Όταν το αδύνατο γίνεται δυνατό!!!

[serios]

Η έλλειψη συγκέντρωσης μπορεί να οφείλεται και σε απλό άγχος ή κατάθλιψη. don't worry.

Aυτά περι ευθυνών είναι ανοησίες. Πως μπορείς να δώσεις το φταίξιμο σε ένα μικρό παιδί για μια τέτοια αρρώστια;; Χαζομάρες νομίζω και άγνοια.

[ftatl]

αααα και μενα μου φαινονταν νορμαλ........ και εμπαινα στη λογικη της και απαντουσα κανονικα!!
Ftatl μηπως νομιζες και εσυ οτι ειχε πεσει σε νοητικη παγιδα και με την αληθεια θα εστρωνε??

ναι υπηρξαν πολλες φορες που προσπαθουσα οσο μπορουσα με λογικα επιχειρηματα σε απλα πραγματα να την κανω να καταλαβει αλλα δεν υπηρξε αποτελεσμα..

[Mara.Z]

Δεν είμαστε χαζοί.

Σε μια παλαιότερη σου ερώτηση για το αν αισθανόμαστε ότι χαζέψαμε,εγώ το αισθανόμουν έντονα αυτό. Όταν τρέχουν οι σκέψεις σου και είναι ηλίθιες χωρίς λογική ή επιβραδύνονται νομίζω δεν νιώθεις ο πιο έξυπνος άνθρωπος. Και φυσικά όταν χάνεις σε απλές καθημερινές λειτουργίες νιώθεις τελείως άχρηστος. Αλλά σιγά σιγά αρχίζω και βλέπω σημάδια της ποιότητας του μυαλού μου.

ξερεις ποια ειναι η αισθηση μου απο τα 30 χρονια που την εζησα???
Πολλοι ελεγαν οτι ειναι χαζη, ενας γιατρος μου ειχε πει για νοητικη στερηση, αλλοι ελεγαν οτι ειναι αγαθη, εγω πιστευω οτι το μυαλο το ειχε, δηλαδη αν την επιανες απο το χερι και την καθοδηγουσες, το καταλαβαινε. Απλα το μυαλο της πελαγοδρομουσε και καπου χανοταν..
Για αυτο εχω αναρωτηθει μπας και ειχε καμια δεπυ, καμια ελλειμματικη προσοχη.
Παρορμητικη ηταν παντως. Λιγα χρονια πριν φυγει απο τη ζωη καναμε διακοπες σε ενα ξενοδοχειο. Εβλεπε καποιες αλλες συνομηλικες της να κανουν μπανιο στην πισινα, να γελανε, να ειναι χαρουμενες που πλατσουριζαν, και ξαφνικα εκει που καθομασταν και χαζευαμε (ημαστε με τα μαγιο μας για να παμε στη θαλασσα), πεταγεται επανω, και παει προς την πισινα να κολυμπησει ενω δεν ηξερε κολυμπι. Με επιασε πανικος, προσπαθησα να της πω που παει? θα πνιγει, δεν ξερει κολυμπι. Η απαντηση? αυτες πως μπορουν?? Την κρατουσα απο το χερι μην πηδηξει μεσα στην πισινα. Και τελικα μονο το ποδι της εβρεξε... ουφ !!!

[ftatl]

δεν ηθελε δεν θελει και δεν θα θελησει ποτε να καταλαβει γτ εχει πολλα θεματα μεσα της και εχει μια παντελη αρνηση, δεν ειναι και ανθρωπος που ανοιγεται και δεν συζηταει προσωπικα της.

[Constantly curious]

Ωραιο θρεντ για να μη κολλαμε μονο στη μαυρα σημεια της ιστοριας.
Πολλα μου φαινονταν αδυνατα, ειχα χασει την ελπιδα για εναν καλο υπνο, για ενα αυθεντικο χαμογελο, για ενα περπατημα χωρις φοβια, ολα αυτα τα ξανα βρηκα που και που ξανα χανονται αλλα οχι τοσο τραγικα οπως στην αρχη.

Νιωθω πως αυτη τη χρονια θα θερισω οτι εσπειρα την προηγουμενη και θα δω αν πραγματι τα καταφερνω, εργασια, αυτονομια, ελεγχο φοβιων, ελεγχο υπερ συναισθηματος και άλλα.

Απο ενα σημειο και μετα βλεπω μονο το - κανε αυτο, μην σου δινεις τροφη φοβου, δοκιμασε κατι διαφορετικο σημερα, οκ νιωθεις χαλια αλλα δρασε μη βαλτωνεις, οκ τωρα πονας αλλα μετα θα ερθει και η χαρα ... στο γενικο συνολο πριν καποια χρονια δεν πιστευα οτι εβγαινα απο το σκοταδι. πως καταδικαστηκα εκει. Τωρα απλά σκεφτομαι πως ειναι μερος της ζωης μου να παλευω με κατι που οι αλλοι, δε θελουν να ακουν ή τρομαζουν ή εχουν δικα τους θεματα και την ιαση μονη θα την βρω. Ευχομαι να ειχα παρεα στην επανενταξη.
Μακαρι να βλεπω βελτιωσεις γιατι σειρε κουραστηκα να ειμαι μονη σε ολο αυτο.

