Μερικοί το έχουν τερματίσει!

[elisabet]

Λυπάμαι Ελισάβετ που στην περίπτωσή μου, φτάσαμε στα άκρα και ήρθαμε όλοι σε δύσκολη θέση.

Τριγυρνάνε στο μυαλό μου τα λόγια αυτά... Ότι ήμουν ενοχλητικός και τοξικός. Ότι έκανα ψυχολογικό πόλεμο.

Με κάνουν να ντρέπομαι και να έχω ενοχές. Νιώθω να μέσα μου ενοχές, φόβο, συστολή αλλά και ένα αίσθημα ολικής παραίτησης. Ότι όλοι θα μου συμπεριφερθούν καρμπόν τόσο άσχημα και ότι εγώ δεν πρέπει να προσπαθώ να διεκδικήσω κανέναν, να μη μιλάω σε κανέναν, να μη νοιάζομαι για κανέναν... Ότι κανένας δεν αξίζει το ενδιαφέρον μου...

Με συγχωρείς για το ξέσπασμα, αλλά έτσι νιώθω τώρα. Κατά βάθος δεν εννοώ τίποτα, απλά τώρα αυτές οι σκέψεις και αυτά τα συναισθήματα με κυριεύουν αυτή τη στιγμή.

Να ξεσπάσεις όσο θες, δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγγνώμη για αυτό!
Τώρα μιλάει το συναίσθημα και τα λες όλα αυτά, το καταλαβαίνω, προσπάθησε όμως να δίνεις και τις απαντήσεις στον εαυτό σου οταν κάνεις τέτοιες σκέψεις.
Φυσικά και θα διεκδικείς!!! Διεκδικούμε σημαίνει δείχνουμε στον άλλον με το φέρσιμο μας ότι μας αρέσει η παρέα του, ότι θέλουμε να βρισκόμαστε κοντά του. Εκεί περιμένουμε. Περιμένουμε για να δούμε και την ανταπόκριση του άλλου. Αν δεν υπάρχει ανταποκρίση δεν σημαίνει πως δεν διεκδικήσαμε, σημαίνει πως σεβόμαστε την επιλογή του άλλου ή τα όρια του.

Και φυσικά θα βρεθούν άλλοι που δεν θα χρειάζεται να παρακαλάς για την παρέα τους, αλλά θα θέλουν εκείνοι την παρέα σου και θα σε εκτιμούν για αυτό που είσαι.

Σιγά που νιώθεις ενοχές βρε συ, δεν έκανες και κανένα έγκλημα!!! Να σου πω παράδειγμα με φίλη μου που είχε τσιμπηθεί με κάποιον, έγινε μια φάση αλλά μετά αυτός απομακρύνθηκε γιατί προφανώς δεν ήθελε κάτι άλλο. Η κοπέλα ούτε χαζή ήταν, ούτε καμιά κακάσχημη που δεν μπορούσε να βρει κανέναν άλλον και κόλλησε εκεί ούτε τίποτα από όλα αυτά. Για κάποιο λόγο όμως είχε κολλήσει πολύ άσχημα και άρχισε να του στέλνει μνμ χωρίς εκείνος να απαντά. Μιλάμε για καταιγισμό μηνυμάτων επί μέρες χωρίς εκείνος να δίνει το παραμικρό σημάδι ζωής!!! Σε κάποια φάση είπε κ αυτή το ωραίο "μήπως έπαθε κάτι;" κι έτσι βρήκε δικαιολογία για να στέλνει πιο πολλά και πιο επίμονα. Όταν προσπάθησα να της πω μα τι κάνεις;;;; γιατί δεν σταματάς;;; η απάντηση της ήταν "τέλος, με έχει φτάσει σε αυτό το σημείο που είμαι αποφασισμένη να του στέλνω συνεχώς μέχρι να απαντήσει έστω για να με βρίσει!!!" Μιλάμε ότι του έκανε τέτοιο στενό μαρκάρισμα που απορώ πως δεν την πλάκωσε στο ξύλο ο τύπος! Τώρα το θυμόμαστε καμιά φορά και ούτε εκείνη δεν μπορεί να πιστέψει πώς το έκανε αυτό τότε!
Ξεκόλα, όλοι έχουμε κάνει τέτοιες βλακείες σ αυτές τις ηλικίες, κι όποιος δεν το παραδέχεται λέει ψέματα.
Απλά όταν πρόκειται για φίλους σου είναι πιο εύκολο να ξεκολλήσεις αν έχεις κι άλλες παρεές, ενώ αν δεν έχεις και κρέμεσαι μόνο απο κει συνήθως το τερματίζεις όπως έκανες εσύ.

