Φοβάμαι μην απογοητευτώ και ξανακυλήσω...

Γεια σας συνφορουμίτες και συνφορουμίτισσες...
Τον τελευταίο καιρό και ενώ η θεραπεία μου κατά της κατάθλιψης πάει καλά, ανεβαίνω στην δουλειά μου, έχω περισσότερη όρεξη και προσπαθώ να κοινωνικοποιούμαι περισσότερο. Γενικότερα υπάρχει πρόοδος. Η κόπωση, τα ψυχοσωματικά και κάποιες κρίσεις δυστυχίας παραμένουν και εμφανίζονται σε κάθε ευκαιρία καθώς και ένας κάπως αρνητικός τρόπος σκέψης. Τελευταία λοιπόν που κάπως συνέρχομαι και βγαίνω και περισσότερο με πλησιάζουν διάφοροι, υπάρχει φλερτ, με 1-2 έχω βγει κι όλας. Το θέμα μου είναι πως φοβάμαι. Φοβάμαι επειδή είμαι ευαίσθητη και συναισθηματική και έχω και την κατάθλιψη. Με τρομάζει η ιδέα να απογοητευτώ και να ξανακυλήσω εκεί που ήμουν πριν. Όταν στεναχωρηθώ πέφτω πολύ και βαριά. Από την άλλη όταν η ερωτική μου ζωή είναι καλή, πετάω! Δεν ξέρω τί να κάνω. Να ανοιχτώ; Να δεθώ; Από την άλλη αν απογοητευτώ υπάρχει περίπτωση να υποτροπιάσει η κατάθλιψή μου; Έχετε καθόλου εμπειρία από κάτι τέτοιο; Τί κάνατε;

Επειδη λιγο πολυ τα ειχα πει κι εγω αυτα στην ψυχολογο μου, αυτο που μου απανταει συχνα πυκνα με βαση τα συμπερασματα της για μενα, ειναι οτι το προβλημα ειναι οτι εχω παντα πολυ υψηλες προσδοκιες. Και ειναι τοσο υψηλες που αν κατι στραβωσει πεφτω στα πατωματα. Επισης, επιλεγω ακραια συναισθηματα, ή σουπερ ενθουσιασμο ή πληρη αδιαφορια/αρνηση. Για τη δικη μου τουλαχιστον περιπτωση, θεωρει οτι αυτα τα κοινα χαρακτηριστικα σε ο,τι επιλεγω και κανω ειναι που καταληγουν τελικα σε τοσο εντονες πτωσεις.
Οποτε προσπαθω πλεον να το πηγαινω πιο χαλαρα και να συγκρατω τις σκεψεις μου, να μην υπερβαλλω κλπ.
Βασικα ο στοχος μου ειναι να βρω την ισορροπια να μπορω ναι μεν να μην εχω τρελες προσδοκιες και υπερβολικο ενθουσιασμο αλλα ταυτοχρονα να μη χανω και τη θετικοτητα μου να ασχολουμαι με πραγματα. Ωστε αν στραβωσει κατι, απλα να συνεχιζω, οχι να κατεδαφιζομαι.
Υπαρχει περιπτωση να βρισκεις καποια κοινα σημεια στα παραπανω?

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Επειδη λιγο πολυ τα ειχα πει κι εγω αυτα στην ψυχολογο μου, αυτο που μου απανταει συχνα πυκνα με βαση τα συμπερασματα της για μενα, ειναι οτι το προβλημα ειναι οτι εχω παντα πολυ υψηλες προσδοκιες. Και ειναι τοσο υψηλες που αν κατι στραβωσει πεφτω στα πατωματα. Επισης, επιλεγω ακραια συναισθηματα, ή σουπερ ενθουσιασμο ή πληρη αδιαφορια/αρνηση. Για τη δικη μου τουλαχιστον περιπτωση, θεωρει οτι αυτα τα κοινα χαρακτηριστικα σε ο,τι επιλεγω και κανω ειναι που καταληγουν τελικα σε τοσο εντονες πτωσεις.
Οποτε προσπαθω πλεον να το πηγαινω πιο χαλαρα και να συγκρατω τις σκεψεις μου, να μην υπερβαλλω κλπ.
Βασικα ο στοχος μου ειναι να βρω την ισορροπια να μπορω ναι μεν να μην εχω τρελες προσδοκιες και υπερβολικο ενθουσιασμο αλλα ταυτοχρονα να μη χανω και τη θετικοτητα μου να ασχολουμαι με πραγματα. Ωστε αν στραβωσει κατι, απλα να συνεχιζω, οχι να κατεδαφιζομαι.
Υπαρχει περιπτωση να βρισκεις καποια κοινα σημεια στα παραπανω?

