Μεγάλο Δίλλημα

Εχω 5 χρόνια σχέση με τον φίλο μου και μέχρι πριν λίγους μήνες περνούσαμε αρκετά καλά μαζί. Υπήρχαν σαφώς διάφορα σκαμπανεβάσματα που και που αλλά ήταν περιστασιακά..
Εδώ και λίγο καιρό μένουμε σε διαφορετικές πόλεις και τα πράγματα είναι κάπως δύσκολα και δεν βρισκόμαστε συχνά.

Πριν λίγο καιρό γνώρισα κάποιον άλλο με τον οποίο βρεθήκαμε αρκετές φορές. Αυτό είχε ώς αποτέλεσμα να χωρίσω από τον φίλο μου (με την δικαιολογία ότι κουράστηκα) γιατί δεν γινόταν διαφορετικά. Εκείνος όμως ακόμα θέλει να είμαστε μαζί και λέει ότι με αγαπάει και θέλει να προχωρήσουμε πιο σοβαρά, εγώ όμως παρόλο που τον αγαπάω πάρα πολύ, είμαι ερωτευμένη με τον άλλον, τον οποίο φυσικά δεν τον ξέρω καλά, και που στην πορεία μπορεί να αποδειχτεί ότι δεν ταιριάζουμε..

Ο πρώην φίλος μου έχει καταλάβει ότι μάλλον κάτι συμβαίνει με κάποιον άλλον αλλά δεν τολμάω να το παραδεχτώ..

Είμαι στη μέση και δεν ξέρω τι να κάνω... :(
Τον έναν τον αγαπάω, έχω ζήσει μαζί του και ξέρω ότι ταιριάζουμε απόλυτα, αλλά δεν είμαι πια ερωτευμένη μαζί του... και τον άλλον τον βλέπω και με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα...

Help!!

Γιατι το 99% των γυναικων δεν μπορει να φερθει τιμια; Αυτο ποτε μου δεν το καταλαβα

Δεν τίθεται θέμα τιμιότητας αυτήν την στιγμή...
Ο λόγος που το κάνω είναι για να τον προστατέψω... για να μην τον στεναχωρήσω και ίσως γιατί τότε αυτή η πόρτα θα κλείσει για πάντα για μένα...
Ο καινούριος από την αρχή γνώριζε ότι είχα κάποια άλλη σχέση αλλά φρόντισα να χωρίσω πριν κάνω κάτι μαζί του..

Το ότι δεν θέλεις να πληγώσεις τον άνθρωπο που σε αγαπάει είναι πολύ όμορφο (και δείγμα δικής σου αγάπης), και μόνο για την πρόθεση σου αυτή σε σέβομαι. Το μόνο που θα σου έλεγα είναι να μην πάρεις βιαστικές αποφάσεις.

Ξέρεις πόσο σπάνιο είναι να βρείς έναν άνθρωπο που να σε αγαπάει πραγματικά;

Quote:

---

Originally posted by kitkat
Δεν τίθεται θέμα τιμιότητας αυτήν την στιγμή...
Ο λόγος που το κάνω είναι για να τον προστατέψω... για να μην τον στεναχωρήσω και ίσως γιατί τότε αυτή η πόρτα θα κλείσει για πάντα για μένα...

---

Διαβασε ξανα τι εγραψες. Μεσα σε μια προταση αναιρεις τον εαυτο σου. Αν ηθελες να τον προστατεψεις θα τον παρατουσες πριν ακομα σκεφτεις το παραμικρο για τον καινουριο σου φιλο

Εγώ πιστεύω πως θέλεις να έχεις και μια καβάντζα ή να ασχολούνται μαζί σου .Πρόσεχε μην χάσεις και τους δυο.

Δηλαδή... αρκεί μόνο η αγάπη?
Αν δεν υπάρχει ερωτική έλξη, που στην περίπτωση μου δεν υπάρχει τότε τι γίνεται?
Πριν γνωρίσω τον άλλον, όλα ήταν οκ..
Σε καμία περίπτωση δεν ήταν φυσικά όπως όταν πρωτογνωριστήκαμε και αυτό είναι φυσικό...
Εγώ όμως ένιωθα ότι ήθελα να ερωτευτώ... και τελικά έγινε...
Προφανώς δεν μου αρκούσε μόνο η αγάπη... και μετά από ένα καβγά που είχαμε άλλαξε τελείως η στάση μου απέναντί του.
Ίσως πραγματικά να κουράστηκα μετά από τόσα χρόνια..
αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρη.
Και φυσικά δεν ξέρω πως θα καταλήξει με τον άλλον... μπορεί σε λίγο καιρό να μου περάσει...
Αμφιβολίες Τρελές που λέει και το τραγούδι...

Mα αν δεν υπηρχε ελξη γιατι τον κοροιδευες και τον αφησες να επενδυσει συναισθηματικα πανω σου; Γιατι το προχωρησες μαζι του αφου δεν σε τραβουσε ερωτικα;

Τότε να φερθείς τίμια και να το πείς στον άνθρωπο, απο τι να τον προστατέψεις; αφού έχει τις αμφιβολίες του και κάτι έχει καταλάβει.

Κάποιος που δεν γνωρίζει σημαντικά πράγματα για εμάς, δεν αγαπάει πραγματικά εμάς, αλλά αυτό που έχει στο μυαλό του, ή αυτό που τον αφήνουμε να δει. Φυσικά για να \'ανοιχτούμε\' χρειάζεται να έχουμε εμείς ξεκαθαρίσει κάποια πραγματάκια μέσα μας.

kitkat, τι σημαίνει για εσένα \'είμαι ερωτευμένη\' ? Αν για παράδειγμα περιμένεις μέσα σε μια σταθερή σχέση να σε περνά \'ηλεκτρικό ρεύμα\' κάθε φορά που τον βλέπεις, αυτό είναι λίγο δύσκολο, είναι όμως βασικό να τον βλέπεις σαν ερωτικό σύντροφο και όχι απλά σαν φίλο που γνωρίζεις και συνήθισες.