Τέλος. Το έμαθες τώρα το μάθημα σου, σήκωσε το κεφάλι και προχώρα!!!

[PositiveWave]

Ξέρεις από το φόβο μου και από τον πανικό που με κυριεύει μερικές φορές, πριν λίγο άρχισα να σκέφτομαι ότι θα σκάσουν από το πουθενά οι μπάτσοι και θα με μπουζουριάσουν για προσβολή γενετήσιας ελευθερίας και αξιοπρέπειας...

Το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια. Και εγώ με αυτή την ανάγκη, έστελνα και ξαναέστελνα...

[Tania96]

Καλά κάνεις και στέλνεις για να τα πεις και να μην σε επηρεάζει τόσο πολύ όλο αυτό
Είναι δικαιολογημένα και κατανοητά όλα αυτά που λες, δεν περίμενες αυτην την αντιμετώπιση γιατί τους θεωρούσες καλούς φίλους και αυτό σε έκανε να αμφισβητείς και να αμφιβάλλεις και για τους άλλους.
Αφού αυτοί δεν σε κατάλαβαν , σκέφτεσαι δεν πρόκειται να το κάνουν και οι άλλοι.
Δες το αλλιώς, μπορεί και αυτοί να θέλουν το χρόνο τους, να μη θέλουν πια κατι παραπάνω, μεγαλώνουμε και αλλάζουμε τις προτιμήσεις μας.
Μπορει και όλο αυτό να μην έχει ουσιαστικά να κάνει με εσένα αλλά με τους ίδιους.
Καλό είναι αυτό, εαν θες τη γνώμη μου.
Θα σου πρότεινα να μην το σκέφτεσαι τώρα , αυτες τις ημέρες να αφησεις τον χρόνο να περάσει. Κάνε οτιδήποτε άλλο πέρα από το να σκέφτεσαι, δεν θα σε βοηθήσει είσαι συναισθηματικά φορτισμένος

[PositiveWave]

Τάνια, είμαι πολύ άσχημα αυτή τη στιγμή αλλά ξέρω πως και αυτό αργά ή γρήγορα θα περάσει. Θα προσπαθήσω να κάνω άλλα πράγματα, αλλά σαν άνθρωπος κολλάω άσχημα. Θέλω να πιάσω ένα βιβλίο για να διαβάσω για το Σεπτέμβρη και συνεχώς έρχεται στο μυαλό μου όλο αυτό. Ξέρεις πόσες φορές μου έχει στοιχίσει στη ζωή μου μια απογοήτευση; Πόσο χρόνο έχω χάσει και πόσο πίσω έχω μείνει, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με την πρόοδο μου στη σχολή.

Η βοήθεια όλων σας ήταν και θα συνεχίζει να είναι πολύτιμη για μένα. Ξέρω πως δεν το περνάω μόνος και αυτό με ανακουφίζει. Κάθε πρόσθετη γνώμη, συμβουλή, παρατήρηση είναι ευπρόσδεκτη.

[Tania96]

Σύνελθε, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.
Σήκω και μην αφήνεις να μένεις στάσιμος ή να αφήνεις το χρόνο να περνα σκεπτόμενος τις απογοητεύσεις. Θες να μετανοιώνεις αργότερα?
Δες τον εαυτό σου , εσύ κάθεσαι και μελαγχολείς, στεναχωριέσαι και κάποιοι είναι για διακοπές, στην παραλία διασκεδάζουν και περνάνε καλά. Μην το κάνεις στον εαυτό σου , δεν το αξίζεις, ξεπέρασε το
Γιατί παραιτείσαι? Γιατί αφήνεις τόσο πολύ όλο αυτό να σε επηρεάζει?
Σήκω και πες δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να με κάνει να λυγίσω, να αμφιβάλλω τον εαυτό μου. Έχεις περάσει πολλά και κατάφερες να σπουδάσεις, να βελτιωθείς μην δίνεις τη δύναμη που έχεις στους άλλους γιατί τότε είναι αναμενόμενο πως δεν θα είναι για καλό
Αφού εσύ ο ίδιος λες οτι εχεις περασει απο πολλες απογοητεύσεις και πιστεύω πως έμαθες από αυτές, γιατί επιτρέπεις να είσαι συναισθηματικά ευάλωτος?

