Μερικοί το έχουν τερματίσει!

Καλημέρα. Είμαι αναστατωμένος με τους ανθρώπους που κάποτε εμπιστευόμουν και ήμουν έτοιμος να τους χαρίσω όλα τα καλά. Είμαι μικρός ακόμα, εντάξει. Αλλά δεν το χωράει ο νους μου. Πως οι άλλοι σε προδίδουν και σου ζητάνε και τα ρέστα από πάνω;

Είναι δυνατόν να ενδιαφέρεσαι για τους φίλους σου, να τους παίρνεις τηλέφωνο και να σου το κλείνουν στα μούτρα, να τους στέλνεις μηνύματα και να μη σου απαντάνε επίτηδες... Και εσύ ο αφελής, να θες να μάθεις αν είναι καλά....!

Και αυτοί να σου λένε ότι με ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι είσαι τοξικός και ότι τους κάνεις ψυχολογικό πόλεμο, που θες να μάθεις αν είναι καλά! Ο Χριστός και η Παναγία! Και μετά να σου μιλάνε με μια ψεύτικη ευγένεια και κάπου ξαφνικά να κλείνουν το τηλέφωνο τους και να διακόπτεται η συνομιλία. Παίρνεις τηλέφωνο μετά από λίγο και στο κλείνουν κατάμουτρα. Τέτοια ψευτιά, αχαριστία, διπροσωπία, ξετσιπωσία, ποταπότητα... Μα το Θεό, μην ξαναματαδεί άνθρωπος!

Κάνουν τα πάντα για να σε κάνουν να φύγεις από μόνος σου, γιατί δεν έχουν τα κότσια να πουν: "Σε έχω γραμμένο..."

δυστηχως φιλε μου οι ανθρωποι ειμαστε παραξενοι.και πολλες φορες μπορει να σε φτυνουν απλος και μονο επειδη βρικανε αλλους φιλους και αυτο γινετε συχνα.απο δω και περα ξερεις τι λεω?
οσοι με θελουν για φιλο καλως για τους αλλους σκασιλα μου.ας ειναι και παιδικος ου φιλος.
τον εψαξα μια δυο τρεις πεντε δεκα βλεπω οτι με φτυνει εστω και ευγενικα.γεια σας.
εχει και αλλου πορτοκαλιες...δεν σκαω για κανεναν και για τιποτα.

καλημερα.
το σιγουρο ειναι οτι πρεπει να κανεις πραγματα που βοηθουν τους αλλους να γινουν καλυτεροι οκ? Το οτι ενα πραγμα πχ ισχυει κατα κανονα ΔΕ ΣΗΜΑΝΕΙ απαραιτητα οτι ισχυει και σε ολους πχ οταν καπιον θες να τον βοηθησεις και κανεις πραγματα που δεν τον αγγιζουν και πολυ στο τελος δεν ειναι οτι σε εχει γραμενα απλα βαριεται να σε ακουσει αφου εχει μαθει απ εξω το σεναριο και βλεπει τα ιδια πραγματα που υποτιθετε οτι τον βοηθουν ξανα και ξανα τους ΤΟ ΕΞΗΓΕΙ και αυτοι συνεχιζουν το ιδιο...

και στη προκειμενη περιπτωση ολοι εχουν καπιο ελλατωμα ο ενας ειναι αχαριστος ο αλλος ειναι φωνακλας ο αλλος δε τα πιανει ο αλλος κανει λαθη πιστευοντας οτι βοηθα τους αλλους και παει λεγοντας εσυ πιστευεις πχ οτι δεν εχεις ελλατωματα? ΑΡΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΧΕΙΣ αρα οπως λες για τα ελλατωματα των αλλω πες και για τα δικα σου ετσι δεν ειναι?

ειναι νομος πχ που λεει οτι σε ολους τους κανονες υπαρχει [B]και μια [/B εξαιρεση και παρ ολα αυτα τους εξηγει συνεχως οτι αυτο το πραγμα που κανουν δεν εχει πρακτικη εφαρμογη πανω του και αυτοι συνεχιζουν να το κανουν ΑΥΤΟ ΔΕ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΡΑΨΙΜΟ ? αρα δεν ειναι θεμα κακιας η εχθρας αλλα και αν αυτο συμβαινει ειναι λαθος αλλα οτι εξηγει οτι αυτο ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ ΠΑΩ ΤΟΥ ενω αυτοι το κανουν 1,2,3,4,5.......10,20,30,100,200 και στο τελος βαριεται να τους ακουει..

πχ οταν κρατας κακια στους αλλους ετσι προστατευεις αυτους και εσυ πας προς το χειροτερο αφου αρρωσταινεις ψυχολογικα σιγα σιγα μεχρι που καταληγεις στους γιατρους

αρα λοιπον εφοσον ολοι ανθρωποι εχουν το πρωπατωρικο αμαρτημα και εχουν ενα θηριο μεσα τους και εσυ κατα λαθος τους το ξυπνας με το να προσπαθεις να τους αλαξεις αποψεις ενω αυτοι το εχουν πει ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΨΙΜΟ?

εσενα πχ οπως βλεπεις αυτη η τεχνικη του μπουμερανγκ φερνει αποτελεσμα γιατι δεν εισαι εξαιρεση ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΟΜΩς ΠΩΣ ΘΑ ΕΒΛΕΠΕΣ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΑΝ ΕΙΣΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ? θα εβλεπες ενα τροπαρια κανενα δυσεκατομυριο φορες ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟς αφου μιλας για τερματισμο θα κουραζοσουν να εξηγεις οτι αυτο δε πετυχαινε σε σενα

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

καλημερα.
το σιγουρο ειναι οτι πρεπει να κανεις πραγματα που βοηθουν τους αλλους να γινουν καλυτεροι οκ? Το οτι ενα πραγμα πχ ισχυει κατα κανονα ΔΕ ΣΗΜΑΝΕΙ απαραιτητα οτι ισχυει και σε ολους πχ οταν καπιον θες να τον βοηθησεις και κανεις πραγματα που δεν τον αγγιζουν και πολυ στο τελος δεν ειναι οτι σε εχει γραμενα απλα βαριεται να σε ακουσει αφου εχει μαθει απ εξω το σεναριο και βλεπει τα ιδια πραγματα που υποτιθετε οτι τον βοηθουν ξανα και ξανα τους ΤΟ ΕΞΗΓΕΙ και αυτοι συνεχιζουν το ιδιο...

και στη προκειμενη περιπτωση ολοι εχουν καπιο ελλατωμα ο ενας ειναι αχαριστος ο αλλος ειναι φωνακλας ο αλλος δε τα πιανει ο αλλος κανει λαθη πιστευοντας οτι βοηθα τους αλλους και παει λεγοντας εσυ πιστευεις πχ οτι δεν εχεις ελλατωματα? ΑΡΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΧΕΙΣ αρα οπως λες για τα ελλατωματα των αλλω πες και για τα δικα σου ετσι δεν ειναι?

ειναι νομος πχ που λεει οτι σε ολους τους κανονες υπαρχει [B]και μια [/B εξαιρεση και παρ ολα αυτα τους εξηγει συνεχως οτι αυτο το πραγμα που κανουν δεν εχει πρακτικη εφαρμογη πανω του και αυτοι συνεχιζουν να το κανουν ΑΥΤΟ ΔΕ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΡΑΨΙΜΟ ? αρα δεν ειναι θεμα κακιας η εχθρας αλλα και αν αυτο συμβαινει ειναι λαθος αλλα οτι εξηγει οτι αυτο ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ ΠΑΩ ΤΟΥ ενω αυτοι το κανουν 1,2,3,4,5.......10,20,30,100,200 και στο τελος βαριεται να τους ακουει..

πχ οταν κρατας κακια στους αλλους ετσι προστατευεις αυτους και εσυ πας προς το χειροτερο αφου αρρωσταινεις ψυχολογικα σιγα σιγα μεχρι που καταληγεις στους γιατρους

αρα λοιπον εφοσον ολοι ανθρωποι εχουν το πρωπατωρικο αμαρτημα και εχουν ενα θηριο μεσα τους και εσυ κατα λαθος τους το ξυπνας με το να προσπαθεις να τους αλαξεις αποψεις ενω αυτοι το εχουν πει ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΨΙΜΟ?

