Γιατί να "πέφτω" συνέχεια?

Καλησπέρα παιδιά,
Και πάλι εδώ κάτι με ξανατραβηξε στο φόρουμ... Ολόκληρο το φθινόπωρο κ χειμώνα που πέρασε ζούσα έναν εφιάλτη, ψυχολογία μαύρη, προβλήματα ψυχικής υγείας του αδερφού μου, σχέση με τους γονείς μου τεταμενη στο σπίτι, ερωτική απογοήτευση κ απογοήτευση με τη δουλειά μου.. Ένιωθα ανάξια, αποτυχημένη, ένα τίποτα που δε μπορεί να επικοινωνήσει κ να λειτουργήσει με τον κόσμο.. Αλλά από δω κ από κει, προσπαθώντας να συνεχίσω μια α καθημερινότητα κ συζητώντας με ψυχολογους κάπως επανήλθα.. Δεν ξέρω πώς έγινε, μερικές φορές νομιζω έγινε μαγικά αν κ η ψυχολόγος μου λέει πως τίποτα δε συμβαίνει κατά τύχη, άρχισα να είμαι ήρεμη, να γελώ επειδή το νιώθω κ όχι για να κρύψω τον πόνο μου, να βγαίνω με παρέες και να περνάω καλά, πραγματικά καλά, να έχω παρατήσει το κρεβάτι μ και την οθόνη του κινητού μου.. Κ ένιωθα ότι ήταν μια μπόρα που πέρασε, σαν κάτι να φωτιστηκε μέσα μου κ να τα έβλεπα όλα πολύ διαφορετικά πια.. Κ αυτό κράτησε μάλλον για λίγο...
Μία βδομάδα τώρα νιώθω ν ακροβατω πάλι μεταξύ κατάθλιψης κ πραγματικότητας. Ένα πρωί ξύπνησα με κόμπο στο λαιμό μου κ φόβο ότι θα με ξαναπιάσει το "κακό", κ όσο περνούν οι μέρες γεμίζω πάλι το κεφάλι μου με τις ανασφάλειες κ την αναξιοτητα μου. Χθες που βγήκα έξω με παρέα, άρχισα να σκεφτομαι πόσο προβληματική είμαι παρατηρώντας φίλους κ γνωστούς να μιλάνε μεταξύ τους κ εγώ με κανέναν, σαν μουγκη.. Κ σήμερα δε μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι γτ πάλι δε θέλω να κάνω τίποτα, να δω κ να μιλήσω με κανέναν.. Κ όλα αυτά πάλι έτσι ξαφνικά, επειδή κ μόνο οι σκέψεις μου με κυνηγούν.. Ίσως κ να επηρέασε το γεγονός ότι έκανα κ μια νέα (ερωτική) γνωριμία με κάποιον που γρήγορα κατέληξε στην αποτυχία κ επιβεβαίωσε όλα τα αρνητικά που πιστεύω για μένα...
Γιατί να επανέρχεται ο εφιάλτης της ψυχολογίας ? Έχει συμβεί σε κάποιον κάτι αντίστοιχο? Νιωθω πια ότι είμαι η πιο διαταραγμένη προσωπικότητα που υπάρχει, ότι απλώς γεννήθηκα για να χω ψυχολογικό πρόβλημα..
Συγγνώμη αν σας κούρασα, ήθελα απλώς να τα μοιραστώ..

Θυμάμαι το θέμα που είχες ανοίξει γιατί είχαμε μιλήσει αρκετά εμείς..

Για πες μου.. Ποιοι είναι οι λόγοι που αυτή η γνωριμία δεν πέτυχε? Αφού θεωρείς ότι αυτή ευθύνεται που έπεσες πάλι ψυχολογικά.

