Originally Posted by
Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα
Ήρθε λοιπόν, κάποια στιγμή στον άνθρωπο, να αναθεωρήσει τις απόψεις του, για τον έρωτα. Όταν όμως εννοώ έρωτα, δεν εννοώ το σεξ, εννοώ αυτό το συναίσθημα, που σε κάνει αδύναμο, με ταχυκαρδίες και πως να το πω, λίγο χαμένο στο διάστημα. Έτσι νιώθω και εγώ τώρα, παρ'όλο που είμαι λογικός τύπος και έλεγα, πως τίποτα δεν θα με αλλάξει, έλα όμως που αυτό που νιώθω, δεν μπορώ να το λογικοποιήσω, ώστε να το κατατάξω σε μια κλίμακα. Η αδυναμία και η ηρεμία, είναι κάποια από τα "συμπτώματα", επίσης το να βλέπεις παντού, τα θετικά και να ξεχνάς πως υπάρχει και μια αρνητική πλευρά στα πράγματα. Νιώθεις μια σωματική αδυναμία, αλλά παράλληλα, μια ψυχική δύναμη. Δεν ξέρω αν αυτό το πράγμα, είναι έρωτας, αλλά σίγουρα δεν είναι λογικό. Η ενέργεια δε, είναι αρκετά μεγάλη, ώστε να κάνεις πιο πολλά πράγματα, από αυτά που έκανε κάποιος. Τέλος πάντων, δεν θέλω να γράψω πολλά, νομίζω καταλάβατε, γιατί έχω έναν αχταρμά στο κεφάλι μου αυτή την στιγμή και δεν μπορώ να τα βάλλω αυτά που θέλω να γράψω, σε μια σειρά.