Τοξικός σύντροφος;

Καλησπέρα. Αποφάσισα να σας γραψω και γω τη δικη μου ιστορια.

Εγώ θα σου πρότεινα να ξανά διαβάσεις το κείμενο σου και θα βρεις την απάντηση.. Είσαι με κάποιον από συνήθεια η φόβο.. Δεν νιώθεις ξεχωριστή πλάι του.. Δεν νιώθεις ευτυχισμένη.. Αυτή η σχέση δεν έχει προοπτική για οικογένεια εφόσον 4 χρόνια μετά τα συναισθήματα σου είναι τέτοια.. νομίζω ότι πρέπει να φύγεις όσο είναι νωρίς γιατί ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω.. Και νομίζω αν δεν το κάνεις τώρα αργότερα θα το μετανιώσεις..
Μιλάω χωρίς να ξέρω την ηλικία σου.. Αλλά εφόσον σπουδάζεις πιστεύω δεν θα είσαι τόσο μεγάλη που να μην έχεις άλλη επιλογή

Διαβάζο αρκετές φορές τέτοια θεματα στο φόρουμ και κυρίως απτής γυναίκες...γιατί ρε παιδιά νέα παιδιά αφήνεται να σας καβαλάνε οι άλλοι??και μάλιστα για μεγάλα χρονικά διαστήματα.το τι πρέπει να κάνεις εσύ το ξέρεις καλύτερα αφού και εσύ η ίδια το καταλαβαίνεις...για ποιο λόγο να καθεσε με έναν τέτοιο άνθρωπο??δεν ξέρω βέβαια κι την ηλικία σου αλλά λέω π.χ να είσαι 28 χρόνων και να σε κάνει να αισθάνεσαι 58??αφού δεν αισθάνεσαι καλά δίπλα του σε αρρωσταίνει αυτή η κατάσταση γιατί καθεσε??δώστου τα παπούτσια στο χέρι γνώμη μου....
Όποιος δεν εκτιμάει την παρουσία σου θα εκτιμήσει την απουσία σου

Τώρα θα πω κάτι πάλι κακος θα γίνω...γιατί πάτε πάντα και κολλάτε σε τέτοιους τύπους??γιατί λέτε ναι σε αυτός τους τύπους??τώρα αν ήταν ένας τύπος που σου φερετον όμορφα ευγενικά και ωραία το πιο πιθανόν θα ήταν να τον γειωνες..τι να πω..
Στην προκειμένη περίπτωση θα απαντήσω κάνε αυτό που σου λέει η λογική σού..
Ξέρεις ήδη..να για άνοιξης αυτό το θέμα η λογική σού έχει κρουση το κοδωνα..

Σε βρήκε μπουμπούκι 20χρονο κι αυτός 36 ετών, που τέτοια τύχη!
Σε "προστάτεψε" για την πάρτι του από τους λύκους με το να σου γίνει κολλιτσίδα και να σε "μαντρίσει", διότι τις κοπέλες στην ηλικία σου, σχετικά εμφανίσιμες να ναι, τις εποφθαλμιούν και τις κυνηγούν πολλοί.
Κι όταν του έδωσες την εντύπωση της δεμένης σ' αυτόν, χαλάρωσε και επακολούθως άρχισε τις υποτιμήσεις, διότι αμα μια γυναίκα την "ονομάζεις θεά" παίρνουν τα μυαλά της αέρα κι εύκολα τη χάνεις, ενώ στην αντίθετη περίπτωση την κάνεις να κατεβάσει το βλέμμα, να εκτιμήσει και να κολλήσει σε σενα.
Στο μεταξύ φαντάζομαι τον καλύπτεις πλήρως ηδονικά.
Κι όση ώρα κλαίγεσαι σ' αυτό το φόρουμ αυτός απολαμβάνει τα ωραία της παρουσίας σου στη ζωή του.
Στο μεταξύ, αν ήταν άβγαλτος (άμα λες 36 χρόνια με τους γονείς του) έλαβε από εσένα την εμπειρία κι έτσι ξεθάρρεψε, ίσως και να θεωρεί ικανό πλέον τον εαυτό του για νέες αναζητήσεις αφού εσένα σε εξασφάλισε στην καβάντζα (αφού σου εκφράζεται πλέον γι αυτο που νιωθει για την εμφάνιση σου).
Ψυχολογικό θέμα έχεις κι εσύ, ανωριμότητα, επειδή με τόσα παράπονα κρατιέσαι κοντά του λες και μετα ακολουθεί το χάος. Εκτός κι αν συνέβηκε κατι αυτες τις μέρες που σου ανέβασε το αίμα, αλλιώς τεσσερα χρόνια ολημερίς μαζί του μου φαίνεται απίθανο να πέρναγες χάλια.

[QUOTE=ioannis2;992161]Σε βρήκε μπουμπούκι 20χρονο κι αυτός 36 ετών, που τέτοια τύχη!
Σε "προστάτεψε" για την πάρτι του από τους λύκους με το να σου γίνει κολλιτσίδα και να σε "μαντρίσει", διότι τις κοπέλες στην ηλικία σου, σχετικά εμφανίσιμες να ναι, τις εποφθαλμιούν και τις κυνηγούν πολλοί.
Κι όταν του έδωσες την εντύπωση της δεμένης σ' αυτόν, χαλάρωσε και επακολούθως άρχισε τις υποτιμήσεις, διότι αμα μια γυναίκα την "ονομάζεις θεά" παίρνουν τα μυαλά της αέρα κι εύκολα τη χάνεις, ενώ στην αντίθετη περίπτωση την κάνεις να κατεβάσει το βλέμμα, να εκτιμήσει και να κολλήσει σε σενα.
Στο μεταξύ φαντάζομαι τον καλύπτεις πλήρως ηδονικά.
Κι όση ώρα κλαίγεσαι σ' αυτό το φόρουμ αυτός απολαμβάνει τα ωραία της παρουσίας σου στη ζωή του.
Στο μεταξύ, αν ήταν άβγαλτος (άμα λες 36 χρόνια με τους γονείς του) έλαβε από εσένα την εμπειρία κι έτσι ξεθάρρεψε, ίσως και να θεωρεί ικανό πλέον τον εαυτό του για νέες αναζητήσεις αφού εσένα σε εξασφάλισε στην καβάντζα (αφού σου εκφράζεται πλέον γι αυτο που νιωθει για την εμφάνιση σου).
Ψυχολογικό θέμα έχεις κι εσύ, ανωριμότητα, επειδή με τόσα παράπονα κρατιέσαι κοντά του λες και μετα ακολουθεί το χάος. Εκτός κι αν συνέβηκε κατι αυτες τις μέρες που σου ανέβασε το αίμα, αλλιώς τεσσερα χρόνια ολημερίς μαζί του μου φαίνεται απίθανο να πέρναγες χάλια.[/Q

από που συμπεράνες ότι είναι μόνο 20 χρόνων?
Εννοείτε ότι την κρατάει μόνο για πάρτη της..αλλά αυτό είναι λογικό τη να πει ορίστε δοκιμάστε και οι άλλοι??ο καθένας μας το κορίτσι του τη θέλει μόνο για τον εαυτό του...σε αυτό καλά κάνει...η συνέχεια είναι το πρόβλημα..στην συμπεριφορά..
Την κάνει δυστηχησμενη τη κοπέλα..την υποτιμάει κατάμουτρα..και το χειρότερο η σύγκριση...ποιος ένας 36 που κορίτσι έβλεπε μόνο από μακριά και απτην τηλεόραση...και βρικε μπουμπουκακι όπως λες και συ και προσπάθη να τη κάνει ότι θέλει..

