Είμαστε μόνοι μας .

Γιατι οι άλλοι μας είναι τόσο σημαντικοί ?
Οτι και να κάνεις , όσο και να σου αρέσει αυτό , χωρίς καλή παρέα δεν το χαίρεσαι το ίδιο .
Αχ ! Πως εχω εγκλωβιστεί έτσι ? Αναπολώ τα φοιτητικά μου χρόνια που περνούσαμε χρόνο πολύ με την παρέα μου ..........
Τώρα νοιώθω πιο ελεύθερη , μακρυά απο τις επιρροές των άλλων , αλλα είναι τόσο ωραία να έχεις τους δικούς σου ανθρώπους ......... και για εμένα αυτό ηταν οι φίλοι ........... οι δικοί μου άνθρωποι ...... Και τώρα πια ο χρόνος εχει αφήσει αυτή την εποχή και δεν γυρίζει πίσω ......... τώρα πια μόνο η δική μου οικογένεια είναι λύση για να ξανααποκτήσω δικούς μου ανθρώπους . Και αυτή την λύση την καθυστερώ , γιατί ξέρω οτι εχει ευθύνες , θέλει αφοσίωση και θα σημαίνει το τέλος μιας εποχής . Της εποχής που το επίκεντρο είναι ο εαυτός μου και οι επιθυμίες του .

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΕΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΣΧΕΣΗ; ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ

Εγω πιστευω οτι οσο μεγαλωνουμε,τοσο \'πονηρευουμε\',τοσο μπαινουμε θελοντας κ μη σε μια ανταγωνιστικη κοινωνια,τα αγνα συναισθηματα τα πνιγουμε,χανομαστε στις υποχρεωσεις κ σε ενα αγωνα επιβιωσης που μας κανει να μη λειτουργουμε οπως π.χ. ειμασταν φοιττητες κ ομως ολοι το ιδιο προβλημα εχουμε κ ειμαστε δυστυχισμενοι..αδιαφορουμε για τα πιο σημαντικα πραγματα κ μαλιστα κανουμε το αντιθετο.κ τι θα πει αν κανουμε οικογενεια?θα μπουμε σε εναν αγωνα επιβιωσης που θα μας απορροφα?θα αγαπαμε κ θα αγαπιομαστε απο τα μελη της κ θα εγκλωβιστουμε εκει μεσα?κ οι φιλοι?οι υπολοιποι ανθρωποι?το αυθορμητο γελιο?οι αληθινες ματιες?οι \'τρελες\'?η αγαπη?τα αγνα συναισθηματα στον απεναντι?η ζωη της ψυχης?

Παντως σιγα σιγα πρεπει να αντιδρασουμε στο στησιμο αυτης της κοινωνιας,δε μπορει να παραγει δυστυχισμενα πλασματα κ να σκεφτομαστε κ να την ακολουθουμε..εγω δε θελω γι αυτο μπορει κ να μην προσαρμοζομαι.τη ζωη μου θελω να τη ζησω με πιο πολυ ψυχη κ ας τα οσα προβληματα της κ ας ειναι λιγο σκληρο το τιμημα..Καπου βαθια μεσα μου πιστευω πως μπορεις να ζησεις με το \'παιδι\',να βρεις κ αλλους που θελουν να ζησουν ετσι ,με ψυχη..Καν η ψυχη μου θελησει γαμο ισως τοτε τον κανω...

Αγη εχεις δίκιο . Απο την μία υπάρχει ο αγώνας για επιβίωση και απο την άλλη τα πράγματα που δεν εχουμε χορτάσει (αν μπορείς ποτέ να τα χορτάσεις) που μας κάνουν να αναπολούμε το παρελθόν .
Νοιώθω εγκλωβισμένη διότι δεν ανήκω σε κάποια κοινωνική ομάδα - παρέα . Σχεδόν όλοι οι φιλοι μου εκαναν οικογένεια και αυτοί που δεν εχουν κάνει δουλευουν σαν τρελοί .
Εξάλλου πλέον δεν ξέρω και εγω τι θέλω . Και φοβάμαι να δεθώ (γιατί πληγώθηκα) , οποτε κλείνομαι .
Εχω βέβαια την σχέση μου ........... αλλα μου λείπει ο τζερτζελές ...............