[PositiveWave]

Σύνελθε, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.
Σήκω και μην αφήνεις να μένεις στάσιμος ή να αφήνεις το χρόνο να περνα σκεπτόμενος τις απογοητεύσεις. Θες να μετανοιώνεις αργότερα?
Δες τον εαυτό σου , εσύ κάθεσαι και μελαγχολείς, στεναχωριέσαι και κάποιοι είναι για διακοπές, στην παραλία διασκεδάζουν και περνάνε καλά. Μην το κάνεις στον εαυτό σου , δεν το αξίζεις, ξεπέρασε το
Γιατί παραιτείσαι? Γιατί αφήνεις τόσο πολύ όλο αυτό να σε επηρεάζει?
Σήκω και πες δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να με κάνει να λυγίσω, να αμφιβάλλω τον εαυτό μου. Έχεις περάσει πολλά και κατάφερες να σπουδάσεις, να βελτιωθείς μην δίνεις τη δύναμη που έχεις στους άλλους γιατί τότε είναι αναμενόμενο πως δεν θα είναι για καλό
Αφού εσύ ο ίδιος λες οτι εχεις περασει απο πολλες απογοητεύσεις και πιστεύω πως έμαθες από αυτές, γιατί επιτρέπεις να είσαι συναισθηματικά ευάλωτος?

Με έκανες να χαμογελάσω...! Ειλικρινά!

Θες να σου πω γιατί είμαι συναισθηματικά ευάλωτος; Γιατί μόλις γνωρίσω νέους ανθρώπους και ενθουσιαστώ, ξεχνάω εύκολα, γιατί νομίζω πως οι κάποιοι άνθρωποι ήρθαν για να μείνουν για πάντα, γιατί μέσα μου βγάζω την πανοπλία και παραμερίζω την ασπίδα μου, για να δείξω ότι είμαι καλός και φιλικός. Γιατί μέσα μου, θέλω όταν γεράσω να έχω μερικούς ανθρώπους που θα με συντροφεύουν ακόμα...

Στην αρχή, όλα καλά... Μετά πέφτουν οι μάσκες!

Ο ρομαντισμός σε όλο του το μεγαλείο, θα πεις εσύ σαν πιο λογική από εμένα...

Τι το θες; Ζούμε σε μια κοινωνία που όλοι μας βλέπουν σαν αναλώσιμους και όχι σαν ανθρώπους με προσωπικότητα, συναισθήματα, όνειρα, καρδιά...

Όπως και να' χει, αυτό που μου είπες πρέπει να το κάνω. Δεν θέλω να χρωστάω άλλα μαθήματα και να χάσω από το πουθενά χρονιά, για αυτό και για πολλά άλλα γεγονότα...

[Remedy]

Επίμονος πράγματι έγινα, έχοντας ένα και μόνο κίνητρο: Μη μου πουν αύριο, μεθαύριο: "Χαθήκαμε; Γιατί δεν έπαιρνες τηλέφωνο;" και "Που ήσουν τόσο καιρό; Κανείς σας δεν νοιάστηκε, όταν εγώ..." Ο φόβος μην έχει συμβεί κάτι κακό, με έκανε να ενδιαφέρομαι...

Αλλά αυτοί, όχι μόνο δεν αναγνώρισαν το ενδιαφέρον μου, με βαφτίσαν "τοξικό, υπερβολικό ακόμη και τρομακτικό"...

Άσε Ρέμεντυ... Ώρες ώρες ξέρεις τι σκέφτομαι; Ότι η σιωπή είναι χρυσός και ότι αν τους άφηνα στην ησυχία τους, θα ήμασταν σε φάση win-win.

Όμως όταν παράλληλα, αισθάνεσαι λίγη μοναξιά και θέλεις να ακούσεις έναν καλό λόγο και δεν σε ακούνε, τι τους λες;

Μάλιστα ήρθαν και αντί να μου επουλώσουν τις πληγές μου, ήρθαν και έριξαν κι άλλο αλάτι στην πληγή...!

