Άγχος για πανελλήνιες. Δεν έμεινε τίποτα άλλο μπροστα..

Γεια σε όλους.γρσφω συχνά στο φόρουμ όταν συμβαίνει κάτι ασχημο και αυτό με αγχωνει. Θα μπω κατευθείαν στο θέμα για να μην κουραζω. Είμαι 19 ετών . Φέτος θα δώσω δεύτερη φορά πανελλήνιες από επαλ . Θέλω να περάσω σε σχολή πληροφορικής.. τουλάχιστον αυτό νομίζω:/.. Από το καλοκαίρι έως και σήμερα δουλεύω σε ένα εστιατόριο όπου όπως πολλοί ξέρετε οι περισσότεροι δεν πληρώνουν στην ώρα τους.. Εμείς ήμαστε απλήρωτοι μηνες.. παίρνουμε βασικά περίπου 200 τον μήνα και αν.. Γενικά δουλεύω μόνο τα σκ διότι έχω φροντιστήρια.. οι γονείς μου πληρώνουν δεύτερη φορά τα φροντιστήρια . Τους λέω ότι διαβάζω αλλά δεν διαβάζω . Δεν έμαθα ποτέ να το κσνω. Δεν τα Ρίχνω στους γονείς μου διότι ξέρω ότι είναι μεγάλος και έχω μυαλό και θα έπρεπε να το κάνω από μόνος Μου. Το θέμα κυρίες και κύριοι είναι ότι επειδή ξέρω ότι δεν πρόκειται να περάσω πουθενά μιας και δεν διαβάζω και είμαι ένας άχρηστος. Τι γίνεται μετα? Τόσα χρόνια ταλαιπωρουμε από άγχος και κατάθλιψη.. Δεν θέλω να μείνω σε αυτή την χωρα.. Δεν έχω κάποιο χαρτί να δείξω ότι μπορώ να βρω δουλειά έξω ούτε καν για αγγλικά που και εκεί ΑΠΈΤΥΧΑ..... αναρωτιέμαι αν αξίζω να ζω η όχι πραγματικά . . Δεν θέλω ούτε φιλπυς.. μόνος οι γονείς μου νοιάζονται αλλά αν τους ότι δεν πρόκειται να περάσω θα με διώξουν από το σπίτι και θα μείνω στον δρομο. Φοβάμαι ότι θα μείνω στον δρόμο.. ότι θα ζητιανεω κάνεις δεν με θελει. Έχω κάνει απόπειρα αυτοκτονίας όταν ήμουν περίπου στα 15. Διότι κάνεις δεν μου έδινε σημασία μ πίστευα ότι είναι τρόπος να μου δώσει κάποιος σημασια.. Έχω αλλά 3 αδέρφια . Όπου είναι 21 και 20 και 7 ετων.. δουλεύουν και αυτοί σε εστιατόριο αλλά πέρασαν εκεί που ήθελαν. Γιατί να μην περάσω και εγώ ? Ώρες και φορές νιώθω ότι απλά επειδή έχω κάποια χρήματα και είμαι κατά κάποιο τρόπο ανεξαρτήτως ότι ια βρω λύση για κάποια ιδιωτική σχολη.. Αλλά τα πράγματα στην Ελλάδα είναι τόσο χάλια που όταν το σκέφτομαι με πιάνει αναγούλα . . Παρακαλώ πείτε μου τις απόψεις σας πάνω στα προβλήματα που ανέφερα . ........ Ευχαριστώ Γιάννη.ς.....να αναφέρω ότι η ώρα περνάει κάθοντας όλη την ημέρα σε ένα υπολογιστή. Πηγαίνοντας φροντιστήριο και τα σκ δουλεύω.........

Quote:

---

Originally Posted by giannis97

δουλεύουν και αυτοί σε εστιατόριο αλλά πέρασαν εκεί που ήθελαν. Γιατί να μην περάσω και εγώ ? .................................................. ... .να αναφέρω ότι η ώρα περνάει κάθοντας όλη την ημέρα σε ένα υπολογιστή. Πηγαίνοντας φροντιστήριο και τα σκ δουλεύω.........