εσενα πχ οπως βλεπεις αυτη η τεχνικη του μπουμερανγκ φερνει αποτελεσμα γιατι δεν εισαι εξαιρεση ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΟΜΩς ΠΩΣ ΘΑ ΕΒΛΕΠΕΣ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΑΝ ΕΙΣΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ? θα εβλεπες ενα τροπαρια κανενα δυσεκατομυριο φορες ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟς αφου μιλας για τερματισμο θα κουραζοσουν να εξηγεις οτι αυτο δε πετυχαινε σε σενα

---

δεν καταλαβα σε ποιον απευθυνεσε με το μυνημα σου.φυσικα και ολοι εχουμε ελατωματα.και εγω και οι φιλοι μου κκαι γενικοτερα ολοι.μια ζωη δεχομασταν ο ενας τον αλλον με τα ελατωμα του.
τωρα τι αλλαξε??εστω οτι εκανα κατι που τον πειραξε.που θα το ηξερα αλλα τι στιγμη μου δεν το ξερω παει να πει οτι το εκανα καταλαθος.θα μπορουσε να μου το πει.και τον ρωτησα αν τρεχει κατι.γιατι τωρα τελεταια νοιωθω οτι με φτυνει με διαφορες δικαιολογιες.και μου λεει οχι ρε σι καμια σχεσει.να δεν μπορω εχω το ενα εχω το αλλο εχω αυτο εεχω εκεινο.καλα το λεω οκ κατανοητο και σεβαστω και μετα απο μιση ωρα βγενει με αλλους και για ωρες ατελειωτες.
απλος πιστευω οτι μαλλον βαρεθηκε τα ιδια και τα ιδια και θελει λιγο να ξεφυγει οπως λες και εσυ το εναριο το εχει μαθει απξω και βαριετε.σωστο.
αλλα πολλες φορες ομως οταν οι ανθρωποι βρισκουνε αλλες παρεες ξεχνανε τους παλιους φιλους.
το εχω προσεξει σε πολλοι κοσμο.και σε αλλες παρεες

Quote:

---

Originally Posted by PositiveWave

Καλημέρα. Είμαι αναστατωμένος με τους ανθρώπους που κάποτε εμπιστευόμουν και ήμουν έτοιμος να τους χαρίσω όλα τα καλά. Είμαι μικρός ακόμα, εντάξει. Αλλά δεν το χωράει ο νους μου. Πως οι άλλοι σε προδίδουν και σου ζητάνε και τα ρέστα από πάνω;

Είναι δυνατόν να ενδιαφέρεσαι για τους φίλους σου, να τους παίρνεις τηλέφωνο και να σου το κλείνουν στα μούτρα, να τους στέλνεις μηνύματα και να μη σου απαντάνε επίτηδες... Και εσύ ο αφελής, να θες να μάθεις αν είναι καλά....!

Και αυτοί να σου λένε ότι με ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι είσαι τοξικός και ότι τους κάνεις ψυχολογικό πόλεμο, που θες να μάθεις αν είναι καλά! Ο Χριστός και η Παναγία! Και μετά να σου μιλάνε με μια ψεύτικη ευγένεια και κάπου ξαφνικά να κλείνουν το τηλέφωνο τους και να διακόπτεται η συνομιλία. Παίρνεις τηλέφωνο μετά από λίγο και στο κλείνουν κατάμουτρα. Τέτοια ψευτιά, αχαριστία, διπροσωπία, ξετσιπωσία, ποταπότητα... Μα το Θεό, μην ξαναματαδεί άνθρωπος!

Κάνουν τα πάντα για να σε κάνουν να φύγεις από μόνος σου, γιατί δεν έχουν τα κότσια να πουν: "Σε έχω γραμμένο..."

---

οταν στο εκλεισαν στα μουτρα και δεν απαντουσαν στα μηνυματα σου, εσυ καταλαβες οτι επαθαν κατι, η οτι δεν θελουν να σου μιλησουν?
πες, ειλικρινά.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

οταν στο εκλεισαν στα μουτρα και δεν απαντουσαν στα μηνυματα σου, εσυ καταλαβες οτι επαθαν κατι, η οτι δεν θελουν να σου μιλησουν?
πες, ειλικρινά.

---

Αυτό που έμαθα, ήταν ότι περνούσαν ΤΕΛΕΙΑ. Πιο τέλεια δεν γινόταν.

Και εγώ, καλή τη πίστει θα σκεφτόμουν ότι έπαθαν κάτι ή ότι δεν μπορούν εκείνη τη στιγμή.

Αλλά, πόσο εύκολα θα εμπιστευτείς ξανά άτομα που έχουν τα κινητά τους προέκταση του χεριού τους, που τα τσεκάρουν κάθε πέντε λεπτά και δεν βρίσκουν πέντε λεπτά για σένα ή έστω ένα να σου στέιλουν μήνυμα! Σε βγάζουν από πάνω ενοχλητικό και υπερβολικό που θες να δεις αν είναι καλά.

Απλά, ήμουν περιττός και ενοχλητικός για εκείνους σε τελική ανάλυση. Αυτό κατάλαβα.

"Κάνε δώρο την απουσία σου, σε όσους δεν εκτιμούν την παρουσία σου."

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

δυστηχως φιλε μου οι ανθρωποι ειμαστε παραξενοι.και πολλες φορες μπορει να σε φτυνουν απλος και μονο επειδη βρικανε αλλους φιλους και αυτο γινετε συχνα.απο δω και περα ξερεις τι λεω?
οσοι με θελουν για φιλο καλως για τους αλλους σκασιλα μου.ας ειναι και παιδικος ου φιλος.
τον εψαξα μια δυο τρεις πεντε δεκα βλεπω οτι με φτυνει εστω και ευγενικα.γεια σας.
εχει και αλλου πορτοκαλιες...δεν σκαω για κανεναν και για τιποτα.

---

Ξέρεις ε, αυτό που με έκανε εμένα να ενδιαφέρομαι και να τους ψάχνω, είναι ο φόβος ότι θα μου πουν κάποτε:

"Χαθήκαμε... Γιατί δεν πήρες ένα τηλέφωνο;"

Και τηλέφωνο πήρα και μηνύματα έστειλα αρκετά, τόσα όσα και η αδιαφορία τους και στο τέλος μου είπαν: "Έλα, τόσο πολύ τρόμαξες; Εγώ τρόμαξα μαζί σου... Γιατί είσαι τόσο τοξικός και κάνεις ψυχολογικό πόλεμο;"

Μάλιστα... Αυτή είναι η ατάκα του αιώνα. Έχω κάνει ψυχολογικό πόλεμο που τους παίρνω για να δω τι κάνουν...!

Έχει και άλλου πορτοκαλιές. Καλά τα λες... Γιατί δεν το σκέφτηκα όμως; Από το φόβο ότι πρώτοι θα με πουν προδότη;

Τι να πεις...

Quote:

---

Originally Posted by PositiveWave

Αυτό που έμαθα, ήταν ότι περνούσαν ΤΕΛΕΙΑ. Πιο τέλεια δεν γινόταν.

Και εγώ, καλή τη πίστει θα σκεφτόμουν ότι έπαθαν κάτι ή ότι δεν μπορούν εκείνη τη στιγμή.

Αλλά, πόσο εύκολα θα εμπιστευτείς ξανά άτομα που έχουν τα κινητά τους προέκταση του χεριού τους, που τα τσεκάρουν κάθε πέντε λεπτά και δεν βρίσκουν πέντε λεπτά για σένα ή έστω ένα να σου στέιλουν μήνυμα! Σε βγάζουν από πάνω ενοχλητικό και υπερβολικό που θες να δεις αν είναι καλά.

Απλά, ήμουν περιττός και ενοχλητικός για εκείνους σε τελική ανάλυση. Αυτό κατάλαβα.

"Κάνε δώρο την απουσία σου, σε όσους δεν εκτιμούν την παρουσία σου."

---

ακριβώς αυτό, βρε ποζιτιβ.
από την στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι αμοιβαία η επιθυμία για παρέα, τηλεφωνήματα, οτιδήποτε, απομακρύνεσαι ΠΡΩΤΟΣ, δεν ζητάς τα ρέστα, δεν ψάχνεις, δεν επιμένεις.
μήπως έγινες επίμονος, ενώ είχες ΗΔΗ καταλάβει ότι σε αποφεύγουν;

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

δεν καταλαβα σε ποιον απευθυνεσε με το μυνημα σου.φυσικα και ολοι εχουμε ελατωματα.και εγω και οι φιλοι μου κκαι γενικοτερα ολοι.μια ζωη δεχομασταν ο ενας τον αλλον με τα ελατωμα του.
τωρα τι αλλαξε??εστω οτι εκανα κατι που τον πειραξε.που θα το ηξερα αλλα τι στιγμη μου δεν το ξερω παει να πει οτι το εκανα καταλαθος.θα μπορουσε να μου το πει.και τον ρωτησα αν τρεχει κατι.γιατι τωρα τελεταια νοιωθω οτι με φτυνει με διαφορες δικαιολογιες.και μου λεει οχι ρε σι καμια σχεσει.να δεν μπορω εχω το ενα εχω το αλλο εχω αυτο εεχω εκεινο.καλα το λεω οκ κατανοητο και σεβαστω και μετα απο μιση ωρα βγενει με αλλους και για ωρες ατελειωτες.
απλος πιστευω οτι μαλλον βαρεθηκε τα ιδια και τα ιδια και θελει λιγο να ξεφυγει οπως λες και εσυ το εναριο το εχει μαθει απξω και βαριετε.σωστο.
αλλα πολλες φορες ομως οταν οι ανθρωποι βρισκουνε αλλες παρεες ξεχνανε τους παλιους φιλους.
το εχω προσεξει σε πολλοι κοσμο.και σε αλλες παρεες

---

Το χειρότερο είναι ότι σε δεδομένες στιγμές που σε χρειάζονται, υποκριτικά-δημοσιοσχεσίτικα σου λένε πως όλα είναι καλά, πως εσύ είσαι πολύ καλός και μετά από λίγο που δεν έχουν συμφέρον από εσένα, αρχίζουν να απασφαλίζουν και να λένε χίλια δυο.

Και όταν τους λες, "βαρέθηκες, τι συμβαίνει, με αποφεύγεις", αυτοί δε λένε τίποτα... Μάλλον λένε: "Έλα, είσαι υπερβολικός, δεν παίζει, το ξέρεις ότι είσαι ο καλύτερος φίλος που είχα ποτέ..."