ΑΝ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΤΖΕΡΤΖΕΛΕΣ ΑΛΛΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΔΕΘΕΙΣ ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑ ΧΑΒΑΛΕ. ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ. ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΡΟΜΕΡΟ. ΙΣΑ ΙΣΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΑΠΛΟ

Kλειώ αν φοβάσαι να δεθείς, λιγο ή πολυ με μια ομαδα ατομων, συνηθειες, κ οτι άλλο αυτο υπαγορευει τοτε πώς να γινεις μελος της ομαδας αυτης?

Με τη σχεση σου δεν νιωθεις καλα?\"δεμενη\" μαζι του?

Τελος γιατι θεωρεις οτι ο μονος τροπος να αποκτησεις \"δικους σου\" ανθρωπους ειναι η δημιουργια δικης σου οικογενειας? Δεν τρεχουν ολοι οι ανθρωποι απο το πρωι μεχρι το βραδυ σε δουλειες ή ακομα κ ετσι αν ειναι αν θελουν να βρουν χρονο για τον εαυτο τους θα το κανουν....Μήπως εχεις εγκλωβιστει στο να παρατηρεις μια ομαδα ατομων που βρισκονται ηδη γυρω σου κ φοβάσαι να απλωθεις σε άλλους κυκλους που ειναι πιο μακρινοι?

Δεν το εχω κάνει αυτο ποτέ ......... Πάντα είναι φίλους , ποτε παρέες σκέτο . Δεν μου φαίνεται καθόλου απλό .

ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΙΛΟΥΣ. ΑΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΠΩΣ ΑΥΤΟ. ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΑΡΕΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΠΡΟΔΩΘΕΙΣ. ΑΠΟ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ

Kleiw δεν είσαι μόνη, νομίζω ότι όλοι μας στην ζωή περνάμε ένα διάστημα που μένουμε μόνοι μας, είτε γιατί δεν μας εκφράζουν πλεον οι παρέες που κάναμε άλλοτε, είτε γιατί οι υποχρεώσεις στην ζωή δεν μας επιτρέπουν να χαρούμε άλλο τον περασμένο τζερτζελέ κ στο κάτω κάτω όπως είπες οι άνθρωποι αλλάζουν κ είναι δύσκολο να είσαι πάντα το ίδιο. το να πληγωθείς είναι κάτι αναπόφευκτο, αυτό δεν σημαίνει τίποτα όμως αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου κ ξέρεις τι κάνεις κ τι σου γίνεται, όπως ακόμα αν είσαι εσύ καλά κ μόνη σου να είσαι θα γεμίζεις τον χρόνο σου ώστε να περνάς καλά.
Τώρα θεωρίες θα μου πείς που όλοι τις ξέρουμε αλλά για να τις πούμε, όχι να τις κάνουμε πράξη στην καθημερινή μας ζωή για να περνάμε καλά, αν κ αυτό είναι το νόημα να αναγνωριζεις γύρω σου οτιδηποτε σε κάνει ευχαριστημένη.

Quote:

---

Νοιώθω εγκλωβισμένη διότι δεν ανήκω σε κάποια κοινωνική ομάδα - παρέα .

---

Kleiw αυτό μου φάνηκε λίγο αντιφατικό. Εγκλωβισμένη συνήθως νιώθω όταν είμαι με παρέες και άτομα που αισθάνομαι πως δεν είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος, και νιώθω ότι χάνω το χρόνο μου.
Εγώ νομίζω πως νιώθεις εγκλωβισμένη στα ίδια σου τα συναισθήματα - το φόβο να δεθείς, το κλείσιμο στον εαυτό σου, την απομόνωση, τη νοσταλγία του παρελθόντος.
Αν αποδεχτείς ότι το παρελθόν ήταν αυτό που ήταν και τώρα μπορείς να το αναπολείς και να χαίρεσαι που το έζησες, θα σου είναι πιο εύκολο να στρέψεις τη σκέψη σου και την ενέργεια σου στο παρόν. Άλλος άνθρωπος ήσουν τότε και άλλες οι συνθήκες της ζωής σου. Τώρα μπορεί να χρειάζεσαι διαφορετικά πράγματα, και όσο βλέπεις τους γύρω σου να ακολουθούν το δικό τους δρόμο, τόσο πιο χαμένη νιώθεις.
Αν δε γίνεται να φέρεις αυτό το τζερτζελέ που ζητάς μέσα στη σχέση σου, αναζήτησε καινούριες παρέες. Παρέες θα είναι μόνο στην αρχή, όχι φίλοι. Οπότε το να βρεις παρέες είναι απλό - και ο χρόνος θα δείξει ποιες από αυτές θα εξελιχτούν σε φιλίες.

