Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.
Χάρηκα κυρίως επειδή αναγνώστηκε, επειδή διαβάστηκε το θέμα που άνοιξα. Και μόνο το γεγονός αυτό δίνει μια ικανοποίηση μια χαρά μια ξεκούραση.
Έχουμε ανάγκη οι άνθρωποι την αναγνώριση ή καλύτερα έχουμε ανάγκη από τη μη απόρριψη.
Η πραγματικότητα βέβαια είναι πως ακόμα και να μη το είχε διαβάσει κανείς, ακόμα και να είχε διαγραφεί δε θα δήλωνε απόρριψη γιατί αφενός μπορεί να είχε αφαιρεθεί για χίλιους δυο λόγους μέχρι και τεχνικούς και αφετέρου δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να απορρίψει κανέναν παρά μόνο στο μυαλό μας συμβαίνουν όλα αυτά. Ωστόσο είναι δυνατά συναισθήματα και μας επηρεάζουν όπως ακριβώς μας επηρεάζει το ψεύτικο γιατί δε μπορούμε χωρίς αυτό. Παράδειγμα οι διαφημίσεις στην τηλεόραση με τα διάφορα προϊόντα που προβάλλονται με τον τρόπο αυτό τον ψεύτικο που όλοι το γνωρίζουμε ότι είναι ψεύτικος και υπερβολικός κι όμως μας επηρεάζουν και πάμε και αγοράζουμε το προϊόν και δε σταματάμε εκεί. Αλλά μετά νιώθουμε πως όντως είμαστε ξεχωριστοί, πως όντως δε θα μπορούσαμε χωρίς αυτό και άλλα παρόμοια συναισθήματα.
Η γνώμη μου, για να απαντήσω στα μηνύματά σας, είναι πως ακόμα και να κατανοήσει κανείς την ανθρώπινη υπόσταση, δε μπορεί να ξεφύγει από τα στοιχεία που συνθέτουν τον άνθρωπο γιατί αν ξεφύγει θα πάψει να είναι άνθρωπος κάτι το οποίο δε γίνεται. Δε γίνεται από άνθρωπος να μεταμορφωθεί κανείς σε κάτι άλλο όσο και να προσπαθήσει όσο και να αγωνιστεί όσο και να κατανοήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Πάντα, για όσο ζει, θα είναι άνθρωπος.
Το γεγονός πως κάποιοι βρισκόμαστε στη θέση του "θύματος" και έχουμε κατανοήσει κάποια πράγματα και όσο είμαστε σ αυτή τη θέση έχουμε ελαφρώς διαφοροποιημένη στάση και συμπεριφορά δεν αποτελεί απόδειξη πνευματικής καλλιέργειας, διότι αν κοιτάξουμε πιο βαθιά και πλατύτερα θα δούμε πως τελικά και εμείς συμπεριφερόμαστε και ζούμε με ψεύτικες αρχές. Παράδειγμα τρανό, η ανθρώπινη αγάπη ή έστω η λεγόμενη ανθρωπιά που δεν γίνεται ποτέ να την κατακτήσει κανείς γιατί αν καθίσει ο οποιοσδήποτε και τοποθετήσει τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές του, κάτι που αποτελεί τον ορισμό της αγάπης, θα πάψει να υπάρχει.
Τη στιγμή αυτή, μέσα σε αυτά τα λίγα λεπτά που χρειάστηκε για να γράψω αυτό το μήνυμα, συμβαίνουν σε όλο τον πλανήτη μας τρομερά και φρικτά πράγματα που έστω ένα μικρό μέρος αυτών και μόνο να βλέπαμε μπορεί να πεθαίναμε ή να χάναμε τα λογικά μας. Κι όμως παρόλα αυτά, έχουμε την αίσθηση μέσα μας πως αγαπάμε τον διπλανό μας, πως έχουμε ανθρωπιά επειδή μας έκανε κάτι κακό και τον συγχωρήσαμε ή επειδή δώσαμε οικονομική βοήθεια σε μια φτωχή οικογένεια. Αυτό είναι το ψέμα που λέω και η ψεύτικη αίσθηση, η ψεύτικη αντίληψη της ανθρώπινης στάσης που χωρίς αυτή όμως είναι αδύνατο να ζήσουμε.
