Αγχώδη διαταραχή - κόπωση ;

Καλησπέρα σε όλους .

Ένα χρόνο πριν ( Αύγουστος του 2018 )
Βρέθηκα στα χέρια βαριάς εργασιακης υπερκόπωσης ( burnout όπως το είπαν ) .

Επόμενο ήταν να γνωρίσω και τις κρίσεις πανικού !

Ξεκίνησα έναν κύκλο αμέτρητων εξετάσεων πιο πολύ Καρδιολογικού ενδιαφέροντος γιατι αυτό πίστεψα πως είναι . Όλες ήταν μια χαρά ! Δεν υπάρχε το παραμικρό θέμα .

Από τότε όμως , όταν είναι να κανω κάτι
Να πάω σε έναν φίλο , για δουλειά η και βόλτα

Εμφανίζεται ξαφνικά μια έντονη αδιαθεσία , κόπωση και τάση για λιποθυμία !
Έτσι ξεκινάει και το μυαλό να κάνει σενάρια .
Τα γνωστά , θα λιποθυμήσω , κάτι δεν πάει καλα , κάτι έχω κλπ .

Με ένα χρόνο ψυχοθεραπεία ( χωρίς χάπια )
Καταλήξαμε πως είναι γενικευμένη αγχώδη διαταραχή με αγοραφοβία .

Ρισκάρω όμως γενικά να κανω πράγματα .

Υπάρχει κανείς όμως που να ξεκινάει τα σημαδια κάπως έτσι ;

- κόπωση , ιδρώτας στα χέρια , αίσθημα βαθιάς αναπνοής που δεν ικανοποιεί και επανειλημμένες προσπάθειες αυτής , βάρος στο στήθος .

Αυτά . Κατα τ Αλλα , σε βαρύ επίπεδο που έχω τσεκάρει δεν έχω ταχυπαλμία η αύξηση πίεσης .

hey τσεκαρω μια πως στελνουμε

τελεια! Λοιπον. εχω ακριβως τα ιδια συμπτώματα μονο που δεν εχω παθει υπερκοπωση.

και η πλακα είναι ότι ειδα το μηνυμα σου την ωρα που εψαχνα να βρω καποιο ηπιο αγχολυτικο να με βοηθησει γιατι εγω εχω χρονια που ταλαιπωρούμαι από κρισεις πανικου. Και λεω δεν είναι δυνατον ιδιως η περιγραφή σου για την αναπνοή ηταν ακριβως ότι νιώθω.αλλα θα σου προτεινα να κανεις και μια σπιρομετρηση καλου κακου μηπως εχεις καποιο αλλεργικο ασθμα η κατι τετοιο που σου ψιλοεπιβαρυνει την κατασταση. σορρυ για τα πολλα μηνυματα πρωτη φορα στελνω εδώ!

Και εγώ δεν ξέρω να το δουλεύω καλα .
Πρώτη μέρα μπήκα και έγραψα γιατι κάπου βρήκα μια αδιέξοδο σε μερικά ερωτήματα μου .
Όπως αυτό με την προσπάθεια βαθιάς αναπνοής κλπ.

Η αλήθεια είναι ότι δεν κοιτάξει τα αλλεργικά καθόλου . Μόνο ο ιγμοριτιδα γνωρίζω ότι έχω όπου και αυτό καμία φορά μου φέρνει το βάρος στο στήθος ειδικά το καλοκαίρι .

Quote:

---

Originally Posted by Anonymous-01

Καλησπέρα σε όλους .

Ένα χρόνο πριν ( Αύγουστος του 2018 )
Βρέθηκα στα χέρια βαριάς εργασιακης υπερκόπωσης ( burnout όπως το είπαν ) .

Επόμενο ήταν να γνωρίσω και τις κρίσεις πανικού !

Ξεκίνησα έναν κύκλο αμέτρητων εξετάσεων πιο πολύ Καρδιολογικού ενδιαφέροντος γιατι αυτό πίστεψα πως είναι . Όλες ήταν μια χαρά ! Δεν υπάρχε το παραμικρό θέμα .

Από τότε όμως , όταν είναι να κανω κάτι
Να πάω σε έναν φίλο , για δουλειά η και βόλτα

Εμφανίζεται ξαφνικά μια έντονη αδιαθεσία , κόπωση και τάση για λιποθυμία !
Έτσι ξεκινάει και το μυαλό να κάνει σενάρια .
Τα γνωστά , θα λιποθυμήσω , κάτι δεν πάει καλα , κάτι έχω κλπ .

