Δεν ξέρω τι να κάνω με το μέλλον μου

Γεννήθηκα απρόοπτα όταν η μητέρα μου ήταν 40 και η γιαγιά μου με μεγάλωσε μέχρι κάποια ηλικία γιατί οι δικοί μου δούλευαν. Πολλοί γονείς δούλευαν αλλά η μητέρα μου το είχε καημό ότι ήθελε να είναι σπιτονοικοκυρά και έπαθε κατάθλιψη. Πολλοί τσακωμοί μεταξύ των γονιών μου. Ήμουν μέσα όλη μέρα, τους ζητούσα να με γράψουν πράγματα για να ξεφεύγω αλλά έλεγαν ποιος α σε πηγαίνει μέχρι εκεί, ποιος έχει λεφτά κλπ, όποτε έπαιζα με τον υπολογιστή τις περισσότερες ώρες εκτός αν ήμουν με φίλες μου μερικές φορές. Έχω μια αδερφή 16 χρόνια μεγαλύτερη και δν τα πάμε και πολύ καλά από μικρές. Μετά στο γυμνάσιο μια κοπέλα που δεν με συμπαθούσε μου έκανε μπουλινγκ σε ακραία φάση, ξύλο και σεξουαλικη κακοποίηση 2 φορές και η μια μέσα στη Τάξη. Έχασα όλες τις φίλες μου, προσπάθησα να είμαι δυνατή αλλά μετά από 2 χρόνια υπέκυψα. Είχα σχέδιο να βάλω τέλος στη ζωή μου αλλά με κράτησε η αγαπημένη μου ξαδέρφη. Το είπα στους δικούς μου τι γινόταν αλλά μου έλεγαν πως καλά σου κάνει που σε κοροϊδεύει αυτή και η μάνα μου μου έλεγε πως δεν με πιστεύουν ότι γίνεται αυτό:. Όταν άρχισα να απομακρύνομαι μου έλεγαν ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας μου κακός και βαρετός και με κορόιδευαν με την αδερφή μου και με έλεγαν καταθλιπτικό. Σε καθηγητές μίλησα μια φορά αλλά επειδή η κοπέλα μου είπε ότι θα με χτυπούσε πολυ αν μιλούσα φοβήθηκα και είπα στην υποδιευθύντρια να μην την καλέσει στο γραφείο και από τότε δεν ξανασχοληθηκε. Πανελλήνιες δεν πέρασα γιατί εκείνη την χρόνια ενώ είχε σταματήσει το μπουλινγκ στο λύκειο, ξανάρχισε γιατί την έβαλαν πάλι στη τάξη μου. Προσπάθησε να πάρει τις φίλες μου με το μέρος της. Πήρα αποβολή γιατί τσακώθηκα με την μια φίλη στο σχολείο μέσω μηνυμάτων και πήγε στο διευθυντή και μου είπαν ότι τα κινητά δεν επιτρέπονται κλπ ενώ εκείνη την γλύτωσε. Ήμουν χάλια. Δεν πέρασα πουθενά και έκανα απόπειρα. Το έμαθαν οι γονείς μου και μου είπαν πως έπρεπε να επιμείνω όταν είχε πρώτο αρχίσει όλη η ιστορία αλλά αφού ότι και να τους έλεγα δεν έκανα τίποτα, το είχαν πάρει πολύ ελαφριά. Έδωσα δεύτερη φορά αλλά άρχισα να ζαλίζομαι πολύ και να λιποθυμάω επειδή είχα χάσει πολλά κιλά και ήμουν σαν σκελετός. Έδωσα με το ζόρι και ήμουν υποβασταζόμενη, σκάλες δεν Μπουρούσα να ανέβω. Ντράπηκα πολύ που ξαναέδωσε γιατί οι δικοί μου με έλεγαν συνέχεια τούβλο και η αδερφή μου με στραβοκοίταζε και ελεγε ότι χανω μια χρόνια και να μην κάνω παρέα με λυκειακια ενώ εκείνη είχε μείνει από κοπανες. μετά τελικά η μισή μου τάξη ξαναέδωσε και ένιωσα ότι τζάμπα ντράπηκα και πήγα και έδωσα σε άλλο σχολείο. Δεν πέρασα πάλι πουθενά και οι δικοί μου με έγραψαν σε ένα κολλέγιο πολύ φθηνό με υποτροφία. Δεν με άφηναν να γραφτώ χορό με φίλες για να διαβάζω συνεχως και να πάρω την υποτροφία και του χρόνου, πήγα σε ψυχολόγο και εκείνος ανησύχησε και κάλεσε τους γονείς μου και εκείνοι μου φώναξαν γιατί πήγα. Σταμάτησα τη σχολή κρυφά και κοιτάζω τι θα κάνω του χρόνου. Έχω μερικά χρήματα στην Άκρη και κοιτάζω να φύγω εξωτερικό ή να ξαναδωσω γιατί ήμουν καλη μαθήτρια αλλά η αρρώστια αυτή με έχει καταβάλει, είμαι σαν ένα ζόμπι που δεν έχει ενέργεια να κάνει τίποτα και μετά αγχώνομαι που δεν κάνω τίποτα.

Είναι μπερδεμένο το κείμενο σου.. Αλλά το χω.
Η κοπέλα που σου φέρθηκε όπως σου φέρθηκε ήταν στην ηλικία σου?
Ποια η σχέση σου με την αδελφή σου?
Η ξάδελφη που σε βοήθησε είναι μεγαλύτερη?
Πόσο είσαι εσύ
Πως περνάς γενικά την μέρα σου?

Συγνώμη για τις πολλές ερωτήσεις απλά το κείμενο είναι γενικά μπερδεμένο και από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή.