Δηαλαδη όταν τελειωσε το πανεπιστημιο τελειωσε και η φιλια σου με τους \"φιλους\" σου?πως εγινε αυτο?σε τι οφειλεται?

γιατι πλεον φοβομαστε να ανοιχτουμε για να μην πληγωθουμε και γιατι πλεον ζυγιζουμε τον \"φιλο\" μας και δεν πεφτουμε με τα μουτρα να του δωθουμε ολοκληρωτικα οπως καναμε στα εφηβικα μας χρονια που ειχαμε αγνοια στις κοινωνικες σχεσεις.Γιατι γιναμε πιο συμφεροντολογοι και γιατι μεγαλωσαν οι ευθυνες μας και οι υποχρεωσεις μας,αλλαξαν οι προτεραιοτητες μας και σκεφτομαστε πιο πολυ τον εαυτουλη μας.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Kλειώ αν φοβάσαι να δεθείς, λιγο ή πολυ με μια ομαδα ατομων, συνηθειες, κ οτι άλλο αυτο υπαγορευει τοτε πώς να γινεις μελος της ομαδας αυτης?

~~Η αλήθεια είναι οτι φοβάμαι απο την μια λίγο και απο την άλλη τα ερεθίσματα μου μου λένε οτι αυτή η φάση πέρασε και είναι ματαιο να την αναζητήσω πια και πρέπει να δεχτώ οτι οι προτεραιότητες και οι ανάγκες εχουν άλλάξει . Καθώς επίσης ανακάλυψα οτι μόνο εγω έβλεπα την φιλία έτσι και οτι ζούσα στον κόσμο μου πιστευοντας οτι θα παραμείνουμε έτσι για πάντα . Δεν ήταν αυτή η ανάγκη αμοιβαία και αυτό με έχει φρενάρει πλέον .~~

Με τη σχεση σου δεν νιωθεις καλα?\"δεμενη\" μαζι του?

~~Ναι. Ισως γιατί εχω την \'\'ψευδαίσθηση\'\' οτι δεν θα με αφήσει ή μάλλον οτι είναι στο χέρι μου να μην με αφήσει .~~

Τελος γιατι θεωρεις οτι ο μονος τροπος να αποκτησεις \"δικους σου\" ανθρωπους ειναι η δημιουργια δικης σου οικογενειας? Δεν τρεχουν ολοι οι ανθρωποι απο το πρωι μεχρι το βραδυ σε δουλειες ή ακομα κ ετσι αν ειναι αν θελουν να βρουν χρονο για τον εαυτο τους θα το κανουν....Μήπως εχεις εγκλωβιστει στο να παρατηρεις μια ομαδα ατομων που βρισκονται ηδη γυρω σου κ φοβάσαι να απλωθεις σε άλλους κυκλους που ειναι πιο μακρινοι?

~~Τους μακρυνούς κύκλους αφου δεν τους βλέπω , δεν εχω μεγάλο κίνητρο .~~

---

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
γιατι πλεον φοβομαστε να ανοιχτουμε για να μην πληγωθουμε και γιατι πλεον ζυγιζουμε τον \"φιλο\" μας και δεν πεφτουμε με τα μουτρα να του δωθουμε ολοκληρωτικα οπως καναμε στα εφηβικα μας χρονια που ειχαμε αγνοια στις κοινωνικες σχεσεις.Γιατι γιναμε πιο συμφεροντολογοι και γιατι μεγαλωσαν οι ευθυνες μας και οι υποχρεωσεις μας,αλλαξαν οι προτεραιοτητες μας και σκεφτομαστε πιο πολυ τον εαυτουλη μας.

---

κι αν κάποια στιγμή πείς να αφεθείς να τολήσεις κάτι εκτός λογικής πάλι θα κάνεις πίσω φοβούμενος

@mstrouf

μου αρέσε όμως πολύ οταν μοιραζόμασταν εμπειρίες και είχε πιο πολύ ενδιαφέρον . Ακόμα και το διάβασμα οταν το κάναμε παρέα (στο ίδιο δωμάτιο) το χαιρομουνα πολύ περισσότερο . Μερικές φορές οταν δεν μοιράζεσαι , ολα φαίνονται βαρετά .

@astarti

ποτε δεν ήμουν σε παρέα που δεν μου ταίριαζε . Οταν εννοώ παρέα , φυσικά και εννοώ άτομα με το ίδιο μήκος κύματος ή περίπου .