Νομίζω όμως ότι έτσι κι αλλιώς είναι σφάλμα να συγκρίνεις τη γοητεία του φρέσκου με μια μακροχρόνια σχέση, είναι δύο ανόμοια πράγματα. Εστίασε στο τι εσύ θέλεις σε αυτή τη φάση από τη ζωή σου και τις σχέσεις σου, αν είναι ρεαλιστικό αυτό που ζητάς (και αν σε ενδιαφέρει το κατά πόσο είναι ρεαλιστικό) και αν ο άνθρωπος που ήδη γνωρίζεις σε καλύπτει χωρίς να νιώθεις ότι στερείσαι, καταπιέζεσαι, υποχωρείς. Ποια είναι τα \'όλα\' που ταιριάζετε?

@ Ολα_ειναι_δανεικα:
Η έλξη σταμάτησε σταδιακά να υπάρχει από τότε που γνώρισα τον άλλον.. όπως προανέφερα είμασταν μια χαρά πριν..
Δεν τον κορόιδεψα.. τα συναισθήματα ήδη υπήρχαν από παλιά.. δεν επένδυσε τώρα πάνω μου... Και οι δύο είχαμε επενδύσει ο ένας στον άλλο...

@marina38
Έχεις δήκιο σε αυτό που λες.. είναι δύο ανόμοια πράγματα και γι\' αυτό δεν μπορώ να βγάλω άκρη.. Παρόλο που προσπαθώ να εστιάσω δεν καταφέρνω να δω πραγματικά τι θέλω... και αν μπορούσα να το κάνω θα το έκανα και δεν θα έγραφα ποτέ στο φόρουμ...
Ο άνθρωπος αυτός με καλύπτει σε όλα εκτός από τον ερωτικό τομέα... και αυτό από την στιγμή που γνώρισα τον καινούριο.
Και σκέφτομαι ότι ίσως αυτό να είναι κάτι παροδικό..
Προσπάθησα να του το εξηγήσω κάπως... του είπα ότι δεν είμαι πια ερωτευμένη μαζί του...
Τον έχω ζήσει καλά, έχουμε συμβιώσει με επιτυχία και καβγαδίζαμε σπάνια... (μπορεί και 3 φορές σύνολο σε όλα τα χρόνια της σχέσης μας)
Μας αρέσουν τα ίδια πράγματα, ίδια χόμπι, τρόποι διασκέδασης...

Θα έλεγες ότι ο καινούργιος σου ταιριάζει περισσότερο ερωτικά, βρήκες κάτι που δεν είχες με τον πρώην, ανακάλυψες μήπως ότι εκφράζεσαι ερωτικά μαζί του καλύτερα-διαφορετικά απ\' ότι είχες ποτέ εκφραστεί και αναρωτιέσαι πώς θα ξαναγυρίσεις στα ίδια?

Ή απλά υπάρχει πάθος κι έντονη επιθυμία που σε απορρόφησαν και αδιαφόρησες για τον πρώην? (Υπάρχει εξάλλου και το θέμα της απόστασης, η άλλη πόλη που είπες, αυτό είναι κάτι που μπορεί να λυθεί?)

Το δεύτερο ισχύει... υπάρχει πάθος κι έντονη επιθυμία που με απορρόφησαν και έτσι αδιαφόρησα για τον πρώην. Κάτι άλλο που έχει ο καινούριος και δεν το έχει ο πρώην, είναι ότι νιώθω ότι μαζί του μπορώ να συζητήσω τα πάντα... ακόμα και αν δεν θέλω να πώ κάτι ή ντρέπομαι.. με κάποιο τρόπο το καταλαβαίνει και με ρωτάει μόνος του και με κάνει να αισθάνομαι όμορφα και τελικά του το λεω χωρίς να έχω ταμπού.. νιώθω γενικά ότι έχουμε καλύτερη επικοινωνία.

Όσον αφορά αυτό με την απόσταση μπορεί να λυθεί... λίγη καλή θέληση να υπάρχει... (άσε που ο καινούριος είναι και εκείνος μακριά και θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να λυθεί το θέμα της απόστασης)... πφφφφ

Χμ, αφού ο καινούργιος είναι μακριά εύκολα συντηρείται το πάθος...αλλά όχι η σχέση! Οπότε, εσύ τα θέλεις όλα αυτά τα ωραία που σας συμβαίνουν, γνωρίζοντας ότι δεν θα υπάρχουν στην καθημερινότητα (κι έτσι δεν θα μάθεις κι αν θα συνεχίσουν να είναι έτσι ή να εξελίσσονται)?

Με τον πρώην λες ότι αν υπάρχει καλή θέληση, μπορείτε να συνεχίσετε να μένετε μαζί, σωστά? Η μεταξύ σας επικοινωνία πιστεύεις ότι θα μπορούσε να βελτιωθεί, αν δοκιμάσεις να του πεις αυτά που έως σήμερα ντρεπόσουν να του πεις, σε κρατούσαν τα ταμπού κλπ?

Ναι... όπως τα λες είναι..

Με τον πρώην όντως, αν θελήσουμε θα μπορέσουμε να μείνουμε μαζί αλλά δυστυχώς θα αργήσουμε να κάνουμε κάτι πιο σοβαρό λόγω δικών του ανεκπλήρωτων υποχρεώσεων... ίσως αυτός να είναι και ένας λόγος που κουράστηκα..
Τώρα όσον αφορά την επικοινωνία μεταξύ μας.. και αυτό του το έχω πει πρόσφατα..
Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να βελτιωθεί.. δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που θα ήθελα να του πω και ντρέπομαι... απλά συμβαίνει μερικές φορές...

τοτε kit για ποιο λογο διατηρουσες την σχεση αυτη με τον πρωην?

τί σε κρατουσε?

Θα ήθελες λοιπόν να προχωρήσετε στο επόμενο βήμα, αλλά βλέπεις ότι αργεί, προστέθηκαν και δυσκολίες (η απόσταση), ο τρόπος που επικοινωνείτε και ο τρόπος που εσύ λειτουργείς μαζί του είναι μάλλον δύσκολο να αλλάξει και πλέον δεν σε ικανοποιεί απόλυτα, κουράστηκες, επιθυμούσες να βγεις από όλο αυτό και γνώρισες τον καινούργιο, οπότε τώρα υπάρχει και κάτι ακόμα που δεν μοιράζεστε....

Είναι όμως η ασφάλεια, η συνήθεια, το γνωστό, όσα έχετε μοιραστεί, έχετε αρκετά κοινά. Όμως, για εμένα, η αμφιβολία, το αίσθημα του ανικανοποίητου, η κούραση, και όσα μεσολάβησαν, θα ήταν αρκετά για να πω ότι είναι καιρός να το αφήσουμε πίσω και να πάμε παρακάτω. Ανεξάρτητα από τον \'καινούργιο\', που ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα, ή το καμπανάκι που χτυπούσε καιρό αλλά ξαφνικά άκουσα.

@Sofia
Η αγάπη... η συνήθεια... οι στόχοι...

Παρατηρώ στον εαυτό μου ότι όταν με πιέζει να είμαστε πάλι μαζί εγώ του λέω πως δεν θέλω.. και το νιώθω... αλλά όταν με αφήνει και δεν λέει τίποτα και συμφωνεί ότι ορθώς πρέπει να χωρίσουμε, τότε με ενοχλεί.
Είναι απλά ο εγωισμός μου ή ο φόβος ότι τον έχασα?
Έχω μπερδευτεί πάρα πολύ. Αναξέρτητα από το πως θα εξεληχθεί η καινούρια μου γνωριμία, σκέφτομαι ότι από την στιγμή που συνέβη μία φορά, μπορεί και να ξανασυμβεί αργότερα στο μέλλον αν αποφασίσω να μείνω μαζί με τον πρώην.
Μου είπε ότι δεν μπορεί να φανταστεί την ζωή του χωρίς εμένα. Και εγώ το ίδιο σκέφτομαι.
Αλλά δεν μπορώ και να αγνοήσω τα συναισθήματα μου. Και είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα..
Αγάπη για τον έναν και έρωτας για τον άλλο...
Μήπως χρειάζομαι την γνώμη κάποιου ειδικού που θα με βοηθήσει να ξεκαθαρίσω τα πράγματα μέσα μου?

Ναι, νομίζω ότι θα ήταν καλό αν ζητήσεις βοήθεια για να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα, εφόσον μόνη σου δεν βγάζεις άκρη.

Συγγνώμη για την άκομψη παρέμβαση μου, αλλά θεωρώ εντελώς άτοπο να φτάσουμε να ζητάμε τη γνώμη ειδικού για να μας βοηθήσει να διαλέξουμε ανάμεσα στις πιθανές ερωτικές επιλογές μας...
Η kitkat αν κατάλαβα καλά από τα πόστ της, θέλει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο , αν κάνω λάθος ας με διορθώσει....
Είναι θέμα δικής της απόφασης, προφανώς πρέπει να διαλέξει με βάση το ένστικτο της κι όχι με κριτήρια λογικής, εφόσον πρόκειται για την πλήρωση του συναισθηματικού της κόσμου....

Ο ειδικός που κολάει ?

Ενδεχομένως στο να την βοηθήσει να δει αυτά που λες!... :)

..Τότε ο ειδικός στη προκείμενη περίπτωση θα μπορούσε και να \'ναι καφετζού ή χαρτορίχτρα ? Γιατί ειδικός με επιστημονική κατάρτιση, νομίζω πως θα ήταν σόλοικο να καταγίνεται με τις αισθηματικές επιλογές των ανθρώπων και δεν απαξιώνω βέβαια την kitkat και τους προβληματισμούς της...

Απλά πιστεύω πως αναγκαστικά θα πρέπει να αφουγκραστεί το ένστικτο της και μόνον αυτό...

:)

sabb,

Πιστεύω πώς ο ειδικος δεν ειναι ουτε για να υποδειξει, ουτε για να επιλεξει αυτος αντι για τον ανθρωπο που απευθυνεται σ αυτον για να τον βοηθησει.

Τον βοηθα ομως στο να ξεμπλοκαρει, να βρει με πιο καθαρο μυαλο κ καρδια τί θελει κ τί τελικα του ταιριαζει περισσοτερο. Αν δεν καταλαβω ας πουμε ποια ειμαι (οσο γινεται περισσοτερο) πώς θα αφεθω να αισθανθω τί τελικα μου ταιριαζει κ με κανει να αισθανομαι οσο περισσοτερο πληρης γινεται?

Οι αισθηματικες επιλογες για μενα ειναι επιλογες - σταθμοι. Καθοριστικες για την ζωη μου.

Αυτα όλα υποθετω δεν μπορεις να τα δουλεψεις με μια χαρτοριχτρα:)

Επιμένω πως δεν καταλαβαίνω.. Θα πρέπει κάθε άνθρωπος που αντιμετωπίζει κάποιο δίλημμα στη ζωή του να συμβουλεύεται ειδικό ? Θα δημιουργήσουμε γκρουπ therapy για όσους προβληματίζονται ποιον να επιλέξουν για ερωτικό σύντροφο τους ?

Μ\' αυτή τη λογική , όσοι δεν γνωρίζουν τον εσωτερικό τους κόσμο , νοσούν ψυχικά κι έχουν ανάγκη έξωθεν βοηθείας για να τον ανακαλύψουν και να αναπτύξουν έτσι την επιλεκτική τους κρίση ? Μα εδώ μιλάμε για ένα προβληματισμό που αφορά καθαρά συναισθήματα κι όχι γνωσιακή συμπεριφορά.

Σύμφωνοι. Οι αισθηματικές επιλογές είναι επιλογές σταθμοί στη ζωή των ανθρώπων. Δεν θα φτάσουμε όμως στο σημείο μ\' αυτές τις πρακτικές , να καταργούμε και την κριτική μας ικανότητα βάσει των ενστίκτων μας για να αναδείξουμε εκείνη που θα μας καθορίσει κάποιος επιστημονικός σύμβουλος.

Άλλο η αυτογνωσία που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της αυτοβελτίωσης έτσι κι αλλιώς , κι άλλο η δυνατότητα του επιλέγειν με κριτήρια που απορρέουν απ\' το θυμικό...

Να το θέσω αλλιώς : Το θεωρώ υπερβολή για ψύλου πήδημα, να ξαπλώνουμε στο ψυχοθεραπευτικό ανάκλιντρο. Η kitkat, έχει δύο επιλογές και πρέπει να καταλήξει σε μία.
Κι εγώ ρωτάω : Ποιον πρέπει ν\' ακούσει ?Την καρδιά της ή τον ψυχολόγο ? Η καρδιά της γνωρίζει και τους δύο υποψήφιους συντρόφους της κι ο ψυχολόγος κατά πάσα πιθανότητα θα γνωρίζει λιγότερα απ\' όσα εμείς σ\' αυτό το φόρουμ....

καλημέρα...διαβάζοντας το θέμα, μου θύμησε ένα δικό μου προ ημερών,βάζοντας το θέμα μου λοιπόν εδω πήρα διάφορες γνώμες και αυτό με βοήθησε να ξεμπλοκάρω και να δω πιο καθαρά, να \"συνέλθω\"....ειδικός δεν νομίζω πως χρειάζεται, λίγο υπερβολικό μου ακούγεται και θα συμφωνήσω με τα γραφόμενα του sabb....

γνώμη μου είναι να μην κολλάς σε σχέσεις που έχουν έλθει και παρέλθει...αν δεν υπάρχει αυτό το κάτι με τον πρώην τότε φεύγεις και αν δεν υπάρχει αυτό που θέλεις και με τον καινούργιο τότε πάλι φεύγεις, μην κάνεις εκπτώσεις στα θέλω και τις ανάγκες σου...γιατί αν δεν φύγεις τώρα θα φύγεις κάποια στιγμή στο μέλλον και πιθανότατα να είναι χειρότερο...όσον αφορά τον καινούργιο, μην προβληματίζεσαι τόσο πολύ...αν σε τραβάει, αν νοιώθεις όμορφα και αν περνάς καλά, απλά ζήστο...αν πιστεύεις ότι δεν σου ταιριάζει, ξεκόλλα...μην αρκείσαι στα ημίμετρα...επειδή με τον πρώτο δεν είχες αυτό που έχεις με τον δεύτερο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι με αυτόν πρέπει να είσαι...είσαι μπερδεμένη γιατί ο ένας έχει αυτό και ο άλλος το άλλο....το μυστικό είναι να βρεις έναν άνθρωπο που να έχει αυτά που έχουν και οι δύο μαζί......μην κολλάς σε κάτι που σε μισοκαλύπτει...

χμ...καλό είναι να ακολουθείς το ένστικτό σου αν αυτό έχει αποδειχτεί σωστό στο παρελθόν...εμένα τουλάχιστον μέχρι στιγμής με έχει βοηθήσει...άνοιξε μάτια και αυτιά και μυαλό και μην κολλάς σε μεσοβέζικες καταστάσεις...

ρε παιδιά θα τρελλαθούμε εδώ πέρα! την φάγατε! κοίτα που όλοι οι τίμιοι μαζευτήκανε εδώ! τι είναι αυτά που διαβάζω? ¨\" έπρεπε να τον χωρίσεις πριν καν σκεφτείς τον άλλον\" ..\" και γιατί ήσουν μαζί του..\" είμαστε στα καλά μας? ακου κοπέλα μου τα πήγες περίφημα ως εδώ! τα συγχαρητήρια μου. ξέρεις πόσο μα πόσο θάρρος χρειάζεται να χωρίσεις την βασική σου σχέση που ταιριάζεις και σε αγαπάει για ένα πάθος? τεράστιο! το 99% των ανθρώπων μέσα στους οποίους και ο πρώην σου ξέρεις τι θα έκαναν? θα πήγαιναν με το \"πάθος\" τους και συ χαμπάρι δεν θα έπαιρνες...! και αν τους άρεζε θα ξαναπήγαιναν.. μέχρι να τους περάσε. ειδικά και αν ζούσαν σε αλλη πόλη που όσο να ναι τα πράγματα είναι πιο ασφαλή.. και εννοείται δεν θα χώριζαν αν δεν ήταν σίγουροι. καλά αν μιλάμε και για άντρες κιόλας ( το ξαναλέω μέσα στους οποίους είναι και ο πρών κκαι ο νυν και όλοι) εννοείται δεν θα άφηναν την καλή τους για ένα πάθος.. παράλληλα έστω και μόνο για ένα βράδυ... Λοιπόν, και εσύ χώρισες πριν κάνεις κάτι ή μετα δεν έχει σημασία.. καλά έκανες. πολύ λίγοι θα το έκαναν. μπορεί να εξοργήσω την παρέα αλλά θα σου προτείνω το εξής: μην κόψεις την επαφή με τον πρώην ούτε και τις ελπίδες του. υπάρχει πιθανότητα να ξενερώσεις πολύ σύντομα με το καινούριο μωρό και τότε 1) ή θα ξαναερωτευτείς τον πρώην 2) ή δεν θα θέλεις κανέναν απο τους δύο.. κράτα πισινή! κάθε εμπόδιο σε καλό που λένε! κ εννοείται μην του πεις για τον άλλον ποτέ γιατί θα πληγωθεί ανεπανόρθωτα.. για το τέλος θα σου πω να μην πιέζεσαι και να μην αγχώνεσαι΄.. σε αυτά τα θέματα αξίζει να κοιτάμε μόνο την πάρτυ μας. μόνο! όλοι αυτό κάνουν ειδικά οι άντρες.. ΄΄και εννοείται μην παντρευτείς με απωθημένα! κοίτα εκεί μόνο να προβληματίζεσαι και να προσπαθεις και να είσαι υπεύθυνη, μέχρι τότε όμως κάνε ότι μα ότι γουστάρεις. ξέρεις πόσες μα πόσες τέτοιες ιστορίες ξέρω, που απέριπταν διλλήματα γιατί ο φίλος τους τις λάτρευε και ήταν περίπτωση πίστης και αφοσίωσης και δεν έπρεπε να τον χάσουν .. μέχρι που όλες μα όλες μα όλες φάγαν τη σφαλιάρα τους και μετά τραβούσαν τα μαλλιά τους που \"αυτές τοτε δεν......\"
εσύ χολοσκάς και αυτοι θα στη θέση σου θα λέγαν για την παράνομη στους φίλους τους και θα γελούσαν!
και μην μου πείτε τώρα δεν είναι όλοι έτσι.. και ο πιο καλός άνθρωπος- άντρας του κόσμου να είναι ΄δεν θα χολοέσκαγε σαν τη φίλη μας!
φιλιά καλή τύχη και μπράβο σου που ρίσκαρες και δεν κάθεσαι στα σίγουρα! αυτό άλλωστε είναι και το απαραίτητι για την αυτοπραγμάτωση ενός ανθρώπου να ρισκάρει και να προχωράει στη ζωή του....

Υπερθεματίζοντας σ\' αυτά που λες Δόδις, η φίλη μας η Kitkat, βρίσκεται αυτή τη στιγμή σ\' ενα σταυροδρόμι και πρέπει να πάει ή δεξιά ή αριστερά... Όποιο δρόμο κι αν διαλέξει, ακόμη κι αν τελικά αποδειχτεί σοφή επιλογή, πάντα θα υπάρχει μέσα της το αίσθημα του ανικανοποίητου, γιατί δεν θα έχει γνωρίσει τον δρόμο που απέρριψε...

Υπάρχει βέβαια κι η τρίτη επιλογή, του να έχεις και τους δύο μαζί (αν κι εφόσον βρίσκονται σε διαφορετικές πόλεις )κι όσο πάει..Σ\' αυτή τη περίπτωση βέβαια - εκτός του ότι υπάρχει σοβαρή ηθική επιβάρυνση στον ψυχικό κόσμο εκείνου που επιλέγει αυτό το δρόμο - θα είναι πολύ εύκολο σε μια τόση δα στραβοτιμονιά, να βρεθεί και στο χαντάκι....

Το δίλημμα της kitkat επομένως έχει την ιδιαίτερη αξία για την ίδια...Ωστόσο, επιμένω , πως η παρέμβαση ειδικού συμβούλου σε μια τέτοια περίπτωση, κατά την άποψη μου κρίνεται υπερβολική....

ηδη η κιτκατ,
εχει δωσει μονη της, τις απαντησεις που θετει.

Ειναι με ενα ανθρωπο που δεν νιωθει ερωτικα.
Αρα χωρις να το δουμε απο αλλη ματια, τον χωριζεις.

Στην συνεχεια ειναι με ενα αλλο ανθρωπο, που την εμπνεει σε πολλους τομους, αρα συνεχιζει με αυτον.


Βεβαιως υπαρχει η ερωτηση οτι μπορει να μην παει κατι καλα με τον δευτερο οποτε τι γινεται?
Πολυ απλα παει στο τριτο!!! και μετα στο τεταρτο κ.ο.κ. μεχρι να βρεθει εκεινη η συμπτωση που θα ειναι αρκετη και για τους δυο για να μεινουν μαζι.

Θα πω και παλι οτι η ζωη μας ειναι,
εμεις και οι επιλογες μας.....

Quote:

---

Originally posted by krino
ηδη η κιτκατ,
εχει δωσει μονη της, τις απαντησεις που θετει.

Ειναι με ενα ανθρωπο που δεν νιωθει ερωτικα.
Αρα χωρις να το δουμε απο αλλη ματια, τον χωριζεις.

Στην συνεχεια ειναι με ενα αλλο ανθρωπο, που την εμπνεει σε πολλους τομους, αρα συνεχιζει με αυτον.


Βεβαιως υπαρχει η ερωτηση οτι μπορει να μην παει κατι καλα με τον δευτερο οποτε τι γινεται?
Πολυ απλα παει στο τριτο!!! και μετα στο τεταρτο κ.ο.κ. μεχρι να βρεθει εκεινη η συμπτωση που θα ειναι αρκετη και για τους δυο για να μεινουν μαζι.

Θα πω και παλι οτι η ζωη μας ειναι,
εμεις και οι επιλογες μας.....

---

ΣΩΣΤΗ!

sabb, θα συμφωνήσω μαζί σου...και είναι πολύ μυστήριο το τριπάκι του ανικανοποίητου...
όμως δεν μπορείς σε μια διασταύρωση να στρίψεις και αριστερά και δεξιά.... πρέπει λοιπόν να αποφασίσει τι ακριβώς είναι αυτό που θέλει...
να μείνει σε μια νερόβραστη σχέση, να ακολουθήσει μια νέα σχέση που έχει κάτι δεν είχε η προηγούμενη....αυτό είναι λίγο \"απάτη\"...δηλαδή...σου λείπει κάτι πάρα πολύ, το έχεις ανάγκη και ενώ ο άλλος μπορεί να μην έχει τίποτε αλλο παρα μόνο αυτό που δεν είχε ο πρώτος και εκεί την πατάς....για λίγο μόνο...!!!!!!!
εγω είμαι της γνώμης να αφήσεις και τους δύο...να καθαρίσεις το μυαλό σου, να ηρεμήσεις, να αποστασιοποιηθείς λίγο απο όλο αυτό το χαμό συναισθημάτων...οι λύσεις είναι μπροστά μας, απλά κάποιες φορές πελαγώνουμε και δεν βλέπουμε καθαρά...

και ΝΑΙ, Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ...πολύ σωστό κρίνε μου....

Quote:

---

Originally posted by sabb
Επιμένω πως δεν καταλαβαίνω.. Θα πρέπει κάθε άνθρωπος που αντιμετωπίζει κάποιο δίλημμα στη ζωή του να συμβουλεύεται ειδικό ? Θα δημιουργήσουμε γκρουπ therapy για όσους προβληματίζονται ποιον να επιλέξουν για ερωτικό σύντροφο τους ?

Μ\' αυτή τη λογική , όσοι δεν γνωρίζουν τον εσωτερικό τους κόσμο , νοσούν ψυχικά κι έχουν ανάγκη έξωθεν βοηθείας για να τον ανακαλύψουν και να αναπτύξουν έτσι την επιλεκτική τους κρίση ? Μα εδώ μιλάμε για ένα προβληματισμό που αφορά καθαρά συναισθήματα κι όχι γνωσιακή συμπεριφορά.

Σύμφωνοι. Οι αισθηματικές επιλογές είναι επιλογές σταθμοί στη ζωή των ανθρώπων. Δεν θα φτάσουμε όμως στο σημείο μ\' αυτές τις πρακτικές , να καταργούμε και την κριτική μας ικανότητα βάσει των ενστίκτων μας για να αναδείξουμε εκείνη που θα μας καθορίσει κάποιος επιστημονικός σύμβουλος.

Άλλο η αυτογνωσία που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της αυτοβελτίωσης έτσι κι αλλιώς , κι άλλο η δυνατότητα του επιλέγειν με κριτήρια που απορρέουν απ\' το θυμικό...

Να το θέσω αλλιώς : Το θεωρώ υπερβολή για ψύλου πήδημα, να ξαπλώνουμε στο ψυχοθεραπευτικό ανάκλιντρο. Η kitkat, έχει δύο επιλογές και πρέπει να καταλήξει σε μία.
Κι εγώ ρωτάω : Ποιον πρέπει ν\' ακούσει ?Την καρδιά της ή τον ψυχολόγο ? Η καρδιά της γνωρίζει και τους δύο υποψήφιους συντρόφους της κι ο ψυχολόγος κατά πάσα πιθανότητα θα γνωρίζει λιγότερα απ\' όσα εμείς σ\' αυτό το φόρουμ....

---

Να το πω αλλιως: το τί θέλω, το τί αναζητω, το τί με μπερδεύει να επιλεξω, να αποδεχτω τις επιλογες μου κ να βρω ποια ειμαι τελικα (γιατι οι επιλογες μου δειχνουν πολλα για μενα, για την προσωπικοτητα, τους φοβους μου, επιθυμιες κλπ) δεν ειναι ψυλου πηδημα.

Καταλαβαινω απολυτα οτι ισως μπορει να ακουγεται και γραφικο να απευθυνθει για τετοια ΑΦΟΡΜΗ τον ψυχοθεραπευτη, ομως απο προσωπικο βιωμα θα πω κατι που πιστεύω απολυτα: με μια αφορμη καταληγεις στο \"ντιβανι\" κ πάς εντελως αλλου, αφου ξεκινησεις να μιλας για την αφορμη αυτη που σε οδηγησε εκει. Το \"που\" δεν μπορεις σε καμια περιπτωση να το γνωριζεις εξ αρχης....

Υ.Γ. Ο ψυχοθεραπευτης δεν σε καθοδηγει στις επιλογες

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by sabb
Επιμένω πως δεν καταλαβαίνω.. Θα πρέπει κάθε άνθρωπος που αντιμετωπίζει κάποιο δίλημμα στη ζωή του να συμβουλεύεται ειδικό ? Θα δημιουργήσουμε γκρουπ therapy για όσους προβληματίζονται ποιον να επιλέξουν για ερωτικό σύντροφο τους ?

Μ\' αυτή τη λογική , όσοι δεν γνωρίζουν τον εσωτερικό τους κόσμο , νοσούν ψυχικά κι έχουν ανάγκη έξωθεν βοηθείας για να τον ανακαλύψουν και να αναπτύξουν έτσι την επιλεκτική τους κρίση ? Μα εδώ μιλάμε για ένα προβληματισμό που αφορά καθαρά συναισθήματα κι όχι γνωσιακή συμπεριφορά.

Σύμφωνοι. Οι αισθηματικές επιλογές είναι επιλογές σταθμοί στη ζωή των ανθρώπων. Δεν θα φτάσουμε όμως στο σημείο μ\' αυτές τις πρακτικές , να καταργούμε και την κριτική μας ικανότητα βάσει των ενστίκτων μας για να αναδείξουμε εκείνη που θα μας καθορίσει κάποιος επιστημονικός σύμβουλος.

Άλλο η αυτογνωσία που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της αυτοβελτίωσης έτσι κι αλλιώς , κι άλλο η δυνατότητα του επιλέγειν με κριτήρια που απορρέουν απ\' το θυμικό...

Να το θέσω αλλιώς : Το θεωρώ υπερβολή για ψύλου πήδημα, να ξαπλώνουμε στο ψυχοθεραπευτικό ανάκλιντρο. Η kitkat, έχει δύο επιλογές και πρέπει να καταλήξει σε μία.
Κι εγώ ρωτάω : Ποιον πρέπει ν\' ακούσει ?Την καρδιά της ή τον ψυχολόγο ? Η καρδιά της γνωρίζει και τους δύο υποψήφιους συντρόφους της κι ο ψυχολόγος κατά πάσα πιθανότητα θα γνωρίζει λιγότερα απ\' όσα εμείς σ\' αυτό το φόρουμ....

---

Να το πω αλλιως: το τί θέλω, το τί αναζητω, το τί με μπερδεύει να επιλεξω, να αποδεχτω τις επιλογες μου κ να βρω ποια ειμαι τελικα (γιατι οι επιλογες μου δειχνουν πολλα για μενα, για την προσωπικοτητα, τους φοβους μου, επιθυμιες κλπ) δεν ειναι ψυλου πηδημα.

Καταλαβαινω απολυτα οτι ισως μπορει να ακουγεται και γραφικο να απευθυνθει για τετοια ΑΦΟΡΜΗ τον ψυχοθεραπευτη, ομως απο προσωπικο βιωμα θα πω κατι που πιστεύω απολυτα: με μια αφορμη καταληγεις στο \"ντιβανι\" κ πάς εντελως αλλου, αφου ξεκινησεις να μιλας για την αφορμη αυτη που σε οδηγησε εκει. Το \"που\" δεν μπορεις σε καμια περιπτωση να το γνωριζεις εξ αρχης....

Υ.Γ. Ο ψυχοθεραπευτης δεν σε καθοδηγει στις επιλογες

---

πάντα τα μεγάλα προβλήματα και η μεγάλη βοήθεια πο την ψυχοθεραπεία έρχεται απο μία αφορμή. πολύ σπάνια οι άνθρωποι πάνε σε ψυχολόγο γιατί ξέρουν το πραγματικό τους πρόβλημα, στην πορεία βγαίνει.. συμφωνώ!

Ν\' αρχίσουμε να τρέχουμε σε ψυχολόγους να μας πουν αν 1 + 1 κάνουν 2..
Και υγιής ψυχικά να είναι κάποιος, αν πάει σε ψυχοθεραπευτή και βγάλει τα σώψυχα του όλο και κάποιο \"κουσούρι\" θα του βρει, αυτό ειναι σίγουρο...
Αυτό σημαίνει πως βρήκαμε την πανάκεια των απανταχού νοσούντων αλλά και των υγιών τέτοιων - την ψυχοθεραπεία ?

Και ναι Σοφία, θεωρώ αν μητι άλλο κωμικό, να πηγαίνει κάποιος σε ειδικό σύμβουλο για να μάθει ΠΟΙΟΝ πρέπει να επιλέξει η καρδιά της. Έστω κι αν απλά της δείξει τον δρόμο για να \"ξεκλειδώσει\" κάποιες πτυχές του εαυτού της και κατά κάποιο τρόπο κερδίσει κάποιους πόντους προς τη σωστότερη επιλογή.... Ποιος όμως μπορεί να καθορίσει ποια είναι η σωστή επιλογή ? Με τίνος τα κριτήρια ? Με τα δικά μου, τα δικά σου ή του ειδικού συμβούλου ? Εγώ λέω πως τα μοναδικά κριτήρια με τα οποια μπορεί να γίνει μια τέτοιου είδους επιλογή, εκπορεύονται από τον συναισθηματικό κόσμο της φίλης μας και μόνον..

θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ με τον sabb....


και πολύ ορθά η σωστή επιλογή για τον καθέναν είναι διαφορετική....
κι εγω είχα αντιστοιχο πρόβλημα, το συζήτησα με εσάς, πήρα πολλές διαφορετικές απόψεις, κάτι που με ξεκόλλησε λιγάκι, δεν πήρα τον ψυχίατρο μου τηλεφωνο να με ξεμπλοκάρει...σε αυτές τις περιπτώσεις η λύση είναι μπροστά σου, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ηρεμήσεις, να χαλαρώσεις και να σκεφτείς καθαρά τι είναι αυτό που ψάχνεις, τι είναι αυτό που θέλεις, αν ξέρεις, αν έχεις προσδιορίσει τι είναι αυτο ΑΚΡΙΒΩΣ που θέλεις..

σε κάποια πράγματα πρέπει να είμαστε μόνοι μας, γιατί εμείς θα είμαστε αυτοί που θα επιλέξουμε και εμεις είμαστε αυτοι που θα ζήσουμε με τις επιλογές μας, εμεις ξερουμε τι είναι αυτό που μας ταιριάζει, τι είναι αυτό που αναζητάμε...

Sabb, λυπάμαι που δεν μπορω να μεταφέρω το βιωμα μου. Αλλα μονο αυτα τα λογια μπορω να μεταφέρω απο την δικη μου εμπειρια στο \"ντιβανι\". Οταν ξεκινησα την θεραπεια μου με την βεβαιοτητα οτι πάσχω απο κατάθλιψη κ τον φοβο οτι θα με συνοδεύει μεχρι το τέλος της ζωης μου, ειχα την διαγνωση κ επιβεβαιωση της θεραπευτριας μου, οτι δεν εχω κατι τετοιο κ πώς ήταν ενα επεισοδιο που περασε. Με την λογικη καποιου ανθρωπου (και πιθανοτατα και μενα μεσα σ αυτους) που δεν εχει βιωσει κατι αναλογο οπως το αντιλαμβανομουν εγω θα πρεπε να σταματησω: μα οταν το σκεφτηκα ειδα οτι τουλαχιστον για μενα, δεν υπηρχε αυτη η αναγκη. Ισα ισα, ηταν τοτε που ήθελα να συνεχισω. Να καταλαβω τί μου συμβαινει, γιατι δεν λειτουργω οπως θα θελα, γιατι φοβαμαι συγκεκριμενες καταστασεις. Γιατι έχω διαμορφωσει έτσι τις σχεσεις μου.


Πολλες φορες μια πάθηση ειναι το αποτελεσμα δυσλειτουργιων που δρουν αθροιστικα μεσα μας. Σαν να συσσωρευονται δυσκολιες. Βγαινοντας απο την κατάθλιψη, ενιωσα σαν να επανερχεται παλι ο παλιος μου εαυτος, ο πιο λειτουργικος κ ζωντανος. Ομως με τις δυσκολιες που αντιμετωπιζα κ παλιοτερα. Με τις συστολες που ειχα κ πριν. Και ολα τα υπολοιπα. Ημουν οκ, αλλα οχι τοσο καλα οσο θα θελα. Κ με αυτα τα υπολοιπα ενιωσα πώς ήρθε η στιγμη να ρθω αντιμετωπη. Πρωτα πρωτα να τα δω.

Για οσους δεν εχουν πάει ποτε σε εναν ψυχοθεραπευτη, να πω (παλι) πώς δεν σε οδηγει καπου ο ιδιος, και οπωσδήποτε δεν σου λέει ΤΙ να επιλεξεις. Και κυριως ποιος ειναι σωστος ως επιλογη κ ποιος οχι. Ισα ισα, αν σε κατι βοηθα η ολη διαδικασια, ειναι να δει ο καθενας ποια ειναι τα προσωπικα του κριτηρια, πώς διαμορφώνονται κ τί εξυπηρετουν καθε δεδομενη στιγμη.

Δεν ειναι πανακεια φυσικα. Αλλα μπορει να ειναι μια πολυ σημαντικη βοηθεια για καποιους. Αν δεν το \"δεις\", δεν θα το μαθεις ποτε.

Αντιλαμβανομαι πώς μπορει να φαινεται αστειο σε καποιους, ως παρατήρηση. Εγω το μονο που μπορω να πω, πώς απ εξω ολα μοιαζουν αλλιως...

sabb, θα συμφωνήσω με τη Σοφία. Παρόλο που μπορεί να πάει κάποιος στον ψυχολόγο λέγοντας \'πείτε μου ποιον να διαλέξω\', δεν πρόκειται να πάρει απάντηση από κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του. Η δουλειά που θα κάνει στις συνεδρίες βοηθά στο να ξεκαθαρίσει κάποιες σκέψεις και συναισθήματα, να τα επεξεργαστεί, να κερδίσει σε αυτογνωσία, να εμπιστεύεται τον εαυτό του. Δεν επιβάλει ο σύμβουλος τα δικά του κριτήρια, συχνά ούτε καν τα εκφράζει. Αλλά βοηθά να έρθεις σε καλύτερη επαφή με αυτόν το δικό του \'συναισθηματικό κόσμο\' που λες.

Συμφωνώ με αυτά που πολύ ωραία λέει η Δοδις, αλλά δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι και σε όλες τις στιγμές την ικανότητα να είναι βέβαιοι για το τι θέλουν, τι τους ταιριάζει, να το σκεφτούν καθαρά κλπ. Οι επισκέψεις στον ειδικό δεν έχουν μόνο στόχο να ενισχύσουν αυτή την ικανότητα προσωρινά, αλλά να μπορείς και μελλοντικά να λύνεις τέτοια διλήμματα κοιτώντας μέσα σου και όχι προστρέχοντας στον κάθε ειδικό και μη.

Το κατά πόσον είναι υπερβολικό η kitkat να πάει σε έναν ειδικό....καταλαβαίνω ότι ίσως σου φαίνεται σαν να έχουμε συνάχι και πάμε στο νοσοκομείο. Αλλά αν το συνάχι σε πιάνει συχνά, κρατά καιρό, ή σε φοβίζει, δεν είναι παράλογο να μάθεις να το αναγνωρίζεις ως συνάχι, να μάθεις πώς θα προφυλάσσεις και θα φροντίζεις τον εαυτό σου για να μην κρατά πολύ κλπ. Εξάλλου ακόμα και το απλό συνάχι δεν έχει την ίδια σημασία για έναν καρδιοπαθή, έναν ηλικιωμένο κλπ.