Originally Posted by
giannis000
Γράφω τα λάθη μου και πίνω σ' αυτά, ελάχιστα λεπτά πριν φύγω απλώνεται μοναξιά σαν κάτι άχρηστα αντικείμενα που βρήκα στο κουτί με τα παλιά αναμνηστικά, θα περιμένω στα σκαλιά μέχρι το τέλος, κυκλοφορώ στο κέντρο σκονισμένος και φθαρμένος από τις συνήθειες κι από το μένος των ανθρώπων που συνάντησα, τα λάθος μάτια που αγάπησα, το δρόμο που λιπόθυμος περπάτησα, κι αφού οι κόρες των ματιών ποτέ δεν ψεύδονται σου έλεγα πως είμαι καλά, μα εκείνες κλαίγανε, τα δάκρυα που δεν φαίνονται πονάνε περισσότερο από κάθε σελίδα στο παλιό σου ημερολόγιο, ανώφελο, εσύ εκεί κι εγώ εδώ, σαν ντόμινο θα πέσει και το τελευταίο αίσθημα ανθρώπινο, δεν ήμουν εγώ, με γνώρισες απ'τη καλή κι ο,τι σκατά μου έχεις δώσει θα στο δώσει η ζωή, θα με θυμάσαι σαν να 'μουνα κάποιος κάποτε αφού ποτέ δεν έμαθες ποιος είμαι και πού χάνομαι, περάσαν κάτι χρόνια από τότε, δεν αισθάνομαι, κι ο κόσμος που θ'αλλάζαμε τουλάχιστον δεν μας άλλαξε, ξεμείναμε από ελπίδα, ένα τσιγάρο στο σταθμό κι έπειτα κρίμα που δεν είπα όσα ήθελα να πω, γύρισα πίσω, τα έγραψα στη σελίδα μα δεν ξέχασα λεπτό να θυμηθώ να μη μισήσω ο,τι αγαπώ, κι αφού τελειώνουν οι δικαιολογίες σήμερα, "συγγνώμη" πάει να πει πως θα το ξανακάνω σίγουρα, όσοι κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλο τους χάθηκαν κι όσοι κρύφτηκαν πίσω απ'τις λέξεις τους μαράθηκαν, αν κάποτε ξαναβρεθούμε ξαναμισησέ με έτσι για να μην αλλάζω παραστάσεις, δεν μου φταίνε όσοι νοιάζονται για μένα να πονάνε απ' τα λάθη μου γι' αυτό κι έχω κλειστεί εδώ και χρόνια στο συρτάρι μου, στο μέρος που ζεσταθήκανε δύο ψυχές τώρα έχει κρύο, γράφει αντίο και ο δείκτης δείχνει μείον, στο σημείο μηδέν, γελώ γιατί μου μοιάζει αστείο και πεθαίνω δίχως πίσω μου αποδεικτικό στοιχείο, ανασαίνω, θάλαμος 8, Νοέμβρης 2012, δεν ήσουν εκεί όσο κι αν το 'θελα, δεν έχω κάποιο πρόβλημα ούτε και κάποια ανάγκη μα τουλάχιστον μην βάζουν στο στόμα τους την αγάπη, και η ζωή είναι μικρή, κρατάει μια μέρα, ξύπνησες παιδί, κοιμήθηκες γέρος κι όλο το νόημα το έχασες μέσα σ' ένα γιατί, το γιατί θα απαντηθεί μονάχα αν μάθεις ποιος αλήθεια είσαι εσύ, τελική στροφή, ήθελα κάτι να σου γράψω μα το ξέχασα ή μάλλον επέλεξα να ξεχάσω, ο,τι αξίζει μένει κι όλα τ' άλλα φεύγουνε, μα η ζωή είναι κύκλος και επιστρέφουνε.
