Τελικά βγαίνει σε καλό;

[Mary93]

Εμένα μου λέτε?Όταν είσαι παιδί πρέπει να νιώσεις ασφαλής αποδεκτός και ξέγνοιαστος αλλιώς δύσκολα θα νιώσεις αργότερα ολοκληρωμένος άνθρωπος.

[Deleted240217a]

Υποτιθεται οτι προχωραμε μπροστα και το λεμε αυτο, οτι μας βγηκε σε καλο, οτι δηλαδη οι δυσκολιες δεν μας λυγισαν ουτε μας επνιξαν.
Αναπτυξαμε και στρατηγικη αντιμετωπισης παρομοιων καταστασεων... Εγω προσωπικα αντιμετωπισα προβλημα στο να διαχειριζομαι το θυμο μου οταν υπερβαινει τα ανεκτα ορια με αποτελεσμα να καταληγω απο το γλυκο καλομαθημενο κοριτσακι να φαινομαι bitch, αλλα ας πουμε οτι το δουλευω...
Δε σημαινει ομως οτι θα θελαμε να ξαναπερασουμε τα ιδια - εμενα προσωπικα αν μου ελεγες οτι γεννιεμαι και ξαναζω τα ιδια απο την αρχη, το βλεπω σαν καταρα, γιατι δεν θα μπορουσα 2η φορα να ξαναζησω τα ιδια και τα ιδια. Οκ το εζησα, το ξεπερασα-λεμετωρα, εχω τη γνωση της εμπειριας, και μεχρι εκει!

Παντως παιδια, και να το σκεφτειτε αυτο οι πασχοντες απο ψυχωση, ο χειροτερος-μεγαλυτερος πονος που ενιωσα δεν ηταν οταν η ψυχωση της μανας ηταν στην κορυφωση και ειχα να στιψω το μυαλο μου να αντιμετωπισω ιστοριες για αγριους και μια κοινωνια-οχλο, ΑΛΛΑ οταν συνειδητοποιησα μετα απο πολλα χρονια οτι δεν προκειται ποτε να αποδεχτει την αντικειμενικη πραγματικοτητα, οχι γιατι δεν μπορει, γιατι της λειπει το νοητικο δυναμικο, αλλα γιατι δεν θελει. Γιατι βολευτηκε πισω απο ανυπαρκτες ιστοριες για να παρουσιασει τον εαυτο της σαν θυμα, και πατησε πανω στη δικη μου πλατη για να πει καποια ΟΧΙ που ποτε αλλοτε δεν ειχε πει. Και εγω πρεπει να ζησω, μου επιβαλλεται να ζησω υπο το βαρος οσων ελεγε.
Αυτο μου κοστισε ολο το λυκειο, φουλ εσωστρεφεια, συν επεσα με τα μουτρα στο διαβασμα σαν φυτο, συν κοινωνικες δυσκολιες, συν τρομερη πιεση να αποδιδω. Σαν αλογο κουρσας.
Και ποτε γκρεμιστηκε η εξαρτηση μου? οταν καταλαβα οτι όοοο,τι κι αν κανω, δεν θελει να καταλαβει, προτιμα να ζει με τα ψεμματα της! Εκει πια παλι επιασα πατο γιατι επρεπε να μαθω να ζω για μενα και οχι να αποδεικνυω για τους αλλους. Ακομη σε αυτο το σταδιο ειμαι, δεν το εχω ολοκληρωσει, και κλεινω σχεδον 10ετια.

Μαρα.ζ νομιζω βγαζεις καποιο μισος προς τα ατομα με ψυχωση. Με συγχωρεις πολυ, δεν πιστευω η μητερα σου οτι μπορουσε να ζησει στην πραγματικοτητα ειτε λογω αρρωστιας ειτε ηταν πολυ σκληρη η πραγματικοτητα γι'αυτην, και στην τελικη αν σου φερθηκε σκαρτα φταιει ο χαρακτηρας της η ο πονος που βιωνε εξαιτιας της ψυχωσης, και σας ειδα και σε αλλο θεμα που σχολιαζατε τους ψυχωτικους σαν να ειναι ξερω κι εγω τι. Μιλας με πονο για τη ζωη σου, εχεις αναλογιστει ποτε τι πονο περναμε εμεις απο την κοινωνικη απομονωση και απο την αρρωστια την ιδια; Θα ηθελα να ησασταν ολοι λιγο πιο προσεκτικοι στα λογια σας γιατι μπορει να πληγωσουν καποιον που δεν σας εκανε τιποτα και δεν φταιμε και σε τιποτα στην τελικη.

