Printable View
Νιώθω απο την περασμενη βδομάδα αλλά όχι τόσο συχνά οσο αυτες τις 3 μερες ενα συναισθημα αλλοκοτο. Μου περναγε απο το μυαλό και οταν ήμουν μικρή αλλα εφευγε αμέσως. Νιωθω λοιπόν οτι παλεύουμε να είμαστε καλά, να πετύχουμε πράγματα στη ζωή μας αλλά αν στην πραγματικότητα δεν υπάρχουμε? Δεν υπάρχω εγώ, η ζωή ειναι μια πλάνη κλπ... Αυτό είναι υπαρξιακό? Είναι ιδεοληψία? Είναι πανικός? Είναι αρχή σχιζοφρένειας? Ψύχωση? Εχω σαλτάρει νομίζω.
Γεια σου Sofaki.
Πως σου περνάει απ\'το μυαλό?Την αισθάνεσαι τη μη ύπαρξη ή αναρωτιέσαι κ σκέφτεσαι?με ποιο τρόπο μπορεί η ζωή μας να είναι μια πλάνη?
Αναρωτιέμαι και σκέφτομαι! Δεν νιώθω οτι δεν ζω προς το παρόν... Δεν μπορώ να σου εξηγήσω πως μπορεί να είναι μια πλάνη η ζωή μας βασικά. Βασικά χαζομάρες σκέφτομαι το ξέρω αλλά με βασανίζει αυτή η ιδέα και για να βεβαιωθώ οτι ζω καθομαι και κοιτάω φωτογραφίες μου παλαιότερες και διαβάζω κείμενα μου.Απλά είναι βασανιστική η σκέψη μου και νομιζω οτι με επηρεάζει στην καθημερινότητα μου αν και οι άλλοι δεν το αντιλαμβάνονται.
Σε ρώτησα γιατί παλιότερα πέρασα κ γω φάση φιλοσοφίας σχετικά με τη ζωή μας.Τι είναι ζωή?Κ αν νομίζουμε ότι ζούμε?Κ αν έχουμε παράλληλες ζωές?κ π.χ. όταν ονειρευόμαστε είναι η άλλη μας ζωή κ αυτό που ζούμε είναι απλά όνειρο της άλλης?κ παράλληλα σύμπαντα κ.λ.π.Δεν ήταν όμως ενοχλητικό,δεν ένιωθα τη μη ύπαρξή μου,απλά τύχαινε να το φιλοσοφώ.
Αν μπορείς να το ελέγξεις κ αφού σε ενοχλεί προσπάθησε να ασχολείσαι με άλλα πράγματα,μην μπαίνεις στο τρυπάκι να ψάχνεις παλιές φωτογραφίες κ.λ.π. απλά προσπάθησε να λειτουργείς πιο πρακτικά,τουλάχιστον κάποιες μέρες.Αυτές οι σκέψεις αν μπεις στη φάση της ανάλυσης δεν έχουν τέλος.Αναρωτήσου αν θες να σκεφτείς για τον εαυτό σου.Τι θες πραγματικά κ.λ.π. στο εδώ κ τώρα...τα υπαρξιακά κάποιες στιγμές(εννοείται όχι πάντα!) είναι κάλυψη της αλήθειας για μένα.Δλδ αποφεύγουμε να δούμε το πραγματικό πρόβλημα κ ασχολούμαστε με κάτι άλυτο...όπως καταβάθος άλυτο μπορούμε να νιώθουμε κάποιες στιγμές το θέμα του εαυτού μας.
Σε ευχαριστώ! Η αλήθεια είναι οτι εδω και ενα μήνα ολο κάτι εχω! Ολο εμμονες ιδέες οι οποίες ξεπερνιούνται μόλις βρεθεί κάτι άλλο.Πηγαίνω σε μια ψυχολόγο η οποία δεν με βοηθάει καθόλου εχω την εντύπωση. Παντως εσύ δεν πιστεύεις οτι μπορεί να πάθω κατι ε? ψυχωση ή σχιζοφρένεια? η ψυχολόγος μου ειπε οτι παθαίνω πανικό απο το πολύ άγχος. Εγώ νιώθω οτι τίποτα δε με ευχαριστεί πλέον, πιστεύω οτι εχω κατάθλιψη. Τωρα αν συνυπαρχουν ολα αυτά δεν ξέρω. Είμαι 25, σε ποιά ηλικία το περασες εσύ?
