από άλλον πλανήτη...;

εχω μια απορια...
τη μοιραζομαι να δω αν ειμαι η μονη.
εχει τυχει να μιλαω με ανθρωπους που θεωρουν οτι ολα ειναι καλα κ απολαμβανουν τη ζωη τους.
κ οταν λεω οτι δεν ειμαι καλα να μου λενε να αρχισω να απολαμβανω τη ζωη μου.
ωραια, κ εγω το θελω αυτο..
αλλα πως γινεται?
υπαρχει κανα κουμπι?
να το πατησω αμα ειναι!
θεωρουν εντελως αδιανοητο το οτι δε μπορω να το κανω, ετσι απλα!!!
οτι το ψαχνω πολυ, το σκεφτομαι πολυ, το αναλυω πολυ!

αλλα δε μπορω!
δεχομαι οτι ως ενα σημειο-αλλοτε μεγαλυτερο, αλλοτε μικροτερο, ειναι θεμα οπτικης.
αλλα αυτη η οπτικη πως διαμορφωνεται?
πως μπορουν κ ειναι τοσο ξενοιαστοι, τοσο ανεμελοι κ θεωρουν δεδομενο οτι μπορει ο καθενας να ειναι ετσι ανα πασα στιγμη?

το θεμα με την απορια σου ειναι οτι ο καθενας μας αλλιως αντιλαμβανεται την πραγματικοτητα. τα παντα ειναι στον τροπο που σκεφτομαστε. ο κομφουκιος δεν λεει οτι αλλαζοντας τον τροπο σκεψης μπορεις να αλλαξεις τον κοσμο ολο?
οταν δεν εισαι καλα απλα δεξου το και προσπαθησε να δεις τι ειναι αυτο που σε κανει να μην εισαι καλα. αν καταλαβεις τα πραγματικα αιτια τοτε θα μπορεσεις να τα αλλαξεις για να γινεις καλυτερα. και παντα πιστευω οτι πρεπει να τα βλεπουμε τα πραγματα πιο αισιοδοξα και να σκεφτομαστε θετικα. το ξερω οτι ειναι δυσκολο στην πραξη απλα ξεκιναμε παντα με τα πιο μικρα καθημερινα και επειτα με τα πιο πολυπλοκα.
δεν πιστευω οτι υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που ειναι παντα εντελως ξενοιαστοι και ανεμελοι. ισως ετσι θελουν να παρουσιαζονται αλλα μεσα τους μονο αυτοι ξερουν πως νοιωθουν.

Εγώ δεν πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, και με την ίδια συναισθηματική νοημοσύνη! Καμιά φορά νιώθω το μυαλό μου να δουλεύει συνέχεια, δεν σταματά! Αλλά πιστεύω ότι για άλλους δεν ισχύει το ίδιο! Κάποιος ακόμη και να έχει προβληματισμούς, δεν τους εκφράζει, τους καλύπτει. Βάζει τα παιδιά μπροστά και λέει ότι είναι ευτυχισμένος...

Έτυχε να είσαι από τους ευαίσθητους...και δεν εννοώ κλαψιάρηδες, εννοώ ευαίσθητους με την έννοια του ότι προσλαμβάνεις περισσότερα μηνύματα και αντιλαμβάνεσαι πιο έντονα τα πράγματα! Ψάχνεις περισσότερα από τη ζωή, έχεις πιο πολλές απαιτήσεις, όνειρα, προβληματισμούς. Δυστυχώς δεν γίνεται να κάνεις το μυαλό σου να σταματήσει να δουλεύει!

Για συμβουλή δεν έχω τίποτα. Σκέψου τι μπορεί να είναι ευτυχία για σένα. Και μετά πες μου τι έκανες να το κάνω και γω! χχχχ

εισαι σιγουρη οτι απολαμβανουν τη ζωη τους και την απολαμβαναν παντα ωστε να θεωρουν εξωπραγματικο το ενδεχομενο καποιος να μην την απολαμβανει???
μηπως αυτοι ειναι απο αλλο πλαντητη ή το παιζουν οτι ειναι απο αλλο πλανη? απο αμυνα ισως? προσπαθεια αυθυποβολης?
δεν ξερω

Aν θελεις διευκρινισε τα δικα σου.Εισαι μονιμα δυσαρεστημενη;Σε ενοχλουν τα παντα;Σε συγκινει κατι; Σε αγγιζει κατι;Εχεις δικους σου ανθρωπους;Καμμια φορα δεν ειναι τα γεγονοτα αυτο καθ αυτιο αλλα ο τροπος που τα ερμηνευουμε.Αλλα απο τα ποστ σου δεν μου φαινεσαι καθολου ''μιζερο''ατομο ισα ισα.Μηπως τα ατομα που συναντας ειναι καπως υπερφιαλα;Μηπως να ψαξεις για καινουργιους ανθρωπους;Μηπως αυτοι που συναντας τωρα βρισκονται στον πλανητη της αβασταχτης ελαφροτητας του ειναι;

καλημερα και καλη χρονια!!!