βλέπω ότι έχετε ΠΟΛΥ μεγάλη απόσταση με τους φίλους σου στο πως ερμηνεύετε την επικοινωνία σας.
δλδ, εσύ να ανησυχείς μήπως θεωρηθείς αδιάφορος, ενώ εκείνοι να θεωρούν οτι γίνεσαι φορτικός η ακόμα χειρότερα, τοξικός, είναι δύο αντίθετοι πόλοι, και πρέπει να το ψάξεις.

[Remedy]

Με έκανες να χαμογελάσω...! Ειλικρινά!

Θες να σου πω γιατί είμαι συναισθηματικά ευάλωτος; Γιατί μόλις γνωρίσω νέους ανθρώπους και ενθουσιαστώ, ξεχνάω εύκολα, γιατί νομίζω πως οι κάποιοι άνθρωποι ήρθαν για να μείνουν για πάντα, γιατί μέσα μου βγάζω την πανοπλία και παραμερίζω την ασπίδα μου, για να δείξω ότι είμαι καλός και φιλικός. Γιατί μέσα μου, θέλω όταν γεράσω να έχω μερικούς ανθρώπους που θα με συντροφεύουν ακόμα...

Στην αρχή, όλα καλά... Μετά πέφτουν οι μάσκες!

Ο ρομαντισμός σε όλο του το μεγαλείο, θα πεις εσύ σαν πιο λογική από εμένα...

Τι το θες; Ζούμε σε μια κοινωνία που όλοι μας βλέπουν σαν αναλώσιμους και όχι σαν ανθρώπους με προσωπικότητα, συναισθήματα, όνειρα, καρδιά...

Όπως και να' χει, αυτό που μου είπες πρέπει να το κάνω. Δεν θέλω να χρωστάω άλλα μαθήματα και να χάσω από το πουθενά χρονιά, για αυτό και για πολλά άλλα γεγονότα...

δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αλλά αυτό που γράφεις εδώ, μου δημιουργεί την εντύπωση ότι ενώ στην αρχή είσα επιφυλακτικός, μόλις γνωριστείς λίγο παραπάνω, αφήνεσαι ΤΕΛΕΙΩΣ κι αυτό ίσως το νοιώθουν κάπως σαν να φορτώνεσαι πανω τους παραπάνω απο οτι θα ήθελε κάποιος απο μιά φιλία.
μήπως συμβαίνει κάτι τέτοιο και δεν μπορείς να το αναγνωρίσεις και μένΕις με το παράπονο, ενώ και οι άλλοι έχουν παράπονο?

[Remedy]

αυτα τα "για πάντα" και "θα γερασουμε μαζί" που γράφεις είναι πολύ υπερβολικά.
κάνουμε παρέα με ανθρώπους χρόνια και ζαμάνια και δεν μιλάμε για γηρατιά και για "για πάντα".
δεν "αφήνεσαι" πανω σε κανεναν, ποτέ, οι σχέσεις είναι πάντα υπο διαπραγμάτευση και απο εμάς και από τους αλλους. όσο πάνε καλά καλως, αν κάτι αλλάξει, αλλάζουμε αποφάσεις.

[PositiveWave]

Τι να σου πω; Αν ήμουν τόσο φορτικός, ας μη με κάναν παρέα εξ αρχής και ας ξέκοβαν νωρίτερα...

Αφού ηρεμήσω, θα διαβάσω με ηρεμία ξανά τα μηνύματά σου Ρέμεντυ, γιατί δεν νιώθω καλά. Ζητώ συγγνώμη.

Είναι κάποια πράγματα που τώρα που τα διαβάζω, δε με βοηθούν να σηκώσω κεφάλι...

Έχεις δίκιο. Είναι λίγο ωφελιμιστικό, αλλά οι σχέσεις είναι δούναι-λαβείν και δεν πρέπει να αφηνόμαστε άνευ όρων.

Να αναθεωρούμε κάθε μέρα. Αυτό είναι σωστό.

[Remedy]

Τι να σου πω; Αν ήμουν τόσο φορτικός, ας μη με κάναν παρέα εξ αρχής και ας ξέκοβαν νωρίτερα...

Αφού ηρεμήσω, θα διαβάσω με ηρεμία ξανά τα μηνύματά σου Ρέμεντυ, γιατί δεν νιώθω καλά. Ζητώ συγγνώμη.

Είναι κάποια πράγματα που τώρα που τα διαβάζω, δε με βοηθούν να σηκώσω κεφάλι...

Έχεις δίκιο. Είναι λίγο ωφελιμιστικό, αλλά οι σχέσεις είναι δούναι-λαβείν και δεν πρέπει να αφηνόμαστε άνευ όρων.

