σας αρεσει η ανοιξη?

σιχαινομαι την ανοιξη..ολα τα ασχημα γεγονοτα ανοιξη μου συνεβαιναν μια ζωη, πρωτη φορα εκανα κλινικη καταθλιψη ανοιξη , ανοιξη εχασα τον πατερα μου...ανοιξη εχασα πολλα αλλα....γενικα κατι μου δημιουργει, θα ηθελα να μην υπαρχει κ να ερχοταν κατευθειαν ο ιουνιος...
Βλεπω ανθρωπους κ χαιρονται την ανοιξη, την απολαμβανουν...εγω την φοβαμαι οταν ερχεται, φοβαμαι αυτο το ξυπνημα της φυσης, τον αποτομο της ηλιο...
καθε φορα που εκανα υποτροπη αγχωδους καταστασης , ηταν ανοιξη..
απο μωρο την σιχαινομουν...ενιωθα μια αναστατωση παντα μεσα μου που δεν μπορουσα να εξηγησω...
σιχαινομαι τις βολτες στον ηλιο, με ενοχλουν κ με μελαγχολουν...δεν ξερω γιατι ομως..εχω φωτοφοβια εν τω μεταξυ λογω του graves κ θελω να ειμαι συνεχεια με κλειστα παντζουρια, η ανοιξη με ταραζει κ με αποσυντονιζει...
με ενοχλει ολη η πλαση που ειναι σε εξαρση....γιατι αραγε?
το εχουν κ αλλοι αυτο? ειμαι μονο εγω η ανωμαλη??

Η πρωτη φορα που επαθα γαδ ηταν ανοιξη κ συνεχιστηκε ολο το καλοκαιρι αλλα...τρελενομαι για την ανοιξη!γεμιζω χαρα,κανω θετικες σκεψεις κ τα βλεπω ολα ομορφα κ αισιοδοξα!το φθινοπωρο δεν αντεχω,γινομαι μελαγχολικη,δεν εχω διαθεση καθολου!το χειμωνα την παλευω καλυτερα!

ΜΠΡΑΒΟ ρε πινκ...εγω δεν το χω καταφερει να χαιρομαι την ανοιξη....την σιχαινομαιιιιιιιιιιιιιι!

Μου αρέσει η άνοιξη! Αυτο που βασικά μου αρέσει είναι η φυση, το καταπράσινο και τα χρώματα των ανθέων. Μου αλλάζουν τη διάθεση, δλδ έστω για λίγο βιώνω μια γαλήνη σε βαθμό που λες και θελω να μεινω σ εκεινο το χωρο για πάντα. Μόνο γι αυτο μου αρεσει η άνοιξη.

ωραια..εμενα γιατι με εκνευριζει ολο αυτο???εννοω αυτη η επαρση της φυσης..?
οκ μαρεσει το πρασινο...αλλα ολο αυτο που ξαφνικα εκει που χουχουλιαζεις τον χειμωνα, καλεισαι να παρεις τους δρομους κ τα βουνα , με εκνευριζει αφανταστα..ειμαι πολυ παραξενη τελικα..

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

ενιωθα μια αναστατωση παντα μεσα μου που δεν μπορουσα να εξηγησω...

με ενοχλει ολη η πλαση που ειναι σε εξαρση....

---

Απομόνωσα τις φράσεις-κλειδιά
Δέξου τον εαυτό σου σαν κομμάτι της φύσης που είναι

ναι να το δεχτω..αλλα γιατι δεν το θελω??

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

ναι να το δεχτω..αλλα γιατι δεν το θελω??

---

νεαρή μου φίλη,
έχω την τάση εδώ μέσα να μην ψάχνω παλιές δημοσιεύσεις των συνομιλητών μου, γιατί πιστεύω ότι η κάθε μας ξεχωριστή εκδήλωση δουλεύει με την πραγματικότητά μας της δεδομένης στιγμής, αλλά και γιατί το όλον του καθενός αφορά τον ειδικό και όχι εμένα που τσουπ τσουπ ζουζουνίζω σε κάθε λουλουδάκι με πιο δυνατό χρώμα. δεν σου κρύβω ότι προς στιγμήν είπα "να σε ψάξω" μπας και καταφέρω να σου δώσω καμιά πιο εμπεριστατωμένη απάντηση στο γιατί σου, αλλά σταμάτησα. δεν είμαστε δυο άγνωστες στο ίδιο παγκάκι, άρα δεν έχω βοήθεια από την εικόνα σου. οπότε, πλανώμενη σε πέντε φράσεις σου, επιχειρώ: πιο πάνω αποκάλεσες τον εαυτό σου ανώμαλη και όταν είδες που σου απάντησαν επιβεβαιώνοντάς σου ότι η άτιμη η άνοιξη είναι ταραχή για όλους, αυτοαποκλήθηκες παράξενη, χαμήλωσες βαθμό δηλαδή. το μυαλό μου τότε έκανε αυτόματα ένα πήδημα πάρα πολλά χρόνια πριν στο πανεπιστήμιο, στην τότε φίλη μου Μαρία, που με ρώτησε μια μέρα δειλα-δειλά αν, όταν κάνω μπάνιο, ακουμπάω τα γεννητικά μου όργανα. Δηλαδή; ρώτησα ξαφνιασμένη. Να, λέει, εγώ χρησιμοποιώ γάντι και πλένομαι και δεν ακουμπιέμαι γιατί είναι κακό να το κάνω. Και ποιος σου είπε ότι είναι κακό Μαρία; Έτσι ξέρω, ότι είναι κακό (βέβαια αυτό δεν ήταν εμπόδιο για τη Μαρία να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά). νομίζω λοιπόν ότι ο ίδιος μηχανισμός που έκανε τη Μαρία να μην αγγίζει τον ενδότερο εαυτό της (εννοώ μια περιοχή της σωματικής επιφάνειας που συνδέεται απευθείας με όλον τον εσωτερικό μας κόσμο) είναι ο ίδιος μηχανισμός που δεν σου επιτρέπει να αγγίξεις την άνοιξη. αντιθέτως εκδικείσαι τον εαυτό σου όταν πάει να το κάνει. κάποιος όταν ήσουν παιδί σου φύτεψε την ενοχή. κάπου εκεί νομίζω ότι περιφέρεται η απάντηση νεαρή μου φίλη. εκεί που άπλωσες το χέρι για να αγγίξεις το γλυκό και κάποιος σου κοπάνησε μία.