λοιπον αυτο που εγραψες smart το εχω σκεφτει πολλες φορες

ναι ειναι καπως δυσκολο

το να εισαι καλα και να το λες ειναι κοινωνικα αποδεκτο

το να εισαι κακα και να το λες ομως δεν ειναι

θεωρω δηλαδη οτι δεν ειναι ακριβως το να μην εισαι καλα κοινωνικα απαραδεκτο αλλα το να λες οτι δενεισαι καλα

ακομα και ο πιο κοντινος σου ανθρωπος δηλαδη θα βρει τροπο να ξετριπωσει ενα ειμαι καλα απο σενα ετσι για να ησυχασει

κι ας μην εισαι καλα και ας μην ειναι και αυτος καλα

αυτο εχω βγαλει σαν συμπερασμα

δεν γινεται δηλαδη να υπαρξει μια συζητηση του τυπου

_πως πας?

_πολυ καλα ! εσυ?

_εγω απο το κακο στο χειροτερο. ευχαριστω!

_α ωραια τα λεμε. φιλακια πολλα!

δηλαδη ο αλλος θα ξεκολλωθει σονυ και καλα να παρεις πισω αυτο και μη σκεφτεσαι ετσι και γιατι μαπως δεν βλεπεις μια χαρα εισαι κ.τ.λ.

και ας ειναι αυτος τρεις χειροτερα

γενικα δεν το χουμε πολυ ετσι.

μετα σου λενε ολοι οι φαρμακοποιοι το τι αντικαταθλιπτικο συνταγογραφουνε αλλο πραγμα!

ε δεν παει ετσι! δεν γινεται μια γειτονια να ξοδευει χιλιαδες αντικαταθλιπτικα αλλα απο την αλλη να ειναι ολα καλα.

εγω αυτο το συμπερασμα εχω βγαλει! ο καθενας την παλευει οπως μπορει

απλα το χαλια και οι συνωνυμες λεξεις δεν παιζουν να λαμβανουν κοινωνικη αποδοχη οποτε δεν παιζει να λεγονται με ειλικρινεια οποτε πραγματικα ειναι οντως ετσι τα πραγματα η εστω καποια πραγματα στην ζωη ενος ανθρωπου.


συμφωνειτε? πως το βιωνετε?

Ο καθένας ζει στον δικό του υποκειμενικό κόσμο και βιώνει τις καταστάσεις στη δική του υποκειμενική ένταση.Κάτι που εσένα σε κάνει να σπαράζεις, μπορεί να φαντάζει στον άλλον αστείο.Γι'αυτό και δε μπορώ να καταλάβω πως μερικοί άνθρωποι λένε «Υπάρχουν και χειρότερα.Τι να πω κι εγώ - αυτός.Γιατί δεν κοιτάς τους υπόλοιπους γύρω σου κτλ.».

Σκέψου τον εαυτό σου σα να είναι στο κέντρο ενός συστήματος συντεταγμένων και ομοίως οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω σου.Εσύ ορίζεις τα γεγονότα και τις καταστάσεις με βάση το δικό σου σύστημα ενώ οι υπόλοιποι δίνουν ταυτότητα στα ίδια με βάση το δικό τους.Και οι δύο βλέπετε τι συμβαίνει,μόνο που ο καθένας έχει ορίσει διαφορέτικά τις καταστάσεις...

Quote:

---

Originally posted by maroulaki

το να εισαι καλα και να το λες ειναι κοινωνικα αποδεκτο

το να εισαι κακα και να το λες ομως δεν ειναι

θεωρω δηλαδη οτι δεν ειναι ακριβως το να μην εισαι καλα κοινωνικα απαραδεκτο αλλα το να λες οτι δενεισαι καλα

ακομα και ο πιο κοντινος σου ανθρωπος δηλαδη θα βρει τροπο να ξετριπωσει ενα ειμαι καλα απο σενα ετσι για να ησυχασει

κι ας μην εισαι καλα και ας μην ειναι και αυτος καλα

αυτο εχω βγαλει σαν συμπερασμα

δεν γινεται δηλαδη να υπαρξει μια συζητηση του τυπου

_πως πας?

_πολυ καλα ! εσυ?

_εγω απο το κακο στο χειροτερο. ευχαριστω!

_α ωραια τα λεμε. φιλακια πολλα!

---

πιο συχνα το αντιθετο εχω παρατηρησει.
να ενοχλουνται πολυ οταν καποιος ΕΙΝΑΙ καλα, παρα οταν δεν ειναι.

Πόσο σας καταλαβαίνω ....

Έχω γεννήσει ένα καταπληκτικό μωράκι, είχα καλή εγκυμοσύνη, όλα πήγαν καλά, τώρα είναι ενός έτους ... και εγώ νιώθω δυστυχισμένη... με τον άντρα μου τα πάω σκατά ... με το που τον βλέπω θέλω να ουρλιάξω .... βάζω τα κλάματα με το παραμικρό .... και είμαι πανταχού παρών!

και νιώθω ότι διαπράτω ΥΒΡΗ .... τόσο καλό, λαμπερό, χαρούμενο πλάσμα που γέννησα, όμορφο σαν τον ήλιο .... γιατί να μην είμαι ευτυχισμένη .... Πόσες φορές σκέφτηκα να πέθαινα ... αλλά απλά ξέρω ότι δεν έχω το δικαίωμα γιατι θα του σταθώ με όλες μου τις δυνάμεις!


