Πως να τον στηριξω?

Printable View

10-03-2008, 21:22
emerald

Πως να τον στηριξω?

Καλησπερα! Ειμαι καινουρια στο forum, αν και παρακολουθω αρκετα τις συζητησεις σας τελευταια, που με εχουν βοηθησει πολυ. Θα ηθελα να ζητησω την συμβουλη σας σχετικα με την διπολικη διαταραχη.
Πως μπορω να σταθω διπλα σε εναν ανθρωπο με διπολικη διαταραχη οταν εκεινος με διωχνει? Οταν θελει να πιστευει οτι η λυπη με ωθει να ειμαι κοντα του χωρις να καταλαβαινει ποσο με πληγωνει αυτη η σκεψη του.
Ψαχνω, διαβαζω, ζηταω ιατρικη συμβουλη και ειμαι σιγουρη πως αν με αφησει θα μπορεσω να τον στηριξω. Τι μπορω να κανω για να με εμπιστευτει? Πως μπορω να του μιλησω οταν το αποφευγει?
11-03-2008, 08:54
Adzik

Με το να μεινεισ κοντα του καιρο...μονο ο καιροσ θα του δωσει εμπιστοσυνη να πιστεψει το οτι μενεισ για εκεινον επιδει νιαζεσαι και οχι επειδη λυπασαι... και να εισαι σιγουρη πωσ αυτο που θελει απελπισμενα και τον τρομαζει ..ειναι να μεινεισ..

κουραγιο και στουσ 2 σασ..
11-03-2008, 11:37
Helena

συμφωνω με την ατζικου..ο χρονος δειχνει τελικα πολλα πραγματα ποιος σε νοιαζεται ποιοσ οχι κτλ
αν σε ενδιαφερει αυτος ο ανθρωπος κανε υπομονη..ενα απο τα παραδοξα της καταθλιψης ειναι οτι ενω νιωθεις απιστευτη μοναξια εχεις την ταση να διωχνεις οσους θελουν να σε πλησιασουν..συν του οτι δεν εχεις εμπιστοσυνη ..πρωτα σε σενα και μετα στους υπολοιπους...
υπομονη ..θα τον κερδισεις και θα θελησει να σου ανοιχτει..το θεμα ειναι ομως να φροντισεις παραλληλα και τον εαυτο σου..καλη η προσπαθεια να του συμπαρασταθεις αρκει να μην φθαρεις και εσυ σ αυτη τη διαδικασια
11-03-2008, 12:39
emerald

Αυτο σκοπευω να κανω οσο χρονο κι αν παρει, οση υπομονη κι αν χρειαστει...
Τον εαυτο μου δεν τον φοβαμαι...Καθε μερα μαθαινω περισσοτερα και νιωθω ακομη πιο δυνατη και ικανη να σταθω διπλα του.
Αυτο που με φοβιζει ειναι οτι δεν θελει να ξεκινησει αγωγη και απο οσα εμαθα απο εναν ειδικο δεν μπορει να το χειριστει μονος του. Φοβαμαι οτι οταν παω να θιξω το θεμα θα φυγει, θα θυμωσει η δεν ξερω κι εγω πως αλλιως θα αντιδρασει.
Φοβαμαι οτι θα τον χασω πριν καταφερω να τον κερδισω...
11-03-2008, 22:13
sofiabi2

Ενδιαφέρεσαι σε προσωπικό επίπεδο για τον συγκεκριμένο άνθρωπο? Κάτι παραπάνω από φιλικό?
11-03-2008, 22:57
emerald

Ναι σοφια μου... Μακαρι να μπορουσαμε να δουμε φιλικα ο ενας τον αλλον.
Θα ηταν πιο ευκολο...

(Σας ευχαριστω και τις τρεις για τις απαντησεις σας...Ειλικρινα με βοηθατε πολυ!)
12-03-2008, 06:10
Adzik

Εγω παντωσ λεω να τον βαλεισ κατω και να του μιλησεισ ανοιχτα για τουσ φωβουσ σου και για την αγωγη...ειναι πολυ σημαντικο να διαβασει και για την παθηση του και να ενημερωθει... και τελικα ισωσ νιωσει καλητερα αν πατε μαζι στον γιατρο...
12-03-2008, 10:13
emerald

