Τελικά βγαίνει σε καλό;

Ποσοι ειναι αυτοι που εχουν περασει ενα σοβαρο προβλημα και εκαναν τετοια αλλαγη, να βγηκαν τοσο δυνατοι που να λεγανε οτι αξιζε και θα ξαναζουσαν την ιδια ζωη; Υποτιθεται οτι τα ατομα με ψυχολογικο προβλημα, το ψαχνουν πιο πολυ, το φιλοσοφουν περισσοτερο και καποια απο αυτα κανουν την μεγαλη αλλαγη και βγαινουν δυνατα και συνειδητοποιμενα. Αυτοι μπορει να πετυχαινουν την πραγματικη αυτογνωσια, σε σχεση με οσους θεωρουνται υγιεις ψυχικα και normal, που ειναι και λιγοτερο ευαισθητοι ή περισσοτερο αναισθητοι. Ποσοι απο αυτους που περασαν απο την κολαση και μετα τα καταφεραν, θα λεγανε οτι ναι, θα προτιμουσαν να ξαναζησουν την ιδια ζωη και να πετυχουν την αυτογνωσια, παρα να ηταν νορμαλ και να κανανε μια ζωη με λιγοτερη αυτογνωσια και χωρις θλιψη;

Ξερω πως η απαντηση για τους περισσοτερους ειναι τοσο αυτονοητη, οτι με τιποτα δεν αξιζε τοση θλιψη, όποια βελτιωση κι αν πετυχανε μετα και φιλοσοφησανε αλλιως την ζωη. Κι εγω αυτην την γνωμη εχω παντως, οτι δεν αξιζει.

Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες , δεν υπαρχει αλλος τροπος ......οποιος νομιζει οτι ειναι δυνατος χωρις ναχει περασει σοβαρες δυσκολιες , πλαναται πλανην οικτραν .....

Σε κανεναν δεν αξιζει τετοιος πονος!!!προσωπικα δεν θα ηθελα να το περασω ολο αυτο αλλα αφου το περναω προσπαθησα να δω τα καλα!!τωρα μαθαινω να ζω για μενα!!εγω εχω καταθλιψη ομως ενα ατομο που εχει ψυχωση ας πουμε δεν νομιζω να θελαν ποτε να περασουν αυτη τη κολαση!

Υποτιθεται οτι προχωραμε μπροστα και το λεμε αυτο, οτι μας βγηκε σε καλο, οτι δηλαδη οι δυσκολιες δεν μας λυγισαν ουτε μας επνιξαν.
Αναπτυξαμε και στρατηγικη αντιμετωπισης παρομοιων καταστασεων... Εγω προσωπικα αντιμετωπισα προβλημα στο να διαχειριζομαι το θυμο μου οταν υπερβαινει τα ανεκτα ορια με αποτελεσμα να καταληγω απο το γλυκο καλομαθημενο κοριτσακι να φαινομαι bitch, αλλα ας πουμε οτι το δουλευω...
Δε σημαινει ομως οτι θα θελαμε να ξαναπερασουμε τα ιδια - εμενα προσωπικα αν μου ελεγες οτι γεννιεμαι και ξαναζω τα ιδια απο την αρχη, το βλεπω σαν καταρα, γιατι δεν θα μπορουσα 2η φορα να ξαναζησω τα ιδια και τα ιδια. Οκ το εζησα, το ξεπερασα-λεμετωρα, εχω τη γνωση της εμπειριας, και μεχρι εκει!