Έβλεπα ψυχολόγο για πολλά χρόνια, το θέμα σε μεγάλο βαθμό είναι οι σχέσεις με τον άντρα μου, οι σχέσεις με το σώμα μου, οι εμπειρίες από την δική μου παιδική ηλικία.

Σε ποιόν να τολμήσω να πώ, λοιπόν, ότι είμαι δυστυχισμένη και δεν ξέρω ουσιαστικά γιατί;;;

Quote:

---

Originally posted by tato
Πόσο σας καταλαβαίνω ....

Έχω γεννήσει ένα καταπληκτικό μωράκι, είχα καλή εγκυμοσύνη, όλα πήγαν καλά, τώρα είναι ενός έτους ... και εγώ νιώθω δυστυχισμένη... με τον άντρα μου τα πάω σκατά ... με το που τον βλέπω θέλω να ουρλιάξω .... βάζω τα κλάματα με το παραμικρό .... και είμαι πανταχού παρών!

και νιώθω ότι διαπράτω ΥΒΡΗ .... τόσο καλό, λαμπερό, χαρούμενο πλάσμα που γέννησα, όμορφο σαν τον ήλιο .... γιατί να μην είμαι ευτυχισμένη .... Πόσες φορές σκέφτηκα να πέθαινα ... αλλά απλά ξέρω ότι δεν έχω το δικαίωμα γιατι θα του σταθώ με όλες μου τις δυνάμεις!


Έβλεπα ψυχολόγο για πολλά χρόνια, το θέμα σε μεγάλο βαθμό είναι οι σχέσεις με τον άντρα μου, οι σχέσεις με το σώμα μου, οι εμπειρίες από την δική μου παιδική ηλικία.

Σε ποιόν να τολμήσω να πώ, λοιπόν, ότι είμαι δυστυχισμένη και δεν ξέρω ουσιαστικά γιατί;;;

---

Τατο, είναι σαν να διαβάζω εμένα, με την διαφορά ότι ο δικός μου γιος, το δικό μου φεγγάρι, είναι 2 ετών, δεν είχα καθόλου καλή εγκυμοσύνη, και δεν έχω πάει ποτέ σε ψυχολόγο. Κιόμως ούτε εγώ τολμώ να πω πως είμαι δυστυχισμένη.... ούτε εγώ τολμώ να πω ότι μουρχετε να ετοιμασω τις βαλιτσες του και να αλλαξω κλειδαριες.... ούτε εγώ τολμώ να πω πόσες φορές μου πέρασε από το μυαλό να εξαφανιστώ, να μην ξέρει κανείς που είμαι.... Μπροστά σε όλους δείχνω ευτυχισμένη, χαρούμενη, ότι όλα είναι οκ. Μόνο εδώ μέσα βρήκα την δύναμη και μυράστηκα κάποια πράγματα μαζί σας. Ίσως επειδή είναι απρόσωπο? Ισως επειδή ένιωσα να εμπειστέυομαι κάπια άτομα, ίσως επειδή τα έγραψα την στιγμή που πραγματικά τα ένιωθα πιό έντονα? Αχ ναξερες πόσο πολύ σε καταλαμβαίνω.....

εχω σκεφτει-αλαλ δεν το χω κανει - να καταγραψω οσα δε μου αρεσουν κ οσα κου αρεσουν στη ζωη μου.
μετα, απο αυτα πο υδε μου αρεσουν, να δω ποια μπορω ν αλλαξω.
κ ν αρχισω απο το πιο ευκολο :)
θελετε να το κανουμε μαζι ? :)
ισως τα πραγματα να μην ειναι τοσο μουντα οσο τα βλεπουμε καποιες φορες :)

Μου αρέσει πολύ σαν ιδέα σμαρτ!!! Παλιά (πολύ παλιά) τόχα κάνει, αλλά τότε τα ΔΕΝ μου αρέσουν ήταν ελάχιστα, και τα άλλαξα!!!!! Τώρα όμως?

τωρα θ αλλαξεις οσα μπορεις, να συνηθισεις στη διαδικασια, να αποκτησεις πιστη στον εαυτο σου κ οταν ερθει η καταλληλη στιγμη να κανεις τη μεγαλη αλλαγη (που νομιζω οτι ξερω ποαι ειναι ;) ).
ολα θελουν το χρονο τους να γινουν, τι να πω, ας προσπαθησουμε να παρουμε τα μαθηματα μας...

Quote:

---

Originally posted by tato
Πόσο σας καταλαβαίνω ....

Έχω γεννήσει ένα καταπληκτικό μωράκι, είχα καλή εγκυμοσύνη, όλα πήγαν καλά, τώρα είναι ενός έτους ... και εγώ νιώθω δυστυχισμένη... με τον άντρα μου τα πάω σκατά ... με το που τον βλέπω θέλω να ουρλιάξω .... βάζω τα κλάματα με το παραμικρό .... και είμαι πανταχού παρών!

και νιώθω ότι διαπράτω ΥΒΡΗ .... τόσο καλό, λαμπερό, χαρούμενο πλάσμα που γέννησα, όμορφο σαν τον ήλιο .... γιατί να μην είμαι ευτυχισμένη .... Πόσες φορές σκέφτηκα να πέθαινα ... αλλά απλά ξέρω ότι δεν έχω το δικαίωμα γιατι θα του σταθώ με όλες μου τις δυνάμεις!