Να αναθεωρούμε κάθε μέρα. Αυτό είναι σωστό.

"νωρίτερα" από τι?
θεωρείς ότι κάποια στιγμή δεσμευόμαστε μόνιμα με τους φίλους και μετά δεν επιτρέπεται η απομάκρυνση απ το ταμείο?
μπορεί "αρχικά" να μην ήσουν φορτικός , αλλά να άλλαξες στην πορεία.
μπορεί όταν άλλαξες να άλλαξαν κι εκείνοι.
υπάρχει τέτοια περίπτωση?

[Remedy]

Να ξεσπάσεις όσο θες, δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγγνώμη για αυτό!
Τώρα μιλάει το συναίσθημα και τα λες όλα αυτά, το καταλαβαίνω, προσπάθησε όμως να δίνεις και τις απαντήσεις στον εαυτό σου οταν κάνεις τέτοιες σκέψεις.
Φυσικά και θα διεκδικείς!!! Διεκδικούμε σημαίνει δείχνουμε στον άλλον με το φέρσιμο μας ότι μας αρέσει η παρέα του, ότι θέλουμε να βρισκόμαστε κοντά του. Εκεί περιμένουμε. Περιμένουμε για να δούμε και την ανταπόκριση του άλλου. Αν δεν υπάρχει ανταποκρίση δεν σημαίνει πως δεν διεκδικήσαμε, σημαίνει πως σεβόμαστε την επιλογή του άλλου ή τα όρια του.

Και φυσικά θα βρεθούν άλλοι που δεν θα χρειάζεται να παρακαλάς για την παρέα τους, αλλά θα θέλουν εκείνοι την παρέα σου και θα σε εκτιμούν για αυτό που είσαι.

Σιγά που νιώθεις ενοχές βρε συ, δεν έκανες και κανένα έγκλημα!!! Να σου πω παράδειγμα με φίλη μου που είχε τσιμπηθεί με κάποιον, έγινε μια φάση αλλά μετά αυτός απομακρύνθηκε γιατί προφανώς δεν ήθελε κάτι άλλο. Η κοπέλα ούτε χαζή ήταν, ούτε καμιά κακάσχημη που δεν μπορούσε να βρει κανέναν άλλον και κόλλησε εκεί ούτε τίποτα από όλα αυτά. Για κάποιο λόγο όμως είχε κολλήσει πολύ άσχημα και άρχισε να του στέλνει μνμ χωρίς εκείνος να απαντά. Μιλάμε για καταιγισμό μηνυμάτων επί μέρες χωρίς εκείνος να δίνει το παραμικρό σημάδι ζωής!!! Σε κάποια φάση είπε κ αυτή το ωραίο "μήπως έπαθε κάτι;" κι έτσι βρήκε δικαιολογία για να στέλνει πιο πολλά και πιο επίμονα. Όταν προσπάθησα να της πω μα τι κάνεις;;;; γιατί δεν σταματάς;;; η απάντηση της ήταν "τέλος, με έχει φτάσει σε αυτό το σημείο που είμαι αποφασισμένη να του στέλνω συνεχώς μέχρι να απαντήσει έστω για να με βρίσει!!!" Μιλάμε ότι του έκανε τέτοιο στενό μαρκάρισμα που απορώ πως δεν την πλάκωσε στο ξύλο ο τύπος! Τώρα το θυμόμαστε καμιά φορά και ούτε εκείνη δεν μπορεί να πιστέψει πώς το έκανε αυτό τότε!
Ξεκόλα, όλοι έχουμε κάνει τέτοιες βλακείες σ αυτές τις ηλικίες, κι όποιος δεν το παραδέχεται λέει ψέματα.
Απλά όταν πρόκειται για φίλους σου είναι πιο εύκολο να ξεκολλήσεις αν έχεις κι άλλες παρεές, ενώ αν δεν έχεις και κρέμεσαι μόνο απο κει συνήθως το τερματίζεις όπως έκανες εσύ.

Τέλος. Το έμαθες τώρα το μάθημα σου, σήκωσε το κεφάλι και προχώρα!!!

ακριβώς, αυτό.
συμφωνώ σε όλα.