Παντως παιδια, και να το σκεφτειτε αυτο οι πασχοντες απο ψυχωση, ο χειροτερος-μεγαλυτερος πονος που ενιωσα δεν ηταν οταν η ψυχωση της μανας ηταν στην κορυφωση και ειχα να στιψω το μυαλο μου να αντιμετωπισω ιστοριες για αγριους και μια κοινωνια-οχλο, ΑΛΛΑ οταν συνειδητοποιησα μετα απο πολλα χρονια οτι δεν προκειται ποτε να αποδεχτει την αντικειμενικη πραγματικοτητα, οχι γιατι δεν μπορει, γιατι της λειπει το νοητικο δυναμικο, αλλα γιατι δεν θελει. Γιατι βολευτηκε πισω απο ανυπαρκτες ιστοριες για να παρουσιασει τον εαυτο της σαν θυμα, και πατησε πανω στη δικη μου πλατη για να πει καποια ΟΧΙ που ποτε αλλοτε δεν ειχε πει. Και εγω πρεπει να ζησω, μου επιβαλλεται να ζησω υπο το βαρος οσων ελεγε.
Αυτο μου κοστισε ολο το λυκειο, φουλ εσωστρεφεια, συν επεσα με τα μουτρα στο διαβασμα σαν φυτο, συν κοινωνικες δυσκολιες, συν τρομερη πιεση να αποδιδω. Σαν αλογο κουρσας.
Και ποτε γκρεμιστηκε η εξαρτηση μου? οταν καταλαβα οτι όοοο,τι κι αν κανω, δεν θελει να καταλαβει, προτιμα να ζει με τα ψεμματα της! Εκει πια παλι επιασα πατο γιατι επρεπε να μαθω να ζω για μενα και οχι να αποδεικνυω για τους αλλους. Ακομη σε αυτο το σταδιο ειμαι, δεν το εχω ολοκληρωσει, και κλεινω σχεδον 10ετια.

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες , δεν υπαρχει αλλος τροπος ......οποιος νομιζει οτι ειναι δυνατος χωρις ναχει περασει σοβαρες δυσκολιες , πλαναται πλανην οικτραν .....

---

Λαικ επί χιλια

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες , δεν υπαρχει αλλος τροπος ......οποιος νομιζει οτι ειναι δυνατος χωρις ναχει περασει σοβαρες δυσκολιες , πλαναται πλανην οικτραν .....

---

Συμφωνω, οπως και ο Ελις, επι χιλια!!!

αλλα ωρες-ωρες αναρωτιεμαι αυτο που ελεγε η Kutchunie σε ενα ποστ... οτι οι ανθρωποι που εχουν ζησει στο πλαισιο του νορμαλ αγαπουν καλυτερα.
Και συμπληρωνω, χαιρονται τη ζωη πιο ανεφελα, δεν βαζουν εστω υποσυνειδητα στον εαυτο τους τις τρικλοποδιες που βαζουμε εμεις.

Εχοντας ζησει μια ζωη με εναλλαγες , εντονη , ξερω οτι για να γινεις σοφος , πρεπει να πεσεις πρωτα στα πατωματα απο την δυστυχια , και κατα συνεπειαν , πρεπει να βιωσεις την δυστυχια πρωτα , ωστε να μαθεις νασαι ευτυχης ............
αγαπουν καλυτερα αυτοι που αγαπουν πρωτα τον εαυτο τους.................
δεν γνωριζω ποιοειναι το ' πλαισιο του νορμαλ ' .......ολα σχετικα .....

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες , δεν υπαρχει αλλος τροπος ......οποιος νομιζει οτι ειναι δυνατος χωρις ναχει περασει σοβαρες δυσκολιες , πλαναται πλανην οικτραν .....

---

Συμφωνώ με αυτή την προσέγγιση

Απο οσους απαντησαν μεχρι τωρα φαινεται, ότι ολοι συμφωνουν με την αποψη ''Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες'', ταυτοχρονα όλοι όμως δεν θα επελεγαν να ξαναζησουν τα ιδια για να βγουνε δυνατοι. Κι εγω μαζι. Αντιφατικό όμως αναμενόμενο. Άρα τελικα βγαινει σε καλο, ένα καλο ομως που κανενας δεν θα ηθελε να ξαναζησει ετσι για να το αποκτησει!

Βασικα αλλιως ηθελα να ανοιξω το θεμα: Θα ξαναζουσατε την ιδια ζωη; Όμως ηταν λιγο βαρυς ο τιτλος και το ανοιξα ετσι. Mara το εμπνευστικα και απο ενα post σου, οτι το πιο ακραιο που ακουσες ηταν οτι τελικα σε καλο σου βγηκε. Αν και ετσι οπως το εχεις φιλοσοφησει και απο αυτα που γραφεις θα υπεθεται κανεις οτι εσυ δεν το βλεπεις ετσι, ομως κι εσυ δεν θα επελεγες να ξαναζησεις τα ιδια, οσο και πιο συνηδητοποιημενη και πιο φιλοσοφημενη εισαι τωρα. Ειναι λογικο.