Καλημέρα
Δεν είσαι ούτε υπερβολική ούτε παράλογη. Από αυτά που περιγράφεις φαίνεται ότι ο άνθρωπος αυτός απλά βολεύτηκε δίπλα σου. Ερωτευμένος δεν υποτιμά τον/την σύντροφο του, το αντίθετο, θα έπρεπε να σε θαυμάζει, να σε παρακινεί να κάνεις περισσότερα πράγματα και να εξελίσσεσαι. Το γεγονός ότι νιώθεις εγκλωβισμένη σε μια σχέση αντί να νιώθεις ηρεμία και ασφάλεια και χαρά σε αυτήν είναι ικανός λόγος από μόνος του για να φύγεις. Εξαρτάσαι οικονομικά από εκείνον; Τι σε κρατά ακόμα μαζί του;

Το παράξενο είναι πως σε όλο το μήνυμα σου, ακόμα και περιγράφοντας την αρχή της σχέσης σας, δεν περιγράφεις τίποτα όμορφο. Ακόμα και στην αρχή εσύ λες πως δεν τον ερωτεύτηκες, δεν ήσουν ενθουσιασμένη μαζί του , από πολύ νωρίς άρχισες να νιώθεις πως σου γίνεται τσιμπούρι..... τι σε κρατούσε 4 ολόκληρα χρόνια τότε; Καταλαβαίνω οτι στην αρχή κολακεύτηκες αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να μπούμε σε μια σχέση πόσο μάλλον να μείνουμε σε αυτή τόσο πολύ!

Στη θέση σου θα προσπαθούσα να σκεφτώ τους λόγους που με κρατάνε μαζί του, είναι αυτό που πρέπει να βρεις για να μπορέσεις να συνεχίσεις την ζωή σου και να μπεις στην επόμενη σχέση κάποια στιγμή.

Η αίσθηση που μου έδωσες διαβάζοντας την δημοσίευση σου είναι οτι μιλάμε για μια σχέση εξάρτησης που την εξηγείς αρκετά από την πλευρά του ( δεν είχε πολλές εμπειρίες, έμενε ακόμα με τους δικούς του κτλ κτλ) αλλά είναι ασαφής για την δική σου πλευρά. Υπήρχαν κι από την δική σου πλευρά αντίστοιχα θέματα και ήθελες να βολευτείς κάπου; Μϊλησες για δικό σου τοξικό οικογενειακό περιβάλλον από το οποίο ήθελες να ξεφύγεις. Μήπως αυτός είναι ο λόγος που έμενες; Δεν θεωρείς τον εαυτό σου ικανό να είναι σε μια υγιή σχέση από όπου θα παίρνεις και θα δίνεις αγάπη;

Quote:

---

Originally Posted by menia88

Καλησπέρα. Αποφάσισα να σας γραψω και γω τη δικη μου ιστορια, ωστε να μου πείτε τη γνώμη σας πάνω σε κάποιους προβληματισμούς.

Εχω σχέση εδώ και 4 χρόνια. Γνωριστήκαμε ως φοιτητές στο Παν/μιο. Από την αρχή της σχέσης (ήδη από την 1η εβδομάδα) ο σύντροφός μου ήθελε να είμαστε μαζί επι 24ώρου βάσεως. Μετέφερε τα 2-3 βιβλία που διάβαζε σπίτι μου, υποτίθεται για να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί και διαπίστωσα ότι δεν ξεκολλούσε από το διαμέρισμά μου. Ψιλοτρόμαξα δε σας κρύβω στην αρχή. Αναρρωτήθηκα από πότε προέκυψε τόσος έρωτας και ήθελε αμέσως συγκατοίκηση (εφόσον δεν με γνώριζε από πριν) και σκέφτηκα πως γατζώθηκε πάνω μου για να φύγει από το σπίτι των γονιών του με τους οποίους έμενε μόνιμα έως τότε (36ετών).

Στην αρχή δεν ήμουν δεμένη μαζί του, ούτε ενθουσιασμένη, απλά τον παρατηρούσα, προσπαθούσα να καταλάβω τι άνθρωπος είναι. Αυτό που ήταν έκδηλο τον πρώτο καιρό ήταν ότι ήταν υπερβολικά ευσυγκίνητος, ό,τι και αν έκανα για εκείνον βούρκωνε με το παραμικρό και αναρρωτιόμουν πόσο δυσάρεστη μπορεί να ήταν η ζωή του πριν τη γνωριμία μας. Και το 2ο στοιχείο ήταν ότι άρχισε να με απομακρύνει από τους πάντες, ξεκινώντας από τους γονείς μου (που έμεναν σε άλλη πόλη και μου έκανε σκηνη εάν έλειπα μια βδομάδα), από τους ελάχιστους φίλους που είχα στην πόλη που σπούδαζα (τους οποίους θεωρούσε ότι μου την πέφτουν), από οποιαδήποτε δραστηριότητα που δεν θα συμπεριελάμβανε κι εκείνον μαζί (ακόμη και το να παω στη βιβλιοθηκη να διαβασω το θεωρουσε μεμπτό και κατσικωνόταν ακόμα και εκεί). Αισθανόμουν ότι έχει γίνει τσιμπούρι, αλλά από την άλλη κολακευόμουν εν μέρει, καταλάβαινα ως ένα βαθμό ότι δεν είναι φυσιολογικό, αλλά εθελοτυφλούσα.

Να μη σας τα πολυλογώ, στο 1ο εξάμηνο άρχισαν ξαφνικά οι ειρωνίες. Πρώτα για το σώμα μου: "εχεις μεγαλη περιφέρεια" (σ.σ είμαι 49 κιλά...λιποβαρής δλδ), επίσης σύγκριση με άλλες στο δρόμο ("η τάδε είναι ετσι"), ειρωνίες για τις επιδόσεις μου στο Παν/μιο (οι οποίες ήταν πολύ ανώτερες από τις δικές του). Λέω από μέσα μου, οκ ζηλεύει και προσπαθεί να μου κόψει τον αέρα. Γενικά πριν τον γνωρίσω αισθανόμουν οκ με τον εαυτό μου και εμφανισιακά και στις σπουδές μου. Αργότερα, του γνώρισα μια "φίλη" η οποία του ριχνόταν μπροστά μου (το ίδιο έκανε κ με τον προηγούμενο σύντροφο μου). Εκείνος κολακεύτηκε, ήταν έκδηλο. Με ριχνει στο κρεββατι μια μερα και με αποκαλλει με το ονομα της, μου λεει "πχ Μαρια μου", παθαινω σοκ. Του λεω τι λες; Μου λεει "εσενα επρεπε ν λενε ταδε γιατι εσυ εισαι ομορφη οπως υποδηλωνει αυτο το ονομα", ωστοσο εγώ το εξελαβα ως δικαιολογία γιατι ειχα δει οτι κολακευτηκε. Απο την άλλη δε φανηκε να ειναι αμηχανος οταν τον ρωτησα "τι λες", δε φανηκε ν του ξεφυγε δηλαδη. Το είπε κανονικότατα...

Μετα μου λέει μια άλλη μερα "δεν κανεις εσυ για επιστημονας" ¨"η τάδε κάνει" ( η υποτιθέμενη Μαρια). Μια άλλη φορα με πηρε αυτη τηλ και μου λεει αυτος ότι εχει και ωραια φωνή η τάδε. Τελοσπαντων, στα δικά μου μάτια ο τύπος είχε τσιμπήσει. Και όχι η Μαρία δεν ήταν καλύτερή μου, χρόνια κάνουμε παρέα και ξερω ποια αρεσει περισσοτερο, όμως η συμπεριφορά του συντρόφου μου μου δημιουργησε μεγάλη ανασφάλεια. Επί 1 χρονο βασανιζομουν με εφιαλτες που αφορουσαν αυτους τους δυο...

Για να συνοψίσω λοιπόν, ξεκίνησε με απομόνωση από άντρες φίλους, από γονείς, υποτίμηση ως προς την εμφάνιση ("με είπε και ξε*κ*λο μια μέρα γιατί έβαλα κατι που ο ίδιος θεωρησε προκλητικο) και υποτίμηση ως προς τις ικανότητες. Και κατέληξε να με αποκαλεί και "τρελλή" όταν άρχισα να του ζητώ το λόγο για την υποτιθέμενη φίλη μου και τις τοτε αντιδράσεις του.

Δλδ άσχημη, χαζη και τρελλή. Εν τω μεταξύ όταν ακούω από αγνώστους καλές κουβέντες, μου φαίνεται περίεργο, νιώθω πως με κοροϊδεύουν, γιατί όλη μέρα ζω είτε την αδιαφορια του είτε την υποτίμηση.