Έβλεπα ψυχολόγο για πολλά χρόνια, το θέμα σε μεγάλο βαθμό είναι οι σχέσεις με τον άντρα μου, οι σχέσεις με το σώμα μου, οι εμπειρίες από την δική μου παιδική ηλικία.

Σε ποιόν να τολμήσω να πώ, λοιπόν, ότι είμαι δυστυχισμένη και δεν ξέρω ουσιαστικά γιατί;;;

---

Σε μας!Με ολη μου την αγαπη σου λεω οτι νομιζω πως πηγη της δυστυχιας σου ειναι ο αντρας σου κ αν φανταστεις τον εαυτο σου χωρις αυτον θα αισθανθεις ανακουφιση.Αυτο που περιγραφεις συμβαινει σε πολλες πολλες φιλες μου κ παρατηρησαν οτι οσες χωρισαν δεν το μετανιωσαν ποτε ισα ισα βρηκαν σιγα σιγα την ηρεμια κ την ισσοροπια τους κ χαρηκαν περισσοτερο τη σχεση με τα παιδια τους.Γιατι κακα τα ψεμματα ενας ακαταλληλος συντροφος ειναι ΚΑΙ ακαταλληλος πατερας.

Quote:

---

Originally posted by smart
εχω σκεφτει-αλαλ δεν το χω κανει - να καταγραψω οσα δε μου αρεσουν κ οσα κου αρεσουν στη ζωη μου.
μετα, απο αυτα πο υδε μου αρεσουν, να δω ποια μπορω ν αλλαξω.
κ ν αρχισω απο το πιο ευκολο :)
θελετε να το κανουμε μαζι ? :)

---

Ναι!Θελουμε!:thumbup:

Quote:

---

Originally posted by smart
τωρα θ αλλαξεις οσα μπορεις, να συνηθισεις στη διαδικασια, να αποκτησεις πιστη στον εαυτο σου κ οταν ερθει η καταλληλη στιγμη να κανεις τη μεγαλη αλλαγη (που νομιζω οτι ξερω ποαι ειναι ;) ).
ολα θελουν το χρονο τους να γινουν, τι να πω, ας προσπαθησουμε να παρουμε τα μαθηματα μας...

---

Σιγα σιγά θα αρχίσουν να αλλάζουν πολλά!!!! Η μεγάλη αλλαγή είναι ο σύντροφος στην διπλανή θέση στο κρεβάτι?:):):):) χαχαχαχαχαχαχαχα όλα θα έρθουν στον χρόνο τους

Quote:

---

Originally posted by lessing

Quote:

---

Originally posted by smart
εχω σκεφτει-αλαλ δεν το χω κανει - να καταγραψω οσα δε μου αρεσουν κ οσα κου αρεσουν στη ζωη μου.
μετα, απο αυτα πο υδε μου αρεσουν, να δω ποια μπορω ν αλλαξω.
κ ν αρχισω απο το πιο ευκολο :)
θελετε να το κανουμε μαζι ? :)

---

Ναι!Θελουμε!:thumbup:

---

ωραια :)

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983

Quote:

---

Originally posted by smart
τωρα θ αλλαξεις οσα μπορεις, να συνηθισεις στη διαδικασια, να αποκτησεις πιστη στον εαυτο σου κ οταν ερθει η καταλληλη στιγμη να κανεις τη μεγαλη αλλαγη (που νομιζω οτι ξερω ποαι ειναι ;) ).
ολα θελουν το χρονο τους να γινουν, τι να πω, ας προσπαθησουμε να παρουμε τα μαθηματα μας...

---

Σιγα σιγά θα αρχίσουν να αλλάζουν πολλά!!!! Η μεγάλη αλλαγή είναι ο σύντροφος στην διπλανή θέση στο κρεβάτι?:):):):) χαχαχαχαχαχαχαχα όλα θα έρθουν στον χρόνο τους

---

χεχε :smirk:

πιστευω στο πληρωμα του χρονου...απλα καποιες φορες χανω την υπομονη μου .

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983

Quote:

---

Originally posted by smart
τωρα θ αλλαξεις οσα μπορεις, να συνηθισεις στη διαδικασια, να αποκτησεις πιστη στον εαυτο σου κ οταν ερθει η καταλληλη στιγμη να κανεις τη μεγαλη αλλαγη (που νομιζω οτι ξερω ποαι ειναι ;) ).
ολα θελουν το χρονο τους να γινουν, τι να πω, ας προσπαθησουμε να παρουμε τα μαθηματα μας...

---

Σιγα σιγά θα αρχίσουν να αλλάζουν πολλά!!!! Η μεγάλη αλλαγή είναι ο σύντροφος στην διπλανή θέση στο κρεβάτι?:):):):) χαχαχαχαχαχαχαχα όλα θα έρθουν στον χρόνο τους

---

O οποιος θα φυγει μαζι με το κρεβατι χα χα χα

Quote:

---

Originally posted by lessing

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983

Quote:

---

Originally posted by smart
τωρα θ αλλαξεις οσα μπορεις, να συνηθισεις στη διαδικασια, να αποκτησεις πιστη στον εαυτο σου κ οταν ερθει η καταλληλη στιγμη να κανεις τη μεγαλη αλλαγη (που νομιζω οτι ξερω ποαι ειναι ;) ).
ολα θελουν το χρονο τους να γινουν, τι να πω, ας προσπαθησουμε να παρουμε τα μαθηματα μας...