[serios]

Μακαρι να βλεπω βελτιωσεις γιατι σειρε κουραστηκα να ειμαι μονη σε ολο αυτο.

Μη φοβάσαι θα την δεις την βελτίωση. Βλέπε κάθε μέρα τι μπορείς να δώσεις και εξάντλησέ το. Σιγά σιγά θα προχωράς!!!Η φάση είναι Kill Bill κάτι σαν την σκηνή στο Kill Bill 2 που είναι μέσα στο φέρετρο με έναν φακό και προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια με την μπουνιά από μικρή απόσταση. Σιγά σιγά και εμείς θα γίνουμε μαστερ σε αυτό χαχα.https://www.youtube.com/watch?v=JnXi3SVJXbM

[Mara.Z]

Η έλλειψη συγκέντρωσης μπορεί να οφείλεται και σε απλό άγχος ή κατάθλιψη. don't worry.

Aυτά περι ευθυνών είναι ανοησίες. Πως μπορείς να δώσεις το φταίξιμο σε ένα μικρό παιδί για μια τέτοια αρρώστια;; Χαζομάρες νομίζω και άγνοια .

μακαρι να ειναι απο υπερβολικο μακροχρονιο αγχος, θα παω σε ψυχιατρο απο Σεπτεμβρη. Αν και νιωθω ηδη καλυτερα, αλλα νιωθω οτι χρειαζομαι ηρεμια και νορμαλ ρυθμους καθημερινοτητας...

Την ευθυνη τη ριχνουν γιατι η ιδια ελεγε οτι δεν ημουν υπακουη........

[Constantly curious]

Εφερες ωραιοτατο παραδειγμα μιας και με εμψυχωνουν και οι δυο ταινιες. Σειριε η αληθεια ειναι πως μια πτωση την ειχα αυτο το μηνα, οχι με παλιους τροπους, με νεους αλλά ευτυχως το σχοινακι που πιανομαι (μεταφορικα μιλωντας) και επιστρεφω στη σκεψη " τωρα ειναι δυσκολο αλλά θα περασει και αυτο, βάστα εσυ" ευτυχως το ανεπτυξα. Να κατι που δουλεψα ολη τη χρονια. Οπως και το να βγαινω απο το σπιτι και να νιωθω ενα ολοκληρωμενο ατομο μη ευαλωτο εκει ημουν για πολλους μηνες φοβισμενη. τους τελευταιους αισθανομαι μεγαλυτερη την ασπιδα. Τελικα ομως η βοηθεια δεν ηρθε απο εξω, η βοηθεια ερχεται οσο αμφισβητω τις καταστροφικες σκεψεις. τις τιμωρητικες ή σκετο πασχιζω να αδιαφορησω καταπιανομαι με μια δουλεια και λεω θα περασει.

θελω να παω στον γιατρο να του μιλησω για οτι βιωσα και απο τη μια ντρεπομαι που παλι στραφηκα τοσο εναντιον μου αλλά απο την αλλη ... δεν μενει παρα να συνεχισω τη διαδρομη και να στοχευω σε περισσοτερο θαρρος και γεναιοτητα.
Αυτα τα δυο.

[serios]

@constantly και εγώ έπεσα τελευταία. Περισσότερο εμένα με κούρασε η στασιμότητα και ήταν ένα μονότονο καλοκαίρι και είχα μεγάλη δόση βαρεμάρας τελευταία. Από κει που έδινα 50% προσπάθειας πχ πήγα στο 10% :P Ήθελα να την αυξήσω όχι να την μειώσω. Αλλά άνθρωποι είμαστε και όχι ρομπότ και κάποια στιγμή οι αρνητικές σκέψεις έρχονται,η διάθεση πέφτει και κάνουμε κάποια βήματα πίσω. Σημασία έχει να μη σταματάς.

Δεν είναι μια ευθεία ανοδική γραμμή η ανάρρωση και έχει πισωγυρίσματα. Ίσως σ'αυτές τις περιπτώσεις να είναι ευκαιρία να επαναξετάζουμε την δράση μας.

[Constantly curious]

@constantly και εγώ έπεσα τελευταία. Περισσότερο εμένα με κούρασε η στασιμότητα και ήταν ένα μονότονο καλοκαίρι και είχα μεγάλη δόση βαρεμάρας τελευταία. Από κει που έδινα 50% προσπάθειας πχ πήγα στο 10% :P Ήθελα να την αυξήσω όχι να την μειώσω. Αλλά άνθρωποι είμαστε και όχι ρομπότ και κάποια στιγμή οι αρνητικές σκέψεις έρχονται,η διάθεση πέφτει και κάνουμε κάποια βήματα πίσω. Σημασία έχει να μη σταματάς.