Αφου συμφωνουμε με την αποψη Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες τοτε συμφωνουμε οτι οι normal δεν ειναι τοσο δυνατοι.

Quote:

---

Originally Posted by Anti-pression

Απο οσους απαντησαν μεχρι τωρα φαινεται, ότι ολοι συμφωνουν με την αποψη ''Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες'', ταυτοχρονα όλοι όμως δεν θα επελεγαν να ξαναζησουν τα ιδια για να βγουνε δυνατοι. Αναμενομενο. Κι εγω μαζι. Άρα τελικα βγαινει σε καλο, ενα καλο ομως που κανενας δεν θα ηθελε να ξαναζησει ετσι για να το αποκτησει!

Βασικα αλλιως ηθελα να ανοιξω το θεμα: Θα ξαναζουσατε την ιδια ζωη; Όμως ηταν λιγο βαρυς ο τιτλος και το ανοιξα ετσι. Mara το εμπνευστικα και απο ενα post σου, οτι το πιο ακραιο που ακουσες ηταν οτι τελικα σε καλο σου βγηκε. Αν και ετσι οπως το εχεις φιλοσοφησει και απο αυτα που γραφεις θα υπεθεται κανεις οτι εσυ δεν το βλεπεις ετσι, ομως κι εσυ δεν θα επελεγες να ξαναζησεις τα ιδια, οσο και πιο συνηδητοποιημενη και πιο φιλοσοφημενη εισαι τωρα. Ειναι λογικο.

Αφου συμφωνουμε με την αποψη Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες τοτε συμφωνουμε οτι οι normal δεν ειναι τοσο δυνατοι.

---

Μπερδευτικα λιγο,μιλας μονο για ψυχολογικα προβληματα?

Ναι αυτα προκαλουν την στεναχωρια, την δυστυχία. Για τις πιο βαριες περιπτωσεις, όχι για τις απλές καταθλίψεις.

Για σοβαρό ψυχολογικό ή για δυσκολίες που οδηγουνε σε τοση στεναχωρια που ειναι σοβαρο ψυχολογικό. Σχετικό είναι τι θεωρεί καθένας δυσκολίες και πόση στεναχώρια του προκαλεί. Δυσκολίες όμως που δεν προκαλούν στεναχώρια, δεν ειναι δυσκολίες.

Quote:

---

Originally Posted by pink floyd

Μπερδευτικα λιγο,μιλας μονο για ψυχολογικα προβληματα?

---

Αναφερομαι στις 2 τελευταιες σειρες!προβληματα δεν ειναι μονο τα ψυχολογικα!αν ενα"νορμαλ"ατομο(αν και δςν μου αρεσει ο διαζωρισμος)εχει καρκινο ας πουμε και βγει απ αυτο εννοειται οτι θα ειναι πιο δυνατος μπορει να ειναι και πιο πολυ απο μενα που εχω καταθλιψη!

δε θα ηθελα να περναω ψυχωση τοοοσα χρονια, στην κοσμαρα μου χαμενη, νοσηλειες, φαρμακα σαν πειραματοζωο, γιατροι, να σταματαει η ζωη σου, να κατακερματιζεται το μυαλο σου, να φοβασαι και τον ισκιο σου..
δε ξερω αν με ωφελησαν ολα αυτα στο να γινω πιο δυνατη.
ισως εκει που πελαγωνουν καποιοι με το παραμικρο εγω τα ζυγιζω τα πραγματα πιο χαλαρα και με περισσοτερη ανεση γιατι ετσι με εκαναν να σκεφτομαι οι πιο δυσκολες καταστασεις που περναω.εχω πλεον αλλα μετρα και σταθμα.
και βρισκω το νοημα αλλου.σε πιο απλα πραγματα απο οτι οι περισσοτεροι εκει εξω

Pink δεν σκέφτικα αυτή την περίπτωση. Έχεις δίκιο όμως, είναι μεγάλη δυσκολία, βγαινει δυνατός και φυσικά αναθεωρεί. Αν νικήσει την αρρώστια λόγω καλής ψυχολογίας, τοτε ειναι δυνατός και το πιο πιαθανόν να επελεγε να ξαναπερασει τα ίδια, την ίδια δυσκολία και την ίδια ζωη. Βασικά όμως στα ψυχολογικά αναφερόμουν.