---

Κοινά σημέια; ΟΛΑ όμως; και να προσθέσω και την ανυπομονησία; Που με το που μου αρέσει κάποιος (ακόμα και αν εκφράζει την αρέσκειά του προς το πρόσωπό μου) πέφτει η αυτοπεποίθησή μου στο πάτωμα και να γίνομαι απόμακρη και ο άλλος να παίρνει λάθος μήνυμα πως τον γράφω και δεν ενδιαφέρομαι; πφφφφφ

Πεφτει η αυτοπεποιθηση σου ενω αυτος δειχνει οτι του αρεσεις? Εννοεις οτι φοβασαι να μπεις στη διαδικασια του φλερτ οταν καποιος σου αρεσει?
(Η ανυπομονησια κολλαει καπου πανω σε αυτο?)

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Πεφτει η αυτοπεποιθηση σου ενω αυτος δειχνει οτι του αρεσεις? Εννοεις οτι φοβασαι να μπεις στη διαδικασια του φλερτ οταν καποιος σου αρεσει?
(Η ανυπομονησια κολλαει καπου πανω σε αυτο?)

---

Σαν να βιάζομαι να δω πράγματα και αν δεν τα δω αρχίζει η απογοήτευση. Ακόμα και αν ο άλλος δείχνει πως του αρέσω, αρχίζουν άλλες σκέψεις τύπου "ε και, κι άλλη μπορεί να του αρέσει αυτό τον καιρό" ή να αργεί να μου απαντήσει σε μήνυμα και να μου μπαίνουν τέτοιες σκέψεις πάλι. Υστέρω δεν μπορώ να γίνω και να κάνω έλεγχο κλπ και αρρωσταίνω.

Ειναι το γνωστο σε ολο το φορουμ προβλημα πολυ χαμηλης αυτοεκτιμησης. Εχεις τη φωνη απο μεσα σου να σου λεει ντε και καλα οτι εισαι λιγη. Το δουλευετε αυτο στην ψυχοθεραπεια? Ειχα γραψει ενα νημα για τον εσωτερικο κριτη(λεγεται και επικριτικος γονεας), ειναι αυτη η φωνη που επικρατει στο ασυνειδητο.

Το δουλεύουμε ναι αλλά θέλει μάλλον πολλή δουλειά. Δεν ξέρω αν είναι θέμα χαμηλής αυτοεκτίμησης ή έλλειψης εμπιστοσύνης στους ανθρώπους. Επίσης ο φόβος του οτι άν γίνει καμιά στραβή δεν θα "πέσω" σαν άνθρωπος αλλά θα βουλιάξω.

Οχι, ειναι καθαρα θεμα χαμηλης αυτοεκτιμησης. Θελει παρα πολλη δουλεια, μπορει να παρει και χρονια. Αλλα βελτιωση πρεπει κανονικα να βλεπεις και απο τον πρωτο χρονο σταδιακα.

Quote:

---

Originally Posted by NeMeCiS

Γεια σας συνφορουμίτες και συνφορουμίτισσες...
Τον τελευταίο καιρό και ενώ η θεραπεία μου κατά της κατάθλιψης πάει καλά, ανεβαίνω στην δουλειά μου, έχω περισσότερη όρεξη και προσπαθώ να κοινωνικοποιούμαι περισσότερο. Γενικότερα υπάρχει πρόοδος. Η κόπωση, τα ψυχοσωματικά και κάποιες κρίσεις δυστυχίας παραμένουν και εμφανίζονται σε κάθε ευκαιρία καθώς και ένας κάπως αρνητικός τρόπος σκέψης. Τελευταία λοιπόν που κάπως συνέρχομαι και βγαίνω και περισσότερο με πλησιάζουν διάφοροι, υπάρχει φλερτ, με 1-2 έχω βγει κι όλας. Το θέμα μου είναι πως φοβάμαι. Φοβάμαι επειδή είμαι ευαίσθητη και συναισθηματική και έχω και την κατάθλιψη. Με τρομάζει η ιδέα να απογοητευτώ και να ξανακυλήσω εκεί που ήμουν πριν. Όταν στεναχωρηθώ πέφτω πολύ και βαριά. Από την άλλη όταν η ερωτική μου ζωή είναι καλή, πετάω! Δεν ξέρω τί να κάνω. Να ανοιχτώ; Να δεθώ; Από την άλλη αν απογοητευτώ υπάρχει περίπτωση να υποτροπιάσει η κατάθλιψή μου; Έχετε καθόλου εμπειρία από κάτι τέτοιο; Τί κάνατε;