[Macgyver]

αυτο πιστευω.

Πως συνεννοουμεθα !!

[Macgyver]

Εμένα μου λέτε?Όταν είσαι παιδί πρέπει να νιώσεις ασφαλής αποδεκτός και ξέγνοιαστος αλλιώς δύσκολα θα νιώσεις αργότερα ολοκληρωμένος άνθρωπος.

Αγαπη πρεπει να νιωσεις , τιποτε αλλο .........

[Mary93]

Αυτό προσπαθώ χρόνια τώρα.Κάποτε ένιωθα πολύ μίσος και θυμό το παραδέχομαι.Τελικά κατάλαβα ότι αυτό μόνο σε εμένα κάνει κακό σε κανέναν άλλον.Τα συγχώρεσα όλα.Απλά είναι αυτό το κενό μερικές φορές που δεν φεύγει ...

[Macgyver]

Αυτό προσπαθώ χρόνια τώρα.Κάποτε ένιωθα πολύ μίσος και θυμό το παραδέχομαι.Τελικά κατάλαβα ότι αυτό μόνο σε εμένα κάνει κακό σε κανέναν άλλον.Τα συγχώρεσα όλα.Απλά είναι αυτό το κενό μερικές φορές που δεν φεύγει ...

Μπραβο που καταλαβες ποσο κακο κανεις στνεαυτο σου με το μισοςκαι την κακια ........αχχ , αυτο το κενο , κλασσικο συμπτωμα κτθλψης ......οντως μερικες φορες δεν φευγει .....πρεπει νασαι συνεχως δραστηρια , πραμα δυσκολο .......

[Mary93]

Μπραβο που καταλαβες ποσο κακο κανεις στνεαυτο σου με το μισοςκαι την κακια ........αχχ , αυτο το κενο , κλασσικο συμπτωμα κτθλψης ......οντως μερικες φορες δεν φευγει .....πρεπει νασαι συνεχως δραστηρια , πραμα δυσκολο .......

Aυτό είναι το θέμα.Όταν είμαι δραστήρια είμαι καλύτερα.Αλλά ποιος μπορεί να είναι συνεχώς δραστήριος?

[ftatl]

Μαρα.ζ νομιζω βγαζεις καποιο μισος προς τα ατομα με ψυχωση. Με συγχωρεις πολυ, δεν πιστευω η μητερα σου οτι μπορουσε να ζησει στην πραγματικοτητα ειτε λογω αρρωστιας ειτε ηταν πολυ σκληρη η πραγματικοτητα γι'αυτην, και στην τελικη αν σου φερθηκε σκαρτα φταιει ο χαρακτηρας της η ο πονος που βιωνε εξαιτιας της ψυχωσης, και σας ειδα και σε αλλο θεμα που σχολιαζατε τους ψυχωτικους σαν να ειναι ξερω κι εγω τι. Μιλας με πονο για τη ζωη σου, εχεις αναλογιστει ποτε τι πονο περναμε εμεις απο την κοινωνικη απομονωση και απο την αρρωστια την ιδια; Θα ηθελα να ησασταν ολοι λιγο πιο προσεκτικοι στα λογια σας γιατι μπορει να πληγωσουν καποιον που δεν σας εκανε τιποτα και δεν φταιμε και σε τιποτα στην τελικη.

Εδω θα συμμεριστω τη μαρα γτ η ιστορια της μοιαζει με τη δικη μου, η μητερα μου ειναι ψυχωτικη κοντα 30 χρονια ποτε δεν ηθελε να αποδεχτει τη ψυχωση της θελει να ναι στο δικο της κοσμο τοσο που οτι και να μου λεει εγω της λεω ναι δεν μπαινω καν στη διαδικασια να της εξηγησω τι και πως, νιωθω πως μεγαλωσα χωρις μητερα, εγω ως ενα σημειο να αναλογιστω πως περνουσε και περναει με την ασθενεια της εκεινη αναλογιστηκε ποτε πως τη βιωνα κι εγω μαζι της με ολα τα επακολουθα? το πονο που περνουσε εκεινη τον περνουσα κι εγω με τυψεις ενοχες με αυτοκατηγορω με με ... τεσπα ο καθενας πλεον ειναι υπευθυνος για τον εαυτο του. Δεν ξερω σε αλλο ποστ τι ειπωθηκε για τους ψυχωτικους αλλα σε αυτο το ποστ που απαντησες για μενα παραεχει δικιο για τη μητερα της και για τη δικη μου τα ιδια ισχυουν.