Ούτε εμένα μου αρεσει ο διαχωρισμός, απλώς τον βαζω για συντομια, οι normal, οι πιο υγιείς ψυχικά ας πούμε.

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

αγαπουν καλυτερα αυτοι που αγαπουν πρωτα τον εαυτο τους.................

---

και για να αγαπας τον εαυτο σου πρεπει να υποστεις τοσο πονο και να πιασεις πατο? αλλιως δεν αγαπας τον εαυτο σου?

αρα το ερωτημα απο αν βγαινει σε καλο μηπως θα επρεπε να τεθει ως εξης: οι μεγαλες δυσκολιες που εχουμε ζησει, που συνεπαγονται τεραστια ψυχικη επιβαρυνση, τελικά μάς βοηθανε να αγαπησουμε τον εαυτο μας?
ή μας απομακρυνουν απο τον πυρηνα μας?? και χρειαζεται τεραστια δουλεια να βρουμε τις ισορροπιες μας?

ρητορικα τα ερωτηματα, δεν εχω απαντηση.

Quote:

---

Originally Posted by Anti-pression

Mara το εμπνευστικα και απο ενα post σου, οτι το πιο ακραιο που ακουσες ηταν οτι τελικα σε καλο σου βγηκε. Αν και ετσι οπως το εχεις φιλοσοφησει και απο αυτα που γραφεις θα υπεθεται κανεις οτι εσυ δεν το βλεπεις ετσι, ομως κι εσυ δεν θα επελεγες να ξαναζησεις τα ιδια, οσο και πιο συνηδητοποιημενη και πιο φιλοσοφημενη εισαι τωρα. Ειναι λογικο.

---

σαφως και δε νιωθω οτι ειμαι τυχερη γιατι δεν εζησα την ανεμελια της παιδικης ηλικιας. Αυτο μου λειπει, η ξεγνοιασια, το να μην σκεφτομαι τι θα μου ξημερωσει, το να ζω χωρις αγχος, το να μη χρειαζεται να σκεφτομαι συνεπειες/τι μπορει να παει στραβα για να προστατευτω.

οτι δεν μου βγηκε σε κακο το αντιλαμβανομαι ως εξης: και σχολειο πηγα και μορφωθηκα, και σπουδασα, και οσα ηθελα να κανω μεχρι στιγμης τα εκανα και γενικα την υγεια μου την εχω, εστω με προβληματακια ρυθμιζομενα, γενικα θεωρω οτι εχω ενα καποιο ταλεντο στο να τα βγαζω περα, εστω κι αν αργω λιγο. Αυτο.
Οχι ομως οτι αγαπω τον εαυτο μου, οτι με σεβομαι ή με εκτιμω περισσοτερο. Μη σου πω οτι υποσυνειδητα με κατηγορω...
Και το αλλο που βλεπω σε μενα ειναι οτι δεν εχω αλλα αποθεματα αγαπης για αλλους, αντοχες ή ανοχη ακομα. Σα να ξοδεψα ολη την αγαπη και τις αντοχες που ειχα για τους γονεις μου και δεν υπαρχει κατι αλλο...

Θεωρητικα απανταω!πιστευω πως ολοι αγαπαμε τους εαυτους αλλα η ανασφαλεια,η χαμηλη αυτοεκτιμιση,η αναγκη να ειμαστε αποδεκτοι...κ δεν ξερω τι αλλο δεν μας αφηνει να σκεφτουμε καθαρα κ κανουμε λαθος επιλογες!αγαπαω τον εαυτο μου δεν σημαινει οτι ειμαι παρταλι αλλα οταν δω οτι κατι-καποιος δςν μου κανει καλο φευγω
Απανταω ειδικα τωρα!εγω εχω γαδ και καταθλιψη,δυστηχως επρεπε να το περασω για να μαθω να σεβομαι τον εαυτο μου γιατι με αγαπω,ζητησα βοηθεια και θελω να γινω καλα!ο αδερφος μου ομως εχει ψυχωση και δεμ θεωρω οτι τον εκανε πιο δυνατο ουτε το βρηκε τον εαυτο του,το αντιθετο θα λεγα τον εχασε!

