Οι απών γονείς

Γειά σας, είμαι καινούρια στην ομάδα. Είπα να απευθυνθώ σε κάποιον που δε με γνωρίζει και καλύτερα σε μία μάζα ανθρώπων να πάρω και πολλές γνώμες. Είμαι 23ων ετών και είμαι παντρεμένη με ένα παιδάκι. Απτα 13 μου έχουν χωρίσει οι γονείς μου, εγώ είχα ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα μου αλλά αυτό με τα χρόνια εξασθαινησε κατά πολύ.. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου (και πολύ μικρή ηλικία μάλιστα) θυμάμαι στο σπίτι φασαριες γιατί ο πατέρας μου έπινε και ήταν πάντα της φασαριας είτε είχε πιει είτε όχι. Έπειτα που χώρισαν ο πατέρας μου δεν έδειχνε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στα 15 έπιασα την πρώτη μου δουλειά γιατί εχω και μία αδερφή 9 χρόνια μικρότερη μου και όλα τα έξοδα είχαν πέσει επάνω στη μητέρα μου. Όταν ήμουν 15 ο πατέρας μου έκανε παιδί με μία άλλη γυναίκα με την οποία δεν είχαμε καμία ιδιαίτερη σχέση. Κάποια στιγμή του ζήτησα βοήθεια χρηματικη για να αγοράσω βιβλία για τα αγγλικά όμως δε μου τα έδωσε ποτέ και έτσι δεν πήγα ποτέ ξανά. Λυπομουν τη μητέρα μου που είχαν πέσει όλα πάνω της και δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα.. Στα 19 μου η μητέρα μου έμεινε ανεργη και για σχεδόν 2 χρόνια συντηρουσα το σπίτι μας εγώ.Οταν έφυγα από το σπίτι και πήγα για να συζησω με τον άντρα μου η μητέρα μου ήταν ακόμη ανεργη και ακόμη της έδινα χρήματα με αποτέλεσμα να έχω προβλήματα με το σύντροφο μου. Μέχρι τώρα ο πατέρας μου οικονομικά εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια με έχει βοηθήσει με 70 ευρώ το πολύ.. Ήταν πάντα απών και θυμοταν πως έχει παιδιά μόνο αν κάναμε κάποια απουσία ή κάτι τέτοιο για να μας βάλει καβγα και μετά πάλι τα ίδια. Έμεινα έγκυος και δε με στηριξαν. Πέντε μηνών έκανα μετακόμιση και δεν ήρθε κανείς να με βοηθήσει ειδικά η μάνα μου σχολουσε απτο ξενοδοχείο και πήγαινε στη θάλασσα και δεν μπορούσε να έρθει λέει γιατί ήταν κουρασμένη. Πάντα αθετουσαν τις υποσχέσεις τους και μου έχει μείνει πολύ άσχημα και όποιος και αν μου το κάνει τώρα αυτό νευριαζω αφάνταστα μαζί του. Δε με στηριξαν οικονομικά αλλά ούτε και ηθικά ούτε στην εγκυμοσύνη αλλά ούτε στο μέχρι τώρα(μόνο τα πεθερικα μου είχα και έχω δίπλα μου όπως και την κουνιαδα μου) αλλά η μητέρα μου ήθελε να έχει και άποψη για το οτιδήποτε μέσα στο σπίτι και ότι είχε να κάνει με το μωρό (τις τα έκοψα αυτά).. Ο πατέρας μου όμως περιμένει και 4ο παιδί τώρα κάτι το οποίο πλέον δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα μια βδομάδα τώρα που το γνωρίζω. Το 3ο του παιδάκι μένει στη γιαγιά του και όχι με τους γονείς του με διάφορες προφασεις και δικαιολογίες που βολεύουν τους ίδιους και τώρα περιμένουν και άλλο.. Θέλω να απομακρυνθω απτον πατέρα μου γιατί μετά από πάρα πολλά πράγματα δεν τον νιώθω πατέρα μου και όσο για τη μάνα μου δεν ξέρω πως πρέπει να της δώσω να καταλάβει πως έχει κάποιες υποχρεώσεις απέναντι στο παιδί της.. Συγνώμη για το μεγάλο ποστ(και δεν έχω γράψει ούτε τα μισά)

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

Λες ότι ο πατέρας σου ήταν απών, αλλά από την άλλη αναρωτιέσαι πως να απομακρυνθείς από αυτόν και λες για την μάνα σου ότι ήταν απούσα όταν ήσουν ανήλικη και θέλεις να της δώσεις να καταλάβει τώρα που είσαι ενήλικη με οικογένεια ότι έχει υποχρεώσεις απέναντι στο παιδί της; Αντιφατικά μου ακούγονται όλα αυτά.

Κράτα τους σε απόσταση, μην περιμένεις τίποτα από αυτούς και μην σκαλίζεις το παρελθόν.

Quote:

---

Originally Posted by Εμμυ26

Γειά σας, είμαι καινούρια στην ομάδα. Είπα να απευθυνθώ σε κάποιον που δε με γνωρίζει και καλύτερα σε μία μάζα ανθρώπων να πάρω και πολλές γνώμες. Είμαι 23ων ετών και είμαι παντρεμένη με ένα παιδάκι. Απτα 13 μου έχουν χωρίσει οι γονείς μου, εγώ είχα ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα μου αλλά αυτό με τα χρόνια εξασθαινησε κατά πολύ.. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου (και πολύ μικρή ηλικία μάλιστα) θυμάμαι στο σπίτι φασαριες γιατί ο πατέρας μου έπινε και ήταν πάντα της φασαριας είτε είχε πιει είτε όχι. Έπειτα που χώρισαν ο πατέρας μου δεν έδειχνε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στα 15 έπιασα την πρώτη μου δουλειά γιατί εχω και μία αδερφή 9 χρόνια μικρότερη μου και όλα τα έξοδα είχαν πέσει επάνω στη μητέρα μου. Όταν ήμουν 15 ο πατέρας μου έκανε παιδί με μία άλλη γυναίκα με την οποία δεν είχαμε καμία ιδιαίτερη σχέση. Κάποια στιγμή του ζήτησα βοήθεια χρηματικη για να αγοράσω βιβλία για τα αγγλικά όμως δε μου τα έδωσε ποτέ και έτσι δεν πήγα ποτέ ξανά. Λυπομουν τη μητέρα μου που είχαν πέσει όλα πάνω της και δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα.. Στα 19 μου η μητέρα μου έμεινε ανεργη και για σχεδόν 2 χρόνια συντηρουσα το σπίτι μας εγώ.Οταν έφυγα από το σπίτι και πήγα για να συζησω με τον άντρα μου η μητέρα μου ήταν ακόμη ανεργη και ακόμη της έδινα χρήματα με αποτέλεσμα να έχω προβλήματα με το σύντροφο μου. Μέχρι τώρα ο πατέρας μου οικονομικά εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια με έχει βοηθήσει με 70 ευρώ το πολύ.. Ήταν πάντα απών και θυμοταν πως έχει παιδιά μόνο αν κάναμε κάποια απουσία ή κάτι τέτοιο για να μας βάλει καβγα και μετά πάλι τα ίδια. Έμεινα έγκυος και δε με στηριξαν. Πέντε μηνών έκανα μετακόμιση και δεν ήρθε κανείς να με βοηθήσει ειδικά η μάνα μου σχολουσε απτο ξενοδοχείο και πήγαινε στη θάλασσα και δεν μπορούσε να έρθει λέει γιατί ήταν κουρασμένη. Πάντα αθετουσαν τις υποσχέσεις τους και μου έχει μείνει πολύ άσχημα και όποιος και αν μου το κάνει τώρα αυτό νευριαζω αφάνταστα μαζί του. Δε με στηριξαν οικονομικά αλλά ούτε και ηθικά ούτε στην εγκυμοσύνη αλλά ούτε στο μέχρι τώρα(μόνο τα πεθερικα μου είχα και έχω δίπλα μου όπως και την κουνιαδα μου) αλλά η μητέρα μου ήθελε να έχει και άποψη για το οτιδήποτε μέσα στο σπίτι και ότι είχε να κάνει με το μωρό (τις τα έκοψα αυτά).. Ο πατέρας μου όμως περιμένει και 4ο παιδί τώρα κάτι το οποίο πλέον δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα μια βδομάδα τώρα που το γνωρίζω. Το 3ο του παιδάκι μένει στη γιαγιά του και όχι με τους γονείς του με διάφορες προφασεις και δικαιολογίες που βολεύουν τους ίδιους και τώρα περιμένουν και άλλο.. Θέλω να απομακρυνθω απτον πατέρα μου γιατί μετά από πάρα πολλά πράγματα δεν τον νιώθω πατέρα μου και όσο για τη μάνα μου δεν ξέρω πως πρέπει να της δώσω να καταλάβει πως έχει κάποιες υποχρεώσεις απέναντι στο παιδί της.. Συγνώμη για το μεγάλο ποστ(και δεν έχω γράψει ούτε τα μισά)

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

---

η μητερα σςου λες οτι δουλεψε ολα αυτα τα χρονια και σας στηριξε μεχρι να μεινει ανεργη ενταξη και εσυ δουλεψες..αλλα γιατι λες οτι δεν σε στηριξε???η μητερα σου παντως σε στηριξε εγω αυτο καταλβα με οσα ειπες..στη μετακομιση εν μερει εχεις δικιο..αλλα απτην αλλη μηπως δεν ηθελε να ενοχληση δεν ενιωθε ανετα..μηπως σκεφτηκε να μην σας βαλει σε καβγα???