---

Περνας εφοσον στρωσεις πωπο στην καρεκλα ΚΑΙ διαβασεις σωστα κι εξυπνα!
αν χαζευεις στον υπολογιστη, πως να περασεις??
αν δεν μπορεις να διαβασεις σπιτι, που το καταλαβαινω απολυτα, σου προτεινω να βρεις ενα αναγνωστηριο σε βιβλιοθηκη να πηγαινεις με προγραμμα καθε μερα για διαβασμα και ωραριο πχ 10-2 το μεσημερι διαβασμα στο αναγνωστηριο. Εκει θες-δε θες θα διαβασεις, και μονο που θα βλεπεις αλλους σκυμμενους πανω στα βιβλια θα σε πιασει το φιλοτιμο και θα στρωθεις.
Και μετα στο σπιτι θα εχεις αλλη ορεξη...
Ουσιαστικα ορεξη σου λειπει και κινητρο για προσπαθεια!

η δουλεια ειναι πιο δυσκολη ρε χαζε μια ζωη θα δουλευεισ αμα δεν περασεισ σκεψου εναν να δουλευει μετα απο σαραντα χρονια πωσ θα ειναι κι ενα να διαβαζει σαραντα χρονια μαλακεσ δεν ειναι οσοι διαβαζουν

Έμεινε 1 και μίσος μήνας πως υποτίθεται ότι θα έχω χρόνο να διαβασω?

Quote:

---

Originally Posted by giannis97

Έμεινε 1 και μίσος μήνας πως υποτίθεται ότι θα έχω χρόνο να διαβασω?

---

ΕΣΥ εφτασες σε αυτο το σημειο να εχεις τοσο χρονο, θα μπορουσες να ειχες αξιοποιησει τον χρονο σου συνετα!
Τωρα καταλαβαινεις τι αξια εχει ο χρονος!!
παθημα-μαθημα!

κανε την προσπαθεια σου, και υπαρχει και 3η φορα....

Και εγω με τη 2η περασα πανεπιστημιο, στα 6 χρονια πηρα πτυχιο, και τωρα ειμαι στην 7η χρονια που προσπαθω να τελειωσω ενα διδακτορικο που δεν τελειωνει...οποτε σε καταλαβαινω απολυτα!
εισαι πολυυυυυυυυυυυυυυυ μικρος για να σκεφτεσαι ετσι μιζερα και με ηττοπαθεια...

Κανε μια προσπαθεια να διαβαζεις 3-4 ωρες για αρχη, αλλα καθε μερα. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.
Κι ο κοσμος να χαλαει, ΕΣΥ εκει στις 3 ωρες καθε μερα. Μετα θα μπει το νερο στο αυλακι και θα δεις τα πραγματα με νεα οπτικη, ισως πορωθεις με το διαβασμα που ειναι ο στοχος σου, και μετα δεν θα σε κραταει κανεις και τιποτα....

Δεν είσαι άχρηστος, απλώς δεν προσπαθείς. Δεν ξέρω αν έχεις στόχους και κίνητρα, αλλά από αυτά που γράφεις ξέρω ότι δεν προσπαθείς. Έβαλες τον εαυτό σου σε ένα κουτάκι... δεν μπορώ.... δεν με θέλουν κτλ. Προφανώς εσύ δεν θέλεις τον εαυτό σου. Είτε μπεις στο πανεπιστήμιο, είτε δεν μπεις κάτι θα βρεις να κάνεις στη ζωή σου, εαν δεν θέλεις να χαθείς δεν θα χαθείς. Όσον αφορά, τις πανελλαδικές στρώσου στο διάβασμα αν θέλεις να τα καταφέρεις.

Εγώ έβγαλα τη σχολή σε εφτά χρόνια δούλευα κι όλα είχα αλλάξει δουλειά τρεις φορές όσο ήμουν στη σχολή πήρα πτυχίο κ τώρα κάνω άσχετη δουλειά με αυτό που σπούδασα έτσι είναι η ζωή κ φυλλάδια μοίρασα και τηλεφωνητής έκανα όλες τις δουλειές κι επειδή δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή ένα θα σου πω έχω πρόβλημα και πάλι δουλεύω μόνο που δεν μπορώ να κάνω λεπτομέρεια πάνω στη δουλειά κατά τα άλλα κανονικά