Με ένα χρόνο ψυχοθεραπεία ( χωρίς χάπια )
Καταλήξαμε πως είναι γενικευμένη αγχώδη διαταραχή με αγοραφοβία .

Ρισκάρω όμως γενικά να κανω πράγματα .

Υπάρχει κανείς όμως που να ξεκινάει τα σημαδια κάπως έτσι ;

- κόπωση , ιδρώτας στα χέρια , αίσθημα βαθιάς αναπνοής που δεν ικανοποιεί και επανειλημμένες προσπάθειες αυτής , βάρος στο στήθος .

Αυτά . Κατα τ Αλλα , σε βαρύ επίπεδο που έχω τσεκάρει δεν έχω ταχυπαλμία η αύξηση πίεσης .

---

Καλησπέρα. Εγώ. Αυτή την περίοδο όχι σε εντονο βαθμό αλλα ναι. Είναι δύσκολο γιατί το μυαλό φουσκώνει την όλη κατάσταση. Ο ψυχολόγος δεν σου είπε για ασκήσεις έτσι ώστε να φέρεις το μυαλό σου πίσω στην πραγματικότητα και να σταματήσει τα σενάρια;

Εγώ δεν ήθελα να φεύγω από το σπίτι γιατί φοβόμουν μην πάθω κρίσεις πανικού μπροστά από αλλους, ένιωθα αδυναμία, μούδιασμα και δύσπνοια. Αλλά επέμενα. έλεγα αν το αφήσω θα με καταπιεί. Άρχισα να βγαίνω (με φόβο πάντα). Το πρώτο διάστημα για λίγη ώρα και κάθε φόρα για περισσότερη ώρα. Κάποιες φορές όμως δεν μπορούσα να το πολεμήσω και έμενα σπίτι. Δεν είναι κακό κάποτε να λέμε "Δεν μπορώ". Το θέμα είναι να επιμένεις. Και να σου πω κάτι; όταν έβγαινα μου έφευγαν όλα. Και οι αδυναμίες και όλες οι φοβίες. Αλλά κάθε φόρα πριν βγω ένιωθα το ίδιο πράγμα.

Βρες πράγματα να απασχολείς το μυαλό σου, μην του δίνεις περιθώρια να σε ελέγχει.

αν εχεις δυσπνοια τσεκαρε το κι αυτό. Αυτό που αισθάνεσαι όταν είναι να βγεις το νιώθω και γω.. Δεν απολαμβανω τα πραγματα όπως πριν.. Νιώθω δυσφορια όταν είναι να βγω η αν πρεπει να είμαι παρουσα σε καποιο event που θα εχει και πολύ κοσμο αλλα αυτό το αισθημα γνωρίζω ότι μου εχει προκληθεί από τις κρισεις πανικου γιατι εχω το φοβο του φοβου. Κι αν βγω και παθω κριση πανικου? κι αν γινω ρεζιλι κι αν φοβηθώ? Και τις περισσοτερες φορες δεν θα συμβει τιποτα από όλα αυτά εννοείται, αλλα το μυαλο δυστυχως ταλαιπωρειται συνεχεια από τέτοιες σκεψεις. Επισης θα σου προτεινα να κοιμάσαι καλα και σχετικα νωρις, η σωστη ξεκουραση θα σου δωσει ενεργεια.

Γιωργο ακριβως αυτό. Και γω με ζοριζω δεν το αφηνω υπαρχουν φορες που περναω τελεια αλλα υπαρχουν και καποιες ελάχιστες που η εξοδος κατανταει βασανιστηριο είμαι απίστευτα νευρικη και δεν βλεπω την ωρα να γυρισω σπιτι.

Φιλε Γιωργο.. ( Εαν μου επιτρεπεις να σε αποκαλω φιλο δηλ) χαιρομαι για αυτη την απαντηση.