εμενα ρε παιδια η ανοιξη μου δινει βημα να κανω αρχες στη ζωη κ να προσπαθω, αυτη η αναγεννηση της φυσης μου λεει πως υπαρχει ελπιδα ανακαμψης , απορω πως ολο αυτο το κλιμα σας βγαζει αρνητικουρα, εγω προσωπικα μισω το Φθινοπωρο κ ειδικα τον Σεπτεμβριο, με πιανει εποχιακη καταθλιψη, οχι γτ ειμαι καλοκαιρακιας, ισα ισα το καλοκαιρι μου τη σπαει αρκετα κ κεινο λογω καγκουριας κ ζεστης, γτ νιωθω την αλλαγη του χρονου που εφυγε σε κεινο το σημειο του χρονου κ μελαγχολω, ουτε γενεθλια ουτε πρωτοχρονια, αυτα για τι εποχες, κουλαρετε! τα λουλουδια μοσχομυριζουν και τα πουλακια τραγουδουν σε χαρωπο σκοπο,ειμαστε αρρωστοι οκ, αλλα δεν θα κατσουμε να σκασουμε κιολας μπααα

Quote:

---

Originally Posted by Tonya

νεαρή μου φίλη,
έχω την τάση εδώ μέσα να μην ψάχνω παλιές δημοσιεύσεις των συνομιλητών μου, γιατί πιστεύω ότι η κάθε μας ξεχωριστή εκδήλωση δουλεύει με την πραγματικότητά μας της δεδομένης στιγμής, αλλά και γιατί το όλον του καθενός αφορά τον ειδικό και όχι εμένα που τσουπ τσουπ ζουζουνίζω σε κάθε λουλουδάκι με πιο δυνατό χρώμα. δεν σου κρύβω ότι προς στιγμήν είπα "να σε ψάξω" μπας και καταφέρω να σου δώσω καμιά πιο εμπεριστατωμένη απάντηση στο γιατί σου, αλλά σταμάτησα. δεν είμαστε δυο άγνωστες στο ίδιο παγκάκι, άρα δεν έχω βοήθεια από την εικόνα σου. οπότε, πλανώμενη σε πέντε φράσεις σου, επιχειρώ: πιο πάνω αποκάλεσες τον εαυτό σου ανώμαλη και όταν είδες που σου απάντησαν επιβεβαιώνοντάς σου ότι η άτιμη η άνοιξη είναι ταραχή για όλους, αυτοαποκλήθηκες παράξενη, χαμήλωσες βαθμό δηλαδή. το μυαλό μου τότε έκανε αυτόματα ένα πήδημα πάρα πολλά χρόνια πριν στο πανεπιστήμιο, στην τότε φίλη μου Μαρία, που με ρώτησε μια μέρα δειλα-δειλά αν, όταν κάνω μπάνιο, ακουμπάω τα γεννητικά μου όργανα. Δηλαδή; ρώτησα ξαφνιασμένη. Να, λέει, εγώ χρησιμοποιώ γάντι και πλένομαι και δεν ακουμπιέμαι γιατί είναι κακό να το κάνω. Και ποιος σου είπε ότι είναι κακό Μαρία; Έτσι ξέρω, ότι είναι κακό (βέβαια αυτό δεν ήταν εμπόδιο για τη Μαρία να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά). νομίζω λοιπόν ότι ο ίδιος μηχανισμός που έκανε τη Μαρία να μην αγγίζει τον ενδότερο εαυτό της (εννοώ μια περιοχή της σωματικής επιφάνειας που συνδέεται απευθείας με όλον τον εσωτερικό μας κόσμο) είναι ο ίδιος μηχανισμός που δεν σου επιτρέπει να αγγίξεις την άνοιξη. αντιθέτως εκδικείσαι τον εαυτό σου όταν πάει να το κάνει. κάποιος όταν ήσουν παιδί σου φύτεψε την ενοχή. κάπου εκεί νομίζω ότι περιφέρεται η απάντηση νεαρή μου φίλη. εκεί που άπλωσες το χέρι για να αγγίξεις το γλυκό και κάποιος σου κοπάνησε μία.