Όταν έχεις κατάθλιψη υπάρχουν πολλές φορές που "ξαναπεφτεις" και σκέφτεσαι πάλι αρνητικά..Εξαρταται από το περιβάλλον που ζεις..Από διάφορα άλλα που μπορεί να συμβαίνουν αυτό τον καιρό στη ζωή σου..Σημασία έχει να μην πας πάλι στο μηδέν.. Το να κάθεσαι στο κρεβάτι δεν σε βοηθάει..Όταν νιώθεις έτσι κάνε κάτι για να βγεις από εκεί μέσα..Έστω και μία βόλτα με τα πόδια..Την ψυχοθεραπεία την συνεχίζεις ή την έχεις σταματήσει?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Θυμάμαι το θέμα που είχες ανοίξει γιατί είχαμε μιλήσει αρκετά εμείς..

Για πες μου.. Ποιοι είναι οι λόγοι που αυτή η γνωριμία δεν πέτυχε? Αφού θεωρείς ότι αυτή ευθύνεται που έπεσες πάλι ψυχολογικά.

---

Νομίζω ότι φταίω εγώ κυρίως, γιατί είμαι τόσο αδιάφορο άτομο κ δεν μπορώ να κρατήσω κάποιον για πολύ δίπλα μου, από νωρίς ο οποιοσδήποτε άλλος βαριέται.. Ίσως κ αυτή τη φορά ήμουν πολύ συγκρατημένη.. Απλώς στην αρχή πήγαινε καλά, υπήρχε καλή επικοινωνία κ ξαφνικά άρχισε να μην ενδιαφέρεται πια, κ όλο αυτό διακόπηκε χωρίς εξηγήσεις κ πολλά πολλά.. Κ από την αρχή είχα το ένστικτο ότι κάτι δε θα πάει καλά.. Κ έτσι επιβεβαιωθηκα.. Απλώς για λίγο άρχισα να αισθάνομαι όμορφα, ότι η ζωή μ προχωράει σε κάτι νέο, κ όταν αυτό "ξεφουσκωσε" ξεκίνησαν οι σκέψεις.. Που γενικά υπάρχουν... δεν μπόρεσα να σταματήσω να με κατηγορώ για πολλά πράγματα.. απλώς ίσως αυτό το γεγονός ηταν η αφορμή για όλα αυτά..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Νομίζω ότι φταίω εγώ κυρίως, γιατί είμαι τόσο αδιάφορο άτομο κ δεν μπορώ να κρατήσω κάποιον για πολύ δίπλα μου, από νωρίς ο οποιοσδήποτε άλλος βαριέται.. Ίσως κ αυτή τη φορά ήμουν πολύ συγκρατημένη.. Απλώς στην αρχή πήγαινε καλά, υπήρχε καλή επικοινωνία κ ξαφνικά άρχισε να μην ενδιαφέρεται πια, κ όλο αυτό διακόπηκε χωρίς εξηγήσεις κ πολλά πολλά.. Κ από την αρχή είχα το ένστικτο ότι κάτι δε θα πάει καλά.. Κ έτσι επιβεβαιωθηκα.. Απλώς για λίγο άρχισα να αισθάνομαι όμορφα, ότι η ζωή μ προχωράει σε κάτι νέο, κ όταν αυτό "ξεφουσκωσε" ξεκίνησαν οι σκέψεις.. Που γενικά υπάρχουν... δεν μπόρεσα να σταματήσω να με κατηγορώ για πολλά πράγματα.. απλώς ίσως αυτό το γεγονός ηταν η αφορμή για όλα αυτά..

---

Από την στιγμή που δεν έγινε κάποια συζήτηση για τους λόγους που απομακρυνθηκατε δεν μπορείς να τους φοράς και να λες "να δω το πρόβλημα". Δεν ταιριάζουμε με όλους..
Γιατι τόσο άσχημη εικόνα για τον εαυτό σου?

