Αγχώδη διαταραχή - κόπωση ;

[Lina_]

Γιωργο το γνωρίζω γιατι την εχω περασει αυτή την αναδρομη στα παιδικα χρονια και εχω υπεραναλυσει και με τη ψυχολογο τις αιτιες που συμβαινουν όλα αυτά. Οι φοβιες μας συμβολιζουν κατι. Ξερω τι κρυβεται πισω απ'αυτες. Όπως λες και συ η αναδρομη αυτή ηταν οντως επιπονη εφευγα ρακος από κει. Εκλαιγα με ολη μου τη ψυχη!!! Όμως τωρα τι? το θεμα που δυσκολευει τωρα τη ζωη μου είναι οι κρισεις πανικου σαφως εξαιτίας του φοβισμενου παιδιου που κουβαλάμε ολοι μεσα μας και εξαιτίας των βιωμάτων μας. Συνειδητα σου λεω ότι στις κρισεις πανικου δεν βοηθηθηκα ουτε λιγο κι ας περασα ολη αυτή την ψυχοφθορα διαδικασια. Δηλαδη καλη η θεωρια αλλα στη πραξη απογοητεύομαι. Εξακολουθώ να τα χανω σε κάθε κριση πανικου κι ας γνωρίζω τι μου τις προκαλει πραγματικα. Anonumous πιστευω πως συνδέεται το περιβάλλον που βιωσες την πρωτη κριση πανικου με τις επομενες κρισεις. Εγω στη πρωτη ημουν σε ένα μπαρακι με πολύ κοσμο. Εκτοτε με φοβιζουν οι βραδινες εξοδοι σε πολυσύχναστα μερη. Και να σκεφτεις ότι τα καλοκαιρια ξενυχτούσαμε και πηγαίναμε κατευθείαν για δουλεια αλλα τωρα…….

[kostas62]

Το burn out που προέρχεται από μηχανική εργασιακή καταπόνηση, είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχει σαν αίτιο το εργασιακό ψυχικό stress.

Το μεν πρώτο θεραπεύεται εύκολα με ξεκούραση καλή διατροφή και καλόν ύπνο, και έτσι αναπληρωνεται η μυική και σωματική εξαντληση.

Στο δεύτερο, η κατάσταση είναι περίπλοκη, καθώς η ψυχολογική καταπόνηση έχει εξαντλήσει τα ορμονικα αποθέματα των επινεφριδιων (adrenal exhaustion), με συνέπεια να αισθάνεσαι εξουσθενωμενος, ακόμη αι και χωρίς να κάνεις τίποτα.

Αυτό, εάν ξεφύγει δύσκολα διορθώνεται!

Εγω είχα πάθει το δεύτερο, και τότε την δεκαετία του 1990,η κατάσταση μου ήταν τραγική, δεν είχα πολλά δεδομένα για να το αντιμετωπίσω και κατέφυγα στο τέλος στα αντικαταθληπτικα, που ευτυχώς με βοήθησαν να συνέλθω, καθώς τεχνητά χαλάρωσαν το νευρικό μου σύστημα που είχε υπερδιεγερθει
και κατετρωγε τις ορμόνες μου!

Σώθηκα, αλλά το ποσό υπέφερα για να τα σταματήσω μετά, είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία!

[george1520]

Γιωργο το γνωρίζω γιατι την εχω περασει αυτή την αναδρομη στα παιδικα χρονια και εχω υπεραναλυσει και με τη ψυχολογο τις αιτιες που συμβαινουν όλα αυτά. Οι φοβιες μας συμβολιζουν κατι. Ξερω τι κρυβεται πισω απ'αυτες. Όπως λες και συ η αναδρομη αυτή ηταν οντως επιπονη εφευγα ρακος από κει. Εκλαιγα με ολη μου τη ψυχη!!! Όμως τωρα τι? το θεμα που δυσκολευει τωρα τη ζωη μου είναι οι κρισεις πανικου σαφως εξαιτίας του φοβισμενου παιδιου που κουβαλάμε ολοι μεσα μας και εξαιτίας των βιωμάτων μας. Συνειδητα σου λεω ότι στις κρισεις πανικου δεν βοηθηθηκα ουτε λιγο κι ας περασα ολη αυτή την ψυχοφθορα διαδικασια. Δηλαδη καλη η θεωρια αλλα στη πραξη απογοητεύομαι. Εξακολουθώ να τα χανω σε κάθε κριση πανικου κι ας γνωρίζω τι μου τις προκαλει πραγματικα. Anonumous πιστευω πως συνδέεται το περιβάλλον που βιωσες την πρωτη κριση πανικου με τις επομενες κρισεις. Εγω στη πρωτη ημουν σε ένα μπαρακι με πολύ κοσμο. Εκτοτε με φοβιζουν οι βραδινες εξοδοι σε πολυσύχναστα μερη. Και να σκεφτεις ότι τα καλοκαιρια ξενυχτούσαμε και πηγαίναμε κατευθείαν για δουλεια αλλα τωρα…….

