ξεπερνιέται άραγε;Και αν ναι..σε πόσο καιρό;Υπάρχει κάποιος που να το έχει καταφέρει;Μου φαίνεται πολύ επίμονο(και επίπονο)
Printable View
ξεπερνιέται άραγε;Και αν ναι..σε πόσο καιρό;Υπάρχει κάποιος που να το έχει καταφέρει;Μου φαίνεται πολύ επίμονο(και επίπονο)
Καλησπερα.κ γω αυτο περιμενω δν ξερω..δν πιστευω στα φαρμακα και για αυτο τα εκοψα και τ παλευω μονος και κανω υπομονη..αραγε ποτε θα περασει επισης με τ φαρμακα δεν ειδα κ μεγαλη βελτιωση γτ ειμαι απο τους ατυχους π δν με πιανουν οποτε δν τα πολυπιστευω για μενα..
Χωρισ διατροφή γυμναστική δεν περνάει ποτέ για αυτό βγαλαν τα φάρμακα για την ευκολία
Λίγο δύσκολο χωρίς φάρμακα. Βέβαια πολλοί πιστεύουν πως η ΓΑΔ είναι συμπεριφορική κατάσταση και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή. Παρολα αυτα υπάρχουν κάποια φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούνται στη ΓΑΔ, κυρίως ssri. Βενζοδιαζεπίνες δεν πολυχρησιμοποιούνται γιατί η ΓΑΔ σχετίζεται περισσότερο με κατάθλιψη παρά με άγχος. Το σημαντικότερο κομμάτι είναι η ψυχοθεραπεία. Συγκεκριμένα η γνωστική ψυχοθεραπεία παρέχει ψυχοεκπαίδευση στους ανθρώπους για να μαθουν να διαχειρίζονται μόνοι τους την κατάσταση τους. Φυσικά όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις ο συνδυασμός ψυχοθεραπείας-φαρμάκων είναι ο πιο αποτελεσματικός.
η αγχωδη διαταραχη περναει και χωρις φαρμακα απλα πρεπει να βρεις τι ειναι αυτα που σου προκαλουν αγχος απο την στιγμη που θα τα βρεις θα τα δουλεψεις κοιτα δεν θα φυγει απο την μια μερα στην αλλη αλλα με το που θα διευκρινησεις αυτα που σε αγχωνουν και τα δουλεψεις στο μυαλο σου δεν υπαρχει περιπτωση θα υποχωρησουν πρεπει να καταλαβεις και να πιστεψεις οτι δυσαρεστα σε εσενα πραγματα δεν υπαρχει λογος να σου προκαλουν φοβο και αγχος ακουγεται ευκολο αλλα δεν ειναι τσεκαρε τι ειναι αυτα που σου προκαλουν φοβο και αγχος και προσπαθησε να τα εκλογικευσεις στην αρχη μπορει να σου φανει δυσκολο η οτι δεν γινεται τιποτα αλλα με την παροδο του χρονου θα δεις διαφορα μακρυα απο κωλοχαπα που δεν χτυπανε την ριζα του προβληματος εσυ θα ανακαλυψεις τι ειναι αυτα και καθε φορα θα εκλογικευεις επισης καθε φορα που νοιωθεις το αγχος παρε βαθιες ανασες θα αισθανθεις πολυ καλυτερα ο φοβος δεν θα φυγει σε μια μερα αλλα αν δουλεψεις θα δεις οτι θα ξυπνησεις καποια μερα και επειδη θα εχεις δουλεψει ολα αυτα θα εισαι πολυυυ καλυτερα εγω ειμαι ηδη εχω κανει καποια βηματα εμπρος μπορεις και εσυ να κανεις το ιδιο
Πιστευω οτι παντα θα το κουβαλαμε μεσα μας!ειμαστε αγχωτικη αυτο δεν αλλαζει!υπαρχουν μερες που ειμαι πολυ καλα κ το διαχειριζομαι αλλα κ κατι μερες οπως η σημερινη που ολα μου φαινονται μαυρα κ ειμαι μες στο αγχος!το χω παρει αποφαση πια!δεν θελω να φανω απαισιοδοξη αλλα ετσι ειμαι αγχωτικη!εγω παιρνω φαρμακα,τουλαχιστον με ηρεμησαν!