Λοιπον καταρχην δεν χρειαζεται να κατακρινουμε το παιδι για το παρελθον και οτι δεν διαβασε, το παρελθον παει περασε ειναι μια φαντασιωση πλεον δεν υπαρχει θα κοιτας μονο το παρον τι κανεις τωρα, μην ανχονεσαι εισαι πολυ μικρος, σημερα κλεινω τα 25 θυμαμαι στα 18 μ ειχα ανχοθει τοσο πολυ και μιας και δεν μ αρεσε και το συστημα της ελλαδος λεω δε γμιοντε ολα.... Τελικα χαρτι δεν πηρα... Δουλεψα 6 χρονια σερβις πολυ καλα λευτα παραπονο δεν ειχα ποτε δεν μ αρεσε να εξαρτιεμαι απο τους γονεις μου και εχω γαιδουρουπομονη λοιπον χαρτι δεν πηρα εγω ασχολιομουνα απο μονος μ με Photoshop 7 χρονια απο εφηβος, εκατσα στρωθικα και τωρα δουλευω μεσο ιντερνετ με πελατες του εξωτερικου ενα χρονο τωρα εκτος δουλειας σερβις.
Η δουλεια ειναι πολυ σημαντικη, πρεπει να χωθεις καπου που μισεις παρα πολυ για να κατασταλαξεις τι θες να κανεις στη ζωη σου οποτε μην βλεπετε ως αρνητικο την δουλεια πχ σερβις λατζα κλτπ....
Οσο για το χαρτι η αποψη μου ειναι οτι δεν χαθηκε και ο κοσμος αν αυτο ππυ σου αρεσει γινεται να το μαθεις και χωρις χαρτι κατι τεχνολογικο πχ στρωσε το κολο σου τωρα αν ειναι δικηγορικη ιατρικη και τετοια αλλο καπελο παλι.....
Και σκεψου παρα πολλα παιδια πετανε απο την ζωη τους 5,6 χρονια διασκεδαζοντας τους εαυτους τους καθημερινα και οταν πανε 25 δεν τους αρεσει αυτο που εκαναν στην σχολη και βρισκονται σε απειρο αδιεξοδο.
ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΣ κουλαρε θα ερθουν ολα με υπομονη και φιλοτιμο και δουλιτσα.
Ελπιζω να σε βοηθησα λιγακι.
Ξερω παρα πολλους οι οποιοι δεν εχουν καποιο χαρτι... Και ομως δουλεψαν ρισκαραν και πετυχαν...
Και να θυμαστε δεν ειναι ολοι ιδιοι ο αλλος μπορει να του αρεσει να ζει με 600 ε και καναπε στο μεσημερι και καθε μερα το ιδιο χωρις να θελει να προοδευσει παραπανω και αυτο ειναι δεκτον.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Εγώ έβγαλα τη σχολή σε εφτά χρόνια δούλευα κι όλα είχα αλλάξει δουλειά τρεις φορές όσο ήμουν στη σχολή πήρα πτυχίο κ τώρα κάνω άσχετη δουλειά με αυτό που σπούδασα έτσι είναι η ζωή κ φυλλάδια μοίρασα και τηλεφωνητής έκανα όλες τις δουλειές κι επειδή δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή ένα θα σου πω έχω πρόβλημα και πάλι δουλεύω μόνο που δεν μπορώ να κάνω λεπτομέρεια πάνω στη δουλειά κατά τα άλλα κανονικά

---

ελις ειμαι περιεργος τη σχολη εχεις βγαλει........ τη δουλεια κανεις τωρα?

Πρώτα από όλα χαλάρωσε. Τι σε κάνει δηλαδή άχρηστο; το ότι δεν διαβάζεις; αυτό είναι για εσένα σημάδι "αχρηστιας"; καθόλου άχρηστος δεν είσαι! απλά έχεις φάει ένα μπλοκαρισμα λόγο άγχους, λογικά, και αυτό είναι όλο. Θα εστιάσεις στον στόχο και ας είναι λίγος ο καιρός. Αν δεν πάει καλά μπορείς να ξαναδώσεις. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στην ζωή μου αυτό θα ήταν το κομμάτι της μόρφωσης μου. Και στα εικοσιτρια θα το προσπαθούσα. Τώρα είναι αργά, μας πιάσανε τα "αντα", οπότε θα είμαι μια ζωή εργάτης. Αλλά και πάλι τι να κάνουμε; υγεία να υπάρχει! Πάλεψε το! Θα τα καταφέρεις! Είμαστε μαζί σου!

Quote:

---

Originally Posted by pavlosla

ελις ειμαι περιεργος τη σχολη εχεις βγαλει........ τη δουλεια κανεις τωρα?

---

Τεχνολογικό ΤΕΙ ξέρω υπολογιστές αλλά για βιομηχανία κ τώρα αγροτικά κλπ είμαι πιο ήρεμος τώρα δεν έχω κανένα πάνω από το κεφάλι μου δούλεψα τρία τέσσερα χρόνια όσο ήμουν στη σχολή κ μετά έφυγα κι ηρέμησε το κεφάλι μου

Quote:

---

Originally Posted by elis

Τεχνολογικό ΤΕΙ ξέρω υπολογιστές αλλά για βιομηχανία κ τώρα αγροτικά κλπ είμαι πιο ήρεμος τώρα δεν έχω κανένα πάνω από το κεφάλι μου δούλεψα τρία τέσσερα χρόνια όσο ήμουν στη σχολή κ μετά έφυγα κι ηρέμησε το κεφάλι μου

---

Elis με το θεμα σου, γνωμη μου, η επαφη με τη φυση ειναι θεραπευτικη!
εξασφαλιζεις την επιβιωση σου, και κανεις κατι χειρωνακτικο-δημιουργικο!!