Ετσι και εγω, εχω φοβια στο να βγω εξω αλλα κανω μια μικρη "μαχη" και βγαινω. Ειτε για δουλεια ειτε για βολτα οπως ειπα παραπανω.
Η αληθεια πως καμια φορα αφου βγω μετα απο λιγο περναει και επιστραφει με το που γυρισω σπιτι και χαλαρωσω. Εκει πιανουν οι σκεψεις παλι, να τσεκαρω την αναπνοη παλμους κλπ.
Η ψυχολογος δεν ειπε κατι για ασκησεις ηρεμιας οσο αφορα τις σκεψεις η αληθεις ειναι. θυμαμαι ομως να λεει πως δεν ειναι κατι και πρεπει να βρουμε την πηγη του.
να την βρουμε με τα χαρας, οταν με πιανει ομως τι κανω? :D

Απλα οταν ειχα ρωτησει εαν υπαρχουν κ αλλοι που να εχουν αυτη την πιεση στο στηθος και την προσπαθεια για να παρουν μεγαλη ανασα ( οπως το χασμουρητο δηλ ) ειπε πως οχι, πρωτη φορα το ακουγε.
εκει εμεινα λιγακι σε πιο βαθια νερα.

Quote:

---

Originally Posted by Lina_

Γιωργο ακριβως αυτό. Και γω με ζοριζω δεν το αφηνω υπαρχουν φορες που περναω τελεια αλλα υπαρχουν και καποιες ελάχιστες που η εξοδος κατανταει βασανιστηριο είμαι απίστευτα νευρικη και δεν βλεπω την ωρα να γυρισω σπιτι.

---

Το ξέρω αυτό το αίσθημα. Το είχα μήνες. Είχα κι άλλα θέματα εγώ, φοβόμουν τα μικρόβια (ευτυχώς αυτό έφυγε γρήγορα) και γενικά οτιδήποτε που θα μπορούσε να με κάνει να "αρρωστήσω". Με την βοήθεια της ψυχολόγου και με την επιμονή την δική μου το έχω μειώσει. Δεν λέω ότι τώρα είμαι τέλεια. Αλλα είμαι καλύτερα. Θα πρέπει να πεις "οκ, τα δεδομένα μου είναι αυτά. Κάθε φορά πριν κανονίσω μια έξοδο θα έχω αυτό τον φόβο, αυτό το αίσθημα. Θα πρέπει να το αντιμετωπίσω". Δεν είναι ευκολο.. Αλλα δεν θα αφήσουμε το μυαλό μας να μας κάνει κουμάντο.

Quote:

---

Originally Posted by Anonymous-01

Φιλε Γιωργο.. ( Εαν μου επιτρεπεις να σε αποκαλω φιλο δηλ) χαιρομαι για αυτη την απαντηση.

Ετσι και εγω, εχω φοβια στο να βγω εξω αλλα κανω μια μικρη "μαχη" και βγαινω. Ειτε για δουλεια ειτε για βολτα οπως ειπα παραπανω.
Η αληθεια πως καμια φορα αφου βγω μετα απο λιγο περναει και επιστραφει με το που γυρισω σπιτι και χαλαρωσω. Εκει πιανουν οι σκεψεις παλι, να τσεκαρω την αναπνοη παλμους κλπ.
Η ψυχολογος δεν ειπε κατι για ασκησεις ηρεμιας οσο αφορα τις σκεψεις η αληθεις ειναι. θυμαμαι ομως να λεει πως δεν ειναι κατι και πρεπει να βρουμε την πηγη του.
να την βρουμε με τα χαρας, οταν με πιανει ομως τι κανω? :D

Απλα οταν ειχα ρωτησει εαν υπαρχουν κ αλλοι που να εχουν αυτη την πιεση στο στηθος και την προσπαθεια για να παρουν μεγαλη ανασα ( οπως το χασμουρητο δηλ ) ειπε πως οχι, πρωτη φορα το ακουγε.
εκει εμεινα λιγακι σε πιο βαθια νερα.

---

Θα μπορούσε να δώσει μια πιο διπλωματική απάντηση "όχι δεν μου έχει ξανατύχει αλλά κάθε άνθρωπος και κάθε σώμα αντιδρά διαφορετικά".
Θα σου πω εγώ. Ναι υπάρχουν άτομα και ένα άτομο είμαι εγώ. Το πιεσόμετρο ήταν όλη μέρα στο χέρι μου. "Πονάω στο στήθος; Η καρδία μου! Να δω παλμούς, να δω πίεση." Οι παλμοί μου ήταν πάντα στα ύψη αλλα ήταν λογικό αφού όλη μέρα ήμουν μέσα στο άγχος. Άλλα όταν το μυαλό κάνει σενάρια, σιγά μην καθίσει να σκεφτεί λογικά. Ώσπου μια μέρα έκανα πρώτα τις αναπνοές (άσκηση που μου είπε η ψυχολόγος μου) και οι παλμοί μου ήταν φυσιολογικοί και κόπηκε μαχαίρι!