με τι αγχωνεσαι συνηθως?εχεις διαπιστωσει?μηπως εισαι αναβλητικο ατομο και αφηνεις πραγματα πισω?δουλευεις?εχεις σκεφτει ποτε οταν αγχωνεσαι να παρεις καμποσες βαθειες ανασες?εγω πιστευω τα χαπια ειναι οι ευκολες λυσεις
Δε νομίζω να φταίει το αντιψυχωτικό που κοιμόσουν τόσο πολύ. Βασικά κάποια προκαλούν καταστολή κάποια όχι. Ποιο αντιψυχωτικό σου έδωσε; Άλλωστε τα αντιψυχωτικά σε μικρές δόσεις έχουν αγχολυτική δράση οπότε αν είχες πολύ άγχος για καλό στο έδωσε, για να σε ηρεμήσει.
Κανω ναι εχει κανα 2 μηνο επιδης εχω ελατωσει τ φαρμακα στο 30 mg δλδ στν δοση π οποτε θελω το κοβω.. cybalta περνω..
Ο ψυχιατρος με ειπε να τα κοψω εφοσον δν ειδαμε αποτελεσμα ας κανω μια προσπαθεια μονος ειπε..
Ε ποσο ακομα 2 χρονια το παλευω..δν τν παλευω..μ φενεται θα αρχισω παλι τ xanax μονο αυτα με ηρεμουν..με τ αντικαταυλιπτικα δεν ειδα τπτ
Εσυ πως τ ξεπερασες? Τωρα τι εχεις καταθλιψη?
Α για πες μου με ενδιαφερει να βρω ενα ατομο που το περασε κ ειναι καλα..σ αφησε κανα κουσουρι ολη αυτη η ιστορια ?
Μπραβο ρε συ χαιρομαι..γτ μπαινεις ακομα στο φορυμ?
Τωρα παιρνεις χαπια?
Ευχαριστώ πολύ. Πριν 3-4 μέρες γράφτηκα είναι η αλήθεια. Θέλω να κάνω και τα άλλα μέλη να νιώσουν αισιοδοξία έτσι ώστε να ξεπεράσουν τα δικά τους προβλήματα. Και γω είχα ανθρώπους που με στήριξαν πολύ και θέλω και γω με τη σειρά μου να στηρίξω όποιον το έχει ανάγκη.
KaterinaP δηλαδή κάνεις 3 χρόνια ψυχοθεραπεία και παίρνεις αγωγή;Και συνδυαστικά σε βοηθησαν να διωξεις άγχος κτλ;;Ειναι πολύ ενθαρρυντικό σιγουρα αυτό..Βεβαια τα 3 χρόνια είναι μεγάλο διάστημα
Η αληθεια είναι οτι είμαστε τοσο διαφορετικοί ολοι μας που δε ξερεις αν αυτό που τελικά λειτουργήσει σε κάποιον θα εχει το ίδιο αποτελεσμα στον αλλον,με την ίδια διαγνωση..Προσωπικά εχω φάει κόλλημα και επιμένω να μην πάρω χαπια συστηματικά..για ολες τις παρενεργειες που υπάρχουν και για δικους μου λόγους.Θα δω αν τα καταφερω..Πιο πολυ φοβάμαι την στασιμότητα.
Ψυχοθεραπεία έκανα απο τα 16 αλλά με διακοπές. Κανονική ψυχοθεραπεία κάνω 2,5 με 3 χρόνια. Στα 18 ξεκινησα τη φαρμακευτική αγωγή. Αυτή την έπαιρνα πιο συστηματικά αλλά τη σταμάτησα και την ξαναρχισα γιατί είχα ένα πισωγύρισμα. Τώρα παίρνω το seroxat για λόγους συντήρησης. Αν το καλοσκεφτούμε δεν είναι και πολύ μεγάλο διάστημα. Βέβαια με βοήθησε να ξεπεράσω το άγχος, τις κρίσεις πανικού και την άτυπη κατάθλιψη αλλά μου μένουν ακόμα πολλά πράγματα να ανακαλύψω. Και το να ανακαλύπτουμε καινούρια πράγματα για τον εαυτό μας μας κάνει πιο δυνατούς στο να αντιμετωπίζουμε οτιδήποτε μας ταλαιπωρεί. Προσωπικά δεν σκοπεύω να σταματήσω ποτέ να πηγαινω σε ψυχολόγο, όχι απαραίτητα για ψυχοθεραπεία, αλλά για να γίνω καλύτερη. Μακάρι να είχα την οικονομική δυνατότητα να έκανα και ψυχανάλυση...
Γεια σου κατερινα.Βρισκω πολυ καλο αυτο που κανεις και βοηθας τους αλλους.Ξερεις κι εγω εκτος απο το αγχος ειμαι κατα βαση καταθλιπτικη σαν ανθρωπος και απαισιοδοξη , δυο στοιχεια που με εμποδιζουν αρκετα στη ζωη μ.ωστοσο δεν θεωρω οτι ειναι λυση τα φαρμακα ,ειδικα στην ηλικια αυτη(17).Αυτο μου το εχει πει και η ψυχολογος μου .Βεβαια δεν ξερω αν με βοηθαει πολυ γιατι οταν της λεω οτι μερικες φορες ειμαι χαλια και δεν μπορω να διαβασω με πιεζει γιατι οπως σωστα λεει πρεπει να απελευθερωθω απο το σπιτι που υπαρχουν καποια προβληματα και να προχωρησω.
