Πόσο λειτουργικό είναι ένα άτομο με κατάθλιψη?

Γεια σας,

Σήμερα είχα μια κουβέντα με έναν συνάδελφο για μια γυναίκα που έχουμε στο γραφείο. Είναι από τα παλαιότερα άτομα στο γραφείο. Λιγομίλητη, ήσυχη, δεν κάνει ποτέ θόρυβο, όλο κάθεται στην καρέκλα της και είναι χαμένη στην οθόνη του υπολογιστή της. Δεν μιλάει πολύ με τους άλλους. Είμαστε και 30 άτομα στο γραφείο αλλά αυτή άντε να μιλάει με μια που συνεργάζονται και με τη γενική γραμματέα που μοιράζονται το γραφείο. Είναι όμως πολύ κουτσομπόλα. Θέλει να τα μαθαίνει όλα και με τους πληροφοριοδότες της (αφού αυτή δεν τριγυρνάει στα γραφεία να βλέπει πότε φτάνουμε ή πόσο δουλεύουμε) δεν είναι καθόλου φειδωλή, αντιθέτως μιλάει αρκετά. Επίσης με το που μάθει κάτι πάει και το ξεφουρνίζει στη συνεργάτη της και στο αφεντικό, του οποίου είναι και το δεξί του χέρι αφού ειναι η παλαιότερη και αμέσως επόμενη στην ιεραρχία.

Σας κάνω μια γενική περιγραφή από αυτά που παρατηρώ ώστε να έχετε μια εικόνα. Ο συνάδελφος είναι βέβαιος πως έχει βαθειά κατάθλιψη και χρήζει βοήθειας και συμπαράστασης. Εμένα δεν μου φαίνεται να είναι και τόσο αθώα. Ενώ δείχνει ήσυχη όταν της δίνεται το έναυσμα είναι σε εγρήγορση για το κουτσομπολιό. Ενώ μιλάει ήσυχα χαμηλόφωνα και αθώα, θα πετάξει μια βομβα ή θα κάνει μια δήθεν αφελή ερώτηση για να επιβεβαιώσει κουτσομπολιό που έχει ακούσει. Στη δουλειά της είναι αποδοτική αλλά με το αφεντικό αν κολλήσεις σε ένα πρότζεκτ μπορεί να μην προχωράει η δουλειά σου όσο και αν ασχολείσαι άρα δεν αποδίδω εκεί το ότι δεν έχει ολοκληρώσει ένα πρότζεκτ ακόμη. Από άλλους στο εργαστήριο έχει χαρακτηριστεί και pokerface.

Η ερώτησή μου λοιπόν είναι. Υπάρχουν σημάδια να σου δείξουν αν έχει κατάθλιψη? Μπορεί μια γενικά ήσυχη εικόνα να οδηγήσει σε αυτό το συμπέρασμα? Αν όντως ένα άτομο έχει κατάθλιψη πόσο λειτουργικό είναι? Δουλεύει, κρατάει σπίτι με δύο παιδιά, μαγειρεύει και κουτσομπολεύει τους πάντες στο γραφείο? Ή είναι βυθισμένο στο δικό του κενό και δεν κάνει τίποτα?

Ευχαριστώ για τις γνώμες!

Η κατάθλιψη φλερτάρει με την απάθεια. Πριν 15 χρόνια πέρασα μια ήπια κατάθλιψη. Ήμουν λειτουργικός με την έννοια μιας ρουτίνας που ακολουθούσα μηχανικά. Δεν αντλούσα ευχαρίστηση. Στη θέση της απόλαυσης έβαλα την παθητική εμμονή (περνούσα ώρες στο youtube βλέποντας τα πιό απίθανα βιντεάκια για να μη σκέφτομαι).

Η συνάδελφος που περιγράφεις έχει ανάγει το κουτσομπολιό σε επιστήμη. Μου κάνει πιό πολύ για ελιτίστρια μισάνθρωπος παρά για καταθλιπτική. Χρειάζονται και άλλα στοιχεία για να βγάλουμε συμπέρασμα

Άτομο που είναι αποδοτικό στη δουλειά του, κοινωνικό εστω με το δικό του μη αρεστό τρόπο, που κρυφακούει τα πάντα, και ομιλητικό έστω κι αν μιλάει χαμηλόφωνα κι όπου το συμφέρει δεν έχει κατάθλιψη. Μπορεί αυτο που έχει να ναι τεμπελιά και κακός τρόπος ζωής που δεν αρμόζει με το περιβάλλον εργασίας.

Δεν ξέρω πως μεταφράζεται η απάθεια για τον καθένα. Αυτή είναι απλά ήσυχη και δεν μιλάει πολύ. Ακολουθεί μια ρουτίνα αλλά την εκτελεί μηχανικά? Δεν ξέρω. Πάντως με το που μάθει ένα κουτσομπολιό είναι σε πλήρη εγρήγορση. Αντίστοιχα όταν της ζητήθηκε να βοηθήσει σε ένα πρότζεκτ πέρυσι το νοέμβρη, το έκανε με μεγάλη προθυμία και ενθουσιασμό. Πριν 10 μέρες που γύρισε το αφεντικό από διακοπές αμέσως είχαν μιτινγκ μαζί (προφανώς να του πει πόσο δουλεύουμε κλπ). Πριν 3 χρόνια πήρε διαζύγιο από τον άντρα της (ήταν παρα πολλά χρόνια μαζί) και πέρυσι σε ένα team building άρχισε να λέει σε όλους πως χώρισε γιατί ο άντρας της την απατούσε με μία από το γραφείο μας.

Το θέμα είναι πως δεν ξέρω τι ζωή έχει εκτός δουλειάς. Πάντως σίγουρα δεν δουλεύει 20 ώρες την ημέρα, 8ωρο κάνει και μετά φεύγει. Τώρα βγαίνει? Πηγαίνει σπίτι και μαντρώνεται? Φροντίζει παιδιά (10 και 15 ετών είναι)? Είχε ακουστεί ότι μπορεί να έχει και γκόμενο. Δεν ξέρω τι άλλα στοιχεία μπορώ να σου δώσω. Αν έχεις μια πιο σαφή ερώτηση περί χαρακτήρα/συμπεριφοράς ίσως μπορουν να αντληθούν στοιχεία.

Όντως ioannis2 αυτά που λές τα κάνει όλα. Με τον τρόπο της αλλά τα κάνει. Είναι 46 ετών και την ξέρω μόνο 5 χρόνια αλλά πιστεύω πάντα ήταν σιγανοπαπαδιά και έχει μια εξαρτητική συμπεριφορά από το αφεντικό μας με το οποίο θα δουλεύει μια ζωή. Έχω ακούσει ότι μέχρι και το αφεντικό μας ήταν αυτός που της γνώρισε τον πρώην σύζυγο με τον οποίον είναι φίλοι από το πανεπιστήμιο, οπότε όταν χώρισε το δεξί του χέρι στο γραφείο από έναν καλό του φίλο ένιωσε και περίεργα.