Εμένα γενικώς είναι η φύση μου που φιλοσοφώ κ το έκανα από πολύ μικρή,πάρα πολύ...μπορεί κ 12.Αλλά μια έντονη φάση που δεν έβλεπα την πραγματικότητά μου κ ασχολούμουν πολύ πάνω απ\'το ΄κανονικό΄ με υπαρξιακά γύρω στα 23-24.Είχα παρέα κατάθλιψη.
Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε να ισορροπήσω την κατάσταση.
Πόσο καιρό πας?Αν δεν έχεις εμπιστοσύνη στη διαδικασία για μένα καλύτερα να το σκεφτείς για άλλη ειδικό.
Γνώμη μου είναι πως αυτό που περνάς δεν έχει απολύτως καμία σχέση με ψύχωση ή σχιζοφρένεια.Πολύ άγχος είναι που δεν εκτονώνεται εκεί που πρέπει(δλδ για τους πραγματικούς λόγους που αγχώνεσαι)κ εκτονώνεται με άσχετες σκέψεις,προσπαθεί να βρει τρόπο να εκτονωθεί γιάυτό κ οι σκέψεις ξεπερνιούνται μόλις βρεθεί κάτι άλλο....
Με την ειδικό σκέψου τι θα κάνεις....πες λίγα περισσότερα για τη θεραπεία σου...Καταρχήν έχεις κατάθλιψη ή απλά το πιστεύεις εσύ?
Sofaki ειμαι κι εγω 25, κι εγω ξεκινησα με τετοιες σκεψεις οι οποιες με βασανισαν και με βασανιζουν ακομα. τι ειναι η ζωη, τι ειναι ο ανθρωπος, ανολη η ζωη ειναι ψευτικη, μια πλανη κλπ. ο γιατρος μου με βεβαιωσε οτι δεν ειναι ουτε τρελα ουτε σχιζοφρενεια, οτι -οπως λεει και η φιλη Arsi-, ειναι ανεξελεγκτο αγχος που ψαχνει απο καπου να γραπωθει και βρισκει αυτες τις σκεψεις. εμενα με ταλαιπωρουν 2,5 μηνες τωρα ολα αυτα τα υπαρξιακα, αυτα που αναφερεις αλλα και αλλα, πχ αναρωτιεμαι γιατι εγω να ειμαι εγω, γιατι να ειναι ετσι ο κοσμος, γιατι να ειμαι ετσι εγω, τι ειμαι εγω στην τελικη, πως μπορω και εχω τις αισθησεις μου και αλλα τετοια ανοητα μεν, αλλα βασανιστικα. ευχομαι να σου περασει γρηγορα
se euxaristw giorgo mou... milhsa me thn psuxologo mou prin ligo kai mou eipe ta idia me sena! Ax giati les na mas sumvainei auto???kata ta alla eisai kala??
Δεν ξερω γιατι συμβαινει, ειναι ομως βασανιστικο και σε καταλαβαινω απολυτα, μιας και το αντιμετωπισα στην χειροτερη μορφη του-και ακομα παλευω. Οσο για μενα, ειμαι μεν πιο λειτουργικος απο τις αρχες που δεν ηθελα καν να βγω απο το δωματιο μου, παρολα αυτα ομως δεν πολυβγαινω, εχω κλειστει στο σπιτι αν και ξερω πως δεν πρεπει. παντως σιγα σιγα το πολεμαω και ελπιζω να φυγει. ο γιατρος και το περιβαλλον μου ειναι αισιοδοξοι αν και εμενα με παιρνει απο κατω πολλες φορες. αλλα που θα παει, θα το νικησουμε το ρημαδι!
ειναι λιγο υπαρξιακο αυτο αλλα μην ανυσηχεις ολοι τα σκεφτονται τα υπαρξιακα.λοιπον ρε παιδια το κακο με μας ειναι οτι σκεφτομαστε οτι σκεφτεται ολος ο κοσμος δηλαδη αλλα τα αναπαραγουμε σε μεγαλο βαθμο με συνεπεια να εξαρτωμαστε μετα απο αυτα.η συμβουλη μου ειναι οταν κολλας σε κατι φυγε αμεσως μην το αναπαραγεις.