[Tania96]

Δεν ξέρω εάν ειρωνικά ανέφερες ή όχι ότι χαμογέλασες και δεν γνωρίζω και γιατί σε οδήγησε σε αυτό γιατί δεν είπα κάτι αστείο αλλά τέλος πάντων θέλω να σου πω για αυτό που έγραψες ότι μόλις γνωρίζεις ανθρώπους ενθουσιάζεσαι και τα υπόλοιπα. Μου δίνεις την εντύπωση ότι προσπαθείς να πιαστείς από κάπου. Και το εξηγώ
Όταν ενώ έχεις περάσει από απογοητεύσεις εσύ το μόνο που κάνεις είναι να προσπαθείς να αποτινάξεις οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα προσπαθώντας να ξεφύγεις, να ξεχάσεις ότι σε στενοχώρησε και να "αφήνεσαι" στους άλλους από την πρώτη στιγμή χωρίς κάποιον ενδοιασμο τότε είναι λογικό και αναμενόμενο κατ'εμέ να απογοητεύεσαι στο τέλος. Αφού δίνεις και προσπαθείς από την πρώτη στιγμή να βλέπεις την θετική πλευρά, να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό. Όμως όλο αυτό δεν σε κουράζει?
Όσονα αφορά το ρομαντικό στοιχείο τουλάχιστον με τους φίλους σου δεν θεωρώ πως χρειάζεται

[PositiveWave]

"νωρίτερα" από τι?
θεωρείς ότι κάποια στιγμή δεσμευόμαστε μόνιμα με τους φίλους και μετά δεν επιτρέπεται η απομάκρυνση απ το ταμείο?
μπορεί "αρχικά" να μην ήσουν φορτικός , αλλά να άλλαξες στην πορεία.
μπορεί όταν άλλαξες να άλλαξαν κι εκείνοι.
υπάρχει τέτοια περίπτωση?

Δένομαι εύκολα Ρέμεντυ και δεν μπορώ να δω μπροστά μου. Και δεν σε αδικώ, έχεις δίκιο. Όταν ηρεμήσω θα τα σκεφτώ και θα αναθεωρήσω.

[PositiveWave]

Δεν ξέρω εάν ειρωνικά ανέφερες ή όχι ότι χαμογέλασες και δεν γνωρίζω και γιατί σε οδήγησε σε αυτό γιατί δεν είπα κάτι αστείο αλλά τέλος πάντων θέλω να σου πω για αυτό που έγραψες ότι μόλις γνωρίζεις ανθρώπους ενθουσιάζεσαι και τα υπόλοιπα. Μου δίνεις την εντύπωση ότι προσπαθείς να πιαστείς από κάπου. Και το εξηγώ
Όταν ενώ έχεις περάσει από απογοητεύσεις εσύ το μόνο που κάνεις είναι να προσπαθείς να αποτινάξεις οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα προσπαθώντας να ξεφύγεις, να ξεχάσεις ότι σε στενοχώρησε και να "αφήνεσαι" στους άλλους από την πρώτη στιγμή χωρίς κάποιον ενδοιασμο τότε είναι λογικό και αναμενόμενο κατ'εμέ να απογοητεύεσαι στο τέλος. Αφού δίνεις και προσπαθείς από την πρώτη στιγμή να βλέπεις την θετική πλευρά, να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό. Όμως όλο αυτό δεν σε κουράζει?
Όσονα αφορά το ρομαντικό στοιχείο τουλάχιστον με τους φίλους σου δεν θεωρώ πως χρειάζεται

Χαμογέλασα γιατί ήμουν με τα μούτρα κάτω και ειλικρινά τα λόγια σου βελτίωσαν λίγο την κατάστασή μου...

Ναι, πάντα θέλω από κάπου να πιαστώ. Μα θα είναι η Πίστη μου, μα θα είναι ένα πρότυπο, ένας άνθρωπος, μια ιδέα...

Και ξέρεις γιατί μένω πάντα; Το είπα και με άλλα λόγια πάνω. Γιατί είμαι πιστός και δεν θέλω ποτέ μα ποτέ να κουβαλάω τη ρετσινιά του προδότη, του εγωιστή, του παρτάκια. Θέλω να είμαι εκεί να βοηθήσω.

Το ρομαντισμό τον αντιλαμβάνομαι με την έννοια του αλτρουισμού, της ανιδιοτέλειας, της ειλικρίνειας στις σχέσεις. Απ' όσο φαίνεται, αυτά υπάρχουν μόνο στις ταινίες και σε παλιά παραμύθια...