ηταν οτι πρεπει να παψω να ελπιζω να γινομαι κατανοητη απο εκεινους που εχουν κλειστα αυτια αλλά κυριως υπερηφανια. Με λυπει φυσικα οτι αναγκαστικά κοβω επιικοινωνια αλλά δε γινεται κι αλλιως. Δε θα πεθανω παλι εγω ψυχικα με κανα μειζον για να νιωθουν οι υπολοιποι ανωτεροι.

Το παλευω δηλαδη καθε μερα να μην φτασω παλι εκει λογω ασχημων ερεθισματων γεγονοτων κτλ.

α μπραβο.........

περσυ και φετος σταματησα να παιρνω το αυτοκινητο γιατι ενιωθα το μυαλο μου διαλυμενο, και καθιερωσα το λεωφορειο. Σκεψου τωρα ειμαι στο χωριο, εχει κτελ πρωι-βραδυ και αντι να παρω το αμαξακι μου να μη με μοιαζει ωρα κλπ, καθομαι και περιμενω το λεωφορειο...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

ακουστε στιχους !!!!
https://www.youtube.com/watch?v=JtLES8y6EMo

---

Ωραίο Μάρα!!

Quote:

---

Originally Posted by serios

Ωραίο Μάρα!!

---

αυτο το τραγουδι Σειριε με εκφραζει απολυτα !!!!
ολη η εμπειρια μου και τα βιωματα μου συνοψιζονται σε αυτο...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

α μπραβο.........

περσυ και φετος σταματησα να παιρνω το αυτοκινητο γιατι ενιωθα το μυαλο μου διαλυμενο, και καθιερωσα το λεωφορειο. Σκεψου τωρα ειμαι στο χωριο, εχει κτελ πρωι-βραδυ και αντι να παρω το αμαξακι μου να μη με μοιαζει ωρα κλπ, καθομαι και περιμενω το λεωφορειο...

---

το αυτοκινητο το φοβαμαι αν και το να κανω ποδηλατο εδω ειναι πολυ πιο επικινδυνο, παλλια έμενα επαρχια και το ειχα ως μεσο μετακινησης και ημουν πιο ξεψαρωμενη. εδω με εχει πιασει φοβια.

Εμένα με εκφράζει η τιγρης του Ψαραντώνη!!!Φοβερός!!
https://www.youtube.com/watch?v=heWLnEDzkkE

επ το γυρισαμε σε τραγουδια που μας εκφραζουν? παρτε και το δικο μου

https://www.youtube.com/watch?v=6ORgrPhDCx4

Για να μπω στο θέμα του νήματος να πω τα εξής:
Αρχικά δεν μπορούσα να αγκαλιάσω
Δεν μπορούσα να χαμογελάσω
Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τους γύρω μου
Δεν μπορούσα να περπατήσω σταθερά
Δεν είχα συναισθήματα
Δεν είχα κίνητρο να κάνω πράγματα
Είχα θολό μυαλό με ηλίθιες σκέψεις
Δεν είχα ελπίδα

Τώρα όλα αυτά εξαλήφθηκαν ή μειώθηκαν βελτιώνονταις την ζωή μου και σιγά σιγά βλέπω το φως στο τούνελ.http://www.translatum.gr/forum/index....0;attach=4607

το αδυνατο εμεινε αδυνατο γιατι δε γινεται ν αλαξεις σε καπιον μυαλα με το ζορι οταν ειναι κακος δεκτης...

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

το αδυνατο εμεινε αδυνατο γιατι δε γινεται ν αλαξεις σε καπιον μυαλα με το ζορι οταν ειναι κακος δεκτης...

---

μπραβο ρε αλεξ αυτο περιμενα να ακουσω εδω και 30 χρονια

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Toτε ειχα δυναμεις και ενεργεια, τωρα δεν εχω! τωρα δεν υπηρχε περιπτωση να καθομαι να την ακουω, να μιλαει ασχημα για μενα και μετα να κλαιγεται που ολοι την επιβουλευονται.
Δεν ηταν σχεση αγαπης αλλα εξουσιας. Ποιος θα καταφερει να εξουσιασει ποιον...
Ειναι τρομερα ψυχοφθορο...και με μπερδεψε παρα πολυ!
Ειναι σα να σε γαλουχει σε μια Α συχνοτητα και ο κοσμος, η κοινωνια, η ζωη να λειτουργουν σε αλλη συχνοτητα. Και αντε μετα να βγεις απο τη συχνοτητα που σε εχει συντονισει, να εντοπισεις τη νεα και να συντονιστεις σε αυτην...δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι εννοω...

Οικογενεια ουτε εγω θελω τωρα πια. Παλια το ηθελα παρα πολυ αλλα τωρα πια ξερω οτι το ηθελα λογω συναισθηματικης στερησης και για να ξεφυγω, σαν αντιβαρο σε οσα ειχα ζησει...

---

Μου κανει εντυπωση πως εσενα δε στο μετεφερε αυτο η μητερα σου.
Εκτος αν εχεις αδερφο η αδερφη κι περασε σε αυτον-αυτην κι απλα ετυχε οχι σε εσενα.
Αλλα αν δεν εχεις αδερφια αληθεια μου κανει εντυπωση γιατι ακουω οτι αυτα ειναι κληρονομικα αλλα ισως κι οχι στη περιπτωση σου.

Quote:

---

Originally Posted by γαλαζιο14

Μου κανει εντυπωση πως εσενα δε στο μετεφερε αυτο η μητερα σου.
Εκτος αν εχεις αδερφο η αδερφη κι περασε σε αυτον-αυτην κι απλα ετυχε οχι σε εσενα.
Αλλα αν δεν εχεις αδερφια αληθεια μου κανει εντυπωση γιατι ακουω οτι αυτα ειναι κληρονομικα αλλα ισως κι οχι στη περιπτωση σου.

---

Είναι θέμα πιθανοτήτων πάντα. Νομίζω έχει 40% ίσως πιθανότητα. Πρέπει όμως να υπάρχουν οι κατάλληλοι παράγοντες για να πυροδοτηθεί.