@carrie

Δεν τελειώσε ακριβώς , απλά βλεπόμαστε δυο φορές το χρόνο σε καμμιά γιορτή . Εκεί που μοιραζόμασταν τις σκέψεις μας , τα συναισθήματα μας και τις εμπειρίες μας , τωρα περιοριζόμαστε σε λίγες , σπάνιες συναντήσεις και σε επιδερμικά νέα . Εχουν περάσει χρόνια βέβαια απο την αλλαγή και πλέον την εχω αποδεκτεί . Στην αρχή δεν το πίστευα ........ θύμωσα , προσπάθησα , πληγώθηκα .......... Επειτα το δέχτηκα , αναγκαστικά, εκανα κάποιες νέες προσπάθειες και εχω κάποιους νέους \'\'φίλους\'\' , αλλα μια απο τα ίδια ..........
Ο μόνος άνθρωπος που είναι πραγματικά φίλος μου και κοντά μου είναι η σχέση μου ......... Τους άλλους τους βλέπω μια στο τόσο και αν προκύψει ...............
Είναι άνθρωποι που τους σέβομαι και τους εκτιμώ , αλλα δεν είναι κοντά μου οταν νιώθω μοναξιά και θέλω παρεούλα ! Δεν μπορούν να μου το προσφέρουν αυτό και προφανώς δεν το έχουν ανάγκη .


@Empneustns

Η πρώτη πρόταση σου με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη . Οσο για οτι τώρα σκεφτόμαστε πιο πολύ τον εαυτούλη μας , δεν ξέρω .......... Και τότε και τώρα τον εαυτό μου σκεφτόμουνα και την ανάγκη του για ζεστασιά ........ Πως μπορεί να άλλαξε αυτή τους η ανάγκη ? Τι έγινε ?

Πλέον βέβαια και εγω δεν ξέρω τι θέλω ............ κάποτε ήθελα να μείνουμε όπως ήμασταν , τώρα πια σαν κατα κάποιο τρόπο να θέλω να μείνω και μόνη μο , γιατί ξέρω οτι ετσι και αλλιώς μόνη μου θα είμαι ......... Εχω χάσει την πίστη μου πια .......

Απο τη στιγμη που ενηλικιωνεσαι ,φευγεις απο τα δεσμα της οικογενειας...τα ηνια πλεον αναλαμβανει η κοινοτητα οπου θα αναπτυχθεις,θα ζησεις και θα προσφερεις...!Βγες στο δρομο...αφεσου στην κοινοτητα που ζεις νιωσε τα ομορφα κ τα ασχημα της πολης σου,να εισαι ανοιχτη...κανε χιουμορ...αναζητα νεους συντροφους.Ολοι αυτο κανουμε μεχρι να βρουμε συντροφους με επικοινωνια και κοινα ενδιαφεροντα...:P

Κλειώ....οι άνθρωποι δεν στερεύουν ποτέ. Υπάρχουν εκατομμύρια εκεί έξω που ίσως έχουν τις ίδιες ανάγκες και τις ίδιες ανησυχίες με σένα.
Μήπως δεν είσαι αρκετά κοινωνική και δεν δείχνεις πως έχεις ανάγκη από νέα άτομα στη ζωή σου;
Η σχέση μας είναι πολύτιμη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναπληρώσει τους φίλους. Πέρα απ\' αυτό, το να νιώθεις φιλικά με τον άνθρωπο σου, άρχιζει να μειώνει τη μαγεία της σχέσης.
Σκέψου μήπως΄είσαι περισσότερο κλειστή απ\' όσο πιστεύεις και είμαι σίγουρη που πολλοί άνθρωποι θα χαρούν να μοιραστούν πράγματα μαζί σου....

Quote:

---

Ο μόνος άνθρωπος που είναι πραγματικά φίλος μου και κοντά μου είναι η σχέση μου ......... Τους άλλους τους βλέπω μια στο τόσο και αν προκύψει ...............
Είναι άνθρωποι που τους σέβομαι και τους εκτιμώ , αλλα δεν είναι κοντά μου οταν νιώθω μοναξιά και θέλω παρεούλα ! Δεν μπορούν να μου το προσφέρουν αυτό και προφανώς δεν το έχουν ανάγκη .

---

Για ξαναδές λίγο μήπως δεν είναι οι άλλοι που δεν είναι κοντά σου , αλλά εσύ που τους κρατάς μακριά σου ; Μήπως επέλεξες να αφοσιωθείς αποκλειστικά στη σχέση σου και έχει βάλει τους άλλους στο περιθώριο; Όλοι το έχουμε κάνει κάποτε αυτό το λάθος, και σε διαβεβαιώνω δεν φτενέ οι άλλοι αλλά εμείς το ποσό διαθέσιμοι και διατεθειμένοι είμαστε να αναλάβουμε τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες μιας στενής φιλίας.

Ότι και να κάνουμε στη ζωή όσα και να πετυχουμε εάν δεν έχουμε γύρω και κοντά μας ανθρώπους να μεριζόμαστε, να δίνουμε και να παίρνουμε τίποτα δεν θα είναι ποτέ αρκετό να μας καλύψει το καινό αυτής της απουσίας.

Thessalo δεν θα μπορούσες να κάνεις περισσότερο λάθος . Αυτό συνήθως συμβαίνει διότι πολλές φορές για να απαντήσουμε σε κάποιον , ψάχνουμε πρώτα στον εαυτό μας και αυτό που βλέπουμε σε εμάς μας επηρεάζει .

Είναι γεγονός οτι δεν απομακρύνθηκα εγώ απο τους ήδη φίλους . Αυτό συνέβη απο την μεριά τους και μάλιστα οι άντρες φίλοι με το που βρουν την γυναίκα της ζωής τους εξαφανίζονται τελείως !

Βέβαια πλέον εχω κλειστεί κάπως ......... ίσως γιατί πληγώθηκα και φοβάμαι την επανάληψη , ίσως γιατί αυτό που εισπράττω απο τους άλλους είναι οτι η όποια φιλία θα έρθει πάντα σε τελευταία μοίρα και φοβάμαι να επενδύσω .........

Για παράδειγμα : ενας φίλος θα είναι Αθήνα απο φέτος και επειδή είναι ελευθερος , θα μπορούσαμε να περνάμε αρκετό χρόνο μαζί ....... Αλλα το νιώθω οτι η όποια φιλία θα είναι προσωρινή ....... το εχω ξαναζήσει το στόρυ ............ και οχι μια φορά ........

χομπυ εχεις?δραστηριοτητες εκτος δουλειας?

παρομοιο προβλημα μοναξιας εχω κ γω αλλα το βλεπω απο αλλη οπτικη οτι δλδ φταιω εγω κ θελω να το πολεμησω να ανοιχτω ποιο πολυ στα συναισθηματα μου κ ν αφησω ποιο ελευθερο τον εαυτο μου.σκεφτομαι απ τη νεα χρονια να αρχιζω να ασχολουμαι με οσα ποιο πολλα πραγματα γινεται κ να μου δοθει η ευκαιρια να γνωρισω καινουριους ανθρωπους.εγω ημουν απ την αλλη πλευρα,απερριψα το παλιο μου περιβαλλον καποια στιγμη κ εμεινα μονη κ τωρα θελω να κανω καινουρια αρχη.

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
Thessalo δεν θα μπορούσες να κάνεις περισσότερο λάθος . Αυτό συνήθως συμβαίνει διότι πολλές φορές για να απαντήσουμε σε κάποιον , ψάχνουμε πρώτα στον εαυτό μας και αυτό που βλέπουμε σε εμάς μας επηρεάζει .

Είναι γεγονός οτι δεν απομακρύνθηκα εγώ απο τους ήδη φίλους . Αυτό συνέβη απο την μεριά τους και μάλιστα οι άντρες φίλοι με το που βρουν την γυναίκα της ζωής τους εξαφανίζονται τελείως !

Βέβαια πλέον εχω κλειστεί κάπως ......... ίσως γιατί πληγώθηκα και φοβάμαι την επανάληψη , ίσως γιατί αυτό που εισπράττω απο τους άλλους είναι οτι η όποια φιλία θα έρθει πάντα σε τελευταία μοίρα και φοβάμαι να επενδύσω .........

Για παράδειγμα : ενας φίλος θα είναι Αθήνα απο φέτος και επειδή είναι ελευθερος , θα μπορούσαμε να περνάμε αρκετό χρόνο μαζί ....... Αλλα το νιώθω οτι η όποια φιλία θα είναι προσωρινή ....... το εχω ξαναζήσει το στόρυ ............ και οχι μια φορά ........