Δεν είναι μια ευθεία ανοδική γραμμή η ανάρρωση και έχει πισωγυρίσματα. Ίσως σ'αυτές τις περιπτώσεις να είναι ευκαιρία να επαναξετάζουμε την δράση μας.

Βαλε να εχεις και ενα περιβαλλον να σου φωναζει κυριολεκτικα " Εισαι στασιμη" !!!
Να πρεπει να εχεις τη δικη σου φωνη που ξερει τι ειδους κατορθωματα εχει κανει που φυσικα και δεν ειναι κατανοητα απο εναν μη πασχων ( να στο λεει και αυτο, σιγα και τι νομιζεις οτι καταφερες ) , να κανεις ηδη αυτοκριτικη, να ακους και την κριτικη αλλά να πρεπει να λες - Δε πειραζει ... ειναι δοκιμασια, θα ορθοποδησω- Ε σχεδον ολο το μηνα αυτο ζω. Ψιλο μαζεψα τις εσωτερικευμενες φωνες που με οδηγουσαν στην διαδρομη του πονου και ηρθαν κυριολεκτικα ανθρωποι που αρχισαν τις ταμπελες, την κριτικη και οφειλα να μην λυγισω. Να μην αντιδρασω ως - ωχ αμαν, κοιτα τιποτα δεν εχεις καταφερει - αλλά να λεω οχι και οχι. Νοκ αουτ εχω βγει, αρχισα παλι να βλεπω στο βλεμμα μου την ελλειψη σπιθας. Εν ολιγοις ναι πληγωθηκα αλλά ευτυχως μια φωνουλα μου τονιζει οτι εχω περασει και χειροτερα, ειναι η δικη μου φωνη, η δικη μου συνειδηση και δε πεφτω κατω να χτυπηθω τουλαχιστον ακομα κρατιεμαι.

[Mara.Z]

και ηρθαν κυριολεκτικα ανθρωποι που αρχισαν τις ταμπελες, την κριτικη και οφειλα να μην λυγισω. Να μην αντιδρασω ως - ωχ αμαν, κοιτα τιποτα δεν εχεις καταφερει - αλλά να λεω οχι και οχι.

εγω σε κατι τετοιους γινομαι επιθετικη...

[Mara.Z]

Μη φοβάσαι θα την δεις την βελτίωση. Βλέπε κάθε μέρα τι μπορείς να δώσεις και εξάντλησέ το. Σιγά σιγά θα προχωράς!!!Η φάση είναι Kill Bill κάτι σαν την σκηνή στο Kill Bill 2 που είναι μέσα στο φέρετρο με έναν φακό και προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια με την μπουνιά από μικρή απόσταση. Σιγά σιγά και εμείς θα γίνουμε μαστερ σε αυτό χαχα.https://www.youtube.com/watch?v=JnXi3SVJXbM

ακουστε στιχους !!!!
https://www.youtube.com/watch?v=JtLES8y6EMo

[ftatl]

Η έλλειψη συγκέντρωσης μπορεί να οφείλεται και σε απλό άγχος ή κατάθλιψη. don't worry.

κι εγω με την καταθλιψη που εχω, εχω ελλειψη συγκεντρωσης και αντιληψης πολλες φορες.

και για να ειμαι και εντος θεματος, ηθελα καιρο να παρω το ποδηλατο να κανω μια μακρυνη αποσταση αλλα το ανεβαλα λογω του οτι φοβαμαι εδω στην αθηνα χτες ομως δεν αντεξα και πηγα στη μανα μου με το ποδηλατο και λεω να το καθιερωσω.

[Constantly curious]

εγω σε κατι τετοιους γινομαι επιθετικη...

Εγω ημουν παθητικη, εγινα και λεκτικα επιθετικη, τι καταφερα ;
με χαρακτηρισαν με αλλες 10 ταμπελες ενιωσαν καλα με τη παρτη τους και ως εκει.

Βαρεθηκα. Ενα δωρο της ψυχοθ. μου ηταν οτι πρεπει να παψω να ελπιζω να γινομαι κατανοητη απο εκεινους που εχουν κλειστα αυτια αλλά κυριως υπερηφανια. Με λυπει φυσικα οτι αναγκαστικά κοβω επιικοινωνια αλλά δε γινεται κι αλλιως. Δε θα πεθανω παλι εγω ψυχικα με κανα μειζον για να νιωθουν οι υπολοιποι ανωτεροι.

Το παλευω δηλαδη καθε μερα να μην φτασω παλι εκει λογω ασχημων ερεθισματων γεγονοτων κτλ.

[Mara.Z]

α μπραβο.........

περσυ και φετος σταματησα να παιρνω το αυτοκινητο γιατι ενιωθα το μυαλο μου διαλυμενο, και καθιερωσα το λεωφορειο. Σκεψου τωρα ειμαι στο χωριο, εχει κτελ πρωι-βραδυ και αντι να παρω το αμαξακι μου να μη με μοιαζει ωρα κλπ, καθομαι και περιμενω το λεωφορειο...