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ακριβώς αυτό, βρε ποζιτιβ.
από την στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι αμοιβαία η επιθυμία για παρέα, τηλεφωνήματα, οτιδήποτε, απομακρύνεσαι ΠΡΩΤΟΣ, δεν ζητάς τα ρέστα, δεν ψάχνεις, δεν επιμένεις.
μήπως έγινες επίμονος, ενώ είχες ΗΔΗ καταλάβει ότι σε αποφεύγουν;

---

Επίμονος πράγματι έγινα, έχοντας ένα και μόνο κίνητρο: Μη μου πουν αύριο, μεθαύριο: "Χαθήκαμε; Γιατί δεν έπαιρνες τηλέφωνο;" και "Που ήσουν τόσο καιρό; Κανείς σας δεν νοιάστηκε, όταν εγώ..." Ο φόβος μην έχει συμβεί κάτι κακό, με έκανε να ενδιαφέρομαι...

Αλλά αυτοί, όχι μόνο δεν αναγνώρισαν το ενδιαφέρον μου, με βαφτίσαν "τοξικό, υπερβολικό ακόμη και τρομακτικό"...

Άσε Ρέμεντυ... Ώρες ώρες ξέρεις τι σκέφτομαι; Ότι η σιωπή είναι χρυσός και ότι αν τους άφηνα στην ησυχία τους, θα ήμασταν σε φάση win-win.

Όμως όταν παράλληλα, αισθάνεσαι λίγη μοναξιά και θέλεις να ακούσεις έναν καλό λόγο και δεν σε ακούνε, τι τους λες;

Μάλιστα ήρθαν και αντί να μου επουλώσουν τις πληγές μου, ήρθαν και έριξαν κι άλλο αλάτι στην πληγή...!

Quote:

---

Ξέρεις ε, αυτό που με έκανε εμένα να ενδιαφέρομαι και να τους ψάχνω, είναι ο φόβος ότι θα μου πουν κάποτε:

"Χαθήκαμε... Γιατί δεν πήρες ένα τηλέφωνο;"

---

ηθελες να επικοινωνησεις μαζι τους ή απλα σκεφτοσουν οτι θα σου πουν αυτο για αυτο και εδειξες ενδιαφερον? χωρις λογο για μενα βεβαια για τι και να στο ελεγαν εβρισκες χιλιαδες απαντησεις να τους πεις. Ηταν τοσο φιλος/φιλη αυτος/η που σου πε οτι εισαι τοξικος?

Quote:

---

Originally Posted by ftatl

ηθελες να επικοινωνησεις μαζι τους ή απλα σκεφτοσουν οτι θα σου πουν αυτο για αυτο και εδειξες ενδιαφερον? χωρις λογο για μενα βεβαια για τι και να στο ελεγαν εβρισκες χιλιαδες απαντησεις να τους πεις. Ηταν τοσο φιλος/φιλη αυτος/η που σου πε οτι εισαι τοξικος?

---

Σκεφτόμουν και τα δυο μαζί. Ήταν ένα εκρηκτικό μείγμα που τα διάλυσε όλα. Δεν νοιάζεται κανείς τους όμως αν εσύ τους σκέφτεσαι.

Τελικά, όχι δεν ήταν όσο νόμιζα... Εγώ θεωρούσα ότι ήταν περισσότερο.

Δεν ήταν αμφίδρομο τελικά.

κοιτα να δεις εσυ εκανες οτι καλυτερο μπορουες και τα χεις καλα με τον εαυτο σου απο εκει και περα θα σε συμβουλευα να μην ξαναπαρεις τηλεφωνο αν σε παρουν σηκωσε το και μιλα κανονικα να δεις τι παιζει αν πας να δεις οτι θελουν χαρη η οποιαδηποτε εξυπηρετηση πες δεν μπορω λυπαμαι αυτα τα ατομα που σε εχουν σε ειχαν περιπολου σε θυμουνται ποτε?σε παιρνουν πχ εστω στη γιορτη σου ενα τηλεφωνο?

Quote:

---

Originally Posted by ironman

κοιτα να δεις εσυ εκανες οτι καλυτερο μπορουες και τα χεις καλα με τον εαυτο σου απο εκει και περα θα σε συμβουλευα να μην ξαναπαρεις τηλεφωνο αν σε παρουν σηκωσε το και μιλα κανονικα να δεις τι παιζει αν πας να δεις οτι θελουν χαρη η οποιαδηποτε εξυπηρετηση πες δεν μπορω λυπαμαι αυτα τα ατομα που σε εχουν σε ειχαν περιπολου σε θυμουνται ποτε?σε παιρνουν πχ εστω στη γιορτη σου ενα τηλεφωνο?

---

Ξέρεις πότε άρχισε η σταδιακή απομάκρυνση, που πιστεύω ότι έγινε βάση σχεδίου; Όταν ξέχασε τα γενέθλιά μου...

Και 9 στις 10, εγώ ξεκινούσα συζήτηση μαζί τους...

Δίκιο έχεις ironman. Πρέπει να ξεκόψω εντελώς από αυτούς τους ανθρώπους.

Quote:

---

Originally Posted by PositiveWave

Ξέρεις ε, αυτό που με έκανε εμένα να ενδιαφέρομαι και να τους ψάχνω, είναι ο φόβος ότι θα μου πουν κάποτε:

"Χαθήκαμε... Γιατί δεν πήρες ένα τηλέφωνο;"

Και τηλέφωνο πήρα και μηνύματα έστειλα αρκετά, τόσα όσα και η αδιαφορία τους και στο τέλος μου είπαν: "Έλα, τόσο πολύ τρόμαξες; Εγώ τρόμαξα μαζί σου... Γιατί είσαι τόσο τοξικός και κάνεις ψυχολογικό πόλεμο;"

Μάλιστα... Αυτή είναι η ατάκα του αιώνα. Έχω κάνει ψυχολογικό πόλεμο που τους παίρνω για να δω τι κάνουν...!

Έχει και άλλου πορτοκαλιές. Καλά τα λες... Γιατί δεν το σκέφτηκα όμως; Από το φόβο ότι πρώτοι θα με πουν προδότη;

Τι να πεις...

---

Εδώ εντοπίζω ένα μικρό ψεματάκι. Όχι σε μας, να μην παρεξηγηθώ, στον εαυτό σου νομίζω.

Σε κανέναν δεν αρέσει η απόρριψη, είτε σε ερωτικό επίπεδο είτε σε φιλικό είτε οτιδήποτε αλλά όλοι την έχουμε υποστεί κάποιες φορές. Και μερικές φορές, ειδικά όταν είμαστε σε μια δύσκολη φάση ή δεν έχουμε άλλους ανθρώπους γύρω μας να γεμίσουν το κενό, μας πιάνει το παράπονο και φερόμαστε για λίγο σαν μικρά παιδιά και ξεγελάμε και τον εαυτό μας με διάφορες δικαιολογίες προκειμένου να το κάνουμε αυτό.

Αυτό που λες περί ανησυχίας, ότι κάτι μπορεί να έπαθαν είναι νομίζω η μισή αλήθεια ή το να μην σε κατηγορήσουν ότι χάθηκες. Ένα μικρό κομμάτι της. Το υπόλοιπο είναι ότι εσυ είχες ανάγκη αυτή την επικοινωνία, είχες ανάγκη να μιλήσεις με τους φίλους, να βγείτε, να πείτε τα νέα σας, να περάσετε καλά. Δεν είναι κακό αυτό και θα σου κάνει καλό να το αναγνωρίσεις στον εαυτό σου. Είναι πολύ φυσιολογικό να έχεις ανάγκη τους φίλους σου και να θες να επικοινωνήσεις μαζί τους. Όταν λοιπόν έχουμε αυτή την ανάγκη αλλά "ψυχανεμιζόμαστε" πως έρχεται απόρριψη, πολλές φορές μπαίνουμε σε άρνηση, δεν θέλουμε να το δεχτούμε και να φύγουμε. Οπότε εκεί τι κάνουμε; Βρίσκουμε λόγους για να μην φύγουμε. Και ο πιο συνηθισμένος από αυτούς είναι οτι ανησυχούμε για τον άλλον. Με αυτόν τον τρόπο, αποφεύγουμε να σκεφτούμε την απόρριψη, γλιτώνουμε προσωρινά τον πόνο της, και ταυτόχρονα το χρησιμοποιούμε ως μοχλό πίεσης στον άλλον για να μην μας αφήσει. Οτι εμείς είμαστε οι καλοί, οτι νοιαζόμαστε για την υγεία του, για το αν του συνέβει κάτι κακό, ίσως ενδόμυχα να το ευχόμαστε κιόλας λίγο γιατί σε αυτή την περίπτωση θα μπορέσουμε να γίνουμε χρήσιμοι για τον άλλον, να του προσφέρουμε την βοήθεια μας και έτσι να μη μας αφήσει.

Σκέψου τα λίγο αυτά. Δεν είσαι κακός άνθρωπος που φέρθηκες έτσι, αμυντικός μηχανισμός είναι κι όλοι λίγο πολύ τον έχουμε χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας.

Αν η πραγματική αιτία που επικοινωνούσες ήταν για να μην σου την πουν ότι χάθηκες ή επειδή ανησύχησες θα αρκούσε ένα τηλέφωνο ή ένα μήνυμα και θα σταματούσες εκεί.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Εδώ εντοπίζω ένα μικρό ψεματάκι. Όχι σε μας, να μην παρεξηγηθώ, στον εαυτό σου νομίζω.