---

ακριβως τα ιδια εχω περασει κι εχω σκεφτει κι εγω.
Η καταθλιψη επηρεαζει ολους τους τομεις οπως βλεπεις. Οποτε κ γ αυτο μπορει να πεσεις πολυ "κάτω".
Οπως το εντοπιζεις κι εσυ λες ομως ΦΟΒΑΜΑΙ...δεν ξερω τι εχετε συζητησει στ ψυχοθεραπεια...αλλα η ουσια ειναι οτι θα πρεπει σιγα σιγα να αρχιζεις να "ανοιγεσαι" δινεσαι...μπορει και να πέσεις ε και? φοβασαι το πονο? ΜΕΣΑ στη ζωη ειναι κι αυτος...θα πεσεις θα ξανασηκωθεις. Προσπαθησε να δεις τη πραγματικοτητα και να γινεσαι δεκτικη. Μπορει ομως και να καταληξεις σε κατι πολυ καλο με το παιδι..που το ξερεις; ΑΝ δεν δοκιμασεις, δε θα ξερεις ποτε! κ επισης θα διαιωνιζεις το φοβο-που θελουμε να μειωσουμε σε αυτες τς περιπτωσεις- ξερω ποσο δυσκολα σ φαινονται αυτα κ υπεραναλυεις...δεν ειμαι κ η καλυτερη συμβουλατορας εδω αλλα τα λεω να τα ακουω κι εγω χεχε...Κανεις και ψυχοθεραπεια ηδη και βοηθιεσαι (οσν αφορα τν υποτροπη που λες) αρα μν φοβασαι τοσο.

Παιρνεις φαρμακο ; Εχεις κτ αλλο εκτος απο καταθλιψη;

Quote:

---

Originally Posted by maria4

ακριβως τα ιδια εχω περασει κι εχω σκεφτει κι εγω.
Η καταθλιψη επηρεαζει ολους τους τομεις οπως βλεπεις. Οποτε κ γ αυτο μπορει να πεσεις πολυ "κάτω".
Οπως το εντοπιζεις κι εσυ λες ομως ΦΟΒΑΜΑΙ...δεν ξερω τι εχετε συζητησει στ ψυχοθεραπεια...αλλα η ουσια ειναι οτι θα πρεπει σιγα σιγα να αρχιζεις να "ανοιγεσαι" δινεσαι...μπορει και να πέσεις ε και? φοβασαι το πονο? ΜΕΣΑ στη ζωη ειναι κι αυτος...θα πεσεις θα ξανασηκωθεις. Προσπαθησε να δεις τη πραγματικοτητα και να γινεσαι δεκτικη. Μπορει ομως και να καταληξεις σε κατι πολυ καλο με το παιδι..που το ξερεις; ΑΝ δεν δοκιμασεις, δε θα ξερεις ποτε! κ επισης θα διαιωνιζεις το φοβο-που θελουμε να μειωσουμε σε αυτες τς περιπτωσεις- ξερω ποσο δυσκολα σ φαινονται αυτα κ υπεραναλυεις...δεν ειμαι κ η καλυτερη συμβουλατορας εδω αλλα τα λεω να τα ακουω κι εγω χεχε...Κανεις και ψυχοθεραπεια ηδη και βοηθιεσαι (οσν αφορα τν υποτροπη που λες) αρα μν φοβασαι τοσο.

Παιρνεις φαρμακο ; Εχεις κτ αλλο εκτος απο καταθλιψη;

---

Καλά τα λες, γενικότερα σαν προσωπικότητα έτσι έιμαι. Η κατάθλιψη προφανώς μου το αλλοιώνει αυτό. Φοβάμαι τον πόνο της απώλειας και της απογοήτευσης γιατί η τελευταία μου εμπειρία από σχέση ήταν αυτή που επιδείνωσε την υποβόσκουσα κατάθλιψη που είχα και προσπαθούσα να την παλέψω μόνη μου. Είναι σαν να έχεις ένα τραύμα που επουλώνεται στο γόνατο π.χ και να προσέχεις πως θα φορέσεις το παντελόνι σου, πως θα γονατίσεις κλπ. Μέχρι ενός σημείου είναι φυσιολογικός ο φόβος πιστεύω αλλά νιώθω πως ξεφεύγω. Εκτός από κατάθλιψη δεν μου έχει διαγνωστεί κάτι άλλο ούτε από την ψυχολόγο ούτε από τον ψυχίατρο. Από φάρμακα παίρνω zoloft και κάθε βράδυ 25mg seroquel ίσα ίσα για να μου σταθεροποιεί κάπως την διάθεση γιατί ήταν ακραίες οι μεταβολές της.

Quote:

---

Originally Posted by NeMeCiS

Γεια σας συνφορουμίτες και συνφορουμίτισσες...
Τον τελευταίο καιρό και ενώ η θεραπεία μου κατά της κατάθλιψης πάει καλά, ανεβαίνω στην δουλειά μου, έχω περισσότερη όρεξη και προσπαθώ να κοινωνικοποιούμαι περισσότερο. Γενικότερα υπάρχει πρόοδος. Η κόπωση, τα ψυχοσωματικά και κάποιες κρίσεις δυστυχίας παραμένουν και εμφανίζονται σε κάθε ευκαιρία καθώς και ένας κάπως αρνητικός τρόπος σκέψης. Τελευταία λοιπόν που κάπως συνέρχομαι και βγαίνω και περισσότερο με πλησιάζουν διάφοροι, υπάρχει φλερτ, με 1-2 έχω βγει κι όλας. Το θέμα μου είναι πως φοβάμαι. Φοβάμαι επειδή είμαι ευαίσθητη και συναισθηματική και έχω και την κατάθλιψη. Με τρομάζει η ιδέα να απογοητευτώ και να ξανακυλήσω εκεί που ήμουν πριν. Όταν στεναχωρηθώ πέφτω πολύ και βαριά. Από την άλλη όταν η ερωτική μου ζωή είναι καλή, πετάω! Δεν ξέρω τί να κάνω. Να ανοιχτώ; Να δεθώ; Από την άλλη αν απογοητευτώ υπάρχει περίπτωση να υποτροπιάσει η κατάθλιψή μου; Έχετε καθόλου εμπειρία από κάτι τέτοιο; Τί κάνατε;

---

Καλησπέρα!
Πολλά μπράβο για τα βήματα προόδου σου,σκέψου να μην είχες πετύχει τίποτα.
Λογικό μου ακούγεται να φοβάσαι,καθώς περιέγραψες 1-2 στοιχεία του χαρακτήρα σου,συν την κατάθλιψη.
Θα σου πρότεινα να σκέφτεσαι συχνά τα θετικά που πέτυχες με την θεραπεία σου,και να τα εκτιμήσεις,για να μην νιώθεις χάλια.Και γιατί όχι,να δεθείς,να ανοιχτείς και να περάσεις ωραία.

Ωραια. Συζητησε το και με την ψυχολογο/ψυχιατρο σου αυτο να δεις κι εκεινοι που σε παρακολουθουν τι θα σου πουν. Μη μασας οσο μπορεις. Αν χρειαστεις κατι αλλο πες, σε νιωθω =/

Έγινε αυτό που φοβόμουν... κάποιος που γνώρισα και άρεσε πολύ ο ένας στον άλλον κλπ, μου ξεκαθάρισε πως δεν είναι σε φάση να κάνει κάτι παραπάνω από το να "περνάει καλά". Εγώ ως συναισθηματικός πολύ άνθρωπος δε μπορώ να κάνω τέτοιου είδους σχέσεις και έχω απογοητευτεί απίστευτα. Απογοήτευση απ΄αυτόν, απογοήτευση από μένα που δεν φυλάχτηκα όσο έπρεπε, που βλέπω πως με το παραμικρό πέφτω πολύ και απογοήτευση επίσης που πάντα πετυχαίνω "περιπτώσεις". Να μη μπορεί να μου έρθει και μένα κάτι νορμάλ; Όλο να πέφτω σε αδιέξοδα;
Έκλαιγα μισή ώρα σαν τρελή, με το κεφάλι μου έτοιμο να σπάσει, αποπροσωποποίηση 100% και μια τεράστια απελπισία. Νιώθω βάρος στο στήθος και ανάγκη να το βγάλω από εκεί κλαίγοντας. Ήρθα σπίτι και πήρα ζάναξ μήπως και ηρεμήσω κάπως...

Ωχ... ηθελε ελευθερη σχεση ο τυπος αλλα δε φαινοταν απο την αρχη?
Τουλαχιστον ηταν ειλικρινης και δεν εχασες χρονο. Λογικο ομως να πληγωθηκες αφου σου αρεσε.
Και ποιος πεφτει στα νορμαλ? Οι σχεσεις ειναι γεματες προβληματα. Και ποσοι ανθρωποι δεν καταφερνουν καν να εχουν μια σχεση για πολλα χρονια, δεν εισαι μονη, αν και αυτο δε νομιζω να ειναι παρηγορια.
Προσπαθησε να ξεσπασεις καπου. Περπατημα εντονο ισως? Δεν ξερω, κατι εντονο που να σου αποσπα την προσοχη και να σε αποφορτιζει.

Νέμεσις μπορείς και εσύ απλά να περνάς καλά μαζί του..που ξέρεις;..αύριο μεθαύριο ίσως δεν μπορείτε να περάσετε καλά χωρίς να έχει ο ένας τον άλλον..και κάπως έτσι ξεκινάνε οι σχέσεις..

Quote:

---

Originally Posted by χορεύει ο κόσμος ξέφρενα

Νέμεσις μπορείς και εσύ απλά να περνάς καλά μαζί του..που ξέρεις;..αύριο μεθαύριο ίσως δεν μπορείτε να περάσετε καλά χωρίς να έχει ο ένας τον άλλον..και κάπως έτσι ξεκινάνε οι σχέσεις..

---

Έχεις δίκιο, έτσι το πήγαινα εγώ, δεν τον έπιασα να του πω "κοίτα εγώ θέλω σχέση". Μου τη σπάει όμως που εκείνος είναι απόλυτος . Από την άλλη ενώ του λέω αυτά, δεν το κόβει μαζί μου. Αναρωτιέμαι όντως δε θέλει να δεθώ μην πληγωθώ ή φοβάται για τον εαυτό του να δεθεί για να μην πληγωθεί; η τελευταία του σχέση ήταν πολύ κακή. Ωστόσο μου έχει συμβεί να είναι κάποιος απόλυτος στην αρχή, πως δεν ερωτεύεται, δεν κάνει σχέση κλπ κλπ και μέσα σε 1 μήνα δεν έκανε χωρίς εμένα.
Ο λεγάμενος πάντως μου είπε πως θα την ξανακάνουμε αυτή τη συζήτηση, να πούμε τί;

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ωχ... ηθελε ελευθερη σχεση ο τυπος αλλα δε φαινοταν απο την αρχη?
Τουλαχιστον ηταν ειλικρινης και δεν εχασες χρονο. Λογικο ομως να πληγωθηκες αφου σου αρεσε.
Και ποιος πεφτει στα νορμαλ? Οι σχεσεις ειναι γεματες προβληματα. Και ποσοι ανθρωποι δεν καταφερνουν καν να εχουν μια σχεση για πολλα χρονια, δεν εισαι μονη, αν και αυτο δε νομιζω να ειναι παρηγορια.
Προσπαθησε να ξεσπασεις καπου. Περπατημα εντονο ισως? Δεν ξερω, κατι εντονο που να σου αποσπα την προσοχη και να σε αποφορτιζει.

---

Όχι, όταν τον ρώτησα αν θέλει ¨"ελεύθερη σχέση" είπε όχι. Απλά πως ήθελε κάτι πιο χαλαρό. Με τις λέξεις παίζει. Φοβάτι τη λέξη "σχέση". Από την άλλη μου έλεγε να με βάλει να εκπαιδευτώ στο χόμπυ του επειδή του είχα πει πως θέλω να ξεκινήσω και γενικά έβγαζε και κάτι πιο συναισθηματικό.

Quote:

---

Originally Posted by NeMeCiS

Όχι, όταν τον ρώτησα αν θέλει ¨"ελεύθερη σχέση" είπε όχι. Απλά πως ήθελε κάτι πιο χαλαρό. Με τις λέξεις παίζει. Φοβάτι τη λέξη "σχέση". Από την άλλη μου έλεγε να με βάλει να εκπαιδευτώ στο χόμπυ του επειδή του είχα πει πως θέλω να ξεκινήσω και γενικά έβγαζε και κάτι πιο συναισθηματικό.

---

Πιο χαλαρο απο τι? Του ανεφερες κατι που τον τρομαξε και εσπευσε να αμυνθει ισως? Υπαρχουν και αντρες τερμα σχεσακηδες που παρολαυτα στα πρωτα ραντεβου δε θελουν να νιωσουν οτι η γυναικα ψαχνεται αμεσα να παντρευτει κλπ
Στο λεω στανταρ αυτο απο φιλους μου που μου τα εχουν πει.
Και μενα μου εχει τυχει πρωην μου στα πρωτα δυο ραντεβου να μου το παιζει ελευθερο πουλι, μαγκια κλπ
Και μεσα στη σχεση μεσα σε λιγους μηνες ζητησε συγκατοικηση, σε αλλους λιγους ονειρευοταν παιδια και αλλα τετοια. Αστα να πανε, τον λατρευα αλλα τετοια δεν ηθελα.

Φίλη μου γνώμη μου είναι ότι ο τύπος επειδή βγήκε από μια άσχημη σχέση φοβάται λίγο από την μια και από την άλλη να περάσει λίγο καλά για να έρθει στα ίσια του..αν σου αρέσει και του αρέσεις το βρίσκω άδικο να το αφήσεις να φύγει γτ φοβάσαι μην πληγωθείς..μπορεί να βγάλει κάτι πολύ όμορφο..αν δεν βγάλει δεν χάθηκε ο κόσμος..στην υγειά του επόμενου..αλλά αν δεν δοκιμάσεις πως θα ξέρεις ότι μπορεί να υπάρξει επόμενος ή ότι ο τυπάς μπορεί να είναι μια φανταστική παρέα που περνάς καλά και μπορεί να βγάλει σε μια όμορφη σχέση;χαλάρωσε περνά καλά χωρίς να έχεις απαιτήσεις και ίσως κολλήσει αυτός μαζί σου περισσότερο από ότι εσύ με αυτόν..

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Πιο χαλαρο απο τι? Του ανεφερες κατι που τον τρομαξε και εσπευσε να αμυνθει ισως? Υπαρχουν και αντρες τερμα σχεσακηδες που παρολαυτα στα πρωτα ραντεβου δε θελουν να νιωσουν οτι η γυναικα ψαχνεται αμεσα να παντρευτει κλπ
Στο λεω στανταρ αυτο απο φιλους μου που μου τα εχουν πει.
Και μενα μου εχει τυχει πρωην μου στα πρωτα δυο ραντεβου να μου το παιζει ελευθερο πουλι, μαγκια κλπ
Και μεσα στη σχεση μεσα σε λιγους μηνες ζητησε συγκατοικηση, σε αλλους λιγους ονειρευοταν παιδια και αλλα τετοια. Αστα να πανε, τον λατρευα αλλα τετοια δεν ηθελα.

---

Όχι ρε και γενικά είμαι χαλαρή. ούτε έλεγχο κάνω ούτε πρήζω. Δεν ψάχνω γαμπρό και του το είπα. Από την άλλη δεν ξεκολλάει. Απο τη μία το παίζει ανδράκι ζόρικο αλλά από την άλλη βλέπω πως τσιμπάει όταν τον τσιγκλάω... δεν ξέρω.

Quote:

---

Originally Posted by χορεύει ο κόσμος ξέφρενα

Φίλη μου γνώμη μου είναι ότι ο τύπος επειδή βγήκε από μια άσχημη σχέση φοβάται λίγο από την μια και από την άλλη να περάσει λίγο καλά για να έρθει στα ίσια του..αν σου αρέσει και του αρέσεις το βρίσκω άδικο να το αφήσεις να φύγει γτ φοβάσαι μην πληγωθείς..μπορεί να βγάλει κάτι πολύ όμορφο..αν δεν βγάλει δεν χάθηκε ο κόσμος..στην υγειά του επόμενου..αλλά αν δεν δοκιμάσεις πως θα ξέρεις ότι μπορεί να υπάρξει επόμενος ή ότι ο τυπάς μπορεί να είναι μια φανταστική παρέα που περνάς καλά και μπορεί να βγάλει σε μια όμορφη σχέση;χαλάρωσε περνά καλά χωρίς να έχεις απαιτήσεις και ίσως κολλήσει αυτός μαζί σου περισσότερο από ότι εσύ με αυτόν..

---

Έχεις δίκιο, σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου, (και εσένα ευχαριστώ savatage αλλά η γνώμη του ανδρός παίζει άλλο ρόλο σε αυτά ε). Τώρα δεν ξέρω βέβαια, του την είπα άσχημα σήμερα, δεν ξέρω αν θα μου ξαναμιλήσει...

οποτε τον τρομαξε η λεξη σχεση? Παιξε κανα ραντεβου ακομα, γνωρισε τον, μπορει ετσι να μαθεις αν κατι τον εχει πληγωσει και φοβαται, ειδικα πριν σε γνωρισει και δει αν περναει καλα μαζι σου. Ή αν ειναι διμουτσουνη οχια :P Προς το παρον ομως, απο ο,τι καταλαβαινω, δεν ξερεις.

Ζητά συγγνώμη και δειξτο έμπρακτα..θα σε συγχωρέσει αν του αρεσεις

Οχι να μη ζητησει συγνωμη. Ωριμοι ανθρωποι ειναι, δε θα παιζουν με τις λεξεις. Καλα εκανε και τον ταρακουνησε. Αν οντως του αρεσει πραγματικα, θα λειτουργησει υπερ της οτι του την ειπε ασχημα.

Quote:

---

Originally Posted by χορεύει ο κόσμος ξέφρενα

Ζητά συγγνώμη και δειξτο έμπρακτα..θα σε συγχωρέσει αν του αρεσεις

---

Μέσα στη μούρλα μου, έσβησα το τηλέφωνό του από το κινητό μου, μη του στείλω καμιά χοντράδα. πρέπει να μου στείλει για να τυ ζητήσω συγγνώμη!!! Καλύτερα. Αν επικοινωνήσει θα το κάνω

Σαβατατζ είχα την εντύπωση ότι είσαι αντρας.. σόρρυ!!

Quote:

---

Originally Posted by NeMeCiS

Μέσα στη μούρλα μου, έσβησα το τηλέφωνό του από το κινητό μου, μη του στείλω καμιά χοντράδα. πρέπει να μου στείλει για να τυ ζητήσω συγγνώμη!!! Καλύτερα. Αν επικοινωνήσει θα το κάνω

---

Αν σου στείλει αυτός πρώτα και μετά ζητήσεις συγγνώμη θα είναι το καλύτερο!

Quote:

---

Originally Posted by χορεύει ο κόσμος ξέφρενα

Σαβατατζ είχα την εντύπωση ότι είσαι αντρας.. σόρρυ!!

---

Κι εγω νομιζα οτι εισαι γυναικα :P Ετσι γινεται στο ιντερνετ.

Συμφωνω, να εμφανιστει αυτος(επειδη τον ετσουξε και οντως του αρεσεις) και σε επομενη συναντηση ζητας και μια συγνωμη αν παραφερθηκες.

Θέλει πολλή δουλειά να αντιμετωπίσεις της κατάθλιψης τις "αντιδράσεις" ακόμα και στο πιο μικρό... είμαι λειτουργική πια, έχω όρεξη να κάνω πράγματα, κάνω σχέδια, αλλά όταν πέσω είναι στα τάρταρα... υπερβολική αντίδραση, γίνομαι χάλια. Ξεπερνιέται αυτό ποτέ;

Ναι, οι λογοι που σε κανουν να παραφερεσαι δουλευονται στην ψυχοθεραπεια. Κατι ερμηνευεις ασυνειδητα και σου πατιεται το κουμπι και υπερβαλλεις. Αυτο δουλεψε το και ξεπερνιεται.

Όχι απαραίτητα ασυνειδητα..μπορεί να της χτυπάει κάποια ευαίσθητη χορδή από κάποιο τραύμα..να το θυμάται και να αντιδρά έτσι από φόβο μην ξανά πάθει τα ίδια..το πάθαινα παλιότερα..

Quote:

---

Originally Posted by χορεύει ο κόσμος ξέφρενα

Όχι απαραίτητα ασυνειδητα..μπορεί να της χτυπάει κάποια ευαίσθητη χορδή από κάποιο τραύμα..να το θυμάται και να αντιδρά έτσι από φόβο μην ξανά πάθει τα ίδια..το πάθαινα παλιότερα..

---

Ασυνειδητα γινεται αυτο

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Κι εγω νομιζα οτι εισαι γυναικα :P Ετσι γινεται στο ιντερνετ.

Συμφωνω, να εμφανιστει αυτος(επειδη τον ετσουξε και οντως του αρεσεις) και σε επομενη συναντηση ζητας και μια συγνωμη αν παραφερθηκες.

---

Γενικά τον τσούζω που και που και δεν την κάνει... πως του αρέσω είναι σίγουρο απλά από τη μία έχει καθημερινή επικοινωνία μαζί μου, και να είναι στη δουλειά και να μου λέει "στείλε μου φωτό να σε δω να σε θαυμάσω", κάτι τέτοια, και από την άλλη μου λέει αυτά. Μπερδεμένος είναι και παίζει με τις λέξεις...
Ελπίζω να το δουλέψω σιγά σιγά αυτό στην ψυχοθεραπεία... βλέπεις ξεκινώντας με την ψυχολόγο είχαμε να αντιμετωπίσουμε άμεσα θέματα λειτουργικά της καθημερινότητας...

Ε ναι λογικο ειναι. Σιγα σιγα θα δουλευετε και με το ασυνειδητο, εκει ειναι η βαρβατη δουλεια, μιλαμε για κοπο οχι αστεια. Σε αυτα τα κεφαλαια θελει φουλ προσπαθεια και απο τις δυο πλευρες.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ασυνειδητα γινεται αυτο

---

Πως γίνεται ασυνείδητα από την στιγμή που θυμάσαι τι ειχε συμβεί και από φόβο αντιδράς; ασυνείδητα μπορεί να έρχεται η μνήμη..αλλά η συμπεριφορά είναι συνειδητή.. τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση..

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Ωχ... ηθελε ελευθερη σχεση ο τυπος αλλα δε φαινοταν απο την αρχη?
Τουλαχιστον ηταν ειλικρινης και δεν εχασες χρονο. Λογικο ομως να πληγωθηκες αφου σου αρεσε.
Και ποιος πεφτει στα νορμαλ? Οι σχεσεις ειναι γεματες προβληματα. Και ποσοι ανθρωποι δεν καταφερνουν καν να εχουν μια σχεση για πολλα χρονια, δεν εισαι μονη, αν και αυτο δε νομιζω να ειναι παρηγορια.
Προσπαθησε να ξεσπασεις καπου. Περπατημα εντονο ισως? Δεν ξερω, κατι εντονο που να σου αποσπα την προσοχη και να σε αποφορτιζει.

---

Νομιζω πως τελικα αυτός ο τροπος προσεγγισης ειναι ο πιο σωστος. Το περνουν και οι δυο χαλαρα, περνουν ωραια και αν δουν και δυο οτι ταιριαζουν μεταξυ τους ερχονται αβιαστα και τα υπολοιπα.
Το προβλημα ειναι αν πεις σε μια κοπελα θελω να κανω κατι σοβαρο και στην πορεια δεις οτι δεν ταιριαζετε. Μου ειπε μια σε τετοια φαση στην πορεια "αν με πληγωσεις την πατησες". Εγω ημουν ηδη σε σκεψη οτι θα το ληξω, δε μου αρεσαν αρκετα πραγματα. Ε εφυγα μετα απο λιγο καιρο. Με ταλαιπωρησε λιγο μετα αλλα οκ.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Νομιζω πως τελικα αυτός ο τροπος προσεγγισης ειναι ο πιο σωστος. Το περνουν και οι δυο χαλαρα, περνουν ωραια και αν δουν και δυο οτι ταιριαζουν μεταξυ τους ερχονται αβιαστα και τα υπολοιπα.
Το προβλημα ειναι αν πεις σε μια κοπελα θελω να κανω κατι σοβαρο και στην πορεια δεις οτι δεν ταιριαζετε. Μου ειπε μια σε τετοια φαση στην πορεια "αν με πληγωσεις την πατησες". Εγω ημουν ηδη σε σκεψη οτι θα το ληξω, δε μου αρεσαν αρκετα πραγματα. Ε εφυγα μετα απο λιγο καιρο. Με ταλαιπωρησε λιγο μετα αλλα οκ.

---

Στην αρχή δεν πρέπει να πεις τίποτα από τα δύο. ούτε το "θέλω σχέση" κάτι που δεν έκανα, ούτε "δεν θέλω σχέση". Ξεκινάς χωρίς δηλώσεις