---

Σιγα σιγά θα αρχίσουν να αλλάζουν πολλά!!!! Η μεγάλη αλλαγή είναι ο σύντροφος στην διπλανή θέση στο κρεβάτι?:):):):) χαχαχαχαχαχαχαχα όλα θα έρθουν στον χρόνο τους

---

O οποιος θα φυγει μαζι με το κρεβατι χα χα χα

---

Οχι βέβαια λέσινκ μου!!! Αυτός θα φύγει αλλά το κρεβάτι δεν πάει πουθενά!!! Είναι χειροποίητο από τα χεράκια του μπαμπά μου!!!!

Quote:

---

Originally posted by smart

χεχε :smirk:

πιστευω στο πληρωμα του χρονου...απλα καποιες φορες χανω την υπομονη μου .

---

Εγώ έχω αρκετή υπομονή και επιμονή καλή μου!!!! Είναι μόνο να μην φτάσω στα όριά μου!

οκ το κρεβατι μενει το σωμα φευγει:spin:

Quote:

---

Originally posted by lessing
οκ το κρεβατι μενει το σωμα φευγει:spin:

---

Oh yeah! oh yeah! oh yeah!!!! (ξέρεις αυτό που κάνουμε κουνώντας τα χέρια κυκλικά!!!!)

Ρε σύ, κάτι πολύ παράξενο, απόψε με πήρε αγκαλιά, μου είπε πως με αγαπά και με κρατούσε αγκαλιά συνέχια μέχρι τώρα που ξύπνησε ο μικρός και έκλεγε ήθελε βόλτα και τον πήγε για να ηρεμήσει!!!!!

Polinaki ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που μοιράστηκες και εσύ αυτό που αισθάνεσαι. Νιώθω τόσο μόνη .... Ο άντρας μου εμένα με αγκαλιάζει και μου μιλάει τρυφερά, αλλά με αοριστολογίες πάντα, και ποτέ δεν έχει αναγνωρίσει ότι το μέγιστο βάρος για τη ζωή του νέου πλάσματος το φέρω εγώ (οικονομικά και πρακτικά). Απλά από τις τρυφερές μας στιγμές βγαίνει ότι έχω αδύναμο νευρικό σύστημα ..... Που δεν λέω έτσι είναι .... με τη διαφορά ότι θα ήμουν λιγότερο νευρική εαν δεν σκεφτόμουν και έπρατα για τρεις.

να σα πω το αστείο: ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ!!!! χα χα χα
του είπα να το κάνει με άλλη γυναίκα ..... και δυστυχώς το εννοώ

lessing έχεις τόσο δίκαιο ... ένας σύντροφος που δεν είναι καλός δεν θα είναι και καλός πατέρας .... όμως το διαζύγιο είναι πολύ δύσκολη υπόθεση .... και όχι πρακτικά. Είμαι αφάνταστα πιο ήρεμη και αυτάρκης όταν μένω μόνη. Τα νεύρα μου είναι πολύ λιγότερα και βλέπω τα πράγματα πιο θετικά .... αλλά εάν τον διώξω θα γελάει πάντα ο Ήλιος μου;;; Αυτό σκέφτομαι και σφίγγεται η καρδιά μου

tato,πρακτικα το καταλαβαινω.
οικονομικα ομως γιατι σε σενα ολο το βαρος?
επισης, γιατι γενικα τοσο αγχος?
μηπως εχεις την αισθηση οτι ο αντρας σου δεν ειναι αρκετα υπευθυνος, οποτε πρεπει εσυ να εχεις το νου σου για ολα?
η εισαι απο μονη σου τελειομανης κ αγχωνεσαι οταν δεν τα εχεις ολα απο ελεγχο?
υποθετω οτι το εχεις συζητησει μαζι του αυτο που νιωθεις.. τι σου λεει?
επισης, πως βγαινει το συμπερασμα οτι εχεις αδυναμο νευρικο συστημα?
(ολες αυτες οι ερωτησεις δεν εχουν προθεση να σε αμφισβητησουν ε? :)
απλα προσπαθω να καταλαβω :) )

Quote:

---

Originally posted by smart
tato,πρακτικα το καταλαβαινω.
οικονομικα ομως γιατι σε σενα ολο το βαρος?
επισης, γιατι γενικα τοσο αγχος?
μηπως εχεις την αισθηση οτι ο αντρας σου δεν ειναι αρκετα υπευθυνος, οποτε πρεπει εσυ να εχεις το νου σου για ολα?
η εισαι απο μονη σου τελειομανης κ αγχωνεσαι οταν δεν τα εχεις ολα απο ελεγχο?
υποθετω οτι το εχεις συζητησει μαζι του αυτο που νιωθεις.. τι σου λεει?
επισης, πως βγαινει το συμπερασμα οτι εχεις αδυναμο νευρικο συστημα?
(ολες αυτες οι ερωτησεις δεν εχουν προθεση να σε αμφισβητησουν ε? :)
απλα προσπαθω να καταλαβω :) )

---

Δεν παρεξηγούμε smart...