---

τι εξαιρετικη προσεγγιση!!!! κ ποσο ανοιχτη ειμαι σε τοσο βαθιες ερμηνειες δεν φανταζεσαι..σε ευχαριστω πολυ!!! πραγματικα ειχα χρονια να ακουσω μια τοσο σπουδαια ερμηνεια...
λοιπον πρεπει να εχιες δικιο κ χιλια ευχαριστω που το ειπες γιατι ουτε καν το ειχα σκεφτει, μιας κ εχω φαει καποια χρονια στην "ντιβανι"....τωρα με εκανες να αναζητησω βαθια βαθια, τον ουσιαστικο λογο που μεσα μου σιχαινομαι την ανοιξη..
η αληθεια ειναι οτι μεγαλωσα σε ασχημο κ δυστυχισμενο περιβαλλον, 1 φορα γελαγαμε κ 10 κλαιγαμε..νομιζω οτι το θεμα εχει την ριζα του εκει ακριβως..
πως οταν γελαμε κ λεμε "σε καλο να μας βγει"..γιατι να το λεμε??δεν αξιζουμε να γελαμε??
ο πατερας μου "εφυγε" 10/4, ηταν η αφορμη να γραφτω στο φορουμ...την προηγουμενη του θανατου του, τον εβρισα γιατι οπως παντα εκανε μια παραλογη παρατηρηση, ηταν παραξενος κ ιδιορυθμος, ειχε περιεργες απαιτησεις απο εμας οπως πχ...μην αναβεις το θερμοσιφωνα παλι, μα πως??τον αναψα πριν 7 μερες!! θελω να πλυθω γαμω την ******* μου!!
εκεινη λοιπον την στιγμη μετα την παρατηρηση του, αντεδρασα, καθως ειχα κουραστει πια στην ζωη μου να ανεχομαι την ολη συμπεριφορα κ τον εβρισα..εκανα το μπανιο μου, ντυθηκα ,βαφτικα κ εφυγα...
δεν κοιμηθηκα σπιτι το βραδι καθως ειχα μια σχεση, την οποια εχω ακομα κ εμεινα σπιτι του..
την επομενη μερα χτυπησε το τηλ κ εμαθα οτι εφυγε.....
γονατισα..σαστισα, μπλοκαρα, ηταν βαρυ...κ βαρυ το εκανε ακομα περισσοτερο το οτι η τελευταια μου κουβεντα ηταν "αντε κ γαμησου...μαλακα ε μαλακα..."
βαρυνα τωρα..θα ηθελα να μην συνεχισω αυτη την ιστορια κ τοσο..
απο τοτε επεσα σε υποτροπη της καταθλιψης μου, που μεχρι τοτε την κουμανταριζα καλα....
Απο τοτε κ καθε χρονο την ιδια εποχη κανω υποτροπη....
επακολουθησε θρηνος πραγματικος, χρειαστηκε να παρω πολλα χαπακια για να συνελθω..
μακαρι να ζουσε κ να του πω ενα "συγγνωμη μπαμπα που δεν σε γνωρισα ποτε, που δεν ηρθα κοντα...που δεν σου ειπα ποτε οτι τελικα σαγαπω...αλλα ημουν πολυ θυμωμενη μαζι σου..γιατι ησουν φωνακλας κ μερικες φορες πολυ κακος"...
πραγματικα βαρυνα....αλλα σε ευχαριστω παρα πολυ Τonya ...

κ κατι αλλο..εχω στενοχωρεθει που δεν κατεφερε ποτε να με πιασει απο το χερι κ να μου δειξει τον κοσμο...δεν με κρατησε ποτε απο το χερι...η μαμα μου ηταν κ μανα κ πατερας..μεγαλωσα χωρις αυτον, αλλα με αυτον...
μεσα μου με εχει πληγωσει ολο αυτο...μου λειπει...αλλα δεν ξερω τι μου λειπει, γιατι δεν ειμασταν ποτε κοντα...δεν ξερω πραγματικα τι μου λειπει, αφου δεν τον ειχα κοντα..
απλα θα ηθελα μια δευτερη ευκαιρια σε αυτο...κ δεν ξερω πως γινεται..
μακαρι να ειχα μια δευτερη ευκαιρια στη σχεση κορη κ πατερα..
ομως πλεον δεν γινεται..ο.τι εγινε εγινε..
κ μαλλον γι αυτο κ το μεσα μου ουρλιαζει την ανοιξη.

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

τι εξαιρετικη προσεγγιση!!!! κ ποσο ανοιχτη ειμαι σε τοσο βαθιες ερμηνειες δεν φανταζεσαι..σε ευχαριστω πολυ!!! πραγματικα ειχα χρονια να ακουσω μια τοσο σπουδαια ερμηνεια...
λοιπον πρεπει να εχιες δικιο κ χιλια ευχαριστω που το ειπες γιατι ουτε καν το ειχα σκεφτει, μιας κ εχω φαει καποια χρονια στην "ντιβανι"....τωρα με εκανες να αναζητησω βαθια βαθια, τον ουσιαστικο λογο που μεσα μου σιχαινομαι την ανοιξη..
η αληθεια ειναι οτι μεγαλωσα σε ασχημο κ δυστυχισμενο περιβαλλον, 1 φορα γελαγαμε κ 10 κλαιγαμε..νομιζω οτι το θεμα εχει την ριζα του εκει ακριβως..
πως οταν γελαμε κ λεμε "σε καλο να μας βγει"..γιατι να το λεμε??δεν αξιζουμε να γελαμε??
ο πατερας μου "εφυγε" 10/4, ηταν η αφορμη να γραφτω στο φορουμ...την προηγουμενη του θανατου του, τον εβρισα γιατι οπως παντα εκανε μια παραλογη παρατηρηση, ηταν παραξενος κ ιδιορυθμος, ειχε περιεργες απαιτησεις απο εμας οπως πχ...μην αναβεις το θερμοσιφωνα παλι, μα πως??τον αναψα πριν 7 μερες!! θελω να πλυθω γαμω την ******* μου!!
εκεινη λοιπον την στιγμη μετα την παρατηρηση του, αντεδρασα, καθως ειχα κουραστει πια στην ζωη μου να ανεχομαι την ολη συμπεριφορα κ τον εβρισα..εκανα το μπανιο μου, ντυθηκα ,βαφτικα κ εφυγα...
δεν κοιμηθηκα σπιτι το βραδι καθως ειχα μια σχεση, την οποια εχω ακομα κ εμεινα σπιτι του..
την επομενη μερα χτυπησε το τηλ κ εμαθα οτι εφυγε.....
γονατισα..σαστισα, μπλοκαρα, ηταν βαρυ...κ βαρυ το εκανε ακομα περισσοτερο το οτι η τελευταια μου κουβεντα ηταν "αντε κ γαμησου...μαλακα ε μαλακα..."
βαρυνα τωρα..θα ηθελα να μην συνεχισω αυτη την ιστορια κ τοσο..
απο τοτε επεσα σε υποτροπη της καταθλιψης μου, που μεχρι τοτε την κουμανταριζα καλα....
Απο τοτε κ καθε χρονο την ιδια εποχη κανω υποτροπη....
επακολουθησε θρηνος πραγματικος, χρειαστηκε να παρω πολλα χαπακια για να συνελθω..
μακαρι να ζουσε κ να του πω ενα "συγγνωμη μπαμπα που δεν σε γνωρισα ποτε, που δεν ηρθα κοντα...που δεν σου ειπα ποτε οτι τελικα σαγαπω...αλλα ημουν πολυ θυμωμενη μαζι σου..γιατι ησουν φωνακλας κ μερικες φορες πολυ κακος"...
πραγματικα βαρυνα....αλλα σε ευχαριστω παρα πολυ Τonya ...

---

Κορίτσια συγκινήθηκα ... Ο μπαμπάς σου ξέρει ότι τον αγαπούσες anxious, είμαι σίγουρη γι αυτό! Κι εγω έχω χάσει το μπαμπά μου και δεν του είπα ότι τον αγαπώ.... και η μητέρα μου πάσχει από καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο αλλά πρόλαβα και της το είπα ότι την αγαπάω!!!! Ομως αδυνατω να τη προσέχω όσο θα ήθελα γιατί έχω δυο πανέμορφα αγοράκια 6 ετων με αναπηρία και ρε κορίτσια κι εμένα δεν μ΄αρεσει η άνοιξη!!!!

το ξερει αραγε??? πως το ξερει??μακαρι να το ξερει οτι τον αγαπουσα...κ οτι αντιδρουσα ετσι επειδη φωναζε κ ηταν βιαιος..κατα βαθος ηταν αρνι ομως...ειχε κ αυτος τους λογους του...τον εχω φυσικα συγχωρεσει...ηταν αδιαφορος κ αυτος..τι να κανω κ γω?παιδι ημουν...με μεγαλωσε με φωνες κ τρομοκρατια..ποσο πια να ειμαι κ γω υπερανω???
οταν πεθανε, εκλαιγα με σπασμους στο κρεβατι , ηρθε η μαμα μεσα στο δωματιο μου κ μου λεει "παιδι μου...μην εχεις τυψεις..σε παρακαλω...δε φταις εσυ..ο πατερας σου ηταν περιεργος, σε ολους προκαλουσε αισθηματα δυσφοριας...δεν φταις εσυ που ησουν θυμωμενη"
κ καπως απαλυνε τον πονο μου..
ενας λογος που δεν θελω κ φοβαμαι να κανω παιδια , ειναι οτι φοβαμαι πολυ οτι θα γινω κ γω κακος γονιος σαν την μαμα κ τον μπαμπα...ομως κτους δυο τους εχω συγχωρεσει για ολα, τοσα ηξεραν τοσα εκαναν..
η μαμα ζει κ την αγαπω πολυ κ της το λεω καθε μερα...τι να πω..δεν ξερω..θελω λιγο να κλαψω τωρα..