Να σημειώσω πως μετά τον 1ο χρονο σχεσης πήρε πτυχίο και ήθελε να νοικιάσει και επεμενε ν μεινουμε μαζι ενω εγω ειχα δικο μ διαμερισμα. Εκανε σαν τρελλος, σαν ν φοβοταν ν μεινει μονος. Με παρακαλουσε με το προσχημα οτι δεν μπορει ν ζησει μακρια μου. Δε θα εφευγα, αλλα το οικογεν μ περιβαλλον ηταν τοξικο κ τον ακολουθησα (το σπιτι π εμενα ηταν των γονιων μου και οι ιδιοι με επαιρναν 10 φορες τη μερα τηλ για δικα τους προβληματα, που δεν ειναι την παρουσης να αναλυσω).

Αυτο ήταν κ το μεγαλο σφαλμα. Με εκλεισε στην κυριολεξια μεσα, με μιζεριασε. Μαζί βγαίνουμε 1 φορα το μήνα και αν. Όποιος μας καλέσει γ έξοδο μονίμως έχει δουλειά... Πλέον τον έχουν μάθει κ δε μας καλούν. Φίλους δεν έχει. Γνωρισε 2-3 άτομα στη δουλειά. Οποτε του πει κανενας συναδελφος να βγει τον απαξιωνει κ δε βγαινει. Οι εξοδοι του ειναι μονο οταν ακολουθουν και κατι απελπισμένες γεροντοκόρες από τη δουλεια που ξέμειναν κ του την πέφτουν. Και αισθάνεται σαν τον κόκκορα μέσα στις κότες. Κι εγώ ανύπαρκτη...

Μετά από 4 χρόνια τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Με απομόνωσε, με υποτίμησε, με αποκαλλεί και τρελλή.

Παρ όλα αυτά κατάφερα να βρίσκομαι πλέον 1 βήμα πριν την πλήρη οικονομική μου ανεξαρτησία. Ξεκίνησα και 2η ξένη γλώσσα για να πάρω την επάρκεια (τσίνισε και γι αυτό, γιατί δεν θελει να κανω τπτ που να με θετει πάνω απο αυτόν)... Τι να πω ρε παιδιά.

Νομιζω ότι εγώ φταίω για όλα. γνώρισα έναν άνθρωπο απομονωμενο απο τους πάντες, ψιλοκαταθλιπτικό που δεν ήξερε τπτ απο τη ζωή. Και αισθάνομαι ότι του έδωσα τα παντα παραμεριζοντας τις δικες μου ανάγκες, τους δικους μου στοχους και φυσικα εγινα ο τελευταιος τροχος της αμαξης. Και αυτο δε μου το συγχωρώ. Δεν εθεσα όρια, με καβαλησε κυριολεκτικα και μεταφορικά και μου τσακισε την ψυχολογια. Ό,τι κομπλεξ κουβαλουσε το ξεσπασε πανω μου και τωρα με αποκαλλει και τρελλη.

Είμαι όντως παραλογή ή το ένστικτό μου έχει δίκιο; Θα περιμενω τη γνωμη σας...

---

καλημερα.
αυτο το μνμ ειναι σαν να το εγραψαν 2 διαφορετικα ατομα, ενα, ολο το μηνυμα, κι ενα, το κλεισιμο του μηνυματος.
αφου απ οτι φανηκε , ξερεις ΑΚΡΙΒΩΣ και τι κανει και γιατι το κανει, το ειπες.
ειτε χανει λαδια, ειτε ειναι προβληματικος χαρακτηρας, ειτε εχει καποια διαταραχη, κανει ολα αυτα που με ακριβεια περιγραφεις στην τελευταια παραγραφο.

το ερωτημα ειναι, αφου το βλεπεις ΞΕΚΑΘΑΡΑ το τι κανει, γιατι το αφηνεις να σε επηρρεαζει, και το βασικοτερο, ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕΣΑΙ ΑΚΟΜΑ????
και μαλιστα ρωτας μηπως υπερβαλεις... σε τι να υπερβαλεις??? ποιο ενστικτο?? ενστικτο θελει για να δεις οτι αυτος ο τυπος ειναι βλαμμενος???
περιγραφεις την κατασταση σαν να εισαι εντελως αμετοχη και παθητικη. σαν να εισαι καποιο επιπλο του σπιτιου. καποια καρεκλα " τα μαζεψε, ηρθε, μπαστακωθηκε, με περιορισε, με υποτιμουσε, δεν εβγαινα, με πιεζε¨. εσυ που εισαι σε ολα αυτα? γιατι τον αφηνες να κανει πραγματα που δεν ηθελες? τι φοβηθηκες? μην γλυτωσεις?

κατι παει πολυ καλα με σενα, και κατι παει στραβα.
εγω σου προτεινω να βρεις παρεες να σε στηριζουν, δικες σου παρεες, οχι κοινες. οπως και να κανεις καποια δουλει ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ. δεν ξερω τι θα ειναι αυτο. ισως ψυχοθεραπεια .
αυτο που παει καλα, ειναι οτι μεσα σε αυτο το μιζερο και καταπιεστικο περιβαλλον που δημιουργησε για σενα, και καταλαβες τι προσπαθει να κανει, και δουλευεις σε σωστι κατευθυνση, δλδ με νυχια και με δοντια, δουλευεις να αποκτησεις δεξιοτητες και οικονομικη ανεξαρτησια.
πραγματι ΑΥΤΟΣ ειναι ο δρομος.

αυτο που παει στραβα ομως, ειναι οτι ενω τα ξερεις ολα αυτα, σε εχουν οντως επηρεασει. τα καταφερε δλδ μεσα στην κομπλεξαρα του να σε κανει να νοιωθεις ασχημη και αναξια. ΓΙΑΤΙ?
πρεπει να το απαντησεις.

κι αλλη παρατηρηση στην ιδια κατευθυνση (κατι παει στραβα).
τι δουλεια εχεις κοπελα μου με μια γυναικα που την πεφτει στους συντροφους σου??? για ποιον λογο το κανεις αυτο? ποιος σε εχει πεισει οτι πρεπει να εχεις στο περιβαλλον σου ανθρωπους που σε βλαπτουν, ενω το ξερεις καλα, οτι σε βλαπτουν??
μηπως εχει κι αυτο να κανει με το περιβαλλον το οικογενειακο σου που επισης σου κανει κακο?
μηπως τελικα θελεις ανθρωπους να σου κανουν κακο κι εσυ να προσπαθεις να τους ξεφυγεις, ενω τους καθεσαι?? ετσι θα ζησεις την ζωη σου? δεν εχει γυναικες που δεν ξεφτιλιζονται με το να κυνηγανε τον ανδρα σου? με το πατσαβουρι γιατι κολλησες?
πρεπει να το απαντησεις.
με τα κομπλεξ που κουβαλαει αυτος, και με την απελπισια που κουβαλαει η φιλη σου, να εισαι βεβαιη οτι αν του δωθηκε η ευκαιρια να την πηδηξει, θα την πηδηξε.
οταν μας λες οτι κολακευεται να συνοδευει μονες γυναικες ενω δεν βγαινει καν, για να παριστανει το κοκκορι , στο υπογραφω κιολας.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις σας...

Quote:

---

Originally Posted by menia88

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις σας... Έμεινα σε αυτή τη σχέση γιατί ζούσα υπό άθλιες συνθήκες πίεσης από το οικογενειακό περιβάλλον. Αρκεί να σας πω ότι από τα 3 παιδιά, τα 2 μας έχουν πεταμένα έξω από το σπίτι (οι γονείς επιφανείς στην κοινωνία... κ εμείς οι "πεταμένοι" να κρατάμε το στόμα μας κλειστό). Σημειωτέον, ότι η επιλογή στο "ποιον θα πετάξουμε" έγινε με κριτήριο: "ποιος δεν κάνει ό,τι του πούμε 100%". Εμένα μου ασκούσαν πιεση ακομη και για το ποια σχολη θα επιλέξω (ηθελαν να ακολουθησω το επαγγελμα του πατερα) και επελεξα μια σχολη που ειναι το ονειρο των περισσοτερων μαναδων ας το πουμε κομψα και με βριζανε απο πανω... Εννοειται δεν ηταν περηφανοι για την επιλογη μου και γενικά ποτε υποστηρικτικοι. Και κάθε φορά που με πετούσαν έξω από το σπίτι (στο οποίο με παρακαλούσαν να ξαναγυρισω καθε Χριστουγεννα και Πάσχα) μου έλεγαν είτε "την καταρα μας να εχεις" είτε "εσυ εθεσες εαυτον εκτος σπιτιου", με απόλυτη απάθεια είτε το άλλο..κλειδωνόταν ο πατέρας μεσα σε ενα δωμάτιο κ ελεγε στη μανα μου "δεν θα ξεκλειδωθω απο εδω μεσα, μεχρι να φυγει αυτη απο το σπιτι" (οποτε σε εξαναγκαζε με εναν τροπο ν φυγεις επι τοπου).

Όπως καταλαβαίνετε αυτός ο άνθρωπος ήταν μια διέξοδος διαφυγής για μένα. Όταν έκανα σχέση μαζί του πήρα το οριστικό σουτ από το σπίτι όπου διέμενα (δικής τους ιδιοκτησίας, αυτοί έμεναν σε άλλη πολη, αλλα με επαιρναν 100 φορες τηλ/ημερα), διότι επικρατεί κ η αντίληψη του πατέρα: "ή αυτόν ή εμενα" για τον εκάστοτε σύντροφο. Είναι της λογικής του απομονωτισμού ο πατέρας. Και ναι ο συντροφος μου τον θύμισε πολύ από την αρχή της σχέσης μας... Δεν ήμουν ενθουσιασμένη ποτέ μαζί του, απλά μου προσέφερε αυτή τη διέξοδο και του το είπα κατάμουτρα μια μέρα.

Εχω δουλέψει στο παρελθόν, για να νοικιάσω μόνη διαμέρισμα κ να απεγκλωβιστω νωριτερα από αυτή την κατάσταση, αλλά οι απαιτήσεις των σπουδών μου δεν το επιτρέπουν με ευκολία. Οπότε όλο αυτό το διάστημα προσπάθησα να εστιάσω σε αυτό τον τομέα και όταν πλησιάσει η ώρα του πτυχίου να πω επιτέλους το "γεια".

Δεν υπολόγισα βέβαια την ψυχολογική ζημία που θα μου έκανε όλη αυτή η συναναστροφή μαζί του, αλλά πιστέψτε με δεν ειναι χειρότερη από την γονεϊκή χειριστικότητα. Θα μπορούσα να πω ότι θεωρώ την περίπτωσή του εξαιρετικά πιο ήπια... Αυτό ήταν που με κράτησε. Πίστευα ότι "οκ", αυτόν μπορώ να τον διαχειριστώ, αφού έχω αντέξει τον αρχιγκουρού της χειριστικής συμπεριφοράς. Κάπως έτσι το είδα. Από τη σκύλα στη χάρυβδη ουσιαστικά. Με τη διαφορά ότι η "σκυλα" εχει διδακτορικό λόγω εμπειριας ετών στην ψυχολογικη-λεκτικη βια ενώ η "χαρυβδη" είναι ακόμη νήπιο. Όσο για αυτό που πολυ ευλογα ειπε καποιος, ότι "μπορεις να βρεις κ εναν φυσιολογικο συντροφο", πιστεψε με φιλε/-η μου όταν εχεις μεγαλωσει σε ενα τοσο προβληματικο περιβαλλον γινεσαι πολύ πολυ επιφυλακτικος με ολους. Στο παρελθον ειχα τύχει σε νορμαλ ανθρωπους (δν εχω παραπονο), απλώς εκει υπηρχαν αλλα θεματα. Τετοια περιπτωση 1η φορα παντως, ελπιζω κ τελευταια.

Εννοειται δεν ειμαι αμοιρη ευθυνων, εχω επίγνωση των ευθυνών μου, γιατί εμείς εν τέλει είμαστε αυτοί που συντηρούμε ή οχι τετοιες συμπεριφορες. Αλλα ολο αυτο το διάστημα εγω προχωρουσα σαν το μυρμηγκι προς το πτυχιο. Ειμαι 10 χρονια νεοτερη του (γιατι ειδα πολλες εικασιες για την ηλικια) και καθυστέρησα για το πτυχίο, λόγω αυτών των οικογενειακών προβλημάτων, ενώ είχα περάσει από τις πρώτες στη σχολή μου.

Τωρα περιμενω ν ορκιστω το Σεπτεμβρη, αν δε μας βομβαρδ κανεις (...) και πρωτα ο Θεος να μεινω μονη, μακρια απο ολα αυτά. Οι ερωτικες σχεσεις ειναι το τελευταιο αυτη τη στιγμη στην κλιμακα προτεραιοτητων... Το ενστικτο της επιβιωσης υπερβαινει ολων των αλλων αναγκων.

---

ε, λογικο κι επομενο..
με τον τρελο πατερα, κατεληξες στον τρελο συντροφο...

μα σε πιστευω, αυτο σου ειπα παραπανω.
προφανως και εψαχνες να συνεχισεις το μοτιβο που ζεις με την γονεικη σχεση. δεν εξηγειται αλλιως αυτη η παρανοια που ανεχεσαι.
καλα εκανες και δ εν τα παρατησες για να βγαλεις πενταροδεκαρες απο καμια χαμαλοδουλεια

προτεραιοτητα ειναι οι σπουδες. το οικονομικο πρεπει να λυθει σε ΥΓΙΗ ΒΑΣΗ,για να λυθει μακροπροθεσμα και σταθερα, οχι να παρατησεις την σχολη για να δουλευεις μια ζωη σερβιτορα. αν μπορεις παραλληλα, εχει καλως, αλλιως, προηγειται η σχολη.

προσεξε κατι, ομως.
μην παραμυθιαζεσαι οτι ειναι τοσο δυσκολο να βρεις νορμαλ ανθρωπους.
η αληθεια ειναι οτι ΕΣΥ ΨΑΧΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΛΛΑΣ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΥΣ, μαζοχιστικα και αυτοκαταστροφικα, γιατι ετσι εμαθες να ζεις.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΜΑΘΕΙΣ.
γσκεφτηκες να κανεις ψυχοθεραπεια να τα ξεκαθαρισεις αυτα που κανεις? δεν σου συμβαινουν τυχαια τα μονιμα γεγονοτα στην ζωη, αγαπητη μου.
ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ.

Θα το εχω υποψιν.

..............

Μια χαρα είσαι κοπελιά σε σύγκριση με πάρα πολλούς άλλους, με μια μικρή περιδιάβαση στα γραφόμενα σου! Μην κλαίγεσαι.
Άλλους αν τους πέταγαν από το σπίτι στην ηλικία σου θα πέθαιναν από τα ψυχολογικά ή/και από την πείνα. Προβληματική συμπεριφορά μας περιέγραψες και όχι κάποιον που να σε κερατώνει ή να σου ασκεί φυσική ή/και ψυχική βία. Φαίνεται σε βρήκε καλή περίπτωση για παντρειά γι αυτο κόλλησε πάνω σου.
Μην κλαίγεσαι, πολύ καλά την έχεις απ όλες τις πλευρές, πίστεψε με!!

Χώρισε τον τον μαλάκα!

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Χώρισε τον τον μαλάκα!