Υπήρχε εδώ στο φόρουμ μία κοπέλα που ήταν πολύ ενεργή για κάποιους μήνες και μετά εξαφανίστηκε, η οποία όπως έλεγε ο γιατρός της και η ίδια είχε "χαμογελαστή κατάθλιψη". Δηλαδή ήταν πλήρως λειτουργική στη ζωή της, αλλά μέσα της αισθανόταν χάλια μαύρα. Η κατάθλιψη από όσο ξέρω έχει πολλές διαβαθμίσεις, δεν είναι απαραίτητο να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεββάτι, να κοιτάς με τις ώρες το υπερπέραν και να μην θες να βλέπεις άνθρωπο για να είσαι καταθλιπτικός. Από την άλλη βέβαια έχω την εντύπωση ότι κάποιες φορές την σήμερον ημέρα φτάνουμε και στο άλλο άκρο, ονομάζουμε ψυχιατρικό πρόβλημα ή κάτι "αφύσικο" την παραμικρή φάση που περνάμε και μπορεί να έχουμε αρνητικά συναισθήματα ή να είμαστε στα κάτω μας ή την συμπεριφορά κάποιου που αποκλίνει κάπως από το μέσο όρο.

Το τι συμβαίνει στην συνάδελφο που λες μόνο κάποιος ειδικός μπορεί να το προσδιορίσει. Αλλά έχει σημασία η ταμπέλα; Κι αν υποθέσουμε ότι μέσα της πονάει, βράζει, κλαίει, πως θα της συμπαρασταθεί και θα την βοηθήσει κάποιος άσχετος με τον οποίο χρόνια τώρα έχουν απλά τα τυπικά και η γυναίκα τον κρατάει σε απόσταση; Πόσο πιθανό είναι να ανοίξει την καρδιά της σε κάποιον συνάδελφο παρα σε κάποιον άνθρωπο που θεωρεί δικό της ή σε κάποιον εκτός δουλειάς, αφού στην δουλειά οι σχέσεις της είναι αυστηρά οριοθετημένες; Κι αν η άλλη συνάδελφος που νομίζει για την γυναίκα ότι έχει κατάθλιψη και χρήζει βοήθειας και συμπαράστασης ανακαλύψει ότι δεν έχει κατάθλιψη, δεν θα θέλει πια να τη βοηθήσει ή ίσως να την γνωρίσει καλύτερα και να προσπαθήσει να θέσει τις μεταξύ τους σχέσεις σε άλλη βάση;

Δεν κατανοώ που σκοπεύει μια τέτοια ερώτηση.Κι αν έχει κι αν δεν εχει,γιατί πρέπει να μας(σε) αφορά;Μπορεί κάποιος να είναι πολύ λειτουργικός με κατάθλιψη και μπορεί και όχι!Πάσχω από μικτη αγχωδη κατάθλιψη και περνάω φάσεις άκρως λειτουργικές που η διαταραχή άγχους μου είναι στο πικ.Συνηθως η καταθλιπτική διάθεση κρύβεται καλά..Το κουτσομπολιό πάλι... όχι!

https://enallaktikidrasi.com/2020/04...si-kaki-zaria/


ενας ορισμος της αγχωδους κτθλψης , που ειναι πολυ κοινη .......

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Υπήρχε εδώ στο φόρουμ μία κοπέλα που ήταν πολύ ενεργή για κάποιους μήνες και μετά εξαφανίστηκε, η οποία όπως έλεγε ο γιατρός της και η ίδια είχε "χαμογελαστή κατάθλιψη". Δηλαδή ήταν πλήρως λειτουργική στη ζωή της, αλλά μέσα της αισθανόταν χάλια μαύρα. Η κατάθλιψη από όσο ξέρω έχει πολλές διαβαθμίσεις, δεν είναι απαραίτητο να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεββάτι, να κοιτάς με τις ώρες το υπερπέραν και να μην θες να βλέπεις άνθρωπο για να είσαι καταθλιπτικός. Από την άλλη βέβαια έχω την εντύπωση ότι κάποιες φορές την σήμερον ημέρα φτάνουμε και στο άλλο άκρο, ονομάζουμε ψυχιατρικό πρόβλημα ή κάτι "αφύσικο" την παραμικρή φάση που περνάμε και μπορεί να έχουμε αρνητικά συναισθήματα ή να είμαστε στα κάτω μας ή την συμπεριφορά κάποιου που αποκλίνει κάπως από το μέσο όρο.

Το τι συμβαίνει στην συνάδελφο που λες μόνο κάποιος ειδικός μπορεί να το προσδιορίσει. Αλλά έχει σημασία η ταμπέλα; Κι αν υποθέσουμε ότι μέσα της πονάει, βράζει, κλαίει, πως θα της συμπαρασταθεί και θα την βοηθήσει κάποιος άσχετος με τον οποίο χρόνια τώρα έχουν απλά τα τυπικά και η γυναίκα τον κρατάει σε απόσταση; Πόσο πιθανό είναι να ανοίξει την καρδιά της σε κάποιον συνάδελφο παρα σε κάποιον άνθρωπο που θεωρεί δικό της ή σε κάποιον εκτός δουλειάς, αφού στην δουλειά οι σχέσεις της είναι αυστηρά οριοθετημένες; Κι αν η άλλη συνάδελφος που νομίζει για την γυναίκα ότι έχει κατάθλιψη και χρήζει βοήθειας και συμπαράστασης ανακαλύψει ότι δεν έχει κατάθλιψη, δεν θα θέλει πια να τη βοηθήσει ή ίσως να την γνωρίσει καλύτερα και να προσπαθήσει να θέσει τις μεταξύ τους σχέσεις σε άλλη βάση;