η ζωή είναι ωραία. μόνον που βλέπεις το φως του ήλιου είναι ωραία. σας αφιερώνω ένα ποίημα του 1960 του Τίτου Πατρίκιου, γεννημένου το 1928:

Όπως αθόρυβα τελειώνει η κάθε μέρα
ένα κομμάτι της αγάπης μεταμορφώνεται σε πάγο
ένα κομμάτι του κορμιού μεταμορφώνεται σε θάνατο.

τρέξτε να προλάβετε κορίτσια, χαμπάρι δεν πήρα πόσο γρήγορα πέρασε η υπέροχη βασανισμένη ζωή μου, εκπλήσσομαι που αγωνίζομαι σαν να πίνω νερό, όλα μαθαίνονται τελικά, ακόμη και το να κάνεις το μειονέκτημα πλεονέκτημα

Με συγκινήσατε... :)
Σημερα έμαθα οτι πέθανε ο πατέρας ενός φίλου που πολύ τον βασάνισε κι εκείνον. Δύσκολος άνθρωπος, βίαιος του στιγμάτισε τη ζωή και τον γέμισε προβλήματα. Όλη μέρα ευχόμουν για τον φίλο μου να βρει την δύναμη να τον συγχωρέσει κάποτε και για εκείνον να πρόλαβε και να κατάλαβε τι έκανε πριν φύγει.
Είσαι τυχερή που τον συγχώρεσες anxious, το πιο δύσκολο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να καταφέρουμε να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και να μην νιώθουμε ενοχές λες και δεν έχουμε δικαίωμα στην χαρά.
Η άνοιξη είναι η αναγέννηση,αναγεννάται όλη η φύση και έχουμε και μεις ως μέρος της φύσης δικαίωμα σε αυτή την αναγέννηση :)

Και μιας και το ρίξατε στην ποίηση (καταπληκτικό το ποίημα παρεπιπτόντως) θα σου πω κι εγώ στίχους από ένα τραγουδάκι που μ' αρέσει.

"Βάστα το νου , βάστα το νου
να μη γκρινιάξει του καιρού
που φτιαξε με τον πόνο κλίκα
και τσιγκουνεύεται στην γλύκα"

μου αρεσει πολυ η Ανοιξη, αλλα ακομη περισσοτερο το καλοκαιρι !!!1

το καλοκαιρι το λατρευω! δεν εχω κανενα προβλημα..ειμαι καλοκαιρινος τυπος..
μακαρι παντα να ηταν καλοκαιρι δλδ..

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Με συγκινήσατε... :)
Σημερα έμαθα οτι πέθανε ο πατέρας ενός φίλου που πολύ τον βασάνισε κι εκείνον. Δύσκολος άνθρωπος, βίαιος του στιγμάτισε τη ζωή και τον γέμισε προβλήματα. Όλη μέρα ευχόμουν για τον φίλο μου να βρει την δύναμη να τον συγχωρέσει κάποτε και για εκείνον να πρόλαβε και να κατάλαβε τι έκανε πριν φύγει.
Είσαι τυχερή που τον συγχώρεσες anxious, το πιο δύσκολο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να καταφέρουμε να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και να μην νιώθουμε ενοχές λες και δεν έχουμε δικαίωμα στην χαρά.
Η άνοιξη είναι η αναγέννηση,αναγεννάται όλη η φύση και έχουμε και μεις ως μέρος της φύσης δικαίωμα σε αυτή την αναγέννηση :)

Και μιας και το ρίξατε στην ποίηση (καταπληκτικό το ποίημα παρεπιπτόντως) θα σου πω κι εγώ στίχους από ένα τραγουδάκι που μ' αρέσει.

"Βάστα το νου , βάστα το νου
να μη γκρινιάξει του καιρού
που φτιαξε με τον πόνο κλίκα
και τσιγκουνεύεται στην γλύκα"

---

θανασαρας ε??!!! τον αγαπω!!! ποσες φορες δεν εχουμε κανει αυτη τη σκεψη...ολοι μας λιγο πολυ..
να βαστας τον νου να σταματησει να γκρινιαζει...εξαιρετικο..respe ct..

η συγχωρεση τωρα...η ψυχοθεραπεια με εμαθε να συγχωρω...να κατανοω τους αλλους κ να τους συγχωρω..
το θεμα κ το προβλημα παντα, αλλα κ το πιο δυσκολο κατορθωμα ολων...ειναι να να μαθουμε να συγχωρουμε εμας τους ιδιους..πραγμα πολυ δυσκολο..

"χωρις αυτην την σκοτεινια....τα βραδια μενουν αδεια.."

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Με συγκινήσατε... :)
Σημερα έμαθα οτι πέθανε ο πατέρας ενός φίλου που πολύ τον βασάνισε κι εκείνον. Δύσκολος άνθρωπος, βίαιος του στιγμάτισε τη ζωή και τον γέμισε προβλήματα. Όλη μέρα ευχόμουν για τον φίλο μου να βρει την δύναμη να τον συγχωρέσει κάποτε και για εκείνον να πρόλαβε και να κατάλαβε τι έκανε πριν φύγει.
Είσαι τυχερή που τον συγχώρεσες anxious, το πιο δύσκολο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να καταφέρουμε να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και να μην νιώθουμε ενοχές λες και δεν έχουμε δικαίωμα στην χαρά.
Η άνοιξη είναι η αναγέννηση,αναγεννάται όλη η φύση και έχουμε και μεις ως μέρος της φύσης δικαίωμα σε αυτή την αναγέννηση :)

Και μιας και το ρίξατε στην ποίηση (καταπληκτικό το ποίημα παρεπιπτόντως) θα σου πω κι εγώ στίχους από ένα τραγουδάκι που μ' αρέσει.

"Βάστα το νου , βάστα το νου
να μη γκρινιάξει του καιρού
που φτιαξε με τον πόνο κλίκα
και τσιγκουνεύεται στην γλύκα"

---

https://www.youtube.com/watch?v=3TeICVPpCTE
Αφιερωμένο φίλη μου.....

Kάθε εποχή έχει τις ομορφιές της.
Είναι ένας κύκλος ζωής και προσωρινού θανάτου. Η άνοιξη συμβολίζει την Ανάσταση.
Είναι πολύ εποικοδομητικό να παρατηρείς την ομορφιά κάθε εποχής και τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται.

Συντελείται κάτι μαγικό σε κάθε εποχή και είναι κρίμα να δημιουργούμε με τον τρόπο σκέψης μας και αντίληψης μας ένα πλαίσιο μελαγχολίας,άγχους και απεχθειας. Νομίζω είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής που σε αποκόβει από την φύση. Βιώνουμε αυτή την αλλοτρίωση του αστικού περιβάλλοντος. Κλεισμένοι σε κλουβιά να παρατηρούμε το ρολόι στον τοίχο και κουτιά όπως τηλεόραση και υπολογιστές που σπέρνουν τον τρόμο καθημερινά.

Πέρα από τις αλλεργίες και την αναστάτωση που μας φέρνει η άνοιξη και η αλλαγή των εποχών κάθε εποχή είναι ξεχωριστή. Ας πλαισιώνουμε κάθε εποχή με άτομα που μας ενδιαφέρουν και να μοιραζόμαστε όμορφες στιγμές.

2 μηνες ειναι λεω εγω, θα περασουν...σορρυ που σας αδειαζω ετσι, καθως κ ειμαι πολυ κυνικος ανθρωπος....απο Μαη καλοκαιρι κ τελος...
να ναι καλα το εφεξορ..

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

θανασαρας ε??!!! τον αγαπω!!! ποσες φορες δεν εχουμε κανει αυτη τη σκεψη...ολοι μας λιγο πολυ..
να βαστας τον νου να σταματησει να γκρινιαζει...εξαιρετικο..respe ct..

η συγχωρεση τωρα...η ψυχοθεραπεια με εμαθε να συγχωρω...να κατανοω τους αλλους κ να τους συγχωρω..
το θεμα κ το προβλημα παντα, αλλα κ το πιο δυσκολο κατορθωμα ολων...ειναι να να μαθουμε να συγχωρουμε εμας τους ιδιους..πραγμα πολυ δυσκολο..

"χωρις αυτην την σκοτεινια....τα βραδια μενουν αδεια.."

---

Θανασάρας ναι!!! Και εγώ τον αγαπώ!
Όλοι μας την έχουμε κάνει αυτή τη σκέψη...να κρατάμε το νου που κάνει κλίκα με τον πόνο και μετά γίνεται τσιγκούνης στις χαρές!

Αραγε μπορούμε πραγματικα να συγχωρούμε τους αλλους χωρίς πρωτα να συγχωρούμε τον εαυτό μας; Παντα με μπερδευε η εννοια της συγχωρεσης...τι σημαινει τελικα; Μερικες φορες, ειδικα σε τετοιες περιπτωσεις που αφορα γονεις, σκεφτομαι οτι ισως παγιδευομαστε με την συγχωρεση, ισως αυτο που ονομαζουμε συγχωρεση μας κανει τελικα να ριχνουμε περισσοτερο βαρος στον εαυτο μας ή να τον θεωρουμε καπως υποχρεωμενο να συγχωρέσει...δεν ξερω...απλες σκέψεις κάνω.

Quote:

---

Originally Posted by Demi71

https://www.youtube.com/watch?v=3TeICVPpCTE
Αφιερωμένο φίλη μου.....

---

Ω χαιρομαι που βρηκα πολλους φαν του Θαναση τελικα!
Εξαιρετικο τραγουδι...παντα με συγκινει :)

Πάντως εγώ την λατρεύω την άνοιξη! Και το καλοκαίρι, αλλά την άνοιξη την περιμένω πάντα πώς και πώς... έχω την τύχη να ζω στην επαρχία, κάθε μέρα για να πάω στη δουλειά στάνταρ κάνω και δυο τρεις στάσεις να χαζέψω τον οργασμό της φύσης αυτή την εποχή και τα χρώματα! Μπορώ να κάθομαι σα το χαζό με τις ώρες και να κοιτάω τις πρασινάδες και τα χρώματα του ουρανού χαχα

Καλημερα!!συμφωνω με την ελισαβετ,η ανοιξη στην επαρχια ειναι τελεια!πριν χρονια πηγα στο χωριο του φιλου μου!!αυτο που δεν θα ξεχασω ποτε ειναι η μυρωδια των λουλουδιων με το που μπηκαμε στο χωριο!δεν εχω λογια!!γαληνη!!

