γεια σας, εχω μια φιλη παιδικη που μενει μακρια απο μενα, σε αλλο μερος της Ελλαδας, τον αντρα της τον γνωρισαμε μαζι σε ενα ταξιδι μας, τα παιδια ηταν πολυ αγαπημενα κ ερωτευμενα κ γω τους καμαρωνα..
συντομα ηρθε ο γαμος, ολοι ειμασταν μαζι της διπλα της κ πολυ χαρουμενοι, εγω της αγορασα το νυφικο της κ της εφτιαξα τα μαλλια..ενιωσα πως παντρευω την μικρη μου αδερφη..
εκλαιγα απο συγκινηση στον γαμο της!
μετα ηρθαν τα μωρακια της, δεν μπορουσαν να κανουν παιδακι , οποτε μπηκαμε μαζι με αυτην κ τον αντρα της , μαζι κ γω, σε αναζητηση του πιο καλου εξωσωματικου στην Αθηνα, τελικα η περιφημη μερα εφτασε.
Επειδη ο αντρας της ηταν εκτος Ελλαδος για δουλεια, δεν μπορουσε να παρευρεθει στην εξωσωματικη..δλδ στην εμβρυομεταφορα, ετσι τελικα εγω ημουν ο "πατερας"..
ημουν μεσα στο χειρουργειο την ωρα που μετεφεραν 2 μικρες κουκιδες μεσα της..της κραταγα το χερι, εκλαιγα απο χαρα..ειδα τα μωρακια της να ειναι 2 τελιτσες κ να μεταφερονται στο σωμα της..
τα μωρακια μεγαλωσαν κ εγιναν 2 πανεμορφα εμβρυακια..μετα ηρθε η γεννα..ημουν παλι κοντα της!
οπως καταλαβαινετε αυτη η φιλη δεν ειναι απλα φιλη, ειναι ενας ανθρωπος που μεγαλωσαμε μαζι, απο μωρα ..οταν γεννηθηκε εγω ημουν 3 χρονων κ εμπαινα μαζι της μεσα στην κουνια κ κοιμομουν μαζι της.
Ειναι απλα πλεον οικογενεια μου κ η μικρη μου αδερφη!
ειναι 35 κ ειμαι 38, την λατρευω κ με λατρευει..μου εχει σταθει σε ολα, σε ο.τι εχω περασει καλο ή κακο..της εχω κ γω σταθει σε ολα επισης..
μας δενει κατι υπερβολικα ξεχωριστο..
μεχρι που προχτες με πηρε τηλ με κλαματα κ μου πε οτι χωριζει...εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου! δεν ηξερα τι να πω...απο κεινη την μερα ειμαστε συνεχεια στα τηλεφωνα..
νιωθω πολυ μεγαλο βαρος κ το σκεφτομαι συνεχεια..
να σημειωσω οτι δεν εχει κανεναν εκει που ειναι κ εχει 2 μωρα 4 χρονων..τα οποια εχουν απαιτησεις..
η ιδια πασχει απο σπανιο αυτοανοσο νοσημα κ δεν πρεπει να στενοχωριεται..
της στεκομαι σε ολο αυτο κ μιλαμε συνεχεια στο τηλ..εχω σκασει απο την στενοχωρια μου..
η αιτια χωρισμου ηταν η δουλεια του αντρα της, ο οποιος αρχισε να γινεται αδιαφορος κ αρχισε να μην την βλεπει ερωτικα..η κοπελα πληγωθηκε πολυ.
πριν 2 μερες τον εδιωξε απο το σπιτι, τα μωρα κλαινε κ θελουν τον μπαμπα..εγω νιωθω οτι πρεπει να μαι συνεχεια στο τηλ μαζι της κ να την στηριζω..
εχουμε πει κ λεμε γενικα πολλα..κλαιει εχει καταρρευσει κ ευτυχως βρηκε μια γυναικα να την βοηθαει με το σπιτι.
ο τυπος την απογοητευσε παρα πολυ, δεν το περιμενα απο αυτον..
ταυτοχρονα τον επιασε να τσιλιπουρδιζει κιολας.
ειμαι συγκλονισμενη..κ φοβαμαι για την υγεια της κ για εκεινην..
μου ζητησε αγχολυτικα κ της εδωσα το τηλ του γιατρου μου να μιλησουν, τελικα ο γιατρος μου μου ειπε να της στειλω το κουτι μου με τα ζαναξ που ειχα σπιτι.
σημερα το πρωι της το εστειλα..γιατι η κοπελα δεν κοιμαται κ πρεπει να φροντισει κ 2 παιδια.
ευτυχως εχει δουλεια δικη της κ παιρνει αρκετα χρηματα..κ ευτυχως κ αυτος της ειπε οτι θα αναλαβει ολα τα εξοδα.
απλα εγω δεν μπορω να χωνεψω πως χωρισαν αυτοι οι ανθρωποι..πως τοση χαρα μετατραπηκε σε τοση λυπη!
σκεφτομαι κ αγωνιω συνεχεια πως γινεται αυτο το παιδι (η φιλη μου) να τα καταφερει μονο του, μιας κ ο αντρας της ολο λειπει σε ταξιδια..
πως θα τα καταφερει? πως θα πρεπει να την στηριξω?
εγω δεν μπορω να παω εκει να μεινω καιρο,γτ μενω αθηνα κ δουλευω εδω κ εχω κ το δικο μου σπιτι + υποχρεωσεις.
δεν ξερω...νιωθω στενοχωρια...μακαρι να τα εβρισκαν ξανα αλλα δεν το πολυβλεπω..
η ψυχολογος που ειπε να μη το παρω μεσα μου κ γενικα να σκεφτομαι κ την δικη μου ζωη..
ηδη εχω παραμελησει καποιες δικες μας αναγκες (με τον αντρα μου) για να μιλαω με τις ωρες μαζι της..ομως εμενα δεν με ενοχλει αυτο, φοβηθηκα για λιγο μηπως ο αντρας μου φρικαρει απο τα πολλα τηλ..αν κ δεν ειπε τιποτα ο καιμενος..
απλα δεν ξερω τι να κανω..πως να την βοηθησω?
να κανω κατι παραπανω???πφφφ