Σε κανέναν δεν αρέσει η απόρριψη, είτε σε ερωτικό επίπεδο είτε σε φιλικό είτε οτιδήποτε αλλά όλοι την έχουμε υποστεί κάποιες φορές. Και μερικές φορές, ειδικά όταν είμαστε σε μια δύσκολη φάση ή δεν έχουμε άλλους ανθρώπους γύρω μας να γεμίσουν το κενό, μας πιάνει το παράπονο και φερόμαστε για λίγο σαν μικρά παιδιά και ξεγελάμε και τον εαυτό μας με διάφορες δικαιολογίες προκειμένου να το κάνουμε αυτό.

Αυτό που λες περί ανησυχίας, ότι κάτι μπορεί να έπαθαν είναι νομίζω η μισή αλήθεια ή το να μην σε κατηγορήσουν ότι χάθηκες. Ένα μικρό κομμάτι της. Το υπόλοιπο είναι ότι εσυ είχες ανάγκη αυτή την επικοινωνία, είχες ανάγκη να μιλήσεις με τους φίλους, να βγείτε, να πείτε τα νέα σας, να περάσετε καλά. Δεν είναι κακό αυτό και θα σου κάνει καλό να το αναγνωρίσεις στον εαυτό σου. Είναι πολύ φυσιολογικό να έχεις ανάγκη τους φίλους σου και να θες να επικοινωνήσεις μαζί τους. Όταν λοιπόν έχουμε αυτή την ανάγκη αλλά "ψυχανεμιζόμαστε" πως έρχεται απόρριψη, πολλές φορές μπαίνουμε σε άρνηση, δεν θέλουμε να το δεχτούμε και να φύγουμε. Οπότε εκεί τι κάνουμε; Βρίσκουμε λόγους για να μην φύγουμε. Και ο πιο συνηθισμένος από αυτούς είναι οτι ανησυχούμε για τον άλλον. Με αυτόν τον τρόπο, αποφεύγουμε να σκεφτούμε την απόρριψη, γλιτώνουμε προσωρινά τον πόνο της, και ταυτόχρονα το χρησιμοποιούμε ως μοχλό πίεσης στον άλλον για να μην μας αφήσει. Οτι εμείς είμαστε οι καλοί, οτι νοιαζόμαστε για την υγεία του, για το αν του συνέβει κάτι κακό, ίσως ενδόμυχα να το ευχόμαστε κιόλας λίγο γιατί σε αυτή την περίπτωση θα μπορέσουμε να γίνουμε χρήσιμοι για τον άλλον, να του προσφέρουμε την βοήθεια μας και έτσι να μη μας αφήσει.

Σκέψου τα λίγο αυτά. Δεν είσαι κακός άνθρωπος που φέρθηκες έτσι, αμυντικός μηχανισμός είναι κι όλοι λίγο πολύ τον έχουμε χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας.

Αν η πραγματική αιτία που επικοινωνούσες ήταν για να μην σου την πουν ότι χάθηκες ή επειδή ανησύχησες θα αρκούσε ένα τηλέφωνο ή ένα μήνυμα και θα σταματούσες εκεί.

---

Ελισάβετ, έχεις απόλυτο δίκιο, από την αρχή ως το τέλος. Η συμβουλή σου, όταν το μυαλό μου ήταν θολωμένο, θα ήταν χρήσιμη. Αλλά και σήμερα είναι και όλα όσα είπες, έχουν διαχρονική ισχύ στις σχέσεις.

Το κακό ήταν ότι δεν σταμάτησα. Νόμιζα πως τώρα που είναι καλοκαίρι και τελείωσε η εξεταστική, θα τα λέγαμε... Δεν σταμάτησα στο ένα μήνυμα και μετανιώνω που συνέχισα... Δεν είχα καθόλου αυτοσεβασμό, εγωισμό και αξιοπρέπεια.

Κάθε μέρα και ένα μήνυμα... Για δυο εβδομάδες... Και κάθε μέρα και περισσότερο κυλιόμουν στο βούρκο της αυτολύπησης...

Ελπίζω να μου γίνει μάθημα, αν είναι να κρατήσω ένα θετικό από όλη αυτή την εκρηκτική κατάσταση.

αλλες παρεες περα απο αυτα τα ατομα δεν εχεις?αν εχεις επικεντρωσου σε αυτες σε ειπαν μεσα στα μουτρα τοξικο κτλ κτλ δεν χρειαζεται να ασχοληθεις αλλο

Quote:

---

Originally Posted by ironman

αλλες παρεες περα απο αυτα τα ατομα δεν εχεις?αν εχεις επικεντρωσου σε αυτες σε ειπαν μεσα στα μουτρα τοξικο κτλ κτλ δεν χρειαζεται να ασχοληθεις αλλο

---

Ευτυχώς και άλλες μάνες γέννησαν ανθρώπους. Όποτε, θα κάνω μια προσπάθεια με μερικούς που γνωρίζω ή γιατί όχι, να γνωρίσω νέους ανθρώπους.

Quote:

---

Originally Posted by PositiveWave

Ελισάβετ, έχεις απόλυτο δίκιο, από την αρχή ως το τέλος. Η συμβουλή σου, όταν το μυαλό μου ήταν θολωμένο, θα ήταν χρήσιμη. Αλλά και σήμερα είναι και όλα όσα είπες, έχουν διαχρονική ισχύ στις σχέσεις.

Το κακό ήταν ότι δεν σταμάτησα. Νόμιζα πως τώρα που είναι καλοκαίρι και τελείωσε η εξεταστική, θα τα λέγαμε... Δεν σταμάτησα στο ένα μήνυμα και μετανιώνω που συνέχισα... Δεν είχα καθόλου αυτοσεβασμό, εγωισμό και αξιοπρέπεια.

Κάθε μέρα και ένα μήνυμα... Για δυο εβδομάδες... Και κάθε μέρα και περισσότερο κυλιόμουν στο βούρκο της αυτολύπησης...

Ελπίζω να μου γίνει μάθημα, αν είναι να κρατήσω ένα θετικό από όλη αυτή την εκρηκτική κατάσταση.

---

Στο είπα από την αρχή positive ...σε κανέναν δεν αρέσει η απόρριψη, δεν είσαι ο μόνος!!! Κι όλοι λίγο πολύ μπορεί να έχουμε πέσει σε αυτή τη λούμπα να φερθούμε έτσι κάποια στιγμή, δεν είναι για αυτομαστίγωμα το θέμα ή για αυτολύπηση να κοίτα τι χαζός που είμαι που φέρθηκα έτσι, πόσο γελοιοποιήθηκα κτλ, είναι για να σκεφτείς! Δες τι "κόλπα" χρησιμοποίησε ο εαυτός σου για να αποφύγει την απόρριψη και άρχισε να σε παρατηρείς ώστε να μην τα ξανακάνεις. Την επόμενη φορά θα είσαι σίγουρα πιο ψιλιασμένος.

Όταν ήμουν περίπου στην ηλικία σου έκανα παρέα με μια κοπέλα με την οποία δεν είχαμε πολλά κοινά αλλά έτυχε να είναι στην ίδια παρέα, να μένουμε σχετικά κοντά κτλ. Φέρθηκα κάπως όπως εσύ όταν ψιλιάστηκα ότι με αποφεύγει. Ενώ τώρα που το σκέφτομαι μου φαίνεται πολύ λογικό γιατί όντως δεν είχαμε κοινά με την κοπέλα, για κάποιο λόγο το πήρα πολύ προσωπικά, θίχτηκε ο εγωισμός μου (να αυτή δεν με θέλει για παρέα) κ άρχισα να κάνω την χαζή, ότι τάχα δεν καταλάβαινα πως με απέφευγε κι έτσι έκανα εγω τις κινήσεις για να βρεθούμε, να βγούμε κτλ χωρίς να υπάρχει από την άλλη πλευρά η ανάλογη ανταπόκριση. Και ένιωθα και πολύ εντάξει με τον εαυτό μου κιόλας γιατί μπορούσα να βγαίνω από πάνω οτι εγώ της τηλεφωνώ, νοιάζομαι, τη βοηθάω κι εκείνη η γαιδούρα με γράφει. Και κάποια στιγμή που το συζητούσα με μια άλλη φίλη μου κάνει την μαγική ερώτηση : ωραία αφού σε γράφει, γιατί δεν την γράφεις κι εσύ; Και χρειάστηκε αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου για να αντιληφθώ ότι με δούλευα. Δεν νοιαζόμουν και την έπαιρνα τηλέφωνο για να δω τι κάνει, ο εγωισμός είχε θιχτεί και προσπαθούσα να την "εκβιάσω" συναισθηματικά. Και εγώ η ίδια που ένιωθα ριγμένη σε αυτή την περίπτωση είχα φερθεί με ακριβώς τον ίδιο τρόπο σε άλλα άτομα που έγω δεν ήθελα για παρέα γιατί τα έβρισκα βαρετά πχ ή γιατί δεν ταιριάζαμε. ΌΜως τις δικές μου γαιδουροσυνες δεν τις εβλεπα. Ίσα ίσα θύμωνα κιόλας κι έλεγα "μα καλά χαζή είναι; Δεν βλέπει πως την αποφεύγω;!"

Το μεγαλύτερο μέρος της επικοινωνίας μας με τους άλλους είναι μη λεκτικό. Επικοινωνούμε με χίλιους άλλους τρόπους μεταξύ μας οι άνθρωποι. Έχουμε την απαίτηση μερικές φορές να είναι ευθύς ο αλλος απέναντι μας και ξεκάθαρος επειδή δεν μας λέει κάτι με λέξεις, αλλά όλη του η άλλη συμπεριφορά, το φέρσιμο ακόμα και η γλώσσα του σώματος το φωνάζουν απλά εμείς κάνουμε τους χαζούς όταν δεν μας αρέσει αυτό που έχει να μας πει.