Γνωριζει για την παθηση του καθως περισυ ειχε περασει την πρωτη φαση. Ειχε ακολουθησει και αγωγη και επισκεπτοταν ειδικο. Τωρα ομως...θελει να το ξεπερασει μονος του.
Δυστυχως την τελευταια εβδομαδα εχει αναβαλλει καθε προταση για βολτα η καφε οποτε μαλλον το να του μιλησω δεν ειναι τοσο ευκολο.
Θα επιμενω μεχρι να κουραστει να αρνειται...
Απλα φοβαμαι μην παρει καιρο...και χασουμε πολυτιμο χρονο απο την θεραπεια...
12-03-2008, 10:55
sofiabi2

emerald,Έχεις σκεφτεί οτι ίσως να μην είναι στη κατάλληλη θέση να κάνει μια σχέση? Γιατί για να κάνεις μια σχέση είναι σημαντικό να είσαι καλά ψυχολογικά ώστε να μπορείς να αντεπεξέλθεις στις απαιτήσεις της. Ίσως να ήταν χρήσιμο αν σκεφτόσουνα τι θέλεις από αυτόν τον άνθρωπο( ποια ανάγκη σου ικανοποιεί) και ποιούς λόγους έχεις να κάνεις κάτι μαζί του. Είναι σημαντικό αυτό γιατί ίσως πίσω από τις πράξεις ή τις επιθυμίες της μας να κρύβονται λόγοι που θέλουν ανάλυση ή που δεν μπορούμε καν να αντιληφθούμε.
12-03-2008, 11:14
emerald

δεν με ενδιαφερει να ειμαστε μαζι σε σχεση..αλλωστε το δοκιμασαμε και ειχαμε αρκετα εμποδια.
Το μονο που με ενδιαφερει ειναι να ειμαι διπλα του οταν θελησει να μιλησει, να ανοιχτει η ακομη και να εχει καποιον διπλα του χωρις να μιλαει. απλα ως παρουσια.
Τα συναισθηματα αυτη τη στιγμη εχουν παγωσει, προτευει η υγεια του.
Αυτο ειναι που δεν μπορει να δεχτει...οτι θελω να ειμαι διπλα του ακομη κι αν δεν υπαρχει τπτ ερωτικο μεταξυ μας.
Ειλικρινα δεν ξερω αν ζηταω πολλα...
θελω μονο να ειμαι διπλα του.
12-03-2008, 18:52
fortuna

δυστυχώς, και στο λέω απο προσωπική εμπειρία, είναι πολύ δύσκολη αυτη η σχέση.
Υπάρχουν πολλά σκαμπανεβάσματα...
Το ΄θμε εμπιστοσύνης είναι το βασικότερο και πρέεπι να το παλέψεις αλλά θα πρέπει να γνωρίζεις και τις συνέπειες.
Σίγουρα και εσλυ θα έχεις ψυχολολική κατάπτωση και θα δείς και τα όρια σου..
Εξαρτάται και από αυτόν αν΄μπορέι να είναι σε μια σχέση, αν αντέχει την πίεση.
13-03-2008, 08:47
emerald

Η σχεση ειναι το μονο πραγμα που δεν σκεφτομαι. Μπορει αυτα τα συναισθηματα να κινητοποιουν την επιθυμια μου να προσπαθησω αλλα δεν με νοιαζει αν θα ειμαστε μαζι. Αλλωστε δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι.
Το ερωτημα ειναι ποσο εφικτο ειναι να ειμαι κοντα του χωρις καποιον ρολο.
Αν ημουν μαζι του θα ηταν πιο ευκολο να μου ανοιχτει. Τωρα...
Επι τη ευκαιρια...μολις τελειωσα το βιβλιο \"ενα ανησυχο μυαλο\".
Ειναι απιστευτα ζωντανο...Απλα υπεροχο!
15-03-2008, 00:56
fortuna

πόσο χρονών είσαι?