Quote:

---

Originally Posted by Anti-pression

Αφου συμφωνουμε με την αποψη Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες τοτε συμφωνουμε οτι οι normal δεν ειναι τοσο δυνατοι.

---

αυτο σηκωνει μεγαλη συζητηση...
πχ σκεψου εμενα με οσα εχω περασει. Σκεψου και μια κοπελα που μεγαλωσε με νορμαλ γονεις, φυσιολογικο πλαισιο ζωης.
Πες οτι και οι 2 ειχαμε παρομοιες ευκαιριες για μορφωση και καταρτιση και κοινωνικοποιηση. Για σκεψου τωρα ποια ειναι η πιο δυνατη? ποια εχει καλυτερη ποιοτητα ζωης?
Στη δυσκολια ναι την τρωω λαχανο, ασυζητητι. Εχω τον τροπο, και την τακτικη.
Αλλα στην ηρεμια, στην ποιοτητα ζωης, στη χαλαρωση, στην απολαυση του να μην προσπαθεις, στη χαρα, στο να μην νιωθεις ενοχες ή υποχρεωμενος να αποδεικνυεις συνεχως ποιος εισαι, και αλλα πολλα, δεν με τρωει λαχανο αυτη??
Εγω για να μη νιωθω ενοχες το δουλευω μια ζωη με τον εαυτο μου. Η αλλη δεν εχει μαθει να εχει ενοχες.
Εγω νιωθω υποχρεωμενη να αποδεικνυω οτι δεν ειμαι η χαζη/τεμπελα/κλπ. Η αλλη δεν εχει μαθει να λειτουργει με ταμπελες. κλπ κλπ.
Αυτο ειναι το ενα.
Το αλλο ειναι οτι ολες οι δυσκολιες δεν ειναι ιδιες ουτε της ιδιας βαρυτητας. Ειναι αλλο πραγμα να εχεις γονιο με καρκινο και αλλο πραγμα να εχεις γονιο με ψυχωση, που φανταζεται διαφορα. Ειναι αλλο πραγμα να χρωστας σε μια τραπεζα και να σε κυνηγανε οι δανειστες και αλλο πραγμα να σπανε μαζι σου πλακα οι μπουληδες της γειτονιας κλπ. Και φυσικα αλλο πραγμα ειναι να θετεις εναν μεγαλο στοχο, πχ να τρεξεις εναν μαραθωνιο και δωσεις το 100% του εαυτου σου για να αποδωσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

αυτο σηκωνει μεγαλη συζητηση...

---

Αυτό ακριβώς, βιαστήκαμε όλοι να συμφωνήσουμε με την άποψη ότι: Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο δυσκολιες. Είναι όμως έτσι; Δεν ξέρω αν συμφωνώ απόλυτα. Μήπως οι normal ειναι πιο δυνατοι;

Οι δυσκολίες ειναι σχετικές για τον καθενα, για αυτο έγραψα πιο πάνω, δυσκολίες ειναι αυτες που προκαλουν μεγαλη στεναχωρια, ανξαρτητα τι αντιμετωπιζει ο καθενας. Ειναι ενα πιο στανταρ κριτηριο για τον βαθμο δυσκολίας. Η πιο ακριβης αποψη θα ηταν: Ολοι οι δυνατοι ανθρωποι εχουν γινει δυνατοι μεσα απο τις στεναχωριες που τους προκαλεσαν οι δυσκολιες.

Quote:

---

Originally Posted by pink floyd

Απανταω ειδικα τωρα!εγω εχω γαδ και καταθλιψη,δυστηχως επρεπε να το περασω για να μαθω να σεβομαι τον εαυτο μου γιατι με αγαπω

---

Άρα θα επελεγες να ξαναπερασεις τα ίδια; Σου βγήκε σε καλό; Ρητορικη η ερωτηση, απαντησες πιο πανω όχι.

Οχι δεν θα επελεγα να περασω τα ιδια,θα επελεγα να παω νωριτερα σε εναν ψυχολογο να με βοηθησει ετσι ωστε να μην εφτανα στην καταθλιψη!

https://www.e-psychology.gr/forum/th...αθλιψης


Την εποχη που ειχα διαθεση και ανοιγα θρεντ ..............