Για μια περίοδο το γεγονός ότι σηκωνόμουν από το κρεβάτι για μένα ήταν μια νίκη.Η ιδέα να βγω απο το σπίτι δεν μου περνούσε καν.

Είχε φορές που έβγαινα, περνούσα τέλεια και μόλις έμπαινα σπίτι όλα πήγαιναν στο μηδέν. Ξανά απο την αρχή. Ίδιες σκέψεις, ίδιες φοβίες, ιδία όλα. Βρες κάτι να απασχολείς το μυαλό σου. Εγώ πχ άρχισα να δίνω περισσότερη έμφαση στην δουλεία μου, βρήκα ένα χόμπι. Απασχολείς το μυαλό σου και δεν τους δίνεις περιθώρια να πλάθει ιστορίες.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Το ξέρω αυτό το αίσθημα. Το είχα μήνες. Είχα κι άλλα θέματα εγώ, φοβόμουν τα μικρόβια (ευτυχώς αυτό έφυγε γρήγορα) και γενικά οτιδήποτε που θα μπορούσε να με κάνει να "αρρωστήσω". Με την βοήθεια της ψυχολόγου και με την επιμονή την δική μου το έχω μειώσει. Δεν λέω ότι τώρα είμαι τέλεια. Αλλα είμαι καλύτερα. Θα πρέπει να πεις "οκ, τα δεδομένα μου είναι αυτά. Κάθε φορά πριν κανονίσω μια έξοδο θα έχω αυτό τον φόβο, αυτό το αίσθημα. Θα πρέπει να το αντιμετωπίσω". Δεν είναι ευκολο.. Αλλα δεν θα αφήσουμε το μυαλό μας να μας κάνει κουμάντο.

---

εχω αλλαξει τρεις ψυχολόγους. Στην τελευταια επεμεινα πολύ γιατι μου φανηκε καλη στην αρχη. Όμως δεν ειδα βελτιωση περα από αυτό το παροδικο αισθημα ευφοριας μετα από κάθε συνεδρια. Δεν με βοηθησε ουσιαστικα και δεν ειχα αποτελσεμα και ακολουθουσα πιστα τις οδηγιες της. Εχω καταληξει ότι αυτό που λενε να ψαξουμε στο βαθος να δουμε τι φταιει ισως δεν είναι παντα η λυση. Εχω βιωσει καποια πολύ γερα σκηνικα στη ζωη μου και δεν φημίζομαι για το γερο μου στομαχι. Ξερω πολύ καλα γιατι μου συμβαινει ότι μου συμβαινει. Φυσικα και γω δεν εχω μονο τις κρισεις πανικου. (όπως εσυ ειχες κι άλλες φοβιες ετσι και γω ειχα κι αλλα θεματακια) Αυτές αλλωστε συνοδευονται παντα και από κατι ακομα. ΟΜΩΣ! Ξερω ότι δεν ειχα και την πιο ευχαριστη ζωη so far αλλα με το να αναμοχλευω και να σκαλιζω αναμνήσεις και σκηνικα του παρελθόντος ναι μεν μπορει να βοηθησει αλλα με κουραζει κιολας και στη τελικη εχω εμπεδωσει τι συμβαινει τωρα τι κανουμε!! Sorry για την αγανακτηση είναι αυτή η εντονη επιθυμια μου να μπορω να ξανανιωσω ελευθερη απτις φοβιες μου να κυκλοφορω και να ζω χωρις να προηγούνται αγχωδεις σκεψεις.

Quote:

---

Originally Posted by Lina_

εχω αλλαξει τρεις ψυχολόγους. Στην τελευταια επεμεινα πολύ γιατι μου φανηκε καλη στην αρχη. Όμως δεν ειδα βελτιωση περα από αυτό το παροδικο αισθημα ευφοριας μετα από κάθε συνεδρια. Δεν με βοηθησε ουσιαστικα και δεν ειχα αποτελσεμα και ακολουθουσα πιστα τις οδηγιες της. Εχω καταληξει ότι αυτό που λενε να ψαξουμε στο βαθος να δουμε τι φταιει ισως δεν είναι παντα η λυση. Εχω βιωσει καποια πολύ γερα σκηνικα στη ζωη μου και δεν φημίζομαι για το γερο μου στομαχι. Ξερω πολύ καλα γιατι μου συμβαινει ότι μου συμβαινει. Φυσικα και γω δεν εχω μονο τις κρισεις πανικου. (όπως εσυ ειχες κι άλλες φοβιες ετσι και γω ειχα κι αλλα θεματακια) Αυτές αλλωστε συνοδευονται παντα και από κατι ακομα. ΟΜΩΣ! Ξερω ότι δεν ειχα και την πιο ευχαριστη ζωη so far αλλα με το να αναμοχλευω και να σκαλιζω αναμνήσεις και σκηνικα του παρελθόντος ναι μεν μπορει να βοηθησει αλλα με κουραζει κιολας και στη τελικη εχω εμπεδωσει τι συμβαινει τωρα τι κανουμε!! Sorry για την αγανακτηση είναι αυτή η εντονη επιθυμια μου να μπορω να ξανανιωσω ελευθερη απτις φοβιες μου να κυκλοφορω και να ζω χωρις να προηγούνται αγχωδεις σκεψεις.

---

Είχα μια άσχημη παιδική ηλικία και τοξικούς γονείς οπότε μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό σου. Όταν αποφασίζεις να πας σε ένα ψυχολόγο σημαίνει είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις τις άσχημες εμπειρίες για να σταματήσουν να σε επηρεάζουν. Αυτό ίσως σε ρίξει πολύ γιατί είναι μια δύσκολη διαδικασία. Ασε που σκέφτεσαι μετα "Αλλος κατέστρεψε την ψυχολογία μου, άλλος φταίει για το τι είμαι τώρα, γιατί να περάσω εγώ όλα αυτα;" Για να αποβάλεις όλα αυτά για να ζεις με λιγότερο άγχος και να απολαμβάνεις την ζωή. Για να μην γίνεις εσυ η αιτία να έχει κάποιος άλλος στο μέλλον ψυχολογικά. Πριν παω ψυχολόγο είχα τρομερό θέμα με το στομάχι μου. Πλέον όχι. Όλα τα θέματα μας, όλα τα προβλήματα μας μένουν στο σώμα μας και κάποια στιγμή αντιδρά. Πριν πας στον επόμενο ψυχολόγο σκέψου ποιος είναι ο λόγος που πας. Ο βασικός λόγος!

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Θα μπορούσε να δώσει μια πιο διπλωματική απάντηση "όχι δεν μου έχει ξανατύχει αλλά κάθε άνθρωπος και κάθε σώμα αντιδρά διαφορετικά".
Θα σου πω εγώ. Ναι υπάρχουν άτομα και ένα άτομο είμαι εγώ. Το πιεσόμετρο ήταν όλη μέρα στο χέρι μου. "Πονάω στο στήθος; Η καρδία μου! Να δω παλμούς, να δω πίεση." Οι παλμοί μου ήταν πάντα στα ύψη αλλα ήταν λογικό αφού όλη μέρα ήμουν μέσα στο άγχος. Άλλα όταν το μυαλό κάνει σενάρια, σιγά μην καθίσει να σκεφτεί λογικά. Ώσπου μια μέρα έκανα πρώτα τις αναπνοές (άσκηση που μου είπε η ψυχολόγος μου) και οι παλμοί μου ήταν φυσιολογικοί και κόπηκε μαχαίρι!

Για μια περίοδο το γεγονός ότι σηκωνόμουν από το κρεβάτι για μένα ήταν μια νίκη.Η ιδέα να βγω απο το σπίτι δεν μου περνούσε καν.

Είχε φορές που έβγαινα, περνούσα τέλεια και μόλις έμπαινα σπίτι όλα πήγαιναν στο μηδέν. Ξανά απο την αρχή. Ίδιες σκέψεις, ίδιες φοβίες, ιδία όλα. Βρες κάτι να απασχολείς το μυαλό σου. Εγώ πχ άρχισα να δίνω περισσότερη έμφαση στην δουλεία μου, βρήκα ένα χόμπι. Απασχολείς το μυαλό σου και δεν τους δίνεις περιθώρια να πλάθει ιστορίες.