λοιπόν οικονομικά γιατί εγώ βγάζω πολύ υψηλότερο μισθό από το σύζυγο και μαζεύω στην άκρη για να έχει και το παιδί για τις ανάγκες του όταν μεγαλώσει. Την γυναίκα που το κρατάει την πληρώνω εγώ. Ο άντρας μου κάποιους μήνες μπορεί να παίρνει μόνο 600 ευρώ ... οπότε όπως καταλαβαίνεις ούτε τα ψώνια μπορεί να πληρώσει.

Ναι είναι αλήθεια ότι είμαι αγχώδης άνθρωπος ... παλαιότερα έπασχα από κρίσεις πανικου και είμαι ενοχική σαν άτομο. Δηλαδή αν ξεκουράζομαι και δουλεύει ο άντρας μου αισθάνομαι φοβερές τύψεις.

Πέρα από αυτό όμως ο άντρας μου τρελαίνεται να κάνει μπαλάκι τις ευθύνες. Στον τρίτο μήνα της λοχίας μου είπε ότι ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ....!!!! Πολλές φορές που έχω αφήσει το παιδί μαζί του γυρίζω και το βλέπω βαλαντωμένο στο κλάμα γιατί έχει χτυπήσει ... χτες βράδυ έγινε το ίδιο. Βλέπει τηλεώραση και αφήνει το μωρό να περιφέρεται ....

ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΥΠΑΓΟΡΕΥΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ .... ΑΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΩ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ .... ΣΤΟ 4 ΜΗΝΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΕΔΩΣΕ ΦΡΟΥΤΟΚΡΕΜΑ ΣΤΟ ΝΙΝΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΤΑ ΦΡΟΥΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΛΟΥΔΙΑ!!!! ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΑ .... ΤΟΝ ΠΛΕΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΝΙΓΕΙ ΣΤΙΣ ΣΑΠΟΥΝΑΔΕΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΡΕΣΕ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΤΟ ΜΠʼΝΙΟ ΤΩΡΑ ΚΛΑΙΕΙ ....

ναι δεν τον θεωρώ καθόλου υπεύθυνο και είμαι και εγώ τελειομανής και αγχώδης ....

Είμαι τόσο μπλεγμένη και δεν ξέρω τί να κάνω;;;

Αχ Τατο μου, τουλάχιστον εμένα με το μωρό είναι πολύ καλός. Και να τον λούζει ξέρει, και να τον ταίζει και από όλα.... Τουλάχιστος αυτό είναι ένα θετικό του.
Τώρα το οικονομικό μας, τα ίδια λευτά βγάζουμε και οι 2 και δυστυχώς έχουμε ένα τεράστειο δάνειο. Αυτό είναι ένας από τους λόγους που μένω ακόμα μαζί του.... Οσο και να τον αγαπάω, πιστεύω αν δεν ειχα το δάνειο, ίσως και να τον είχα χωρίσει εδώ και καιρό.

Tato ο αντρας σου ηταν ετσι κ πριν το μωρο;Εννοω πελαγωνε με τα πρακτικα;Απεναντι σου πως ειναι;Σου φερνεται π.χ.τρυφερα;Εναι μαλακος χαρακτηρας η εμμενει στα δικα του;
Προσπαθω να παρω μια συνολικη εικονα

Καλημέρα κορίτσια μου!!!

Πολινάκι μου έρχεται να βάλω τα κλάματα... ούτε τον ταϊζει ... ούτε στον γιατρό έρχεται όταν τον πηγαίνω .... μόνο το μπάνιο του κάνει με τον δικό του χαριτωμένο τρόπο. Δεν ξέρει τί φάρμακα παίρνει το παιδί, δεν του αγοράζει τα τρόφιμά του (γάλα, βιολογικά φρούτα, κλπ), σπάνια του αγοράζει δωράκια (του έχει πάρει 3 πράγματα από τότε που γεννήθηκε). Όσες φορές έχω προσπαθήσει να τον κάνω να ανακατευτεί περισσότερο απλά το παιδί .... δεν έφαγε .... δεν ήθελε. Θέλει επιμονή το ταϊσμά του γιατί για να φάει πρέπει να είναι απασχολημένος και να πετάει πράγματα κάτω. Θα αφήσω το παιδί νηστικό;;; Δεν θα πάω το παιδί στον γιατρό;;; Του είπα, τώρα που είναι άρρωστος 1,5 μήνα, ότι αν χειροτερεύσει ο βήχας θα πρέπει να ξαναπάμε στην γιατρό και ξέρεις τί απάντησε .... "θα σκορπάμε έτσι τα 50αρικα;;"Ζεί στον κόσμο του .... τί να σου πρωτοπώ.... είναι ανεξάντλητα.

Lessing είναι τρυφερός (με αγκαλιάζει, με φιλάει, θέλει να κάνουμε έρωτα (εγώ δεν θέλω), μου λέει ότι με αγαπάει ... αλλά .... ακόμα και αν του το έχω πει άπειρες φορές δεν μου έχει φτιάξει ούτε 1 τσάι. Όταν είμαι άρρωστη ... απλά χέστηκε. Ακόμα και αν ακούγονται ανησυχιτικά κάποια πράγματα με την υγεία μου, είχα κάνει π.χ. μια τομογραφία η οποία, πριν την δει ο ενδοκρινολόγος μου, με έβλεπε ότι ήμουν αναστατωμένη με τα ευρήματα και μιλούσα με την αδελφή μου .... με την αδελφή του ..... και ούτε γύρισε να με ρωτησει ΤΙΠΟΤΑ. πχ. γιατί αγχώνομαι, τί έδειξε, τί μπορεί να σημαίνει κλπ.