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Όταν έχεις κατάθλιψη υπάρχουν πολλές φορές που "ξαναπεφτεις" και σκέφτεσαι πάλι αρνητικά..Εξαρταται από το περιβάλλον που ζεις..Από διάφορα άλλα που μπορεί να συμβαίνουν αυτό τον καιρό στη ζωή σου..Σημασία έχει να μην πας πάλι στο μηδέν.. Το να κάθεσαι στο κρεβάτι δεν σε βοηθάει..Όταν νιώθεις έτσι κάνε κάτι για να βγεις από εκεί μέσα..Έστω και μία βόλτα με τα πόδια..Την ψυχοθεραπεία την συνεχίζεις ή την έχεις σταματήσει?

---

Ναι έχεις δίκιο όπως τα λες.. Σηκώθηκα, κρύβοντας πάλι δάκρυα κτλ κ βγηκα λίγο.. Αλλά μόλις επιστρέφω σπίτι όλα επανέρχονται.. Ελπίζω να ειναι ένα παροδικό γεγονός..
Συνεχίζω κανονικά με ψυχολόγο .. Αν κ ακόμα διστάζω να πω πολλά πράγματα, νομίζω ότι πάει καλά κ ανοιγομαι περισσότερο..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Από την στιγμή που δεν έγινε κάποια συζήτηση για τους λόγους που απομακρυνθηκατε δεν μπορείς να τους φοράς και να λες "να δω το πρόβλημα". Δεν ταιριάζουμε με όλους..
Γιατι τόσο άσχημη εικόνα για τον εαυτό σου?

---

Γιατί δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση πια, ώστε να κρατήσω κάποιον δίπλα μου.. Κ γενικά πέρα από λίγους φίλους εδώ κ πολλά χρόνια, διστάζω πολύ με νέες γνωριμίες, νιώθω κατώτερη κ ότι δεν βγάζω κανέναν ενδιαφέρον κ δεν ξέρω πώς έχει προκύψει αυτό, νομίζω το δημιουργώ στο εαυτό μου κ μου βάζω παγίδες χωρίς λόγο.. Απορώ πώς άνθρωπος σαν κ μένα θ μπορέσει ν αντιμετωπίσει κάτι πολύ πιο δύσκολο αν χρειαστεί.. Γτ, κακά τα ψέμματα, υπάρχουν πολύ σοβαροτερα προβλήματα από το δικό μου..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Γιατί δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση πια, ώστε να κρατήσω κάποιον δίπλα μου.. Κ γενικά πέρα από λίγους φίλους εδώ κ πολλά χρόνια, διστάζω πολύ με νέες γνωριμίες, νιώθω κατώτερη κ ότι δεν βγάζω κανέναν ενδιαφέρον κ δεν ξέρω πώς έχει προκύψει αυτό, νομίζω το δημιουργώ στο εαυτό μου κ μου βάζω παγίδες χωρίς λόγο.. Απορώ πώς άνθρωπος σαν κ μένα θ μπορέσει ν αντιμετωπίσει κάτι πολύ πιο δύσκολο αν χρειαστεί.. Γτ, κακά τα ψέμματα, υπάρχουν πολύ σοβαροτερα προβλήματα από το δικό μου..

---

Πως είναι οι άνθρωποι σαν εσένα?

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Ναι έχεις δίκιο όπως τα λες.. Σηκώθηκα, κρύβοντας πάλι δάκρυα κτλ κ βγηκα λίγο.. Αλλά μόλις επιστρέφω σπίτι όλα επανέρχονται.. Ελπίζω να ειναι ένα παροδικό γεγονός..
Συνεχίζω κανονικά με ψυχολόγο .. Αν κ ακόμα διστάζω να πω πολλά πράγματα, νομίζω ότι πάει καλά κ ανοιγομαι περισσότερο..

---

Μου έχει συμβεί και εμένα πολλές φορές..Είναι κάτι που περνάει..Αρκεί να μην τα παρατάς και να κλειστεις μέσα στο σπίτι γιατί αυτό είναι ότι χειρότερο..
Στην ψυχοθεραπεία λογικό είναι να μην μπορείς να τα πεις όλα στην αρχή..Μπορεί πιο μετά να σου φύγει ο δισταγμός και να μιλήσεις..Μπορεί και όχι..Εσύ αποφασίζεις τι θα πεις και πότε.. Αλλά γενικά θα σε βοηθήσει να κάνεις μικρά και σταθερά βήματα..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Πως είναι οι άνθρωποι σαν εσένα?

---

Εντελώς ευαίσθητοι, εγωιστές, αδύναμοι, κακομαθημένοι, που απογοητεύονται με την παραμικρή δυσκολία, κ χωρίς ενδιαφέρον για τον κόσμο.. Να μη πω κ άλλα...

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Εντελώς ευαίσθητοι, εγωιστές, αδύναμοι, κακομαθημένοι, που απογοητεύονται με την παραμικρή δυσκολία, κ χωρίς ενδιαφέρον για τον κόσμο.. Να μη πω κ άλλα...

---

Έχουν κάποιο θετικό στοιχείο αυτοί οι άνθρωποι?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Έχουν κάποιο θετικό στοιχείο αυτοί οι άνθρωποι?

---

Δεν ξέρω... Οι άλλοι μπορεί να έχουν.. Απλώς εγώ συγκρίνοντας με μαζί τους καταλαβαίνω ότι δεν έχω τίποτα αξιοσημείωτο..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Δεν ξέρω... Οι άλλοι μπορεί να έχουν.. Απλώς εγώ συγκρίνοντας με μαζί τους καταλαβαίνω ότι δεν έχω τίποτα αξιοσημείωτο..

---

Δεν σου ζήτησα να μου πεις τα καλά σου σε σχέση με τους αλλους..τα θετικά σου σαν Αθήνα θέλω να μου πεις. Δεν φαίνεται τι πραγματικά είμαστε συγκρίνοντας τον εαυτό μας με τους άλλους.. Εκεί χάνουμε το παιχνίδι..
Πες θετικά στοιχεία σου..
Σκέψου ότι είμαι ένα αγόρι και θέλω να σε γνωρίσω.. Ακούω..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν σου ζήτησα να μου πεις τα καλά σου σε σχέση με τους αλλους..τα θετικά σου σαν Αθήνα θέλω να μου πεις. Δεν φαίνεται τι πραγματικά είμαστε συγκρίνοντας τον εαυτό μας με τους άλλους.. Εκεί χάνουμε το παιχνίδι..
Πες θετικά στοιχεία σου..
Σκέψου ότι είμαι ένα αγόρι και θέλω να σε γνωρίσω.. Ακούω..

---

Σου λέω όλα αυτά κ με ρωτάς για θετικά.. Δεν ξέρω αν έχω..Ίσως είμαι καλή στο ν ακούω τον άλλον, τα προβλήματα του, κ τότε μπορεί ν επηρεαστω βέβαια σκεφτομενη τι περνάει κ πόσο εγώ απεναντίας δεν έχω δικαίωμα να κλαιγομαι ετσι..
Κ αν σκεφτώ ότι θες να με γνωρίσεις, θα χαρω οκ, κ κατευθείαν θ σκεφτώ ότι σε 10 λεπτα θα χεις χάσει κάθε ενδιαφέρον..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Σου λέω όλα αυτά κ με ρωτάς για θετικά.. Δεν ξέρω αν έχω..Ίσως είμαι καλή στο ν ακούω τον άλλον, τα προβλήματα του, κ τότε μπορεί ν επηρεαστω βέβαια σκεφτομενη τι περνάει κ πόσο εγώ απεναντίας δεν έχω δικαίωμα να κλαιγομαι ετσι..
Κ αν σκεφτώ ότι θες να με γνωρίσεις, θα χαρω οκ, κ κατευθείαν θ σκεφτώ ότι σε 10 λεπτα θα χεις χάσει κάθε ενδιαφέρον..

---

Πάντως η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας.. Αυτή περνάμε και στους άλλους.. Δεν είναι όμως αυτό που πραγματικά είμαστε.

Το να μη ταιριάζουμε με ένα άνθρωπο δεν σημαίνει ότι φταίμε εμείς ή αυτός. Ίσως αυτά που ζητά εκείνη την περίοδο να μην τα έχεις εσύ. Δεν σημαίνει ότι δεν αξίζεις ή οτιδήποτε άλλο.. Οι άνθρωποι γενικά δεν αφιερώνουν χρόνο στο να γνωρίσουν τον άλλον, να περάσουν χρόνο μαζί του.. Με την πρώτη απογοήτευση τα παρατάνε και φεύγουν. Λίγοι προσπαθούν.

Ειναι καλό να ξέρουμε τα αρνητικά μας για να γίνουμε καλύτεροι.. Αλλά είναι ακόμη καλύτερο να μην αγνοούμε τα θετικά μας για να περπατάμε με αυτοπεποίθηση..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Πάντως η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας.. Αυτή περνάμε και στους άλλους.. Δεν είναι όμως αυτό που πραγματικά είμαστε.

Το να μη ταιριάζουμε με ένα άνθρωπο δεν σημαίνει ότι φταίμε εμείς ή αυτός. Ίσως αυτά που ζητά εκείνη την περίοδο να μην τα έχεις εσύ. Δεν σημαίνει ότι δεν αξίζεις ή οτιδήποτε άλλο.. Οι άνθρωποι γενικά δεν αφιερώνουν χρόνο στο να γνωρίσουν τον άλλον, να περάσουν χρόνο μαζί του.. Με την πρώτη απογοήτευση τα παρατάνε και φεύγουν. Λίγοι προσπαθούν.

Ειναι καλό να ξέρουμε τα αρνητικά μας για να γίνουμε καλύτεροι.. Αλλά είναι ακόμη καλύτερο να μην αγνοούμε τα θετικά μας για να περπατάμε με αυτοπεποίθηση..

---

Ναι κάπως έχεις δίκιο... Μάλλον δεν πρέπει να τα παίρνουμε όλα τόσο προσωπικά.. Σ ευχαριστώ πάντως γιατί μέσα από τη συζήτηση ανακουφιστηκα κάπως...

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Μου έχει συμβεί και εμένα πολλές φορές..Είναι κάτι που περνάει..Αρκεί να μην τα παρατάς και να κλειστεις μέσα στο σπίτι γιατί αυτό είναι ότι χειρότερο..
Στην ψυχοθεραπεία λογικό είναι να μην μπορείς να τα πεις όλα στην αρχή..Μπορεί πιο μετά να σου φύγει ο δισταγμός και να μιλήσεις..Μπορεί και όχι..Εσύ αποφασίζεις τι θα πεις και πότε.. Αλλά γενικά θα σε βοηθήσει να κάνεις μικρά και σταθερά βήματα..

---

Μετά από ποσό καιρό αρχίζεις να βλέπεις ή να νιώθεις κάποια θετικά αποτελεσματα άραγε..?

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Μετά από ποσό καιρό αρχίζεις να βλέπεις ή να νιώθεις κάποια θετικά αποτελεσματα άραγε..?

---

Αυτό εξαρτάται..Από το πόσο συχνά πας στον ψυχολόγο σου..Από το τι προτεραιότητες έχεις βάλει..Και κυρίως από το πόση δουλειά κάνεις εσύ με τον εαυτό σου..
Εγώ πχ έχω κολλήσει και συζητάω το ίδιο θέμα από το παρελθόν εδώ και 3 συνεδρίες..Δεν προχωράει όμως όλο αυτό αν δεν "ξεκολλήσει" το μυαλό μου από κει..Φεύγω από τον ψυχολόγο και δεν το σκέφτομαι, δεν δουλεύω πάνω σε αυτό γιατί συμβαίνουν αλλα διάφορα στο παρόν μου..Και πάω την άλλη εβδομάδα και λέω πάλι το ίδιο..
Οπότε στην ουσία αυτή τη στιγμή είμαι στάσιμη και αυτό δεν βοηθάει..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Μετά από ποσό καιρό αρχίζεις να βλέπεις ή να νιώθεις κάποια θετικά αποτελεσματα άραγε..?

---

Εξαρτάται και από τις ερωτήσεις που σου κάνει και πόσο περιθώριο του δίνεις εσύ.. Αν του δώσεις την ευκαιρία να μπει σε ένα θεμα πιο βαθιά θα έχεις την δυνατότητα να δεις πράγματα σε σένα που δεν έχεις ξαναδεί. Απλά πρέπει να είσαι σε φάση να κάνεις διάλογο..

Πόσο καιρό κάνεις ψυχοθεραπεία?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Εξαρτάται και από τις ερωτήσεις που σου κάνει και πόσο περιθώριο του δίνεις εσύ.. Αν του δώσεις την ευκαιρία να μπει σε ένα θεμα πιο βαθιά θα έχεις την δυνατότητα να δεις πράγματα σε σένα που δεν έχεις ξαναδεί. Απλά πρέπει να είσαι σε φάση να κάνεις διάλογο..

Πόσο καιρό κάνεις ψυχοθεραπεία?

---

Περίπου 2 μήνες.. Αλλά λόγω οικονομικών θεμάτων δεν μπορώ να το υποστηρίξω κάθε βδομάδα οπότε πάει 1.φορα στις βδομάδες.. Έχω κάνει λίγες φορές δλδ μέχρι στιγμής, μ.εχει βοηθήσει να καταλάβω κάποια πραγματικά καλύτερα για μένα..αλλά κάποια πράγματα ντρέπομαι ακόμα να του τα εκφράσω.. Και συνεχίζω να σκέφτομαι με τον ίδιο απαισιόδοξο, μειωτικο κ προβληματικό τρόπο.. Εσύ συνεχίζεις ακόμα με ψυχοθεραπειες ? Γιατί απ όσο καταλαβαίνω από τα σχόλια σου γενικά εδώ μέσα, φαινεται ότι στέκεσαι καλά στα πόδια σου (ψυχολογικά εννοώντας)..

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Αυτό εξαρτάται..Από το πόσο συχνά πας στον ψυχολόγο σου..Από το τι προτεραιότητες έχεις βάλει..Και κυρίως από το πόση δουλειά κάνεις εσύ με τον εαυτό σου..
Εγώ πχ έχω κολλήσει και συζητάω το ίδιο θέμα από το παρελθόν εδώ και 3 συνεδρίες..Δεν προχωράει όμως όλο αυτό αν δεν "ξεκολλήσει" το μυαλό μου από κει..Φεύγω από τον ψυχολόγο και δεν το σκέφτομαι, δεν δουλεύω πάνω σε αυτό γιατί συμβαίνουν αλλα διάφορα στο παρόν μου..Και πάω την άλλη εβδομάδα και λέω πάλι το ίδιο..
Οπότε στην ουσία αυτή τη στιγμή είμαι στάσιμη και αυτό δεν βοηθάει..

---

Κ εγώ δε νομίζω ότι κάνω τέτοια προσωπική δουλειά.. Κυρίως γιατί κάποιες σκέψεις μου δε μπορώ να τις διώξω όσο κ αν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου..
Και πώς το αντιμετωπίζει ο ίδιος το ότι επανέρχεσαι στο ίδιο.θεμα?
Γιατί εγώ κάποια στιγμή νόμισα οτι γίνομαι πολύ κουραστική που επαναλαμβανα συνεχώς το ίδιο.. Δλδ μέχρι κ σ αυτόν δεν μπορώ ακόμα να αφεθω επικοινωνιακα..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Περίπου 2 μήνες.. Αλλά λόγω οικονομικών θεμάτων δεν μπορώ να το υποστηρίξω κάθε βδομάδα οπότε πάει 1.φορα στις βδομάδες.. Έχω κάνει λίγες φορές δλδ μέχρι στιγμής, μ.εχει βοηθήσει να καταλάβω κάποια πραγματικά καλύτερα για μένα..αλλά κάποια πράγματα ντρέπομαι ακόμα να του τα εκφράσω.. Και συνεχίζω να σκέφτομαι με τον ίδιο απαισιόδοξο, μειωτικο κ προβληματικό τρόπο.. Εσύ συνεχίζεις ακόμα με ψυχοθεραπειες ? Γιατί απ όσο καταλαβαίνω από τα σχόλια σου γενικά εδώ μέσα, φαινεται ότι στέκεσαι καλά στα πόδια σου (ψυχολογικά εννοώντας)..

---

Καλησπέρα.. Κάνω ψυχοθεραπεία 2 χρόνια. Συνεχίζω γιατί έχω ακόμη θέματα να λύσω και θέλω να γίνω γενικά καλύτερος.. Είμαι σε πολύ καλό δρόμο και είμαι αισιόδοξος.

Γιατι ντρέπεσαι? Δεν νιώθεις άνετα ακόμη μαζί του?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Καλησπέρα.. Κάνω ψυχοθεραπεία 2 χρόνια. Συνεχίζω γιατί έχω ακόμη θέματα να λύσω και θέλω να γίνω γενικά καλύτερος.. Είμαι σε πολύ καλό δρόμο και είμαι αισιόδοξος.

Γιατι ντρέπεσαι? Δεν νιώθεις άνετα ακόμη μαζί του?

---

Γειά σου george1520...νομίζω ότι ακόμα είμαι πολύ "κουμπωμένη" κ αυτά που έχω εντοπίσει ως προβλήματα δεν μπορώ να τα εκφράσω επακριβώς.. Για παράδειγμα, συνεχίζω να έχω απίστευτο άγχος πολλές φορές μέσα στη μέρα, μια φορά ματωσε η μύτη μου στα ξαφνικά κ νομιζω οτι ήταν λόγω του άγχους, άλλη φορά έχω απίστευτες ημικρανίες, όμως δεν ξέρω τι μπορεί να τα προκάλεσε, δεν καταλαβαίνω, νομίζω ότι έρχεται έτσι τυχαία κ είναι πολύ αόριστο (γενικά άγχος για τη ζωή κ για το πώς θα πορευτω).. Νιώθω ότι κάποιο πρόβλημα έχει ο εγκέφαλος μου.. Κ αυτό με δυσκολεύει κ στις ψυχοθεραπείες..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Γειά σου george1520...νομίζω ότι ακόμα είμαι πολύ "κουμπωμένη" κ αυτά που έχω εντοπίσει ως προβλήματα δεν μπορώ να τα εκφράσω επακριβώς.. Για παράδειγμα, συνεχίζω να έχω απίστευτο άγχος πολλές φορές μέσα στη μέρα, μια φορά ματωσε η μύτη μου στα ξαφνικά κ νομιζω οτι ήταν λόγω του άγχους, άλλη φορά έχω απίστευτες ημικρανίες, όμως δεν ξέρω τι μπορεί να τα προκάλεσε, δεν καταλαβαίνω, νομίζω ότι έρχεται έτσι τυχαία κ είναι πολύ αόριστο (γενικά άγχος για τη ζωή κ για το πώς θα πορευτω).. Νιώθω ότι κάποιο πρόβλημα έχει ο εγκέφαλος μου.. Κ αυτό με δυσκολεύει κ στις ψυχοθεραπείες..

---

Τι εννοείς έχει κάποιο πρόβλημα ο εγκέφαλος σου?

Καλό είναι να πεις και αυτά που σου συμβαίνουν μέσα στην μέρα.. Ίσως να συνδέονται με κάποιο άσχημο γεγονός.. Να είναι κάποιο ψυχοσωματικο.. Οτι σκέψεις έχεις να τις μοιραζεσαι μαζί του.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Τι εννοείς έχει κάποιο πρόβλημα ο εγκέφαλος σου?

Καλό είναι να πεις και αυτά που σου συμβαίνουν μέσα στην μέρα.. Ίσως να συνδέονται με κάποιο άσχημο γεγονός.. Να είναι κάποιο ψυχοσωματικο.. Οτι σκέψεις έχεις να τις μοιραζεσαι μαζί του.

---

Να ότι κάτι μου συμβαίνει εγκεφαλικά κ έχω εκρήξεις άγχους κ κλαίω συνέχεια.. Μέχρι κ εγκέφαλογραφημα σκέφτομαι να κάνω, μήπως δείξει κάτι..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Να ότι κάτι μου συμβαίνει εγκεφαλικά κ έχω εκρήξεις άγχους κ κλαίω συνέχεια.. Μέχρι κ εγκέφαλογραφημα σκέφτομαι να κάνω, μήπως δείξει κάτι..

---

Έχεις κανει γενικά εξετάσεις πάνω σε αυτό το θέμα?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Έχεις κανει γενικά εξετάσεις πάνω σε αυτό το θέμα?

---

Πρόσφατα έκανα κάποιες εξετάσεις αίματος για βιταμίνες Β6 και Β12, η έλλειψη των οποίων συνδέεται συχνά με την εμφάνιση κατάθλιψης κ αγχωδων διαταραχών.. Βγήκαν καλές, δηλαδή σε φυσιολογικά επίπεδα... Όμως εγκέφαλογραφημα δεν έχω κάνει ποτέ, κ αν από τη μια το σκέφτομαι από την άλλη δεν ξέρω αν αξίζει.. Γιατί μάλλον ολα στο μυαλό είναι :-P

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Πρόσφατα έκανα κάποιες εξετάσεις αίματος για βιταμίνες Β6 και Β12, η έλλειψη των οποίων συνδέεται συχνά με την εμφάνιση κατάθλιψης κ αγχωδων διαταραχών.. Βγήκαν καλές, δηλαδή σε φυσιολογικά επίπεδα... Όμως εγκέφαλογραφημα δεν έχω κάνει ποτέ, κ αν από τη μια το σκέφτομαι από την άλλη δεν ξέρω αν αξίζει.. Γιατί μάλλον ολα στο μυαλό είναι :-P

---

Καλημέρα Αθηνά.. Εγώ θα σου πρότεινα να κάνεις μια συζήτηση μαζί του για αυτές τις σκέψεις.. Να ακούσεις τι έχει να σου πει.. Θα σου μάθει μέσα από τις ερωτήσεις του να ξεχωρίζεις ποτε σου μιλάει η ψυχή μέσα από το σώμα και ποτε όχι.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Καλημέρα Αθηνά.. Εγώ θα σου πρότεινα να κάνεις μια συζήτηση μαζί του για αυτές τις σκέψεις.. Να ακούσεις τι έχει να σου πει.. Θα σου μάθει μέσα από τις ερωτήσεις του να ξεχωρίζεις ποτε σου μιλάει η ψυχή μέσα από το σώμα και ποτε όχι.

---

Καλημέρα, θα προσπαθήσω να τα αναφέρω.. Αν κ νομιζω ότι μέχρι κ αυτός κατά βάθος γελάει από μέσα του μ αυτά που λέω ώρες ώρες..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Καλημέρα, θα προσπαθήσω να τα αναφέρω.. Αν κ νομιζω ότι μέχρι κ αυτός κατά βάθος γελάει από μέσα του μ αυτά που λέω ώρες ώρες..

---

Το σκέφτηκα κι εγώ για μένα.. Αλλά έχουν ακούσει τόσα πολλά που πλέον ότι και να ακούσουν δεν τους φαίνεται περίεργο.. Από την στιγμή που ξέρουν πως το μυαλό όταν ξεφύγει δημιουργεί προβλήματα τότε αποκλείεται να γελάσουν..