νομιζω οτι δεν εχει να κανει η συγχωρεση με το αν μπορουμε να συγχωρουμε τους εαυτους μας ή οχι......
δε ννομιζω οτι θα μπορουσα να μην συγχωρησω τους δημιουργους μου...
καποτε ημουν πολυ θυμωμενη..τωρα πια οχι..τωρα υπαρχει αποδοχη κ μια σκεψη του στυλ " οκ τοσα ηξεραν τοσα εκαναν...κ αυτους καποιοι αλλοι γονεις τους πληγωσαν κ συ η ιδια αν ησουν γονιος θα εκανες λαθη, μη νομιζεις οτι θα ησουν τελεια".
απλα ολο αυτο με εκανε να νιωθω οτι πρεπει να ειμαι τελεια για να γινω γονιος κ εφοσον δεν ειμαι τελεια, δεν θα γινω..
δεν μπορω καν να με φανταστω μανα..κ ειμαι 38,περασαν τα χρονια..ο.τι εκανα εκανα..τωρα νιωθω κουρασμενη επισης για κατι τετοιο...το αφησα πισω μου κ μαρεσει που ειμαι ετσι,δεν θελω να αλλαξει τιποτα...με τον αντρα μου νιωθουμε παντα νεοι κ κανουμε ενα σωρο πραματα.
κ η οψη μας ειναι σαν να ειμαστε εφηβοι...δεν εχουμε ακομα μεγαλωσει..
η μαμα μου με εκανε 39 χρονων! πως αντεξε???απαπα...

Quote:

---

Originally Posted by pink floyd

Καλημερα!!συμφωνω με την ελισαβετ,η ανοιξη στην επαρχια ειναι τελεια!πριν χρονια πηγα στο χωριο του φιλου μου!!αυτο που δεν θα ξεχασω ποτε ειναι η μυρωδια των λουλουδιων με το που μπηκαμε στο χωριο!δεν εχω λογια!!γαληνη!!

---

Το πιστευεις οτι σε ο.τι αρωμα εχω αγορασει τονιζω παντα να μην εχει αρωμα λουλουδιων????ακομα κ το απορρυπαντικο πατωματος...ξενερωνω αν εχει αρωμα λουλουδιων..
επισης απο λουλουδια μαρεσουν μονο οι ηλιοι κ οι τουλιπες.τιποτ αλλο.

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

Το πιστευεις οτι σε ο.τι αρωμα εχω αγορασει τονιζω παντα να μην εχει αρωμα λουλουδιων????ακομα κ το απορρυπαντικο πατωματος...ξενερωνω αν εχει αρωμα λουλουδιων..
επισης απο λουλουδια μαρεσουν μονο οι ηλιοι κ οι τουλιπες.τιποτ αλλο.

---

Ελα ρε,σοβαρο?!ειμαι το ακρως αντιθετο,οτι παιρνω ειναι με αρωμα λουλουδιων!τρελενομαι για τριανταφυλλο κ ορχιδεα!σου χω στειλει πμ!!!

σου ειπα εγω ειμαι του ταλκ...του μωρουδιακου..στις ξανθιες πανε τα ταλκοειδη κ τα γλυκα..στις μελαχροινες το πικαντικο...κ το λουλουδι επισης.

Εγώ για μια άνοιξη ζω. Ανέκαθεν το χειμώνα με έπιανε κάτι. Θυμάμαι στο δημοτικό να κάθομαι στην άκρη και να κοιτάω τα άλλα παιδάκια και να νιώθω θλιμμένος (γίνεται ένας 10χρονος να έχει κατάθλιψη???). Αλλά ποτέ δεν το έψαξα αν έχω εποχική διαταραχή.

Όλες μου οι χαρούμενες αναμνήσεις είναι από άνοιξη βασικά (χαρταετοί, πάρτυ αποκριών, εκδρομές!). Αντίθετα καλοκαίρι ήταν βαρεμάρα/ξεκούραση και χειμώνας καταστροφή.

Ολες οι εποχες εχουν την ομορφια τους , μονο που το καλοκαρι υποφερω λογω ζεστης, ( τα φαρμακα δημιουργουν το αισθημα του καυσου ) , ολες οι αλλες , οκ. .......μια χαρα ειναι, ζουμε στην καλυτερη χωρα απο αποψη κλιματος .....

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Εγώ για μια άνοιξη ζω. Ανέκαθεν το χειμώνα με έπιανε κάτι. Θυμάμαι στο δημοτικό να κάθομαι στην άκρη και να κοιτάω τα άλλα παιδάκια και να νιώθω θλιμμένος (γίνεται ένας 10χρονος να έχει κατάθλιψη???). Αλλά ποτέ δεν το έψαξα αν έχω εποχική διαταραχή.