Πρακτικά πάντα έτσι ήταν. Τις αποφάσεις τις έπερνα πάντα εγώ, το βάρος του σπιτιού ήταν και πριν απάνω μου μόνο που τότε τον κανάκευα ακόμα περισσότερο. Γενικά δεν εμμένει στις απόψεις του. Συζητάει και προτιμά τις λύσεις που θα τον εμπλέξουν λιγότερο. Έχει τρέλα με την άθληση και το μυαλό του είναι μόνιμα εκεί .... Σε ποιό βουνό θα ανέβει, που θα τρέξει, πόσα χιλιόμετρα θα κάνει με το ποδήλατο...

Αχ Τατο μου, ίσως επειδή εξαρχής να τα είχες όλα άπό το χέρι σου, αυτος να το θεώρησε ότι οκ, εσύ είσαι ο άντρας του σπιτιού. Τι να πω, αλιώς είναι να διαβάζεις τις καταστάσεις κάπιου, και αλιώς να τις βιώνεις.

tato, εχεις καθησει να παρατηρησεις μηπως θες ολα να γινονται με το δικο σου τροπο κ ετσι ο,τι πρωτοβουλια κ να αναλαβει ο αντρας σου τον ακυρωνεις?
γιατι εγω με συγκεκριμενα ατομα δεν κανω τπτ, επειδη ξερω πως ό,τι κ να κανω θα βρουν κατι στραβο να πουν κ ναι μεν θελουν να τα κανω αλλα να το κανω οπως θα τα εκαναν αυτοι.
οποτε ας τα κανουν μονοι τους :P

..... σίγουρα συμβαίνει σε ένα βαθμό και αυτό .... αλλά το λάθος δεν είναι εκεί. Το λάθος είναι σε λάθος επιλογή προσώπου. Είμαι πράος άνθρωπος και δεν είμαι άτομο που τα θέλω όλα με τον δικό μου τρόπο. Σαφώς όχι. Πουθενά αλλού δεν λειτουργώ έτσι.

Εγώ παντρεύτικα γιατί ξαναένιωσα παιδί μαζί του και επιτέλους (μετά από μια άσχημη παιδική ηλικία) μπορούσα να παίζω .... κάτι που μου είχα στερηθεί. Τώρα όμως είναι τα σκούρα που εγώ πια δεν μπορώ να παίζω γιατί μεγαλώνω ένα παιδί και όχι τον άντρα μου.

χμ... το χω δει σε πολλα ζευγαρια αυτο που λες....
στην αρχη μπορει οι συντροφοι-παιδια (κ των δυο φυλων) να ειναι πολυ γοητευτικοι αλαλ οταν ερχεται η ωρα των ευθυνων ειναι πραγματικα πολυ δυσκολο οχι απλα να μην εχεις καποιον να μοιρστεις το βαρος αλλα ισα ισα να εχεις εναν ακομη να σκεφτεις :S

Ελπίζω να μην παρεμβαίνω στη συζήτηση...
Smart, συμφωνώ απολύτως.
Ο δικός μου πρώην σύζυγος (ο Θεός να τον κάνει) είναι και αυτός μία απο τα ίδια. Στην αρχή και πριν έρθουν οι ευθύνες άψογος. Επιδίωκε μπορώ να πω κιόλας το όλα πακέτο... Γάμος, παιδί και τα σχετικά. Μόνο που όταν ήρθαν.... μην τον είδατε... Όχι πάνα να αλλάξει, ούτε που μπορούσα να τον βρω τη μέρα που γεννούσα. Δεν ξέρω τι παθαίνουν, αν ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα ίσως και να καθόμουν να το ψάξω.
Η αλήθεια είναι ότι μου είναι πολύ εύκολο να του ρίχνω όλο το φταίξιμο, γιατί έχω πολλάααααα ράμματα για τη γούνα του. Καμιά φορά, όμως, όταν μαλακώνω λίγο, σκέφτομαι πως ίσως (ίσως λέω) έχω και εγώ μερίδιο ευθύνης για τη δική του ανευθυνότητα. Μήπως εμείς γινόμαστε υπερβολικά μητρικές με τους αυντρόφους μας; Μήπως εμείς τους κακομαθαίνουμε και όταν έρχεται το παιδί όχι μόνο χάνουν το θρόνο του κανακεμένου αλλά πρέπει να βοηθήσουν κιόλας;

Συμφωνώ κούκλα μου,

τους κακομαθαίνουμε .... αλλά το χειρότερο είναι ότι τους διαλέγουμε και κακομαθημένους. Χτες σκέφτηκα ότι ή θα χωρίσω ή θα αρχίσω να παίζω διαφορετικά το παιχνίδι .... Τον έβαλα να κάνει το αυγό του παιδιού το απόγευμα και να τον ταίσει ανακινώνοντάς του με γλυκήτητα ότι από εδώ και πέρα το απογευματινό του παιδιού θα το αναλάβει αυτός. Το παιδάκι ούρλιαζε - έκλαιγε (δεν του είχε δώσει αρκετά παιχνίδια για να πετάξει στο πάτωμα και να ανοίξει το στόμα του) και εγώ καθόμουν στον καναπέ με τα πόδια στο τραπέζι (ότι ακριβώς κάνει ο άντρας μου όταν ασχολούμαι εγώ με το μωρό) και διάβαζα το βιβλίο μου.... Μετά επενέβην και έδειξα στον άντρα μου πώς να ταϊζει το παίδί δινοντάς του παιχνίδια.

Τελικά, βέβαια, τον ταίσα εγώ αλλά ήταν σαν ένα μάθημα για τον άντρα μου στο πώς να τον ταϊζει και να του φτιάχνει το φαγητό. Πρέπει να καταλάβει πόσο ζορίζομαι και εγώ και να αναλάβει μέρος των ευθυνών, μέρος της έντασης, μέρος της οικογένειας.

Από χτες το απογευματινό του ήλιου μας θα το φτιάχνει ο μπαμπάς του. Σε λίγο θα του ζητήσω να αναλάβει τα φάρμακα του παιδιού από το φαρμακείο και διάφορες άλλες ανάγκες του μωρού και του σπιτιού. Σταδιακά είτε θα τον βάλω στο παιχνίδι είτε θα τον χωρίσω ... γιατί στο μυαλό μου τον έχω εντελώς απαξιώσει

Quote:

---

Originally posted by tato
Συμφωνώ κούκλα μου,

τους κακομαθαίνουμε .... αλλά το χειρότερο είναι ότι τους διαλέγουμε και κακομαθημένους. Χτες σκέφτηκα ότι ή θα χωρίσω ή θα αρχίσω να παίζω διαφορετικά το παιχνίδι .... Τον έβαλα να κάνει το αυγό του παιδιού το απόγευμα και να τον ταίσει ανακινώνοντάς του με γλυκήτητα ότι από εδώ και πέρα το απογευματινό του παιδιού θα το αναλάβει αυτός. Το παιδάκι ούρλιαζε - έκλαιγε (δεν του είχε δώσει αρκετά παιχνίδια για να πετάξει στο πάτωμα και να ανοίξει το στόμα του) και εγώ καθόμουν στον καναπέ με τα πόδια στο τραπέζι (ότι ακριβώς κάνει ο άντρας μου όταν ασχολούμαι εγώ με το μωρό) και διάβαζα το βιβλίο μου.... Μετά επενέβην και έδειξα στον άντρα μου πώς να ταϊζει το παίδί δινοντάς του παιχνίδια.

Τελικά, βέβαια, τον ταίσα εγώ αλλά ήταν σαν ένα μάθημα για τον άντρα μου στο πώς να τον ταϊζει και να του φτιάχνει το φαγητό. Πρέπει να καταλάβει πόσο ζορίζομαι και εγώ και να αναλάβει μέρος των ευθυνών, μέρος της έντασης, μέρος της οικογένειας.

Από χτες το απογευματινό του ήλιου μας θα το φτιάχνει ο μπαμπάς του. Σε λίγο θα του ζητήσω να αναλάβει τα φάρμακα του παιδιού από το φαρμακείο και διάφορες άλλες ανάγκες του μωρού και του σπιτιού. Σταδιακά είτε θα τον βάλω στο παιχνίδι είτε θα τον χωρίσω ... γιατί στο μυαλό μου τον έχω εντελώς απαξιώσει

---

ΣΩΣΤΗΗΗΗΗΗΗ!

Τατο, βρίσκω την τακτική άψογη! Ελπίζω πραγματικά να είναι αποτελεσματική, όχι μόνο για να δει και εκείνος τη γλύκα του, αλλά μπας και κάνοντας πράγματα καταλάβει και το βάρος που σηκώνεις μόνη στους ώμους σου και πόσο ανάγκη έχει το παιδάκι σας από τη φροντίδα και των δύο γονιών του.

... σήμερα προχώρησα ακόμα λίγο..... του είπα να πάρει τα φάρμακα από το φαρμακείο για το παιδί. Με κοίταξε παράξενα και μου είπε να τον πάρω στην δουλειά να του το θυμίσω!!! Του απάντησα ότι είναι υποχρέωσή του να το θυμηθεί και ότι δεν πρόκειται να πάρω για να το θυμίσω.... Επίσης σκέφτομαι να αρχίσω γυμναστήριο στα Curves ώστε να ξεφεύγω λίγο και να κάνω κάτι για εμένα... μόνο αυτός έχει δικαίωμα να ξεφεύγει με την γυμναστική;;;

Πρέπει να ειναι μεγάλη δυστυχια να μενεις με καποιον τον οποιο δεν θαυμαζεις,δεν εκτιμας και δεν αγαπας.(Δεν λεω το 'ερωτευμενη' γιατι οντως δεν κραταει για παντα).
Ευτυχισμενα παιδια ειναι αυτα που εχουν ευτυχισμενους γονεις.

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
Πρέπει να ειναι μεγάλη δυστυχια να μενεις με καποιον τον οποιο δεν θαυμαζεις,δεν εκτιμας και δεν αγαπας.(Δεν λεω το 'ερωτευμενη' γιατι οντως δεν κραταει για παντα).
Ευτυχισμενα παιδια ειναι αυτα που εχουν ευτυχισμενους γονεις.

---

Αυτό ξαναπές το......