Μπορείς να καταλάβεις αν σε έχει ανάγκη ή θέλει να έιναι απλά μόνος και να το πέράσει μόνος του?
Σε συμβουλέυω να κοιτάξεις και τον εαυτο σου...
Απλά σκέψου.......
15-03-2008, 11:43
emerald

Μακαρι να το ηξερα αυτο...ειναι στιγμες που βγαζει μια απιστευτη αδυναμια, σαν να περιμενει μια κουβεντα απο σενα, και αλλες που κλεινεται στο καβουκι του και δεν σ αφηνει ούτε να πλησιασεις. Δεν ξερω κατα ποσο μπορει να κρινει αντικειμενικα το τι χρειαζεται , δεδομενης της φασης που περναει, γι αυτο και προσπαθω να μην τον πιεσω, προκαλλωντας αντιθετα αποτελεσματα.
Οσο για τον εαυτο μου...πολλα με διωχνουν ενα ομως με κραταει...η αισθηση οτι αξιζει.
Ειμαι 21.
17-03-2008, 21:24
fortuna

Η κάθε περίπτωση είναι ξεχώριστη..
Και εγώ νόμιζα οτι μπορώ να βοηθήσω αλλά δυστυχώς η βοήθεια είχε αντίθετα αποτελέσματα.
Εμείς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε. Μπορεί μόνο η θεράπεια και ο ευατός του καθενός.
Σε καμία περίπτωση μην αισθανθείς ένοχη για αυτο που συμβάινει.
Πίστεψε με δεν μπορέις να βοηθήσεις και ΑΝ έχεις συναισθήματα για αυτο το άτομο ερωτικά, σκέψου..
Δεν θέλω να μιλήσω πιο ανοικτα, ελπίζω να καταλαβαίνεις..
Είσαι πολύ μικρή, διασκέδασε όσο μπορείς και ολά θα βρούν την λύση τους..
Με αγαπη!
18-03-2008, 19:23
emerald

Το πιο δυσκολο δεν ειναι να φυγεις...ειναι οτι δεν μπορεις να ελεγξεις τα συναισθηματα σου... και την σκεψη σου.Ωραια φευγεις...μετα? Ενα απολυτο κενο στο μυαλο σου. Τιποτα δεν σε γεμιζει οσο η παρουσια του στην ζωη σου και η δικη σου στην δικη του. Δεν ξερω αν τελικα θα φυγω η αν θα μεινω οπως με θελει εκεινος...
Εσυ εφυγε μονη σου? ( Αν θελεις απαντας..)
κι αν ναι πως ελεγξες το μυαλο σου, τη σκεψη σου?
Ευχαριστω fortuna...
23-03-2008, 18:59
fortuna

εισαι πολύ καλή...

αυτός θέλει να σε έχει όποτε μπορεί, όποτε έχει τη δύναμη.
Το κακό είναι οτι εσύ πρεπει να πηγαινεις με νερά του, στην ουσία δεν κοιτάς ποτε τα θέλω σου...

Εμένα με έδιωξε πολλές φορές και άλλες τόσες θέλησε να ξαναγυρίσω κοντά του..
Κάποια στιγμή το παίρνεις απόφαση και προχωράς..
Ισώς ακομη δεν μπορέις να συνειδητοποιήσεις την καταστασή αλλα κάποια στιγμή θα καταλάβεις.
Τώρα σε κατασταση είστε?
24-03-2008, 18:05
emerald

Απροσδιοριστη...

Η περιγραφη σου...φωτογραφικη και τοσο αντιπροσωπευτικη!

Ειμαστε οπως (και οποτε) θελει εκεινος και για να ειμαι ειλικρινης αυτο δεν μ αρεσει γιατι εχω χαθει...Εκεινος ομως ειναι καλα...Απο την στιγμη που αρχισαμε να ξαναβλεπομαστε ειναι καλα.
Τα δικα μου \"θελω\" απο την αλλη ειναι αδυναμα εως ανυπαρκτα.Καποια στιγμη θα βρω τη δυναμη να τα προβαλλω και ξερω πως τοτε θα ερθει το τελος-σε ό,τι θεωρητικα εχουμε. Κι αυτο ειναι που με κανει ακομη να σωπαινω...Το γεγονος οτι θα τελειωσει χωρις να κανει τιποτα...Απλα θα πρεπει να φυγω.
Οσο με γεμιζει, τοσο με αδειαζει...

Σ\'ευχαριστω fortuna...
07-04-2008, 19:30
fortuna

εμεραλντ τι κάνεις? Είναι καλύτερα τα πράγματα? Ηρέμησες?
Έχετε επαφές καθόλου? Πως είναι?
Δεν σε είχα ρωτήσει έαν εργάζεται και που και αν είχε πολύ άγχος με την δουλειά του και πόσο σου μιλούσε γι αυτο.

Περιμένω νέα σου!!
07-04-2008, 21:27
emerald

Γεια σου fortuna, ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον!
Ειμαι καλα, ευτυχως, βλεπω πιο καθαρα!
Εχουμε επαφη..μικρη πλεον αλλα μεχρι εκει ειναι δυνατη...
Ειναι καλα...τουλαχιστον εχει καταλαβει τι προσπαθουσα, τι ηθελα και γιατι επεμενα τοσο.
Εργαζοταν σε κατι που του αρεζε και αυτο τον βοηθησε πολυ. Τωρα σταματησε...
Εγω...εφυγα απο αυτο που δεν με εξεφραζε...γιατι ετσι δεν βοηθουσα κανεναν απο τους 2.
Αλλα οταν με χρειαστει θα μαι εκει.
Εχει πολλη δυναμη αρκει να το καταλαβει!

Ειλικρινα σ ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον...με βοηθησες πολυ! Το εκτιμω πολυ!
Να σαι παντα καλα!
22-04-2008, 10:05
LOOLOONEES

Αγαπητή. Αυτό που θα σε συμβούλευα ώς άνθρωπος που έχει βρεθεί όχι στη δική σου θέση αλλά στη θέση του ανθρώπου που αναφέρεις είναι το εξής. Οι άνθρωποι οι οποίοι κατάφεραν να με στηρίξουν μακροπρόθεσμα ήταν εκείνοι οι οποίοι κρατούσαν πάντα μια απόσταση από μένα χωρίς έντονες συναισθηματικές εκδηλώσεις από την πλευρά τους και που συνέχιζαν τη ζωή τους ανεξάρτητα από εμένα ενώ ταυτόχρονα γνώριζα πως ήταν εκεί δίπλα μου. Αυτό σε συμβουλεύω να κάνεις. Κράτα μια απόσταση και απλά απέκτησε περισσότερο ρόλο παρατηρητή παρά εμπλεκόμενου. Όταν θα θελήσει βοήθεια θα σου τη ζητήσει. Αλλά ακόμα και τότε θα κρατήσεις απόσταση. Να ξέρεις πως ένας άρρωστος είναι λιγότερο άσχημη κατάσταση από δύο αρρώστους και αν συνεχίσεις να βασανίζεσαι θ\'αρωστήσεις κιεσύ. Υπομονή και απόσταση. Αυτό έχω να σου προτείνω.
23-04-2008, 10:26
emerald

Τωρα κατανοω πολυ καλυτερα ολα οσα με συμβουλευσατε ολοι, τωρα που πηρα τις αποστασεις μου..Τελικα δεν μπορεις να βοηθησεις κανεναν οταν εμπλεκεσαι παραπανω απο οσο πρεπει, ουτε εκεινον, ουτε εσενα... Αλλα κυριως εσενα τον ιδιο. Ευχαριστω για ην βοηθεια σας, καποιοες στιγμες υπηρξε σωτηρια!
:):):)
07-08-2008, 17:42
paul

Quote:

Το μονο που με ενδιαφερει ειναι να ειμαι διπλα του οταν θελησει να μιλησει, να ανοιχτει η ακομη και να εχει καποιον διπλα του χωρις να μιλαει. απλα ως παρουσια.

Αν αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει, δυστυχώς - γνώμη μου - δεν μπορείς να κάνεις τίποτε παραπάνω από το να δεχτείς πως δεν θέλει. Μόλις δεχτείς - ΕΣΥ - πως - ΑΥΤΟΣ - δεν θέλει, θα θέλει.

Quote:

Τι μπορω να κανω για να με εμπιστευτει?

Να του δείξεις πως καταλαβαίνεις πως δεν θέλει. Μόλις το δει αυτό, θα σε εμπιστεύεται.

Μερικές φορές, η απραξία μας είναι πράξη.

Quote:

Φοβαμαι οτι θα τον χασω πριν καταφερω να τον κερδισω...

Αν τον χάσεις, θα σημαίνει πως δεν τον είχες κερδίσει ποτέ πριν.

Quote:

Είσαι πολύ μικρή, διασκέδασε όσο μπορείς και ολά θα βρούν την λύση τους..