Η κοπέλα εκείνη ήταν στη τάξη μου σε όλο το γυμνάσιο, Α και Β λυκείου ήταν σε άλλο τμήμα και σε άλλο κτήριο του σχολείου όποτε δεν την έβλεπα καθόλου. Στην Γ ξαναήρθε. Η ξαδέρφη μου είναι 1 χρόνο μικρότερη. Η αδερφή μου πάντα ήταν αλαζονική απέναντι μου και ανταγωνιστική όποτε με το ζόρι μιλάμε αλλά και πάλι τυπικά γιατί αρχίζει να λέει πράγματα του τύπου «πως ντύνεσαι έτσι, μην φοράς ρούχα τσιτα, να γίνεις σαν εμένα που φοράω φαρδιά και είμαι σαν καλλιτέχνιδα» και κατακρίνει εύκολα, ποτέ δεν έχουμε μιλήσει σαν αδερφές. Τώρα που σταμάτησα την σχολή πριν την καραντίνα, βρισκόμουν κυρίως με το αγόρι μου και κάναμε συζητήσεις. Ψάχνομαι να φύγω εξωτερικό και αν δω πως δεν γίνεται ίσως ξαναδωσω γιατί ήδη τα ξέρω καλά και δεν χρειάζομαι πολλή προετοιμασία, Βρήκα δασκάλα για να μου κάνει ένα φρεσκάρισμα μέχρι τις εξετάσεις.

Γεια σου, έχεις περάσει πολύ δύσκολα και νομίζω ότι η καλύτερη λύση είναι το εξωτερικό, αν φυσικά περάσει η πανδημία του κορονοιού. Υπάρχουν αγγλόφωνα προγράμματα σε Ολλανδία, Σουηδία, Βέλγιο και φυσικά Βρετανία (νομίζω είναι σε όλες αυτές τις χώρες δωρεάν τα προπτυχιακά για πολίτες ευρωπαικής ένωσης, αλλά πρέπει να δεις τι θα κάνεις με τα καθημερινά έξοδα, ίσως χρειαστεί να πάρεις δάνειο). Μάλλον πρέπει είτε να ξαναδώσεις πανελλήνιες και να πας καλά για να μπορείς να διαλέξεις πού θα πας, είτε να δώσεις τα GCE και φυσικά να πας όσο καλύτερα μπορείς. Μένεις Αττική? Αν ναι, μπορείς εύκολα να βρεις ινστιτούτο ή φροντιστήριο που να σε προετοιμάσει να δώσεις GCE.

Αττική μένω και θα κάνω foundation μάλλον εκτός αν το γλύτωσω με τον κορονοιο, έχω προφισιενσι αλλά είναι 3 χρόνια που το έχω πάρει και δεν μετράει πια για τα δεδομένα του εξωτερικού αλλά μπορεί να το δεχθούν τώρα με την καραντίνα γιατί δεν αφήνουν να δώσει κανείς το ielts. Κοιτάζω να βρω συγκάτοικο και να εργάζομαι εκεί ημιαπασχόληση ενώ σπουδάζω, δάνειο θα πάρω για τα δίδακτρα σίγουρα και το ξεπληρώνεις μόνο αν βγάζεις πάνω από 27 χιλιάδες το χρόνο αλλιώς σβήνεται. Οι γονεις μου είναι αρνητικοί για αυτή την επιλογή Φοβαμαι μήπως δεν τα καταφέρω εκεί πέρα. Σε ευχαριστώ για την κατανόηση και τη συμβουλή παρά πολύ!!

Θεωρείς ότι αν αλλάξεις χωρα θα φύγουν κι από πάνω σου ολα αυτά που κουβαλάς;

Λύση δια μαγειας για να εξαφανιστούν τα θέματα μου δεν υπάρχει, απλά δεν θέλω να μένω άλλο με σταυρωμένα τα χέρια. Η οικογένεια μου τώρα δε θέλει να κάνω ψυχοθεραπεία και λόγω του ότι έχω ιστορικό απόπειρων όταν το λέω σε ειδικό ενημερώνουν τους γονείς μου και εκείνοι μου φωνάζουν γιατί είναι ντροπή και καλά. δεν θέλω να είμαι σε ένα περιβάλλον που μου φέρεται έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Λύση δια μαγειας για να εξαφανιστούν τα θέματα μου δεν υπάρχει, απλά δεν θέλω να μένω άλλο με σταυρωμένα τα χέρια. Η οικογένεια μου τώρα δε θέλει να κάνω ψυχοθεραπεία και λόγω του ότι έχω ιστορικό απόπειρων όταν το λέω σε ειδικό ενημερώνουν τους γονείς μου και εκείνοι μου φωνάζουν γιατί είναι ντροπή και καλά. δεν θέλω να είμαι σε ένα περιβάλλον που μου φέρεται έτσι.

---

Ντροπή? Για ποιον? Για τους γονείς σου? Επειδή δεν θέλουν να μάθει ένας τρίτος τι γονείς έχεις??

Οι γονείς σου έμαθαν τους λόγους που έκανες απόπειρα? Έμαθαν για την κοπέλα που σου φεροταν έτσι? Στο σχολείο τότε που πήγαν να κάνουν παρατηρηση το σταμάτησαν επειδή εσύ είπες ότι δεν θες να συνεχιστεί? Δεν έψαξαν να μάθουν γιατί έκανες πίσω?

Ποια η σχέση σου με τον πατέρα σου και ποια με την μαμά σου? Πως αντιδρασαν οι γονείς σου όταν έκανες απόπειρα?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ντροπή? Για ποιον? Για τους γονείς σου? Επειδή δεν θέλουν να μάθει ένας τρίτος τι γονείς έχεις??

Οι γονείς σου έμαθαν τους λόγους που έκανες απόπειρα? Έμαθαν για την κοπέλα που σου φεροταν έτσι? Στο σχολείο τότε που πήγαν να κάνουν παρατηρηση το σταμάτησαν επειδή εσύ είπες ότι δεν θες να συνεχιστεί? Δεν έψαξαν να μάθουν γιατί έκανες πίσω?

Ποια η σχέση σου με τον πατέρα σου και ποια με την μαμά σου? Πως αντιδρασαν οι γονείς σου όταν έκανες απόπειρα?

---

Και καλά λένε ότι είναι είναι δείγμα αδύναμου χαρακτήρα ότι θέλω ψυχολογο. Είναι μεγάλομενοι σε μικρό χωριό οι γονεις μου και ακόμη έχουν μερικές παλαιός αρχές τέτοιου τύπου. Οι γονείς μου ξέρουν τα πάντα για το τι έκανε αυτή η κοπέλα αλλά μου έλεγε ο πατερας μου «καλά σου κάνει που σε κοροϊδεύει» όταν είχαμε μικρό καβγάδες. Είχα δείξει τις μελανιεσ Στη μάνα μου και είπε «πω πω». Γενικώς ήταν καλοί γονείς, και όχι αυστηροί, αλλά καταβαθος ήταν αδιάφοροι κάπου κάπου . Το είπα στην αδερφή μου και ειπε ότι θα έρθει στο σχολείο να την στραβοκοιτάξει αλλά δεν εγινε ποτέ. Η υποδιευθύντρια δεν ξανασσχοληθηκε, μάλιστα της είχε πόλλη αδυναμία γιατί μας έκανε ιστορία και γερμανικα και την έλεγε και Μαράκι. Έχω χάσει την εμπιστοσύνη στους γονεις μου και νιώθω ότι δεν θα με στηρίξουν ποτέ. Κολλέγιο με έγραψαν και αμέσως ήθελαν να με ξεγράψουν και έλεγαν δικαιολογίες όταν τους ρώτησα το λόγο. Τους είπα να βρω δουλειά σε ένα ψητοπωλείο για να τα πληρώνω και μου είπαν όχι γιατί δεν είναι καλή δουλειά. Πηγαμε Βουδαπέστη εκδρομή πολύ φθηνά και δεν με άφησαν γιατί λένε σιγά την σοβαρή πόλη που σας πάνε. Δεν ξέρω τι θέλουν να κάνω και με το παραμικρό τσακωνόμαστε και δεν υπάρχει επικοινωνία. Δεν έχουν καταλάβει ότι είναι σοβαρό θέμα. Δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι μου και με λένε μαστουρωμένη και τεμπέλα

Τώρα το μόνο που έχω να μου δίνει κουράγιο είναι η σχέση 3 μηνών που έχω με έναν συνομήλικό και ξεχνιέμαι αλλά δεν θέλω να βασίζομαι σε άλλους. Απλά ψάχνω κάποιον να φύγω από το σπίτι κάποια στιγμή και αυτό δεν είναι κριτήριο για να κρατήσει κάποιος μια σχέση. Έτσι ήμουν και στο παρελθόν, είχα συγχωρήσει πολλά μόνο και μόνο για την προοπτική ότι ίσως κάποτε συζησουμε και ξεφύγω από τους δικούς μου. Αν φύγω έξω και κάνω κάτι δικό μου θα είμαι πολύ πιο άνετη και δεν θα εξαρτάμαι από τους άλλους. Έλεγα να σπουδάσω μακριά αλλά οι δικοί μου δεν έχουν χρήματα, που και να με έστελναν θα μου έκαναν διαφορά κόλπα για να γυρίσω πίσω, όπως κάνουν τώρα με το κολλέγιο.

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Και καλά λένε ότι είναι είναι δείγμα αδύναμου χαρακτήρα ότι θέλω ψυχολογο. Είναι μεγάλομενοι σε μικρό χωριό οι γονεις μου και ακόμη έχουν μερικές παλαιός αρχές τέτοιου τύπου. Οι γονείς μου ξέρουν τα πάντα για το τι έκανε αυτή η κοπέλα αλλά μου έλεγε ο πατερας μου «καλά σου κάνει που σε κοροϊδεύει» όταν είχαμε μικρό καβγάδες. Είχα δείξει τις μελανιεσ Στη μάνα μου και είπε «πω πω». Γενικώς ήταν καλοί γονείς και όχι αυστηροί, αλλά πιστεύω κυρίως ήταν γιατί καταβαθος ήταν αδιάφοροι. Το είπα στην αδερφή μου και ειπε ότι θα έρθει στο σχολείο να την στραβοκοιτάξει αλλά δεν εγινε ποτέ. Η υποδιευθύντρια δεν ξανασσχοληθηκε, μάλιστα της είχε πόλλη αδυναμία γιατί μας έκανε ιστορία και γερμανικα και την έλεγε και Μαράκι. Έχω χάσει την εμπιστοσύνη στους γονεις μου και νιώθω ότι δεν θα με στηρίξουν ποτέ. Κολλέγιο με έγραψαν και αμέσως ήθελαν να με ξεγράψουν και έλεγαν δικαιολογίες όταν τους ρώτησα το λόγο. Τους είπα να βρω δουλειά σε ένα ψητοπωλείο για να τα πληρώνω και μου είπαν όχι γιατί δεν είναι καλή δουλειά. Πηγαμε Βουδαπέστη εκδρομή πολύ φθηνά και δεν με άφησαν γιατί λένε σιγά την σοβαρή πόλη που σας πάνε. Δεν ξέρω τι θέλουν να κάνω και με το παραμικρό τσακωνόμαστε και δεν υπάρχει επικοινωνία. Δεν έχουν καταλάβει ότι είναι σοβαρό θέμα. Δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι μου και με λένε μαστουρωμένη και τεμπέλα

---

Δεν βλέπεις καθαρά.. Δεν βλέπεις την ζημιά που σου έκαναν οι γονείς σου.

Θελω να σε βοηθησω αλλά για να το κάνω θα σε ρωτώ κάποια πράγματα για να τα δεις όλα μόνη σου χωρίς να στα πει κάποιος άλλος. Θέλεις να κάνουμε αυτή την συζήτηση?

Να ξέρεις ότι μεγάλωσα σε ένα σπίτι με 2 γονείς στο κόσμο τους. Μια μάνα που με έβριζε, με βαραγε και με υποτιμουσε και με ένα πατέρα αδιάφορο, που μου έλεγε να μην αντιδρώ. Στα λέω αυτά για να δεις πως μπορώ να σε καταλάβω και να μπω εεεεστω λίγο στην θέση σου. Έζησα σε μικρή ηλικία κάτι άσχημο και δεν τους είπα ποτέ τίποτα γιατί δεν ήταν ποτέ κοντά μου.

Είμαι μπερδεμένη γιατί βλέπω άλλους γονεις να είναι πιο αυστηροί και λιγότερο ανεκτικοί αλλά οι ίδιοι γονεις όταν συμβαίνει κάτι στο παιδί τους αμέσως τρέχουν να το βοηθήσουν. Είχα φίλες με αυστηρούς και ελεγκτικούς γονεις αλλά όταν έφαγαν έστω και λίγο μπουλινγκ πάντα επιάναν όλους τους καθηγητές μέχρι να βρεθεί λύση και να τιμωρηθούν τα αλλά παιδιά. Εμένα μου αγόραζαν κινητά και πράγματα οι δικοί μου όταν μπορούσαν και δεν με μάλωναν πολλές φορές παρά μόνο μου φόρτωναν οικογενειακά θέματα από πολύ μικρή και ότι φταίω εγώ για όλα που συμβαίνουν στο σπίτι. Γενικώς ήταν άλλου, δούλευαν και μετά κοιμόντουσαν, έβλεπαν τηλεόραση συνέχεια ή γραφόντουσαν σε πολλούς συλλόγους για να ξεσκάνε και με άφηναν με τη γιαγιά μου και όταν τους μιλούσα μου έλεγαν ότι μιλούσα πολύ και ότι δεν είμαι μωρό για να χρειάζεται να με προσέχουν. Σε καταλαβαίνω, είναι πολύ δύσκολο όταν δεν υπάρχει επικοινωνία και δεν είναι εκεί όταν τους χρειάζεσαι περισσότερο. Αξιζεις πολύ καλύτερα. σε ευχαριστώ πολυ..

Θες να κάνουμε την συζήτηση??

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Θες να κάνουμε την συζήτηση??

---

Αν μπορείς και δεν σε ενοχλώ

Πως θα περιεγραφες τον εαυτό σου?

Είναι προφανές ότι οι γονείς σου δεν σε αγάπησαν πραγματικά και δεν ήθελαν να σε αποδεχτούν με τις- όποιες- αδυναμίες σου και να σε βοηθήσουν. Όπως κιεμένα δεν με βοήθησαν με το μπούλινγκ που δεχόμουν, έτσι και σένα αδιαφορούσαν και δεν ήταν καθόλου σωστό. Το ότι είναι χαλαροί σε ήσσονος σημασίας θέματα δε λέει τίποτα, το θέμα είναι αν σε στηρίζουν στα σημαντικά. Πάντως, αν είσαι ήδη ενήλικη, κατά τη γνώμη μου ψάξε πρώτα για δουλειά εδώ και νοίκιασε μόνη σου ή με το αγόρι σου να μην είσαι μαζί τους.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Πως θα περιεγραφες τον εαυτό σου?

---

Ειμαι πολύ κλειστη. Στους εξω φαινομαι ντροπαλη και ησυχη. Παλια δεν ανοιγομουν καθολου, τωρα όμως μιλαω πιο ευκολα για το παρελθον μου γιατι θελω να το βγαζω από μεσα μου, αν και παλια δεν το εκανα ποτε. Αν μου αρεσει κατι και αφοσιωθώ σε αυτό θα τα παω παρα πολύ καλα, όμως αγχονομαι και απελπίζομαι ευκολα. Φοβάμαι μην πληγωθώ και ειμαι καχυποπτη

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Είναι προφανές ότι οι γονείς σου δεν σε αγάπησαν πραγματικά και δεν ήθελαν να σε αποδεχτούν με τις- όποιες- αδυναμίες σου και να σε βοηθήσουν. Όπως κιεμένα δεν με βοήθησαν με το μπούλινγκ που δεχόμουν, έτσι και σένα αδιαφορούσαν και δεν ήταν καθόλου σωστό. Το ότι είναι χαλαροί σε ήσσονος σημασίας θέματα δε λέει τίποτα, το θέμα είναι αν σε στηρίζουν στα σημαντικά. Πάντως, αν είσαι ήδη ενήλικη, κατά τη γνώμη μου ψάξε πρώτα για δουλειά εδώ και νοίκιασε μόνη σου ή με το αγόρι σου να μην είσαι μαζί τους.

---

Το καλο είναι πως το αγορι μου ειπε ότι η πορτα είναι ανοιχτη για εμενα, σπουδαζει Καλαματα και θα είναι εκει για αλλα 3,5 χρονια επειδή η σχολη κραταει 5 τωρα που εγιναν όλα ΑΕΙ. Του εχω πει τι γινεται αλλα φοβαμαι μην εξαρτηθώ πανω του και αν χωρισουμε μη γινω χειροτερα. Οι δικοι του είναι αυστηροι και ερχονται συχνα και τον βλεπουν και δεν ξερω πως θα το παρουν αν πηγαινα και συγκατοικούσαμε. Μου αρεσουν οι σχολες που εχει εκει περα και είναι χαμηλες οποτε το σκεφτομουν να παω εκει. αν δωσω σαν μια περιπτωση. Τουλάχιστον να μεινω σε εστια αν όχι μαζι του. Θελω να φυγω από αυτή τη μιζερια. Εχουν αδυναμια στην αδερφη μου και παντα αυτή ηταν αλανθαστη για αυτους. Σε νιώθω απολυτα και περναω το ιδιο όπως βλέπεις, είναι δυσκολο μεχρι να σταθεις στα ποδια σου.

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Ειμαι πολύ κλειστη. Στους εξω φαινομαι ντροπαλη και ησυχη. Παλια δεν ανοιγομουν καθολου, τωρα όμως μιλαω πιο ευκολα για το παρελθον μου γιατι θελω να το βγαζω από μεσα μου, αν και παλια δεν το εκανα ποτε. Αν μου αρεσει κατι και αφοσιωθώ σε αυτό θα τα παω παρα πολύ καλα, όμως αγχονομαι και απελπίζομαι ευκολα. Φοβάμαι μην πληγωθώ και ειμαι καχυποπτη

---

Όταν γίνει κάτι τώρα που έχεις αντίθετη άποψη.. Θα μιλήσεις? Θα αντιδράσεις?

Με τους γονείς σου πως είναι η επικοινωνία σας? Συζητάτε? Μαλωνετε?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Όταν γίνει κάτι τώρα που έχεις αντίθετη άποψη.. Θα μιλήσεις? Θα αντιδράσεις?

Με τους γονείς σου πως είναι η επικοινωνία σας? Συζητάτε? Μαλωνετε?

---

Όχι ευκολα, ειχε γινει κατι σε μια παρεα πχ που μια κοπελα δεν με συμπαθουσε και ειπε κατι ασχημο για εμενα σαν αστειο και απλα γελασα. δεν αντιδραω ευκολα και αν το κανω κανω διακριτικα πραγματα, πχ σταματαω να τους μιλαω πολύ, δεν απανταω και πολύ σε μηνυματα..

Συζυταμε ειδικα τελευταια, με δικη μου πρωτοβουλια παντα αλλα και παλι, συνεχεια θα εχουν κατι κακο για εμενα να πουν. Με την αδερφη μου ολο γελια και χαρες είναι. Πιο πολύ τσακωνόμαστε. Περισυ δεν ηθελα να δωσω 2η φορα πανελελε γιατι δεν ειχα δυναμη αλλα με αναγκασαν, ηθελα σε ιεκ και ποτε δεν το συζητησαν μαζι μου, τους ειπα να δουλευω λιγο για να πληρωνω εγω τα 100 ευρω αλλα δεν δεχθηκαν. Τους ελεγα να γραφτω ιδιαιτερα σε ένα μαθημα τουλαχιτον στην γ λυκειου αλλα από το αλλο αφτι βγηκε. Ότι και να τους πω το κανουν παντα για αυτους, ειπα στον πατερα μου για ένα θεμα που ειχα με φιλη μου και εφτασε να λεει για την πεθερα του που μισει. Βγαλε ακρη

Τι θα μπορούσες να κάνεις τοτε ώστε να σταματήσει η άλλη να σε ενοχλεί? Το έχεις σκεφτεί?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Τι θα μπορούσες να κάνεις τοτε ώστε να σταματήσει η άλλη να σε ενοχλεί? Το έχεις σκεφτεί?

---

Για την κοπελα στο γυμνασιο, να μιλουσα για την συμπεριφορά της από νωρις στην παρεα μου, και να την επιανα με το πρωτο σημαδι και να την ρωτουσα αν εχει θεμα μαζι μου. Αν συνεχιζοταν να αλλαζα σχολειο και να πηγαινα σε ψυχολογο και να γραφομουν σε δραστηριότητες ώστε να φυγει το κοινωνικο αγχος που ειχα. Τωρα για τον καθενα,να μην δινω σημασια και να μην με επηρρεαζει τοσο

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Για την κοπελα στο γυμνασιο, να μιλουσα για την συμπεριφορά της από νωρις στην παρεα μου, και να την επιανα με το πρωτο σημαδι και να την ρωτουσα αν εχει θεμα μαζι μου. Αν συνεχιζοταν να αλλαζα σχολειο και να πηγαινα σε ψυχολογο και να γραφομουν σε δραστηριότητες ώστε να φυγει το κοινωνικο αγχος που ειχα. Τωρα για τον καθενα,να μην δινω σημασια και να μην με επηρρεαζει τοσο

---

Είναι λογικό στην ηλικία που ήσουν να περίμενες βοήθεια από τους φίλους σου και όχι από τους γονείς σου?

Στο σπίτι όταν γίνεται κάτι που δεν σαρεσει αντιδράς? Αν ναι, οι γονείς σου τι λένε όταν το κάνεις?

Συζητάς με τους γονείς σου για θέματα που σε απασχολούν? Αν όχι τώρα.. Τότε τα συζητουσες μαζί τους?

Σε μικρες περιπτώσεις που δεν γίνονται παρατραβηγμένα πράγματα πιστεύω αυτό θα ήταν το καλύτερο. Είχα πει το ίδιο σε ένα κοινωνικό λειτουργό του δήμου και μου είπε πως έπρεπε να πιάσω όλα τα παιδιά της τάξης και να τους πω τι γίνεται και ότι το να φωνάξω γονεις θα ήταν η εύκολη λύση αλλά το άλλο θα ήθελε πολύ μαγκιά, που δεν έχω κατά την γνώμη του. Αλλά ξεκάθαρα όταν πέφτει ξύλο και αυτή βάζει τα δυνατά δυνατά για να με κράξει σε όλη τη πόλη δεν είναι αρκετό οι παρέες. Διώκεται και ποινικά το θέμα.

Τότε δεν συζητούσαμε γιατί ότι και να έλεγα μου έλεγαν δεν έχεις φίλες είσαι κακομαθημένη και γενικώς τα χρησιμοποιούσαν όλα εναντίον μου. Τώρα που τους λέω γιατί δεν με βοηθήσατε τότε, μου λένε η αδερφή σου είχε θέμα με μια κακιά συνάδελφο και το ξεπέρασε, εσυ γιατί όχι; Αγνοούν ότι είναι 36 και εγώ ήμουν 12.
Αντιδράω μερικές φορές αλλά ποτέ δεν βρισκω το δίκιο μου, πάντα καταλήγω να είμαι η τρελή, η ψεύτρα και πάντα η αδερφή μου είναι το υπόδειγμα

Είσαι 18+ πλέον, έτσι δεν είναι; Άρα πως γίνεται οι ψυχολόγοι να ενημερώνουν τους δικούς σου; Έχεις αυτοκτονικές τάσεις και τώρα που μιλάμε; Διότι δεν διακρίνω κάτι τέτοιο από το αρχικό σου μήνυμα. Σε πόσους ψυχολόγους έχεις πάει και πόσες φορές;

Γνώμη μου είναι να πας σε κάποιον ψυχολόγο να δυναμώσεις λίγο και μετά να κάνεις κινήσεις ανεξαρτησίας. Λες ήθελες να δουλέψεις, δεν σε αφήσανε, ήθελες να πας στο τάδε ΙΕΚ κι ας το πληρώνεις εσύ δεν σε αφήσανε, όμως τώρα αν είσαι 18+ τι πάει να πει δεν σε αφήσανε; Θα τους ζητήσεις την άδεια αν θες να βρεις μία δουλειά ή να κάνεις κάτι αν πλέον μπορείς να βασιστείς στις δικές σου δυνάμεις;
Δεν είσαι κι εσύ έτοιμη να τους πας κόντρα και να βάλεις κάποια όρια και προσωπικά δεν είμαι σίγουρη ότι το να πας να συγκατοικήσεις με γκόμενο 3 μηνών ή γκόμενο γενικότερα είναι λύση. Το να πας εξωτερικό ή αλλού στην Ελλάδα είναι μία λύση όταν ήδη όμως έχεις κάνει προετοιμασία πάνω σε αρκετά πρακτικά ζητήματα και οι πιθανότητες να πέσεις στην ανάγκη να χρειαστείς βοήθεια από τους γονείς είναι μικρές. Γνώμη μου είναι ότι ούτε ψυχολογικά, ούτε πρακτικά είσαι ακόμα έτοιμη για κάτι τέτοιο. Λες έχεις κάποιες μικρές οικονομίες, εγώ θα τις αξιοποιούσα σε ψυχολόγο αυτή τη στιγμή, να χτίσω άμυνες και να σταθώ στα πόδια μου και μετά θα προετοίμαζα πολύ προσεκτικά τα επόμενα βήματά μου. Πολύ βασικό το οικονομικό, να μπορώ να είμαι ανεξάρτητη για να κάνω σχέδια που θα πραγματοποιηθούν και δεν θα μείνουν στα χαρτιά.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Είσαι 18+ πλέον, έτσι δεν είναι; Άρα πως γίνεται οι ψυχολόγοι να ενημερώνουν τους δικούς σου; Έχεις αυτοκτονικές τάσεις και τώρα που μιλάμε; Διότι δεν διακρίνω κάτι τέτοιο από το αρχικό σου μήνυμα. Σε πόσους ψυχολόγους έχεις πάει και πόσες φορές;

Γνώμη μου είναι να πας σε κάποιον ψυχολόγο να δυναμώσεις λίγο και μετά να κάνεις κινήσεις ανεξαρτησίας. Λες ήθελες να δουλέψεις, δεν σε αφήσανε, ήθελες να πας στο τάδε ΙΕΚ κι ας το πληρώνεις εσύ δεν σε αφήσανε, όμως τώρα αν είσαι 18+ τι πάει να πει δεν σε αφήσανε; Θα τους ζητήσεις την άδεια αν θες να βρεις μία δουλειά ή να κάνεις κάτι αν πλέον μπορείς να βασιστείς στις δικές σου δυνάμεις;
Δεν είσαι κι εσύ έτοιμη να τους πας κόντρα και να βάλεις κάποια όρια και προσωπικά δεν είμαι σίγουρη ότι το να πας να συγκατοικήσεις με γκόμενο 3 μηνών ή γκόμενο γενικότερα είναι λύση. Το να πας εξωτερικό ή αλλού στην Ελλάδα είναι μία λύση όταν ήδη όμως έχεις κάνει προετοιμασία πάνω σε αρκετά πρακτικά ζητήματα και οι πιθανότητες να πέσεις στην ανάγκη να χρειαστείς βοήθεια από τους γονείς είναι μικρές. Γνώμη μου είναι ότι ούτε ψυχολογικά, ούτε πρακτικά είσαι ακόμα έτοιμη για κάτι τέτοιο. Λες έχεις κάποιες μικρές οικονομίες, εγώ θα τις αξιοποιούσα σε ψυχολόγο αυτή τη στιγμή, να χτίσω άμυνες και να σταθώ στα πόδια μου και μετά θα προετοίμαζα πολύ προσεκτικά τα επόμενα βήματά μου. Πολύ βασικό το οικονομικό, να μπορώ να είμαι ανεξάρτητη για να κάνω σχέδια που θα πραγματοποιηθούν και δεν θα μείνουν στα χαρτιά.

---

Το κοιταζα να παω σε καποιο κεντρο Ψυχικης υγειας ώστε να μην δινω χρηματα αλλα δεν ξερω κατά ποσο εχουν μικρη λιστα αναμονης και αν κανουν καλη δουλεια. Εχω παει σε 4 μεχρι τωρα, οι 3 καλεσαν γονεις, η μια ηταν παρα πολύ καλη και δεν εκανε κατι τετοιο αλλα ηταν πολύ ακριβη. Αυτές οι οικονομιες που εχω στην ακρη είναι ολη μου η ελπιδα σε αυτή τη φαση.Τελευτα απαοπειρα εκανα πριν τα Χριστούγεννα, προσπαθω να μην ξαναγινει.

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Σε μικρες περιπτώσεις που δεν γίνονται παρατραβηγμένα πράγματα πιστεύω αυτό θα ήταν το καλύτερο. Είχα πει το ίδιο σε ένα κοινωνικό λειτουργό του δήμου και μου είπε πως έπρεπε να πιάσω όλα τα παιδιά της τάξης και να τους πω τι γίνεται και ότι το να φωνάξω γονεις θα ήταν η εύκολη λύση αλλά το άλλο θα ήθελε πολύ μαγκιά, που δεν έχω κατά την γνώμη του. Αλλά ξεκάθαρα όταν πέφτει ξύλο και αυτή βάζει τα δυνατά δυνατά για να με κράξει σε όλη τη πόλη δεν είναι αρκετό οι παρέες. Διώκεται και ποινικά το θέμα.

Τότε δεν συζητούσαμε γιατί ότι και να έλεγα μου έλεγαν δεν έχεις φίλες είσαι κακομαθημένη και γενικώς τα χρησιμοποιούσαν όλα εναντίον μου. Τώρα που τους λέω γιατί δεν με βοηθήσατε τότε, μου λένε η αδερφή σου είχε θέμα με μια κακιά συνάδελφο και το ξεπέρασε, εσυ γιατί όχι; Αγνοούν ότι είναι 36 και εγώ ήμουν 12.
Αντιδράω μερικές φορές αλλά ποτέ δεν βρισκω το δίκιο μου, πάντα καταλήγω να είμαι η τρελή, η ψεύτρα και πάντα η αδερφή μου είναι το υπόδειγμα

---

Ελπίζω να βλέπεις την ζημιά που σου κάνουν οι γονείς σου και τις ευθύνες που έχουν για το τι έζησες τότε. Αν ήταν δίπλα σου, αν γενικά σε στηριζαν η ζωή σου αλλά και ο χαρακτήρας σου θα ήταν διαφορετικος. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να μιλήσεις με ένα ψυχολόγο. Μια ολοκληρωμένη θεραπεία όμως. Θα συζητήσετε για την σχέση που έχεις με τους γονείς σου, για το τι έγινε τότε, για το τι ένιωσες, για το γεγονός ότι σαν άνθρωπος δεν μιλάς και αντιδράς σπάνια όταν κάτι σε ενοχλεί και γενικά να γνωρίσεις τον εαυτό σου καλύτερα.. Τους γονείς μας δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε αλλά μπορούμε να χτίσουμε ένα τοίχος για να σταματήσουν να μας πληγώνουν και να μας καταστρέφουν ότι χτίζουμε. Δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε και ούτε να τους κάνουμε να καταλάβουν αυτά που τους λέμε ή νιώθουμε ε αν δεν θέλουν να το κανουν. Όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου, όταν σταθείς στα πόδια σου τότε θα αποφασίσεις για το μέλλον σου. Δεν θα πιαστείς από κανένα άντρα, δεν θα τρέξεις να κρυφτείς από το παρελθόν σου, ούτε θα μείνεις μέσα σε ένα κρεβάτι και να κλαις για την ζωή που είχες. Όταν ξεκαθαρίσουν όλα στον μυαλό σου, όταν αποβαλεις τις άσχημες αναμνήσεις, όταν αποκτήσεις φωνή τότε θα μπορείς να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου!

Τώρα μένεις με τους γονείς σου? Και τους λες ότι πηγαίνεις στη σχολή αλλά την έχεις παρατήσει? Αν είναι έτσι, είσαι άξια διάδοχός μου! Εγώ τους είχα πει ότι είχα πάρει πτυχίο και πήγαινα και έδινα μαθήματα λέγοντας ότι πηγαίνω σε δουλειά, και όταν το η εξέταση ήταν πρωί τους έλεγα ότι θα βγω μέχρι αργά και θα κοιμηθώ σε φίλο, και φυσικά δεν έβγαιαν και απλά πήγαινα το πρωί και έδινα

Χαχα την σταμάτησα το Δεκέμβρη και είτε βγαίνω με το boyfriend είτε πάω σε ψυχολόγο και στο κέντρο σπουδών εξωτερικού ενω κάνω ότι πάω. Μπράβο σου είσαι θεος! Αν τους έλεγα ότι θέλω να σταματήσω θα με βρίζανε και δεν θα με στήριζαν, όπως έκαναν και περισυ που ήθελα να πάω ΙΕΚ και δεν με άφησαν αλλά και που ξαναεδωσα με έβριζαν, προτιμώ να τα κάνω στα κρυφά και μετά να βρω μια ιστορία να πω παρά να με φορτώσουν και με αλλά ψυχολογικά και στο τέλος να τα παρατήσω πάλι όλα

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Τώρα μένεις με τους γονείς σου? Και τους λες ότι πηγαίνεις στη σχολή αλλά την έχεις παρατήσει? Αν είναι έτσι, είσαι άξια διάδοχός μου! Εγώ τους είχα πει ότι είχα πάρει πτυχίο και πήγαινα και έδινα μαθήματα λέγοντας ότι πηγαίνω σε δουλειά, και όταν το η εξέταση ήταν πρωί τους έλεγα ότι θα βγω μέχρι αργά και θα κοιμηθώ σε φίλο, και φυσικά δεν έβγαιαν και απλά πήγαινα το πρωί και έδινα

---

Ξέχασα να κάνω κουοτ^ Ναι μένω μαζί τους. Ώρες ώρες λέω μακαρι να είχα περάσει μακριά αλλά πάλι κάτι θα έβρισκαν για να μη με στείλουν ή θα με έκαναν να αφήσω τη σχολή γιατί δεν αντέχουν οικονομικά

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ελπίζω να βλέπεις την ζημιά που σου κάνουν οι γονείς σου και τις ευθύνες που έχουν για το τι έζησες τότε. Αν ήταν δίπλα σου, αν γενικά σε στηριζαν η ζωή σου αλλά και ο χαρακτήρας σου θα ήταν διαφορετικος. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να μιλήσεις με ένα ψυχολόγο. Μια ολοκληρωμένη θεραπεία όμως. Θα συζητήσετε για την σχέση που έχεις με τους γονείς σου, για το τι έγινε τότε, για το τι ένιωσες, για το γεγονός ότι σαν άνθρωπος δεν μιλάς και αντιδράς σπάνια όταν κάτι σε ενοχλεί και γενικά να γνωρίσεις τον εαυτό σου καλύτερα.. Τους γονείς μας δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε αλλά μπορούμε να χτίσουμε ένα τοίχος για να σταματήσουν να μας πληγώνουν και να μας καταστρέφουν ότι χτίζουμε. Δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε και ούτε να τους κάνουμε να καταλάβουν αυτά που τους λέμε ή νιώθουμε ε αν δεν θέλουν να το κανουν. Όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου, όταν σταθείς στα πόδια σου τότε θα αποφασίσεις για το μέλλον σου. Δεν θα πιαστείς από κανένα άντρα, δεν θα τρέξεις να κρυφτείς από το παρελθόν σου, ούτε θα μείνεις μέσα σε ένα κρεβάτι και να κλαις για την ζωή που είχες. Όταν ξεκαθαρίσουν όλα στον μυαλό σου, όταν αποβαλεις τις άσχημες αναμνήσεις, όταν αποκτήσεις φωνή τότε θα μπορείς να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου!

---

Πολύ σωστά. Πάντα έριχνα το φταίξιμο σε εμένα που είμαι έτσι και που το έζησα αυτό. Σε ευχαριστώ παρά μα παρά πολύ και πάλι

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Πολύ σωστά. Πάντα έριχνα το φταίξιμο σε εμένα που είμαι έτσι και που το έζησα αυτό. Σε ευχαριστώ παρά μα παρά πολύ και πάλι

---

Δεν κάνει τίποτα. Ελπίζω να βοήθησα.

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Χαχα την σταμάτησα το Δεκέμβρη και είτε βγαίνω με το boyfriend είτε πάω σε ψυχολόγο και στο κέντρο σπουδών εξωτερικού ενω κάνω ότι πάω. Μπράβο σου είσαι θεος! Αν τους έλεγα ότι θέλω να σταματήσω θα με βρίζανε και δεν θα με στήριζαν, όπως έκαναν και περισυ που ήθελα να πάω ΙΕΚ και δεν με άφησαν αλλά και που ξαναεδωσα με έβριζαν, προτιμώ να τα κάνω στα κρυφά και μετά να βρω μια ιστορία να πω παρά να με φορτώσουν και με αλλά ψυχολογικά και στο τέλος να τα παρατήσω πάλι όλα

---

Κι έχει κι άλλο καλύτερο! Πριν το μάστερ στο εξωτερικό είχα πάει σε ένα μικρό πρόγραμμα στο εξωτερικό και οι γονείς μου νόμιζαν ότι είχα πάρει το πτυχίο. Εγώ χρωστούσα ένα μάθημα και την παρουσίαση της πτυχιακής και πήρα το αεροπλάνο και ήρθα εδώ κρυφά και τα έδωσα!

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Κι έχει κι άλλο καλύτερο! Πριν το μάστερ στο εξωτερικό είχα πάει σε ένα μικρό πρόγραμμα στο εξωτερικό και οι γονείς μου νόμιζαν ότι είχα πάρει το πτυχίο. Εγώ χρωστούσα ένα μάθημα και την παρουσίαση της πτυχιακής και πήρα το αεροπλάνο και ήρθα εδώ κρυφά και τα έδωσα!

---

Το έμαθαν ποτέ; Μπράβο πάντως, μια χαρά τα πηγές. Και σπουδές στο εξωτερικό και πρόγραμμμα και τα πάντα όλα τα έκανες

Το έμαθαν και έγινε χαμός αλλά τι να κάνουμε, θέλουν να τα ελέγχουν όλα και δε γινόταν να τους κρύψω την ημερομηνία λήψης του πτυχίου, την έχει πάνω του, οπότε έπρεπε να τους το πω κάποια στιγμή

<<Εχω παει σε 4 μεχρι τωρα, οι 3 καλεσαν γονεις>> Απαραδεκτοι οι ψυχολογοι που μιλησαν στους γονεις σου που προφανως θα ηξεραν οτι δεν θα ηθελες να το μαθουν ή ηθελες?

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Αττική μένω και θα κάνω foundation μάλλον εκτός αν το γλύτωσω με τον κορονοιο, έχω προφισιενσι αλλά είναι 3 χρόνια που το έχω πάρει και δεν μετράει πια για τα δεδομένα του εξωτερικού αλλά μπορεί να το δεχθούν τώρα με την καραντίνα γιατί δεν αφήνουν να δώσει κανείς το ielts. Κοιτάζω να βρω συγκάτοικο και να εργάζομαι εκεί ημιαπασχόληση ενώ σπουδάζω, δάνειο θα πάρω για τα δίδακτρα σίγουρα και το ξεπληρώνεις μόνο αν βγάζεις πάνω από 27 χιλιάδες το χρόνο αλλιώς σβήνεται. Οι γονεις μου είναι αρνητικοί για αυτή την επιλογή Φοβαμαι μήπως δεν τα καταφέρω εκεί πέρα. Σε ευχαριστώ για την κατανόηση και τη συμβουλή παρά πολύ!!

---

Αν έχεις CPE απο Cambridge το αναγνωριζουν στην Αγγλία εφ' όρου ζωής. Αν πας πανεπιστήμιο στην Αγγλία μετά το 2021 θα χρειαστείς βίζα καο για να σου τη δώσουν θα πρέπει να αποδείξεις ότι έχεις την οικονομική επάρκεια για να πληρώσεις τα fees για το course που θα ακολουθήσεις συν τα έξοδα διαβίωσης σου.

Η εναλλακτική που έχεις είναι να σπουδάσεις Σκωτία γιατί εκεί το σύστημα είναι διαφορετικό.

Quote:

---

Originally Posted by Luna99

<<Εχω παει σε 4 μεχρι τωρα, οι 3 καλεσαν γονεις>> Απαραδεκτοι οι ψυχολογοι που μιλησαν στους γονεις σου που προφανως θα ηξεραν οτι δεν θα ηθελες να το μαθουν ή ηθελες?

---

Τους είπα ότι ήρθα μόνη και δεν ήθελα να ανακατευτεί η οικογένεια μου. Ο ένας μάλιστα κάνει και οικογενειακή ψυχοθεραπεία και τους πήρε και τους είπε και το (φθηνότατο) κόστος. Εγώ συμφώνησα να καλεσθουν μόνο αν ξανα κάνω σκέψεις να βάλω τέλος στη ζωή μου και να με ενημερώσουν πριν το κάνουν. Δεν είχα κάνει, στο άκυρο τους πήραν τηλέφωνο οι περισσότεροι και ο ένας μάλιστα ένα μήνα αφού δεν είχα πατήσει στο ιατρείο και μετά το αρνήθηκε αφού του είπα ότι μπορώ να του κάνω καταγγελία για ιατρικό απόρρητο.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Αν έχεις CPE απο Cambridge το αναγνωριζουν στην Αγγλία εφ' όρου ζωής. Αν πας πανεπιστήμιο στην Αγγλία μετά το 2021 θα χρειαστείς βίζα καο για να σου τη δώσουν θα πρέπει να αποδείξεις ότι έχεις την οικονομική επάρκεια για να πληρώσεις τα fees για το course που θα ακολουθήσεις συν τα έξοδα διαβίωσης σου.

Η εναλλακτική που έχεις είναι να σπουδάσεις Σκωτία γιατί εκεί το σύστημα είναι διαφορετικό.

---

Έχω το Camla που μετράει και για Cambridge αλλά δίνεις ielts. Το βάζει μεν στα πρόσοντα για να δείξεις ότι έχεις κάποιο ιστορικό αλλά δεν μετράει. Εντωμεταξύ αν έμπαινα στην ώρα μου το 2018 δεν θα είχα κανένα θέμα γιατί αυτή θα ήταν η τελευταία μου χρόνια, ήθελα παρά πολύ να φύγω εξωτερικό αλλά τα γνωστά «δεν έχουμε λεφτά» κλπ. Δεν θα μείνω στο Λονδίνο, άλλες πόλεις είναι πολύ πιο οικονομικές. Ήδη έχω βγει εργασία 2 ώρες την ημέρα 7ημερη και μου βγάζει τα έξοδα.

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Το έμαθαν και έγινε χαμός αλλά τι να κάνουμε, θέλουν να τα ελέγχουν όλα και δε γινόταν να τους κρύψω την ημερομηνία λήψης του πτυχίου, την έχει πάνω του, οπότε έπρεπε να τους το πω κάποια στιγμή

---

Πω πολύ κακό