Μην σε κατηγορήσεις για το πώς φέρθηκες, για κάποιο λόγο φέρθηκες έτσι, ο λόγος είναι που πρέπει να βρεις ώστε να μην ξανασυμβεί.

Προσωπικά, μου κάνει εντύπωση πως όταν ήμουν έφηβος, οι συνομήλικοί μου δεν είχαν τόσο "γαϊδουρινή συμπεριφορά". Είχαν τον ελάχιστο σεβασμό και σου απαντούσανε. Αν είχαν κάτι, στο λέγανε και έληγε η ιστορία...

Χρόνια μετά, σαν ενήλικοι, αντί να έχουν σεβασμό στον συνομιλητή τους, το γράφουν και θέλουν να φανούν οι θύτες, θύματα και τα θύματα, θύτες...

Δεν ξέρω ποιος από τους δυο μας έχασε το μέτρο του σεβασμού.
Εγώ που ενδιαφερόμουν συνεχώς και δεν σεβόμουν τον εαυτό μου την αξιοπρέπειά μου, ότι δεν τους σεβόμουν εγώ και δεν άφηνα στην ησυχία τους ή οι άλλοι που μέσα τους είχαν κάνει την "κηδεία" μου και με αγνοούσαν;

Εγώ από όλα όσα διάβασα κατάλαβα τα εξής, διόρθωσε με εάν κάνω λάθος
Κάτι συνέβη που το έκανες εσύ που ίσως ενόχλησε κάποιον από την "παρέα" σου, δεν σου είπαν τίποτα εάν ενοχλήθηκαν όταν τους ρώτησες. Και από εκεί και πέρα δεν σου δίνουν τόσο πολύ σημασία, βγαίνουν με άλλους, περνάνε καλά και όλο αυτό εσένα δεν σου αρέσει γιατί είχες "επενδύσει" σε αυτούς, τους θεωρούσες φίλους σου, αν και αμφιβάλλω πόσο σε θεωρούσαν οι ίδιοι.
Σε κάποιο μήνυμα ανέφερες ότι 9/10 τους μιλούσες εσύ πρώτος.
Γενικά καταλαβαίνω πως είναι μία περίεργη κατάσταση. Και το πιστεύω αυτό γιατί από όλα όσα γράφεις φαίνεται ότι εσύ έδινες πολλά σε αυτή τη "φιλία", οι άλλοι τι είχαν, τι έχασαν. Εσύ τους μιλούσες, εσύ τους έπαιρνες όλο αυτό τον καιρό τηλέφωνα, έστελνες μηνύματα.
Οι άλλοι κοιτούσαν την ζωή τους, σου απαντούσαν όποτε αυτοί ήθελαν, σε έχουν σε μία απόσταση.
Επίσης καταλαβαίνω ότι σου είναι δύσκολο να απομακρυνθείς από αυτούς, αλλά θυμήσου τι έγραφες σε ένα θέμα που είχα δημιουργήσει.
Ότι πρέπει να συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους με ισοτιμία
Σου συμπεριφέρονται καλά, θέλουν να είναι φίλοι σου, να περνάτε καλά, να μιλάτε τότε και εσύ έτσι θα αντιδράς διαφορετικά αδιαφορούν, απομακρύνονται κάνε και εσύ το ίδιο.
Δεν υπάρχει λόγος να χαλιέσαι, κάνε καινούριες γνωριμίες. Μην μένεις προσκολλημένος σε αυτούς. Τουλάχιστον στην αρχή απομακρύνσου με τρόπο δηλαδη όχι να ξεκόψεις κατευθείαν και στη συνέχεια βλέπεις και πράττεις αναλόγως ανάλογα με την συμπεριφορά των "φίλων" σου.
Αυτό που πιστεύω κλείνοντας είναι ότι δεν πρόκριται για ουσιαστική φιλία αλλά να περνάτε καλά, να διασκεδάζετε, να μιλάτε μέχρι ένα σημείο ενώ εσύ θέλεις και ζητάς πολλά παραπάνω που αυτοί δεν είναι διατεθειμένου να στα δώσουν.

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Εγώ από όλα όσα διάβασα κατάλαβα τα εξής, διόρθωσε με εάν κάνω λάθος
Κάτι συνέβη που το έκανες εσύ που ίσως ενόχλησε κάποιον από την "παρέα" σου, δεν σου είπαν τίποτα εάν ενοχλήθηκαν όταν τους ρώτησες. Και από εκεί και πέρα δεν σου δίνουν τόσο πολύ σημασία, βγαίνουν με άλλους, περνάνε καλά και όλο αυτό εσένα δεν σου αρέσει γιατί είχες "επενδύσει" σε αυτούς, τους θεωρούσες φίλους σου, αν και αμφιβάλλω πόσο σε θεωρούσαν οι ίδιοι.
Σε κάποιο μήνυμα ανέφερες ότι 9/10 τους μιλούσες εσύ πρώτος.
Γενικά καταλαβαίνω πως είναι μία περίεργη κατάσταση. Και το πιστεύω αυτό γιατί από όλα όσα γράφεις φαίνεται ότι εσύ έδινες πολλά σε αυτή τη "φιλία", οι άλλοι τι είχαν, τι έχασαν. Εσύ τους μιλούσες, εσύ τους έπαιρνες όλο αυτό τον καιρό τηλέφωνα, έστελνες μηνύματα.
Οι άλλοι κοιτούσαν την ζωή τους, σου απαντούσαν όποτε αυτοί ήθελαν, σε έχουν σε μία απόσταση.
Επίσης καταλαβαίνω ότι σου είναι δύσκολο να απομακρυνθείς από αυτούς, αλλά θυμήσου τι έγραφες σε ένα θέμα που είχα δημιουργήσει.
Ότι πρέπει να συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους με ισοτιμία
Σου συμπεριφέρονται καλά, θέλουν να είναι φίλοι σου, να περνάτε καλά, να μιλάτε τότε και εσύ έτσι θα αντιδράς διαφορετικά αδιαφορούν, απομακρύνονται κάνε και εσύ το ίδιο.
Δεν υπάρχει λόγος να χαλιέσαι, κάνε καινούριες γνωριμίες. Μην μένεις προσκολλημένος σε αυτούς. Τουλάχιστον στην αρχή απομακρύνσου με τρόπο δηλαδη όχι να ξεκόψεις κατευθείαν και στη συνέχεια βλέπεις και πράττεις αναλόγως ανάλογα με την συμπεριφορά των "φίλων" σου.
Αυτό που πιστεύω κλείνοντας είναι ότι δεν πρόκριται για ουσιαστική φιλία αλλά να περνάτε καλά, να διασκεδάζετε, να μιλάτε μέχρι ένα σημείο ενώ εσύ θέλεις και ζητάς πολλά παραπάνω που αυτοί δεν είναι διατεθειμένου να στα δώσουν.

---

Τάνια, σε ευχαριστώ. Το πρόβλημα ήταν ότι από ένα σημείο και δεν είχαν το παραμικρό ανθρώπινο ενδιαφέρον για εμένα. Πρώτο καμπανάκι: Ούτε ένα χρόνια πολλά στα γενέθλιά μου. Δεύτερο καμπανάκι: Μιλούσα και δεν απαντούσαν... Τρίτο και φαρμακερό: Με είπαν τοξικό, ενοχλητικό και τσιμπούρι... Κάποια αλήθεια έχουν και εκείνοι, αλλά γιατί δεν έλεγαν ποιο είναι το πρόβλημά τους μαζί μου;

Μέσα μου, τα λόγια τους με γεμίζουν με ενοχές. Δεν ξέρω με ποιο τρόπο μπορώ να ξεπεράσω αυτές τις αρνητικές σκέψεις.

Όσο για όσα σου έλεγα, ναι... Είναι η θεωρία και το σωστό. Η πράξη όμως;

Είναι σαν ένας καθηγητής πνευμονολογίας να αναλύει τις βλαβερές ουσίες του τσιγάρου και τις συνέπειες στη λειτουργία του αναπνευστικού και στο διάλειμμα, να ανάβει τσιγάρο...

Είχες δίκιο σε όσα είπες. Και πάλι ευχαριστώ.

Quote:

---

Originally Posted by PositiveWave

Προσωπικά, μου κάνει εντύπωση πως όταν ήμουν έφηβος, οι συνομήλικοί μου δεν είχαν τόσο "γαϊδουρινή συμπεριφορά". Είχαν τον ελάχιστο σεβασμό και σου απαντούσανε. Αν είχαν κάτι, στο λέγανε και έληγε η ιστορία...

Χρόνια μετά, σαν ενήλικοι, αντί να έχουν σεβασμό στον συνομιλητή τους, το γράφουν και θέλουν να φανούν οι θύτες, θύματα και τα θύματα, θύτες...