Δεν ξερω να σου πω απόλυτα. Εγω ξεκίνησα ψυχοθεραπεία για άλλους λόγους και όχι για τις κρίσεις πανικού. Γιατί δεν είχα και συνέχεια. Θεωρώ σε όλες τις φάσεις της ζωης μας περνάμε κρίσεις πανικού αλλα δεν δίνουμε τόση σημασία και έτσι η κρίση πανικού δεν μας επηρεάζει. όταν δεν είμαστε καλά ψυχολογικά όμως και αρχίζει η κρίση πανικού, αρχίζει και το μυαλό να κάνει σεναρία και γίνεται εντονότερη. Δηλαδή όταν η κρίση πανικού αρχίζει με έντονο βάρος στο στήθος και λίγη δύσπνοια, αρχίζει το μυαλό και λέει "Δεν αναπνέω καλά, κόβεται το οξυγόνο, θα πεθάνω κτλ". Υπό άλλες συνθήκες θα λέγαμε "οκ, θα καθίσω να ηρεμήσω". Το μυαλό μας τα μεγαλοποιεί όλα. Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα γονιό και ένα παιδί μέσα του. Αυτό που φοβάται είναι το παιδί, αυτός που πρέπει να το ηρεμήσει είναι ο γονιός. Για να μπορέσουμε να χρησιμοποιούμε τον γονιό πρέπει πρώτα να ηρεμήσουμε και να κάνουμε χαρούμενο αυτό το παιδί. Και για να γίνει αυτό πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις άσχημες μας εμπειρίες.

[george1520]

Το burn out που προέρχεται από μηχανική εργασιακή καταπόνηση, είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχει σαν αίτιο το εργασιακό ψυχικό stress.

Το μεν πρώτο θεραπεύεται εύκολα με ξεκούραση καλή διατροφή και καλόν ύπνο, και έτσι αναπληρωνεται η μυική και σωματική εξαντληση.

Στο δεύτερο, η κατάσταση είναι περίπλοκη, καθώς η ψυχολογική καταπόνηση έχει εξαντλήσει τα ορμονικα αποθέματα των επινεφριδιων (adrenal exhaustion), με συνέπεια να αισθάνεσαι εξουσθενωμενος, ακόμη αι και χωρίς να κάνεις τίποτα.

Αυτό, εάν ξεφύγει δύσκολα διορθώνεται!

Εγω είχα πάθει το δεύτερο, και τότε την δεκαετία του 1990,η κατάσταση μου ήταν τραγική, δεν είχα πολλά δεδομένα για να το αντιμετωπίσω και κατέφυγα στο τέλος στα αντικαταθληπτικα, που ευτυχώς με βοήθησαν να συνέλθω, καθώς τεχνητά χαλάρωσαν το νευρικό μου σύστημα που είχε υπερδιεγερθει
και κατετρωγε τις ορμόνες μου!

Σώθηκα, αλλά το ποσό υπέφερα για να τα σταματήσω μετά, είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία!

Λένε ότι πλέον υπάρχουν χάπια που πλέον δεν σου προκαλούν εξάρτηση και μπορείς εύκολα να τα βγάλεις απο την ζωή σου. Δεν ξέρω όμως

[Constantly curious]

Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα γονιό και ένα παιδί μέσα του. Αυτό που φοβάται είναι το παιδί, αυτός που πρέπει να το ηρεμήσει είναι ο γονιός. Για να μπορέσουμε να χρησιμοποιούμε τον γονιό πρέπει πρώτα να ηρεμήσουμε και να κάνουμε χαρούμενο αυτό το παιδί. Και για να γίνει αυτό πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις άσχημες μας εμπειρίες.

Μου θύμισες την ψυχοθεραπευτικη εμπειρία μου. Έκοψα απότομα εξαιτίας σοβαρών λόγων. Σε ευχαριστώ που μου υπενθυμίσες χωρίς να το γνωρίζεις φυσικά αυτή την τόσο σημαντική αληθεια !

[george1520]

Μου θύμισες την ψυχοθεραπευτικη εμπειρία μου. Έκοψα απότομα εξαιτίας σοβαρών λόγων. Σε ευχαριστώ που μου υπενθυμίσες χωρίς να το γνωρίζεις φυσικά αυτή την τόσο σημαντική αληθεια !

το λεω για να μην το ξεχνάω ούτε εγώ.