Κι εγώ εκεί βρίσκω λύση άλλη λύση δε βρήκα ακόμα κ γυμναστική που λέω δεν είναι τόσο καλό όσο η τσάπα με την τσάπα πραγματικά έχω ελπίδα ότι κάποια στιγμή δε θα χρειάζομαι φάρμακα δυναμώνει όλος ο οργανισμός εσωτερικά με τα χρόνια

Quote:

---

Originally Posted by elis

Κι εγώ εκεί βρίσκω λύση άλλη λύση δε βρήκα ακόμα κ γυμναστική που λέω δεν είναι τόσο καλό όσο η τσάπα με την τσάπα πραγματικά έχω ελπίδα ότι κάποια στιγμή δε θα χρειάζομαι φάρμακα δυναμώνει όλος ο οργανισμός εσωτερικά με τα χρόνια

---

και η γυμναστικη βοηθαει!!!
εγω αν δεν ειχα το γυμναστηριο τα 2 τελευταια χρονια θα ειχα τρελαθει.... τωρα χαλαρωσα με τα αντικαταθλ, δεν πολυπαταω και τσουπ 5 κιλακια+.

νομιζω το καθαρο οξυγονο, οι μυρωδιες της φυσης σε δυναμωνουν! αναπαυεται το πνευμα!!

Επειδή όταν σκάβεις το χώμα παρουσιάζει αντίσταση αυτή η αντίσταση είναι θεραπευτική δυναμώνει ο οργανισμός από μέσα εγγυημένο

Quote:

---

Originally Posted by elis

Επειδή όταν σκάβεις το χώμα παρουσιάζει αντίσταση αυτή η αντίσταση είναι θεραπευτική δυναμώνει ο οργανισμός από μέσα εγγυημένο

---

τι να σου πω? το εχω κανει στον κηπο μου και με κουραζει τρελα... τα λουλουδια μου μονο μου αρεσει να φροντιζω....

το σκαψιμο ειναι επιστημη δε θελει μονο δυναμη οπωσ φανταζεσαι θελει κουραγιο υπομονη θεληση παρα δυναμη δοκιμασε να εχεισ νευρα κ να σκαψεισ δε γινεται πρεπει να εισαι ηρεμοσ για να κανεισ δουλεια πρεπει να εχεισ υπομονη γτ η δουλεια δε προχωραει γρηγορα κ κουραγιο γτ ειναι δυσκολο ειναι επιστημη ακου τον παλιο

Αγαπητέ, διαβάζοντας το ποστ σου στενοχωρέθηκα. Διακρίνω τεράστιο αίσθημα ενοχής. Γιατί? Δίνεις δεύτερη φορά πανελλήνιες και πιστεύεις ότι δε θα περάσεις. Ε και? Δεν καθορίζει το πανεπιστήμιο την επιτυχία στη ζωή. Και ειδικά σε τέτοιους καιρούς που ζούμε. Δουλεύεις. Σε κακές συνθήκες, αλλά το κάνεις. Έπειτα αν θέλεις να ζήσεις έξω, στο λέω εκ πείρας, ότι μπορείς. Το πτυχίο πανεπιστημίου ή τει δεν αποτελεί διαβατήριο. Φτιάξε το μέσα σου και σήκω και φύγε. Βρες μια δουλειά, σπούδασε κάτι εκεί, μάθε μια τέχνη.Έπειτα μπορεις να πας σε μία τεχνική σχολή, χωρίς πανελλήνιες και να μάθεις μια τέχνη που θα χ@@@εις στα φράγκα. Λες ότι δε διαβάζεις. Μήπως υποσυνείδητα είναι επιλογή σου? Μήπως οι πανελλήνιες είναι απλά ένα κοινωνικό πρωτόκολλο και εσύ δεν το θες πραγματικά? Άκουσέ με, εγώ σε κάποια φάση βλέποντας τους συμφοιτητές μου να κάνουν καριέρες στο εξωτερικό, έλεγα ότι μάλλον είμαι εντελώς αποτυχημένη. Σε μία δεύτερη σκέψη, θυμήθηκα την πορεία τους και τη δική μου. Ποτέ δε διάβασα παρά την τελευταία στιγμή. Ποτέ δεν πάτησα σε μάθημα. Ποτέ δεν είχα επιστημονικές ανησυχίες.Μάλλον έζησα τη ζωή που επέλεξα. Και τώρα σαν επαγγελματίας. Βλέπω άλλους 30ρηδες να έχουν δουλειές,επιτυχίες, και να σκέφτονται τη δουλειά από το πρωί στις 6 μέχρι τις 2 το βράδυ. Εγώ δεν το κάνω. ΔΕ ΘΕΛΩ, δεν το επεδίωξα ποτέ, επομένως δεν ξέρω και αν μπορώ, μάλλον αν το ήθελα θα μπορούσα! Οκ, δε θα γίνω ποτέ καθηγήτρια πανεπιστημίου και μάλλον κάτι παραπάνω από μισθωτή, αλλά το ξέρω ότι το επέλεξα! Μήπως το ίδιο συμβαίνει και με σένα? Σταμάτα να υπακούς σε πρωτόκολλα κοινωνικά και ζήσε όπως θες. Άμα είσαι προκομμένος- που εσύ μάλλον είσαι-, θα τη βρεις την άκρη σου, είτε με δίπλωμα, είτε χωρίς!