Δεν ξέρω ποιος από τους δυο μας έχασε το μέτρο του σεβασμού.
Εγώ που ενδιαφερόμουν συνεχώς και δεν σεβόμουν τον εαυτό μου την αξιοπρέπειά μου, ότι δεν τους σεβόμουν εγώ και δεν άφηνα στην ησυχία τους ή οι άλλοι που μέσα τους είχαν κάνει την "κηδεία" μου και με αγνοούσαν;

---

Ναι αλλά κοίτα τι λες : "αν είχαν κάτι στο λέγανε". Όταν ήμασταν παιδιά για ποιο λόγο δεν θέλαμε κάποιον για παρέα; Μόνο αν μας έκανε κάτι. Αν είχε μιλήσει άσχημα για μας σε κάποιον άλλον, αν μας είχε πει ψέματα, αν είχε προδώσει κάποιο μυστικό μας, αν μας είχε κλέψει τα μολύβια... υπήρχε περίπτωση να μην θέλουμε κάποιον για παρέα γιατί απλά δεν ταιριάζαμε; Ή γιατί τον βρίσκαμε βαρετό;

Μεγαλώνοντας όμως μπαίνουν κι άλλα κριτήρια και πολλές φορές στο γιατί δεν θέλουμε κάποιον για παρέα δεν υπάρχει συγκκεριμένη απάντηση ή είναι πολύ σκληρή για τον άλλον να την ακούσει. Στην παρέα μου πχ υπήρχε μια κοπέλα που έβρισκα αφόρητα βαρετή. Δεν μου είχε κάνει τίποτα, μια χαρά μου φερόταν, ούτε με ενοχλούσε η παρουσία της όταν ήμασταν πολλά άτομα μαζί. Μόνη μαζί της όμως ειλικρινά ήθελα να κόψω τις φλέβες μου! Τι έπρεπε να της πω δηλαδή αφού αυτή από μόνη της δεν το καταλάβαινε αυτό ή έκανε πως δεν το καταλάβαινε; Να της πω στα μούτρα ότι την βαριέμαι αφόρητα;;; Να της πω οτι όταν αρχίζει και μιλάει κοντεύει να με πάρει ο ύπνος και δεν προσέχω καθόλου αυτά που λέει; Μα δεν ήθελα να την κάνω να νιώσει άσχημα ή να την πληγώσω, δεν είχα λόγο, δεν μου είχε κάνει κάτι. Προσπαθούσα λοιπόν πλαγίως και με τους μη λεκτικούς τρόπους που λέγαμε να δείξω πως δεν ενδιαφέρομαι για παραπάνω οικειότητα/σχέση από αυτή που είχαμε ήδη στα πλαίσια της παρέας και ήλπιζα ότι θα το πιάσει και θα πράξει αναλόγως ώστε να μην χρειαστεί ούτε εγώ να έρθω σε δύσκολη θέση ούτε εκείνη.

Λυπάμαι Ελισάβετ που στην περίπτωσή μου, φτάσαμε στα άκρα και ήρθαμε όλοι σε δύσκολη θέση.

Τριγυρνάνε στο μυαλό μου τα λόγια αυτά... Ότι ήμουν ενοχλητικός και τοξικός. Ότι έκανα ψυχολογικό πόλεμο.

Με κάνουν να ντρέπομαι και να έχω ενοχές. Νιώθω να μέσα μου ενοχές, φόβο, συστολή αλλά και ένα αίσθημα ολικής παραίτησης. Ότι όλοι θα μου συμπεριφερθούν καρμπόν τόσο άσχημα και ότι εγώ δεν πρέπει να προσπαθώ να διεκδικήσω κανέναν, να μη μιλάω σε κανέναν, να μη νοιάζομαι για κανέναν... Ότι κανένας δεν αξίζει το ενδιαφέρον μου...

Με συγχωρείς για το ξέσπασμα, αλλά έτσι νιώθω τώρα. Κατά βάθος δεν εννοώ τίποτα, απλά τώρα αυτές οι σκέψεις και αυτά τα συναισθήματα με κυριεύουν αυτή τη στιγμή.

Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς, σου απαντώ γιατί μπορώ να καταλάβω πως αισθάνεσαι και είναι κρίμα, γιατί από ότι έχω καταλάβει τον τρόπο σκέψης σου δεν έχει καμία σχέσεις με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκες.
Αναζητάς και λες" μα καλά αφού είχαν πρόβλημα γιατί δεν μου το έλεγαν" , θεωρώντας πως με τη συζήτηση θα λυνόταν.
Για εμένα πρώτο φάουλ είναι ότι θεωρείς πως οι άλλοι θα σου συμπεριφερθούν όπως εσύ θέλεις, με το διάλογο και καλά κάνεις. Αλλά από την άλλη οι φίλοι σου μπορεί να έχουν μάθει διαφορετικά να μην θέλουν να συζητήσουν, να προτιμήσουν να μιλήσουν σε άλλον και όχι σε εσένα.
Μην αποζητάς ειλικρίνεια και ευθύτητα από άτομα που δεν σου έχουν συμπεριφερθεί καλά αυτοί είναι, τουλάχιστον σου έχουν δείξει τις προθέσεις τους, ότι δεν ενδιαφέρονται.
Εσύ όμως γιατί θέλεις να κάνεις παρέα με αυτούς, γιατί θέλεις να συζητήσεις με αυτους?
Μήπως αισθάνεσαι ότι κάπου έχεις φταίξει, το ξέρεις και το καταλαβαίνεις και επειδή δεν σου δίνουν την ευκαιρία να μιλήσετε αυτό σε κάνει να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο?

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς, σου απαντώ γιατί μπορώ να καταλάβω πως αισθάνεσαι και είναι κρίμα, γιατί από ότι έχω καταλάβει τον τρόπο σκέψης σου δεν έχει καμία σχέσεις με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκες.
Αναζητάς και λες" μα καλά αφού είχαν πρόβλημα γιατί δεν μου το έλεγαν" , θεωρώντας πως με τη συζήτηση θα λυνόταν.
Για εμένα πρώτο φάουλ είναι ότι θεωρείς πως οι άλλοι θα σου συμπεριφερθούν όπως εσύ θέλεις, με το διάλογο και καλά κάνεις. Αλλά από την άλλη οι φίλοι σου μπορεί να έχουν μάθει διαφορετικά να μην θέλουν να συζητήσουν, να προτιμήσουν να μιλήσουν σε άλλον και όχι σε εσένα.
Μην αποζητάς ειλικρίνεια και ευθύτητα από άτομα που δεν σου έχουν συμπεριφερθεί καλά αυτοί είναι, τουλάχιστον σου έχουν δείξει τις προθέσεις τους, ότι δεν ενδιαφέρονται.
Εσύ όμως γιατί θέλεις να κάνεις παρέα με αυτούς, γιατί θέλεις να συζητήσεις με αυτους?
Μήπως αισθάνεσαι ότι κάπου έχεις φταίξει, το ξέρεις και το καταλαβαίνεις και επειδή δεν σου δίνουν την ευκαιρία να μιλήσετε αυτό σε κάνει να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο?

---

Απλά Τάνια, ξέρεις τι σκέφτομαι; Πως ήμασταν στην αρχή. Πόσο ωραιά περνούσαμε το χρόνο μας. Πως θαυμάζαμε και επαινούσαμε ο ένας τον άλλον. Πόσο ωραίες στιγμές περνούσαμε... Έλεγα μέσα μου. Δεν μπορεί να είναι τόσο ψεύτες. Δεν μπορεί να υποκρίνονταν τότε. Τότε να με θεωρούσαν καλό, δίκαιο, εξαιρετικό και ξαφνικά να πάτησαν delete. Αν έχω φταίξει; Ναι, στο ότι έτρεφα τον εγωισμό τους με το ενδιαφέρον μου.

Πιστεύω μάλλον στο ψευδές μότο: "Κάνε καλό και θα σου γυρίσει πίσω..." Όταν κάνεις καλό σε ντουβάρια, πως να στο αναγνωρίσουν; Άρα ναι, έχεις δίκιο που λες ότι έχω κάνει φάουλ που νομίζω ότι οι άλλοι έχουν το ίδιο αίσθημα ευθύνης και προθυμίας με εμένα.

Ακόμα όμως, αισθάνομαι μέσα μου αυτό το αίσθημα και έχω αυτές τις σκέψεις που περιέγραψα παραπάνω...

Όχι δεν έχεις δίκιο, γιατί θα πέπει μία περίπτωση όπως αυτή με εσένα και τους φίλους σου να αποτελέσει τον κανόνα? Να μην ενδιαφέρεσαι για κανέναν, εαν το πιστεύεις κάντο. Αργά ή γρήγορα θα καταλάβεις ότι δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι τόσο πολύ τους άλλους, ούτε ενοχές ούτε ανασφάλεια, ούτε φόβος.

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Όχι δεν έχεις δίκιο, γιατί θα πέπει μία περίπτωση όπως αυτή με εσένα και τους φίλους σου να αποτελέσει τον κανόνα? Να μην ενδιαφέρεσαι για κανέναν, εαν το πιστεύεις κάντο. Αργά ή γρήγορα θα καταλάβεις ότι δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι τόσο πολύ τους άλλους, ούτε ενοχές ούτε ανασφάλεια, ούτε φόβος.

---

Αυτή την αίσθηση έχω τώρα και θέλω να την εξωτερικεύσω. Σαν ξέσπασμα.