Είναι αδύνατο να ζήσουμε χωρίς το ψεύτικο, γιατί έχουμε ως άνθρωποι ανάγκη από αυτοπεποίθηση, έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε πως ξεχωρίζουμε από κάποιους άλλους, έχουμε ανάγκη από ξεκούραση από γέλιο από χαρά την ίδια ώρα που βασανίζονται και πεθαίνουν άδικα κατά χιλιάδες άλλοι συνάνθρωποι μας. Πόσα μικρά παιδιά να έχουν πεθάνει από πείνα άραγε μέχρι να ολοκληρώσω αυτό το μήνυμα; κι όμως ο δικός μου πόνος η δική μου δυσκολία τοποθετείται πάνω από όλους και όλα.
Έτσι αυτό που γίνεται είναι να λέμε ψέματα στον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και στους άλλους, πως θα αλλάξουν τα πράγματα αν μπορέσουμε να διορθώσουμε τη συμπεριφορά μας που επιτυγχάνεται μέσα από την κατανόηση του εαυτού μας, βλέπε γνώθι σ αυτόν και τα όμοια.
Και το ίδιο κάνω κι εγώ τώρα, καθώς εκπέμπει μια απαισιοδοξία αυτό το μήνυμα, τα διώχνω τα άσχημα, διώχνω την αλήθεια, διώχνω την πραγματική κατάσταση από το μυαλό μου, και λέω εντάξει θα δούμε τι θα γίνει. Τώρα νιώθω κουρασμένος θα πάω να ξεκουραστώ, θα βάλω μουσική ή θα συναναστραφώ με άλλα άτομα να περάσουμε όμορφα της γιορτινές αυτές ημέρες, με αγάπη!!! με ομόνοια!!! θα φάμε τις νοστιμιές μας, μετά θα ασχοληθούμε με κάτι δημιουργικό που και απορροφά το μυαλό από την πραγματικότητα αλλά και δίνει εσωτερική ικανοποίηση επειδή κατάφερα και δημιούργησα κάτι όπως ότι πήρα γνώσεις, ή ότι πήρα πτυχίο, ή ότι ξεχώρισα στη δουλειά μου, μετά θα δούμε και τις ταινίες μας όπου άνθρωποι υποδύονται ψεύτικους χαρακτήρες και συμπεριφορές και κάπως έτσι
μέσα σ όλο αυτό το ψέμα (την προηγούμενη φράση την έβαλα με μικρά γράμματα και λευκό χρώμα για να μη τη βλέπω), περ
νούν οι μέρες, κυλά οι καθημερινότητα.
Για να μη κλείσω το μήνυμά μου με τόσο μαύρη διάθεση, ας γράψω εν συντομία πως υπάρχουν κάποια "θετικά" στοιχεία όταν ο άνθρωπος έχει κατανοήσει έστω ένα μέρος, ένα τμήμα της ανθρώπινης υπόστασης.
- Δεν εκνευρίζεται τόσο εύκολα με όλα αυτά που βλέπει γύρω του γιατί μπορεί και εξηγεί και κατανοεί το σύνολο σχεδόν των συμπεριφορών όσο ακραίες κι αν είναι,
- ίσως προς στιγμήν, αλλά κυρίως δε νιώθει αδικημένος γιατί γνωρίζει τι πραγματικά είναι η ανθρώπινη δικαιοσύνη,
- δεν απογοητεύεται εύκολα γιατί γνωρίζει πως τα πάντα ή τα περισσότερα γύρω του δεν είναι έτσι όπως δείχνουν εξ αρχής,
- είναι ο ίδιος πιο προσεχτικός συνήθως στην καθημερινότητα μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες για τραγικά λάθη,
- έχει σχετικά εύκολες κατακτήσεις στο έτερον ήμισυ γιατί αυτό που όλοι θέλουμε είναι να βρούμε κάποιον να μας καταλαβαίνει να μας υπομένει να μας νιώθει. Και όσο περισσότερο γνωρίζουμε τον εαυτό μας τόσο περισσότερο γνωρίζουμε κατανοούμε "αγαπάμε"και τον διπλανό μας και τον άνθρωπο γενικότερα.
Σας ευχαριστώ