Προφανώς ήταν λάθος ή διατύπωση κάποιον πραγμάτων. Ο πατέρας μου ήταν απών αλλά κατά καιρούς και ειδικά όταν έμεινα έγκυος ήρθε και μου ζήτησε να ξαναφτιαξουμε τις σχέσεις μας κάτι το οποίο ήταν αρκετά δύσκολο κι όμως το προσπάθησα.. Όταν είχα τον πρώτο μεγάλο υπερηχο είχε πάει στη δουλειά των πεθερικων μου να κάτσει και ρώτησε την πεθερά μου πόσο κοστίζει ο υπερηχος και είπε πως θα τον πληρωνε αυτός. Δευτέρα ήταν ο υπερηχος και Παρασκευή που τον ρώτησα αν τελικά θα μου δώσει τα χρήματα και μου είπε ότι θα μου τα δώσει το Σάββατο εντέλει εξαφανίστηκε μέχρι την Τετάρτη για να με ρωτήσει τι έδειξε ο υπερηχος. Είχα ένα ημιδιπλο κρεβάτι και κοιμομουν με το σύζυγό μου μέχρι τον 7ο μήνα γιατί περίμενα απτον 3ο μήνα την κρεβατοκαμερα που είχε πει στον άντρα μου ότι θα μας κάνει δώρο και εν τέλει μου την πήραν τα πεθερικα μου όταν είδαν πως η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχωρητο.. Ακόμη και όταν γεννησα ήρθε μόνο μία φορά στο νοσοκομείο και μετά ήρθε στο σπίτι σχεδόν ένα μήνα μετά και όμως πάλι έδωσα τόπο στην οργή.. Γενικά σε όλη τη φάση της εγκυμοσύνης δεν ήταν όπως θα έπρεπε.. Έλεγα να κάνω υπομονή όταν όμως έμαθα για το 4ο παιδί του έδειξα πως το πήρα χαλαρά αλλά μέσα μου βραζω.. Δεν μπορώ να το δεχτώ. Έχει αφήσει ήδη τρία παιδιά, δύο με μία μάνα να τα μεγαλώνει μόνη και το τρίτο στη γιαγιά του. Ε δεν μπορώ να δεχτώ έναν άνθρωπο με τέτοια μυαλά στη ζωή μου.. Όσο για τη μάνα μου τη βοήθησα πάρα πολύ όταν είχε μείνει δίχως δουλειά.. Έκανα και δύο δουλειές για αρκετό διάστημα.. Έπειτα που έφυγα από το σπίτι συνέχισα να τη βοηθάω για ένα χρονικό διάστημα μετά σταμάτησα.. Όταν έμεινα έγκυος χώρια της μετακομισης που ήταν απών, περάσαμε πολύ δύσκολα με τον άντρα μου σε θέμα οικονομικο και εγώ δεν είχα σαν κόρη τη μητέρα μου δίπλα μου ούτε σε ένα υπερηχο.. Πάντα ήταν της δικαιολογιας δεν έχω λεφτά και πάντα να έχει βαμμενη ρίζα, τις κρέμες τις που η ποιο φθηνή κοστίζει 30€ και άλλα χίλια δυο.. Σκεφτείτε ότι ο άντρας μου δεν έμαθε ότι ήμουν έγκυος από εμένα αλλά απτη μάνα μου γιατί έτυχε και ήμουν στο σπίτι της όταν το έμαθα και λύσαξε να τον πάρει τηλέφωνο.. Τον παίρνει και του λέει όλα μέσα δημητρακι? Ο άντρας μου δεν πίστευε στα αυτιά του. Όταν ήρθε από εκεί ο άντρας μου του λέει εγώ κόρη χωρισμένη με παιδί δε θέλω, αν είναι να χωρισετε να μην το κρατήσει και όταν έδειξε ότι είναι πρόθυμος να αναλάβει τις ευθύνες του γιατί το θέλαμε και οι δύο δεν έτυχε, λύσαξε να μιλήσει με τους γονείς του τους οποίους σημειωτέον είχε δει δύο φορές στον ένα χρόνο κοντά που ήμουν με τον άντρα μου.. Όταν πήγε στους γονείς του έλεγε να βοηθήσουμε τα παιδιά να βοηθήσουμε τα παιδιά και από τότε σπρωχνουν μόνο τα πεθερικα μου που έχουν και από πίσω τους μία κόρη που σπουδάζει.

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

οπως δεν υπαρχει ο ιδανικος ανθρωπος, χωρις ελαττωματα, ετσι δεν υπαρχουν και οι ιδανικοι γονεις.... πανω κατω ολοι μας εχουμε παραπονα απο τους γονεις μας... εχουμε διαφορετικες απαιτησεις... οπως για τα 70Ε που σε εδωσε.... τα θελω δεν σταματουν ποτε, οι γονεις στα παιδια ειναι υποχρεωμενοι να τους εξασφαλισουν μια μετεπειτα ζωη και μια επαγγελματικη αποκατασταση... λιγα πραγματα ειναι δυνατα, ολοι πορευομαστε με τις δυσκολιες μας... καλυτερα βασισου σε σνθρωπους που ειστε περισσοτερο δεμενοι απο αυτα που εχετε ανταλλαξει μεσα στον χρονο, παρα με ανθρωπους που απλα απο τυχη ειναι εγγυς συγγενεις σου... το οτι κυλαει το κοινο αιμα στοις φλεβες σας, δεν εχει να λεει κατι, οταν ειναι συναισθηματικα απων!
απλα πανε παρακατω!

Ήθελα τόσο πολύ να σπουδασω να κάνω πράγματα στη ζωή μου και δεν είχα καμία στήριξη.. Αυτό πονάει πιο πολύ απολα γιατί είχα όνειρα και δεν είχα πουθενά να βασιστω.. Αυτό που με γονατισε κάποια στιγμή στη ζωή μου ήταν ότι είχα μία οικογένεια στην πλάτη μου να συντηρω διαφορετικά θα μπορούσα να είχα κάνει πολλά πράγματα.. Οι ευθύνη των πράξεων άλλων ανθρώπων με χαντακωσε σε πολλά πράγματα.. Έχω ακόμη χρόνια να καταφέρω πολλά αλλά είδα όνειρα που είχα να γκρεμιζονται ένα ένα και αυτό που σκέφτομαι είναι πως να στηριχτω σε τρίτους όταν ακόμη και σε αυτούς που με έφεραν στη ζωή δεν μπορώ να στηριχτω?? Άσχημη φάση στην εφηβεία και μου στοίχισε πολύ ακόμη και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου, ακόμη και στην αντίληψη μου για τους ανθρώπους.

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

πω ρε κοπελια εισαι απονθαρρυμενη απο το γεγονος οτι τα ονειρα σου δεν γινονται πραγματικοτητα... κοιτα η αληθεια ειναι οτι πρεπει να αναθεωρεις τα ονειρα σου αναλογα με την εξελειξη των γεγονοτων...και εγω ξερεις ποσες φορες αναγκαζομαι να πληρωνω πραγματα σε ελειψεις του σπιτιου? οχι πλεον δεν δινω χρηματα στους γονεις και ειναι ντροπη θεωρω ο γονεας να δεχεται να παρει λεφτα απο τους παιδια του....
ΑΛΛΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ? ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΣ ΚΑΤΙ! μεσα στην αχαριστια αυτου του κοσμου, ηταν μια κοπελα που την συμπαθησα, την νοιαζομουν πραγματικα και δεν μου ηταν κατι....! ηθελα να ειμαι ο προστατης της, ηθελα να ειμαι εκει να την βοηθαω στην ζωη της.. Ημουν διατεθημενος να της προσφερω χρηματα για να την εξεσφαλιζω και σε αυτην ποιοτητα στην ζωη της, και να μπορει να κανει πραγματα... Με ειχε τοσο προθυμο να κανω τα παντα για αυτην, επειδη την ειχα σαν αδερφη μου αλλα εκανα το λαθος να την ερωτευτω! μπορει δεν ειμαι σιγουρος για αυτο! οταν εχεις κατι να σε κανει να αμφιβαλλεις εστω και λιγο τοτε δεν ειναι σωστο να μιλας για ερωτα! και εγω ειχα λογους να αμφιβαλλω αλλα τελικα το μονο που καταφερα και πηρα απο ολο αυτο ηταν ενα πολυ καλο και δυνατο κλεισιμο στις πορτες... μου εκλεισε ολες τις πορτες και καθομαι και σκεφτομαι εγω.. ''υπαρχουν ανθρωποι που σε αυτην την ζωη θελουν να κανουν πραγματα και δεν μπορουν και της ημουν εγω σαν αγγελος προστατης στην ζωη και μου φερθηκε αχαριστα?? """""................!!!!!!!!!!!!
γαμω τα βασανα μας!