Εγώ μέσα μου θέλω να κάνω καλό, να προσφέρω, να περνάω καλά, να γελάω και να διασκεδάζω με παρέες... Μα αν είναι να με πληγώνουν έτσι, τι το θέλω;

Σιγά που θα πληγωθείς, μην λες βλακείες αυτά το καταλαβαίνω είναι λόγια επειδή σε απέρριψαν.
Επειδή δηλαδή δεν εκτίμησαν αυτοί εσένα δεν μπορεί να σε εκτιμήσουν άλλοι?
Είπες ότι σε θεωρούσαν καλό, δίκαιο εξαιρετικό. Αυτό φεν χάθηκε το ότι δεν το βλέπουν αυτοί πια επειδή μπορεί να θέλουν κάτι διαφορετικό δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και τώρα.
Μπορεί τώρα να κυριαρχεί το συναίσθημα όμως σκέψου λογικά και αντιμετώπισε το μην το μεγεθύνεις δεν υπάρχει λόγος κακό στον εαυτό σου κάνεις.
Μην σκας, τελειώνει ο Ιούλιος και σιγα σιγα το καλοκαίρι πέρνα καλά, ηρέμησε, κάθισε μόνος σου και σκέψου. Είναι μία καλή ευκαιρία να αναθεωρίσεις πολλά

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Σιγά που θα πληγωθείς, μην λες βλακείες αυτά το καταλαβαίνω είναι λόγια επειδή σε απέρριψαν.
Επειδή δηλαδή δεν εκτίμησαν αυτοί εσένα δεν μπορεί να σε εκτιμήσουν άλλοι?
Είπες ότι σε θεωρούσαν καλό, δίκαιο εξαιρετικό. Αυτό φεν χάθηκε το ότι δεν το βλέπουν αυτοί πια επειδή μπορεί να θέλουν κάτι διαφορετικό δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και τώρα.
Μπορεί τώρα να κυριαρχεί το συναίσθημα όμως σκέψου λογικά και αντιμετώπισε το μην το μεγεθύνεις δεν υπάρχει λόγος κακό στον εαυτό σου κάνεις.
Μην σκας, τελειώνει ο Ιούλιος και σιγα σιγα το καλοκαίρι πέρνα καλά, ηρέμησε, κάθισε μόνος σου και σκέψου. Είναι μία καλή ευκαιρία να αναθεωρίσεις πολλά

---

Τάνια, πολύ παρηγορητικά όλα αυτά που μου λες. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κάνει να διογκώνω την κατάσταση και να θεωρώ ότι είναι αυτή τη στιγμή "θέμα υψίστης σημασίας". Το γεγονός ότι θέλω να είμαι αποδεκτός, να προσφέρω στους άλλους όμορφες μνήμες και να μην έχουν να πουν κακό για μένα, με κάνουν αυτή τη στιγμή να στεναχωριέμαι. Αλλά και όλα εκείνα που είχα στο μυαλό μου. Τα όνειρα, τα ανείπωτα... Πονάνε οι απορρίψεις και οι αποχωρισμοί.

Δεν ξέρω γιατί αυτός ο Ιούλιος είναι τόσο καταραμένος μήνας για μένα. Και πέρσυ είχα απογοητεύσεις και περσύ ένα όμορφο καλοκαίρι, εγώ μέσα μου είχα βαρύ χειμώνα...

Quote:

---

Originally Posted by PositiveWave

Λυπάμαι Ελισάβετ που στην περίπτωσή μου, φτάσαμε στα άκρα και ήρθαμε όλοι σε δύσκολη θέση.

Τριγυρνάνε στο μυαλό μου τα λόγια αυτά... Ότι ήμουν ενοχλητικός και τοξικός. Ότι έκανα ψυχολογικό πόλεμο.

Με κάνουν να ντρέπομαι και να έχω ενοχές. Νιώθω να μέσα μου ενοχές, φόβο, συστολή αλλά και ένα αίσθημα ολικής παραίτησης. Ότι όλοι θα μου συμπεριφερθούν καρμπόν τόσο άσχημα και ότι εγώ δεν πρέπει να προσπαθώ να διεκδικήσω κανέναν, να μη μιλάω σε κανέναν, να μη νοιάζομαι για κανέναν... Ότι κανένας δεν αξίζει το ενδιαφέρον μου...

Με συγχωρείς για το ξέσπασμα, αλλά έτσι νιώθω τώρα. Κατά βάθος δεν εννοώ τίποτα, απλά τώρα αυτές οι σκέψεις και αυτά τα συναισθήματα με κυριεύουν αυτή τη στιγμή.

---

Να ξεσπάσεις όσο θες, δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγγνώμη για αυτό!
Τώρα μιλάει το συναίσθημα και τα λες όλα αυτά, το καταλαβαίνω, προσπάθησε όμως να δίνεις και τις απαντήσεις στον εαυτό σου οταν κάνεις τέτοιες σκέψεις.
Φυσικά και θα διεκδικείς!!! Διεκδικούμε σημαίνει δείχνουμε στον άλλον με το φέρσιμο μας ότι μας αρέσει η παρέα του, ότι θέλουμε να βρισκόμαστε κοντά του. Εκεί περιμένουμε. Περιμένουμε για να δούμε και την ανταπόκριση του άλλου. Αν δεν υπάρχει ανταποκρίση δεν σημαίνει πως δεν διεκδικήσαμε, σημαίνει πως σεβόμαστε την επιλογή του άλλου ή τα όρια του.

Και φυσικά θα βρεθούν άλλοι που δεν θα χρειάζεται να παρακαλάς για την παρέα τους, αλλά θα θέλουν εκείνοι την παρέα σου και θα σε εκτιμούν για αυτό που είσαι.

Σιγά που νιώθεις ενοχές βρε συ, δεν έκανες και κανένα έγκλημα!!! Να σου πω παράδειγμα με φίλη μου που είχε τσιμπηθεί με κάποιον, έγινε μια φάση αλλά μετά αυτός απομακρύνθηκε γιατί προφανώς δεν ήθελε κάτι άλλο. Η κοπέλα ούτε χαζή ήταν, ούτε καμιά κακάσχημη που δεν μπορούσε να βρει κανέναν άλλον και κόλλησε εκεί ούτε τίποτα από όλα αυτά. Για κάποιο λόγο όμως είχε κολλήσει πολύ άσχημα και άρχισε να του στέλνει μνμ χωρίς εκείνος να απαντά. Μιλάμε για καταιγισμό μηνυμάτων επί μέρες χωρίς εκείνος να δίνει το παραμικρό σημάδι ζωής!!! Σε κάποια φάση είπε κ αυτή το ωραίο "μήπως έπαθε κάτι;" κι έτσι βρήκε δικαιολογία για να στέλνει πιο πολλά και πιο επίμονα. Όταν προσπάθησα να της πω μα τι κάνεις;;;; γιατί δεν σταματάς;;; η απάντηση της ήταν "τέλος, με έχει φτάσει σε αυτό το σημείο που είμαι αποφασισμένη να του στέλνω συνεχώς μέχρι να απαντήσει έστω για να με βρίσει!!!" Μιλάμε ότι του έκανε τέτοιο στενό μαρκάρισμα που απορώ πως δεν την πλάκωσε στο ξύλο ο τύπος! Τώρα το θυμόμαστε καμιά φορά και ούτε εκείνη δεν μπορεί να πιστέψει πώς το έκανε αυτό τότε!
Ξεκόλα, όλοι έχουμε κάνει τέτοιες βλακείες σ αυτές τις ηλικίες, κι όποιος δεν το παραδέχεται λέει ψέματα.
Απλά όταν πρόκειται για φίλους σου είναι πιο εύκολο να ξεκολλήσεις αν έχεις κι άλλες παρεές, ενώ αν δεν έχεις και κρέμεσαι μόνο απο κει συνήθως το τερματίζεις όπως έκανες εσύ.

Τέλος. Το έμαθες τώρα το μάθημα σου, σήκωσε το κεφάλι και προχώρα!!!

Ξέρεις από το φόβο μου και από τον πανικό που με κυριεύει μερικές φορές, πριν λίγο άρχισα να σκέφτομαι ότι θα σκάσουν από το πουθενά οι μπάτσοι και θα με μπουζουριάσουν για προσβολή γενετήσιας ελευθερίας και αξιοπρέπειας...

Το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια. Και εγώ με αυτή την ανάγκη, έστελνα και ξαναέστελνα...

Καλά κάνεις και στέλνεις για να τα πεις και να μην σε επηρεάζει τόσο πολύ όλο αυτό
Είναι δικαιολογημένα και κατανοητά όλα αυτά που λες, δεν περίμενες αυτην την αντιμετώπιση γιατί τους θεωρούσες καλούς φίλους και αυτό σε έκανε να αμφισβητείς και να αμφιβάλλεις και για τους άλλους.
Αφού αυτοί δεν σε κατάλαβαν , σκέφτεσαι δεν πρόκειται να το κάνουν και οι άλλοι.
Δες το αλλιώς, μπορεί και αυτοί να θέλουν το χρόνο τους, να μη θέλουν πια κατι παραπάνω, μεγαλώνουμε και αλλάζουμε τις προτιμήσεις μας.
Μπορει και όλο αυτό να μην έχει ουσιαστικά να κάνει με εσένα αλλά με τους ίδιους.
Καλό είναι αυτό, εαν θες τη γνώμη μου.
Θα σου πρότεινα να μην το σκέφτεσαι τώρα , αυτες τις ημέρες να αφησεις τον χρόνο να περάσει. Κάνε οτιδήποτε άλλο πέρα από το να σκέφτεσαι, δεν θα σε βοηθήσει είσαι συναισθηματικά φορτισμένος

Τάνια, είμαι πολύ άσχημα αυτή τη στιγμή αλλά ξέρω πως και αυτό αργά ή γρήγορα θα περάσει. Θα προσπαθήσω να κάνω άλλα πράγματα, αλλά σαν άνθρωπος κολλάω άσχημα. Θέλω να πιάσω ένα βιβλίο για να διαβάσω για το Σεπτέμβρη και συνεχώς έρχεται στο μυαλό μου όλο αυτό. Ξέρεις πόσες φορές μου έχει στοιχίσει στη ζωή μου μια απογοήτευση; Πόσο χρόνο έχω χάσει και πόσο πίσω έχω μείνει, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με την πρόοδο μου στη σχολή.