Η αληθεια ειναι στα 18 μου οταν με ρωτουσαν και μενα και δεν ειχα περασει πουθενα μου ψιλοκακοφενοτανε και ντρεπομουνα που τους ελεγα οτι δουλευα σερβιτορος ομως μετα απο αρκετα χρονια καταλαβα οτι ημουν ο μοναδικος που το κοιτουσε ετσι και αισθανομουνα ετσι, αν αισθανεσαι πραγματοποιημενος δεν θα νιωθεις ουτε ντροπη ουτε τπτ! Ισα ισα μπορεις να βουλωσεις και μερικα στοματα.
Τωρα μην το ψαχνουμε με την ελλαδα παμε 18 μας λενε ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΤΗ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ..... Και μεχρι χθες σου σκουπιζε το σκατο η μανα σ και σ επλενε τα βρακια σου...... Δεν γινεται να παρθει ετσι αποφαση και το τιθες να κανεις στη ζωη σου.
Αλλα και παλι παιζει ρολο το τι αναζηταει ο καθενας στην ζωη του οπως ανεφερε ο αγαπητος/τη απο πανω.
Πιστευω ο ανθρωπος δυσκολευεται παρα πολυ να βρει αυτο που θα ηθελε να κανει στη ζωη του... Δεν ειναι απλα α βρηκα μια δουλεια και καθομαι αιωνια εκει τουλαχιστον για μενα(βλ δημ υπαλληλους) πρεπει να εξελιζεσαι και λιγο αλλιως χανεται και το νοημα και κατανταει μια ρουτινα καθημερινοτητας που σε τρωει.

Χαίρετε και Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας . Το θέμα είναι πως δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Δεν ξέρω μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί ζω Αφού δεν έχω κανένα.. ούτε στόχους ούτε πράγματα ευχάριστα να κανω.. ούτε με μια κοπέλα δεν μπορώ να βγω όπως έχω καταντήσει και δεν ξέρω ποιος ειμαι τι κσνω.. που παω.. Δηλαδή και τι γίνεται μετα αν δεν περάσω πουθενά ? Οι γονείς μου περιμένουν να μπω κάπου . Είναι δεύτερη φορά που κάνω φροντιστήρια και τα πληρώνουν εκεινοι . .. και να πεις ότι είμαστε σε μια χώρα που έχεις επιλογές να πω οκ.. Εντάξει μην κατηγορούμε πάντα την χώρα για ότι συμβαίνει. Ας δούμε μήπως φταίμε και εμείς οι ίδιοι. Αλλά δεν έχω μάθει να το παλεύω να το κυνηγάω να βάζω στόχους . ... δεν ξέρω πραγματικά απελπίζομαι όσο περνάνε οι μέρες .. και όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ πως οι μέρες και τα χρόνια περνάνε γρήγορα . Το θα γίνει όταν πάω 30; αν παω..... θα νιώθω σαν η μέρα να έχει 5 ωρες; ο μήνας 10 μέρες; την σιχάθηκα αυτή την ζωή πραγματικά.. μερικές φορές σκέφτομαι πως θα με διώξουν οι γονείς μου από το σπίτι και θα μείνω στους δρόμους ζητιανευοντας...

Eγώ λέω να μίλαγες στους γονείς σου ή στα αδέρφια σου ...