Με μία κουβέντα που είπες "αχαριστα" ξέχασα να πω πως όταν έκανα κάποια απτα παράπονα αυτά που έχω στη μητέρα μόνο όσον αφορούσε στην εγκυμοσύνη μου και μετά τη γέννα (είχα γεννήσει με καισαρική) που δεν είχα καμία βοήθεια η απάντηση ήταν ότι είμαι εγωιστρια και αχαριστη.. Έχω χάσει πάσα ιδέα για το ανθρώπινο ον. Εγώ ρε γαμωτο δεν είχα ποτέ απαιτήσεις σαν παιδί. Ποτέ δε ζήτησα τίποτα παραπάνω αποτι έβλεπα πως μπορούσαν να μου προσφέρουν παρόλο που θα μπορούσα να είμαι ένα απαιτητικό παιδάκι σαν αυτά που χτυπιουνται κάτω και κλαίνε.. Παιχνίδια ζητούσα μόνο τα Χριστούγεννα και πάλι δεν μου έπαιρναν αυτό που ήθελα, σε αντίθεση με την αδερφή μου που πάντα είχε ότι ζητούσε, αν όχι άμεσα, στο κοντινό παρόν.. Αδικιες..

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

Ρε παιδια συγνωμη δεν γινεται να δωσετε ελαφρυντικα στους γονεις, ειδικα στον πατερα. Γενναει η κορη του και αδιαφορει, ο ανθρωπος ειναι ανευθυνος τελειως και ο ορισμος της ανωριμοτητας. Εδω μια φιλη γενναει και δινεις περισσοτερο ενδιαφερον και στηριξη. Ενας γνωστος σου μετακομιζει και τον βοηθας.
Απαραδεκτοι, κυριως ο πατερας που ειναι μεγαλος καλοπερασακιας παρτακιας και ανευθυνος

Quote:

---

Originally Posted by Εμμυ26

Προφανώς ήταν λάθος ή διατύπωση κάποιον πραγμάτων. Ο πατέρας μου ήταν απών αλλά κατά καιρούς και ειδικά όταν έμεινα έγκυος ήρθε και μου ζήτησε να ξαναφτιαξουμε τις σχέσεις μας κάτι το οποίο ήταν αρκετά δύσκολο κι όμως το προσπάθησα.. Όταν είχα τον πρώτο μεγάλο υπερηχο είχε πάει στη δουλειά των πεθερικων μου να κάτσει και ρώτησε την πεθερά μου πόσο κοστίζει ο υπερηχος και είπε πως θα τον πληρωνε αυτός. Δευτέρα ήταν ο υπερηχος και Παρασκευή που τον ρώτησα αν τελικά θα μου δώσει τα χρήματα και μου είπε ότι θα μου τα δώσει το Σάββατο εντέλει εξαφανίστηκε μέχρι την Τετάρτη για να με ρωτήσει τι έδειξε ο υπερηχος. Είχα ένα ημιδιπλο κρεβάτι και κοιμομουν με το σύζυγό μου μέχρι τον 7ο μήνα γιατί περίμενα απτον 3ο μήνα την κρεβατοκαμερα που είχε πει στον άντρα μου ότι θα μας κάνει δώρο και εν τέλει μου την πήραν τα πεθερικα μου όταν είδαν πως η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχωρητο.. Ακόμη και όταν γεννησα ήρθε μόνο μία φορά στο νοσοκομείο και μετά ήρθε στο σπίτι σχεδόν ένα μήνα μετά και όμως πάλι έδωσα τόπο στην οργή.. Γενικά σε όλη τη φάση της εγκυμοσύνης δεν ήταν όπως θα έπρεπε.. Έλεγα να κάνω υπομονή όταν όμως έμαθα για το 4ο παιδί του έδειξα πως το πήρα χαλαρά αλλά μέσα μου βραζω.. Δεν μπορώ να το δεχτώ. Έχει αφήσει ήδη τρία παιδιά, δύο με μία μάνα να τα μεγαλώνει μόνη και το τρίτο στη γιαγιά του. Ε δεν μπορώ να δεχτώ έναν άνθρωπο με τέτοια μυαλά στη ζωή μου.. Όσο για τη μάνα μου τη βοήθησα πάρα πολύ όταν είχε μείνει δίχως δουλειά.. Έκανα και δύο δουλειές για αρκετό διάστημα.. Έπειτα που έφυγα από το σπίτι συνέχισα να τη βοηθάω για ένα χρονικό διάστημα μετά σταμάτησα.. Όταν έμεινα έγκυος χώρια της μετακομισης που ήταν απών, περάσαμε πολύ δύσκολα με τον άντρα μου σε θέμα οικονομικο και εγώ δεν είχα σαν κόρη τη μητέρα μου δίπλα μου ούτε σε ένα υπερηχο.. Πάντα ήταν της δικαιολογιας δεν έχω λεφτά και πάντα να έχει βαμμενη ρίζα, τις κρέμες τις που η ποιο φθηνή κοστίζει 30€ και άλλα χίλια δυο.. Σκεφτείτε ότι ο άντρας μου δεν έμαθε ότι ήμουν έγκυος από εμένα αλλά απτη μάνα μου γιατί έτυχε και ήμουν στο σπίτι της όταν το έμαθα και λύσαξε να τον πάρει τηλέφωνο.. Τον παίρνει και του λέει όλα μέσα δημητρακι? Ο άντρας μου δεν πίστευε στα αυτιά του. Όταν ήρθε από εκεί ο άντρας μου του λέει εγώ κόρη χωρισμένη με παιδί δε θέλω, αν είναι να χωρισετε να μην το κρατήσει και όταν έδειξε ότι είναι πρόθυμος να αναλάβει τις ευθύνες του γιατί το θέλαμε και οι δύο δεν έτυχε, λύσαξε να μιλήσει με τους γονείς του τους οποίους σημειωτέον είχε δει δύο φορές στον ένα χρόνο κοντά που ήμουν με τον άντρα μου.. Όταν πήγε στους γονείς του έλεγε να βοηθήσουμε τα παιδιά να βοηθήσουμε τα παιδιά και από τότε σπρωχνουν μόνο τα πεθερικα μου που έχουν και από πίσω τους μία κόρη που σπουδάζει.

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Πωπω βρε ΕΜΥ μου τι έχεις ακούσει κι εσύ.. άκου να πει έτσι στον άντρα σου...μα δεν ντράπηκε να σε ντροπιάσει έτσι?... Θύμωσα μαζί της τώρα...
Κι εγώ χωρίς γονείς είμαι στην ζωή μου..ο πατέρας σε άλλη χώρα με νέα οικογένεια χωρίς να έχει δώσει τίποτα ψυχή σώμα ..στήριξη στην ζωή μου...το τελευταίο 6 μηνός μιλάμε σαν φιλαράκι α στο μεσεντζερ επειδή ήθελα να γνωρίζει τα εγγόνια του έστω κ τωρα..
η μάνα μου τόσο αρνητική που όταν έμαθε πως περιμένω τρίτο παιδί με κορόιδεψε...
κ όταν ήθελα να πάρω διαζυγίο κ δεν έβρισκε λόγο( το ότι ήμουν δυστυχισμένη δεν της έφτανε) ,μου είχε ανακοινώσει πως αν χωρίσω να την ξεχασω.. καταλαβαίνεις...
..φαντάζομαι μπορείς να γράψεις βιβλίο με τέτοιες συμπεριφορές κ απουσίες κι εσύ γλυκιά μου.

Καλή μου Εμυ...είναι πολύ δύσκολο να έχεις τοξικούς γονεις..είσαι πολύ δυνατή κ πρέπει να είσαι πολύ περιφανή για τον εαυτό σου...είσαι αγωνίστρια κ τα έχεις καταφέρει υπέροχα,έχω την εντύπωση πως οι γονείς μας με τα χρόνια όσο γερνανε κάπου δεν σκέφτονται τι λένε κ τι αντίκτυπο έχει στα παιδιά τους ότι λένε κ κάνουν η Δεν κάνουν...

Σε βάζουν σε μια άβολη θέση να νιώθεις είτε ντροπή είτε θυμό αδικία είτε ορφανός συναισθηματικά..

Κ ξέρω πως βλέποντας την στήριξη που δίνουν οι πεθεροι σου στον γιο τους νιώθεις ακόμη πιο μόνη κ εγκαταλελειμμένη...λες δεν θα νιώσω ποτέ την άνευ όρων γονεϊκή αγάπη...την ανεμελιά του να μην χρειάζεται να φροντίζεις εσύ να να σε φροντίζουν.

Λεσ γιατί σε μένα...κ σκέφτεσαι...μα ήμουν τόσο καλό παιδί ..έτρεξα στήριξα δέχτηκα βοήθησα ..δεν απαιτούσα..δεχομουν δεν προκαλουσα προβλήματα.. λες δηλαδή αν ήμουν αλήτισσα η ναρκομανή ς ή οτιδήποτε άλλο πιο δύσκολο...τι θα κάνανε δηλαδή? Αντί να εκτιμούν το ποια είσαι..σε κάνουν να νιώθεις ασήμαντη για εκείνους..