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

https://www.e-psychology.gr/forum/th...αθλιψης


Την εποχη που ειχα διαθεση και ανοιγα θρεντ ..............

---

Το 6 κ 11 τα λενε ολα!!!

Δεν εχει νοημα να μετανιωνεις για την ζωη που εζησες , διοτι συμφωνα με την αγαπημενη μου θεωρια του χαους ( ετσι την λενε ) , ενα φαινομενικα ασημαντο γεγονος , πυροδοτει μια διαφορετικη αλυσιδα γεγονοτων , που μπορουν νλαξουν ριζικα την ζωη σου ...ενα παραδειγμα ? δεν παθαινεις κτθλψη , γνωριζεις τον-ην ταδε , και αποβανει καταστροφικη αυτη η γνωριμια για την ζωη σου ............... οι εναλλακτικες ειναι απειρες , ειτε καλες , ειτε κακες .............

Πιστευω οτι οι δυσκολιες σε κανουν δυνατό μετα την εφηβεία...για πριν δε ξερω...δηλσδη ως παιδι καλυτερα να χεις καποια υγιή θεμέλια..ετσι ωστε αργοτερα να λυνεις προβλήματα που θα σου σκασουν αντι να παλευεις να χτίζεις θεμέλια

Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι είναι καλύτερα?Να είσαι πιο δυνατός από τους άλλους ή να είσαι πιο ανέμελος και ξέγνοιαστος?

Quote:

---

Originally Posted by Mary93

Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι είναι καλύτερα?Να είσαι πιο δυνατός από τους άλλους ή να είσαι πιο ανέμελος και ξέγνοιαστος?

---

Θαρρώ κάτι ενδιάμεσο,ότι απαιτούν οι περιστάσεις δηλαδή.

Quote:

---

Originally Posted by cube

Πιστευω οτι οι δυσκολιες σε κανουν δυνατό μετα την εφηβεία...για πριν δε ξερω...δηλσδη ως παιδι καλυτερα να χεις καποια υγιή θεμέλια..ετσι ωστε αργοτερα να λυνεις προβλήματα που θα σου σκασουν αντι να παλευεις να χτίζεις θεμέλια

---

πολυ ευστοχη επισημανση.
αν υποθεσουμε οτι οι δυσκολιες δινουν παραλληλα και εμπειριες και δυναμη, δεν μπορω αυτο να το φανταστω να ισχυει απο την παιδικη ηλικια.
για μενα, σιγουρα η παιδικη ηλικια χρειαζεται ασφαλεια, χαρα, αγαπη και ηρεμια για να μεγαλωσει ευτυχισμενος ενηλικος.
απο κει και περα, το δεχομαι οτι οι δυσκολιες που καταφερνεις να ξεπερνας σου δινουν εφοδια (αν δεν σε σκοτωσουν) αλλα οχι στην παιδικη ηλικια.
δεν το δεχομαι με τπτ.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

απο κει και περα, το δεχομαι οτι οι δυσκολιες που καταφερνεις να ξεπερνας σου δινουν εφοδια (αν δεν σε σκοτωσουν) αλλα οχι στην παιδικη ηλικια.
δεν το δεχομαι με τπτ.

---

Οι δυσκολιες της παιδικης ηλικιας παντα αφηνουν ανασφαλειες , που σε ακολουθουν στην ζωη σου .......ε ?

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Οι δυσκολιες της παιδικης ηλικιας παντα αφηνουν ανασφαλειες , που σε ακολουθουν στην ζωη σου .......ε ?

---

αυτο πιστευω.