παιδιά είμαι πολύ χάλια... Φοβάμαι πολύ! Μη τρελαθώ!!!νομίζω οτι παθαίνω κρίσεις πανικού οταν βγαίνω εξω ειδικά. Εχω να παω κ στη δουλειά μου την Τρίτη και ουτε να το σκέφτομαι δεν θελω. Γιατί να μου μπει αυτή η γ...ενη ιδέα στο μυαλό! Ακού εκεί αν ζω!!! Μα φυσικά ζω, αν δε ζούσα προφανώς δεν θα υπέφερα τόσο!!! Σας ειπε τιποτα ο γιατρός σας? καμιά τεχνική για να το καταπολεμήσουμε? Εμενα η δικιά μου μου ειπε να βαζω ενα κοκκινο χ στο μυαλό μου οταν παω να σκεφτώ κατι τετοιο. Θα πρεπε συνεχεια να το ειχα το Χ!Ελεος! Πονάει το κεφάλι μου!!!
πως εισαι Sofaki? νιωθεις καλυτερα? εγω το παλευω, εχω πολυ δρομο μπροστα μου ακομα βεβαια. και πολλα σκαμπανεβασματα. αλλα θα το νικησω που θα παει
Σοφακι....εχω ΙΨΔ εδώ και 10 χρόνια σχεδόν......ένα έχω να σου πώ....ότι σκέφτεσαι είναι απλά ένα ηλεκτρόνιο που φεύγει από ένα σημείο του μυαλού και πάει σε ένα άλλο. Μη τα παίρνεις στα σοβαρά. Ξέρω οτι αυτο που σου λέω ειναι δυσκολο....μην ανησυχείς....και εγώ είχα πριν χρόνια υπαρξιακά...φεύγουν-ξαναέρχονται......θα μάθεις με τον καιρό να ζείς με την ΙΨΔ....θα μάθεις όλα τα σημεία της και όλα τα \"κόλπα\" της.....δυστυχώς η ψυχανάλυση δεν αρκεί.....σε περιόδους δύσκολους εγώ λαμβάνω φαρμακευτική αγωγή....με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ.;)
Γειά σου Σοφάκι.Quote:
Originally posted by Sofaki
παιδιά είμαι πολύ χάλια... Φοβάμαι πολύ! Μη τρελαθώ!!!νομίζω οτι παθαίνω κρίσεις πανικού οταν βγαίνω εξω ειδικά. Εχω να παω κ στη δουλειά μου την Τρίτη και ουτε να το σκέφτομαι δεν θελω. Γιατί να μου μπει αυτή η γ...ενη ιδέα στο μυαλό! Ακού εκεί αν ζω!!! Μα φυσικά ζω, αν δε ζούσα προφανώς δεν θα υπέφερα τόσο!!! Σας ειπε τιποτα ο γιατρός σας? καμιά τεχνική για να το καταπολεμήσουμε? Εμενα η δικιά μου μου ειπε να βαζω ενα κοκκινο χ στο μυαλό μου οταν παω να σκεφτώ κατι τετοιο. Θα πρεπε συνεχεια να το ειχα το Χ!Ελεος! Πονάει το κεφάλι μου!!!
Το τί έχω περάσει και ξεπεράσει στην τρυφερή μου ηλικία απο τα 13 και μετά θα μου πάρει σελίδες να στο γράψω.
Απο αγχος υπαρξιακό, κατάθλιψη, εμμονές.
Βούτηξα μεσα τους και τα ξεπέρασα όμως.
Τώρα μου φαίνονται σαν ένα απαραίτητο στάδιο της εξέλιξής μου, που έπρεπε να το διαβω.
Είναι λογικό να σε βασανίζει το ερώτημα του ποιά είσαι και πού πας...
Θα σου έλεγα, άσε αυτές τις σκέψεις να ξεθυμάνουν.
Ασε τες να παρελαύνουν μέσα σου και κάποια στιγμή θα σηκωθούν να φύγουν.
Απλά μην τους δίνεις τόση προσοχή.
Θα περάσει Σοφάκι μου.
δεν είναι τόσο κακό να έχεις υπαρξιακές σκέψεις.Ανακαλύπτεις έτσι ότι το να κάνεις διαφορα πράγματα έχει αξία.ότι όλα γίνονται για κάποιο σκοπό και τίποτα δεν είναι τυχαίο.οι περισσότεροι ανθρωποι περνάμε από υπαρξιακή φάση σε κάποια στιγμή της ζωής μας.δεν είσαι μόνη και εννοείται πως δεν τρελένεσαι.
Τα υπαρξιακά φέρνουν μαζί μια μελαγχολία αλλά δεν είναι κατάθλιψη μη φοβάσαι.είναι μια ανικανότητα και μια ασημαντότητα που νιώθουμε στο μέγεθος αυτών των ερωτήσεων.
Η φάση αυτή περνάει δε θα την έχεις για πάντα!βάζε το κόκκινο χ όπως λες ή κλείδωνε αυτές τις σκέψεις σε ένα δωμάτιο(αυτό έκανα εγώ) και βάζε προτεραιότητες στις σκέψεις σου.προσπέρνα τες μην τις αφήνεις να σε καθηλώνουν!
Γεια σας! Είμαι 19! Μετά απο δυο πολύ αγχωτικά χρόνια (που συνεχίζοναται λόγω οικονομικών δυσκολιών και ανασφάλειας) έπαθα κι εγώ κρίσεις πανικού... Στην αρχή τα κλασσικά: ταχυπαλμίες, βαριές ανάσες, φοβία θανάτου, λιποθυμίας, τρέλας κλπ.... Τις ξεπέρασα όμως και απλά μου έμειναν κάποιες φοβίες.... Τις τελευταίες μέρες με έχει πιάσει κάτι πολύ παράξενο όμως.... Μια φοβία πως αυτό που ζώ δεν είναι η πραγματικότητα.... Κάποιες φορές σκέφτομαι πως ζώ σε ένα όνειρο ενώ άλλες πως όλη μου η ζωή δεν είναι πάρα δημιούργημα του μυαλού μου, μια ψευδαίσθηση... Δεν αισθάνομαι κάτι παράξενο (δεν αισθάνομαι δλδ \"παράξενο\" ή \"ψεύτικο\" τον κόσμο) απλά φοβάμαι κάτι τέτοιο... Για όσους έχουν δει τις ταινίες αισθάνομαι σα να ζώ σε ενα \"Truman Show\" ή στην λιγότερο γνωστή ταινία \"Το νησί\" (δεν έχει σχέση με το γνωστό βιβλίο και σειρά) .... Καταλαβαίνω πως δεν πάει κάτι καλά με μένα... Βασικά φοβάμαι πως θα τρελαθώ θα πιστέψω ακόμα πιο πολύ αυτές τις φοβίες μου και με φαντάζομαι με κρίση μπροστά σε κάποιον ψυχίατρο να προσπαθεί να με ηρεμίσει και εγω να φωνάζω \"οοοοχιιιι δεν είσαι αληθινός, ολα τα φαντάααζομαιιι\" και να μην μπορώ να γίνω καλά.... Μίλησα με την ψυχολόγο στην οποία πήγαινα για τις κρίσεις πανικού και μου είπε πως είναι μόνο άγχος... Αλλα δεν ξέρω αν καταλαβαίνει τι έχω και εγω ΦΟΒΑΜΑΙ! Καμιά ιδέα??? Έχει περάσει κανείς κάτι ανάλογο?? (και όταν θα πάρω απάντηση αστραπιαία θα σκεφτώ \"είναι αληθινή απάντηση απο πραγματικό άνθρωπο ή την φαντάζομαι κι αυτή?? :P)
μεγαλος φιλοσοφος ο σωκρατης: ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ. μην αμφιβαλλεις καθολου.Quote:
Originally posted by Sofaki
Νιώθω απο την περασμενη βδομάδα αλλά όχι τόσο συχνά οσο αυτες τις 3 μερες ενα συναισθημα αλλοκοτο. Μου περναγε απο το μυαλό και οταν ήμουν μικρή αλλα εφευγε αμέσως. Νιωθω λοιπόν οτι παλεύουμε να είμαστε καλά, να πετύχουμε πράγματα στη ζωή μας αλλά αν στην πραγματικότητα δεν υπάρχουμε? Δεν υπάρχω εγώ, η ζωή ειναι μια πλάνη κλπ... Αυτό είναι υπαρξιακό? Είναι ιδεοληψία? Είναι πανικός? Είναι αρχή σχιζοφρένειας? Ψύχωση? Εχω σαλτάρει νομίζω.
Παιδιά ειμαο 24 και περιπου 4 μηνες σε αυτο το λουκι! Σε αυτη τη φαση με τρομαζει το γεγονος οτι σκεφτομαι κ ειναι πολυ τρομακτικο να παλευεις με το μυαλο σου και να θες να σταματησει! Ηθελα να σας οω οτι ειναι πολυ ελπιδοφορα αυτα που διαβασα εδω και οτι μεξαναν να νιωσω καλυτερα!