Μακάρι να αλλάξουν..
Αλλά γλυκιά μου ..είναι κάπως πολύ δύσκολο αυτό...
Κάθε 2 η 6 η 10 μήνες μέχρι τα 30 μου εδινα όλο τόπο στην οργή κ έλεγα ..να τώρα θα φτιάξει η σχέση μας...αλλά αυτό κρατούσε όπως κ σε σένα μια δυο μέρες στην καλύτερη περίπτωση κ η απογοήτευση κ η πληγή της,ερχόταν ξανά κ ξανά κ ξανά...

Είμαστε παιδιά...έχεις κ εσύ μια μικρούλα ΕΜΥ μέσα σου που θέλει την μαμά κ τον μπαμπά της..
Με ψυχοθεραπεία κ ανθρώπους δικούς μου ..που επέλεξα να βάλω στην ζωή μου επειδή με εκτιμούσαν κ ένιωθα την αγάπη τους κ φυσικά πάνω απ' όλα με την ύπαρξη των παιδιών μου..
Κατάλαβα πως πρέπει να εστιάσω στο τι έχω κ όχι στο τι δεν έχω ..όσο άδικο κ αν ήταν ...είμαι 33 τώρα..κ αυτό το " εγώ γιατί να μην έχω έναν γονιό...έναν βρε παιδί μου...ένα άτομο εξ αίματος από το παρελθόν μου που να με αγαπάει" το κουβαλάω μεσα μου..
Ομως είσαι ενήλικη πια κ η ζωή σου είναι δική σου για να νιώθεις ευτυχισμένη ,επαρκής κ σημαντική.. κ έχοντας τους σε απόσταση α έχεις περισσότερο χώρο να εστιάσεις στην αγάπη που υπάρχει στην ζωή σου..

Βλέπε τους με τους δικούς σου κανόνες κ όρους...υπό τις συνθήκες που εσύ θέλεις ..ξεκαθάρισε κ εξήγησε πχ. Μητέρα αν πεις κάτι που με ενοχλεί η στεναχωρεί..θα σημαίνει πως ήρθε η ώρα να πάω σπίτι μου. ..για σήμερα...

Η να βρίσκεστε σε ουδέτερα περιβάλλοντα..παραλία..βόλτ ες κλπ..να μην νιώθουν εξουσία στον χώρο τους κ παρά νιώθουν άνετοι...κ λένε μπούρδες..

Όσο για τον μπαμπά.. μπορείς να του γράψεις ένα γράμμα με αυτά που σε κάνει να νιώθεις κ πως θα ήθελες να ήταν η σχέση σας...
Μα αν σε εξωργιζει υπερβολικά πολύ τότε ναι να προστατέψεις τον εαυτό σου κ να μείνεις μακριά του ..ανώδυνα κ επιφανειακά...

Είσαι ενήλικη κ μπορείς να τους πεις τα πάντα να το ξέρεις...στην δική μου περίπτωση στο ακούσαμε πέρασε κ δεν ακούμπησε..δεν άντεχανε η δεν τους ένοιαζε το πώς ένιωθα μετά από όλα αυτά ..κ απλώς ήταν κ είναι σαν να μην είπα ποτέ κάτι. Άσε που αρνούνται πλέον πως είπαν η έκαναν πραγματα,δεν βγάζεις άκρη..
Απλώς προχωράς.. κ με ψυχοθεραπεία μαθαίνεις να νιώθεις υπέροχα κ τυχερός με αυτά που έχεις...:)
Οι ψυχολόγοι λένε πως αν δεν έχει κανείς κύκλο στήριξης..έχει ψυχολόγο...κ αλήθεια είναι :)
Συγνώμη για το πελώριο ποστ..σου στέλνω μην.προσωπικο..φιλια πολλά καρδιά μου να χαίρεσαι το παιδάκι σου

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

Σπούδασε τώρα.ποτε δεν είναι αργα έχεις βγάλει κάποια σχολή? Είσαι μικρούλα ακόμη προλαβαίνεις ουυυ δέκα φωρεσ..

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

Όσο για τους γονείς σου αυτοί χάνουν :)

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

Καλημέρα.. Όχι σταμάτησα στη 2α λυκείου λόγο απουσιων και όταν προσπάθησα να την ξανά βγάλω σταμάτησα γιατί έπρεπε να δουλέψω [emoji853]

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

Το χειμώνα θα έχω φροντίσει να βρω μία πρωινή δουλειά να πάω απογευματινο να βγάλω και μία σχολή ιδιωτική που θέλω, αν πρώτα ο Θεός πάνε όλα καλά.. Πιάνει και τον άντρα μου κάποιες φορές το παράπονο του στυλ εγώ γιατί να μην έχω τα πεθερικα μου όπως πρέπει? Βλέπει τις σχέσεις των φίλων του με τα πεθερικα του και όσο να ναι τον επηρεάζει και αυτό..και πάντα του λέω εμένα ο Θεός μπορεί να μου στερησε πραγματικούς γονείς μου έστειλε όμως πεθερικα και επειδή δεν είχε εκτιμήσει και τόσο τους γονείς του μέσα από όλα αυτά του έδωσα και κατάλαβε την πραγματική τους αξία. Έβγαλα έστω και κάτι καλό από αυτή την ιστορία. Έκανα ψυχοθεραπεία όμως έπρεπε αναγκαστικά να τη σταματήσω.. Ήταν το διάστημα που είχα πρωτομπει σε δικό μου σπίτι και συνεχιζα να βοηθάω τη μητέρα μου και ήταν δύσκολο να διαθέτω 120€ το μήνα για τις ψυχοθεραπειες. Η αλήθεια είναι πως ήμουν πολύ καλύτερα τότε. Όπου να ναι θα ξεκινήσω πάλι.. Το λάθος μου ήταν όπως μου είχε πει και η ψυχολόγος μου πως έχω κλειδώσει πάρα πολλά πράγματα.. Πέρασα φάση που πραγματικά δεν με αγγιζε τίποτα. Δεν ένιωθα τίποτα. Ούτε θυμό ούτε στεναχωρια ούτε καν ευτυχία.. Δε θυμάμαι πόσο καιρό έχω να γελάσω μέσα απτην ψυχή μου. Απλά για να μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη και να μη σκέφτομαι τα χίλια μύρια μόλις ξαπλωνα στο κρεβάτι άρχισα και κλειδωνα και έτσι νόμιζα πως ήμουν ήσυχη.. Σιγά σιγά όμως μου σκάνε ένα ένα και μου σκάνε άσχημα. Ναι νιώθω πολύ αδικημενη.

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

Δωρεάν ψυχοθεραπεία μάτια μου..σε κέντρο ψυχικής υγείας..4 χρόνια συνολικά έκανα..

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

Όταν ήμουν στην δική σου φάση ακόμη..η ψυχολόγος μου είχε πει : επιτρέπετε να θυμώνεις... Κ μου άλλαξε την ζωή Χαχαχαχα ( αυτό σχετικά με το κλείδωμα πολλών πραγμάτων μέσα μασ ) :)

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

Ναι είναι πολύ άδικο...αλλά θα το βάλεις στην άκρη σιγά σιγά θα δεις :)

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ψάξει ποτέ για κέντρο ψυχικής υγείας.. Θα το ψάξω όμως.. Σε ευχαριστώ πολύ.. Και σου εύχομαι μέσα απτην καρδιά μου όλα να σου πάνε και σένα καλά [emoji4][emoji4]

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by Εμμυ26

Γειά σας, είμαι καινούρια στην ομάδα. Είπα να απευθυνθώ σε κάποιον που δε με γνωρίζει και καλύτερα σε μία μάζα ανθρώπων να πάρω και πολλές γνώμες. Είμαι 23ων ετών και είμαι παντρεμένη με ένα παιδάκι. Απτα 13 μου έχουν χωρίσει οι γονείς μου, εγώ είχα ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα μου αλλά αυτό με τα χρόνια εξασθαινησε κατά πολύ.. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου (και πολύ μικρή ηλικία μάλιστα) θυμάμαι στο σπίτι φασαριες γιατί ο πατέρας μου έπινε και ήταν πάντα της φασαριας είτε είχε πιει είτε όχι. Έπειτα που χώρισαν ο πατέρας μου δεν έδειχνε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στα 15 έπιασα την πρώτη μου δουλειά γιατί εχω και μία αδερφή 9 χρόνια μικρότερη μου και όλα τα έξοδα είχαν πέσει επάνω στη μητέρα μου. Όταν ήμουν 15 ο πατέρας μου έκανε παιδί με μία άλλη γυναίκα με την οποία δεν είχαμε καμία ιδιαίτερη σχέση. Κάποια στιγμή του ζήτησα βοήθεια χρηματικη για να αγοράσω βιβλία για τα αγγλικά όμως δε μου τα έδωσε ποτέ και έτσι δεν πήγα ποτέ ξανά. Λυπομουν τη μητέρα μου που είχαν πέσει όλα πάνω της και δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα.. Στα 19 μου η μητέρα μου έμεινε ανεργη και για σχεδόν 2 χρόνια συντηρουσα το σπίτι μας εγώ.Οταν έφυγα από το σπίτι και πήγα για να συζησω με τον άντρα μου η μητέρα μου ήταν ακόμη ανεργη και ακόμη της έδινα χρήματα με αποτέλεσμα να έχω προβλήματα με το σύντροφο μου. Μέχρι τώρα ο πατέρας μου οικονομικά εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια με έχει βοηθήσει με 70 ευρώ το πολύ.. Ήταν πάντα απών και θυμοταν πως έχει παιδιά μόνο αν κάναμε κάποια απουσία ή κάτι τέτοιο για να μας βάλει καβγα και μετά πάλι τα ίδια. Έμεινα έγκυος και δε με στηριξαν. Πέντε μηνών έκανα μετακόμιση και δεν ήρθε κανείς να με βοηθήσει ειδικά η μάνα μου σχολουσε απτο ξενοδοχείο και πήγαινε στη θάλασσα και δεν μπορούσε να έρθει λέει γιατί ήταν κουρασμένη. Πάντα αθετουσαν τις υποσχέσεις τους και μου έχει μείνει πολύ άσχημα και όποιος και αν μου το κάνει τώρα αυτό νευριαζω αφάνταστα μαζί του. Δε με στηριξαν οικονομικά αλλά ούτε και ηθικά ούτε στην εγκυμοσύνη αλλά ούτε στο μέχρι τώρα(μόνο τα πεθερικα μου είχα και έχω δίπλα μου όπως και την κουνιαδα μου) αλλά η μητέρα μου ήθελε να έχει και άποψη για το οτιδήποτε μέσα στο σπίτι και ότι είχε να κάνει με το μωρό (τις τα έκοψα αυτά).. Ο πατέρας μου όμως περιμένει και 4ο παιδί τώρα κάτι το οποίο πλέον δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα μια βδομάδα τώρα που το γνωρίζω. Το 3ο του παιδάκι μένει στη γιαγιά του και όχι με τους γονείς του με διάφορες προφασεις και δικαιολογίες που βολεύουν τους ίδιους και τώρα περιμένουν και άλλο.. Θέλω να απομακρυνθω απτον πατέρα μου γιατί μετά από πάρα πολλά πράγματα δεν τον νιώθω πατέρα μου και όσο για τη μάνα μου δεν ξέρω πως πρέπει να της δώσω να καταλάβει πως έχει κάποιες υποχρεώσεις απέναντι στο παιδί της.. Συγνώμη για το μεγάλο ποστ(και δεν έχω γράψει ούτε τα μισά)

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Κατ΄αρχήν μετά το διαζύγιο των γονέων σου δεν συμφωνήθηκε διατροφή απο αυτόν προς την μητέρα σου και τα δύο ανήλικα παιδιά της; Επειδή ο πατέρας σου έκανε άλλη οικογένεια δεν σημαίνει οτι σταματούν οι υποχρεώσεις του προς την προηγούμενη.

Ναι 150€ για εμένα και 100€ για τη μικρή.. Χρήματα που δεν έδωσε ποτέ και η μητέρα μου δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να το σκαλισει το θέμα.

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

Βασικά εγώ βλέπω δύο γονείς που έδωσαν ζωή και μετά αδιαφόρησαν γι αυτό και μάλιστα ο ένας συνεχίζει να κάνει παιδιά και να καταστρέφει ζωές. Εγώ στη θέση σου δεν θα μιλούσα ποτέ ξανά σε κάποιον από τους δύο και θα είχα εξαφανιστεί, ώστε να μην υπάρχω καν κοντά τους.. Καλό κουράγιο λοιπόν και καλή δύναμη για τη συνέχεια και υγεία σε σένα το παιδάκι και τον σύζυγό σου.

Τη μάνα μου την ποναω γιατί πέρασε πολλά για να μας μεγαλώσει όμως από ένα διάστημα κι έπειτα δείχνει σαν να μην έχει καμία επίγνωση των υποχρεώσεων της.. Σας ευχαριστώ πολύ.. Ελπίζω κάποια στιγμή να το ξεκαθαρίσω μία και καλή όλο αυτό που με τρώει.. Ότι καλύτερο εύχομαι σε όλους..

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

Φιλιά πολλά μην σε χάσουμε ε :)

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

http://mazi.org.gr/Χρήσιμα/Κέντρα-ψυχικής-υγείας

Εδώ έκανα μισό χρόνο ατομική κ ένα χρόνο ομαδική ψυχοθεραπεία

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

http://parallaximag.gr/thessaloniki/...-choris-kostos

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

http://www.gna-gennimatas.gr/domes-p...s-chalandriou/

Εδώ έκανα δύο χρόνια με μια α τύπισσα που φαινόταν πιο τρελή από μενα ήταν όμως τελικά απλώς εκκεντρική ψυχίατρος ..με έσωσε κυριολεκτικά.

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by Adzik

http://www.gna-gennimatas.gr/domes-p...s-chalandriou/

Εδώ έκανα δύο χρόνια με μια α τύπισσα που φαινόταν πιο τρελή από μενα ήταν όμως τελικά απλώς εκκεντρική ψυχίατρος ..με έσωσε κυριολεκτικά.

Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Σε ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ.. Δε χανόμαστε.. Καλή είναι η παρέα σας.. Έχει ενδιαφέρον
[emoji4][emoji4]

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

Καλησπέρα.
Μόνο καλούς γονείς δεν τους λες αυτούς,ιδίως τον πατέρα σου.Όχι ότι η μάνα σου φάνηκε καλύτερη βέβαια.
Και δεν μου φαίνεται καθόλου ωραίο ή λογικό,το γεγονός πως σε θυμούνται όποτε σε χρειαστούν ή όποτε τους έρθει.Βέβαια φοβάμαι πως όλη αυτή η ιστορία θα έχει κακό αντίκτυπο και στην δική σου ψυχολογία,αν κρίνω και από την ηλικία.Σίγουρα θα πέρασες δύσκολη εφηβεία,αν κρίνω από τα γραφόμενα σου.Επίσης,η έλλειψη στήριξης,οικονομικής ή ηθικής εκ μέρους του,δείχνει σίγουρα πολλά για το ποιόν τους,και ίσως με κάτι τέτοιες συμπεριφορές να μην αξίζει να έχεις επικοινωνία μαζί τους.Άντε τα τυπικά και μέχρι εκεί.
Η σχέση σου με τα πεθερικά σου πως είναι?
Δοκίμασε ψυχοθεραπεία,θα σε βοηθήσει.
Εύχομαι πάντως να είσαι ευτυχισμένη με τον σύζυγο σου,να χαίρεστε το παιδί σας και να λάβει όσα δεν έλαβες εσύ από τους δικούς σου γονείς.

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Καλησπέρα.
Μόνο καλούς γονείς δεν τους λες αυτούς,ιδίως τον πατέρα σου.Όχι ότι η μάνα σου φάνηκε καλύτερη βέβαια.
Και δεν μου φαίνεται καθόλου ωραίο ή λογικό,το γεγονός πως σε θυμούνται όποτε σε χρειαστούν ή όποτε τους έρθει.Βέβαια φοβάμαι πως όλη αυτή η ιστορία θα έχει κακό αντίκτυπο και στην δική σου ψυχολογία,αν κρίνω και από την ηλικία.Σίγουρα θα πέρασες δύσκολη εφηβεία,αν κρίνω από τα γραφόμενα σου.Επίσης,η έλλειψη στήριξης,οικονομικής ή ηθικής εκ μέρους του,δείχνει σίγουρα πολλά για το ποιόν τους,και ίσως με κάτι τέτοιες συμπεριφορές να μην αξίζει να έχεις επικοινωνία μαζί τους.Άντε τα τυπικά και μέχρι εκεί.
Η σχέση σου με τα πεθερικά σου πως είναι?
Δοκίμασε ψυχοθεραπεία,θα σε βοηθήσει.
Εύχομαι πάντως να είσαι ευτυχισμένη με τον σύζυγο σου,να χαίρεστε το παιδί σας και να λάβει όσα δεν έλαβες εσύ από τους δικούς σου γονείς.

---

Σίγουρα ήταν πολύ δύσκολη εφηβεία.. Ήμουν σχεδόν 13 όταν χώρισαν και μέχρι τώρα που κλείνω τα 23 τα ίδια και τα ίδια. Με τον πατέρα μου έχω τσακωθει άπειρες φορές, με έχει φτάσει στο σημείο να του μιλήσω όπως θα μιλούσα στον τελευταίο των τελευταίων.. Δεν εβρισα ποτέ αλλά είπα βαριές κουβέντες οι οποίες αποτι κατάλαβα δεν τον άγγιξαν καν καμία απτις φορές που τις άκουσε. Ούτε έχω βγάλει ποτέ άκρη με ήσυχη συζήτηση. Αυτός θεωρεί με ένα συγνώμη πως έχουν λυθεί όλα και πως έχει το περιθώριο να κάνει ξανά τα ίδια και τα ίδια.. Όσο για τη μάνα μου θα σας πω το τελευταίο περιστατικό που έγινε εχθές. Χρειάστηκε να μου κρατήσει το μωρό απτο μεσημέρι και μετά που σχολασε για να πάω να κρατήσω το μαγαζί των πεθερικων μου με τον άντρα μου. Πήρε τον άντρα μου τηλ και τον ρώτησε γιατί δεν στείλαμε μαζί και το ντεπον του παιδιού για να του δώσει να κοιμηθεί το μεσημέρι (το μωρό είχε ξυπνησει γύρω στις 2) γιατί ενώ δεν έκλαιγε το παιδί δεν είχε κάτι ήθελε αυτή να κοιμηθεί λες και το κρατάει κάθε μέρα.. Κάτι τέτοια κάνει πολλές φορές και τα βλέπει ο άντρας μου και παίρνει ανάποδες και όπως είναι λογικό τα βάζει μαζί μου. Δηλαδή ακόμα και τώρα τις ευθύνες για τις μαλακιες που κάνουν και λένε την πληρώνω εγώ. Είχαμε πάρα πολλές φασαριες για είναι θέμα οι δικοί μου και όσο να ναι δημιουργήθηκε ένα χάσμα. Δεν κατάφερα να ευχαριστηθω εγκυμοσύνη ή απτη γέννηση του παιδιού μου και μετά. Τώρα έχω φτάσει στο σημείο να παλεύω το χάσμα που δημιουργήθηκε με τον άντρα και με την κατάσταση με τους δικούς μου. Δύσκολα τα πράγματα αλλά το παλεύω ακόμα..

Ψυχοθεραπεία έκανα και στο παρελθόν και θα ξεκινήσει και σύντομα μάλιστα. Πάντα ήμουν άνθρωπος που δεν έλεγε στους άλλους τα λάθη τους για μην τους φέρει σε δύσκολη θέση ή τους πληγωσει (γιατί κάπως έτσι με έκαναν και ένιωθα πάρα πολλές φορές, πως ότι έκανα ήταν λάθος) και έτσι άφηνα καταστάσεις και πράγματα να περνάνε στο ντουκου. Πλέον όμως δεν την παλεύω άλλο και δε θέλω κιόλας να τα συζητάω, θέλω απλά να εξαφανιζομαι να μη σηκώνω τηλ. Αυτό κάνω τώρα με τον πατέρα μου. Περιμένει απτο προηγούμενο Σάββατο να τον πάρω τηλ αλλά δεν θέλω να τον πάρω και πήρε προχθές τον άντρα μου να δει τι κάνουμε και του είπε πως περιμένει να δει που θα φτάσει η γαιδουρια μου για το πότε θα τον πάρω τηλ? Και μου λέει ο άντρας μου παρτον και μιλήστε όμορφα. Μα για μένα δεν υπάρχει πια αυτό το όμορφα. Δεν υπάρχει. Να τον πάρω να του συζήτησω λέει τι με απασχολεί. Νιώθω πως δεν έχω καμία υποχρέωση να δώσω εξηγήσεις του γιατί θα εξαφανιστω. Δε μου έδωσε ποτέ εξηγήσεις για όλα που πέρασα εξαιτίας του. Δεν έχω καμία διάθεση να μπω σε αυτή τη διαδικασία.

Quote:

---

Originally Posted by Εμμυ26

Τη μάνα μου την ποναω γιατί πέρασε πολλά για να μας μεγαλώσει όμως από ένα διάστημα κι έπειτα δείχνει σαν να μην έχει καμία επίγνωση των υποχρεώσεων της.. Σας ευχαριστώ πολύ.. Ελπίζω κάποια στιγμή να το ξεκαθαρίσω μία και καλή όλο αυτό που με τρώει.. Ότι καλύτερο εύχομαι σε όλους..

Εστάλη από Redmi Note 4 στο E-Psychology.gr Mobile App

---

καλημερα.
για την μανα σου, δεν το βλεπω οπως εσυ.
εσυ δεν ε χεις επιγνωση των υποχεωσεων σας, οχι η μανα σου.
οπως λες και η ιδια, εκανε τα παντα για να σας μεγαλωσει, με εναν ανδρα αποντα και ουσιαστικα και τυπικα.
το εκανε το χρεος της αγαπητη μου, εφοσον ειστε ενηλικοι.
να με συγχωρεις, αλλα δεν ε χει καμια υποχρεωση να τρεχει απο πισω σας να σας βοηθαει στις δουλειες σας, ουτε καν στην φυλαξη του παιδιου,.
να παρετε κοπελα.
η γυναικα τοσο αντεξε, τοσο εκανε. σας μεγαλωσε.
εχεις σκεφτει τι ζωη εχει ζησει/ τι χαρηκε χωρις ανδρα και με 2 μικρα παιδια?
ειμαι βεβαιη οτι ολη της η ζωη ηταν τρεχαματα , υποχρεωσεις και προσφορα προς εσας.
και τωρα , εσυ το παιδι της δεν της αναγνωριζεις το δικαιωμα να περναει ξεκουραστα???
να με συγχωρεις, δικο σου θεμα που θα βρεις να σου κρατανε το παιδι. δενε χει καμια υποχρεωση η μανα σου, περα απ οταν το θελει η ιδια να το δει.

για τον πατερασου εχεις απολυτο δικιο και μην αφηνεις τον ανδρα σου να σε πιεζει σε αυτο.
εχεις καθε δικαιωμα να αποστασιοποιηθεις και να τον κρατας σε αποσταση αφου δεν φερθηκε σαν απτερας οταν τον ειχες αναγκη σαν παιδι.
οπως εστρωσε να κοιμηθει. δεν εισαι εσυ το συγχωροχαρτι του.
αν νοιωθεις οτι τον θελεις μακρια, κρατα τον μακρια και τυπικα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα.
για την μανα σου, δεν το βλεπω οπως εσυ.
εσυ δεν ε χεις επιγνωση των υποχεωσεων σας, οχι η μανα σου.
οπως λες και η ιδια, εκανε τα παντα για να σας μεγαλωσει, με εναν ανδρα αποντα και ουσιαστικα και τυπικα.
το εκανε το χρεος της αγαπητη μου, εφοσον ειστε ενηλικοι.
να με συγχωρεις, αλλα δεν ε χει καμια υποχρεωση να τρεχει απο πισω σας να σας βοηθαει στις δουλειες σας, ουτε καν στην φυλαξη του παιδιου,.
να παρετε κοπελα.
η γυναικα τοσο αντεξε, τοσο εκανε. σας μεγαλωσε.
εχεις σκεφτει τι ζωη εχει ζησει/ τι χαρηκε χωρις ανδρα και με 2 μικρα παιδια?
ειμαι βεβαιη οτι ολη της η ζωη ηταν τρεχαματα , υποχρεωσεις και προσφορα προς εσας.
και τωρα , εσυ το παιδι της δεν της αναγνωριζεις το δικαιωμα να περναει ξεκουραστα???
να με συγχωρεις, δικο σου θεμα που θα βρεις να σου κρατανε το παιδι. δενε χει καμια υποχρεωση η μανα σου, περα απ οταν το θελει η ιδια να το δει.

για τον πατερασου εχεις απολυτο δικιο και μην αφηνεις τον ανδρα σου να σε πιεζει σε αυτο.
εχεις καθε δικαιωμα να αποστασιοποιηθεις και να τον κρατας σε αποσταση αφου δεν φερθηκε σαν απτερας οταν τον ειχες αναγκη σαν παιδι.
οπως εστρωσε να κοιμηθει. δεν εισαι εσυ το συγχωροχαρτι του.
αν νοιωθεις οτι τον θελεις μακρια, κρατα τον μακρια και τυπικα.

---

Πήγα για διάστημα 2μηνων στη δουλειά και πλήρωνα κοπέλα. 700€ ο άντρας μου και 400€ εγώ με 250€ ενοίκιο. Όταν δούλευε μόνο ο άντρας μου ζούσαμε με 700€ που έπαιρνε 250€ ενοίκιο σχεδόν 80€ οι λοιπές υποχρεώσεις χωρίς τα πράγματα του μωρού και χωρίς το δικό μας φαγητό. Γεννησα με καισαρική και ερχόταν έβλεπε το παιδί και έφευγε. Ούτε ένα χεράκι βοήθειας. Πριν γεννήσω έπρεπε να καθαριστει όλο το σπίτι γενικό 38 εβδομάδων τον έκανα μόνη μου χωρίς καμία βοήθεια. Δεν ήρθε ποτέ σε ένα υπερηχο με την κόρη της. Το θεωρείς υποχρέωση να κρατήσει μία μέρα το μωρό? Εγώ δεν έχω επίγνωση των υποχρεώσεων μου, αυτό που το στηρίζεις? Και αυτό είναι, τα μεγαλώνεις και μετά τα αφήνεις στο έλεος του Θεού? Προφανώς και όταν είχε μείνει χωρίς δουλειά δύο χρόνια έπρεπε κι εγώ να την αφήσω έτσι σωστά? Που συντηρουσα την ίδια την αδερφή μου και το σπίτι. Πήγα στη δουλειά 15 χρονών για να μην είμαι βάρος και το ευχαριστώ της που δεν ήμουνα ένα κωλοπαιδο να ζητάω και να απαιτώ φροντιστήρια, σπουδές και την καλοπέραση μου και όλα μου τα έξοδα και όλα αυτά που ήταν υποχρεωμενη σαν γονιος να μου παρέχει? Τότε οκ είμαι λάθος αν όλα αυτά τα θεωρείτε σωστά..

Quote:

---

Originally Posted by Εμμυ26

Πήγα για διάστημα 2μηνων στη δουλειά και πλήρωνα κοπέλα. 700€ ο άντρας μου και 400€ εγώ με 250€ ενοίκιο. Όταν δούλευε μόνο ο άντρας μου ζούσαμε με 700€ που έπαιρνε 250€ ενοίκιο σχεδόν 80€ οι λοιπές υποχρεώσεις χωρίς τα πράγματα του μωρού και χωρίς το δικό μας φαγητό. Γεννησα με καισαρική και ερχόταν έβλεπε το παιδί και έφευγε. Ούτε ένα χεράκι βοήθειας. Πριν γεννήσω έπρεπε να καθαριστει όλο το σπίτι γενικό 38 εβδομάδων τον έκανα μόνη μου χωρίς καμία βοήθεια. Δεν ήρθε ποτέ σε ένα υπερηχο με την κόρη της. Το θεωρείς υποχρέωση να κρατήσει μία μέρα το μωρό? Εγώ δεν έχω επίγνωση των υποχρεώσεων μου, αυτό που το στηρίζεις? Και αυτό είναι, τα μεγαλώνεις και μετά τα αφήνεις στο έλεος του Θεού? Προφανώς και όταν είχε μείνει χωρίς δουλειά δύο χρόνια έπρεπε κι εγώ να την αφήσω έτσι σωστά? Που συντηρουσα την ίδια την αδερφή μου και το σπίτι. Πήγα στη δουλειά 15 χρονών για να μην είμαι βάρος και το ευχαριστώ της που δεν ήμουνα ένα κωλοπαιδο να ζητάω και να απαιτώ φροντιστήρια, σπουδές και την καλοπέραση μου και όλα μου τα έξοδα και όλα αυτά που ήταν υποχρεωμενη σαν γονιος να μου παρέχει? Τότε οκ είμαι λάθος αν όλα αυτά τα θεωρείτε σωστά..

---

ποιο ελεος του θεου βρε κοπελα μου?
ενηλικη κοπελα 23 χρονων. ακομα απο πισω σου θες να τρεχει η μητερα σου?
να σου πω που το στηριζω το περι "επιγνωσης των υποχρεωσεων"/
παιδια κανει οποιος θελει και μπορει.
αν δεν σας παιρνει ειτε οικονομικα ειτε απο χρονο, φιαξτε τις προυποθεσεις, δουλεψτε ΛΙΓΑ χρονια μαζι, μαζεψτε καποια χρηματα και ακντε παιδι οταν βελτιωθουν οι συνθηκες.
δεν κανεις κηδεια με ξενα κολυβα.
δλδ, το σκεπτικο για να κανετε ΕΣΕΙΣ παιδι, ειναι να βοηθαει και η μανα σου που περασε τοσα?
με ποιο δικαιωμα?
δεν εκανε αρκετα για σενα?
συνεταιρικα θα το κανετε το παιδι? την ρωτησες αν ειναι διατεθιμενη να βοηθαει αν και εφοσον κανετε σεις παιδι? μονη σου αποφασισες οτι θα βοηθησει?
ο πλανητης βουλιαζει απο υπερπληθυνσο. δεν χρειαζονται ανεπιθυμητα παιδια.
παιδια να κανουν οσοι μπορουν να τα μεγαλωσουν οι ιδιοι με καλη διαθεση, και σιγουρα οχι στηριζομενοι σε πλατες αλλονων.

μα ΑΛΛΟ να πεινας εσυ και να σε βοηθησει, κι αλλο να βοηθαει επειδη αποφασισες να κανεις παιδι.
αν δεν μπορεις να το μεγαλωσεις μονη με τον ανδρα σου, μην το κανεις. καντο αργοτερα.
εκεινη εμεινε ανεργη, δεν ειχε να φαει. δεν σου ανακοινωσε οτι θα σου κανει αδερφακι, αλλα θελει την βοηθεια σου.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ποιο ελεος του θεου βρε κοπελα μου?
ενηλικη κοπελα 23 χρονων. ακομα απο πισω σου θες να τρεχει η μητερα σου?
να σου πω που το στηριζω το περι "επιγνωσης των υποχρεωσεων"/
παιδια κανει οποιος θελει και μπορει.
αν δεν σας παιρνει ειτε οικονομικα ειτε απο χρονο, φιαξτε τις προυποθεσεις, δουλεψτε ΛΙΓΑ χρονια μαζι, μαζεψτε καποια χρηματα και ακντε παιδι οταν βελτιωθουν οι συνθηκες.
δεν κανεις κηδεια με ξενα κολυβα.
δλδ, το σκεπτικο για να κανετε ΕΣΕΙΣ παιδι, ειναι να βοηθαει και η μανα σου που περασε τοσα?
με ποιο δικαιωμα?
δεν εκανε αρκετα για σενα?
συνεταιρικα θα το κανετε το παιδι? την ρωτησες αν ειναι διατεθιμενη να βοηθαει αν και εφοσον κανετε σεις παιδι? μονη σου αποφασισες οτι θα βοηθησει?
ο πλανητης βουλιαζει απο υπερπληθυνσο. δεν χρειαζονται ανεπιθυμητα παιδια.
παιδια να κανουν οσοι μπορουν να τα μεγαλωσουν οι ιδιοι με καλη διαθεση, και σιγουρα οχι στηριζομενοι σε πλατες αλλονων.

---

Σε καμιά περίπτωση το παιδί μου δεν ήταν από αυτά τα ανεπιθύμητα. Να τρέχει από πίσω μου? Αυτό κατάλαβες? Όσον αφορά το οικονομικό στο είπα για να καταλάβεις πως είχα κοπέλα παρόλο που πλήρωνα και ενοίκιο και άλλα χίλια δυο και πως δε φόρτωσα το παιδί σε κανένα για να πάω στη δουλειά. Το μωρό διαγνώστηκε με μεγαλοκαρδια και μεσοκολπικο έλλειμμα. Έχεις ιδέα για τι έξοδα μιλάμε? Έχεις ιδέα τι σημαίνει κόστος μόνο της επίσκεψης 90€?χώρια φάρμακα χώρια εξετάσεις. Ποιον έπρεπε να περιμένω να μου σταθεί εκεί? Ή μήπως θα έπρεπε να το είχα προβλέψει κι αυτό κατά τη γνώμη σου και να έχω κανονίσει και αυτά μου τα έξοδα? Και απτη στιγμή που δεν έχει διαθέση να βοηθήσει πάει και πιάνει τα πεθερικα μου και τους λέει να βοηθήσουμε τα παιδιά να κάνουμε το ένα να κάνουμε το άλλο? Γιατί σε αυτήν την περίπτωση να με εκθέσει έτσι και από πίσω ότι μα ότι και αν χρειαστώ να έχω μόνο τα πεθερικα μου? Αν εσύ θέλεις να μεγαλώσεις τα παιδιά σου με τέτοια λογική θα σου δώσω τη συμβουλή να τους έχεις κάνει βάσεις πρώτα και μετά να έχουν κάπου να πατήσουν, όχι να είναι στον αέρα. Αν είναι διαθετιμενη να βοηθήσει να τη ρωτήσω? Όχι δεν τη ρώτησα,προσφερθηκε από μόνη της και άφησε να πλανιεται πως ναι εγώ θα βοηθήσω θα στηρίξω, κάτι που όπως έχω πει και παραπάνω τον έκαναν από όταν ήμουν μικρή και όμως δεν τηρουσαν ποτέ. Για μένα δεν με ένοιαζε γιατί όμως έπρεπε να πει κάτι τέτοιο σε ανθρώπους που όταν πουν κάτι το κάνουν και γιατί έπρεπε να δώσει την εντύπωση στον άντρα μου πως ίσως αν κάποια στιγμή χρειαστεί μπορούμε να βασιστουμε σε εκείνη? Ξέρω πολύ καλά τι μου έχει προσφέρει η μάνα μου και αλήθεια την αγαπάω πάρα πολύ και την έχω υπερασπιστεί πάρα πολλές φορές σε πράγματα που δεν έπρεπε και ήρθα απέναντι στον άντρα μου. Ξέρω τι καλό έχει κάνει και τι έχει προσφέρει αλλά είχα την ηλιθια εντύπωση πως κάποια στιγμή θα χρειαζόμουν ένα στήριγμα και θα το είχα. Ειδικά ψυχολογικό. Δεν το βρήκα όμως αυτό το στήριγμα και αυτό πονάει πάρα πολύ.

Μπορείς να καταλάβεις τι είναι να βλέπω τη μάνα μου 14 χρονών να πίνει ψυχοφαρμακα? Να ζητάω ψυχολόγο και να με στέλνει σε ψυχίατρο? Και έπειτα από πολύ συζήτηση και φασαριες έκοψε τα φάρμακα πήγε σε ψυχολόγο έκανε ψυχοθεραπεία και ήμασταν μία χαρά. Την έκοψε, αυτό ήταν πάλι, μας πήρε και μας σήκωσε.

Εμμυ να σε ρωτήσω εσύ πώς εξηγείς την αλλαγή στην συμπεριφορά της μάνα σου; Μας περιγράφεις μια γυναίκα που ήταν παρούσα στην ζωή σου, που πάλεψε για να σας μεγαλώσει μόνη της στην ουσία, τι άλλαξε μετά και έκανε αυτή την στροφή πιστεύεις κι απομακρύνθηκε;

Εγώ πάντως καταλαβαίνω αυτό που λες, δεν είναι υποχρεωμένη η μάνα σου να κάνει πια το παραμικρό μιας και είσαι ενήλικη, αλλά μπορώ να καταλάβω απόλυτα πως θα ήθελες την στήριξη της, δεν χρειάζεται ειδικός νόμος για να πάει μια μάνα μαζί με την κόρη της για τον υπέρηχο!

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Εμμυ να σε ρωτήσω εσύ πώς εξηγείς την αλλαγή στην συμπεριφορά της μάνα σου; Μας περιγράφεις μια γυναίκα που ήταν παρούσα στην ζωή σου, που πάλεψε για να σας μεγαλώσει μόνη της στην ουσία, τι άλλαξε μετά και έκανε αυτή την στροφή πιστεύεις κι απομακρύνθηκε;

Εγώ πάντως καταλαβαίνω αυτό που λες, δεν είναι υποχρεωμένη η μάνα σου να κάνει πια το παραμικρό μιας και είσαι ενήλικη, αλλά μπορώ να καταλάβω απόλυτα πως θα ήθελες την στήριξη της, δεν χρειάζεται ειδικός νόμος για να πάει μια μάνα μαζί με την κόρη της για τον υπέρηχο!

---

Μα δεν είναι φυσιολογικο να περιμένει μία κόρη στήριξη απτη μητέρα της? Δηλαδή αν δεν περίμενα απτη μάνα μου να να είναι δίπλα μου να μοιραστεί τη χαρά μου ποιον έπρεπε να περιμένω? Δεν ξέρω. Δείχνει αυτό που είπα και πιο πάνω, δείχνει σαν να μην έχει επίγνωση των υποχρεώσεων της και όχι μόνο απέναντι σε εμένα. Η μικρή μου αδερφή κάνει πράγματα από όταν έφυγα από το σπίτι τα οποία δεν είναι εφικτα για την ηλικία της και νιώθω και εγώ υπεύθυνη για αυτό αλλά δεν μπορούσα να σπάσω να γίνω δέκα κομμάτια.. Πήγαινα στη δουλειά 7:30-1:30 και 5:00-10:00,σχολουσα το μεσημέρι και έπρεπε να πάω στο σπίτι μου να ξεκουραστω και εγώ και 10 το βράδυ που σχολουσα έπρεπε και εγώ να πάω στο σπίτι μου, δεν γινόταν να πηγαίνω στης μάνας μου για να μην πάρει η μικρή την κάτω βόλτα. Όταν δε δούλευε άτομα που ήξεραν πως είχε η κατάσταση μου έλεγαν πως είχε βολευτεί και δεν ήθελα να πιστέψω κάτι τέτοιο, μέχρι που πηγε σε τρεις - τέσσερις δουλειές που το ένα της ξυνιζε το άλλο της βρωμουσε και έτσι καθόταν στο σπίτι. Δεν ξέρω και δεν μπορώ να καταλάβω σε τι φταίει αυτή η αλλαγή. Ξέρω πως την πείραξε που έφυγα απ το σπίτι όμως δε σταμάτησα να είμαι στήριγμα για πολύ καιρό μετά.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

μα ΑΛΛΟ να πεινας εσυ και να σε βοηθησει, κι αλλο να βοηθαει επειδη αποφασισες να κανεις παιδι.
αν δεν μπορεις να το μεγαλωσεις μονη με τον ανδρα σου, μην το κανεις. καντο αργοτερα.
εκεινη εμεινε ανεργη, δεν ειχε να φαει. δεν σου ανακοινωσε οτι θα σου κανει αδερφακι, αλλα θελει την βοηθεια σου.

---

Μα δε ζήτησα να με βοηθήσει επειδή αποφάσισα να κάνω παιδί, ούτε να μου αναθρεψει το παιδί μου. Δόξα τω Θεό έχουμε σταθεί στα πόδια μας σε άσχημες καταστάσεις που μας ετυχαν. Στήριξη ζήτησα. Καταλαβαίνεις τι λέω? Είχα τα ραματα και κοιμομουνα μία ώρα τη νύχτα και αυτό καθιστη στο κρεβάτιγια σχεδόν τρεις μήνες. Έπαθα σοκ όταν πήγα για να γεννήσω που έκλαιγα και χτυπιομουν και ήθελα να φύγω και μου πήρε πολύ καιρό να το ξεπεράσω.. Πέρασα επιλοχια κατάθλιψη και δεν είχα κανένα.. Δεν είναι το παν τα λεφτά. Είναι ότι σε στηρίζω σε μία πολύ δύσκολη φάση της ζωής σου και ένα παραπάνω σα γονεας περιμένω να κάνεις το ίδιο. Και ένα παραπάνω βοήθησε και όλη αυτή η κατάσταση στην κατάθλιψη. Έχασα φίλη 7 χρόνων από αυτή τη φάση της ζωής μου που πέρασα.

Quote:

---

Originally Posted by Εμμυ26

Μα δεν είναι φυσιολογικο να περιμένει μία κόρη στήριξη απτη μητέρα της? Δηλαδή αν δεν περίμενα απτη μάνα μου να να είναι δίπλα μου να μοιραστεί τη χαρά μου ποιον έπρεπε να περιμένω? Δεν ξέρω. Δείχνει αυτό που είπα και πιο πάνω, δείχνει σαν να μην έχει επίγνωση των υποχρεώσεων της και όχι μόνο απέναντι σε εμένα. Η μικρή μου αδερφή κάνει πράγματα από όταν έφυγα από το σπίτι τα οποία δεν είναι εφικτα για την ηλικία της και νιώθω και εγώ υπεύθυνη για αυτό αλλά δεν μπορούσα να σπάσω να γίνω δέκα κομμάτια.. Πήγαινα στη δουλειά 7:30-1:30 και 5:00-10:00,σχολουσα το μεσημέρι και έπρεπε να πάω στο σπίτι μου να ξεκουραστω και εγώ και 10 το βράδυ που σχολουσα έπρεπε και εγώ να πάω στο σπίτι μου, δεν γινόταν να πηγαίνω στης μάνας μου για να μην πάρει η μικρή την κάτω βόλτα. Όταν δε δούλευε άτομα που ήξεραν πως είχε η κατάσταση μου έλεγαν πως είχε βολευτεί και δεν ήθελα να πιστέψω κάτι τέτοιο, μέχρι που πηγε σε τρεις - τέσσερις δουλειές που το ένα της ξυνιζε το άλλο της βρωμουσε και έτσι καθόταν στο σπίτι. Δεν ξέρω και δεν μπορώ να καταλάβω σε τι φταίει αυτή η αλλαγή. Ξέρω πως την πείραξε που έφυγα απ το σπίτι όμως δε σταμάτησα να είμαι στήριγμα για πολύ καιρό μετά.

---

Μήπως η μητέρα σου έπαθε κάποιας μορφής κατάθλιψη ή κάτι τέτοιο; Μου κάνει πολύ εντύπωση που λες οτι πάντα δούλευε και σας μεγάλωσε και μετά ξαφνικά δεχόταν να την συντηρείς εσύ και δεν ήθελε να δουλέψει. Πώς περνούσε την μέρα της δηλαδή όταν δεν δούλευε;
Η αλλαγή στην συμπεριφορά της πάντως μοιάζει παράξενη. Δεν είναι μέσα στις υποχρεώσεις της να σε βοηθάει στην μετακόμιση ή να σου κρατάει το παιδί ή οτιδήποτε. Φυσικά και όντας ενήλικη αυτά είναι δικές σου υποχρεώσεις όχι δικές της. Αλλά καταλαβαίνω την απογοήτευση σου. Οι άνθρωποι δεν κάνουμε για τους άλλους μόνο αυτά για τα οποία είμαστε υποχρεωμένοι. Οταν είναι δικοί μας άνθρωποι κάνουμε πολλά παραπάνω. Δεν μπορώ να φανταστώ την μάνα μου να είχα μετακόμιση και να μην ερχόταν να βοηθήσει ή να της ζητούσα να κρατήσει το παιδί και να μην το έκανε εκτός κι αν υπήρχε σοβαρός λόγος. Την ρώτησες ποτέ για αυτή της την συμπεριφορά; Το συζητήσατε κι αν ναι τι σου απάντησε;