---

Απλός και περιεκτικός χαχαχαχαχ

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Σε βρήκε μπουμπούκι 20χρονο κι αυτός 36 ετών, που τέτοια τύχη!
Σε "προστάτεψε" για την πάρτι του από τους λύκους με το να σου γίνει κολλιτσίδα και να σε "μαντρίσει", διότι τις κοπέλες στην ηλικία σου, σχετικά εμφανίσιμες να ναι, τις εποφθαλμιούν και τις κυνηγούν πολλοί.
Κι όταν του έδωσες την εντύπωση της δεμένης σ' αυτόν, χαλάρωσε και επακολούθως άρχισε τις υποτιμήσεις, διότι αμα μια γυναίκα την "ονομάζεις θεά" παίρνουν τα μυαλά της αέρα κι εύκολα τη χάνεις, ενώ στην αντίθετη περίπτωση την κάνεις να κατεβάσει το βλέμμα, να εκτιμήσει και να κολλήσει σε σενα.
Στο μεταξύ φαντάζομαι τον καλύπτεις πλήρως ηδονικά.
Κι όση ώρα κλαίγεσαι σ' αυτό το φόρουμ αυτός απολαμβάνει τα ωραία της παρουσίας σου στη ζωή του.
Στο μεταξύ, αν ήταν άβγαλτος (άμα λες 36 χρόνια με τους γονείς του) έλαβε από εσένα την εμπειρία κι έτσι ξεθάρρεψε, ίσως και να θεωρεί ικανό πλέον τον εαυτό του για νέες αναζητήσεις αφού εσένα σε εξασφάλισε στην καβάντζα (αφού σου εκφράζεται πλέον γι αυτο που νιωθει για την εμφάνιση σου).
Ψυχολογικό θέμα έχεις κι εσύ, ανωριμότητα, επειδή με τόσα παράπονα κρατιέσαι κοντά του λες και μετα ακολουθεί το χάος. Εκτός κι αν συνέβηκε κατι αυτες τις μέρες που σου ανέβασε το αίμα, αλλιώς τεσσερα χρόνια ολημερίς μαζί του μου φαίνεται απίθανο να πέρναγες χάλια.

---

.....................

Quote:

---

Originally Posted by menia88

Νομιζω ότι εγώ φταίω για όλα. γνώρισα έναν άνθρωπο απομονωμενο απο τους πάντες, ψιλοκαταθλιπτικό που δεν ήξερε τπτ απο τη ζωή. Και αισθάνομαι ότι του έδωσα τα παντα παραμεριζοντας τις δικες μου ανάγκες, τους δικους μου στοχους και φυσικα εγινα ο τελευταιος τροχος της αμαξης. Και αυτο δε μου το συγχωρώ. Δεν εθεσα όρια, με καβαλησε κυριολεκτικα και μεταφορικά και μου τσακισε την ψυχολογια. Ό,τι κομπλεξ κουβαλουσε το ξεσπασε πανω μου και τωρα με αποκαλλει και τρελλη.

Είμαι όντως παραλογή ή το ένστικτό μου έχει δίκιο; Θα περιμενω τη γνωμη σας...

---

''We all live in cages with the door wide open''

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Μια χαρα είσαι κοπελιά σε σύγκριση με πάρα πολλούς άλλους, με μια μικρή περιδιάβαση στα γραφόμενα σου! Μην κλαίγεσαι.
Άλλους αν τους πέταγαν από το σπίτι στην ηλικία σου θα πέθαιναν από τα ψυχολογικά ή/και από την πείνα. Προβληματική συμπεριφορά μας περιέγραψες και όχι κάποιον που να σε κερατώνει ή να σου ασκεί φυσική ή/και ψυχική βία. Φαίνεται σε βρήκε καλή περίπτωση για παντρειά γι αυτο κόλλησε πάνω σου.
Μην κλαίγεσαι, πολύ καλά την έχεις απ όλες τις πλευρές, πίστεψε με!!

---

Δεν νομίζω ότι το θέτεις σε σωστή βάση. Τύπου "βρηκες ενα σωτήρα, κλεισε το στομα σου"...

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

''We all live in cages with the door wide open''

---

Σωστό... Το θέμα είναι να το συνειδητοποιήσουμε και να κάνουμε το βήμα... Αυτή δεν ειναι και η διαφορά της ελευθερίας από την ελευθεριότητα;

Quote:

---

Originally Posted by menia88

Σωστό... Το θέμα είναι να το συνειδητοποιήσουμε και να κάνουμε το βήμα... Αυτή δεν ειναι και η διαφορά της ελευθερίας από την ελευθεριότητα;

---

Σωστά...Το λέω και για μένα μπας και το συνειδητοποιήσω...Αν και ο δικός μου εγκλωβισμός δεν έχει να κάνει με διαπροσωπικές σχέσεις.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μας αποτρέπει τις περισσότερες φορές απ'το να κάνουμε το βήμα.
Ίσως έχει να κάνει με το ότι η συνήθεια είναι πολύ ύπουλη.Όταν επιχειρούμε να απεξαρτηθούμε από μια κατάσταση η οποία μας έχει γίνει δεύτερη φύση,αναπτύσσουμε ένα ιδιότυπο σύνδρομο της Στοκχόλμης.Αισθανόμαστε ότι προδίδουμε και μας λείπει αυτό που μας βλάπτει.
Απ'την άλλη,για να ακολουθήσουμε άλλες εναλλακτικές, χρειάζεται πολύ δουλειά και χρόνο.Εμείς όμως ζούμε στην κοινωνία της πρόωρης εκσπερμάτωσης.Είμαστε όλοι καλομαθημένοι τεμπέληδες και αναζητούμε γρήγορες και εύκολες λύσεις.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Το παράξενο είναι πως σε όλο το μήνυμα σου, ακόμα και περιγράφοντας την αρχή της σχέσης σας, δεν περιγράφεις τίποτα όμορφο. Ακόμα και στην αρχή εσύ λες πως δεν τον ερωτεύτηκες, δεν ήσουν ενθουσιασμένη μαζί του , από πολύ νωρίς άρχισες να νιώθεις πως σου γίνεται τσιμπούρι..... τι σε κρατούσε 4 ολόκληρα χρόνια τότε; Καταλαβαίνω οτι στην αρχή κολακεύτηκες αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να μπούμε σε μια σχέση πόσο μάλλον να μείνουμε σε αυτή τόσο πολύ!

---

....................

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Σωστά...Το λέω και για μένα μπας και το συνειδητοποιήσω...Αν και ο δικός μου εγκλωβισμός δεν έχει να κάνει με διαπροσωπικές σχέσεις.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μας αποτρέπει τις περισσότερες φορές απ'το να κάνουμε το βήμα.
Ίσως έχει να κάνει με το ότι η συνήθεια είναι πολύ ύπουλη.Όταν επιχειρούμε να απεξαρτηθούμε από μια κατάσταση η οποία μας έχει γίνει δεύτερη φύση,αναπτύσσουμε ένα ιδιότυπο σύνδρομο της Στοκχόλμης.Αισθανόμαστε ότι προδίδουμε και μας λείπει αυτό που μας βλάπτει.
Απ'την άλλη,για να ακολουθήσουμε άλλες εναλλακτικές, χρειάζεται πολύ δουλειά και χρόνο.Εμείς όμως ζούμε στην κοινωνία της πρόωρης εκσπερμάτωσης.Είμαστε όλοι καλομαθημένοι τεμπέληδες και αναζητούμε γρήγορες και εύκολες λύσεις.

---

Πόσο δίκιο έχεις...

Bρε νηματοθέτρια,εγώ δεν έχω καταλάβει γιατί δεν τον χωρίζεις αυτόν τον μαλάκα που έχεις μπλέξει.
Τι θετικό έχει δηλαδή και μένεις μαζί του ακόμη?

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Bρε νηματοθέτρια,εγώ δεν έχω καταλάβει γιατί δεν τον χωρίζεις αυτόν τον μαλάκα που έχεις μπλέξει.
Τι θετικό έχει δηλαδή και μένεις μαζί του ακόμη?

---

........................

Έτσι όπως τα λες,η ζυγαριά γέρνει στα αρνητικά...

Δεν ειναι τοξικος. Μαζι παρεουλα δημιουργήσατε μια γαματη τοξικοτατη σχεση. Ριξτου μια μούντζα και αλλη μια στον καθρεπτη.
Τα υπολοιπα ειναι για cosmopolitan συζητησεις με καμια φιλη στο μπουρναζι.
Αν τον σκεφτεσαι ακομη εκτος απο τη μουτζα, δες σιγα σιγα και για κανενα ψυχολογο

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Δεν ειναι τοξικος. Μαζι παρεουλα δημιουργήσατε μια γαματη τοξικοτατη σχεση. Ριξτου μια μούντζα και αλλη μια στον καθρεπτη.
Τα υπολοιπα ειναι για cosmopolitan συζητησεις με καμια φιλη στο μπουρναζι.
Αν τον σκεφτεσαι ακομη εκτος απο τη μουτζα, δες σιγα σιγα και για κανενα ψυχολογο

---

Άνθρωπος που μιλάει για "επίπεδα" και κατατάσσει ανθρώπους και καταστάσεις, καθιστά τα ναρκισσιστικά του στοιχεία ιδιαίτερα προφανή...