---

Μπορω να πω οτι δινεις μια πολυ ωραια θετικη ενεργεια αλλα και αρκετα καλα tip. Εχω πραγματα να απασχολω το μυαλο μου με ενα θεμα που αγαπω. ειμαι στο χωρο της φωτογραφιας - βιντεο αρα δεν στααταει καπου ολο αυτο. ακομα και οταν δν εχω δουλεια κοιταω να μαθω πραγματα πανω σε αυτα κλπ. φυσικα ομως δεν γυριζουν ολα γυρω απο αυτο. υπαρχουν και οι βολτες στην παραλια καθως μενω σε νησι κοντα στην Αττικη. το θεμα ειναι πως οταν ειναι να βγω εξω με παρεα πχ για ενα καφε το μυαλο κανει χιλια σεναρρια.. Και η ερωτηση ειναι η εξης.

Μηπως παιζει ρολο που η πρωτη κριση που γνωρισα ηταν σε χωρο καφε? δηλ, εφυγα απο τη δουλεια και οταν εκατσα για καφε εγινε ενας χαμουλης στο μυαλο ..

Quote:

---

Originally Posted by Anonymous-01

Μπορω να πω οτι δινεις μια πολυ ωραια θετικη ενεργεια αλλα και αρκετα καλα tip. Εχω πραγματα να απασχολω το μυαλο μου με ενα θεμα που αγαπω. ειμαι στο χωρο της φωτογραφιας - βιντεο αρα δεν στααταει καπου ολο αυτο. ακομα και οταν δν εχω δουλεια κοιταω να μαθω πραγματα πανω σε αυτα κλπ. φυσικα ομως δεν γυριζουν ολα γυρω απο αυτο. υπαρχουν και οι βολτες στην παραλια καθως μενω σε νησι κοντα στην Αττικη. το θεμα ειναι πως οταν ειναι να βγω εξω με παρεα πχ για ενα καφε το μυαλο κανει χιλια σεναρρια.. Και η ερωτηση ειναι η εξης.

Μηπως παιζει ρολο που η πρωτη κριση που γνωρισα ηταν σε χωρο καφε? δηλ, εφυγα απο τη δουλεια και οταν εκατσα για καφε εγινε ενας χαμουλης στο μυαλο ..

---

όταν είχα παει ομοιοπαθητικό.. Μου είχε πει μια ατάκα "όταν πάθεις κρίση πανικού σε ένα μέρος, μην φύγεις γιατί θα μείνει στο μυαλό σου σαν μια κακία ανάμνηση. Μείνε εκεί, προσπάθησε να χαλαρώσεις. Και αν την επομένη φόρα που θα κανονίσεις να πας από εκεί έχεις άγχος, να πας. Να αποδείξεις στον εαυτό σου πως δεν φταίει ο χώρος, ήταν να γίνει και έγινε."

Εγώ είχα πάθει κρίση πανικού σε πιτσαρία. Μου έλεγαν να πάμε και πείσμωνα. Έβρισκα δικαιολογίες για να μην πάω. Ώσπου μια μέρα είπα, θα αλλάξω λίγο τα δεδομένα εκείνης της μέρας. Ήταν νύχτα, έντονος φωτισμός, πολύς κόσμος. Κανόνισα να πάω μεσημέρι που είχε λίγους πελάτες με ένα πολύ καλό μου φίλο. Όταν πήγα ήμουν καλά, μετά ένιωθα πως θα μου φύγει το κεφάλι. Έλεγα "τι γυρεύω εγώ εδώ; πίσω στο σπίτι αμέσως." Αλλά έμεινα και ανοιγα συζητήσεις και κάποια στιγμή που ένιωθα ότι δεν τραβάω άλλο, έφυγα. Πήγα σπίτι και ημουν άλλος άνθρωπος. Για μένα ήταν μια νίκη. Την επόμενη φορα που πήγα, ένιωσα λιγότερο άβολα και κάθε φορά ένιωθα καλύτερα. Και μια μέρα πήρα την απόφαση και βγήκα έξω στον ίδιο τόπο, νύχτα, με πολύ κόσμο. Δεν αγχώθηκα καθόλου και απόλαυσα την έξοδο μου.

