Καλησπερα, με συγχωρειτε για τον χρονο που σας κλεβω αλλα θελω να σας πω τα δικα μου. Το καλοκαιρι του 2015 γνωρησα τον ερωτα της ζωης μου, ηταν σαν να την ηξερα χρονια απ'την πρωτη στιγμη που βρεθηκαμε, μου αλλαξε εντελως την διαθεση και με εκανε να εμπιστευτω κοπελα ξανα που μου ηταν δυσκολο μετα απο εναν χωρισμο. Τα ξεχασα ολα οσα με πληγωσαν με εκανε να νιωθω υπεροχα οταν ημουν μαζι της ειχε προσωπικοτητα ηταν ωριμη, μορφομενη,προσγειωμενη ειχε χαρακτηριστικα και τις προδιαγραφες για να την κανω γυναικα μου. Εγω ωστοσο κρατουσα ενα βαθυα κρυμμενο μυστικο, τον εθισμο μου προς τις ουσιες δεν μπορουσα να το μοιραστω μαζι της γιατι φοβομουν πως αν το ελεγα θα την χασω. Τους πρωτους πεντε μηνες δεν ειχα δωσει καποιο δικαιωμα να υποψιαστει κατι, να σας πω πως η κοπελα εμενε εξωτερικο και πηγαινοερχομασταν τακτικα μια ο ενας μια ο αλλος.
Εδω ξεκινανε ολα. Ηταν λοιπον η σειρα μου να παω να την επισκεφτω της ειχα πει πως θα την ενημερωσω μολις ξεκινησω και αντι γι αυτο της ειπα οτι δεν θα παω γιατι θα μπω σε κλινικη απεξαρτησης σε λιγη ωρα καθως ημουν πολυ χαλια σε σημειο να μην μπορω να ντυθω απ την μαστουρα και ετσι με ειδαν οι γονεις μου σ'αυτο το χαλι και μετα απο αγριο καυγα αποφασησαμε να μπω σε κλινικη. Η κοπελα επαθε τρελο σοκ εκλεγε ασταματητα δεν με πιστευε μου ειπε πως ηταν μια δικαιολογια για να μην παω να την δω και πως θελω να την χωρησω μ'αυτον τον τροπο, εκλεισα το τηλεφωνο και της ειπα πως πρεπει να φυγω και οτι την αγαπαω, μπαινω λοιπον στην κλινικη και μετα απο συζητηση με τον ψυχιατρο μου του ζητησα να μου δωσει το κινητο για να μπορω να επικοινωνω με την κοπελα μου, μου ειπε κανονικα απαγορευεται, αλλα μετα δεχτηκε να το εχω για δεκα λεπτα ημερησιως. Ανοιξα το κινητο και βλεπω μυνημα της να μου λεει χθες ημουν στην πολη που μενω της ειπα δεν σε πιστευω γιατι θα ερχοσουν να με δεις μου ειπε δεν ηθελα να σε δω σ'αυτην την κατασταση, ετσι ρωτησα τον λογο που ηρθε και μου ειπε για να σιγουρευτει οτι οντως ειπα την αληθεια οτι ειμαι σε κλινικη. Αφου λοιπον διαπιστωσε την αληθεια ειπε να μου συμπαρασταθει να με βοηθησει οικονομικα και κυριως εγκεφαλικα ηταν μαζι μου στον αγωνα που εδεινα πραγμα που το εκανε και ετσι δεθηκα ακομα περισσοτερο μαζι της.
Μετα απο πολλες συζητησεις και υποσχεσεις μολις πηρα το εξιτηριο τρεις μηνες μετα, στην αρχη μου ειπε ειναι καλυτερο και για τους δυο να το τελειωσουμε διοτι πλεον η εμπιστοσυνη της απεναντι μου ειχε χαθει και πως τιποτα δεν ειναι οπως ηταν και οτι καθε φορα που της εστελνα μυνημα φοβοταν οτι θα της οω πως παλι ειμαι σε καποια κλινικη..
Μετα μου ειπε πως εψαξε το παρελθον μου και πως ηξερε ακριβως ποσο καιρο ειμαι μπλεγμενος και οτι θα κε ρωταει πραγματα και αν της πω ενα ψεμα δεν θα μου ξαναμιλουσε..Με ρωτουσε διαφορα της απαντουσα οπως ακριβως ειχα συμβει τα πραγματα φενοταν πως καπως εστο και πολυ λιγο σαν να με εμπιστευοταν παλι. Δεχτηκε να μου δωσει λοιπον μια ευκαιρια ακομα, ημουν τοσο χαρουμενος οσο ποτε ηρθε να με βρει χαρηκε παρα πολυ που ειχα βαλει κιλα ειχα παρει το χρωμα του ανθρωπου παλι και ετσι τα ξανα βρηκαμε, με εβαλε να κανω εξετασεις πως δεν εχω καποια αρρωστια, πως δεν εχω στο αιμα μου καποια ουσια ειδε οτι ημουν καθαρος και ολα κοιλουσαν ομορφα..