Εμένα μου λέτε?Όταν είσαι παιδί πρέπει να νιώσεις ασφαλής αποδεκτός και ξέγνοιαστος αλλιώς δύσκολα θα νιώσεις αργότερα ολοκληρωμένος άνθρωπος.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Υποτιθεται οτι προχωραμε μπροστα και το λεμε αυτο, οτι μας βγηκε σε καλο, οτι δηλαδη οι δυσκολιες δεν μας λυγισαν ουτε μας επνιξαν.
Αναπτυξαμε και στρατηγικη αντιμετωπισης παρομοιων καταστασεων... Εγω προσωπικα αντιμετωπισα προβλημα στο να διαχειριζομαι το θυμο μου οταν υπερβαινει τα ανεκτα ορια με αποτελεσμα να καταληγω απο το γλυκο καλομαθημενο κοριτσακι να φαινομαι bitch, αλλα ας πουμε οτι το δουλευω...
Δε σημαινει ομως οτι θα θελαμε να ξαναπερασουμε τα ιδια - εμενα προσωπικα αν μου ελεγες οτι γεννιεμαι και ξαναζω τα ιδια απο την αρχη, το βλεπω σαν καταρα, γιατι δεν θα μπορουσα 2η φορα να ξαναζησω τα ιδια και τα ιδια. Οκ το εζησα, το ξεπερασα-λεμετωρα, εχω τη γνωση της εμπειριας, και μεχρι εκει!

Παντως παιδια, και να το σκεφτειτε αυτο οι πασχοντες απο ψυχωση, ο χειροτερος-μεγαλυτερος πονος που ενιωσα δεν ηταν οταν η ψυχωση της μανας ηταν στην κορυφωση και ειχα να στιψω το μυαλο μου να αντιμετωπισω ιστοριες για αγριους και μια κοινωνια-οχλο, ΑΛΛΑ οταν συνειδητοποιησα μετα απο πολλα χρονια οτι δεν προκειται ποτε να αποδεχτει την αντικειμενικη πραγματικοτητα, οχι γιατι δεν μπορει, γιατι της λειπει το νοητικο δυναμικο, αλλα γιατι δεν θελει. Γιατι βολευτηκε πισω απο ανυπαρκτες ιστοριες για να παρουσιασει τον εαυτο της σαν θυμα, και πατησε πανω στη δικη μου πλατη για να πει καποια ΟΧΙ που ποτε αλλοτε δεν ειχε πει. Και εγω πρεπει να ζησω, μου επιβαλλεται να ζησω υπο το βαρος οσων ελεγε.
Αυτο μου κοστισε ολο το λυκειο, φουλ εσωστρεφεια, συν επεσα με τα μουτρα στο διαβασμα σαν φυτο, συν κοινωνικες δυσκολιες, συν τρομερη πιεση να αποδιδω. Σαν αλογο κουρσας.
Και ποτε γκρεμιστηκε η εξαρτηση μου? οταν καταλαβα οτι όοοο,τι κι αν κανω, δεν θελει να καταλαβει, προτιμα να ζει με τα ψεμματα της! Εκει πια παλι επιασα πατο γιατι επρεπε να μαθω να ζω για μενα και οχι να αποδεικνυω για τους αλλους. Ακομη σε αυτο το σταδιο ειμαι, δεν το εχω ολοκληρωσει, και κλεινω σχεδον 10ετια.

---

Μαρα.ζ νομιζω βγαζεις καποιο μισος προς τα ατομα με ψυχωση. Με συγχωρεις πολυ, δεν πιστευω η μητερα σου οτι μπορουσε να ζησει στην πραγματικοτητα ειτε λογω αρρωστιας ειτε ηταν πολυ σκληρη η πραγματικοτητα γι'αυτην, και στην τελικη αν σου φερθηκε σκαρτα φταιει ο χαρακτηρας της η ο πονος που βιωνε εξαιτιας της ψυχωσης, και σας ειδα και σε αλλο θεμα που σχολιαζατε τους ψυχωτικους σαν να ειναι ξερω κι εγω τι. Μιλας με πονο για τη ζωη σου, εχεις αναλογιστει ποτε τι πονο περναμε εμεις απο την κοινωνικη απομονωση και απο την αρρωστια την ιδια; Θα ηθελα να ησασταν ολοι λιγο πιο προσεκτικοι στα λογια σας γιατι μπορει να πληγωσουν καποιον που δεν σας εκανε τιποτα και δεν φταιμε και σε τιποτα στην τελικη.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αυτο πιστευω.

---

Πως συνεννοουμεθα !!

Quote:

---

Originally Posted by Mary93

Εμένα μου λέτε?Όταν είσαι παιδί πρέπει να νιώσεις ασφαλής αποδεκτός και ξέγνοιαστος αλλιώς δύσκολα θα νιώσεις αργότερα ολοκληρωμένος άνθρωπος.