---

Σόνια όντως συμφωνώ (απ όσα έχω ακούσει κ εγώ) ότι η κατάθλιψη έχει διαβαθμίσεις και στην ουσία είναι μια παρατεταμένη περίοδος θλίψης. Περιόδους θλίψης περνάμε όλοι μας, απλά στην κατάθλιψη είναι η διάρκεια. Φυσικά δεν γνωρίζω λεπτομέρειες όπως τη χαμογελαστή κατάθλιψη που αναφέρεις. Για εμένα έτσι ήσυχη ήταν πάντα η συνάδελφος αλλά εξίσου πάντα ενεργή στο κουτσομπολιό. Για τον άλλον συνάδελφο όμως είναι σε "βαθειά κατάθλιψη". Ο συνάδελφος δεν νομίζω πως το είπε με καμία διάθεση να απλώσει χείρα βοηθείας. Απλά το είπε, κουβέντα να κάνει. Με αυτή μπορεί να μιλάνε και 2 φορές το μήνα.
Προσωπικά δεν με απασχολεί να βοηθήσω τη συγκεκριμένη σε κάτι, έχει δεν έχει πρόβλημα. Πέραν των τυπικών σχέσεων που έχω μαζί της, δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με κανέναν στον εργασιακό μου χώρο. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν παρατηρώ και δεν μπορώ να πάρω αυτό το περιστατικό ως αφορμή για να αναπτύξω την ενσυναίσθησή μου και να καταλάβω στο μέλλον κάποιον άνθρωπο που έχει μελαγχολία η κατάθλιψη, την καμουφλάρει, είναι άτομο που το νοιάζομαι άρα μπορώ να προσπαθήσω να προσφέρω κάποια βοήθεια. Το να γνωρίζω κάτι παραπάνω για άτομα με κατάθλιψη μου φαίνεται ωφέλιμο, όχι για αυτήν την περίπτωση αλλά για εμένα προσωπικά και τις διαπροσωπικές μου σχέσεις με άλλα άτομα.

Quote:

---

Originally Posted by NaYa

Δεν κατανοώ που σκοπεύει μια τέτοια ερώτηση.Κι αν έχει κι αν δεν εχει,γιατί πρέπει να μας(σε) αφορά;Μπορεί κάποιος να είναι πολύ λειτουργικός με κατάθλιψη και μπορεί και όχι!Πάσχω από μικτη αγχωδη κατάθλιψη και περνάω φάσεις άκρως λειτουργικές που η διαταραχή άγχους μου είναι στο πικ.Συνηθως η καταθλιπτική διάθεση κρύβεται καλά..Το κουτσομπολιό πάλι... όχι!

---

Όπως έγραψα και πιο πάνω δεν με αφορά για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Θέλω όμως θα διαβάσω σχετικά με βιώματα και περιγραφές της κατάθλιψης ώστε να ενημερωθώ εγώ η ίδια και να αναπτύξω την οξυδέρκεια και ενσυναίσθησή μου. Μπορεί σε αυτή την περίπτωση ό,τι και να έχει η συνάδελφος να μην ασχοληθώ πρακτικά, μπορεί όμως ένας φίλος μου ή ένα κοντινό μου πρόσωπο να έχει μια τέτοια συμπεριφορά. Οπότε θα ήθελα να τον καταλάβω και να βοηθήσω αν θέλει. Για τέτοια θέματα οι άνθρωποι δεν ανοίγονται γενικά, αλλά αν έχεις κατανοήσει κάτι μπορεί διακριτικά να προτείνεις μια ιδέα που να τους είναι χρήσιμοι ή να τους κάνει να νιώσουν καλύτερα.
Κι εγώ έχω κρίσεις πανικού και είμαι απόλυτα λειτουργική συνέχεια. Δεν μπορώ οπότε να αντιληφθώ τόσο εύκολα σε ποιο βαθμό χάνεται η λειτουργικότητα στην κατάθλιψη και για πόσο χρονικό διάστημα. Οπότε γράφω για να μάθω και να κατανοήσω μέσα από τις απαντήσεις των άλλων.

Πο Πο κι εσύ κουτσομπολιά είσαι όμως ε;;;; τόσα πράγματα ξέρεις για τη ζωή της. Κ μπαίνεις κ στον κόπο να γράψεις εδώ για μια στη δουλειά. Ξέρω γω μήπως Ν αναρωτηθεί τι έχεις εσύ;;;;

Καλησπέρα! Αν και παρακολουθώ εδώ και καιρό το forum σήμερα μου δόθηκε το έναυσμα να κάνω εγγραφή και να συνδράμω με την εμπειρία μου... Έχω διαγνωστεί εδώ και 1,5 χρόνο με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και έκτοτε λαμβάνω αγωγή. Είμαι παντρεμένη εδώ και 12 χρόνια, έχω δύο μικρά παιδιά, δουλεύω αδιάκοπα τα τελευταία 7 χρόνια...
Όταν γύρισα και είπα στην κολλητή μου πριν από 1,5 χρόνο ότι δεν είμαι καλά και πρέπει να με βοηθήσει έπεσε από τα σύννεφα...το ίδιο συνέβη και με τον άντρα μου όταν του είπα ότι θα πάω σε ψυχίατρο...
Σηκωνομουν το πρωί ετοίμαζα και πήγαινα τα παιδιά στο σχολείο και μετά επί μισή ώρα έκλαιγα στο αυτοκίνητο γιατί απλά δεν άντεχα να ζω...στην συνέχεια καθάριζα το πρόσωπο μου, βαφομουν, έβαζα και το κόκκινο κραγιόν μου και πήγαινα με ένα μεγάλο χαμόγελο στην δουλειά καλαμπουρι, χαβαλες, κουτσομπολιό...και μιλάμε για δύσκολη δουλειά με μεγάλη ευθύνη κι όμως παρόλα αυτά τα πήγαινα πάρα πολύ καλά...

Αυτό έβλεπαν όλοι, όμως εγώ ήθελα να πεθάνω... για την ακρίβεια ήμουν πεθαμένη μέσα μου αλλά κανένας δεν είχε καταλάβει τίποτα ακόμα κι όταν είχα 2 εβδομάδες αλουστη...
Ακόμη και τώρα όποιος το μαθαίνει πέφτει από τα σύννεφα... έχω βαρεθεί να ακούω το γνωστό "δεν σου φαίνεται"... Με συγχωρείτε, την επόμενη φορά θα φροντίσω να βάλω ταμπέλα...

Αυτά...
Επίσης καλό θα ήταν εμείς ειδικά που ξέρουμε από ψυχικές ασθένειες να σταματήσουμε να βγάζουμε επιφανειακά συμπεράσματα του τύπου "α αυτή μιλάει πολύ άρα είναι μια χαρά"... Θα έπρεπε να ξέρουμε καλύτερα...

jenny_t να ήξερες πόσο ταυτίζομαι μαζί σου...Αρκετά με το στίγμα..αρκετά με το να μην καταλαβαίνει κανείς αν δεν το βιώνει!Κι εγώ έχω τη "ρετσινια" της αδύναμης...αυτής που εν τέλει δεν κατάφερε να διαχειριστεί την πραγματικότητα της ..κι ας ξέρω ότι μου συνέβη(συμβαίνει)γιατί απλά δεν συμβιβάζομαι.Πολλοι οι λόγοι φυσικά.. Υψηλή επίγνωση μου είπε κάποιος..μου αρέσει και το κράτησα..!!Καλώς ηλθες!

Quote:

---

Originally Posted by jenny_t

Καλησπέρα! Αν και παρακολουθώ εδώ και καιρό το forum σήμερα μου δόθηκε το έναυσμα να κάνω εγγραφή και να συνδράμω με την εμπειρία μου... Έχω διαγνωστεί εδώ και 1,5 χρόνο με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και έκτοτε λαμβάνω αγωγή. Είμαι παντρεμένη εδώ και 12 χρόνια, έχω δύο μικρά παιδιά, δουλεύω αδιάκοπα τα τελευταία 7 χρόνια...
Όταν γύρισα και είπα στην κολλητή μου πριν από 1,5 χρόνο ότι δεν είμαι καλά και πρέπει να με βοηθήσει έπεσε από τα σύννεφα...το ίδιο συνέβη και με τον άντρα μου όταν του είπα ότι θα πάω σε ψυχίατρο...
Σηκωνομουν το πρωί ετοίμαζα και πήγαινα τα παιδιά στο σχολείο και μετά επί μισή ώρα έκλαιγα στο αυτοκίνητο γιατί απλά δεν άντεχα να ζω...στην συνέχεια καθάριζα το πρόσωπο μου, βαφομουν, έβαζα και το κόκκινο κραγιόν μου και πήγαινα με ένα μεγάλο χαμόγελο στην δουλειά καλαμπουρι, χαβαλες, κουτσομπολιό...και μιλάμε για δύσκολη δουλειά με μεγάλη ευθύνη κι όμως παρόλα αυτά τα πήγαινα πάρα πολύ καλά...

Αυτό έβλεπαν όλοι, όμως εγώ ήθελα να πεθάνω... για την ακρίβεια ήμουν πεθαμένη μέσα μου αλλά κανένας δεν είχε καταλάβει τίποτα ακόμα κι όταν είχα 2 εβδομάδες αλουστη...
Ακόμη και τώρα όποιος το μαθαίνει πέφτει από τα σύννεφα... έχω βαρεθεί να ακούω το γνωστό "δεν σου φαίνεται"... Με συγχωρείτε, την επόμενη φορά θα φροντίσω να βάλω ταμπέλα...

Αυτά...
Επίσης καλό θα ήταν εμείς ειδικά που ξέρουμε από ψυχικές ασθένειες να σταματήσουμε να βγάζουμε επιφανειακά συμπεράσματα του τύπου "α αυτή μιλάει πολύ άρα είναι μια χαρά"... Θα έπρεπε να ξέρουμε καλύτερα...

---

Στους δικούς μου άργησα πολυ να πω ότι πάω ψυχολογο.. Σε κανένα δεν το είχα πει. Το είχα αναφέρει στην παθολόγο μου και μου είπε "μια χαρά είσαι, δεν χρειάζεσαι ψυχολόγο". Με έκανε να νιώσω άσχημα, ότι κάνω κάτι κακό.. Το σκεφτόμουν για μέρες, έλεγα "αυτή είναι γιατρός γιατί βλέπει αρνητικα το γεγονός ότι κάποιος κάνει ψυχοθεραπεία; Ξέρει αυτή τι έζησα; Ξέρει αυτή αν είμαι όντως μια χαρά;" Μετάνιωσα που της το είπα. Ξερω πλεον πως αν δεν το ζήσει καποιος δεν μπορεί να καταλάβει και έτσι δεν απογοητευομαι.

Είσαι καλύτερα; Σε βοήθησε ο ψυχίατρος; Καλώς ήρθες

Quote:

---

Originally Posted by little_eliza

Σόνια όντως συμφωνώ (απ όσα έχω ακούσει κ εγώ) ότι η κατάθλιψη έχει διαβαθμίσεις και στην ουσία είναι μια παρατεταμένη περίοδος θλίψης. Περιόδους θλίψης περνάμε όλοι μας, απλά στην κατάθλιψη είναι η διάρκεια. Φυσικά δεν γνωρίζω λεπτομέρειες όπως τη χαμογελαστή κατάθλιψη που αναφέρεις. και να καταλάβω στο μέλλον κάποιον άνθρωπο που έχει μελαγχολία η κατάθλιψη, την καμουφλάρει, .

---

Δεν εχει μονο διαφορετικους βαθμους διαβαθμισεων η κτθλψη, εχει διαφορετικη συμπτωματολογια απο ανθρωπο σε ανθρωπο ...................... ουτε διαφερει μονο η διαρκεια ...... εγω πχ. δεν αισθανομαι θλιψη , αλλα εχω πληρη κοινωνικη αποσυρση , αγχος , και ανικανοτητα/διαθεση για οπιαδηποτε δραστηριοτητα , και αλλα ...................... οποτε δυσκολα καταλαβαινεις καποιον με κτθλψη .......ποτε δυο κτθλψεις δεν ειναι ιδιες ............. πρεπει να μιλησεις μαζι μου για να καταλαβεις οτι εχω μειζονα κτθλπτκη διαταραχη ( διαγνωσμενη ) .......

Quote:

---

Originally Posted by little_eliza

Γεια σας,

Σήμερα είχα μια κουβέντα με έναν συνάδελφο για μια γυναίκα που έχουμε στο γραφείο. Είναι από τα παλαιότερα άτομα στο γραφείο. Λιγομίλητη, ήσυχη, δεν κάνει ποτέ θόρυβο, όλο κάθεται στην καρέκλα της και είναι χαμένη στην οθόνη του υπολογιστή της. Δεν μιλάει πολύ με τους άλλους. Είμαστε και 30 άτομα στο γραφείο αλλά αυτή άντε να μιλάει με μια που συνεργάζονται και με τη γενική γραμματέα που μοιράζονται το γραφείο. Είναι όμως πολύ κουτσομπόλα. Θέλει να τα μαθαίνει όλα και με τους πληροφοριοδότες της (αφού αυτή δεν τριγυρνάει στα γραφεία να βλέπει πότε φτάνουμε ή πόσο δουλεύουμε) δεν είναι καθόλου φειδωλή, αντιθέτως μιλάει αρκετά. Επίσης με το που μάθει κάτι πάει και το ξεφουρνίζει στη συνεργάτη της και στο αφεντικό, του οποίου είναι και το δεξί του χέρι αφού ειναι η παλαιότερη και αμέσως επόμενη στην ιεραρχία.

Σας κάνω μια γενική περιγραφή από αυτά που παρατηρώ ώστε να έχετε μια εικόνα. Ο συνάδελφος είναι βέβαιος πως έχει βαθειά κατάθλιψη και χρήζει βοήθειας και συμπαράστασης. Εμένα δεν μου φαίνεται να είναι και τόσο αθώα. Ενώ δείχνει ήσυχη όταν της δίνεται το έναυσμα είναι σε εγρήγορση για το κουτσομπολιό. Ενώ μιλάει ήσυχα χαμηλόφωνα και αθώα, θα πετάξει μια βομβα ή θα κάνει μια δήθεν αφελή ερώτηση για να επιβεβαιώσει κουτσομπολιό που έχει ακούσει. Στη δουλειά της είναι αποδοτική αλλά με το αφεντικό αν κολλήσεις σε ένα πρότζεκτ μπορεί να μην προχωράει η δουλειά σου όσο και αν ασχολείσαι άρα δεν αποδίδω εκεί το ότι δεν έχει ολοκληρώσει ένα πρότζεκτ ακόμη. Από άλλους στο εργαστήριο έχει χαρακτηριστεί και pokerface.

Η ερώτησή μου λοιπόν είναι. Υπάρχουν σημάδια να σου δείξουν αν έχει κατάθλιψη? Μπορεί μια γενικά ήσυχη εικόνα να οδηγήσει σε αυτό το συμπέρασμα? Αν όντως ένα άτομο έχει κατάθλιψη πόσο λειτουργικό είναι? Δουλεύει, κρατάει σπίτι με δύο παιδιά, μαγειρεύει και κουτσομπολεύει τους πάντες στο γραφείο? Ή είναι βυθισμένο στο δικό του κενό και δεν κάνει τίποτα?

Ευχαριστώ για τις γνώμες!

---

ηρθες εδω για να κανεις κοτσομπολιο με τον πονο του αλλου... λυπαμε

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

https://enallaktikidrasi.com/2020/04...si-kaki-zaria/


ενας ορισμος της αγχωδους κτθλψης , που ειναι πολυ κοινη .......

---

Είναι πολύ ωραίο και το ποίημα και το κείμενο! Θέλεις όμως πολλές αναγνώσεις.....

Quote:

---

Originally Posted by jenny_t

Καλησπέρα! Αν και παρακολουθώ εδώ και καιρό το forum σήμερα μου δόθηκε το έναυσμα να κάνω εγγραφή και να συνδράμω με την εμπειρία μου... Έχω διαγνωστεί εδώ και 1,5 χρόνο με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και έκτοτε λαμβάνω αγωγή. Είμαι παντρεμένη εδώ και 12 χρόνια, έχω δύο μικρά παιδιά, δουλεύω αδιάκοπα τα τελευταία 7 χρόνια...
Όταν γύρισα και είπα στην κολλητή μου πριν από 1,5 χρόνο ότι δεν είμαι καλά και πρέπει να με βοηθήσει έπεσε από τα σύννεφα...το ίδιο συνέβη και με τον άντρα μου όταν του είπα ότι θα πάω σε ψυχίατρο...
Σηκωνομουν το πρωί ετοίμαζα και πήγαινα τα παιδιά στο σχολείο και μετά επί μισή ώρα έκλαιγα στο αυτοκίνητο γιατί απλά δεν άντεχα να ζω...στην συνέχεια καθάριζα το πρόσωπο μου, βαφομουν, έβαζα και το κόκκινο κραγιόν μου και πήγαινα με ένα μεγάλο χαμόγελο στην δουλειά καλαμπουρι, χαβαλες, κουτσομπολιό...και μιλάμε για δύσκολη δουλειά με μεγάλη ευθύνη κι όμως παρόλα αυτά τα πήγαινα πάρα πολύ καλά...

Αυτό έβλεπαν όλοι, όμως εγώ ήθελα να πεθάνω... για την ακρίβεια ήμουν πεθαμένη μέσα μου αλλά κανένας δεν είχε καταλάβει τίποτα ακόμα κι όταν είχα 2 εβδομάδες αλουστη...
Ακόμη και τώρα όποιος το μαθαίνει πέφτει από τα σύννεφα... έχω βαρεθεί να ακούω το γνωστό "δεν σου φαίνεται"... Με συγχωρείτε, την επόμενη φορά θα φροντίσω να βάλω ταμπέλα...

Αυτά...
Επίσης καλό θα ήταν εμείς ειδικά που ξέρουμε από ψυχικές ασθένειες να σταματήσουμε να βγάζουμε επιφανειακά συμπεράσματα του τύπου "α αυτή μιλάει πολύ άρα είναι μια χαρά"... Θα έπρεπε να ξέρουμε καλύτερα...

---

jenny_t ελπίζω να νιώθεις καλύτερα με τη θεραπεία που κάνεις. Πιστεύω ήταν πολύ λυτρωτικό για εσένα και που πας σε ειδικό και που άρχισες να το επικοινωνείς. Θέλω όμως να ρωτήσω κάτι, πως άτομα πολύ κοντινά σου δεν κατάλαβαν τίποτα? Μήπως κι αυτοί ήταν απορροφημένοι με δικά τους προβλήματα? Ή ήταν κάτι τόσο ιδιωτικό σου που δεν άφηνες τον εαυτό σου να λυγίσει όύτε στο σπίτι? Συνέχισε τη θεραπεία σου και μη το βάζεις κάτω!
Για τους γνωστούς και τον κοινωνικό περίγυρο δεν μου κάνει εντύπωση η αντίδραση. Νομίζω είναι η συνηθησμένη. Αλλά δεν πρέπει να κατηγορούμε τους αλλους που μένουν μόνο σε κάτι που βλέπουν και δεν αναλύουν μια κίνηση η μια έκφραση. Ούτε νομίζω ότι πρέπει να σε στενοχωρεί το "δε σου φαίνεται". Και κάποιος που έχει διαβήτη, χοληστερίνη, υπέρταση κλπ δεν του φαίνεται! Όσο προχωρά η επιστήμη της ψυχολογίας και μπαίνει πιο πολύ στην ζωή μας νομίζω θα εκπαιδευτεί και ο γενικός πληθυσμός. Πριν 50 χρόνια δεν νομίζω να ξέραν και τόσο πολλά για τις παθολογικές ασθένεις που ανέφερα, σήμερα όμως είναι κάτι φυσιολογικό για καποιον 60χρονο. Το ότι βρίσκεις το θάρρος και το λες, δείχνει ότι είσαι πολύ συμφιλιωμένη τις αλλαγές διάθεσης που έχεις και αυτό είναι το βασικότερο για την επιτυχία της θεραπείας. Καλή συνέχεια!

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Στους δικούς μου άργησα πολυ να πω ότι πάω ψυχολογο.. Σε κανένα δεν το είχα πει. Το είχα αναφέρει στην παθολόγο μου και μου είπε "μια χαρά είσαι, δεν χρειάζεσαι ψυχολόγο". Με έκανε να νιώσω άσχημα, ότι κάνω κάτι κακό.. Το σκεφτόμουν για μέρες, έλεγα "αυτή είναι γιατρός γιατί βλέπει αρνητικα το γεγονός ότι κάποιος κάνει ψυχοθεραπεία; Ξέρει αυτή τι έζησα; Ξέρει αυτή αν είμαι όντως μια χαρά;" Μετάνιωσα που της το είπα. Ξερω πλεον πως αν δεν το ζήσει καποιος δεν μπορεί να καταλάβει και έτσι δεν απογοητευομαι.

Είσαι καλύτερα; Σε βοήθησε ο ψυχίατρος; Καλώς ήρθες

---

Γιώργο καταλαβαίνω την αντιμετώπιση που βίωσες. Είναι πιστεύω η συνήθης όταν κάποιος είναι πιο ανοιχτός, εύθυμος και δείχνει σίγουρος με ισορροπημένη σκέψη και αντίληψη. Όπως εσύ όμως νιώθεις μια αδικία όταν σου λένε "μα καλά είσαι, μια χαρά δυνατός τι θέλεις τον ψυχολόγο" μήπως είναι άδικο να πιστεύουμε ότι κάποιος ήσυχος, πιο αδύναμος και μαζεμένος έχει σίγουρα μελαγχολία κλπ και πρέπει να πάει σε ψυχολόγο? Και το αντίστροφο είναι άδικο πιστεύω κι γ αυτό θέτω την ερώτηση ώστε να αναπτύξουμε την ικανότητα μέσα από εμπειρίες να γινόμαστε πιο δίκαιοι στους άλλους.

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Δεν εχει μονο διαφορετικους βαθμους διαβαθμισεων η κτθλψη, εχει διαφορετικη συμπτωματολογια απο ανθρωπο σε ανθρωπο ...................... ουτε διαφερει μονο η διαρκεια ...... εγω πχ. δεν αισθανομαι θλιψη , αλλα εχω πληρη κοινωνικη αποσυρση , αγχος , και ανικανοτητα/διαθεση για οπιαδηποτε δραστηριοτητα , και αλλα ...................... οποτε δυσκολα καταλαβαινεις καποιον με κτθλψη .......ποτε δυο κτθλψεις δεν ειναι ιδιες ............. πρεπει να μιλησεις μαζι μου για να καταλαβεις οτι εχω μειζονα κτθλπτκη διαταραχη ( διαγνωσμενη ) .......

---

Ακριβώς για αυτή τη διαφορά που λές έθεσα την ερώτηση. Γιατί βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να διαβάσω τις απόψεις και τις εμπειρίες ανθρώπων. όπως ειπαν τα κορίτσια ότι πρέπει να σταματήσει το στίγμα του "δε σου φαίνεται ότι έχει κατάθλιψη" νομίζω πρέπει να σκεφτόμαστε εξίσου ότι όταν ένας είναι πιο ήσυχος και μοναχικός δεν σημαίνει πως "του φαίνεται ότι έχει κατάθλιψη". Αυτό το άγχος που λες ότι νιώθεις και η ανικανότητα σε παραλύουν ή μπορείς όμως να κάνεις τα καθημερινά στην ζωή σου?

Quote:

---

Originally Posted by little_eliza

Γιώργο καταλαβαίνω την αντιμετώπιση που βίωσες. Είναι πιστεύω η συνήθης όταν κάποιος είναι πιο ανοιχτός, εύθυμος και δείχνει σίγουρος με ισορροπημένη σκέψη και αντίληψη. Όπως εσύ όμως νιώθεις μια αδικία όταν σου λένε "μα καλά είσαι, μια χαρά δυνατός τι θέλεις τον ψυχολόγο" μήπως είναι άδικο να πιστεύουμε ότι κάποιος ήσυχος, πιο αδύναμος και μαζεμένος έχει σίγουρα μελαγχολία κλπ και πρέπει να πάει σε ψυχολόγο? Και το αντίστροφο είναι άδικο πιστεύω κι γ αυτό θέτω την ερώτηση ώστε να αναπτύξουμε την ικανότητα μέσα από εμπειρίες να γινόμαστε πιο δίκαιοι στους άλλους.

---

Άδικο είναι να θεωρούμε πως είναι κακό κάποιος να χρειάζεται ψυχολόγο ή είναι κακό που κάποιος κάνει ψυχοθεραπεία. Υπάρχει άνθρωπος που να μην τον χρειάζεται; Να τα έχει τέλεια με τον εαυτό του; Να μην έχει θεματα να λύσει;

Έχω άτομο στη οικογένεια που έχει κατάθλιψη .
Πολλές φορές ναι μεν κάνει τη καθημερινή ρουτίνα και τις δουλειές που έχει . Αλλά άλλες φορές βρίσκεται και σε σύγχυση και δεν σκέφτεται με σειρά .

Quote:

---

Originally Posted by little_eliza

. Αυτό το άγχος που λες ότι νιώθεις και η ανικανότητα σε παραλύουν ή μπορείς όμως να κάνεις τα καθημερινά στην ζωή σου?

---

Τωρα καταλαβα την ερωτηση , οχι δεν μπορω να κανω τα καθημερινα στην ζωη μου ....δυσκολευομαι.......

Quote:

---

Originally Posted by little_eliza

Όντως ioannis2 αυτά που λές τα κάνει όλα. Με τον τρόπο της αλλά τα κάνει. Είναι 46 ετών και την ξέρω μόνο 5 χρόνια αλλά πιστεύω πάντα ήταν σιγανοπαπαδιά και έχει μια εξαρτητική συμπεριφορά από το αφεντικό μας με το οποίο θα δουλεύει μια ζωή. Έχω ακούσει ότι μέχρι και το αφεντικό μας ήταν αυτός που της γνώρισε τον πρώην σύζυγο με τον οποίον είναι φίλοι από το πανεπιστήμιο, οπότε όταν χώρισε το δεξί του χέρι στο γραφείο από έναν καλό του φίλο ένιωσε και περίεργα.

---

Εμάς εδώ τι μας ενδιαφέρει τι κάνει η συνάδελφος σου στο γραφείο? Μαλλον, αν αντελήφθην σωστά, ούτε εσένα σε πολυαπασχολεί. Άρα για ποιο ακριβώς θεμα συζητάμε?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Άδικο είναι να θεωρούμε πως είναι κακό κάποιος να χρειάζεται ψυχολόγο ή είναι κακό που κάποιος κάνει ψυχοθεραπεία. Υπάρχει άνθρωπος που να μην τον χρειάζεται; Να τα έχει τέλεια με τον εαυτό του; Να μην έχει θεματα να λύσει;

---

Καλημερα !