---

Γλυκιά μου ίσως να κάνω λάθος αλλά ίσως και να μην κάνω, και από τα λεγόμενα σου , ίσως και να πλησιάζω την πραγματικότητα. Διαπιστώνω πως και οι αντιλήψεις που έχεις για την φιλιά δεν σε βοηθάνε. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να αλλάξουμε, όποτε εάν βλέπεις ότι με την στάση σου και τα πιστεύω σου δεν έχεις το αναμενόμενο αποτέλεσμα, τότε ίσως να ήρθε ο καιρός για μια αλλαγή μικρή :)


Θες να γίνουμε φίλοι xexe ;

Kleiw μόλις το θυμήθηκα υπάρχει μια απλούστατη μέθοδος για να διαπιστώσεις πολλές από τις αιτίες προβλημάτων που βιώνουμε.

Λοιπόν η μέθοδος είναι απλούστατη κατέγραψε για μια εβδομάδα τις καθημερινές δραστηριότητες σου, από την ώρα που ξυπνάς έως την ώρα που κοιμάσαι. Τα αποτελέσματα θα τα έχεις σχεδόν από τη δεύτερη κιόλας μέρα. Από κει θα διαπιστώσεις που αφιερώνεις το περισσότερο χρόνο σου άρα και το τι θεωρείς σημαντικότερο, και θα δεις και ποιες δραστηριότητες δεν εμπεριέχονται καθόλου στο πρόγραμμα σου, άρα που έχουν τη μικρότερη προτεραιότητα για σένα.

Για δες πόσες ώρες αφιερώνεις για τους φίλους σου και μετά ξαναμιλάμε .

Μου φαίνεται δεν θα συνενοηθούμε ! :P
Παραδέχτηκα απο την αρχή οτι είμαι πλέον κλειστή και δεν βοηθώ νέες γνωριμίες . Ομως αυτό οφείλεται στο οτι ήμουν διαφορετική και την έχω πατήσει . Αντιλαβού ?
;)

Το πρόβλημα είναι οτι θέλω να πιστεψω στην φιλία και δεν μπορώ ........ γιατί πιστευω οτι οι άλλοι δεν πιστεύουν ........

Εσύ πιστεύεις στην φιλία ? Αν είχες μια γυναίκα φίλη και έπειτα γνώριζες την γυναίκα της ζωής σου και παντρευόσουνα , θα διατηρούσες τις φιλικές σου σχέσεις ?

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
Το πρόβλημα είναι οτι θέλω να πιστεψω στην φιλία και δεν μπορώ ........ γιατί πιστευω οτι οι άλλοι δεν πιστεύουν ........

---

xaxaxa Και ποιοι είναι οι άλλοι βρε, εγώ ας πούμε δεν είμαι , η άγη δεν είναι , η Φανή επίσης δεν ανήκει στους άλλους, εεε σε ποιους αναφέρεσαι ;
Άλλωστε γιατί κανείς τη γνώμη των άλλων πιο σημαντική από τα πιστεύω σου ; Άσε τις δικαιολογίες.

Quote:

---

Εσύ πιστεύεις στην φιλία ? Αν είχες μια γυναίκα φίλη και έπειτα γνώριζες την γυναίκα της ζωής σου και παντρευόσουνα , θα διατηρούσες τις φιλικές σου σχέσεις ?

---

Άσε είμαι από άλλο ανέκδοτο εγώ :)
Όχι μόνο τις φιλές μου αλλά και με τις πρώην μου γλυκιά μου... Έχεις δει να παντρεύεται η πρώην και ο πρώην να πάει στο γάμο με την κοπέλα του, ε αυτός είμαι εγώ :) Άσε άσε δράμα η κατάσταση, δεν χαμπαριάζω τίποτα :P

Ευχαριστώ για την ενθάρρυνση !!! Μάλλον είχα την ανάγκη να γκρινιάξω λίγο . :P

:) χαρά μου , εεε γυναικεία κουσούρια :P

Μπα μη το λες . Και στους άντρες επιτρέπεται ! Οποτε μπορεί και να ανταποδώσω ............. ;)

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
Εσύ πιστεύεις στην φιλία ? Αν είχες μια γυναίκα φίλη και έπειτα γνώριζες την γυναίκα της ζωής σου και παντρευόσουνα , θα διατηρούσες τις φιλικές σου σχέσεις ?

---

AYTO MΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΑΛΛΟ Η ΣΧΕΣΗ ΑΛΛΟ Η ΦΙΛΙΑ.
ΚΑΙ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Η ΦΙΛΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΘΕΛΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.

ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΝ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ. ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΓΙΑ ΦΤΗΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΙΛΙΑ

Otan ftaseiw se kapia hlikia prepei na kanoume alla pragamta klp