γεια σου αυτα που κανεις ειναι απλα σκεψεις....αν δεν τις εκανες δεν θα τις ειχες....θα ειχες ομως καποιες αλλες να σε ταλαιπωρουν.....διοτι εχεις συσσωρευμενο αγχος και το μυαλο παραγει ενοχλητικες σκεψεις....Quote:
Originally Posted by Μ1994
ημουν και εγω μια απο αυτους που το ξεπερασαν σταματωντας να δινω σημασια στο τι λεει το μυαλο.....αλλο εγω και αλλο το μυαλο.....εχω εκπαιδευσει το μυαλο μου να σκεφτεται οτι θελω εγω, αν ειμαι εγω ο αφεντης και οχι πια ο δουλος του....
θα το ξεπερασεις και εσυ μν αγχωνεσαι.εμενα ειχε ενταθει απο τν αποπροσωποιηση που με επιανε, την οποια θεωρω οτι μου την εκαναν τα φαρμακα........
τωρα πλεον λεω εγω θα επικεντρωνομαι στ μερα μου τι εχω να κανω και ολα τα αλλα παραλογα ειναι ψευδαισθηση........
Το κολπο ειναι να ξερεις οτι οντως ο οποισδηποτε μπορει να «τρελαθει». Αντιμετωπισε αυτες τις σκεψεις με λογικη και ψυχραιμια. Σε τρομαζει πιο πολυ η σκεψη οτι εισαι ο μονος που τα σκεφτεσαι, ενω η αληθεια ειναι οτι ολοι καποιες στιγμες, καποια περιοδο, σκεφτονται τα υπαρξιακα τους. Απλα το αντιμετωπιζεις σαν μια λογικη ανησυχια και οχι σαν κατι που σε τρομαζει.
Χωρις αυτες τις σκεψεις δεν θα υπηρχε ουτε φιλοσοφια ουτε θρησκεια, ταλαιπωρουν τους ανθρωπους χιλιαδες χρονια. Αν δεν τις φοβηθεις αυτοβελτιωνεσαι προς το καλυτερο. Αν τις φοβηθεις θα εξελιχθουν σε ψυχικα νοσηματα.
Εννοειται οτι δεν παρατας τις καθημερινες ασχολιες σου, τη ζωη σου, την διασκεδαση σου, μελαγχολοντας απο τετοιες σκεψεις. Οτι και να σκεφτεις απο υπαρξιακα να θυμασαι οτι απαντηση δεν υπαρχει.
Τελικά τι έγινε, το ξεπέρασες??Quote:
Originally Posted by Sofaki
Σήμερα θα είσαι 34 μάλλον... :)) ...
....
Μετά από δέκα χρόνια, ποιος το ξετρύπωσε το θέμα??... χαχα
μαλλον εχει ξεπερασει αυτη την σκεψη και ασχολειται με μια αλλη τωρα.....
αχ αυτο το μυαλο......
επισης ολοι τις κανουμε αυτες τις σκεψεις απλα εσας σας αγχωνουν γιατι εχετε συσσωρευμενο στρες και το μυαλο κολλησε εκει
Εγω που δε νιωθω απλα φόβο αλλα τρομο και απογνωση και κοιμαμαι κ ξυπναω υπο τη σκια τους δηλαδη ειμαι για μεσα με μαθηματικη ακριβεια ;
Κι εγω αποπροσωποποίηση και αποπραγματοποίηση!το ξεπερασες;
ναι εγω ευτυχως το ξεπερασα.....
στο μονο σημειο που δεν το εχω ξεπερασει ειναι οταν οδηγαω σε μακρινες αποστασεις.....φοβαμαι μην ξεχαστω.......
απλα αποδεχτηκα οτι αυτη ειμαι, ειμαι αυτο το σωμα και τελος, ηρεμισα μεσα μου......
