καρκινος τελικου σταδιου και οικογενεια
Καλησπερα σας!
πριν ενα μηνα διαγνωστηκε η μητερα μου με καρκινου τελευταιου σταδιου..μετα απο μετασταση. πριν απο χρονια ειχε νοσησει και με τις απαραιτητες θεραπειες θεωρουσαμε οτι το ξεπερασε..δεν θελω ομως να σταθω σε αυτο.. Σαν οικογενεια εχουμε περασει πολλα (οπως ολος ο κοσμος) με νοσοκομεια,με την υγεια αλλων συγγενικων προσωπων...
το θεμα του καρκινου ειναι κατι που εμενα προσωπικα με εχει ξεπερασει.
μεχρι προτινος,εβλεπα ανθρωπους που εχαναν δικους τους απο καρκινο ,χαναν τη πιστη τους και τις δυναμεις τους,παθαιναν καταθλιψη και μισουσαν τον κοσμο,και εγω απλα ελεγα οτι δεν εχουν ψυχικη δυναμη...κι εγω εχω χασει ανθρωπους και πονεσα αλλα δεν τρελαθηκα...
βιωνοντας τωρα τις τελευταιες μερες της μητερας μου,βλεποντας την να σβηνει σιγα σιγα και να μην μπορω να βοηθησω.Και το χειροτερο ακομη να μην υπαρχει καμια ελπιδα...γιατι η η ελπιδα ειναι που μας κανει να αγωνιζομαστε στη ζωη.. κουραση ταλαιπωρια και στεναχωρια λοιπον χωρις καμια ελπιδα...πισω μου μια δικη μου οικογενεια που τα παιδια μου πρεπει να μην με βλεπουν στα ορια της καταθλιψης,μια δουλεια που εχει να κανει με παιδια...κι εγω που ειμαι χιλια κομματια και πρεπει να χαμογελω συνεχεια μπροστα σε ολους..στη μητερα μου που σβηνει στα παιδια μου στη δουλεια μου..
και ναι νιωθω να καταρεω..κι οχι μονο παθαινω καταθλιψη...μισω οσους τους θεωρουσα δικα μου προσωπα και συνεχιζουν κανονικα τη ζωη τους..
καποιοι μαλιστα δεν με παιρνουν πια και τηλεφωνο,λες και ο καρκινος και ηδυστηχια ειναι κολητικα...
οκ ακομα παλευω και την καταθλιψη και το μισος μου αλλα δεν ξερω ως ποτε..
συγγνωμη αν σας κουρασα..θα μπορουσα να γραφω μεχρι αυριο αλλα μου αρκει που καπου ειπα πως νιωθω...ευχαριστω!