Γιωργο το γνωρίζω γιατι την εχω περασει αυτή την αναδρομη στα παιδικα χρονια και εχω υπεραναλυσει και με τη ψυχολογο τις αιτιες που συμβαινουν όλα αυτά. Οι φοβιες μας συμβολιζουν κατι. Ξερω τι κρυβεται πισω απ'αυτες. Όπως λες και συ η αναδρομη αυτή ηταν οντως επιπονη εφευγα ρακος από κει. Εκλαιγα με ολη μου τη ψυχη!!! Όμως τωρα τι? το θεμα που δυσκολευει τωρα τη ζωη μου είναι οι κρισεις πανικου σαφως εξαιτίας του φοβισμενου παιδιου που κουβαλάμε ολοι μεσα μας και εξαιτίας των βιωμάτων μας. Συνειδητα σου λεω ότι στις κρισεις πανικου δεν βοηθηθηκα ουτε λιγο κι ας περασα ολη αυτή την ψυχοφθορα διαδικασια. Δηλαδη καλη η θεωρια αλλα στη πραξη απογοητεύομαι. Εξακολουθώ να τα χανω σε κάθε κριση πανικου κι ας γνωρίζω τι μου τις προκαλει πραγματικα. Anonumous πιστευω πως συνδέεται το περιβάλλον που βιωσες την πρωτη κριση πανικου με τις επομενες κρισεις. Εγω στη πρωτη ημουν σε ένα μπαρακι με πολύ κοσμο. Εκτοτε με φοβιζουν οι βραδινες εξοδοι σε πολυσύχναστα μερη. Και να σκεφτεις ότι τα καλοκαιρια ξενυχτούσαμε και πηγαίναμε κατευθείαν για δουλεια αλλα τωρα…….

Το burn out που προέρχεται από μηχανική εργασιακή καταπόνηση, είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχει σαν αίτιο το εργασιακό ψυχικό stress.

Το μεν πρώτο θεραπεύεται εύκολα με ξεκούραση καλή διατροφή και καλόν ύπνο, και έτσι αναπληρωνεται η μυική και σωματική εξαντληση.

Στο δεύτερο, η κατάσταση είναι περίπλοκη, καθώς η ψυχολογική καταπόνηση έχει εξαντλήσει τα ορμονικα αποθέματα των επινεφριδιων (adrenal exhaustion), με συνέπεια να αισθάνεσαι εξουσθενωμενος, ακόμη αι και χωρίς να κάνεις τίποτα.

Αυτό, εάν ξεφύγει δύσκολα διορθώνεται!

Εγω είχα πάθει το δεύτερο, και τότε την δεκαετία του 1990,η κατάσταση μου ήταν τραγική, δεν είχα πολλά δεδομένα για να το αντιμετωπίσω και κατέφυγα στο τέλος στα αντικαταθληπτικα, που ευτυχώς με βοήθησαν να συνέλθω, καθώς τεχνητά χαλάρωσαν το νευρικό μου σύστημα που είχε υπερδιεγερθει
και κατετρωγε τις ορμόνες μου!

Σώθηκα, αλλά το ποσό υπέφερα για να τα σταματήσω μετά, είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία!

Quote:

---

Originally Posted by Lina_

Γιωργο το γνωρίζω γιατι την εχω περασει αυτή την αναδρομη στα παιδικα χρονια και εχω υπεραναλυσει και με τη ψυχολογο τις αιτιες που συμβαινουν όλα αυτά. Οι φοβιες μας συμβολιζουν κατι. Ξερω τι κρυβεται πισω απ'αυτες. Όπως λες και συ η αναδρομη αυτή ηταν οντως επιπονη εφευγα ρακος από κει. Εκλαιγα με ολη μου τη ψυχη!!! Όμως τωρα τι? το θεμα που δυσκολευει τωρα τη ζωη μου είναι οι κρισεις πανικου σαφως εξαιτίας του φοβισμενου παιδιου που κουβαλάμε ολοι μεσα μας και εξαιτίας των βιωμάτων μας. Συνειδητα σου λεω ότι στις κρισεις πανικου δεν βοηθηθηκα ουτε λιγο κι ας περασα ολη αυτή την ψυχοφθορα διαδικασια. Δηλαδη καλη η θεωρια αλλα στη πραξη απογοητεύομαι. Εξακολουθώ να τα χανω σε κάθε κριση πανικου κι ας γνωρίζω τι μου τις προκαλει πραγματικα. Anonumous πιστευω πως συνδέεται το περιβάλλον που βιωσες την πρωτη κριση πανικου με τις επομενες κρισεις. Εγω στη πρωτη ημουν σε ένα μπαρακι με πολύ κοσμο. Εκτοτε με φοβιζουν οι βραδινες εξοδοι σε πολυσύχναστα μερη. Και να σκεφτεις ότι τα καλοκαιρια ξενυχτούσαμε και πηγαίναμε κατευθείαν για δουλεια αλλα τωρα…….