Όλες μου οι χαρούμενες αναμνήσεις είναι από άνοιξη βασικά (χαρταετοί, πάρτυ αποκριών, εκδρομές!). Αντίθετα καλοκαίρι ήταν βαρεμάρα/ξεκούραση και χειμώνας καταστροφή.

---

δεν μαρεσουν οι αποκριες...οι χαρταετοι..την καθ δευτερα συνηθως βαριεμαι, αν κ εχω καλες παιδικες αναμνησεις...με τ αδερφια μου παντα, το καλοκαιρι μου αρεσει ο ηλιος που καιει, δλδ μαρεσει η ζεστη, που φοραμε λιγοτερα ρουχα, που οπου κ να πας δεν σκεφτεσαι αν θα βρεξει, που κανεις μπανιο στην θαλασσα..που τα παραθυρα ειναι ανοιχτα κ μπαινει αερακι εστω κ ζεστο..που πας διακοπες..που μπαινεις σε πλοια κλπ..το καλοκαιρι το αγαπω..αν κ ο ηλιος με τυφλωνει λογω graves..απ οτι εχω καταλαβει μαρεσει ο χειμωνας που εχει πολυ κρυο κ χουχουλιαζεις κ το καλοκαιρι που εχει πολυ ζεστη..δλδ μαρεσουν τα ακρα..

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

.δεν ξερω γιατι ομως..εχω φωτοφοβια εν τω μεταξυ λογω του graves κ θελω να ειμαι συνεχεια με κλειστα παντζουρια, η ανοιξη με ταραζει κ με αποσυντονιζει...
με ενοχλει ολη η πλαση που ειναι σε εξαρση....γιατι αραγε?
το εχουν κ αλλοι αυτο? ειμαι μονο εγω η ανωμαλη??

---

Aνξιους , κι μενα μαρεσει το σκοταδι ,αλλα ειμαι βραδυνος τυπος , στο δωματιο μου , παντα εχω κλειστατα παντζουρια , δεν θελω να μπαινει φως , ..................οταν βγαινω βολτα ομως , με το σκουτερ , μαρεσει που ειναι μερα , αλλα προτιμω σαφως τις βραδυνες βολτες , το σκοταδι εχει κατι το μυστηριακο .......και μαρεσει , απο μοκρος μαρεσε , ξερεις , υπσαρχουν ημεροβιοιο ,και βραδυβιοι ανθρωπο , δεν ειναι κατι το αφυσικο ......

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

δεν μαρεσουν οι αποκριες...οι χαρταετοι..την καθ δευτερα συνηθως βαριεμαι, αν κ εχω καλες παιδικες αναμνησεις.....

---

Κι εγω απεχθανομαι τις αποκριες , τους χαρταετους οχι , γιατι μικρος κατασκευαζα τους δικους μου , και πυροβολουσα απο το σαλονι τους υπολοιπους ( σκατοπαιδο ) , ειχα αεροβολο απο τα 8 μου , στα 12 μου πηρα ο πατερας μου ενα φλομπερ , ( πυροβολο ) , στα 15 μου πηρα το 1ο μονοκαννο, 12αρι , εφτιαχνα τιςσφαιρες μονος , στα 17 πηρα την 1η μου καραμπινα , στα 18 εκανα τον 1ο μου φονο ...................:)

κ τωρα εχεις ενα καλασνικοφ...μηπως εισαι αυτος που σκοτωνει ταξιντζηδες???μουαχααχαχ

ανοιξη και φθινοπωρο η καλυτερες μου εποχες... η φυση κοιματε το φθινοπωρο και κάθε ανοιξη αναγεννιετε...

Μου αρέσει...Βασικά όλες οι εποχές μου αρέσουν.

Αν μου δινόταν η δυνατότητα να επιλέξω οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο ήθελα χωρίς να υπάρχουν θέματα βιοπορισμού ή άλλων αναγκών, η επιλογή μου θα βασιζόταν στο πόσο πολύ κρατάει η άνοιξη στην εκάστοτε χώρα. Όσο πειρσσότερη άνοιξη, τόσο πιο μεγάλη η πιθανότητα να μεταναστεύσω εκεί.
Άνοιξη....τη λατρεύω.....όλα μου φαίνονται ωραιότερα, ακόμα και το πιο μεγάλο πρόβλημα μου φαίνεται λιγότερο σημαντικό την άνοιξη. Άνοιξη έχασα τον πατέρα μου, 27 Απριλίου συγκεκριμένα, άνοιξη έχασα τον καλύτερό μου φίλο, άνοιξη είχε περάσει η μητέρα μου μια τεράστια περιπέτειοα υγείας.....αλλά, νιώθω ότι όλα αυτά τα αντιμετώπισα πολύ πιο ήρεμα, τα δέχτηγκα πολύ πιο ομαλά απ' οτι αν γινόταν σε οποιαδήποτε άλλη εποχή (δεν μιλάω για χειμώνα, εκεί θα το έριχνα στα φάρμακα).
Ναι, λατρεύω την άνοιξη.....