Φυσικά και υπάρχει.....Ο εγωιστής και στενόμυαλος ......
Μιλάω πάντα για τα άτομα που δείχνουν σημάδια αλλά παρ όλα αυτά το αρνούνται(μην παρεξηγηθώ)

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Υπήρχε εδώ στο φόρουμ μία κοπέλα που ήταν πολύ ενεργή για κάποιους μήνες και μετά εξαφανίστηκε, η οποία όπως έλεγε ο γιατρός της και η ίδια είχε "χαμογελαστή κατάθλιψη". Δηλαδή ήταν πλήρως λειτουργική στη ζωή της, αλλά μέσα της αισθανόταν χάλια μαύρα. Η κατάθλιψη από όσο ξέρω έχει πολλές διαβαθμίσεις, δεν είναι απαραίτητο να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεββάτι, να κοιτάς με τις ώρες το υπερπέραν και να μην θες να βλέπεις άνθρωπο για να είσαι καταθλιπτικός. Από την άλλη βέβαια έχω την εντύπωση ότι κάποιες φορές την σήμερον ημέρα φτάνουμε και στο άλλο άκρο, ονομάζουμε ψυχιατρικό πρόβλημα ή κάτι "αφύσικο" την παραμικρή φάση που περνάμε και μπορεί να έχουμε αρνητικά συναισθήματα ή να είμαστε στα κάτω μας ή την συμπεριφορά κάποιου που αποκλίνει κάπως από το μέσο όρο.

;

---

Θέλει πολλή ψυχική δύναμη μέσα στα μαύρα χάλια της κατάθλιψης για να αντεπεξέλθεις σε μια δουλειά και δη πνευματικής φύσης. Μπορείς να κάνεις σύντομης διάρκειας επιμέρους εργασίες και εργασίες που δεν θέλουν εις βάθος, αναλυτική και πολύπλοκη σκέψη την οποία έπειτα θα πρέπει να παρουσιάσεις ιδιως σε προφορικό λόγο. Διότι τέτοια μακροσκέλεια και πολυπλοκότητα δεν την αντέχεις.

Κατάθλιψη είναι και αυτό που έβαλα σε bold, όμως η χείριστη μορφή κατάθλιψης είναι όταν στη σκέψη σου έχει κυριαρχήσει κατά τρόπον που σου φαίνεται ανεξήγητος ένα έντονο συναίσθημα που καλύπτει ολόκληρη την πνευματική και ψυχική σου λειτουργία, που το μόνο που αναδύεται απ αυτό είναι ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα, πως η ζωή σου είναι και πορεύεται σε ένα χάος, ως μια χοάνη χάους, που δεν θα τελειώσει ποτέ.

Άτομα που βιώνουν αυτή την ακράια κατάσταση, συνήθως δεν κάνουν αυτό που έβαλα σε μπολτ, αλλά βγαίνουν έξω, ψάχνουν να βρουν και να συνδεθούν με ανθρώπους ιδίως οικείους αλλά και ξένους, να ακούσουν κάποια καλή κουβέντα έστω συζητώντας περί ανέμων και υδάτων, όπως καποιον πανικοβλημένο, όπως κάποιον που έπαθε ασφυξία και ψάχνει καθαρό αέρα να αναπνεύσει, διότι το έντονο αυτό συναίσθημα τέτοιο χαρακτήρα έχει. Η συναναστροφή αυτή συνήθως δίνει μια ανάπαυλα, μια χαλάρωση μια ανεπαίσθητη ελάχιστη νότα αισιοδοξίας και φυγής απ αυτή την βαριά κατάσταση. Κατά κανόνα το άτομα όσο συνεχίζει μέσα του αυτή η κατάσταση την αντιμετωπίζει και με τον τρόπο που προείπα και ίσως μέσα απ αυτον τον τρόπο εφαρμόζοντας τον πλέον συστηματικά να βελτιώσει την ψυχική του κατάσταση χωρίς όμως να έχει χαθεί πλήρως η κατάθλιψη, απλά ελαττώνεται ίσως και σημαντικά η ένταση του συναισθήματος που ανέφερα. Το άτομο ίσως και να ακολουθεί αυτη τη διαδρομή έχοντας αυτή την επιδίωξη/ελπίδα.

Κάποτε σκέφτομαι αν η κατάθλιψη έχει τα γενεσιουργά αίτια της αποκλειστικά στα προηγούμενα βιώματα ή αν είναι οργανικό θέμα, δηλ μια ευαισθησία οργανικής προέλευσης η οποία άμα μεσολαβήσουν κάποια αρνητικά βιώματα εκδηλώνεται.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Εμάς εδώ τι μας ενδιαφέρει τι κάνει η συνάδελφος σου στο γραφείο? Μαλλον, αν αντελήφθην σωστά, ούτε εσένα σε πολυαπασχολεί. Άρα για ποιο ακριβώς θεμα συζητάμε?

---

θεωρει τον ευατο της ανωτερη και την βλεπει σαν εξωγινο. δεν μπορω εχω οργη με αυτο το θρεντ..........

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Άδικο είναι να θεωρούμε πως είναι κακό κάποιος να χρειάζεται ψυχολόγο ή είναι κακό που κάποιος κάνει ψυχοθεραπεία. Υπάρχει άνθρωπος που να μην τον χρειάζεται; Να τα έχει τέλεια με τον εαυτό του; Να μην έχει θεματα να λύσει;

---

Νομίζω μπέρδεψες λίγο την οπτική του θέματος. Αν κάποιος νιώθει ότι θέλει να πάει στον ψυχολόγο ας το κάνει, δεν έκρινε κανεις ποτέ αυτό σε αυτή τη συζήτηση. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που δεν θα πάνε ποτέ, γιατί πιστεύουν ότι δεν τους χρειάζεται, ντρέπονται, νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα τον εαυτό τους απ'ότι μπορεί να τον καταλάβει ένας ειδικός, φοβούνται ίσως να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτο τους. Ούτε αυτό το κρίνει κάνεις.
Εμένα όμως η ερώτηση μου είναι αν δεις κάποιον λίγο στα κάτω του , ήσυχο, να μην μιλάει πολύ γενικά κλπ. μπορείς να βγάλεις διάγνωση έτσι και να πεις "πήγαινε σε έναν ψυχολόγο αφού έχει μελαγχολία και λιώνεις όλη μέρα στην καρέκλα".
Δεν θεωρώ ταμπού εγώ και όσοι απάντησαν στο θέμα ταμπού να πάει κάποιος στον ψυχολόγο ούτε θα ξαφνιαστώ αν μου το πει κάποιος. Ρωτάω όμως αν μπορείς να πεις σε κάποιον να πάει που γενικά είναι πιο ήσυχος χαρακτήρας επειδή σου φαίνεται ότι έχει κάτι.