Αναφέρεις ότι μόνοι οι γονείς νοιάζονται, ότι δεν έχεις κοπέλα, ότι δεν έχεις κανένα, για το που θα καταλήξεις, ιδιωτικά, ζητιάνος κλπ Είσαι σε σύγχυση.......

Αυτό που περνάς στο κομμάτι του διαβάσματος δεν είναι τπτ, πολλοί τα πέρασαν.....ίσως έβρισκαν όμως μια μεγαλύτερη κατανόηση στο περιβάλλον τους και βρήκαν το δρόμο τους......και συ θα τον βρεις......

Αν δεν έχεις διαβάσει ποτέ, εγώ το βλέπω δύσκολο να βγάλεις βαθμό μέσα σε ένα χρόνο.......και στη σχολή όταν πας, δεν ξέρεις να διαβάζεις πάλι, μαθαίνεις στην πορεία.....

Εγώ λέω να το συζητήσεις με τους δικούς σου, να ζητήσεις την βοήθειά τους, όχι απλά να τους πεις ''δεν διάβασα''..... μπορεί να πας σε ένα ιεκ ας πούμε και να δώσεις πανελλήνιες μετά που μπορεί να έχεις και την ψυχολογία και τους στόχους......ή να δεις στην πορεία ότι δεν σε ενδιαφέρει και τόσο.......συν ότι θα ξέρεις και τι θες να κάνεις, γιατί πολλοί μπαίνουν σε μια σχολή και μετά δεν τους αρέσει.......

Και στις σχολές δεν μας χαρίζουν πτυχία , πάλι θέλει στόχους , κίνητρα, κόπο και ο γιάννης να είναι καλά ως ένα βαθμό...για μένα κοίτα τον εαυτό σου και που μπορείς να βρεις στήριξη και μετά θα ρθουν και τα υπόλοιπα......

Quote:

---

Originally Posted by giannis97

Χαίρετε και Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας . Το θέμα είναι πως δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Δεν ξέρω μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί ζω Αφού δεν έχω κανένα.. ούτε στόχους ούτε πράγματα ευχάριστα να κανω.. ούτε με μια κοπέλα δεν μπορώ να βγω όπως έχω καταντήσει και δεν ξέρω ποιος ειμαι τι κσνω.. που παω.. Δηλαδή και τι γίνεται μετα αν δεν περάσω πουθενά ? Οι γονείς μου περιμένουν να μπω κάπου . Είναι δεύτερη φορά που κάνω φροντιστήρια και τα πληρώνουν εκεινοι . .. και να πεις ότι είμαστε σε μια χώρα που έχεις επιλογές να πω οκ.. Εντάξει μην κατηγορούμε πάντα την χώρα για ότι συμβαίνει. Ας δούμε μήπως φταίμε και εμείς οι ίδιοι. Αλλά δεν έχω μάθει να το παλεύω να το κυνηγάω να βάζω στόχους . ... δεν ξέρω πραγματικά απελπίζομαι όσο περνάνε οι μέρες .. και όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ πως οι μέρες και τα χρόνια περνάνε γρήγορα . Το θα γίνει όταν πάω 30; αν παω..... θα νιώθω σαν η μέρα να έχει 5 ωρες; ο μήνας 10 μέρες; την σιχάθηκα αυτή την ζωή πραγματικά.. μερικές φορές σκέφτομαι πως θα με διώξουν οι γονείς μου από το σπίτι και θα μείνω στους δρόμους ζητιανευοντας...

---

Πάμε πάλι: 1) Είσαι ενοχικός τέρμα. Οι γονείς πληρώνουν φροντιστήρια και κάνουν πράγματα για το παιδί τους, επειδή το θέλουν, όχι γιατί έχουν κάποια νομική υποχρέωση ας πούμε. Θα μπορούσαν να σου πουνε λεφτά γιοκ αμα θες σπούδασε μόνος σου.. Επέλεξαν να σε βοηθήσουν και το έκαναν. Τωρα αν το κοπανάνε είναι ένα σύνηθες που κάνουν όλοι οι γονείς για να σε πιάσουν στο φιλότιμο. Αλλά οι σχέσεις γονέων-παιδιών δεν είναι ανταλλακτικές σχέσεις. 2) Λύσσαξες με το συμπάθειο με τη σχολή και τι θα κάνεις αν δεν περάσεις πουθενά. Χ@@@κε η φοράδα στ' αλώνια, που λεν και στο χωρίο μου. Το πανεπιστήμιο ή το τει δε συνεπάγεται ούτε επαγγελματική καταξίωση, ούτε οικονομική ευημερία. Βρίσκεις τι είναι αυτό που σου αρέσει, πας σε ένα δημόσιο ιεκ πχ, και το κάνεις πράξη. Το Σάββατο, γνώρισα μία κοπέλα, η οποία είχε τελειώσει θεολογική, δεν της άρεσε και πήγε σε δημόσιο ιεκ αισθητικής, και πριν τελειώσει καλά καλά, βγάζει μεροκάματο γερό και κάνει αυτό που γουστάρει. 3) Κοπέλα: Με τέτοια ψυχολογία, βρε αγόρι μου, που να χεις διάθεση να βρεις κοπέλα....Η συμβουλή μου: Άσε να περάσουν οι πανελλήνιες. Το καλοκαίρι αν μπορείς φύγε για δουλίτσα σε κανα νησάκι, να μαζέψεις χαρτζιλίκι και να γνωρίσεις κόσμο, να σου αλάξει η διάθεση. Παράλληλα -δεν ξέρω αν κάνεις ψυχοθεραπεία- ξεκίνα θα σε βοηθήσει η συμβουλή ενός ειδικού. Και από οκτώβρη, αφού έχεις ηρεμήσει και ΑΝ ΔΕΝ εχεις περάσεις κάπου που σε ενδιαφέρει, με ηρεμία και κατασταλαγμένος, βλέπεις τι κάνεις. Είσαι πολύ μικρός για να απελπίζεσαι έστι! 4) <<Τι θα γίνει όταν πάω 30; αν παω..... >> Δεν κατάλαβα τι έχουν τα 30? Ωραιότατη ηλικία, είμαστε σούπερ εμείς οι 30ρηδες!!!! Θα πας 30...Μην ακούω αηδίες...Θα πας και θα κοιτάζεις πίσω και θα λες τι μ@@@@ας που ήμουν, που άφησα εκείνο τον καιρό να περάσει έτσι. Γι'αυτό ταρακουνήσου και σκέψου τον εαυτό σου!!!

Έχετε δίκιο σε όσα λέτε και Ευχαριστώ όλους πολύ . Το θέμα είναι πως τις τελευταίες μέρες νιώθω μέσα μου πως θέλω πολύ να περάσω σε μια σχολή που σχετίζεται με την πληροφορική απλώς δεν έχω μάθει να διαβάζω. Έχω μάθει από μόνος μου να κοπροσκυλιαζω.. όσο σκέφτομαι ότι έχω την ευκαιρία να περάσω σε κάποια σχολή και να γνωρίζω καινούργια άτομα φίλους φίλες και δεν την αξιοποιω τρελαίνομαι . Έμειναν 6 ημέρες και δεν έχω χρόνο μπροστά μου να καλύψω τα κενά . . Δεν ξέρω σε τι έχω κενά . . Τα μαθήματα είναι λίγο θεωρητικά και δεν την παλεύω στο να τα μαθαίνω όσο και να μου αρέσει αυτό που γράφουν . Γιατί μου αρεσει .. Δεν έχω μάθει να μαθαίνω την θεωρία . . Γενικά ξεχνάω τα πάντα το όνομα μου την ηλικία μου τα πάντα . . Τίποτα δεν μπορώ να κρατήσω στο μυαλό μου ..και στο φροντιστήριο δεν βοηθάνε πολύ . . Σου λέει αυτή είναι η θεωρία κάτσε μάθε την όπως είναι . .. έχει και ασκήσεις εκτός θεωρίας όπου και εκεί υπάρχουν πράγματα σημαντικά που πρέπει να θυμάμαι αλλά δεν μπορώ να τα θυμάμαι γιατί τα ξεχνάω αμέσως:( κάθομαι όλη μέρα σε έναν υπολογιστή και με νευριάζει αυτο.. θ πιάσω ένα βιβλίο και μετά από 15 λεπτά ανοίγω τον καταραμένο υπολογιστή . . Και οι γονείς μου στενχαχωριουνται που με βλέπουν και δεν διαβάζω καθόλου . .

Quote:

---

Originally Posted by giannis97

Έχετε δίκιο σε όσα λέτε και Ευχαριστώ όλους πολύ . Το θέμα είναι πως τις τελευταίες μέρες νιώθω μέσα μου πως θέλω πολύ να περάσω σε μια σχολή που σχετίζεται με την πληροφορική απλώς δεν έχω μάθει να διαβάζω. Έχω μάθει από μόνος μου να κοπροσκυλιαζω.. όσο σκέφτομαι ότι έχω την ευκαιρία να περάσω σε κάποια σχολή και να γνωρίζω καινούργια άτομα φίλους φίλες και δεν την αξιοποιω τρελαίνομαι . Έμειναν 6 ημέρες και δεν έχω χρόνο μπροστά μου να καλύψω τα κενά . . Δεν ξέρω σε τι έχω κενά . . Τα μαθήματα είναι λίγο θεωρητικά και δεν την παλεύω στο να τα μαθαίνω όσο και να μου αρέσει αυτό που γράφουν . Γιατί μου αρεσει .. Δεν έχω μάθει να μαθαίνω την θεωρία . . Γενικά ξεχνάω τα πάντα το όνομα μου την ηλικία μου τα πάντα . . Τίποτα δεν μπορώ να κρατήσω στο μυαλό μου ..και στο φροντιστήριο δεν βοηθάνε πολύ . . Σου λέει αυτή είναι η θεωρία κάτσε μάθε την όπως είναι . .. έχει και ασκήσεις εκτός θεωρίας όπου και εκεί υπάρχουν πράγματα σημαντικά που πρέπει να θυμάμαι αλλά δεν μπορώ να τα θυμάμαι γιατί τα ξεχνάω αμέσως:( κάθομαι όλη μέρα σε έναν υπολογιστή και με νευριάζει αυτο.. θ πιάσω ένα βιβλίο και μετά από 15 λεπτά ανοίγω τον καταραμένο υπολογιστή . . Και οι γονείς μου στενχαχωριουνται που με βλέπουν και δεν διαβάζω καθόλου . .

---

Αυτό που πιστεύω εγώ, είναι αρχικά να κλείσεις τον υπολογιστή, τελείως, έπειτα βλέπω στα μηνύματά σου, ότι σκέφτεσαι πολύ το μέλλον και αγχόνεσαι γι'αυτό, όμως από την άλλη ξεχνάς να ζήσεις στο παρόν. Το παρόν σου, είναι να κάνεις κάτι που να σε "γεμίζει" εσένα και έτσι θα ευοδώσης επαγγελματικά. Είμαστε στην ίδια ηλικία και σου λέω, ότι δεν έχουμε μεγαλώσει, έχουμε χρόνια μπροστά μας. Ούτε εγώ ήμουν του διαβάσματος στην αρχή, μετά το βρήκα ως καταφυγή αλλά για άλλους λόγους. Όμως επειδή ήθελα να περάσω σε μία σχολή, έκατσα και διάβασα. Όλα είναι θέμα νοοτροπίας. Αν θέλεις πράγματι να περάσεις στην σχολή που θέλεις, θα πρέπει να καταβάλεις κάθε δυνατή προσπάθεια, εντάξει και το φροντηστήριο βοηθάει μέχρι ενός σημείου, από εκεί και πέρα, είναι στο δικό σου χέρι, αν θέλεις να περάσεις ή οχι. Βάζεις πολλά στο μυαλό σου, που είναι άσχετα με τον κεντρικό στόχο σου. Τι σημασία έχει αν δεν έχεις κοπέλα, με την σχολή; Όσο μπλέκεις διάφορα πράγματα μεταξύ τους, τόσο απομακρύνεσαι από το διάβασμα. Είναι μια επίπονη διαδικασία, αλλά θα ξέρεις αύριο, ότι αυτό σε βοήθησε στο μέλλον. Έχεις και την υποστήριξη από τους γονείς σου, που είναι πολύ θετικό αυτό. Τώρα η μπάλα είναι στην δική σου έδρα, είτε θα διαβάσεις και θα προχωρήσεις στην επιστήμη που θέλεις και ίσως να έχεις προοπτικές για εξωτερικό, είτε θα δουλεύεις, χωρίς να σε πληρώνουν και θα βάζεις διάφορες ιδέες στο μυαλό σου, που θα σε φέρνουν "πίσω", στην ζωή σου. Και κάτι τελευταίο, μην κάνεις το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι και συγκρίνουν, τον εαυτό τους με τους άλλους. Ο κάθε ένας μας, είναι διαφορετικός από τον άλλον. Δεν τρέχει κάτι, που δεν πέρασες με την πρώτη. Είμαστε νέοι ακόμα, μην βάζεις στο μυαλό σου, τι θα κάνω στα 30μου. Απλά αν θέλεις να πετύχεις, θα πρέπει να κλείσεις τον υπολογιστή, από την πρίζα κιόλας και να ανοίξεις το βιβλίο. Πιστεύω, ότι θα τα καταφέρεις, απλά στηρίξου στις δικές σου δυνάμεις.