---

Αγαπη πρεπει να νιωσεις , τιποτε αλλο .........

Αυτό προσπαθώ χρόνια τώρα.Κάποτε ένιωθα πολύ μίσος και θυμό το παραδέχομαι.Τελικά κατάλαβα ότι αυτό μόνο σε εμένα κάνει κακό σε κανέναν άλλον.Τα συγχώρεσα όλα.Απλά είναι αυτό το κενό μερικές φορές που δεν φεύγει ...

Quote:

---

Originally Posted by Mary93

Αυτό προσπαθώ χρόνια τώρα.Κάποτε ένιωθα πολύ μίσος και θυμό το παραδέχομαι.Τελικά κατάλαβα ότι αυτό μόνο σε εμένα κάνει κακό σε κανέναν άλλον.Τα συγχώρεσα όλα.Απλά είναι αυτό το κενό μερικές φορές που δεν φεύγει ...

---

Μπραβο που καταλαβες ποσο κακο κανεις στνεαυτο σου με το μισοςκαι την κακια ........αχχ , αυτο το κενο , κλασσικο συμπτωμα κτθλψης ......οντως μερικες φορες δεν φευγει .....πρεπει νασαι συνεχως δραστηρια , πραμα δυσκολο .......

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Μπραβο που καταλαβες ποσο κακο κανεις στνεαυτο σου με το μισοςκαι την κακια ........αχχ , αυτο το κενο , κλασσικο συμπτωμα κτθλψης ......οντως μερικες φορες δεν φευγει .....πρεπει νασαι συνεχως δραστηρια , πραμα δυσκολο .......

---

Aυτό είναι το θέμα.Όταν είμαι δραστήρια είμαι καλύτερα.Αλλά ποιος μπορεί να είναι συνεχώς δραστήριος?

Quote:

---

Originally Posted by Deleted240217a

Μαρα.ζ νομιζω βγαζεις καποιο μισος προς τα ατομα με ψυχωση. Με συγχωρεις πολυ, δεν πιστευω η μητερα σου οτι μπορουσε να ζησει στην πραγματικοτητα ειτε λογω αρρωστιας ειτε ηταν πολυ σκληρη η πραγματικοτητα γι'αυτην, και στην τελικη αν σου φερθηκε σκαρτα φταιει ο χαρακτηρας της η ο πονος που βιωνε εξαιτιας της ψυχωσης, και σας ειδα και σε αλλο θεμα που σχολιαζατε τους ψυχωτικους σαν να ειναι ξερω κι εγω τι. Μιλας με πονο για τη ζωη σου, εχεις αναλογιστει ποτε τι πονο περναμε εμεις απο την κοινωνικη απομονωση και απο την αρρωστια την ιδια; Θα ηθελα να ησασταν ολοι λιγο πιο προσεκτικοι στα λογια σας γιατι μπορει να πληγωσουν καποιον που δεν σας εκανε τιποτα και δεν φταιμε και σε τιποτα στην τελικη.

---

Εδω θα συμμεριστω τη μαρα γτ η ιστορια της μοιαζει με τη δικη μου, η μητερα μου ειναι ψυχωτικη κοντα 30 χρονια ποτε δεν ηθελε να αποδεχτει τη ψυχωση της θελει να ναι στο δικο της κοσμο τοσο που οτι και να μου λεει εγω της λεω ναι δεν μπαινω καν στη διαδικασια να της εξηγησω τι και πως, νιωθω πως μεγαλωσα χωρις μητερα, εγω ως ενα σημειο να αναλογιστω πως περνουσε και περναει με την ασθενεια της εκεινη αναλογιστηκε ποτε πως τη βιωνα κι εγω μαζι της με ολα τα επακολουθα? το πονο που περνουσε εκεινη τον περνουσα κι εγω με τυψεις ενοχες με αυτοκατηγορω με με ... τεσπα ο καθενας πλεον ειναι υπευθυνος για τον εαυτο του. Δεν ξερω σε αλλο ποστ τι ειπωθηκε για τους ψυχωτικους αλλα σε αυτο το ποστ που απαντησες για μενα παραεχει δικιο για τη μητερα της και για τη δικη μου τα ιδια ισχυουν.