Ο καταναγκασμος που μου κατέστρεψε τη ζωη
Θέλω να εκμυστηρευτω αυτό που κάνω εδώ κ 1χρονο για να μειώσω το άγχος μου κ είναι ότι χειρότερο έχω κάνει στον εαυτό μου. Γενικά κ παλιότερα όταν περνούσα φάσεις αγοραφοβίας ήθελα να κρύβομαι από όλους κ έτσι φορούσα γυαλιά ηλίου κ ένιωθα ασφάλεια. Αυτό μ έπιασε κ πριν 2 χρόνια κ όταν πέρασε το άγχος που έφυγε κ αυτή η ανάγκη. Περσυ όμως που είχα πάρα πολύ μ ξανάρθε κ το έκανα φορούσα γυαλιά ηλίου παντού ακόμα κ μέσα στο σπίτι ένιωθα ότι κρυβομουν απ τους φόβους μου. Όμως έπρεπε να το κόψω κ για να γίνει αυτό έπρεπε να το αντικαταστησω και έτσι βρήκα κάτι χειρότερο. Φορούσα τα γυαλιά μυωπίας πάνω από τους φακούς επαφής έτσι διαστρεβλωνα την όραση μου κ δεν ερχόμουν αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Μετά άρχισα να τα φοράω περίεργα, στραβά, να φοράω γυαλια με άλλους βαθμούς. Αυτό το έκανα 1 χρόνο τώρα. Κ έφτασα σε σημείο εξάρτησης να το ζητάνε τα μάτια μου, να ζαλίζομαι επί μόνιμου βάσεως. Πήγα σε οφθαλμίατρους έκανα εξειδικευμένες εξετάσεις τα μάτια είναι καλα. Όμως πλέον δεν ανέχονται κανένα γυαλι ούτε φακό επαφής. Ζαλίζομαι μόλις τα φορέσω. Και αν δεν φοράω πάλι νιώθω περίεργα κ κάποιες φορές νιώθω έντονη ανάγκη να τα βάλω πάλι αλλά κρατιέμαι. Προσπαθώ να μην φοράω τπτ β αφήσω τα μάτια μου όπως είναι μέχρι να ξανά συνηθίσουν. Όμως με αυτές τις ζαλάδες και τους ίλιγγους φοβάμαι μήπως έκανα κακό στον εγκέφαλο μου, καταρχήν αντιλαμβάνοταν την Πραγματικότητα αλλιώς. Δεν ξέρω αν θα συνέλθουν ποτέ τα μάτια μου. Ντρέπομαι να το πω κ στους γιατρούς. Η ψυχολόγος μου λέει αυτό λέγεται το σύνδρομο της μάσκας. Όμως μ κάνει κακό κ μου λέει τι να κάνω για να το κόψω. Εσείς τι λέτε θα επανέλθει ο εγκέφαλος μου στα ίσα; ακόμα νιώθω ζαλάδες και έναν μόνιμο ελαφρύ ιλιγγο ακριβώς σαν να φοράτε τα γυαλιά της γιαγιάς σας που δεν βλέπετε τίποτα κ τα βγάζετε μετά νιώθετε έναν ιλιγγο για λίγο μέχρι να προσαρμοστεί ξανά το μάτι. Αυτη τη ζάλη νιώθω.