Η βοήθεια όλων σας ήταν και θα συνεχίζει να είναι πολύτιμη για μένα. Ξέρω πως δεν το περνάω μόνος και αυτό με ανακουφίζει. Κάθε πρόσθετη γνώμη, συμβουλή, παρατήρηση είναι ευπρόσδεκτη.

Σύνελθε, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.
Σήκω και μην αφήνεις να μένεις στάσιμος ή να αφήνεις το χρόνο να περνα σκεπτόμενος τις απογοητεύσεις. Θες να μετανοιώνεις αργότερα?
Δες τον εαυτό σου , εσύ κάθεσαι και μελαγχολείς, στεναχωριέσαι και κάποιοι είναι για διακοπές, στην παραλία διασκεδάζουν και περνάνε καλά. Μην το κάνεις στον εαυτό σου , δεν το αξίζεις, ξεπέρασε το
Γιατί παραιτείσαι? Γιατί αφήνεις τόσο πολύ όλο αυτό να σε επηρεάζει?
Σήκω και πες δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να με κάνει να λυγίσω, να αμφιβάλλω τον εαυτό μου. Έχεις περάσει πολλά και κατάφερες να σπουδάσεις, να βελτιωθείς μην δίνεις τη δύναμη που έχεις στους άλλους γιατί τότε είναι αναμενόμενο πως δεν θα είναι για καλό
Αφού εσύ ο ίδιος λες οτι εχεις περασει απο πολλες απογοητεύσεις και πιστεύω πως έμαθες από αυτές, γιατί επιτρέπεις να είσαι συναισθηματικά ευάλωτος?

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Σύνελθε, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.
Σήκω και μην αφήνεις να μένεις στάσιμος ή να αφήνεις το χρόνο να περνα σκεπτόμενος τις απογοητεύσεις. Θες να μετανοιώνεις αργότερα?
Δες τον εαυτό σου , εσύ κάθεσαι και μελαγχολείς, στεναχωριέσαι και κάποιοι είναι για διακοπές, στην παραλία διασκεδάζουν και περνάνε καλά. Μην το κάνεις στον εαυτό σου , δεν το αξίζεις, ξεπέρασε το
Γιατί παραιτείσαι? Γιατί αφήνεις τόσο πολύ όλο αυτό να σε επηρεάζει?
Σήκω και πες δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να με κάνει να λυγίσω, να αμφιβάλλω τον εαυτό μου. Έχεις περάσει πολλά και κατάφερες να σπουδάσεις, να βελτιωθείς μην δίνεις τη δύναμη που έχεις στους άλλους γιατί τότε είναι αναμενόμενο πως δεν θα είναι για καλό
Αφού εσύ ο ίδιος λες οτι εχεις περασει απο πολλες απογοητεύσεις και πιστεύω πως έμαθες από αυτές, γιατί επιτρέπεις να είσαι συναισθηματικά ευάλωτος?

---

Με έκανες να χαμογελάσω...! Ειλικρινά!

Θες να σου πω γιατί είμαι συναισθηματικά ευάλωτος; Γιατί μόλις γνωρίσω νέους ανθρώπους και ενθουσιαστώ, ξεχνάω εύκολα, γιατί νομίζω πως οι κάποιοι άνθρωποι ήρθαν για να μείνουν για πάντα, γιατί μέσα μου βγάζω την πανοπλία και παραμερίζω την ασπίδα μου, για να δείξω ότι είμαι καλός και φιλικός. Γιατί μέσα μου, θέλω όταν γεράσω να έχω μερικούς ανθρώπους που θα με συντροφεύουν ακόμα...

Στην αρχή, όλα καλά... Μετά πέφτουν οι μάσκες!

Ο ρομαντισμός σε όλο του το μεγαλείο, θα πεις εσύ σαν πιο λογική από εμένα...

Τι το θες; Ζούμε σε μια κοινωνία που όλοι μας βλέπουν σαν αναλώσιμους και όχι σαν ανθρώπους με προσωπικότητα, συναισθήματα, όνειρα, καρδιά...

Όπως και να' χει, αυτό που μου είπες πρέπει να το κάνω. Δεν θέλω να χρωστάω άλλα μαθήματα και να χάσω από το πουθενά χρονιά, για αυτό και για πολλά άλλα γεγονότα...

Quote:

---

Originally Posted by PositiveWave

Επίμονος πράγματι έγινα, έχοντας ένα και μόνο κίνητρο: Μη μου πουν αύριο, μεθαύριο: "Χαθήκαμε; Γιατί δεν έπαιρνες τηλέφωνο;" και "Που ήσουν τόσο καιρό; Κανείς σας δεν νοιάστηκε, όταν εγώ..." Ο φόβος μην έχει συμβεί κάτι κακό, με έκανε να ενδιαφέρομαι...

Αλλά αυτοί, όχι μόνο δεν αναγνώρισαν το ενδιαφέρον μου, με βαφτίσαν "τοξικό, υπερβολικό ακόμη και τρομακτικό"...

Άσε Ρέμεντυ... Ώρες ώρες ξέρεις τι σκέφτομαι; Ότι η σιωπή είναι χρυσός και ότι αν τους άφηνα στην ησυχία τους, θα ήμασταν σε φάση win-win.

Όμως όταν παράλληλα, αισθάνεσαι λίγη μοναξιά και θέλεις να ακούσεις έναν καλό λόγο και δεν σε ακούνε, τι τους λες;

Μάλιστα ήρθαν και αντί να μου επουλώσουν τις πληγές μου, ήρθαν και έριξαν κι άλλο αλάτι στην πληγή...!

---

βλέπω ότι έχετε ΠΟΛΥ μεγάλη απόσταση με τους φίλους σου στο πως ερμηνεύετε την επικοινωνία σας.
δλδ, εσύ να ανησυχείς μήπως θεωρηθείς αδιάφορος, ενώ εκείνοι να θεωρούν οτι γίνεσαι φορτικός η ακόμα χειρότερα, τοξικός, είναι δύο αντίθετοι πόλοι, και πρέπει να το ψάξεις.

Quote:

---

Originally Posted by PositiveWave

Με έκανες να χαμογελάσω...! Ειλικρινά!

Θες να σου πω γιατί είμαι συναισθηματικά ευάλωτος; Γιατί μόλις γνωρίσω νέους ανθρώπους και ενθουσιαστώ, ξεχνάω εύκολα, γιατί νομίζω πως οι κάποιοι άνθρωποι ήρθαν για να μείνουν για πάντα, γιατί μέσα μου βγάζω την πανοπλία και παραμερίζω την ασπίδα μου, για να δείξω ότι είμαι καλός και φιλικός. Γιατί μέσα μου, θέλω όταν γεράσω να έχω μερικούς ανθρώπους που θα με συντροφεύουν ακόμα...

Στην αρχή, όλα καλά... Μετά πέφτουν οι μάσκες!

Ο ρομαντισμός σε όλο του το μεγαλείο, θα πεις εσύ σαν πιο λογική από εμένα...

Τι το θες; Ζούμε σε μια κοινωνία που όλοι μας βλέπουν σαν αναλώσιμους και όχι σαν ανθρώπους με προσωπικότητα, συναισθήματα, όνειρα, καρδιά...

Όπως και να' χει, αυτό που μου είπες πρέπει να το κάνω. Δεν θέλω να χρωστάω άλλα μαθήματα και να χάσω από το πουθενά χρονιά, για αυτό και για πολλά άλλα γεγονότα...

---

δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αλλά αυτό που γράφεις εδώ, μου δημιουργεί την εντύπωση ότι ενώ στην αρχή είσα επιφυλακτικός, μόλις γνωριστείς λίγο παραπάνω, αφήνεσαι ΤΕΛΕΙΩΣ κι αυτό ίσως το νοιώθουν κάπως σαν να φορτώνεσαι πανω τους παραπάνω απο οτι θα ήθελε κάποιος απο μιά φιλία.
μήπως συμβαίνει κάτι τέτοιο και δεν μπορείς να το αναγνωρίσεις και μένΕις με το παράπονο, ενώ και οι άλλοι έχουν παράπονο?

αυτα τα "για πάντα" και "θα γερασουμε μαζί" που γράφεις είναι πολύ υπερβολικά.
κάνουμε παρέα με ανθρώπους χρόνια και ζαμάνια και δεν μιλάμε για γηρατιά και για "για πάντα".
δεν "αφήνεσαι" πανω σε κανεναν, ποτέ, οι σχέσεις είναι πάντα υπο διαπραγμάτευση και απο εμάς και από τους αλλους. όσο πάνε καλά καλως, αν κάτι αλλάξει, αλλάζουμε αποφάσεις.

Τι να σου πω; Αν ήμουν τόσο φορτικός, ας μη με κάναν παρέα εξ αρχής και ας ξέκοβαν νωρίτερα...

Αφού ηρεμήσω, θα διαβάσω με ηρεμία ξανά τα μηνύματά σου Ρέμεντυ, γιατί δεν νιώθω καλά. Ζητώ συγγνώμη.

Είναι κάποια πράγματα που τώρα που τα διαβάζω, δε με βοηθούν να σηκώσω κεφάλι...

Έχεις δίκιο. Είναι λίγο ωφελιμιστικό, αλλά οι σχέσεις είναι δούναι-λαβείν και δεν πρέπει να αφηνόμαστε άνευ όρων.

Να αναθεωρούμε κάθε μέρα. Αυτό είναι σωστό.