Ακριβώς. Διασκέδασε λίγο, χαλάρωσε ... και μην σε απασχολεί το μέλλον. Το μέλλον δεν έχει συμβεί ακόμη. Δεν το ξέρει κανείς μας. Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν ξέρει τι θα κάνουμε αύριο. Το αύριο δεν έχει συμβεί ...
11-05-2017, 00:28
GeorgeGr1

Να ειμαι κι εγω εδω και περιμενω μια απαντηση απο καποιον που κουβαλαει αυτο το φορτιο της διπολικης. Μια συμβουλη για να την κανω πραξη.
Συνοπτικα:
Ειχα ερωτικη σχεση με διπολικη.
Εφυγα απο την σχεση πριν 2 μηνες, οπου περασα πολυ δυσκολα χωρις να λειπουν βεβαια και πολυ ωραιες στιγμες. Αλλα εκει που την ακουσα πραγματικα ηταν οταν εφυγα, 2 μηνες σχεδον κολαση για τα δεδομενα μου.
Οταν εφυγα δεν ηξερα οτι ηταν διπολικη, απλα ενοιωσα οτι με πηδηξε ψυχολογικα, οσο και να προσπαθησα χειροτερα γινοταν. Με προσεγγισε 2 φορες αυτο το διαστημα μεσω μυνηματων αλλα το εκοψα μαχαιρι.
Τωρα ειμαι καλα, ερωτικη επιστροφη αποκλειεται 100%. Με εμπιστευοταν, μου ελεγε διαφορα με ανιγματικη μορφη, πολλα προσωπικα της, αλλα εγω οπως ημουν τοτε περνουσαν αφιλτραριστα. Σιγουρα την λυπαμαι, δυστυχως μου βγαινει ετσι, αλλα και την αγαπαω σαν ανθρωπο. Πονεσα που εφυγα.

Ρωταω εγω τωρα, να επιδιωξω καποια επαφη απλα να με βλεπει οποτε θελει αν ειναι αυτο να την βοηθαει? Εφοσον ομως δεχτει οτι της πω, οτι δηλαδη θα ειμαι απλα φιλος.
Μηπως γινει χειροτερα, να μην το επιδιωξω καν? Να το αφησω απλα αν τυχον με ξαναπροσεγγισει? Αν το κανει να της πω οτι νοιαζομαι για αυτην μονο φιλικα?
Πραγματικα δεν ελπιζω να μου πειτε να γυρισω, θελω σε πρωτη φαση να ξερω τι ειναι το δυνατον καλυτερο για αυτη, αυτο με νοιαζει. Αφηστε τον εαυτο μου μια χαρα ειμαι και θα ειμαι καλυτερα αν που και που μου λεει νεα της, ετσι κι αλλιως πιο πολυ φιλικη καταντησε η σχεση μας προς το τελος, παρα ερωτικη.
11-05-2017, 05:42
αλεξανδρος_77

Quote:

Originally Posted by emerald

Καλησπερα! Ειμαι καινουρια στο forum, αν και παρακολουθω αρκετα τις συζητησεις σας τελευταια, που με εχουν βοηθησει πολυ. Θα ηθελα να ζητησω την συμβουλη σας σχετικα με την διπολικη διαταραχη.
Πως μπορω να σταθω διπλα σε εναν ανθρωπο με διπολικη διαταραχη οταν εκεινος με διωχνει? Οταν θελει να πιστευει οτι η λυπη με ωθει να ειμαι κοντα του χωρις να καταλαβαινει ποσο με πληγωνει αυτη η σκεψη του.
Ψαχνω, διαβαζω, ζηταω ιατρικη συμβουλη και ειμαι σιγουρη πως αν με αφησει θα μπορεσω να τον στηριξω. Τι μπορω να κανω για να με εμπιστευτει? Πως μπορω να του μιλησω οταν το αποφευγει?

αν σε ενδιαφερει να φερεις καπιο αποτεεσμα σε διαβεβαιω εγω ο ιδιος ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ... υπο μονο μια προυποθεση θα πρεπει να αναρωτηθεις αν πραγματι τεριαζεις μαζι του αν υπαντηση σε αυτο ειναι ναι πιστεψε με υπαρχει μεγαλη πιθανοτητα να αρχισει να υποχωρει οταν συνεχισεις να σε διπλα του ενω υποψιαζεται οτι εγραψες τα παντα στα σου και δε κανεις πλεον απολυτως τιποτα για αυτο αλλα απλως ετσι του μιλας ετσι απλα για να περασει η ωρα βρισκοντας απλως εναλακτικους τροπους να βρισκεσε διπλα του.