Και τα οικονομικα χαλια η τουλαχιστον ετσι τα κανει να φαινονται ο πατερας μου.Εχει ασχημη συμπεριφορα τελευταια γιατι και αυτος πιεζεται και μου μεταφερει και το δικο του αγχος και την αναγκη οτι πρεπει να παω καλα.Κι εγω ειμαι και υπερευσθητη...Τωρα εχω απαλλαγει λιγο γτ ειμαι στο σπιτι της γιαγιας μ κοντα στη θαλασσα ,την οποια λατρευω και με βοηθαει καπως.Αλλα σκεφτομαι τι θα κανω το χειμωνα.Εχω τη δικια μου ασχημη διαθεση και τον μπαμπα να με βαραινει
Και δεν ειμαι δυστυχως απο τους ανθρωπους που τα γραφουν ολα...Αυτο ισως ειναι και το προβλημα μ , οτι νοιαζομαι παρα πολυ.Εχετε ευχηθει ποτε να μπορουσατε να κλεισετε τα συναισθηματα σας?
Κι όμως τα φάρμακα εκτός απο το ότι είναι μονόδρομος κάποιες φορές, πραγματικά βοηθάνε. Δεν είναι λύση αν τα παίρνεις χωρίς ψυχοθεραπεία. Αν κάνεις ταυτόχρονα και ψυχοθεραπεία είναι η αποτελεσματικότερη μέθοδος αντιμετώπισης σχεδόν όλων των προβλημάτων. Εγώ ήμουν σε δύσκολη φάση και ζήτησα τα φάρμακα απο μόνη μου. Είχα διαβάσει για ένα σωρό παρενέργειες αλλά τίποτα δεν μου συνέβη εκτός απο το ότι πηρα κάποια κιλά. Όσον αφορά τα προβλήματα στο σπίτι η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει πολύ να βρεις κάποιες ισορροπίες. Όταν λες οτι είσαι καταθλιπτική, εννοείς έχεις περάσει ή περνάς κατάθλιψη;
Δεν ξερω ακριβως τον ορισμο της καταθλιψης για να σου απαντησω .παντως φετος μεσα στη χρονια δεν μπορουσα να σηκωθω απο το κρεβατι να παω σχολειο.Ομως εχω και καποιες καλες στιγμες που ειμαι σε εγρηγορση .γενικα εντονα σκαμπανεβασματα που με κουραζουν πολυ
Μερικες φορες αυτο για το σχολειο.γενικα καποιες μερες δεν εβρισκα νοημα αλλα ειμαι και ανθρωπος που δεν αντεχω την κυνικοτητα και τη ρουτινα.πιστευεις οτι πρεπει να συνεχισω με την ψυχολογο κι ας ειναι λιγο αυστηρη με τις ευαισθησιες μ?
Βεβαια αν δεν εχω καποιον να με πιεζει και με εκλογικευει ισως χανομαι..στον κοσμο μ.γιατι ειμαι και λιγο αφελης και ρομαντικη
Η κατάθλιψη έχει πολλά συμπτώματα. Το βασικότερο αίσθημα είναι η αναξιότητα να ζεις. Γι' αυτό κάποιοι έχουν και τάσεις αυτοκτονίας. Χωρίς να κάνω διάγνωση δεν νομίζω πως είναι κατάθλιψη. Οπότε καταθλιπτική δεν νομίζω να είσαι. Απλά όπως είπες έχεις σκαμπανεβασματα. Και γω τα είχα στην ηλικία σου. Και όντως είναι κουραστικά. Θέλει δουλειά και υπομονή, όχι απαραίτητα φάρμακα. Εφόσον είσαι σε τέτοια φάση και αντιμετωπίζεις κάποια προβλήματα μήπως να συζήταγες με τη ψυχολόγο σου να πήγαιναν οι γονείς σου για συμβουλευτική; Γιατί μου λες πως στο σπίτι τα πράγματα είναι λίγο περίεργα. Και γω στην ηλικία σου που πάλευα με το άγχος και τις κρίσεις πανικού έκανα ψυχοθεραπεία και οι γονείς μου πήγαιναν για συμβουλευτική. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να κατανοήσουν και οι ίδιοι τι πρέπει να κάνουν ώστε να σε βοηθήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο.