πριν να γίνω 20

Λοιπόν θα ήθελα πολύ να ξεκινήσω ένα ημερολόγιο στόχων, βλέπεται έφυγα για σπουδές μόλις έκλεισα τα 18 και σε 3 και ½ μήνες κλείνω τα 20. Όμως ήθελα τόσα πολλά να κάνω σε αυτά τα 2 χρόνια που δεν εχω καταφέρει ακόμα να κάνω. Βέβαια και έχω περάσει πολλά σε αυτά τα 2 χρόνια ανεξαρτησίας. Ας κάνω έναν πρόχειρο απολογισμό:
Έμαθα πως είναι να γυρίζεις σπίτι και να μην είναι κανείς, οτι τα σκουπίδια πολλαπλασιάζονται με μαγικό τρόπο, οτι ο έρωτας είναι καλύτερο ναρκωτικό απο το φαϊ, οτι η μοναξιά σε παχαίνει, οτι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια ζεστή αγκαλιά μετά από καυτά φιλιά, ότι το κλάμα όντως ξεπλένει την ψυχή....
Και πολλά άλλα όπως οτι δύσκολα βρίσκεις το κρεβάτι σου όταν γύρω σου όλα γυρίζουν, ότι δεν υπάρχει μαγική νεράϊδα να σου πλύνει τα πιάτα, ότι όντως όλοι άντρες είναι ίδιοι αλλά χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με τα ένστικτα στα οποία ιπακούν, οτι η αγάπη δεν θα πληρώσει τους λογαριασμούς μου και ότι όταν καταφέρνεις να πετύχεις σε κάτι ή να δημιουργήσεις κάτι δικό σου οτιδήποτε και αν είναι αυτό νοιώθεις ένα συναίσθημα αγάπης που δεν υπακούει στον κλασικό ορισμό της αγάπης και ονομάζεται αυτοεκτίμηση.

Και βέβαια έχω πετύχει μερικούς στόχους αλλά ειναι τόσο μικροί σε σχέση με αυτά που θα μπορούσα να δώσω στην πραγματικότητα. Δεν με ενοχλεί που δεν μπορώ να δώσω το 100% του εαυτού μου αλλα το γεγονός οτί δεν κάνω ούτε την προσπάθεια να το φτάσω. Θέλω λοιπόν σε αυτούς τους 3 μήνες να ξεκινήσω μια προσπάθεια για το 100% και ας μην το φτάσω ποτέ. Δεν είναι ο προορισμός που έχει την αξία αλλά το ταξίδι όπως πολύ σωστά έχουν πει...
Έτσι αποφάσισα μέσα σε αυτήν την εβδομάδα να θέσω κάποιους στόχους με ημερομηνία λήξης , όχι οτι θα χάσουν την αξία τους άμα επιτευχθούν αργότερα από τις 3 Οκτώβρη απλά θέλω να με βάλω σε έναν αγώνα δρόμου και να πειραματιστώ επιτέλους με τις δυνάμεις μου.

Προφανώς είναι απίστευτα τα πράγματα που θα ήθελα να κάνω, είναι χαρακτηριστικό μου να ζητάω από τον εαυτό μου να κάνει το αδύνατο δυνατο....με αποτέλεσμα να τα παρατάω πρίν ακόμα ξεκινήσω την προσπάθεια, έτσι αυτή την φορά θα προσπαθήσω να μην πετάω στα σύννεφα όταν θέτω τους στόχους μου.
Ένα πολυ σημαντικό θέμα είναι το κομμάτι της υγείας μου.
Προφανώς για να αναζητήσω το φορουμ αυτό καταλαβαίνεται οτι έχω πρόβλημα με το φαϊ.
Οχι δεν είμαι ανορεξική, ούτε βουλιμική είμαι υπερφαγική και πιστέψτε με έχω περάσει πολλές δύσκολες ώρες λόγο αυτού.
Απο υπερβολική κατανάλωση φαγητού έχω χαλάσει το στομάχι μου τρείς φορές το τελευταίο εξάμηνο και εννοείτε οτι όταν λέω οτι χάλασε το στομάχι μου δεν εννοώ ότι έπρεπε να πιω μια σόδα να στανιάρω....
Για να επαναφέρω το στομάχι μου ήθελε περιπου μία με δύο εβδομάδες σε περίπτωση που δεν κάνω και άλλο μεγάλο υπερφαγικό.
Ενα επίσης μεγάλο ζήτημα είναι η δυσκοιλιότητα που έχει να κάνει τόσο με την κακή διατροφή όσο και με το κοιλιακό λίπος και την άσκηση και σύμφωνα με τον γιατρό μου η χρόνια δυσκοιλιότητα, μιας και υποφέρω από βρέφος, θέλει εκτός από καλή διατροφή,νερό και αερόβια άσκηση , καλή ψυχολογία, και σας παρακαλώ μην γελάσετε ....αυστηρή εκπαίδευση του εντέρου.

Πολύ σημαντικός τομέας στην ζωή μου είναι οι σπουδές μου. Το αντικείμενο των σπουδών που δεν θα αποκαλύψω ακόμα είναι για μένα ότι πιο σημαντικό και ενδιαφέρον θα μπορούσε κανείς να ασχοληθεί και αντί να ασχολούμαι με τις σπουδές και τα μαθήματά μου όλο κάτι βρίσκω και τα παρατάω. Πλέον τελειώνω το 2 έτος, αν και χρωστάω πολλά μαθήματα βαριέμαι να διαβάσω, να ασχοληθώ ενώ ταυτόχρονα δεν διασκεδάζω, δεν βγαίνω και δεν περνάω την γνωστή φοιτητική ζωή. Είμαι κλεισμένη σε ένα σπίτι βλέποντας τηλεόραση τρώγοντας και μιζεριάζοντας. Με μία φράση: έχω χάσει κάθε ενθουσιαμό ή κίνητρο για ζωή και μάθηση.
Όταν ήμουν μικρή είχα διαβάζει το γνωστό φαντάζομαι σε όλους χαρι πότερ, είναι η ιστορία ενός μικρού αγοριού που ζεί με τους θείους του, που του κάνουν την ζωή πατίνι, χωρίς να χάνει όμως την ελπίδα και το κουράγιο του και ξαφνικά μαθαίνει οτι είναι μάγος και του ανοίγονται τεράστιες δυνατότητες για να αναζητήσει τόσο την περιπέτεια όσο και την αγάπη και την φιλία. Μπορώ να εξομολογηθώ οτι τότε περίμενα να λάβω και εγώ το γράμμα που θα μου εξασφάλιζε μια θέση στο μαγικό σχολείο και ένα μαγικό ραβδί που με την απόκτησή του θα σηματοδοτούσε απίστευτες περιπέτειες.....
Ακόμα περιμένω αυτό το γράμμα, μπορεί πλέον να μην προέλθει από μια μαγική σχολή αλλά από την ψυχή μου. γιατί πραγματικά πιστεύω οτι ένα κομμάτι μου έχει ακόμα κουράγιο, ακόμα θέλει παθιασμένα να ζήσει, να κλάψει ,να μάθει, να ταξιδέψει με ένα σάκο στην πλάτη, να νιώσει ελεύθερο,ανέμελο ακόμα και χωρίς φράγκο στην τσέπη του. Τελικά ίσως το μαγικό ραβδί είναι η θέληση και το πείσμα.

Κάποτε,όχι πριν πολύ καιρό, ευχήθηκα να ήμουν ονειρικά πλασμένη, πανέμορφη και αθώα. Ηταν λογια μιας εγωίστριας κιλιόδουλης που το μόνο που ήθελε, και εξακολουθεί να θέλει, είναι η προσοχή των άλλων και ο θαυμασμός τους, και μιας και είναι και η ηλικία τέτοια την προσοχή του άλλου φύλου. Ισως ήταν και είναι η απειρία, δεν είχα γνωρίσει την ασχήμια αυτού που οι άλλοι θεωρούν όμορφο και δεν γνώριζα οτι λίγοι στις μέρες μας ποθούν το αθώο, γιατί στην εποχή μας το αθώο σημαίνει χαζό και κουτοπόνηρο και το πανέμορφο έχει διαστάσεις μοντέλου δίνει απόλαυση και μετά από λίγο καιρό χρειάζεται ένα καλοπληρωμένο νυστέρι γιατι απλά είναι αναλώσιμο.
Προφανώς και θέλω να γίνω καλύτερη τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Απλά πρώτα πρέπει να έρθω σε ανακωχή με τον εαυτό μου και να καταλάβω αυτό που με τόση αγάπη μου έχουν πει από μικρή:
κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και πρέπει να είναι περήφανος για αυτό,έχει την δικιά του ομορφια και τα δικά του χαρίσματα. ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ.

Έχετε δεί πόσο όμορφη είναι το χάραμα της ημέρας, αυτή η γαλήνη και η ησυχία που επικρατεί ακόμα και μέσα στην πόλη σου ξυπνάει τόσο αγνά και ελπιδοφόρα συναισθήματα. Ο ουρανός αλλάζει την παλέτα των χρωμάτων του, είναι τόσο απλά όμορφο.

Ας συγκεντρώσω λοιπόν κάποιους από τους στόχους μου:
1) Να ρυθμίσω την δυσκοιλιότητα
2) Να μειώσω αρχικά και να σταματήσω στην συνέχεια τα υπερφαγικά
3) Να μειώσω το βάρος μου από τα 68 στα 57 κιλά (ελπίζω να μην είναι καταστροφικό 11 κιλά σε 3 και ½ μήνες,περίπου 14 εβδομάδες δηλαδή 0,7 κιλά την εβδομάδα)
4) Να μου μείνουν 5 μαθήματα και από τα 2 έτη (χρωστάω 9 προς το παρόν)
5) Να γίνω καλύτερη τόσο απέναντι στην σχέση μου με τους γονείς και την αδελφή μου,όσο και προς την σχέση μου με τον άνθρωπό μου (που τόση υπομονή κάνει στις κρίσεις ανασφάλειας και γκρίνιας), δύσκολο αυτό μιας και δεν υπάρχει τρόπος κρίσης μιας σχέσης
6) Να γυμνάζομαι (που θα με βοηθήσει ουσιαστικά στην υγεία μου και στην δίαιτά μου)
7) Να μην τρώω πάνω από ένα γλυκό τον μήνα (αυτός μάλλον είναι στόχος ζωής παρά στόχος του 3μήνου)
8) Να ολοκληρώσω την πρακτική μου το καλοκαίρι
9) Να γράφω σε αυτό το σίτε
10) Να διαβάσω την ανθολογία του Ρίτσου ( που τόσο ήθελα από πολύ καιρό)
11) Να διαβάσω σοβαρά για το πτυχείο των αγγλικών (πάω ήδη ένα χρόνο και θα το δώσω τον Νοέμβριο)
12) Να αναζωπυρώσω την φιλία μου με την κολλητή μου και να κάνω καινούριες φιλίες
13) Να κάνω πάρτι στο σπίτι μου (μάλλον αυτό θα γίνει και στο τέλος του 3μήνου, που είναι και τα γενέθλιά μου)
14) Να μάθω την σύγχρονη ιστορία( δεν χρειάζεται να γίνω ιστορικός, λίγα πράγματα, απλά στο σχολείο ποτέ δεν προλάβαμε να φτάσουμε στην σύγχρονη ιστορία με αποτέλεσμα να νιώθω εκτός από αγεωγράφητη και ανιστόρητη)
Μέχρι το τέλος της εβδομάδας μπορεί να προσθέσω και κάποιους ακόμα στόχους. Αν και νομίζω οτι φτάνουν και περισσεύουν για ένα καλοκαίρι.
Είναι η πρώτη φορά που έμεινα ξάγρυπνη και νιώθω τόσο ήρεμη.
Όμως πρέπει να πάω να ξεκουραστώ γιατί μετά έχω διάβασμα μιας και διανύω περίοδο εξεταστικής.
καλή μου αρχή και μακάρι να βρω το κουράγια και το πείσμα αυτή τη φορά. 14/6/11-3/10/11
Ο φούρνος στην παραδιπλανή πολυκατοικία μόλις έβγαλε το πρώτο ψωμί. Καλημέρα σας!

κοριτσαρα χωρις να θελω να σε απογοητευσω κανω ακριβως την διαδικασια εδω και 4 χρονια (είμαι 25 τωρα, εμενα βεβαια με πιανει Δεκεμβρη με το τελος του χρονου και την ελευση του καινουριου) και καθε φορα θυμωνα με τον εαυτο μου που η νεα λιστα ειχε πολλα απο την παλια... ξερεις τι με βοηθησε πολυ? το να αποδεχτω οτι ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ να μην τα κανω ολα κι οτι εχω ολη τη ζωη μπροστα μου για να τα κανω..... ειναι πολυ ωριμο το να ξερεις τι θες να κανεις στη ζωη σου... ομως καπου μεσα σου κρατα ενα ποστ-ιτ να σου θυμιζει οτι εχεις καθε δικαιωμα να φερεσαι και ανωριμα που κ που....σου ευχομαι οτι καλυτερο, πραγματικα μου εφτιαξες τη μερα..

α! και να σου πω οτι η μεγαλυτερη ματαιωση για μενα ηταν που την πρωτη χρονια ειχα γραψει θελω να χασω 10 κιλα και την τελευταια χρονια αυτα ειχαν γινει 25!!!!!! αυτο καλυπτε καθε τι που ειχα πετυχει μεχρι τοτε!!!!!!!

Ευχαριστώ πολύ καταρχάς για την συμβουλή (εγραψα κιόλας τα λόγια σου όντως σε ποστ-ιτ ΄΄ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ να μην τα κανω ολα κι οτι εχω ολη τη ζωη μπροστα μου για να τα κανω......εχεις καθε δικαιωμα να φερεσαι και ανωριμα που κ που ΄΄ ,και το κόlλησα στον πίνακα ανακοινώσεων), πάντα πίστευα στην σοφία της πείρας.
Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που βάζω στόχους και πίστεψέ με ούτε και εγώ τα κατάφερα, βέβαια είχα και συν και πλήν τις χρονιές αυτές.....απλά πραγματικά πιστεύω οτί δεν πρέπει να αφεθώ έτσι στο κενό του χρόνου, έχεις παρατηρήσει πόσο γρήγορα περνάει η ώρα όταν βλέπεις τηλεόραση. δεν συνειδητοποιείς πότε απο το πρωϊνάδικο παρακολουθείς μεσημεριανό τρώγοντας, και στην συνέχεια καποια σειρά για να ξεκουραστείς και λίγο από τις απογευματινές σειρές γιατι γούστο έχουν, και μετά έχει ειδήσεις , να μην ενημερωθείς?, τέλος είναι βράδυ και λές εντάξει μωρέ άστα για αύριο προλαβαίνεις ας δώ την ταινία καλή φαίνεται.... Με αυτόν τον τρόπο και με πολλούς άλλους έχω χάσει πολύτιμο χρόνο από την ζωή μου. Συμφωνώ οτι είναι όλη η ζωή μπροστά μου αλλά πραγματικά κάτι βαθιά μέσα μου χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου και με παρακινεί να προσπαθήσω για ακόμα μια φορά να μπώ στην δοκιμασία και το ΄΄θέλω΄΄ να το μετατρέψω σε ΄΄μπορώ΄΄ και ΄΄το κατάφερα΄΄.
Καταλαβαίνω ότι είναι μεγάλη ματαίωση το γεγονός ότι η δυσκολία του στόχου σου μεγάλωσε αντί να μικραίνει και το μόνο που έχω να πώ είναι ότι πραγματικά τους τελευταίους μήνες που διαβάζω φόρουμ, όπως το δικό μας, και μπλογς, διάβασα για ανθρώπους που έχασαν απίστευτα κιλά ή κατάφερνα να πολεμήσουν τον καρκίνο του στήθους ή τα παιδιά τους είχαν κάποια ασθένεια και είχαν το κουράγιο να στιρίξουν ο ένας τον άλλο αλλα και να ασχοληθούν με την ενημέρωση του κοινού,άλλοι είχα κατάθληψη, άλλοι προσπαθούσαν να μπούν στην αποτοξίνωση. Ο κάθε ένας μας έχει να πολεμήσει τους δαίμονές του, που πάντα θα πολλαπλασιάζονται, γιατί απλά έτσι είναι η ζώή. Αυτούς τους μήνες βλέπουμε τόσους άνεργους και ανθρώπους που έχουν χάσει τα πάντα να βγαίνουν στις πλατείες,να μοιράζονται, να διεκδικούν, να απαιτούν μια καλύτερη ζωή όχι μέσω του δρόμου της ευκολίας αλλά μέσω του μόχθου και της δουλείας. Δεν θέλω να καταλήξω λέγοντας ότι πρέπει να μας εμπνέει το γεγονός ότι κάποιοι έχουν μεγαλύτερα εμπόδια να υπερπηδήσουν αλλά ότι εκεί έξω ανθρωποι σαν και εμάς αντιμέτοπίζουν με δύναμη, κουράγιο και πείσμα την κάθε τους μέρα και ας έχουν πέσει απίστευτες φορές στον δρόμο τους. Για αυτόν τον λόγο και εγώ πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε μια ακόμα προσπάθεια στους εαυτούς μας και ας χάσαμε και σε ακόμα μία μάχη... μπορεί να νικήσουμε στον πόλεμο.
Αν θέλεις, μπορείς να μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, βάλε κάποιον στόχο/ους και δώσε μια ευκαιρία στον εαυτό σου να τα καταφέρει σε κάποιο χρονικό διάστημα, ακόμα δώσε του το δικαίωμα να αποτύχει χωρίς όμως να καταθέσει τα όπλα.
Ελπίζω να μην σε κούρασα και θα ήταν μεγάλη μου χαρά να με συμβουλεύεις και να με βοηθάς στην προσπάθειά μου.

Σήμερα λοιπόν ξεκίνησα την μέρα μου βγάζοντας την τηλεόραση από την πρίζα και φιλοδοξώ να μείνει έτσι,ορφανή χωρίς το πολύτιμο ρεύμα της και τον εικονικό της κόσμο.
Πάω για τα ψώνια της ημέρας, ξεκίνησα δίαιτα από το βιβλίο μιας διατροφολόγου, και μετά επιστρέφω δυναμικά για διάβασμα. Καλό σας μεσημέρι

καλα ψωνια.....εννοειται οτι η θεληση ειναι και πρεπει να ειναι κινητηριος δυναμη!!! απλα να μην γινει ενα ακομα μαστιγιο.... θα χαρω πολυ να κανουμε παρειτσα εδω και να προσπαθουμε να πραγματοποιησουμε τους στοχους μας μαζι... φιλακια...

("Θεε μου σ'ευχαριστω που δεν ειμαι η μονη που κανει λιστες στη ζωή της"
γιατι όπως και να το κανουμε είναι λιγο ψυχαναγκαστικουλι...... :cool: :cool: )

καλημέρα, χθές η μέρα τελικά εξελίχθηκε πολύ καλά, μπορεί να μην τρελάθηκα στο διάβασμα, αλλά διάβασα, έφαγα σύμφωνα με το πρόγραμμα, και έμεινα μακριά από την τηλεόρασή μου. κατάφερα να ξεκουραστώ το βράδυ, μιας και την προϊγούμενη το είχα ξενυχτήσει. Αυτό που κυρίως όμως νιώθω πολύ έντονα είναι η δύναμη της νέας αρχής. είναι απίστευτο τελικά πως μπορεί να σε μεταλλάξει 20 αράδες κείμενο. τα χαϊδευτικά υποκοριστικά του φίλου μου (αρκουδίτσα, μπουντούκο, μαγουλάτο κτλ) που άλλοτε με αγανακτούσαν, χθες τα έβλεπα όπως πραγματικά είναι, πειράγματα από έναν άνθρωπο που με αγαπάει και που ποτέ δεν θα τα έλεγε για να με πληγώσει.
Τελικά νομίζω ότι συνειδητοποιώ τι μου συμβαίνει : ΔΕΝ τα έχω βρεί με τον εαυτό μου, και άμα είμαι εγώ θυμωμένη με μένα και άμα εγώ συχαίνομαι τον εαυτό μου .... βλέπω και στα μάτια των άλλων το ίδιο.... ανθυποβολή
ΠΡΕΠΕΙ να τα βρώ με μένα!!!!!!!
καλή συνέχεια σε όλους

καλημέρα από και μένα.. από τα λίγα που γράφεις μπορώ να καταλάβω ότι πραγματικά το έχεις πάρει απόφαση, άμα κρατήσεις την ίδια θετική στάση πίστεψε με θα πετύχει..

είναι τα μικρά πράγματα που μας δίνουν χαρά και δυναμη να συνεχίσουμε.. σημερα τήρησες 1 μέρα το πρόγραμμα σου, σιγά-σιγά θα σου γίνει συνήθεια και δε θα το σκέφτεσαι..

εύχομαι να πραγματοποιήσεις όλους τους στόχους σου που θα σε κάνουν χαρούμενη... πίστεψε με και τα μισά να κάνεις θα νιώθεις λες και τα έκανες όλα.. όλοι εδώ είμαστε να αλληβοηθιόμαστε.. καλή αρχή της προσπάθειας σου και θα τα λέμε :)

ευχαριστώ πολύ karren, πραγματικά ευχαριστώ. ναι πραγματικά το θέλω πολύ και η βοήθειά σας μου είναι πολύτιμη.... και σε εσένα καλή συνέχεια ;)

Πριν 1 ώρα πέρασα το πρώτο τεστ αντοχής....Ο φίλος μου μετά από την επιτυχία του σε ένα μάθημα (και αυτός φοιτητής) ήρθε να φάμε μαζί μεσημεριανό......μαζί του βέβαια ήρθε και ένα κουτί ....που όταν πέρασε το κατώφλι της πόρτας χτύπησε κατευθείαν ο συναγερμός. Ένα κιλό παγωτίνια βρίσκονταν πλέον κάτω από την μύτη μου. Δεν θα πω ψέματα, τα λιγουρεύτικα, αφου είχε πάρει και από τα αγαπημένα μου, αλλα εγώ στο ύψος μου έφαγα ακριβώς ότι έλεγε η διατροφή μου (στήθος κοτόπουλο,ψωμί και σαλάτα) (αντί για τα σουτσουκια και τα μακαρόνια που με χαρά κατανάλωσε ο φίλος μου) και όταν ήρθε η ώρα του γλυκού απλά είπα απο μέσα μου οτι έχω κάποιους στόχους και είναι πολύ νωρίς για παρανσπονδίες. ισως όμως δεν ήταν αυτή η δυσκολότερη φάση της τελευταίας ώρας, ο φίλος μου μιας και δεν συμμετήχα έφαγε πάρα πολλά όχι όλα αλλά πολλά. δυστυχώς είναι και βουλιμικός με αποτέλεσμα αργότερα τα παγωτίνια να ταξιδέψουν με άγνωστο προορισμό. καταλαβαίνεται ότι μετά ήταν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση και έχει κλειστεί στον εαυτό του....είναι πολύ δύσκολο να υπάρχουν στο ίδιο σπίτι 2 άνθρωποι με διατροφικές διαταραχές, είχε γίνει μια προσπάθεια να αλληλοβοηθηθούμε αλλά δεν τα καταφέραμε. μιλώντας για μένα είναι πολύ δύσκολο να λέω στον άλλο σταμάτα συνέχεια όταν ταυτόχρονα δεν μπορώ να ελέγξω εμένα, και αν τελικά το κάνω στεναχωριέμαι να τον πιέζω συνέχεια. όπως λέμε και στην φυσική η δράση φέρνει αντίδραση, με βλέπει αργότερα υποσηνήδιτα βέβαια σαν ΄΄εχθρό΄΄ και προσπαθεί να τρώει κρυφά από μένα και διαμαρτήρετε οτι αφού δεν καταλαβαίνει μόνος του εγώ δεν μπορώ να του αλλάξω τα μυαλά.
Μακάρι να μπορούσα να τον πείσω να κάνουμε μαζί ακόμα μια προσπάθεια αλλά είναι ανένδοτος,πραγματικά είμαι περήφανη για αυτόν και πιστεύω οτι μπορεί να τα καταφέρει, πριν κανένα μήνα σταμάτησε την δίαιτα, κρίμα να κάνει τώρα πίσω έχει χάσει κάπου στα 11 κιλά αργά και σταθερά και έχει μειώσει και τα βουλιμικά.
Παρόλα αυτά το γεγονός οτι κάνει μια ανάπαυλα δεν πρέπει να γίνει εις βάρος μου. Είναι εγωϊστικό άραγες να μην θέλω να ασχοληθώ άλλο με την δική του υγεία και να θέλω να επικεντρωθώ στην δικιά μου? Πραγματικά νοιάζομαι τον φίλο μου αλλά αν αφεθώ μπορεί να χάσω την δική μου μάχη, για παράδειγμα τώρα αν είχα πάρει και εγώ λίγα ίσως να είχε αποφύγει να φάει τόσα πολλά (πιστεύω οτι έφαγε πάρα πολλά επειδή εγώ αντιστάθηκα και εκείνος όχι) αλλά ταυτόχρονα θα χάλαγα το πρόγραμμά μου χωρίς λόγο.

μεταξυ μας τωρα...εγωιστικο ειναι να πηγαινει να φερνει παγωτινια για να γιορτασετε εφοσον ξερει οτι κανεις διαιτα!!!!!!!!! κι ουτε καν να παρει παγωτο 0% ή εστω 2 γρανιτες απ'το περιπτερο βρε αδρεφε......... :roll:

απλα αυτο που λεω είναι ότι δεν μπορεις να βοηθησεις καποιον αν δεν θελει (εσυ εκεινον) μπορεις όμως να βοηθησεις καποιον που θελει (εκεινος εσενα)... αν θες τη γνωμη μου ζητα του, επειδη ειναι δυσκολο για εσενα να μην πολυ μπαινουν τετοιοι πειρασμοι σπιτι σας, τους εχουμε που τους εχουμε παντου εξω δεν χρειαζεται να μας κυνηγουν και στο σπιτι...!!!

μου θυμιζεις μια φιλη μου που ήταν πάρα πολλά κιλά (~140) και ο αντρας ήταν κανονικος, όταν λοιπον η φίλη μου αρχισε δίαιτα κατά έναν περίεργο τρόπο ο άντρας της άρχισε κάθε μέρα να παραγγέλνει σουβλάκια και κατέληξαν η φίλη μου κάθε βράδυ να κλαίει κρυφά στο μπάνιο γιατί της είχαν σπάσει τη μύτη (δεν ενεδωσε όμως) και ο άντρας της να πάρει 10 κιλα!!!!!

αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι εύκολο για τους άλλους να δεχτουν την αλλαγή μας ακόμα κι αν είναι για καλό... οπότε μην νιώθεις άσχημα... απλά δες το όπως είναι...

σε ευχαριστώ πολύ, έχεις απόλυτο δίκιο, πρέπει να του το ξεκαθαρίσω οτι κάνω δίαιτα και δεν θέλω να ξανακυλήσω (έχει ξαναγίνει εξαιτίας του).
το πιστεύεις οτι έφυγε και μου άφησε στην κατάψυξη τα υπόλοιπα? και εγώ τελευταία στιγμή έβγαλα το γιαούρτι από το ψυγείο και το κλείδωσα (το ψυγείο μου έχει σύστημα που κλειδώνει!) και έβαλα το κλειδί στην τσάντα του. όταν γυρίσει να πάρει τα θερμιδικά διαβολάκια, εγώ δεν τα θέλω εδω μέσα! τέλος τα γλυκά στο σπίτι

μπράβο σου , δείχνεις σθένος που δεν είναι και εύκολο πράγμα.. Να παίρνεις την κάθε μέρα ξεχωριστά, μην κάνεις μακροπρόθεσμα σχέδια, ο αγώνας σου να έχει στόχο το εικοσιτετράωρο, αν τη βγάλεις καθαρή τη μια μέρα, η επόμενη πάντα θα είναι πιο δυναμική..Αν κοιτάς πολύ μακριά συνήθως απογοητεύεσαι γιατί ο στόχος μοιάζει σε απόσταση και δυσπρόσιτος. lost kitten, μην εγκαταλείψεις, ακόμη και όταν παρεκλίνεις λίγο. Έχω έχω χρόνια διατροφική διαταραχή που δυστυχώς δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσω μόνη μου..Ξέρω τι σημαίνει να παλεύεις τους δαίμονές σου και να βγαίνεις χαμένος, αλλά όσο είσαι μικρή και πιο δυνατή ψυχικά, κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς για τον εαυτό σου. Μόνο αν είσαι καλά με σένα, θα μπορέσεις να βοηθήσεις αποτελεσματικά και κάποιον άλλο.. Το αγόρι σου πρέπει να δώσει το δικό του αγώνα, αλλά είναι δικός του, δεν είναι το αγόρι σου ευθύνη σου! Το κεφάλι ψηλά!

χίλια ευχαριστώ, είναι όντως πολύ δύσκολο να παλεύεις με τους δαίμονες σου, πραγματικά μου έχετε δώσει κουράγιο...είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις οτι κάποιος εκει έξω σε στηρίζει και σου συμπαραστέκεται.ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι να πετύχεις τον στόχο σου και να υπερνικήσεις τα δικά σου εμπόδια που τόσο πολύ σε παιδεύουν :)

τι ομορφο φεγγάρι έχει σήμερα...εχει πάρει ένα ροδακινι χρώμα.....όποιος μπορει να ξεκλέψει μια στιγμή και να το χαζέψει ....δεν θα χάσει. Και για σας που είστε ήδη έξω με το ταίρι σας, σας εύχομαι εναν ρομαντικό περίπατο και ενα γλυκό φιλί κάτω απο την φεγγαράδα :)

αχ αυτή η νύχτα δεν ξέρω γιατί αλλά μου θυμίζει την πολίτικη κουζίνα..
http://www.youtube.com/watch?v=3Fgtdt8fCow
http://www.youtube.com/watch?v=9YbI2uUuB50

τελικά χθές συνωμοτούσαν όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος να μην ακολουθήσω την διατροφή. για βραδινό λοιπόν είχα σαλάτα με ελιές και 1 φέτα ψωμί, μια χαρά όλα μέχρι εδώ. ανοίγω λοιπόν το ψυγείο (είχε γυρίσει ο άσωτος υος με το κλειδί) όταν τελείωσα το διάβασμα περασμένες 12 και δεν μπορούσα πουθενά να εντοπίσω κάτι πράσινο, το μαρούλι που νόμιζα οτι στέγαζα ήταν σε λυπητερή κατάσταση και οι ντομάτες μου δεν πήγαιναν πίσω. έτσι ακολουθώντας τις συμβουλές του διαμαρτηρώμενου στομάχου (είχε να φάει απο τις 6) αντικατέστησα την σαλάτα με άπαχο γάλα και δημητριακά ολικής άλεσης. πολύ φοβάμαι οτι θερμιδικά ξέφυγα......Τουλάχιστον δεν έκανα το σύνηθες βραδινό υπερφαγικό. 2 μέρες χωρίς υπερφαγία........Το συμπέρασμα που βγάζουμε: χωρίς σωστή οργάνωση δίαιτα δεν γίνεται. Απο σήμερα θα είμαι πιο προσεκτική. καλημέρα σε όλους

Κοιτα αν δεν έφαγες όλο το κουτί,μια χαρά είσαι θερμιδικα αλλά κ να ξεφυγες λίγο μια χαρά υγιεινό ήταν το βραδινό σου... :-)

και εγώ σε αυτό κατέληξα Κονινα μου, ευτυχώς δεν έφαγα το κουτί, απο ποσότητα μέτρια....είμαι αρκετά ευχαριστημένη (δεν τα ζύγισα βέβαια κιόλας).....
να σας πώ ένα καλό νέο .....διαβάζω και μάλιστα με μεγάλη προσήλωση και αρκετή όρεξη.....και χθες διαβασα αρκετά αλλά αγκομαχούσα να τελειώσω κάθε κεφάλαιο...γράφω αύριο στις 12 και από τα 11 κεφάλαια έχω κάνει τα 7 και είμαι στο 8 που σε κανένα 40 τελειώνει....
Τελικά όλα μια συνήθεια είναι.....πιέστηκα 3 μέρες να καθίσω για διάβασμα και σήμερα ήταν πιο εύκολο το να μπω στην ψυχολογική κατάσταση του διαβάσματος....

μπορεί η ώρα να είναι 10 αλλά και τα 11 κεφάλαια διαβάστηκαν....ένα μικρό διάλυμα για να ανασάνω, και να φάω βέβαια και το βραδινό μου (το έχω έτοιμο απο το απόγευμα για να μην ξεστρατίσω όπως χθές:roll:) και μετά οδεύω δυναμικά για επανάληψη!
ανακάλυψα ένα ακόμα καλό που έχει να γράφεις σε φόρουμ, άρχισα να διορθώνω τα ορθογραφικά μου:lol:

bravo lost kitten, κράτα καλά, η οργάνωση και το πρόγραμμα βοηθούν απεριόριστα στις προσπάθειες μας. Καλημέρα!

Α ρε lost kitten,εκτός από το ότι μου αρέσει το nickname σου(τα γατάκια είναι τόοοοσο γλυκάαα:smilegrin:) μ'αρέσει και ο τρόπος γραφής σου!Πες μου ότι σπουδάζεις κάτι σε φιλολογικό κλπ!Γράφεις πολύ όμορφα,με συνοχή και σαφήνεια.
Εντωμεταξύ,σε πολλές από τις σκέψεις σου και τους προβληματισμούς σου,συνάντησα πολλούς από τους δικούς μου μιας και αντιμετώπιζα και ακόμα αντιμετωπίζω υπερφαγικά επεισόδια...ξέρω ότι πάντα ξεκινάμε με πολύ ενθουσιασμό τους στόχους μας,κάπου χανόμαστε στην πορεία ,απογοητευόμαστε,αλλά επιστρέφουμε δυναμικά για να κάνουμε κάτι καλό για τον εαυτό μας!Εύχομαι πραγματικά οι προσπάθειές σου να αποδώσουν καρπούς και να αγαπήσεις πιο πολύ τον εαυτό σου μέσα από όλη αυτή την ιστορία...
Μέσα από αυτά που γράφεις,βλέπω και τον εαυτό μου..Είμαστε και στα ίδια κιλά...έχουμε ίδιους στόχους...θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσουμε να κοιτάμε το μέλλον με αισιοδοξία για την επίτευξη όσων στοχεύουμε..
Τέσπα,πάω για διάβασμα,έχουμε και μια ρημάδα εξεταστική να δαμάσουμε!:lol:Καλή μας επιτυχία!:smilegrin::smilegrin:

καλησπέρα melodica, ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια :bouncy: Είναι μεγάλη υποστήριξη να ξέρεις ότι πίσω από τα γράμματα στην οθόνη σου είναι ένας άνθρωπος με τους ίδιους στόχους, με τις ίδιες δυσκολίες (διαβασματα, εξεταστική, ανέντιμοι συμφοιτητές, κομπλεξικοί καθηγητές), τα ίδια προβλήματα που το παλεύει και δεν το βάζει κάτω :roll: . δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρά μου έδωσες που μου είπες ότι σου αρέσει ο τρόπος γραφής μου..... μετά το σχολείο νόμιζα ότι είχα ξεχάσει (πάντα έγραφα κάπως περίεργα, τουλάχιστον έτσι μου έλεγαν οι καθηγητές..σε έναν άρεζε σε κάποιους όχι και σε λίγους περνούσε αδιάφορο). Πάντως δεν έχω καμία σχέση με τα φιλολογικά, στο σχολείο θετική ήμουν και τις δύο χρονιές και ακολούθησα καθαρά θετική επιστήμη. Σπουδάζω βιοχημεια και βιοτεχνολογεία και λόγο αυτού έχω χάσει κάθε επαφή με την λογοτεχνία που τόσο αγαπώ, δεν είναι ο ελεύθερος χρόνος που είναι λίγος αλλά μέχρι τώρα τον σκόρπαγα σε άσκοπα πράγματα όπως για παράδειγμα την τηλεώραση και πολλά άλλα αποβλακοτικά.
όσο για το nickname και εγώ λατρεύω τα γατάκια αν και δεν είναι ο μόνος λόγος..... έχεις νιώσει ποτέ 100% απροστάτευτη? έτσι ένιωθα εκείνη την μέρα που βρήκα το φόρουμ, απροστάτευτη... σαν ένα γατάκι που χάθηκε επειδή ξεστράτισε και χάθηκε και κάθετε μόνο του με τα ματάκια του που ακόμα δεν έχουν ανοίξει και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να φωνάζει μπάς και το ακούσει η γάτα και το μαζέψει. (είναι πραγματικό περιστατικό, ένα μαυρο πολύ μικρό γατάκι είχε χαθεί μετά από μια βροχή και ήταν παρατημένο στην πιλοτή του σπιτιού μου, βέβαια η ιστορία δεν είχε καλό τέλος, το μάζεψα άλλα ήταν πολύ μικρό και μάλλον είχε περάσει μια ολόκληρη νύχτα μέσα στην βροχή, οπότε ξεψύχησε στην αγκαλιά μου τα ξημερώματα της επομένης).(θα με πιάσουν πάλι τα κλάματα, ας το αφήσουμε)
Ας πούμε κάτι ευχάριστο, έδινα σήμερα μάθημα και αν και τα θέματα ήταν πολύ απαιτητικά πρέπει να το πέρασα :duh:
οψόμεθα (καλά το λέω?).........
καλό διάβασμα λοιπόν και καλή υπομονή ;) και, όπως πολύ εύστοχα είπες, θα την δαμάσουμε την ρημάδα την εξεταστική :saint2:
καλή μας επιτυχία!!!!

thanks monahoiot, όντως βοηθούν απίστευτα και ευελπιστώ σε λίγο καιρό να καταφέρω να ρυθμίσω και τις ώρες των γευμάτων έτσι ώστε να μην αφήνω πολύ μεγάλα ή πολύ μικρά διαστήματα ανάμεσα στα γεύματα....και έχω τα γνωστά σκαμπανεβάσματα ανάμεσα σε από τρελή πείνα σε σκάσιμο. (πέρσι μια μέρα, που έκανα δίαιτα, δεν είχα προλάβει κανένα γεύμα και έτσι τα έφαγα όλα το βράδυ...περιτώ να σας πω ότι μετά από καμιά βδομάδα ξανακύλησα στα βραδινά υπερφαγικά, επόμενο ήταν όταν τρως στις 8 το πρωί και μετά στις 9 το βράδυ :rolleyes: )

λοιπόν είναι μια καταπληκτική ταινία (τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα), αρκετά παλιά που είδα πριν κανέναν μήνα πραγματικά αν βρείτε λίγο ελεύθερο χρόνο νομίζω ότι αξίζει. λέγεται : πράσινες τηγανιτές πατάτες ( Fried Green Tomatoes ο αγγλικός τίτλος της)
το τρέιλερ έχει πολύ κακή ποιότητα : http://www.youtube.com/watch?v=wwYDQG0c-cs
και αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου σκηνές και νομίζω και πολλών άλλων φάν της ταινίας : http://www.youtube.com/watch?v=kXZs3mjGlQU
την έχει δεί κανείς? μόνο ένα έχω να πω TOWANDA!!!!!!!!

Πέρασε και αυτή η μέρα, γεμάτη μέρα... το μάθημα που έδινα πρέπει να πήγε καλά, σε καμιά εβδομάδα θα βγουν τα αποτελέσματα, ήρθε ένα δέμα από την μητέρα μου με του κόσμου τα παχυντικά καλούδια που μπήκαν τα περισσότερα στην κατάψυξη και εκεί σκοπεύουν να μείνουν :lol: Μου φαίνεται θα μαζέψω την μισή σχολή να βάλει το χεράκι της ή μάλλον το πιρουνάκι της ώστε να τελειώσουν τα μαγηρευτά γιατί είναι τόσα πολλά που δεν θα μπορέσω να τα φάω μόνη μου ούτε σε ένα μήνα (επίσης είναι παχυντικά και δεν περιλαμβάνονται στο διατροφικό πρόγραμμα) ίσως με υπερφαγικό θέλω 2 μέρες αλλά δεν πρόκιτε να συμβεί κάτι τέτοιο....
το πιο περίεργο της ημέρας ήταν η διαδικασία την οποία ακολούθησα για να μεταφέρω από τον σταθμό στο σπίτι τα πράγματα....
αρχκά τηλεφώνησα κλασσικά στον δικό μου για βοήθεια ...πήρε και το δίπλωμα χθες .....να έρθει να με παραλάβει από τον σταθμό...αλλά αυτοκίνητο και πεθερά ήταν εξαφανισμένα (το πεθερά χαϊδευτικά, δεν τρελάθηκα από τα 20 να έχω τέτοιες εμπειρίες)...οπότε πήρα το ποδήλατο έβαλα πάνω τον σάκο (που ζύγιζε αρκετά ώστε να νιώθω σαν τον τιμωρημένο ʼτλα) ,και εγώ έμεινα από δίπλα να το σέρνω. Μπορώ να πώ ότι μου θύμισα κάτι αστείες φωτογραφίες από μεταφορές στο βιετναμ :smilegrin:

δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορώ να σας στείλω εικόνες ....

πάντως άμα πληκτρολογήσετε στην γνωστή μηχανή αναζήτησης αστείες και περίεργες μεταφορές στο βιετναμ, θα καταλάβεται τι εννοώ :lol:

τέλος σήμερα συνειδητοποίησα κάτι που με συγκλόνησε, γυρίζοντας από αυτό τον σταθμό ένιωσα ένα συναίσθημα πολύ δυνατό που με παρακινούσε να μπώ στην κουζίνα, αυτό το συναίσθημα το ήξερα πολύ καλά, το είχα νιώσει άπειρες φορές πριν ανοίξω το ψυγείο , αυτό που δεν είχα καταλάβει μέχρι τώρα είναι ότι αυτό το συναίσθημα δεν ήταν πείνα αλλά δίψα. όταν συνειδητοποίησα το πόσες φορές είχα νιώσει το ίδιο αυτό ένστικτο και είχα καταβροχθήσει όντως πράγματα που ουσιαστικά ήταν υγρά (χυμούς, γάλα, παγωτό....καλά και συνοδευτικά συνήθως....αλλά στην αρχή υγρά) έμεινα να κοιτάω ένα άδειο ποτήρι για ώρα. καθόμουν έτσι σαν χάνος και κοιτούσα το ποτήρι......μετά έβαλα νερό ήπια και το ενστικτο καθηστιχάστηκε.
είχα διαβάσει, το πρωί νομίζω, την δημοσίευση της lessing στα βοηθητικά....ευχαριστώ lessing ....ακόμα απορώ με τον εαυτό μου..κοντεύω να σκάσω από την βλακεία.....
καλό βράδυ σε όλους να είστε καλά :bouncy:

Lost kitten πράγματι αυτή η ταινία είναι πολύ πολύ καλή.Αν και αν θυμάμαι καλά με στεναχώρησε λίγο στο τέλος,εκεί που έδειχνε τη γιαγιά που βγήκε από το γηροκομείο(?) και ένιωθε μοναξιά(ελπίζω να μη μπερδεύω τις ταινίες!).Παρεπιπτόντως μπορεί να μην πιστεύω στα ζώδια ιδιαίτερα,αλλά τόσα κοινά στοιχεία με άτομο που στην ουσία δεν γνωρίζω σπάνια τυχαίνει(διάβασα τα ποστς σου από την αρχή,μια μέρα διαφορά έχουμε :))

πολύ σωστά θυμάσε cherie :smilegrin: ούτε και εγώ πολυπιστεύω στα ζώδια αλλά είμαι πραγματικά υπέρμαχος της άποψης ότι άνθρωποι με ίδια ή παρόμοια προβλήματα μοιράζονται παρόμοια συναισθήματα και έχουν παρόμοιες αντιδράσεις.
για παράδειγμα το γεγονός ότι θέλαμε να αλλάξουμε την κατάσταση της υγείας μας, την συμπεριφορά μας απέναντι στο φαϊ, ότι αναζητήσαμε κάπου υποστήριξη και συμπαράσταση ....
και γώ εκπλήσομαι απίστευτα από τα πόσα κοινά βρίσκω,
επίσης είσαι θεσσαλονικιά? αν θελεις βέβαια απαντάς
εγώ από την θεσσαλονίκη είμαι αν και σπουδάζω στην λαρισα ....
θα κάνουμε διαδικτιακό παρτυ στο φορουμ εκείνες τις 2 μέρες χαχαχα






:bigsmile::bigsmile::bigsmile::bigsmile::bigsmile: :bigsmile::bigsmile::lol::lol:

Ναι από θεσσαλονίκη!Όσο για τα κοινά θέματα,σίγουρα έχουμε πολλά όλοι εδώ μέσα!Κοντά σπουδάζουμε:wink2:
Αν φτάσουν εκείνες οι μέρες και έχουμε καταφέρει και κάτι καλό,τότε όχι μόνο πάρτυ θα κάνουμε...!ʼντε να δούμε...!Πάντως έχεις κάνει πολύ καλή αρχή,και είναι το σημαντικότερο για να συνεχίσεις και να ολοκληρώσεις την προσπάθειά σου!
θα τα λέμε:wink1:

καλημέρα σας, πραγματικά πόσο δύσκολο είναι να μείνουμε νυμφάλιοι έστω και για μια μέρα, δηλαδή κάθε μέρα πρέπει να αντιμετωπίζουμε και κάτι απρόοπτο? κάθε μέρα πρέπει να αγκομαχούμε ψυχολογικά?
χθές το απόγευμα αποφάσισα να ξεκουραστώ και να ξεκινήσω σήμερα το πρωϊ ορεξάτη το διάβασμα. και ενώ περίμενα να πάω καμιά βόλτα με τον δικό μου όπως είχαμε συμφωνήσει.....εγω περίμενα και περίμενα (είχα βέβαια εσάς για παρέα αλλά καταλαβαίνεται τι εννοώ), απέριψα εν το μεταξύ 2 προτάσεις φίλων για ποτό και συναυλία και περίμενα μόνη μου στην βεράντα να χαϊδεύω τα πλήκτρα του λαπτοπ. κατα τις 11 λοιπόν δεν άντεξα άλλο ντύθηκα και βγήκα να βολτάρω λίγο στην γειτονία. στις 11 και 35 χτυπάει το τηλέφωνο και περιχαρής ο φίλος μου μου ανακοινώνει ότι έρχεται με την μητέρα του να με πάρει για να μείνουμε σπίτι του το βράδυ. ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι. το μόνο που ήθελα ήταν να βγώ μια βόλτα να ξεσκάσω, να με κρατήσει από το χέρι και να λέμε ότι μας κατέβει...... η προοπτική να κλειστώ στο σπίτι του μπροστά στην τηλεόραση και να κοιμηθώ στις 2 βλέποντας σαουθπαρκ (σατιρικά αμερικάνικα παιδικά) με θύμωνε και με αγανακτούσε. έτσι και εγώ είπα ακριβώς αυτό που αισθανόμουν και αρνήθηκα την πρόταση (κατάφερα να ξεπεράσω ένα ακόμα βραδινό υπερφαγικό, γιατί η αλήθεια είναι ότι οι τόνοι της φωνής ανέβηκαν). σήμερα το πρωϊ με παίρνει ξανά τηλέφωνο να μου πεί να ετοιμαστώ για να πάμε στο εξοχικό τους (εγώ, αυτός, η μαμά, η αδελφή και η γιαγια......κωμικοτραγικό....τ ο γεγονός ότι δεν μπορούμε να βρεθούμε οι 2 μας σε ένα χώρο μόνοι μας) και φυσικά εγώ αρνήθηκα γιατί απλά δεν θα μπορέσω να διαβάσω ....προφανώς και προτιμώ την ζεστή άμμο της παραλίας αλλά δεν γίνετε, απλά τα πράγματα. φυσικά εκείνος παρεξηγήθηκε και μετά από λίγο ξαναπέρνει τηλέφωνο προσπαθώντας να με πείσει αλλά ανένδοτη εγώ. το απίστευτο της υπόθεσης είναι ότι κλείνοντας το τηλέφωνο μου είπε χαρακτηριστικά <<εγώ προσπάθησα πάντως.....για να μην λές>> Τα λαμπάκια μου αναβόσβηναν ρυθμικά και κατάφερα να κλείσω το τηλέφωνο χωρίς να τον στολίσω πατόκορφα. το γεγονός ότι δίνει εύκολο μάθημα την δευτέρα, δεν σημαίνει ότι εγώ πρέπει να ζοριστώ και να προσπαθήσω να διαβάσω στην εξοχή με την συνοδία όλων αυτών που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η θάλασσα, τα τηγανιτά ψαράκια και το παγωτό. πραγματικά μπορώ να ανεχτώ την υποψία μου ότι χθες το απόγευμα συναντήθηκε με τους φίλους του, αλλά αυτήν την φορά δεν μπορώ να υποκύψω και να ξεβολευτώ εγώ. έχω ένα πρόγραμμα και μια σχολή να τελειώσω και ας μην γράψω καλά στο μάθημα, τουλάχιστον θα έχω προσπαθήσει. καλημέρα σε όλους και καλό διαβασμα σε όσους αντί να ψηθούν στην παραλία ψήνονται στο διάβασμα!

Γεια σου γατάκι!Για μένα το σημαντικότερο όλων όσων ανέφερες είναι ότι μετά από τον καυγά που είχατε και την ανάλογη αλλαγή στη διάθεσή σου δεν ξέσπασες στο φαγητό!Νομίζω ότι αυτό πρέπει να σε κάνει πολύ χαρούμενη και να αφήσεις τις άλλες σκέψεις για αργότερα.Είναι πολύ ώριμο κατά τη γνώμη μου το ότι δεν είπες δε βαριέσαι ας πάω να περάσω σήμερα καλά και το διάβασμα αργότερα γιατί αυτή η αναβλητικότητα είναι που μας καταστρέφει πολλές φορές και μας πάει πίσω.Συγκεντρώσου στο διάβασμά σου,και κάνε ένα διάλειμμα όταν εσύ νιώσεις ότι το θέλεις.Να είσαι περήφανη για τον εαυτό σου,γιατί τα πας πολύ καλά:love:

μου δίνεις απίστευτο κουράγιο με τα λόγια σου γλυκιά μου cherie, και γώ τώρα ζορίζομαι πολύ να συγκεντρωθώ αλλά νομίζω ότι είναι πολύ καλύτερα από το να έπινα πορτοκαλάδα στην παραλία. και πραγματικά το εύχομαι σε όλους να νιώσετε αυτό το συναίσθημα που ένιωσα όταν είπα ένα απλό όχι ...... ήταν η πρώτη φορά που κοίταξα τον εαυτό μου και τα προβλήματά του και δεν ακολούθησα απλώς για να μην χαλάσω καμιά καρδιά :smirk: καλό μεσημέρι :grin: πάω για μεσημεριανό :bouncy: