Μια ζωή τα κάνω σκατά

Στα αισθηματικά μου φυσικά που αλλού; Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη...

Έχω μια σχέση 6 χρόνια, τους τελ. 3 μηνες συζώ κι όλας. Τα τελευταία 3 χρόνια την σχέση αυτή την περάσαμε κι εγώ και ο φίλος μου από 40 κύματα. (πολλοί αριθμοί το ξέρω... :P ).

Πολλοί καβγάδες, πολλές εντάσεις, πολλοί χωρισμοί κι επανασυνδέσεις, μία αποβολή ενός παιδιού που εκείνος δεν ήθελε, η έκτρωση ενός άλλου παιδιού που εγώ δεν ήθελα εν καιρώ που ήμασταν χωρισμένοι κλπ. Καταλήξαμε να συζήσουμε για να δούμε πως θα πάει και να το λήξουμε ή να το καταλήξουμε οριστικά.

Η αλήθεια είναι πως η συμβίωση είναι καλύτερη από ότι περίμενα. Δεν υπάρχουν εντάσεις. Όπως δεν υπάρχει και πάθος, μας έφυγε. Ανακαλύπτω σιγά-σιγά πως δεν είναι αυτός που θα ήθελα να κάνω οικογένεια, δεν ταιριάζουμε. Δεν είναι κοινωνικός, δεν βγαίνουμε μαζί οπότε συνεχώς βγαίνω μόνη μου, όλη μέρα κάθεται σ ένα pc και παίζει κλπ. Μου λείπει η τρυφερότητα, ενδεχομένως να έχω στο μυαλό μου την εικόνα του ενθουσιασμένου υπό συμβίωση ζευγαριού και βλέπω πως αυτός δεν ανταποκρίνεται σε αυτή την εικόνα.

Το αποκορύφωμα είναι πως το τελευταίο διάστημα νιώθω έντονη έλξη για κάποιον άλλον. Κάποιον που δεν πρέπει. Είναι παντρεμένος. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν ένας ενθουσιασμός. Μετά νόμιζα πως ήταν η ιδέα μου. Έκανα οτιδήποτε να το πνίξω (το συναίσθημα όχι το κουνέλι!) και να μην το σκέφτομαι. Κατέληξα ένα χρόνο μετά να συνειδητοποιώ ότι όντως αισθάνομαι πράγματα που δεν ξέρω αν είναι προσωρινά λόγω της ανάγκης μου για τρυφερότητα ή πιο ουσιαστικά. Δεν σκοπεύω να κάνω κάτι, δεν θέλω περισσότερα μπερδέματα στην ζωή μου. Όμως...

..το γεγονός ότι ένιωσα έτσι για έναν άλλον, από μόνο του με έβαλε σε σκέψεις. Αποπειράθηκα να φύγω από την συμβίωση και να χωρίσω αλλά για κάποιον λόγο δεν μπορω....όσο και να το θέλω, δεν μπορώ να βγάλω απ την ζωή μου κάποιον που γνωρίζω 8 χρόνια, που για μένα είναι κάτι σαν συγγενής πια, που αγαπάω αλλά όχι όπως παλιά. Που υπήρχε πάντα μέσα στην καθημερινότητά μου....αλλά αισθάνομαι τόσο έντονα για τον άλλον που μερικές φορές πνίγομαι....δεν ξέρω τί να κάνω.

Προσωρινά μένω για να δω μήπως αλλάξουν τα πράγματα....ξέρω μέσα μου πως και 150 χρόνια να κάτσω εδώ, τα πράγματα θα μείνουν ίδια. Δεν ξέρω γιατί δεν έχω την δύναμη να φύγω. Φοβάμαι μήπως το μετανιώσω. Φοβάμαι πως δεν θα βρω σε άλλον κάποια καλά χαρακτηριστικά του τωρινού μου συντρόφου. Αλλά μου λείπει η αγάπη που είχαμε. Μου λείπουν οι αγκαλιές, οι βόλτες και τα φιλιά που μου στερεί διότι είναι πάντα κουρασμένος-βαριέται κλπ.

Είμαι σε αδιέξοδο, βοηθήστε γειτόνοι!!!!!!!!!!!!

Όντως πολλοί...αριθμοί aimilia! Βαραίνουν πολλά αυτή τη σχέση και δεν ξέρω κατά πόσο μπορείτε να τα προσπεράσετε. Θυμάμαι την ιστορία με την έκτρωση και τη συναισθηματική φόρτιση εκείνης της εποχής, που απ\' όσο καταλαβαίνω κατέληξε στην τωρινή συγκατοίκηση. Αυτά τα \'καλά χαρακτηριστικά\' του συντρόφου σου που αναφέρεις ποια είναι και πώς εκφράζονται στην τωρινή σας σχέση;

Αιμιλία....
Δεν βλέπω που τα έχεις κάνει σ.... Ίσα-ίσα που σε βλέπω να το παλεύεις και απλά να δίνεις παράταση στο τέλος. Δστυχώς ο έρωτας-εκτός από σπάνιες περιπτώσεις-φεύγει κάποια στιγμή από το ζευγάρι και εκεί πρέπει ο καθένας να αποφασίσει τι θέλει απ\'΄τη ζωή του. Το πιο κομβικό σημείο απ\' όλα αυτά που είπες, είναι πως δεν ταιριάζετε σαν άνθρωποι.
Βλέπεις, αν αγαπάς κάποιον μπορεί να μην υπάρχει ελπίδα να ξανανιώσετε το ίδιο πάθος, αλλά αν ταιριάζετε μεταξύ σας, τότε αυτή η σχέση έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει και να έχει διάρκεια.
Όσον αφορά αυτό που λες για τον παντρεμένο, εγώ πιστεύω πως είναι μια αντίδραση απ\' την πλευρά σου.
Δηλαδή, θες κάπου να διοχετεύσεις την ανάγκη σου για πάθος και επιλέγεις τον πιο ακατάλληλο άνθρωπο προκειμένου να βγάλεις την φαντασίωση σου...

Aimilia,

πολλοι απο μας, μενουμε σε σχεσεις για χάρη προηγουμενων ετών, προηγουμενων ομορφων στιγμων ή και χρόνων. Αλλα και απο φοβο στο να αντιμετωπισουμε μια κατάσταση που δεν μας βολεύει να δουμε πώς εχει. Οποτε προτιμουμε να θυμομαστε εκεινες τις ομορφες στιγμες οταν σημερα ποναμε για τις δυσκολιες που αντιμετωπιζουμε στην σχεση οπως εχει διαμορφωθει μεχρι τώρα.

Αν θεωρεις οτι έχεις κανει οτι καλύτερο μπορουσες, αλλα η σχεση σας πλεον δεν εξελίσσεται, δεν πλησιάζει καν σ αυτο που θες....δες τί σε εμποδιζει να φύγεις.

Κατά τη γνωμη μου η ελξη για εναν αλλο άντρα δειχνει ποσο μονη νιωθεις σε μια σχεση που εχει φτασει μαλλον σε τελμα.

Στη θέση σου θα προτιμουσα να μεινω μονη μου. Πιστεύω πως κατι τέτοιο θα σε βοηθουσε πιθανοτατα να ανασυγκροτηθεις κ να αναλαβεις την ευθυνη του εαυτου σου. Θα σε ωριμαζε δλδ...

Αιμιλια μηπως κατα βαθος πιστευεις οτι δεν αξιζεις τον ερωτα κ την αφοσιωση?Η επιλογη του παντρεμενου ειναι η πλεον ακαταλληλη,μηπως δειχνει ομως οτι πιστευεις οτι αξιζεις τα ψιχουλα που θα σου πεταξει για να κανει το κεφι του?

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους πολύ.

Μαρίνα, τα καλά χαρακτηριστικά στα οποία αναφέρομαι είναι στο ότι είναι πιστός (απ όσο γνωρίζω διότι όρκο δεν παίρνω για κανέναν!) αλλά γενικώς δεν μου χει δώσει δικαιώματα, είναι άνθρωπος ο οποίος παρόλο που θα με κρίνει σε μια δύσκολη στιγμή, στο τέλος θα με στηρίξει και γενικώς είναι άνθρωπος πως να το πω..του σπιτιού. Όσο κι αν δεν μ αρέσει αυτό, διότι περνάει στο άκρο του να γινεται εντελώς αντικοινωνικός, μου δίνει μια ας το πούμε \"ασφάλεια\" ως προς του ότι δεν φεύγει διαρκώς με αποτέλεσμα να με παραμελεί. Ψευδαίσθηση ίσως, διότι εδώ που τα λέμε με παραμελεί μέσα στο ίδιο του το σπίτι όταν όλη μέρα παίζει στον υπολογιστή! Βλέπω γύρω μου ανθρώπους συμφεροντολόγους, παρτάκηδες, άπιστους και ευτυχώς ο σύντροφός μου μέχρι στιγμής δεν μου χει δώσει τέτοια δείγματα. Φοβάμαι λοιπόν τί θα αντιμετωπίσω εκεί έξω όταν βγάλω τον σύντροφό μου από την ζωή μου. Απ την άλλη όμως, στην εικόνα ενός γάμου μαζί του, μου σηκώνεται η τρίχα. Φαντάζομαι την σκηνή και φοβάμαι....

Θεοφανία έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα αυτά ειδικά στην περίπτωση του παντρεμένου.

Η Σοφία είπε κάτι πολύ σωστό...ότι πολλοί άνθρωποι μένουμε σε μια σχέση για χάρη των παλιών στιγμών ενώ δεν τις ζούμε στο παρόν. Αυτό στην δική μου περίπτωση ισχύει και πολύ μάλιστα!

Μαράκι δεν έχω σκοπό να κάνω κάτι με τον παντρεμένο. Απλά πως να το πω ρε παιδί μου....οι ματιές που μου ρίχνει, ο τρόπος που με κοιτάει με ανεβάζει πολύ σαν γυναίκα, με κολακεύει, μου αλλάζει τελείως την διάθεση. Από κει και πέρα δεν επιζητώ τπτ περισσότερο. Θα μου πεις \"αν σου την έπεφτε τί θα έκανες;\"..χμμμ..δεν ξέρω αν θα αντιστεκόμουν για να είμαι ειλικρινής.

Δεν μπορώ να βρω την δύναμη να χωρίσω. Ξέρω πως τα πράγματα δεν θα είναι τραγικά και ότι θα είμαι καλά αλλά δεν μπορώ να βγάλω τον άνθρωπο αυτόν απ τη ζωή μου. Δεν ξέρω τί να κάνω.....

Αimilia,

προσωπικα μου μοιαζει πώς αδικεις τον συντροφο σου κ εσενα. Κ ολο αυτο οπως το περιγράφεις, εμενα προσωπικα δεν μου μοιαζει για σχεση αγάπης αλλα συμφέροντος.

Σοφάκι, δεν νομίζω πως είναι σχέση συμφέροντος, απλά ανασφάλειας για το καινούργιο.
Έχω δει άπειρα ζευγάρια να τους έχει τελειώσει και να μένουν μαζί μόνο και μόνο από ανασφάλεια για τα αύριο. Συνήθως ο χωρι΄σμός έρχεται όταν μπαίνει το τρίτο πρόσωπο στη σχέση κάτι που συμβαίνει κατά 90%.
Αυτό βέβαια συμβαίνει γιατί οι περισσότεροι αναζητούν μια πατερίτσα για να φύγουν από μια σχέση....

Του εχεις μιλησει ποτε?Του εχεις πει τι χρειαζεσαι ,τι νιωθεις σαν γυναικα?Πως αντιδραει?
Σιγουρα το φλερτ σε κολακευει {σε ολους αρεσει},πιστευω οτι ξερεις ποτε να σταματησεις.Εξαλλου δεν φλερταρει μονο αυτος

aimilia, αυτό όμως που δεν σου αρέσει και φοβάσαι να αντιμετωπίσεις, το συμφέρον, τον εαυτούλη, την απιστία, κινδυνεύεις να τα κάνεις δικά σου χαρακτηριστικά, ακριβώς γιατί μένεις σε μία σχέση που δεν σε ικανοποιεί.

Πιστεύεις πως δεν είναι εφικτό ένας σύντροφος να σου ταιριάζει και να σε \'ανεβάζει\'? Έπειτα το να είναι κάποιος κοινωνικός, δεν σημαίνει πως τριγυρνάει χωρίς το σύντροφο, όπως και το να είναι κάποιος \'του σπιτιού\' δεν σημαίνει ότι παραμελεί το σύντροφο. Και ούτε είναι εγγύηση ότι θα είναι πιστός στο μέλλον επειδή αντί να βγαίνει κάθεται κολλημένος στον υπολογιστή (ίσα-ίσα, θα έλεγα!). Το να περνάς καλά με έναν άνθρωπο και να ταιριάζεις μαζί του σου δίνει πολύ μεγαλύτερη \'ασφάλεια\'....

Hello aimilia!!...
το γεγονος οτι τοσο καιρο συζεις χωρις να νιωθεις κατι το ουσιαστικο για το συντροφο σου ειναι χειροτερο για σενα...δεν ειναι οτι δεν σε βλεπει πια σαν γυναικα αλλα σε εχει και τον εχεις συνηθισει τοσο πολυ που καποια πραγματα εχουν καταντησει ρουτινα....στο ονομα του φοβου, δε θελεις να τον χωρισεις, γιατι φοβασαι να μεινεις μονη σου...
και ομως οταν βρεθεις για λιγο μονη σου (και οχι με την εννοια νιωθω μονος αλλα ειμαι μονος), θα αναζωογονηθεις.....επιβαλλε� �αι να περασεις λιγο χρονο μοναχα με τον εαυτο σου, να σκεφτεις να ξεδιαλυνεις καποια πραγματα, και να μπορεσεις να ξελαμπικαρεις για να κανεις μια νεα σχεση πιο ζωντανη πλεον.
Τωρα οσον αφορα τον παντρεμενο....μια εξωσυζυγικη εμπειρια, φυσικα και εξιταρει και εφοσον εισαι και ευπαρουσιαστη σαν γυναικα, να σε προσεχει ακομα περισσοτερο....και να σε κανει και σενα να νιωθεις καλυτερα....
το νιωθεις και συ ομως οτι δεν πρεπει να εμπλακεις σε μια τετοια κατασταση....

αρχικα, αρχισε σιγα σιγα να θελεις να αλλαξεις σελιδα στο βιβλιο της ζωης σου...θελω να πω, μπες στο τρυπακι να πεις το οριστικο αντιο...η σχεση που εχεις τωρα, περασε πολλα....αλλα αφου καταληγετε και οι δυο σχεδον να βαριεστε, δεν υπαρχει λογος να την συνεχισετε...δεν ειναι κακο να πειτε αντιο....ο καθε ενας πρεπει να τραβηξει τον δικο του δρομο προς την αυτογνωσια....
επειτα μην φοβασαι να μεινεις μονη σου χωρις αγκαλιες και φιλια και ομορφα λογια....γνωριζω πολυ καλα πως αυτα ειναι που σου δινουν δυναμη (ειμαι και γω τετοιος ανθρωπος που θελει να νιωθει ομορφα διπλα στο αλλο φυλο)....αλλα οταν με τον τωρινο συντροφο δεν υπαρχουν πια ειναι σαν να μην υπαρχουν καθολου....ειτε ειστε μαζι ειτε δε ειστε ειναι το ιδιο πραγμα..οποτε δεν ειναι τοσο δυσκολο να πεις να χωρισετε...απλα θελει τολμη να τα βρεις με τον εαυτο σου.

Αχ βρε παιδιά πόσο δίκιο έχετε σε όλα όσα λέτε. Όντως πρόκειται πλέον για σχέση συμφέροντος όχι υπό την έννοια της ύλης, αλλά υπό την έννοια ότι ο καθένας από τους δυο μας βρίσκει στον άλλον κάποια \"τυπικά\" προσόντα και μένει εκεί ολιγαρκής!


Του έχω πει πως αισθάνομαι, θα ήταν άδικο να μην επικοινωνήσω μαζί του το πρόβλημά μου.
Όταν λοιπόν τον κάθισα κάτω και του είπα πέντε πράγματα και μερικές αλήθειες, μούτρωσε κι έκτοτε είναι αλλαγμένος απέναντί μου δηλ. χειρότερα :(
Εξάλλου από μόνο του το γεγονός ότι κάθισα να συζητήσω μαζί του το αυτονόητο μιας σχέσης, ήταν η απόλυτη ξενέρα...ένιωσα να ζητιανεύω την προσοχή του.

Μαρίνα έπεσες μέσα. Όντως κινδυνεύω να προκαλέσω αυτά που φοβάμαι. Αλλά θέλω να μου εξηγήσεις κάτι.... ακόμη και με άλλον άνθρωπο όταν θα είμαι αύριο και ο έρωτας μεταξύ μας περάσει, πάλι μέσα στην ρουτίνα δεν θα είμαι; Πάλι την ίδια κατάληξη δεν θα έχω; Θέλω να πω πως όταν ο έρωτας περνάει κάπως έτσι δεν είναι οι σχέσεις ή η εικόνα που έχω πλάσει εγώ είναι λάθος; Θέλω να μου το εξηγήσεις αν μπορείς αυτό γιατί από εκεί ξεκινάνε όλα μέσα μου. Όσον αφορά την δική μου κοινωνικότητα, αναγκάζομαι να βγαίνω μόνη μου γιατί εκείνος δεν με ακολουθεί πουθενά. Οι φίλοι μου δεν του αρέσουν τους βαριέται. Όταν του λέω να βγούμε οι δυο μας, μου απαντάει \"Για ποιό λόγο να πάμε για καφέ οι δυο μας, αφού καθόμαστε σπίτι;\" Γενικώς δεν με ακολουθεί και σε ένα φιλικό σπίτι που πήγαμε το τελ. διάστημα άρχισε να μου κάνει παρατηρήσεις για τα μαλλιά μου ή το άρωμά μου....με κάνει κι εμένα μετά να μην θέλω να με ακολουθεί...αλλά κατά βάθος αυτό με πληγώνει.

Όντως επιβάλλεται να μείνω μόνη μου. Δεν με φοβίζει η μοναξιά καθόλου όμως. Με φοβίζει η ζωή μου χωρίς εκείνον. Φοβάμαι πως τη στιγμή που θα χωρίσω αν με πάρει ένα τηλέφωνο θα στενοχωρηθώ και θα γυρίσω πίσω. Και δεν αντέχω άλλα πισωγυρίσματα....

Είναι άλλο το ο \'έρωτας περνάει\' και άλλο η εικόνα δύο ανθρώπων που όταν παρέλθει το πάθος δεν βρίσκουν τίποτα κοινό και βαριούνται ο ένας τον άλλον. Αλλά θα σου γράψω περισσότερα αύριο γιατί θα βγούμε με τον άντρα μου - οι δυο μας - για ένα γρήγορο ποτάκι! Νομίζω πως κι αυτό λέει κάτι, ε? :)

Aimilia διαβάζοντας αρχικά μου έμειναν όχι νούμερα αλλά δυο λέξεις \'\'μένω - φεύγω\'\' , \'\'στασιμότητα η ανοίγω την πόρτα της εξόδου\'\' και ήθελα να σου πω ότι υπάρχουν και άλλες επιλογές , μα διαβάζοντας σου παρακάτω βλέπω με χαρά ότι έστω και ασυνείδητα το επέλεξες και είναι αυτό που λες \'\' η απόλυτη ξενέρα\'\' – \'\'το ζητιάνεμα της προσοχής του\'\' ενώ ουσιαστικά του κοινώνησες τις ανάγκες σου … και αν το πάμε λίγο παρακάτω έμμεσα του είπες θέλω να νιώσουμε όμορφα τα δυο μας … ουσιαστικά ανέλαβες την κατασταση στα χέρια σου με σκοπό να την πας εκεί που θέλεις /θέλετε εφόσον συμφωνεί και συνεργαστεί και ο σύντροφος σου.
Αυτο είναι το μονόπατη της συνειδητής προσπάθειας . Δυστυχώς από αυτά που γραφείς ο σύντροφος σου δεν είναι συνεργάσιμος… αλλα προφανώς για να μείνεις στη σχέση, αυτά που παίρνεις είναι ακόμα περισσότερα από αυτά που σου λείπουν … ότι και να είναι αυτά … όποτε προσωπικά όταν βρίσκαμε σ’αυτό το σταυροδρόμι την παλεύω μέχρι να εξουδετερώσω τα ουσιαστικά διλλήματα μου για μια τέτοια σχέση και μετά συνειδητοποιημένος κάνω τις επιλογές μου . Μονό που πρέπει να θέτεις προτεραιότητες και με βάση αυτά να πάρεις και τις τελικές αποφάσεις.

Οσο για αυτό που τόσο ουσιαστικά ρωτάς τη Μαρίνα , όταν φεύγει ο έρωτας και εμφανιστεί η ρουτίνα εκεί τη κάνουμε … εκεί γλυκιά μου βάζεις μπρος την φαντασία και την δημιουργικότητα σου/σας επιλέγεται κοινές δραστηριότητες , κάνετε πράγματα από τα οποία θα παίρνετε και τα δυο σας … τι κάνεις π.χ. με μια φίλη σου που είστε πολλά χρόνια μαζί και δεν βαριέστε όσες φορές και να βλέπεστε … ε κάτι αντίστοιχο μπορείς να κάνεις και στην σχέση σου … ελεύθερο προσωπικό χρόνο …από κοινού δραστηριότητες … πολύ μπλα μπλα και βόλτιτσες … να ακούτε και να ενδιαφέρεστε ουσιαστικά ο ένας τον άλλον και να μην κριτικάρετε, να φροντίζετε και να συμπαραστέκεστε ο ένας τον άλλων … κοινά όνειρα και κοινούς αγώνες για να τα πραγματοποιείται , κοινές παρεές … θα μαλώνετε κάπου κάπου … μετά παθιασμένο σεξ … ε αυτά μην νομίζεις ότι είναι καμιά τρελή επιστήμη … : )

μην ακους κανεναν....σκεψου τι εχεις,τι θα χασεις,τι θα κερδισεις,αν αξιζει.παντως ο παντρεμενος καταλαβαινεις για πιο λογο σε θελει,τουλαχιστον να εχουμε αυτογνωσια,μολις σε χορτασει θα γυρισει απο κει που ηρθε.να ταν ελευθερος το καταλαβαινω,και το λεω οχι για αλλο λογο αλλα γιατι και εσυ φαινεσαι κοριτσι του σπιτιου.αλλιως δεν θα εβαζες καν το θεμα εδω.και κατι ακομα για γενικες γνωσεις,ποτε σου δεν θα ταιριαξεις με κανεναν απολυτα,ο ενας δεν θα βγαινει μαζι σου,ο αλλος δεν θα θελει τη μουσικη σου και παει λεγοντας...κρινε μονη σου γιατι οτι και να λεμε εδω,να χωρισεις η οχι,τις επιπτωσεις εσυ θα τις υποστεις και κανενας αλλος.διαβασε την καρδια σου,τη λογικη σου,τη συνηδειση σου και αποφασισε....ευχομαι η αποφαση σου να ειναι θετικη για ολους σας και ποτε δεν ξερεις τι ειναι καλυτερο,αυτο που ευχεσαι η αυτο που ερχεται ....

ναι ο παντρεμενος για μια ξεπετα θα ειναι ,δεν θα αφησει την γυναικα του για σενα.Και γω ειμουν και ειμαι τσιμπιμενη με παντρεμενο αλλα ξερω οτι δεν υπαρχει μελον με αυτον κιας ειμαι μονη αυτο τον καιρο.ποσο μαλλον να ειχα κατι σταθερο δεν θα το αφηνα με τπτ (οπως εχεις εσυ).
και οταν συνβιωνεις με καποιον δεν ειναι οπως πρωτα ολο αγαπες και λουλουδια.ετσι γινεται με ολους.μετα ερχεται η αγαπη,,,,αν ερθει ποτε δλδ.

Quote:

---

Originally posted by aimilia
Αλλά θέλω να μου εξηγήσεις κάτι.... ακόμη και με άλλον άνθρωπο όταν θα είμαι αύριο και ο έρωτας μεταξύ μας περάσει, πάλι μέσα στην ρουτίνα δεν θα είμαι; Πάλι την ίδια κατάληξη δεν θα έχω; Θέλω να πω πως όταν ο έρωτας περνάει κάπως έτσι δεν είναι οι σχέσεις ή η εικόνα που έχω πλάσει εγώ είναι λάθος;

---

Αιμιλια, νομίζω πώς ειναι λογικο ή αναμενομενο οι σχεσεις να χουν τα πάνω κ τα κάτω τους. Με ορια ομως ....Κ η ρουτίνα στο προγραμμα ειναι...Αλλα η διαφορά απο σχέση σε σχέση ειναι να εχουν και οι δύο τη διάθεση να επικοινωνησουν, να το δουν, να το παλέψουν. Κι αυτο δεν ειναι κάτι που φτιαχνεται ως δια μαγειας, αλλα θελει φροντιδα κ αγάπη (κ προδερμ) κ απο τις δυο πλευρές...:)

Ειναι ομορφο να ανακαλύπτεις συνεχώς τον άλλο, να επαναπροσδιοριζεις τη σχέση σου,τον εαυτο σου μεσα σ αυτην αλλα δεν γινονται με εναν.

Ειναι ευκαιρια κ μεσα σ αυτη την κριση να δεις τί θες στη σχεση.

αγαπητη Αιμιλια, σειρα μου να σε βοηθησω οσο μπορω..:)

Τα λογια σου μου θυμιζουν, και μαλιστα λεξη προς λεξη, την περιπτωση της δικης μου κοπελλας.. Εγω σου λεω οτι οσο και να το παλεψεις, η σχεση σου ειναι τελιωμενη. Προσωπικη αποψη βεβαια αλλα τα ξαναειδα αυτα οπως διαβασες.

Επισης, σιγουρα θα πληγωσεις τον ανθρωπο σου αν χωρισεις αλλα καλυτερα να τελιωνεις παρα να μενεις εκει γιατι στο τελος θα ειναι χειροτερα τα πραγματα. Θα αρχισουν οι καβγαδες για ασημαντα πραγματα, ειδικα μολις αυτος καταλαβει οτι εσυ θες να φυγεις. Και ειναι κριμα να τελιωσει ασχημα αυτη η σχεση.

Οι ερωτησεις σου σχετικα με την νεα σχεση και αν θα ερθεις παλι στο ιδιο..δεν θεωρω οτι η υπαρχον σχεση εχει σχεση με την επομενη. Και αν δεν δοκιμασεις πως θα ξερεις? Θα μεινεις με την απορια? Θα σε τρωει αυτο..

εγω προσωπικα πιστευω οτι ο ερωτας δεν τελιωνει, απλα αλλαζει μορφη. Οταν η ζωη σου γινετε ρουτινα, αυτη δεν ειναι αλλη μορφη αλλα το τελος της σχεσης. Απλα οταν φυγει ο ερωτας βλεπεις τι πραγματικα σε συνδεει με τον αλλον ανθρωπο κ στην δικη σου περιπτωση δεν φαινοντε να ειναι αρκετα αυτα για να μεινεις κοντα του.

Για τον παντρεμενο, αν ηταν ελευθερος θα σου εδινα διαφορετικη συμβουλη αλλα τωρα σου λεω μεινε μακρια. Απλα θα σε κανει χειροτερα μετα την προσωρινη χαρα/ικανοποιηση..

Ισως να ειμαι επηρεασμενος απο την δικη μου ιστορια βεβαια αλλα εγω ετσι βλεπω τα πραγματα. Κατι αλλο που θα σου ελεγα ειναι να κανετε ενα διαλειμμα ισως. Να μεινεις μονη και ισως τοτε καταλαβεις αν θες η οχι να εισαι με αυτο τον ανθρωπο..

Γιώργο, όχι ίσως αλλά σίγουρα είσαι επηρεασμένος από την δική σου ιστορία:)

Αδυνατώ να κατανοήσω πως γίνεται να μην έρθει η ρουτίνα σε ότι και να κάνει κάποιος στην ζωή του, σε όλα τα επίπεδα.Και τότε τι?

Αλλάζει δουλειά, γκόμενο/α, φίλο, σπίτι κτλ κτλ και μετά ξανά το ίδιο μόλις ρουτινιάσει?
Ένας ατελείωτος κύκλος!!

Αιμιλία, μου θυμίζεις μια πολύ καλή φίλη που είναι σε μια σχέση εδώ και 6 χρόνια και τα 3 τελευταία όλο λέει ότι θα χωρίσει αλλά δεν το έχει κάνει!
Η μόνη συμβουλή που της έδωσα, είναι ότι απλά πονοκεφαλιάζεται και χαλάει την διάθεση της σκεφτόμενη και μόνο, \"να χωρίσω, να χωρίσω!!\" αλλά δεν το κάνει!
Της είπα απλά να σταματήσει να ασχολείται, να αποβάλλει από το μυαλό της τον χωρισμό και όταν θα είναι πραγματικά έτοιμη να χωρίσει, θα το κάνει, χωρίς να ζητήσει συμβουλή από κανέναν και όντας έτοιμη.

Θέλω να καταλήξω, προτείνοντας σου να ηρεμήσεις, δες αν όντως έχει τελειώσει για σένα αυτή η σχέση, εξάντλησε όλα τα περιθώρια που πιθανώς να υπάρχουν για να την σώσεις και αναλόγως πράττεις.

Ο παντρεμένος ήταν τόνωση της αυτοπεποίθησης.Συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια;)

aimilia, στην αρχή μιας σχέσης συνήθως υπάρχει η προσμονή της συνάντησης και πολύ πάθος. Στην πορεία όμως αναπτύσσονται και άλλα στοιχεία. Καθώς γνωρίζεις καλύτερα τον άλλον, έχεις την ευκαιρία να διαπιστώσεις αν μπορείτε να επικοινωνείτε με ευκολία, αν καταλαβαίνεστε, αν ταιριάζετε.

Η συγκατοίκηση δίνει μια άλλη διάσταση στη σχέση, γιατί βλέπεις καθημερινές συνήθειες, δραστηριότητες, τεστάρεις όλα αυτά που υπέθετες όσο βγαίνατε απλά ραντεβού και μαθαίνεις ακόμα περισσότερα. Κάπου μπορεί να δεις ότι τελικά δεν κολλάς με έναν σύντροφο ή παύει να υπάρχει ενδιαφέρον.

Όπως καταλαβαίνεις δεν ταιριάζουν όλοι με όλους, οπότε σε πολλές περιπτώσεις όσο και να προσπαθήσεις η κατάσταση δεν \'περπατάει\'. Προσωπικά θεωρώ ένα καλό κριτήριο το πόση προσπάθεια τελικά χρειάζεται να καταβάλεις. Αν προσπαθείς περισσότερο απ\' όσο αβίαστα απολαμβάνεις, μάλλον ήρθε καιρός να ψάξεις κάτι άλλο. Έπειτα ένα άλλο κριτήριο είναι πόσο πολύ ενδιαφέρονται και οι δύο και πώς το δείχνουν. Φυσικά και δεν στερεύει το ενδιαφέρον σε κάθε σχέση.

Με κάθε σχέση είναι διαφορετικό, γιατί είσαι κι εσύ διαφορετικός μέσα από τις εμπειρίες που κουβαλάς και είναι διαφορετικός κι ο σύντροφος. Αν μένουν όμως ίδιες οι προσδοκίες σου και ίδια τα κριτήρια με τα οποία επιλέγεις σύντροφο, είναι πολύ πιθανό να έχεις το ίδιο αποτέλεσμα: να είσαι ανικανοποίητη και να βαριέσαι.

Νομίζω ότι χρειάζεται λίγο να ψάξεις τις ανασφάλειες που σε κρατάνε από το να βρεις κάποιον άνθρωπο που θα περνάτε καλά μαζί και να δεις τι είναι σημαντικό για εσένα. Σίγουρα δεν θα βρεις κάποιον να ταιριάζετε στα πάντα. Αλλά αν στην πλειοψηφία έχετε χώρια δραστηριότητες και διαφορετικά ενδιαφέροντα, ή εντελώς διαφορετική προσωπικότητα, προτεραιότητες, προφανώς δεν θα επικοινωνείτε ικανοποιητικά.

Και ταυτόχρονα να δεις πώς φαντάζεσαι μια συμβίωση. Αν περιμένεις ότι δεν θα βαριέσαι ποτέ, ή αν περιμένεις ότι η σχέση που είχατε πριν με τις αγκαλιές και τα φιλιά στην πρώτη γραμμή απλά θα μεταφερθεί αυτούσια σε 24ωρη βάση, σίγουρα αυτό δεν γίνεται. Από την άλλη όμως, δεν είναι μονόδρομος η μόνιμη ρουτίνα. Αυτό που λες Νόρα, το βλέπω πράγματι σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά βλέπω κι άλλους τόσους που κάθονται σαν δυο ξένοι στο ίδιο σπίτι, έχουν ανύπαρκτη ερωτική ζωή και τότε τι?

Quote:

---

Originally posted by Nora
Γιώργο, όχι ίσως αλλά σίγουρα είσαι επηρεασμένος από την δική σου ιστορία:)

Αδυνατώ να κατανοήσω πως γίνεται να μην έρθει η ρουτίνα σε ότι και να κάνει κάποιος στην ζωή του, σε όλα τα επίπεδα.Και τότε τι?

Αλλάζει δουλειά, γκόμενο/α, φίλο, σπίτι κτλ κτλ και μετά ξανά το ίδιο μόλις ρουτινιάσει?
Ένας ατελείωτος κύκλος!!
...

---

λολ για το πρωτο :)

θα διαφωνησω ομως για το θεμα της ρουτινας στην σχεση. Παντα υπαρχουν πραγματα που μπορεις να κανεις για να μην καταληξεις στην ρουτινα. Η τουλαχιστον να βρεις καποιον με τον οποιον αυτη η ρουτινα να μην ειναι απαραιτητα κακο πραγμα ;) Θα το αναλυσω περισσοτερο αυριο γιατι πρεπει να φυγω..

απλα να σημειωσω οτι κ γω παλια ειχα σχεση 5 χρονια κ θεωρω οτι δεν εφυγε ποτε ο ερωτας. Κουβαλουσαμε και οι 2 αρκετη τρελλα βεβαια :)

Quote:

---

Αυτό που λες Νόρα, το βλέπω πράγματι σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά βλέπω κι άλλους τόσους που κάθονται σαν δυο ξένοι στο ίδιο σπίτι, έχουν ανύπαρκτη ερωτική ζωή και τότε τι?

---

Αν εξαντλούνται όλα τα περιθώρια και δεν σώζεται η σχέση, τότε ναι, καλύτερα να φεύγεις
Γενικά, αν δεν περνάμε καλά κάπου, σε οποιοδήποτε επίπεδο, καλύτερα να φεύγουμε.
Αυτή είναι η άποψη μου.Οτιδήποτε μας κρατά δυστυχισμένους, το διώχνουμε.
Για μένα, πάντα θα υπάρχει ρουτίνα αλλά δεν είναι απαραίτητα κακή.

Αιμιλία αν χαλάσεις τη σχέση σου και τα φτιάξεις με κάποιον με τον οποίο περνάς καλύτερα δε θα το μετανιώσεις, τουλάχιστον για όσο περνάς καλύτερα. Αν περνάς χειρότερα θα το μετανιώσεις. Αλλά επειδή κι αυτά δεν είναι απόλυτα και παίζει ρόλο ο χαρακτήρας σου κλπ δεν μπορεί κανένας να σου πει τι είναι το σωστό για σένα.

Η ζωή είναι θέμα ρίσκων και επιλογών. Αρκεί να μην προσκολλούμαστε σε \"λάθη\" του παρελθόντος...

Αιμιλια διαπιστωσα οτι μεγαλωσες....
Καιρος να το αποδεχτεις αυτο και εσυ και οι γυρω σου.

Quote:

---

Originally posted by Nora

Quote:

---

Αυτό που λες Νόρα, το βλέπω πράγματι σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά βλέπω κι άλλους τόσους που κάθονται σαν δυο ξένοι στο ίδιο σπίτι, έχουν ανύπαρκτη ερωτική ζωή και τότε τι?

---

Αν εξαντλούνται όλα τα περιθώρια και δεν σώζεται η σχέση, τότε ναι, καλύτερα να φεύγεις
Γενικά, αν δεν περνάμε καλά κάπου, σε οποιοδήποτε επίπεδο, καλύτερα να φεύγουμε.
Αυτή είναι η άποψη μου.Οτιδήποτε μας κρατά δυστυχισμένους, το διώχνουμε.
Για μένα, πάντα θα υπάρχει ρουτίνα αλλά δεν είναι απαραίτητα κακή.

---

ειδες που τελικα συμφωνουμε? ;)

Quote:

---

Originally posted by krino
Αιμιλια διαπιστωσα οτι μεγαλωσες....
Καιρος να το αποδεχτεις αυτο και εσυ και οι γυρω σου.

---

Krino, θα μπορούσες να επεξηγήσεις το παραπάνω?
Τι εννοείς με το \"μεγάλωμα\"?Ότι πλέον την καλύπτουν άλλα πράγματα πιθανώς?

Παιδιά γεια σας και πάλι!
Σας ευχαριστώ ακόμη μια φορά όλους για τις συμβουλές σας.

Χτες έφυγα από το σπίτι του. Μάζεψα όλα μου τα πράγματα κι έφυγα. Αφορμή (και όχι αιτία) στάθηκε το γεγονός ότι βγήκε με ένα ζευγάρι φίλων του και όταν τον ρώτησα γιατί δεν μου είπε κι εμένα να πάω (την στιγμή που συνήθως τον παρακαλάω να βγούμε) η απάντησή του ήταν \"δεν κολλάς με τους φίλους μου\" !!!!!! Θα μπορούσε να δώσει οποιαδήποτε απάντηση πχ. \"δεν το σκέφτηκα\" ή \"ήθελα να πάω μόνος μου\" οτιδήποτε. Ωστόσο νευρίασε κι από πάνω και αποφάσισε πως ξαφνικά δεν κολλάω με τους φίλους του!!!

Πήρα άδεια από την δουλειά για να μαζέψω τα πράγματά μου τη στιγμή που εκείνος έλειπε. Μόλις μπήκε στο σπίτι και το είδε άδειο, με τρέλλανε στα τηλέφωνα, στις συγγνώμες, στα \"δεν είχα καταλάβει πως δεν περνούσες καλά\" (άσχετα που του είχα μιλήσει και 10 φορές γι αυτό αλλά εκείνος ήταν πολύ απασχολημένος στο facebook) στα \"σ αγαπώ\" και μου ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία.

Ευκαιρία...ευκαιρία;;;;;;;;;;;; Μεγαλύτερη ευκαιρία από την επιστροφή μου σπίτι του μετά από μια έκτρωση υπήρχε; Ποιά κοπέλα είναι αυτή που κάνει έκτρωση και επιστρέφει σ εκείνον που πριν την έκτρωση ήταν \"ναι μεν αλλά...\" ; Προσωπικά δεν ξέρω καμία. Και δεν ήταν η συμβίωση των δύο μηνών, προυπήρχαν ευκαιρίες τριών ετών. Ποτέ δεν πρόλαβε να κάνει κάτι; Πόσο χρόνο ήθελε, κανέναν αιώνα;


Αποστασιοποιημένη από όλα πλέον, βλέπω πως η συμβίωση δεν ήταν χάλια. Απλά δεν ήταν αυτό που ήθελα. Ένιωθα να περισσεύω σ ένα σπίτι που συγκατοικούσε εκείνος με τον εαυτό του. Μέχρι και στο τηλέφωνο μου έλεγε πως του αρκούσε που ήμασταν μαζί κάτω από την ίδια στέγη (!!!). Λες και ήμασταν απλοί συγκάτοικοι που ο καθένας κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι!

Μου λείπει πάρα πολύ. Μου λείπει που τα βράδια με σκέπαζε για να μην κρυώσω. Που έμπαινα σπίτι μας και τον έβλεπα στον υπολογιστή. Που όταν πληρωνόταν μου έκανε αστεία πως τον θέλω για την περιουσία του! Νιώθω πως κάποιος μου έχει ξεκολλήσει τη καρδιά, πονάω σε όλο μου το σώμα και κυριολεκτικά σέρνομαι. Μετά βίας πήγα στην δουλειά σήμερα.

Αλλά όταν σκέφτομαι την εικόνα του να πηγαίνω να τον φιλήσω κι εκείνος να με απωθεί, τρομάζω. Όταν σκέφτομαι την εικόνα ενός Κυριακάτικου πρωινού που του ζήτησα να πιούμε τον καφέ μας έξω και εκείνος νευρίασε και μου την είπε (!!!) τρομάζω. Όταν σκέφτομαι την εικόνα της εξόδου μας σε κάτι φίλους του, στο σπίτι των οποίων δεν μου έπιανε ούτε το χέρι και όλο το βράδυ ήμασταν σαν ξένοι, τρομάζω. Πως είναι δυνατόν να λέει πως με αγαπάει; Κι εγώ πως είναι δυνατόν να πιστεύω ότι κάτι μαγικό θα γίνει και όλα θα αλλάξουν;

Πονάω τρομερά. Χτες πέρασα δεύτερο χειρουργείο. Σήμερα με πήρε ξανά τηλέφωνο και μου είπε πως θα με αφήσει να το σκεφτώ μερικές μέρες μήπως αλλάξω γνώμη. Αμφιταλαντεύομαι. Φοβάμαι ότι θα γυρίσω πίσω. Τον αγαπάω πάααααααααρα πολύ αλλά δεν θέλω να μείνω κάπου που νιώθω πως δεν αγαπιέμαι, μόνο και μόνο από εγωισμό.

Υποφέρω.....

Κάποτε μου είπαν κάτι που στάθηκε ικανό να με κάνει ν\'αναθεωρήσω πολλές απόψεις μου. Αν υπήρξε κάποτε έρωτας, είναι εφικτό να ξαναβρεθεί, αν όμως δεν υπήρξαν ποτέ κοινά ενδιαφέροντα, είναι αδύνατον να εφευρεθούν τώρα.

Οι άνθρωποι είναι αδύνατον ν\'αλλάξουν ριζικά και αν κάποια στιγμή αποφασίσουν να καταπιεστούν για χάρη μίας σχέσης, αργά ή γρήγορα το πρόβλημα επανέρχεται μεγαλύτερο και επιβλητικότερο, απαιτώντας μία αποφασιστικότερη κίνηση. Ναι, ο έρωτας φθείρεται, αλλά την θέση του παίρνει κάτι ουσιαστικότερο....η αγάπη, που μπορεί να μεταφραστεί σε κοινή οπτική της σχέσης για να μπορούν και οι δύο να γίνονται καλύτεροι καθημερινά. Η ρουτίνα μπορεί να είναι μία γλυκιά καθημερηνότητα,που την μοιράζεσαι με κάποιον που θεωρείς στήριγμά σου, συνοδοιπόρο σου, μα πάνω απ\'όλα τον άνθρωπο σου.

Αχ aimilia πιθανόν να υποφέρεις αρκετό καιρό ακόμα. Ειδικά σε δύσκολες μοναχικές στιγμές γινόμαστε πολύ αδύναμοι. Έτσι όπως περιγράφεις τη συμπεριφορά σας, δεν υπάρχουν μόνο \'λάθη\', πιθανώς αδιαφορία και συνέχιση της σχέσης από συνήθεια-οικειότητα, αλλά επίσης απειρία και ανωριμότητα. Αυτό δεν είναι κάτι κακό, αλλά μερικές φορές δεν είναι δυνατό να ωριμάσουμε και να μάθουμε παρέα με έναν άλλον άνθρωπο, ειδικά όταν έχουν προηγηθεί τόσες προστριβές, διαφωνίες, ασυνεννοησία, στενοχώρια.

Όσα έμαθες από αυτή τη σχέση πιστεύω πως μπορούν πιο εύκολα να αξιοποιηθούν σε κάτι φρέσκο. Και με έναν άνθρωπο που πιθανώς να σου ταιριάζει περισσότερο και γενικώς και σε αυτή τη φάση της ζωής σου.

Quote:

---

Originally posted by Nora

Quote:

---

Originally posted by krino
Αιμιλια διαπιστωσα οτι μεγαλωσες....
Καιρος να το αποδεχτεις αυτο και εσυ και οι γυρω σου.

---

Krino, θα μπορούσες να επεξηγήσεις το παραπάνω?
Τι εννοείς με το \"μεγάλωμα\"?Ότι πλέον την καλύπτουν άλλα πράγματα πιθανώς?

---

Εννοω οτι αμα εισαι 20 χρονων εχεις μια οπτικη για την ζωη Α, οι αναγκες σου ειναι Β και τα γουστα/κεφια σου ειναι Γ.

Οταν θα πας πχ 30, ολα τα παραπανω γραμματα αλλαζουν ειτε λιγο ειτε δραματικα αναλογα τον ανθρωπο.



Μου φαινεται πολυ νορμαλ μια τετοια συμπεριφορα να αντανακλατε στο πως βλεπαμε - βλεπουμε ενα ανθρωπο.
Ετσι ο τυπος που ειμαστε μαζι στα 20 μας ξαφνικα εγινε βαρετος...
Συμβαινουν δυο τινα:
Ειτε ο συντροφος μας πηρε μια στροφη εξω απο την δικη μας καθημερινοτητα ειτε το αναποδο.

Μια τετοια κατασταση μοιραια οδηγει στην διαλυση της σχεσης (και καλα κανει) και τον επαναπροσδιορισμο του καθενος μας στο ποιοι ειμαστε και ποιες ειναι οι αναγκες μας.

Συγκεκριμενα η ιδια η αιμιλια θα πρεπει να δει τι ακριβως αλλαξε (ειτε στην ιδια ειτε στο συντροφο της) και να δει που βαδιζει.
Ετσι οχι μονο θα αντιληφθει τι πρεπει να κανει με την νυν σχεση της αλλα και τι θα ζηταει απο την επομενη, οποτε και αν αυτη υπαρξει.



Για αυτο ειπα,
Αιμιλια μεγαλωσες καλο ειναι να το αποδεχθεις και εσυ αλλα και οσοι ειναι γυρω σου....

Quote:

---

Originally posted by aimilia

Σήμερα με πήρε ξανά τηλέφωνο και μου είπε πως θα με αφήσει να το σκεφτώ μερικές μέρες μήπως αλλάξω γνώμη. Αμφιταλαντεύομαι. Φοβάμαι ότι θα γυρίσω πίσω.

---

Σε καμια περιπτωση να μην γυρισεις πισω εκτος αν θες να υπογραψεις την καταδικη σου.


Θα σου πω το εξης,
παλια ερχοταν η κοπελα μου σπιτι μου και μολις της εφτιαχνα ενα καφε στρωνομουν στο πισι και καθομουν με τις ωρες.
Γενικως στο σπιτι παντα ειχα δυο πισι δικτυωμενα, οποτε της ανοιγα το δευτερο και καθοταν και αυτη!!!

Ετσι ερχοταν να με δει και τρωγαμε κανα πενταωρο ο καθενας στην οθονη του.....
Δεν ειχα καταλαβει τι σοι μαλακια εκανα οταν το συζητησαμε....

Εκτοτε οταν βρισκομαι με την γυναικα μου, δεν υπαρχει ουτε πισι ουτε οθονη ουτε τιποτα. Ολα σβυνουν.....
Οταν εχω μερες να μπω, αυτο συμβαινει γιατι ειμαστε μαζι.
Αν εμπαινε σε μια λογικη εκβιασμων και γκρινιας τοτε αυτο σημαινει οτι εχουμε αλλες αναγκες και αντε γεια, ο καθενας σπιτι του.
Αν δεν υπαρχει η λαχταρα και η χαρα δυο ανθρωπων να βρεθουν, τοτε δεν υπαρχει κανενας απολυτως λογος να ειναι μαζι.

krino αυτό που άλλαξε είναι ότι μεγαλωνοντας, έπαψε να με ενδιαφέρει η σχέση του καφέ και του σεξ τα Σαββατόβραδα και ήθελα κάτι περισσότερο (φυσικά και δεν μιλάω για γάμους και πανηγύρια) εννοώντας κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό.

Κάπου εκεί πιστεύω πως τα πράγματα χάλασαν. Εκείνος είτε λόγω ηλικίας τότε, είτε λόγω συναισθημάτων δεν έδειχνε να θέλει κάτι αντίστοιχο και το απέδειξε περίτρανα όταν έμεινα έγκυος την πρώτη φορά και δεν ήθελε ούτε να ακούσει για παιδί.

Τώρα που εκείνος έγινε 31, έφτιαξε το σπίτι του και πρακτικά τουλάχιστον θα έλεγε κανείς ότι οι συνθήκες είναι \"καλύτερες\", τώρα αυτός ανακάλυψε πως εγώ είμαι απαιτητική κι εγώ ανακάλυψα πως εκείνος δεν θέλει να καταλάβει τις ανάγκες μου.

Με την αγάπη μπορεί να μου πει κανείς τί γίνεται; Τί ρόλο παίζει μέσα σε όλα αυτά; Ή μεγαλώνοντας, έρχεται σε δεύτερη μοίρα;

Δεν είναι ότι έρχεται σε δεύτερη μοίρα επειδή μεγαλώνουμε, αλλά επειδή μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε πως η αγάπη δεν είναι αρκετή για να πετύχει μια σχέση.

Αν και δεν εχω ξεκαθαρη εικονα,
εχω την απορια πως εμεινες εγκυος???

Αν ειναι απροσεξια, τοτε αυτο σε βαρυνει κατα 50%.
Σημερα καταλαβαινεις τι θα γινονταν αν ειχες προχωρησει να κανεις αυτο το παιδι....
Στεκομαι σε αυτο γιατι διεκρινα την υποθεση \"παιδι\" μια σταση, ελαφραν την καρδιαν....
Και σορυ που θα το πω, αλλα η σταση του (να μην θελει το παιδι) δειχνει μια υπευθυνοτητα απεναντι σε αυτο - σκληρο μεν, ξεκαθαρο δε.


Η αγαπη απο μονη της δεν λεει τιποτα.
Ειναι ενα κουφιο ασμα, χρησιμο για τις 14 φεβρουαριου και μεχρι εκει.
Η αγαπη αν δεν αλληλοσυνδιαζεται με την εκτιμηση, τον σεβασμο και καμποσα ακομα (μπορεις να συμπληρωσεις εσυ ποια) ειναι ενα στορυ με πολυ κοντινη ημερομηνια ληξης.

Γραφω για τριτη φορα οτι μεγαλωσες και πρεπει να το συνειδητοποίησεις.

Ναι krino έμεινα έγκυος μαζί του και μάλιστα δυο φορές.

Ντρέπομαι για την ανευθυνότητά μου ειδικά στην δεύτερη και πρόσφατη εγκυμοσύνη.

Η πρώτη εγκυμοσύνη συνέβη όταν ήμασταν στα καλύτερά μας και μου ήρθε ο ουρανός στο κεφάλι όταν αντέδρασε εντελώς αρνητικά. Το πρώτο παιδί το έχασα.

Η δεύτερη συνέβη σε μια φάση που ήμασταν χωρισμένοι ένα χρόνο και βρισκόμασταν μόνο για σεξ. Η στάση του ήταν \"Θέλω το παιδί αλλά δεν θέλω εσένα. Φοβάμαι πως θα είμαστε και δεν θέλω να έχουμε καμία συναισθηματική εμπλοκή μεταξύ μας, παρά μόνο για το παιδί\". Εμένα αυτό με φόβιζε και ταυτόχρονα με πλήγωνε. Με πλήγωνε γιατί δεν στάθηκε σαν άντρας να μου πει \"έλα εδώ, λοιπόν θα μείνεις σπίτι μου, θα είμαστε μαζί, σ αγαπάω κλπ.\" και με φόβιζε γιατί θα κατέληγα να μεγαλώνω ένα παιδί μόνη μου.

Εγώ τί έκανα; θα με ρωτήσεις.

Εγώ δεν ήμουν καθόλου σε φάση να πάρω οποιαδήποτε απόφαση με την λογική. Οι ορμόνες μου χτυπούσαν κόκκινο, έκανα εμετούς και οι γονείς μου με την στάση τους με απομάκρυναν από το σπίτι. Δεν ήξερα ποιό πρόβλημα να πρωτοαντιμετωπίσω και παραιτήθηκα απ όλα.Σίγουρα όμως αν έβλεπα από την πλευρά του μια πιο αποφασιστική στάση, μπορεί και να γεννούσα αυτό το παιδί.

Δεν ρίχνω την ευθύνη σε εκείνον σε καμία περίπτωση, απλώς εγώ ακόμη και σε μειονεκτική θέση ήξερα τί ήθελα ενώ εκείνος αμφιταλαντευόταν. Για μένα η στάση του ήταν κίνητρο στο να προδιαγράψω το μέλλον μας και τελικώς να αποφασίσω αν θα διέκοπτα την εγκυμοσύνη ή όχι. Όταν έβλεπα έναν άνθρωπο να μου λέει \"Θέλω το παιδί αλλά φοβάμαι...φοβάμαι...φοβάμαι\" (και το έλεγε σε ποιόν; Σε μια έγκυο, με λίγα λόγια μιλούσε για πνιγμό σ έναν \"πνιγμένο\") φοβήθηκα κι εγώ ότι θα τον κρατούσα μέσα σε μια σχέση εξαιτίας ενός παιδιού και όχι επειδή πάνω απ όλα ήθελε εμένα.

Με πλήγωσε που δεν μου είπε να παντρευτούμε. Όχι για τον γάμο ή την τελετή, αλλά για να μου δείξει πως με θέλει στην ζωή του. Γιατί το παιδί που ήθελε πήγαινε πακέτο μ εμένα πώς να το κάνουμε;

Quote:

---

Originally posted by aimilia
Ναι krino έμεινα έγκυος μαζί του και μάλιστα δυο φορές.

Ντρέπομαι για την ανευθυνότητά μου ειδικά στην δεύτερη και πρόσφατη εγκυμοσύνη.


δεν το βρισκω χρησιμο να ντρεπεσαι, οσο να σκεφτεσαι τι εκανες, τι θα επρεπε να εκανες και τι θα πρεπει να κανεις στο μελλον.

Φανταζομαι οτι γνωριζεις οτι υπαρχουν παιδια ενος στιγμαια ερωτευμενου ζευγαριου το οποιιο κλασικα χωριζει και το παιδι μεγαλωνει με τον ενα γονιο.
Κανε οσες σχεσεις θες, πληγωσου οσο σου κανει κεφι, μιλας για τον εαυτο σου και ειναι το κεφι σου.
Τα παιδια ειναι τελειως αλλη συζητηση.




Η πρώτη εγκυμοσύνη συνέβη όταν ήμασταν στα καλύτερά μας και μου ήρθε ο ουρανός στο κεφάλι όταν αντέδρασε εντελώς αρνητικά. Το πρώτο παιδί το έχασα.

Η δεύτερη συνέβη σε μια φάση που ήμασταν χωρισμένοι ένα χρόνο και βρισκόμασταν μόνο για σεξ. Η στάση του ήταν \"Θέλω το παιδί αλλά δεν θέλω εσένα. Φοβάμαι πως θα είμαστε και δεν θέλω να έχουμε καμία συναισθηματική εμπλοκή μεταξύ μας, παρά μόνο για το παιδί\". Εμένα αυτό με φόβιζε και ταυτόχρονα με πλήγωνε. Με πλήγωνε γιατί δεν στάθηκε σαν άντρας να μου πει \"έλα εδώ, λοιπόν θα μείνεις σπίτι μου, θα είμαστε μαζί, σ αγαπάω κλπ.\" και με φόβιζε γιατί θα κατέληγα να μεγαλώνω ένα παιδί μόνη μου.


μαστα....
απορω λοιπον γιατι δεν αποδεχτηκες το σοφοτερον, να πεις ενα ευχαριστω για οσα ζησαμε αλλα ζηταμε αλλα για αλλα???
Πως αλλιως να στο ζωγραφισει ο ανθρωπος οτι δεν εισαι κατι μοναδικο για αυτον??? αντε στη καλυτερη περιπτωση μια αναπραγωγικη μηχανη ανθρωπων??
Εκτιμησες λαθος τοτε και πληρωνεις (με ψυχικη φθορα εννοω) σημερα.



Εγώ τί έκανα; θα με ρωτήσεις.


λες να χρειαζεται???
εχεις αναφερει οτι μετα απο ολα αυτα αντι να χωρισεις ομορφα και ωραια, εσυ συγκατοικεις κιολας!!!





Εγώ δεν ήμουν καθόλου σε φάση να πάρω οποιαδήποτε απόφαση με την λογική. Οι ορμόνες μου χτυπούσαν κόκκινο, έκανα εμετούς και οι γονείς μου με την στάση τους με απομάκρυναν από το σπίτι. Δεν ήξερα ποιό πρόβλημα να πρωτοαντιμετωπίσω και παραιτήθηκα απ όλα.


βλεπω λογικη της σταση σου.
Οταν εισαι απειρη θεωρω οτι παιζει να υπαρξει μια τετοια αδυναμια.
Παρολα αυτα σταθηκες τυχερη γιατι δεν γεννησες.....
Θα σου πω εδω οτι αμα βγει ενα παιδι και αρχιζει και κλαιει, μετα τελος..... δεν ξαναμπαινει μεσα, οτι και να σημαινει αυτο.





Σίγουρα όμως αν έβλεπα από την πλευρά του μια πιο αποφασιστική στάση, μπορεί και να γεννούσα αυτό το παιδί.


μιλας για τα παιδια λες και ειναι αμπελοφασουλα που απλα θελουν καλο ποτισμα και θα βγουν καλα....
Θεωρεις οτι το παιδι ειναι το επιστεγασμα μιας ομορφης σχεσης που μπορει να πει κανεις την τελειοποιει.....

Σορρυ που σου χαλαω το ονειρο αλλα καμια σχεση.
Τα παιδια ειναι ανεξαρτητοι οργανισμοι που δεν εχουν να κανουν με την σχεση σου, ναι μεν ειναι καρπο της αλλα μεχρι εκει. Η ευτυχια της σχεσης δεν μπορειν α εχει ουδεμια σχεση με αυτο.





Δεν ρίχνω την ευθύνη σε εκείνον σε καμία περίπτωση, απλώς εγώ ακόμη και σε μειονεκτική θέση ήξερα τί ήθελα ενώ εκείνος αμφιταλαντευόταν.


δεν εχω παρατηρησει καμια αμφιταλαντευση.
Αντιθετα εχω διακρινει μια σκληρη σταση που δεν δικαιολογει ενα ερωτευμενο ανθρωπο....




Για μένα η στάση του ήταν κίνητρο στο να προδιαγράψω το μέλλον μας και τελικώς να αποφασίσω αν θα διέκοπτα την εγκυμοσύνη ή όχι. Όταν έβλεπα έναν άνθρωπο να μου λέει \"Θέλω το παιδί αλλά φοβάμαι...φοβάμαι...φοβάμαι\" (και το έλεγε σε ποιόν; Σε μια έγκυο, με λίγα λόγια μιλούσε για πνιγμό σ έναν \"πνιγμένο\") φοβήθηκα κι εγώ ότι θα τον κρατούσα μέσα σε μια σχέση εξαιτίας ενός παιδιού και όχι επειδή πάνω απ όλα ήθελε εμένα.


σωστη η σκεψη σου.
Αν μου επιτρεψεις αργησες καμποσο για να βγαλεις το συμπερασμα σου.





Με πλήγωσε που δεν μου είπε να παντρευτούμε.


γιατι να στο πει αυτο???
Δεν σου εχει καταστησει σαφες οτι δεν ενδιαφερονταν για σενα οπως τουλαχιστον εσυ υπολογιζες???

Διακρινω μια πιεση απο μεριας σου και μια σταση οτι με υπομονη ολα θα στρωσουν....
Τελικα αντι να στρωνουν αρχισαν να ξεστρωνουν...





Όχι για τον γάμο ή την τελετή, αλλά για να μου δείξει πως με θέλει στην ζωή του. Γιατί το παιδί που ήθελε πήγαινε πακέτο μ εμένα πώς να το κάνουμε;


δεν το κανουμε και δειχνεις οτι χρησιμοποιησες το παιδι σαν οχημα για να στερεοποιησεις την σχεση σου.
Δεν ειναι περιεργο αυτο σαν σκεψη, αλλα και παλι δεν μπορει να σου δωσει αυτο που ζητας.

Σου ξαναλεω, τα παιδια ειναι ασχετο με οτι νιωθει ενα ζευγαρι αναμεταξυ του.

---

Τεσπα, τραβηξες ενα λουκι, ειναι φανεροοτι ηταν πολυ χοντρο, νομιζω οτι ειναι καιρος να χαλαρωσεις και να μελετησεις τα συμβαντα και τελος να τα αναλυσεις για να μαθεις απο αυτα.

Με οδηγο αυτα, οταν συνελθεις με το μαλακο προσωρησε με νεες δυναμεις και περισσοτερη ωριμοτητα στην επομενη σχεση σου.





Σου ευχομαι αρκετη δυναμη και υπομονη γιατι θα τα χρειαστεις και τα δυο....
:)






ΥΓ...... αλλαξε το τιτλο, αφαιρωντας \"το μια ζωη.\"
Το οτι σκατωσες σε μια φαση δεν σημαινει αυτο το μια ζωη.
Εχεις περιθωρια να τα σκατωνεις για πολλες ζωες ακομα, μονο που δεν θα ειναι υπερ σου ψυχολογικα να συνεχισεις ετσι.

φυγε....

krino έχεις δίκιο σε όλα εκτός από ένα.

Ποτέ μα ποτέ δεν χρησιμοποίησα μια εγκυμοσύνη για να στερεοποιήσω την σχέση που ούτως ή άλλως τότε δεν είχαμε από δική μου επιλογή. Ήταν μια πράξη καθαρά επιπόλαιη από μέρους μου, χωρίς δυστυχώς καμία συνειδητή σκέψη ότι helloooo μ αυτά που κάνεις θα μείνεις έγκυος....αν ήθελα να στερεοποιήσω την σχέση μου μέσω ενός παιδιού, τώρα θα ήμουν έγκυος ελπίζοντας ότι με υπομονή όλα θα στρώσουν!

Να πω ότι γενικά δεν έχεις δίκιο; Έχεις απόλυτο.
Αλλά αφού τα πράγματα δεν ήταν καλα, τώρα που έφυγα γιατί πονάω;

παρολα αυτα βλεπω την αγωνια σου....
δεν λεω οτι ειχες σχεδιο, ωστοσο αγωνια ειχες και αυτο μην το αρνιεσαι.
Αλλωστε δεν το λεω για να σε κατηγορησω, ανθρωπινο ειναι να εχεις μια αγωνια για το που βαδιζει η σχεση σου και ταυτοχρονα να εισαι εγκυος.


Ομως δεν μπορω να μην σου υπενθυμισω οτι το να ακνεις ενα παιδι, πρεπει να προερχεται σαν αποτελεσμα μιας τελειας σχεσης η οποια σε βασικα πραγματα την διεπει μια αρμονια - κατι που δεν υπηρχε σε οσα περιγραφεις.

Αν ησουν εγκυος με την ελπιδα οτι ολα θα στρωσουν τωρα θα εγραφες με ενα παιδι στην αγκαλια και θα παραπονιοσουν οτι σε δυσκολευει στην πληκτρολογηση.... :P


Μην σε απασχολει αν εχω δικαιο, αλλωστε συζητηση κανουμε.
Μην ασχολησε με το τι εγινε και μην βριζεις τον εαυτο σου η τον πρωην σου.
Εζησες μια εμπειρια με ομορφες και ασχημες στιγμες.
Κρατα τις καλες και πετας τις ασχημες.



Τωρα που εφυγες πονας γιατι σου λειπει η ομορφια της σιγουριας και της καθημερινοτητας.
Δυστυχως σημερα θα κοιμηθεις μονη σου, αλλιωτικα απο οτι ειχες συνηθίσει.
Ομως πιστεψε με το χρειαζεσαι αυτο για να ανασυγκροτησεις την σκεψη σου.
Να ζυγισεις τι ζουσες και τι θες να ζησεις.



Θα σου πω το εξης αντι καληνυχτας,
Αυριο σου ξανοιγεται ενας καινουριος κοσμος γεματος προκλησεις με νεες εμπειριες και ηδονες που ισως δεν εχεις ακομα νιωσει.
Προετοιμασε λοιπον τον εαυτο σου για να τις νιωσει μεχρι το μεδουλι....
Και για αυτο φροντισε να μην αργησεις καθολου.....!
Η νεα σου ζωη μολις αρχισε να ξεδιπλωνεται μπροστα σου, ας την καλοδεχτουμε λοιπον αυριο με ενα ομορφο χαμογελο, τιποτα δεν αξιζει περισσοτερο απο αυτο!


:cool:

Quote:

---

Originally posted by aimilia
...
Αλλά αφού τα πράγματα δεν ήταν καλα, τώρα που έφυγα γιατί πονάω;

---

πονας γιατι τον αγαπησες, επειδη δεν θες να εισαι μαζι του δεν σημαινει οτι δεν τον αγαπας αλλα οπως ειπαν κ πιο πανω, δεν ειναι αρκετο πλεον!

επισης αποψη μου ειναι οτι η συνηθεια και η ασφαλεια που ενδεχομενως να ενιωθες κοντα του μετα απο τοσα χρονια ειναι κατι πολυ δυνατο κ δεν ειναι ευκολο να το αφησεις, ακομη ενας λογος που πονας αλλα θα περασει οταν αφησεις/δεις καποια καινουργια πραγματα στη ζωη σου.

μην κλειστεις σπιτι, παρε τις φιλες σου κ πηγαινετε για ενα καφε η κατι..