Δευτερο χτυπημα...Σειρα μου να παω να την δω, στο λεοφωρειο βλεπω εναν τυπι να ειναι μαστουρα φουλ και ετσι με εβαλε σε πειρασμο πιασαμε συζητηση τον ρωτησα τι ηπιε μου λεει ηρωινη και με ρωτησε αν θελω...ειπα ναι πριν καν το σκεφτω, πριν καταλαβω πως ετσι θα την εχανα οριστικα πως ετσι πετουσα στα σκουπιδια τον κοπο που εκανα στην κλινικη να γεινω παλι ανθρωπος, το εκανα λοιπον, ο τυπος πηγαινε στην ιδια πολη που πηγαινα και εγω ετσι ανταλλαξαμε νουμερα και παλι υποτροπιασα. Στην χωρα που ημουν να σας πω πως να ναρκωτικα ηταν πολυ φθηνα ενα γραμμαριο ηρωινης ειχε 8€ και η ποιοτητα πολυ καλη να μην πολυλογω το δευτερο μπαμ εγινε σπιτι της εχω παρει υπερβολικη δωση και με ειδε να φευγω απ'την ζωη τα ματια μου γυρνουσαν δεν μπορουσα να παρω ανασα καλεσε ασθενοφορο, ξυπνησα στο νοσοκομειο και βλεπω αυτα τα ενοχλητικα φωτα και η κοπελα μου να σηκωνετε μολις ειδε οτι ανοιξα τα ματια, της ειπα τι κανω εδω πες μου πως βλεπω ονειρο μου λεει μακαρι να ηταν ονειρο εγινε αυτο κι εκεινο εκει καταλαβα πως τελος..Βγαινω λοιπον μπαινω στο αμαξι της και βλεπω δεν παμε προς το σπιτι της, την ρωτησα που παμε και μου ειπε θα σε παω Ελλαδα σπιτι σου τι θα εκανα μου ειπε αν πεθαινες τι ελεγα στους γονεις σου ετρεμε ολοκλιρη η καημενη αρχησα να συνειδητοποιω πως ολα ειχαν τελειωσει..Εχασα την γη κατω απ'τα ποδια μου. Αφου λοιπον με αφησε στο σπιτι αρχησα να κανω σκεψεις αυτοκτονιας γιατι ειχα απογοητευτει απο τον εαυτο μου για το πως την εχασα οριστικα.
Το ειχα παρει αποφαση και της εστειλα ενα τελευταιο μυνημα πως πανω στην απελπισια μου ξεφτηκα να κανω πραξη την αυτοκτονια διοτι μου ειχε πει ξεχασε με της εστειλα ενα τελευταιο αντιο με κλαματα και ενα σημειωμα στο σπιτι. Πηρα 80 υπνωτικα χαπια μαζιβμε αλκοολ και για κακη μου τυχη ξυπνησα παλι σε νοσοκομειο, η κοπελα χαρηκε που επεζησα και με στηρηξε παλι, ειχαμε μια επικοινωνια σε φιλικο επιπεδο, μου ελεγε πως με σκεφτεται πως μ'αγαπαει πως δεν πηγαινει στην δουλεια της εδω και ενα μηνα πως σκεφτεται να αλλαξει σπιτι γιατι θυμαται εμενα να αργοπεθαινω σε εκεινο το σπιτι και ειχε φοβηθει παρα πολυ. Εγω παλι δεν ηθελα να ζησω χωρς εκεινη και ετσι εκανα παλι δευτερη αποπειρα αυτοκτονιας αυτην την φορα για να το σιγουρεψω πηρα μεγαλη ποσοτητα ηρωινης μαζι με υπνωτικα. Ξυονα παλι σε νοσοκομειο μου ειπαν πως ημουν σε κωμα 4 μερες.
Δεν ημουν χαρουμενος που καταφερα να κρατηθω στη ζωη αλλα μολις ειδα τους γονεις το βλεμα τους και μονο τους ζητησα συγνωμη και τους αγκαλιασα.. Ετσι πηρα την αποφαση αυτην την φορα να κοψω εντελως καθε ουσια πηγα παλι στην κλινικη εκατσα τρεις μηνες βγηκα εχω βαλει 30 κιλα εχω κοψει και το καπνισμα ειπα να μην απογοητευσω ξανα αυτους που μ'αγαπανε και κυριως να αγαπησω εγω τον εαυτο μου και να κανω κατι αξιολογο μπας και τα ξανα βρω με την πρωην μου, απ'οτι μου λεει εκανε τα παντα να με ξεχασει αλλα δεν μπορει το ιδιο και εγω ειμαστε εξι μηνες χωρια αλλα ακομα θελει ο ενας τον αλλον.
Η ιδια μου λεει να προσπαθησω να την ξεχασω μα δεν μπορω την θελω παλι πισω το θεμα ειναι οτι τωρα που ειμαι καλα δεν με πιστευει σε τιποτα αλλα λεει οτι με σκεφτεται και μ'αγαπαει και οτι της λειπω αλλα δεν θελει να βρεθουμε τι να κανω εγω δεν υπαρχει μερα στιγμη ουτε λεπτο που να μη την σκεφτομαι. Δεν δεχεται να βρεθουμε, αν της κανω εκπληξη να παω να την βρω λετε να ειναι καλη ιδεα??
Συγνωμη που σας κουρασα αλλα δεν εχω σε ποιον να τα πω..