Originally Posted by
ampikilini
Γεια σας , είμαι νέα στο φόρουμ και θα ήθελα να σας πω την ιστορία μου να μου πείτε απόψεις και να μου προτείνετε πώς να βάλω τέλος σε αυτό το αδιέξοδο που βρίσκομαι διότι πραγματικά μου έχει σαλέψει.....
Τον Πέτρο τον γνώρισα μέσω facebook ήταν κολλητός του ξαδέρφου μου απο την Σαλόνικα και εγώ είμαι απο την Αθήνα. Μιλούσαμε 1 μήνα έως που αποφάσισε να έρθει για μένα κάτω και να με γνωρίσει. Ήδη μέσω των συνομιλιών μας είχαμε αναπτύξει τρυφερά αισθήματα οπότε στην σκέψη οτι θα έρθει εντυπωσιάστηκα όπως και έκανε. Βρεθήκαμε αμέσως ταιριάξαμε και απο κοντά . Εγώ σπουδάζω στην Φλώρινα οπότε δεν είχαμε θέμα για την συνέχεια της σχέσης αφού Σαλόνικα-Φλώρινα είναι 2.5 ώρες δρόμο. Και έτσι και έγινε έμενε 4-5 μέρες σπίτι μου φλώρινα και τις υπόλοιπες πήγαινα εγω στο δικό του . Μέχρι τον Νοέμβριο όλα πήγαιναν πολύ καλά και ζούσαμε μέσα στα μέλια ωσπού παρουσιάστηκε φαντάρος. Πριν παρουσιαστεί φαντάρος εγώ επειδή ήξερα πως τον Φλεβάρη του 2017 θα ξενοικιάσω τον ρώτησα σχετικά με το μέλλον της σχέσης μας διότι είχαμε συμφωνήσει πως δεν θέλουμε σχέση Αθήνα-Σαλόνικα οπότε έπεσε η ιδέα να μείνουμε μαζί σαλόνικα μόλις ξενοικιάσω και συμφώνησε! Πηγαίνοντας στον στρατό ο Πέτρος βιώσαμε δύσκολες καταστάσεις , ήταν πολυ τρομοκρατημένος καθώς δεν είχε ξαναφύγει ποτέ απο το πατρικό του και φοβόμασταν τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε. Παρουσιάστηκε στην Λαμία οπότε και εγώ το πρώτο επισκεπτήριο κατέβηκα στην Αθήνα να μείνω στους δικούς μου για να πάω στην Λαμία το Σάββατο αυθημερόν να τον δω για τις 3 ώρες του επισκεπτηρίου του, και έτσι φυσικά και έγινε. Εκεί γνώρισα τους γονείς του και τον είχα ενημερώσει απο πριν οτι φοβάμαι πολύ τέτοιες γνωριμίες καθώς δεν έχω καλές αναμνήσεις απο παρόμιες καταστάσεις. Οι άνθρωποι στην αρχή φάνηκαν πολύ καλοί μαζί μου οπότε ηρέμησα. Τα επόμενα 2 ΣΚ που είχε εξόδους πάλι πήγαινα στην Λαμία ώστε να βλεπόμαστε διότι μου έλειπε πολύ . Το τελευταίο ΣΚ πριν την ορκωμοσία μάλιστα κατέβηκα απο την Φλώρινα. Τέλος , πάντων έγινε η ορκομωσία και μάθαμε πως τον στένουν πανόραμα θεσσαλονικής και χαρήκαμε πολύ. Απο κει όμως ξεκίνησαν τα δύσκολα.. Για να μην σας τα πολυλογώ , ξέσπαγε σε εμένα όταν δεν έπαιρνε δν , μου είπε οτι θέλει να κάνουμε τρίο (εννοείται πως δεν συμφώνησα) , έλεγε να μην μιλάμε στο τηλέφωνο πολύ γιατί κουράζεται άσχετα αν είχε σκοπιές και τον ξυπνούσα εγώ για να πάει ότι ώρα και αν ήταν , βάραγα μαζί του γερμανικά κλπ... Με τον καιρό ξεκίνησε να μου λέει και άλλα όπως όταν πήγε ΣΠΕΝ στην Δράμα και του είπα οτι έχω καθυστέρηση μου είπε οτι σε αυτή τη περίπτωση να ρίξουμε το πιθανό μας παιδί και εκεί φρίκαρα. Ξαφνικά οι γονείς του ξεκίνησαν να με βρίζουν και η μάνα του με έλεγε άσχημη , παθολογική ζηλιάρα , καταπιεστική και να μην συγκατοικήσουμε γιατί δεν θα τον αφήνω να κάνει οτι θέλει.. Εγώ σιγα σιγά με όλα αυτά ξεκίνησα να τα χάνω και στεναχωριόμουν πάρα πολύ διότι στην πραγματικότητα ούτε καταπιεστική είμαι (πόσο μάλιστα θα μπορούσα να καταπιέζω ένα φαντάρο απο το σπίτι μου?) , ούτε παθολογική ζηλιάρα είμαι , ούτε και άσχημη... Το άσχημο είναι πως και ο ίδιος όμως δεν με υπερασπιζόταν στην μάνα του και ξαφνικά ξεκίνησε να μου τα μασάει για το σπίτι ... Ταυτόχρονα όλο εκείνο τον καιρό συνέχιζε να λέει πως με αγαπάει , και πως θα μείνουμε μαζί (όταν ήταν χαρούμενος γιατί όταν είχε τα νεύρα του άλλαζε θέμα και δεν ήταν ξεκάθαρος) κλπ κλπ. Τον Ιούλιο χωρίσαμε , του είπα να χωρίσουμε διότι κατέβηκε στην Αθήνα να γνωρίσει τους γονείς μου. Προφανώς και επειδή γνώριζαν την απόφαση μας ξεκίνησαν να με ρωτάνε αν θα μείνουμε μαζί κλπ... Και τον ρώτησα "τελικά τι θα κάνουμε με το σπίτι?" , και δεν απάνταγε..πάλι ξεκίνησε να τα μασάει.. Όπως καταλαβαίνετε το να ξεσπιτωθώ να ζήσω χωρίς τους φίλους μου κ την οικογένεια μου είναι μεγάλη υπόθεση ωστόσο απλά περίμενα απο κείνον μονάχα ένα ναι και να γίνει πράξη. Άλλωστε το είχαμε συμφωνήσει. Παρόλα αυτά εκείνος ζήταγε πίστωση χρόνου στο να απαντήσει και επειδή εκνευρίστηκα μετά απο ένα σημείο του έβαλα τις φωνές και είπε την έκφραση "να ξέρεις πως με τον τρόπο σου επιδίωξες το όχι" . Οπότε και χωρίσαμε . Απο τον Ιούλιο ως τώρα με παρακολουθεί σε fb και ιστορίες και μου στέλνει δίχως να δείχνει μετανιωμένος λέγοντας απλά πόσο ωραία τα περνούσαμε και πως φταίμε και οι δυο που χωρίσαμε. Νιώθω οτι δεν αντέχω άλλο αυτό το θέατρο του παρόλογου. Αυτός είναι 27 εγώ 23.
Παρακάτω θα σας πω μερικά ακόμα πράγματα που γινόντουσαν για να καταλάβετε πόσο πολύ με πλήγωσε αυτή η σχέση:
1. Μου πε ψέματα οτι είχε εμπειρίες και στους 6 μήνες μου αποκάλυψε πως ήμουν η πρώτη του.
2. Ξεκίνησε να μου λέει οτι έχει απωθημένα .
3. Με πίεζε να διώξω τον γάτο μου απο το σπίτι γιατί τον βρίσκει βρώμικο (κάτι που φυσικά δεν το έκανα)
4. Ξόδεψα όλες μου τις οικονομίες στα ταξίδια στην Λαμία και στα ψώνια του σπιτιού διότι όποτε ερχόταν ήθελε βασιλικό γεύμα και μόλις γύρναγε σπίτι του εγώ έτρωγα επί εβδομάδες μόνο μακαρόνια γιατί δεν είχα λεφτά.
5.Με πίεζε να γίνω η γυναίκα που θέλει γιατί λέει έτσι πρέπει να είναι το σωστό , να μην βρίζω , να ντύνομαι διαρκώς κυριλέ και τέτοια.
6. Με πίεζε να κάνουμε πράγματα στο κρεβάτι που δεν θέλω.
7. Με αξιολογούσε με βάση το παρελθόν μου και οχι το τι κάνω για εκείνον στο παρόν (δηλαδή τους πρώην μου, οτι έχω παρελθόν οπότε είμαι κακή γυναίκα.)
8. Με έγραφε για να παίζει βιντεοπαιχνίδια όσο βρισκόταν στο σπίτι μου και εγώ μαγείρευα και του σιδέρωνα (αυτό γινόταν προς τα τέλη της σχέσης μας).
9. Στα προβλήματα μου έπαψε να είναι παρών , με έβλεπε στεναχωρημένη και πήγαινε να δει μπάλα.
10. Μόλις τελείωσε τον στρατό απλά σταμάτησε και να μου δίνει προσοχή (υποθέτω με ήθελε για να βγει εύκολα ο στρατος ).
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί μου φέρθηκε έτσι....... Γιατι επίσης εμφανίζεται και μου λέει οτι με αγαπάει χωρίς όμως να κάνει κάτι για να διορθώσει την κατάσταση? Είμαι τόσο πληγωμένη που δεν μπορώ να τα ξεπεράσω όλα αυτά , πιστεύω πως αν βρω στο μέλλον άλλο αγόρι θα μου φερθεί έτσι....... Σας παρακαλώ πείτε μου την γνώμη σας είτε κακή είτε καλή θα την δεχτώ ...
Και χίλια συγνώμη για το σεντόνι....