Πρόσεξε μην εκθρονιστείς απότομα από τον βάθρο του αιθεροβάμωνος βασιλέα...

Quote:

---

Originally Posted by menia88

Καλησπέρα. Αποφάσισα να σας γραψω και γω τη δικη μου ιστορια.

---

και μετα, αποφασισες να την σβησεις :)

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

και μετα, αποφασισες να την σβησεις :)

---

Ναι Remedy, αυτό αποφάσισα. Δυστυχώς στο διαδίκτυο θα βρεις άτομα που θα σου απαντήσουν τεκμηριωμένα με συγκροτημένο λόγο και άποψη, αλλά και γελοίους επικριτές των πάντων. Οπότε λες, δεν αξίζει τον κόπο. Κρατώ τα 1-2 στοιχεία ατόμων που μου απάντησαν με πραγματικό ενδιαφέρον, όπως εσύ και η Ελισάβετ και προχωρώ.

Τωρα για τους αναγνώστες του cosmopolitan, ε τι να σχολιασεις... Η βλακεία και η κακία είπαμε είναι ανίκητη. Δεν έχουν όλοι ανεπτυγμένο EQ.

Quote:

---

Originally Posted by menia88

Ναι Remedy, αυτό αποφάσισα. Δυστυχώς στο διαδίκτυο θα βρεις άτομα που θα σου απαντήσουν τεκμηριωμένα με συγκροτημένο λόγο και άποψη, αλλά και γελοίους επικριτές των πάντων. Οπότε λες, δεν αξίζει τον κόπο. Κρατώ τα 1-2 στοιχεία ατόμων που μου απάντησαν με πραγματικό ενδιαφέρον, όπως εσύ και η Ελισάβετ και προχωρώ.

Τωρα για τους αναγνώστες του cosmopolitan, ε τι να σχολιασεις... Η βλακεία και η κακία είπαμε είναι ανίκητη. Δεν έχουν όλοι ανεπτυγμένο EQ.

---

Μια χαρα ανθρωποι ειναι που τις ΜΑΛΑΚΙΕΣ που κανεις τις εχουν κανει πρωτοι και εχουν την ωριμοτητα να δουν πρωτα τον ΜΑΛΑΚΑ εαυτο τους και μετα τον κακο τοξικο συντροφο.
Μην ταράζεται, οταν θα συνελθεις και αποκοπεις τελειως συναισθηματικα απο αυτον, θα ειναι τοτε που θα τα θυμασαι, που θα τα βλεπεις σαν τριτος και θα ντρεπεσαι για τον εαυτο σου.
Ο τοξικος ανθρωπος χρειαζεται ενα τοξικο περιβολι για να ανθισει, να το θυμασαι αυτο και ασε τις παρεξηγησεις.

Ομοιος ομοιω αει πελαζει

Ο τοξικός άνθρωπος χρειάζεται εξαρτητικούς να τον αποθεώνουν ή ανθρώπους υπερβολικά συμπονετικούς ( που κατανοούν το υπόβαθρο ανασφάλειας αλλά δεν μπορούν να το χειριστούν σωστά ενδεχομένως και άρα καταλήγουν να υπηρετούν και αυτοί) και όχι έναν όμοιο τοξικό, αλλιώς θα σκοτωθούν... Μήπως κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια;

Προσωπικά θα ήθελα να κρατήσω τις τεκμηριωμένες απόψεις που παρατέθηκαν και όχι συναισθηματικά φορτισμένα απωθημένα, που ουδεμια ομοιότητα μπορεί να μην έχουν με την περίπτωσή μου.

Εμένα μ αρεσει να βλεπω κάθε περίπτωση εξατομικευμένα και να με αντιμετωπίζουν κι έτσι και όχι να λέμε ο τάδε έκανε αυτό κι εκείνο αρα και συ θα εχεις αυτή την κατάληξη, διότι το συναισθηματικό, κοινωνικό, πνευματικό κλπ υπόβαθρο αυτών των ανθρώπων μπορεί να είναι πολύ πολύ διαφορετικό.

Γι αυτο και εστιάζω σε πιο συγκρατημένες και τεκμηριωμένες απαντήσεις όπως της Ελισσάβετ και της Remedy.

Μενια επειδη εχω πεσει σε παρομοια περπτωση με τη δικη σου, στη κατηγορια του πιο συμπονετικου αν θες, με οριακη προσωπικοτητα η κοπελα, ενω στην αρχη αν τυχόν διαβασεις δικα μου ποστ εγραφα παμω κατω τα ιδια με εσενα συν καποιες φορες και επιθετικα για τις οριακες προσωπικοτητες.
Πλεον εμενα οκ μου περασε, αν και μιλαμε που και που, αλλα τωρα αντιλαμβανομαι οτι τραβηξε πολυ χειροτερα απο εμενα και συνεχιζει να τραβαει.
Για μενα ηταν ενας ερωτας οκ που ξεθυμανε πλεον και ειμαι οπως πριν, μια χαρα.
Για αυτην που εκανε χρόνια προσπαθεια με φαρμακα, βιβλια και αυτοβελτιωση, με αποχη απο σχεσεις μηπως μπορεσει να νοιωσει ετοιμη να κανει κατι ωραιο, γκρεμιστηκε οτι προσπαθεια ειχε κάνει και φαντάζομαι ζει μια τρομερη απογοητευση.
Οκ δεν φταιω εγω εξολοκληρου εννοειται, αλλα απο τη στιγμη που εβλεπα εξ αρχης αυτα που εβλεπες κι εσυ και συνέχισα απο καθαρη ανασφαλεια δινοντας της καποιες ελπιδες, ενω ηξερα οτι καποια στιγμη θα ληξει, ποιος ειναι ο τοξικος οεο??
Και αυτη για εμενα και εγω για αυτην ειναι η απαντηση.

Στην ουσια εκανα επιθεση στον τιτλο που εβαλες που προσωπικα τον θεωρω εξοργιστικο πλεον και ακρως εγωιστικο, και οχι τοσο στην ιστορια σου.

αυτα που σου ειπε η ρεμεντυ ειναι πολυ σωστα..μεγαλοι ψυχολογοι λενε οτι περιβαλον μεγαλωνουμε συνηθως τετοιες σχεσεις κανουμε....ακου τη ρεμεντυ θα σε βοηθησουν αυτα που σου ειπε...και την ελισαβετ φυσικα...
γενικοτερα ο τροπος που μεγαλονουμε επιρεαζη πολυ της σχεσης μας....ενα παραδειγμα να σου δωσω..τα αγορια υποσεινυδητα ψαχνουν να βρουνε στο πρωσωπο του συντροφου τους το πρωσωπο της μητερας...συνηθως τουλαχιστον...
οπως και α κοριτσια αν εχεις προσςλεξρι απο μικρη ηλικια εχουν για σωστο προτυπο για ιδανικο ανδρα το πρωσωπο ρου πατερα..εχω ακουσει πολλα κοριτσακια 13-14 ετων να λενε ο ανδρας θα ηθελα να μοιαζει και να ειναι σαν τον πατερα μου..
η περιπτωση σου φυσικα διαφερει και ρην αναλυσε με ευστοχια η ρεμεντυ.

Γιώργο μου ο τίτλος έχει ερωτηματικό. Δεν χαρακτήρισα κάποιον. Ερώτηση έκανα. Και ο τίτλος είναι και λίγο αβανταδόρικος για να προσελκύσει τα κλικ και άρα περισσότερη συμμετοχή στο θέμα. Καταλαβαίνω αυτό που πέρασες, τώρα που το ανέλυσες αρκετά διεξοδικά, αλλά η δική μου περίπτωση είναι διαφορετική.

Ο φίλος μου δεν έχει στοιχεία μεταιχμιακής προσωπικότητας. Πιο πολύ μου φαίνεται να το πω έτσι απλά άβγαλτος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σαν να βρίσκεται στην ουρά της εφηβείας στο θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων, ενώ στους άλλους τομείς είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος.

Δεν τον ταυτίζω με κάποιο δικό μου γονέα σε καμια περίπτωση. Άλλο αν βλέπεις κοινά στοιχεία. Ναι έχει κοινά στοιχεία με τον πατέρα μου κυρίως στη θετική και λιγότερο στην αρνητική διάσταση (πχ τάση για έλεγχο). Κοινά στοιχεία έχει όμως και με τη μητέρα μου. Δεν ταυτίζεται με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Επίσης και προβληματικές συμπεριφορές γονέων μπορούν να συγχωρεθούν αν δεις την δική τους διαδρομή. Γι αυτό και δε νιώθω κακία γι αυτούς. Απλά εχει περάσει η σχέση μας σε μια πιο ισότιμη βάση, όπως θα έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα.

Με το σύντροφο, επειδή έχουμε πολλάκις συζητήσει αυτα τα θέματα, το παραδέχεται και ο ίδιος ότι νιώθει ανασφάλεια και ότι φοβάται ότι θα με πάρει κάποιος από εκείνον και μου θυμίζει τύπου "άγχους αποχωρισμού". Και το ανάγω σε άγχος αποχωρισμού και όχι καθαρά ερωτική ζήλεια, γιατί πχ πες ότι πάω στο μαρκετ μονη... παντα θα μου πει "προσεχε στο δρομο, στα φαναρια κλπ". Και τον έχω ρωτήσει και μου λέει ότι όποτε λείπω έχει την έννοια μην πάθω κάτι, λες και είμαι μωρό παιδί. Και μου είπε ότι το ίδιο έκανε και ο δικός του πατέρας στη μητέρα του και εκείνη εκνευριζόταν.

Επίσης εχω γνωρίσει τους γονείς και τα αδέλφια του, ακριβώς για να δω σε τι περιβάλλον μεγάλωσε. Γενικά είναι μετριοπαθείς όλοι τους σαν οικογένεια. Έτσι θα τους χαρακτήριζα, απλοί άνθρωποι.

Πιστεύω δλδ για να μη σας κουράζω ότι ίσως εάν κάνει βήματα παραδοχής κάποιων δυσλειτουργικών συμπεριφορών ότι μπορεί να έχει μέλλον η σχέση μας, γιατί υπάρχει πλέον ουσιαστική αγάπη εκατέρωθεν. Δεν είμαι υπέρμαχος αυτών που ερωτεύονται μπαμ και κάτω. Τουλάχιστον εγώ δεν λειτουργώ έτσι. Εμένα μου βγαίνει όταν γνωρίσω έναν άνθρωπο σε βάθος στην πορεία, σαν κάτι που εξελίσσεται σιγά σιγά. Το θετικό είναι ότι αποδέχεται τις λάθος συμπεριφορές και έχει διάθεση να κάνει βήματα αλλαγής.

Quote:

---

Originally Posted by menia88

Χαίρομαι που έπεσαν οι τόνοι Γιώργο. Πραγματικά δεν είχα διάθεση για παρεξηγήσεις. Καταλαβαίνω αυτό που πέρασες, τώρα που το ανέλυσες αρκετά διεξοδικά, αλλά η δική μου περίπτωση είναι διαφορετική.

Ο φίλος μου δεν έχει στοιχεία μεταιχμιακής προσωπικότητας. Πιο πολύ μου φαίνεται να το πω έτσι απλά άβγαλτος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σαν να βρίσκεται στην ουρά της εφηβείας στο θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων, ενώ στους άλλους τομείς είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος.

Δεν τον ταυτίζω με κάποιο δικό μου γονέα σε καμια περίπτωση. Άλλο αν βλέπεις κοινά στοιχεία. Ναι έχει κοινά στοιχεία με τον πατέρα μου κυρίως στη θετική και λιγότερο στην αρνητική διάσταση (πχ τάση για έλεγχο). Κοινά στοιχεία έχει όμως και με τη μητέρα μου. Δεν ταυτίζεται με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Επίσης και προβληματικές συμπεριφορές γονέων μπορούν να συγχωρεθούν αν δεις την δική τους διαδρομή. Γι αυτό και δε νιώθω κακία γι αυτούς. Απλά εχει περάσει η σχέση μας σε μια πιο ισότιμη βάση, όπως θα έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα.

Με το σύντροφο, επειδή έχουμε πολλάκις συζητήσει αυτα τα θέματα, το παραδέχεται και ο ίδιος ότι νιώθει ανασφάλεια και ότι φοβάται ότι θα με πάρει κάποιος από εκείνον και μου θυμίζει τύπου "άγχους αποχωρισμού". Και το ανάγω σε άγχος αποχωρισμού και όχι καθαρά ερωτική ζήλεια, γιατί πχ πες ότι πάω στο μαρκετ μονη... παντα θα μου πει "προσεχε στο δρομο, στα φαναρια κλπ". Και τον έχω ρωτήσει και μου λέει ότι όποτε λείπω έχει την έννοια μην πάθω κάτι, λες και είμαι μωρό παιδί. Και μου είπε ότι το ίδιο έκανε και ο δικός του πατέρας στη μητέρα του και εκείνη εκνευριζόταν.

Επίσης εχω γνωρίσει τους γονείς και τα αδέλφια του, ακριβώς για να δω σε τι περιβάλλον μεγάλωσε. Γενικά είναι μετριοπαθείς όλοι τους σαν οικογένεια. Έτσι θα τους χαρακτήριζα, απλοί άνθρωποι.

Πιστεύω δλδ για να μη σας κουράζω ότι ίσως εάν κάνει βήματα παραδοχής κάποιων δυσλειτουργικών συμπεριφορών ότι μπορεί να έχει μέλλον η σχέση μας, γιατί υπάρχει πλέον ουσιαστική αγάπη εκατέρωθεν. Δεν είμαι υπέρμαχος αυτών που ερωτεύονται μπαμ και κάτω. Τουλάχιστον εγώ δεν λειτουργώ έτσι. Εμένα μου βγαίνει όταν γνωρίσω έναν άνθρωπο σε βάθος στην πορεία, σαν κάτι που εξελίσσεται σιγά σιγά. Το θετικό είναι ότι αποδέχεται τις λάθος συμπεριφορές και έχει διάθεση να κάνει βήματα αλλαγής.

---

Είναι καλό που θέλει να αλλάξει.
Το θέμα είναι να ελλατώσει την όποια αρνητική συμπεριφορά.

Επειδή θέλω να είμαι δίκαιη και όχι να κατευθύνω το όποιο σχόλιο υπέρ μου, ναι έχει σημάδια βελτίωσης σε σχέση με όταν τον γνώρισα. Απλά εντάξει δεν πιστεύω ότι θα γίνει το άκρως αντίθετο ποτέ. Αρκεί να μη νιώθω εγκλωβισμένη. Τώρα εξωστρεφής και του κεφιού και του γλεντιού δε θα γίνει και δεν ψάχνω κτ τέτοιο.

Απλά να νιώθω ότι σέβεται τις ανάγκες μου. Πλέον το καταλαβαίνει και είναι θετικός στο να κάνω πράγματα, δεν το δέχεται ασμένως βέβαια. Προσπαθεί να το χωνεύει και όταν βλέπει ότι δεν χάνει τπτ από τα κεκτημένα του, σαν να το ξεπερνάει. Σαν να έχει ένα φόβο. Κάπως έτσι το νιώθω. Και όσο εκτίθεται σε αυτό λιγο λιγο και βλέπει ότι δε συμβαινει κατι απο το τραγικο που ειχε στο κεφαλι του ηρεμει και παμε παρακατω. Γι αυτο κ μιλησα γ αγχος/φοβο αποχωρισμού.

Αληθεια στο θεμα σεξ πως τα πατε?

Δεν είδα την απάντηση σου σε μένα γιατί προφανώς την έσβησες, αλλά είδα γενικά τις απαντήσεις σου στο θέμα οπότε θα σου πω πως τώρα σε καταλαβαίνω. Έτσι όπως έγραψες το πρώτο σου μνμ δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μένεις με αυτόν τον άνθρωπο, αλλά εξηγώντας και την δική σου πλευρά, ναι βλέπω πως ήταν κάπως αναμενόμενο.

Καταρχάς χαίρομαι γιατί σε βλέπω συνειδητοποιημένη , φαίνεται πως έχεις σκεφτεί αρκετά και έχεις αναλύσει και τις δικές σου ενέργειες κι αντιδράσεις και αυτό είναι πολύ καλό ως βάση για να προχωρήσεις. Είδα οτι ανέλυσες πολύ καλά τους λόγους για τους οποίους μένεις σε μια τέτοια σχέση και έχουν να κάνουν με το δικό σου οικογενειακό περιβάλλον και την γενικότερη κατάσταση που ζούσες.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι αυτό που κάνεις ήδη, να δυναμώσεις όσο μπορείς, να τελειώνεις με τις σπουδές σου και να ανεξαρτητοποιηθείς οικονομικά ώστε να μπορέσεις να τραβήξεις τον δρόμο σου. Είναι λογικό μετά από όλη αυτή την πορεία να έχεις και συναισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο αλλά θεωρώ αυτή την σχέση έτσι όπως την περιέγραψες κακοποιητική.

Θα στο πω ωμά : εσύ πιάστηκες από αυτόν για να ξεφύγεις από αυτά που ήθελες και εκείνος πιάστηκε από σένα για να ζήσει τις εμπειρίες που δεν είχε κτλ. Μέσα στη σχέση είχατε και οι δύο την ευκαιρία να εξελιχθείτε. Εσύ φαίνεται ότι έκανες σημαντικά βήματα ως προς αυτό (συνεχίζεις τις σπουδές σου, κτλ). Όσο εκείνος όμως είναι ακόμακολλημένος πάνω σου θα προσπαθήσει να διατηρήσει πάσει θυσία τον αρχικό λόγο που σε έφερε κοντά του. Το να είσαι δηλαδή εξαρτημένη από εκείνον.

Ναι καπως ετσι ειναι τα πραγματα Ελισαβετ. Σκεφτομαι το εξης, να μη δωσω τελος αμεσα πχ σμρ, αλλα ν δω πώς θα αντιδρασει οταν παρω πτυχιο κ αρχισω ν εργαζομαι.

Σμρ το πρωι του ειπα αυτο π μ ειπες, το οποιο του ειχα πει η ιδια κ πριν ενα χρονο. Δλδ κατεληξες στο ιδιο συμπερασμα με μενα. Και δεν το αρνηθηκε, ενιωσε καπως ασχημα, αλλα μου ειπε οτι το κανει ασυνειδητα κ δν τ καταλαβαινει.

Και του εφερα τ παραδειγμα μ τους αετους, που ειναι ζευγαρι κ πετανε με δεμενα τα ποδια μεταξυ τους. Πώς ειναι δυνατον ν πεταξουν ψηλα ; Το πολυ πολυ ν ξεπουπουλιαστουν κ ν πεσουν στη γη. Κ τ ειπα οτι η σχεση ειναι σαν ομαδα κ οτι πρεπει και οι δυο ν ειναι δυνατοι γ ν προχωρησει το συνολο. Εεε με κοιταζε, κ μ ειπε οτι δν τ κανει επιτηδες κ οταν τ κανει ν του το λεω...

Μήπως και το γεγονός ότι εγω ειμαι ακομη φοιτητρια ενω εκεινος εργάζεται, τον κανει να με βλεπει καπως;

Quote:

---

Originally Posted by menia88

Επειδή θέλω να είμαι δίκαιη και όχι να κατευθύνω το όποιο σχόλιο υπέρ μου, ναι έχει σημάδια βελτίωσης σε σχέση με όταν τον γνώρισα. Απλά εντάξει δεν πιστεύω ότι θα γίνει το άκρως αντίθετο ποτέ. Αρκεί να μη νιώθω εγκλωβισμένη. Τώρα εξωστρεφής και του κεφιού και του γλεντιού δε θα γίνει και δεν ψάχνω κτ τέτοιο.

Απλά να νιώθω ότι σέβεται τις ανάγκες μου. Πλέον το καταλαβαίνει και είναι θετικός στο να κάνω πράγματα, δεν το δέχεται ασμένως βέβαια. Προσπαθεί να το χωνεύει και όταν βλέπει ότι δεν χάνει τπτ από τα κεκτημένα του, σαν να το ξεπερνάει. Σαν να έχει ένα φόβο. Κάπως έτσι το νιώθω. Και όσο εκτίθεται σε αυτό λιγο λιγο και βλέπει ότι δε συμβαινει κατι απο το τραγικο που ειχε στο κεφαλι του ηρεμει και παμε παρακατω. Γι αυτο κ μιλησα γ αγχος/φοβο αποχωρισμού. Μπορει να ειναι κ βλακεια αυτό που λεω, δεν ξέρω. Αλλα αυτη την εντυπωση μου δινει.

Όσο για τη φίλη που σας είπα ότι του την έπεσε, όπως και σε όλους τους εκάστοτε συντρόφους μου, δεν ήταν φίλη, αλλά η ίδια μου η αδερφή. Απλά δεν ήθελα να φωτογραφίσω καταστάσεις. Φίλους έχω 2 επιστήθιους καρατεσταρισμένους εδώ και χρόνια, που δεν ζουμε μεν στην ίδια πόλη αλλά όποτε μιλάμε μέσω τηλ ή διαδικτύου είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Δεν θα έμενα ποτέ σε φιλική σχέση με άρρωστο άτομο. Η αδελφική σχέση είναι άλλη κατηγορία.

---

εχω την αισθηση οτι ταραχτηκες/ δυσαρεστηθηκες απο τις εντονες αντιδρασεις μας και τα παρουσιαζεις αρκετα διαφορετικα τα πραγματα σε αυτο το μνμ , απο το πρωτο (το οποιο και εσβησες, αλλα υπαρχει στις απαντησεις μας).
ειναι το οτι σε ταραζει η κριτικη προς τις επιλογες σου, η ειναι το οτι τον αδικησες και δεν μας ειπες ολες αυτες τις θετικες εξελιξεις στο πρωτο μνμ οπου τον περιγραφεις οπως και στον τιτλο, σαν τοξικο και αρνητικο σε ολα αυτα που εδω μας λες, οτι πλεον αρχισε να αποδεχεται?

τα δυο μνμτα, αρχικο και αυτο, ειναι σαν να απεχουν καποιους μηνες μεταξυ τους και να μας λες οτι πλεον εχουν καπως αλλαξει τα πραγματα. αν ισχυουν ολα αυτα, γιατι δεν μας τα ειπες? ολο το αρχικο μνμ ηταν γεματο αρνητισμο και αγανακτηση για εκεινον.
επιπλεον, τα επομενα μηνμτ που εσβησες, ελεγαν οτι εχεις προχωρησει στην ζωη σου παρα τα προβληματα αυτα, οτι εχεις κοψει ποροβληματικοςυ φιλους και συγγενεις κι αυτο που εχει μεινει πλεον, ειναι να χωρισεις κι εκεινον.
σαν να μετανοιωσες σημερα, αναφερεις οτι τελικα εχει διορθωθει πολυ.
τι ισχυει? δεν καταλαβαινω.
κλινω προς το οτι ενοιωσες πιεση απο την κριτικη μας και τα παρουσιαζεις πλεον αρκετα διαφορετικα..

επισης λες καπου οτι τα συζητατε συχνα ολα αυτα και δινει εξηγησεις για το οτι φοβαται μην σε χασει κλπ επειδη σε θελει τοσο πολυ, υποθετω.
τι εξηγησεις δινει για τον τροπο που σε υποβιβαζει και σε απαξιωνει εξωτερικα και εσωτερικα, σε συγκρινει, φλερταρει με αλλες? απο τον μεγαλο θαυμασμο το κανει κι αυτο? εχει, απαντησεις?