Quote:

---

Originally Posted by meletis

Έχω άτομο στη οικογένεια που έχει κατάθλιψη .
Πολλές φορές ναι μεν κάνει τη καθημερινή ρουτίνα και τις δουλειές που έχει . Αλλά άλλες φορές βρίσκεται και σε σύγχυση και δεν σκέφτεται με σειρά .

---

Φαντάζομαι το άτομο κάνει προσπάθεια να βοηθήσει τον εαυτό του με θεραπεία. Αλλιώς πιστεύεις πως εσύ μπορείς να το προτείνεις σαν ιδέα. Θα ήταν δεκτικό το άτομο σε κάτι τέτοιο ή δεν αντιλαμβάνεται ότι κάποιες φορές η ψυχολογική του φόρτιση το καθιστά μη λειτουργικό? Ευχαριστώ

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Εμάς εδώ τι μας ενδιαφέρει τι κάνει η συνάδελφος σου στο γραφείο? Μαλλον, αν αντελήφθην σωστά, ούτε εσένα σε πολυαπασχολεί. Άρα για ποιο ακριβώς θεμα συζητάμε?

---

Γιατί απο μιά παρατήρηση θέλω να μάθω κάτι παραπάνω περι ψυχολογίας. Πως να καταλάβεις αν ένα άτομο είναι μελαγχολικό. Κι με ποιους τρόπους μπορείς να επικοινωνήσεις με ένα άτομο που είναι μελαγχολικό. Το ότι δεν με νοιάζει να βοηθήσω άμεσα το άτομο στη δουλειά δε σημαίνει ότι δεν με νοιάζει σαν θέμα. Μπορεί να έχω και μια τέτοια φίλη που δεν μιλάει και είναι ήσυχη ή ντρέπεται να πει κάτι παραπάνω. Καλό είναι να έχουμε αντίληψη και ενσυναίσθηση.
Με το σκεπτικό σου αφού δεν θα ζούμε σε 50 χρόνια, τι μας νοιάζει η κλίματική αλλαγή, το ότι δεν θα έχουμε νερό και ενέργεια? Γιατί να ξέρουμε αν η γη είναι στρόγγυλη η επίπεδη αφού δεν επηρεάζει την καθημερινή ζωή μας? Αφού μπορώ να ζήσω με νερό, ψωμί, φρούτα και ψητό κρέας γιατί να μάθω να μαγειρεύω και να γευτώ άλλα φαγητά?

Quote:

---

Originally Posted by little_eliza

Γιατί απο μιά παρατήρηση θέλω να μάθω κάτι παραπάνω περι ψυχολογίας. Πως να καταλάβεις αν ένα άτομο είναι μελαγχολικό. Κι με ποιους τρόπους μπορείς να επικοινωνήσεις με ένα άτομο που είναι μελαγχολικό. Το ότι δεν με νοιάζει να βοηθήσω άμεσα το άτομο στη δουλειά δε σημαίνει ότι δεν με νοιάζει σαν θέμα. Μπορεί να έχω και μια τέτοια φίλη που δεν μιλάει και είναι ήσυχη ή ντρέπεται να πει κάτι παραπάνω. Καλό είναι να έχουμε αντίληψη και ενσυναίσθηση.
Με το σκεπτικό σου αφού δεν θα ζούμε σε 50 χρόνια, τι μας νοιάζει η κλίματική αλλαγή, το ότι δεν θα έχουμε νερό και ενέργεια? Γιατί να ξέρουμε αν η γη είναι στρόγγυλη η επίπεδη αφού δεν επηρεάζει την καθημερινή ζωή μας? Αφού μπορώ να ζήσω με νερό, ψωμί, φρούτα και ψητό κρέας γιατί να μάθω να μαγειρεύω και να γευτώ άλλα φαγητά?

---

ολα αυτα που αναφερεις στην δευτερη παραγραφο, αφορουν τον καθενα μας ξεχωριστα και ολους μαζι και τωρα, και μελλοντικα.
αυτα που συζητας για την συναδελφο σου, αφορουν εκεινην, καθολου εσενα, δεν ειναι καν φιλη σου, δεν την συμπαθεις καν, ουτε θελεις να βοηθησεις.
εν ολιγοις, ειναι κουτσομπολιο...

αν θελεις να μαθεις να ξεχωριζεις ψυχικες παθησεις, πανε να σπουδασεις ψυχιατρικη..
ολα τα αλλα που λες ειναι προφασεις εν αμαρτιαις...

Εδω και 10 χρονια , λογω κτθλψης , δεν μπορω να κανω τιποτα , ακομη και το παραμικρο μου φαινεται βουνο .......πχ. θελω να πουλησω τις 3 μοτο μου , αφου δεν παω βολτες εδω και 10 χρονια ( ολες εχουν γυρω στα 3,000 χλμ .που εκανα προ του 2010 !!! ) , η διαδικασια πωλησης μου φαινεται βουνο , ακομη και το να βαλω αγγελια στο car.gr μου φαινεται βουνο , επειδη δεν ξερω την διαδικασια ......το να φτιαξω το ρολο στο σπιτι μου , βουνο μου φαινεται ( πρεπει να φωναξω τεχνικο διοτι ειναι ηλεκτρικο ) ....το να παρω smartphone και να το μαθω , βουνο κι αυτο, εχω ενα παλιας γενιας τηλεφωνακι, ουτε φωτο δεν βγαζει !!! ... η κτθλψη ειναι ενα ειδος αναπηριας κατ εμε , που λιγοι εχουν την αντοχη και ψυχραιμια να την υποστουν .......αν και εχω κτθλψη απο το 2004 , εχει κλιμακωθει τα 10 τελευταια χρονια .......παρα τα αντικαταθλιπτικα , που δεν εκαναν τιποτα απολυτως .....εχω πληρη κοινωνικη αποσυρση , και δεν φροντιζω καθολου τον εαυτο μου , η στοιχειοδως ....... προ κτθλψεως ημουν κοινωνικος , φιλαρεσκος , δημιουργικος , αλλα με τσακισε η κτθλψη .......
παρ ολα αυτα δεν χανω ποτε την ελπιδα μου ......

Δεν είναι αν έχει και κρίσεις πανικού παράλληλα δύσκολο! Αναλόγως βεβαίως και αν έχει βαρειά μορφής κατάθλιψη.