---

Δεν ξερω να σου πω απόλυτα. Εγω ξεκίνησα ψυχοθεραπεία για άλλους λόγους και όχι για τις κρίσεις πανικού. Γιατί δεν είχα και συνέχεια. Θεωρώ σε όλες τις φάσεις της ζωης μας περνάμε κρίσεις πανικού αλλα δεν δίνουμε τόση σημασία και έτσι η κρίση πανικού δεν μας επηρεάζει. όταν δεν είμαστε καλά ψυχολογικά όμως και αρχίζει η κρίση πανικού, αρχίζει και το μυαλό να κάνει σεναρία και γίνεται εντονότερη. Δηλαδή όταν η κρίση πανικού αρχίζει με έντονο βάρος στο στήθος και λίγη δύσπνοια, αρχίζει το μυαλό και λέει "Δεν αναπνέω καλά, κόβεται το οξυγόνο, θα πεθάνω κτλ". Υπό άλλες συνθήκες θα λέγαμε "οκ, θα καθίσω να ηρεμήσω". Το μυαλό μας τα μεγαλοποιεί όλα. Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα γονιό και ένα παιδί μέσα του. Αυτό που φοβάται είναι το παιδί, αυτός που πρέπει να το ηρεμήσει είναι ο γονιός. Για να μπορέσουμε να χρησιμοποιούμε τον γονιό πρέπει πρώτα να ηρεμήσουμε και να κάνουμε χαρούμενο αυτό το παιδί. Και για να γίνει αυτό πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις άσχημες μας εμπειρίες.

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Το burn out που προέρχεται από μηχανική εργασιακή καταπόνηση, είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχει σαν αίτιο το εργασιακό ψυχικό stress.

Το μεν πρώτο θεραπεύεται εύκολα με ξεκούραση καλή διατροφή και καλόν ύπνο, και έτσι αναπληρωνεται η μυική και σωματική εξαντληση.

Στο δεύτερο, η κατάσταση είναι περίπλοκη, καθώς η ψυχολογική καταπόνηση έχει εξαντλήσει τα ορμονικα αποθέματα των επινεφριδιων (adrenal exhaustion), με συνέπεια να αισθάνεσαι εξουσθενωμενος, ακόμη αι και χωρίς να κάνεις τίποτα.

Αυτό, εάν ξεφύγει δύσκολα διορθώνεται!

Εγω είχα πάθει το δεύτερο, και τότε την δεκαετία του 1990,η κατάσταση μου ήταν τραγική, δεν είχα πολλά δεδομένα για να το αντιμετωπίσω και κατέφυγα στο τέλος στα αντικαταθληπτικα, που ευτυχώς με βοήθησαν να συνέλθω, καθώς τεχνητά χαλάρωσαν το νευρικό μου σύστημα που είχε υπερδιεγερθει
και κατετρωγε τις ορμόνες μου!

Σώθηκα, αλλά το ποσό υπέφερα για να τα σταματήσω μετά, είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία!

---

Λένε ότι πλέον υπάρχουν χάπια που πλέον δεν σου προκαλούν εξάρτηση και μπορείς εύκολα να τα βγάλεις απο την ζωή σου. Δεν ξέρω όμως

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα γονιό και ένα παιδί μέσα του. Αυτό που φοβάται είναι το παιδί, αυτός που πρέπει να το ηρεμήσει είναι ο γονιός. Για να μπορέσουμε να χρησιμοποιούμε τον γονιό πρέπει πρώτα να ηρεμήσουμε και να κάνουμε χαρούμενο αυτό το παιδί. Και για να γίνει αυτό πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις άσχημες μας εμπειρίες.

---

Μου θύμισες την ψυχοθεραπευτικη εμπειρία μου. Έκοψα απότομα εξαιτίας σοβαρών λόγων. Σε ευχαριστώ που μου υπενθυμίσες χωρίς να το γνωρίζεις φυσικά αυτή την τόσο σημαντική αληθεια !

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Μου θύμισες την ψυχοθεραπευτικη εμπειρία μου. Έκοψα απότομα εξαιτίας σοβαρών λόγων. Σε ευχαριστώ που μου υπενθυμίσες χωρίς να το γνωρίζεις φυσικά αυτή την τόσο σημαντική αληθεια !

---

το λεω για να μην το ξεχνάω ούτε εγώ.:)