ειχα περασει τραγικες στιγμες οταν πηγαινα για καφε.......ασεεε..ελεγα το χερι μου ειναι αυτο, τι κανω? θα τρελαθω, θα ξυπνησω αλλου κλπ......ασε ασε
πως ακριβως σε πιανει η αποπροσωποιηση
Κι εγω αποπροσωποποίηση και αποπραγματοποίηση!το ξεπερασες;
Ρε παιδι μου νιωθω σαν να ειμαι ξενη μεσα μου κ αλλες περιεργες αισθησεις. Επισης μουωτα σκαει πολυ οταν κοιταω τα ακρα μου η οταν κοιταω κατι.. λεω πως εξναι δυνατον να βλεπω
Πηρες φαρμακα απο ο, τι ειπες ομως ε; Εγω ειμαι σε μια φαση πουωδεν εχω ιδεα τι θα κανω στη ζωη μου κ δεν εχω καμια προοπτικη παρολο π τελειωσα το πνεπιστημιο. Νιωθω οτι δε μ αρεσει τιποτα και συνεχεια ονειροπολω και μεταπηδαω απο το ενα πραγμα στο αλλο! Σκεφτομαι οτι αν κατασταλξω καπου κ επιτελους ενηλικιωθω ισως σταματησουν ολα αυτα
Η επισης νιωθω σαν να ειμαι ενα κουτι δεν ξερω πως ακριβως να το πω και φρικαρω με το γεγονος οτι υπαρχω. Η λεω πως γινεται να ειμαι εγω . Τωρα ομως εχω φρικαρει πολυ με τη σκεψη. Δλδ οταν δεν ειμαι απασχολημενη φοβαμαι οτι θαβσκεφτομαι αυτα τα πραγματα
Αυτο ειναι το χειροτερο απο οσα ειχα! Προτιμω αποπραγματοποιηση δλδ :p
Ποια ειδικότητα??Quote:
Originally Posted by Μ1994
:)
ολο το πακετο εχω περασει....καθε λεπτομερεια που μου περιγραφεις.......τιποτα δεν ειναι.....απλα μια ψευδαισθηση ενος στρεσσαρισμενου μυαλου για να εχει να ασχολειται παλι με κατι......Quote:
Originally Posted by Μ1994
οταν ειπα οκ ειμαι ετσι δεν πειραζει, κανενα θεμα και να τρελαθω δεν πειραζει σιγα ισα ισα οι τρελοι επιβιωνουν καλυτερα στη σημερινη κοινωνια, αν παω για καφε αν χαθω δεν πειραζει μπορει εκει που περναω να ειναι καλυτερα, οταν ειπα με λιγα λογια οκ το εχω ολο αυτο, το σκεφτομαι, αλλα δνε πειραζει, και αλλοι το σκεφτονται απλα εμενα με αγχωνει αυτη η σκεψη, τοτε ως δια μαγειας σιγα σιγα τα συμπτωματα εξασθενουσαν
ναι πηρα φαρμακα...αλλα το θεμα ειναι οτι αυτα μου το προκαλεσαν,...και ειδικα το ζαναξ.....με το που τα ξεκινησα με επιασε σαν παρενεργεια......στην αρχη ενιωθα απλα σαν χαμενη.μετα σταδιακα αρχισα να κανω σκεψεις ολο και πιο τρομακτικες ωσπου ειχα φτασει σε σημειο οταν μουν με κοσμο να νιωθω οτι σταματαει καποιες στιγμες ο χρονος και οτι δεν θυμαμαι που ειμαι....για δευτερολεπτα.....πολυυυ τρομακτικο.......οποτε σκεφτομουν και αν κολλησει κιαλλο το μυαλο και χαθω και βρεθω αλλου???? και αλλα πολλα σαν αυτα σκεφτομουνα......Quote:
Originally Posted by Μ1994
τα φαρμακα δεν το λυνουν...εσυ θα το λυσεις.....οταν κατανοησεις οπως εγω οτι ειναι θεμα του στρεσσαρισμενου μυαλου.......διαβασε αρθρα καλυτερα για την αποπρ. και αποπραγμ. για να κατανοησεις τι ειναι.....
επισης με βοηθησε πολυ αυτο το αρθρο που ειχα βρει......ειναι ενος παιδιου που εχει περασει τα ιδια με εμας και τα ξεπερασε.......εχει γραψει και βιβλιο.......οταν το πηρα ηταν δωρο Θεου, ελυσα πολλα ακομη και αυτο που εχεις εσυ και ειχα εγω
http://feel-okay.blogspot.com/2014/0...opopoihsh.html
Ευχαριστώ πολυ για το χρόνο σου! Θα το παρω κι εγω αυτο το ηιβλιό
Ψυχολογία! Τρελο; :p